✏️Summary & Analysis
💭The poem daddy is a dramatic monologue in which a daughter verbally assassinates her father. The poem is a phantasy created out of the poet’s obsessive belief that her father’s pure Prussian ancestry could have made him a Nazi and her mother’s Jewish background might have consigned her to a concentration camp. The tension that develops from this situation is the main spring of the poem.
💭Sylvia Plath’s own note to this poem reads: ‘The poem is spoken by a girl with an Electra Complex. Her father died while she thought he was god. Her case is complicated by the fact that her father was also a Nazi and her mother very possibly part Jewish. In the daughter the two strains merge and paralyze each other. She has to act out the awful allegory once over before she is free of it.
💭Based on the ‘Electra Complex’ of Freudian psychology, the poem presents a situation in which the daughter is ‘in love’ with the father. She simultaneously hates and admires him and the conflicting emotions restrict and dwarf her life to such an extent that she must get rid of the situation by killing him. But first she tries to join him through suicide, later through marriage to a man who shares many of the father’s qualities.
💭The suffocation the poetess suffered due to the Electra complex is identified with that of a foot shut up in a black shoe. The colour black and the shoe are emblematic of the Nazi persecution. The poetess says for thirty years she has lived like a foot in the black shoe daring not even to breathe. The poet confesses that she had to kill her father. But she was absolved from the sin of patricide as her father had died before she had time to assassinate him. The poetess’s ambivalent attitude to the father with its mingled admiration and hate is effectively brought out by the images of ‘marble- heavy, a bag full of god’ and ghastly statue with one grey toe’.
💭"Daddy" is a controversial and highly anthologized poem by the American poet Sylvia Plath. Published posthumously in 1965 as part of the collection Ariel, the poem was originally written in October 1962, a month after Plath's separation from her husband, the poet Ted Hughes, and four months before her death by suicide. It is a deeply complex poem informed by the poet's relationship with her deceased father, Otto Plath. Told from the perspective of a woman addressing her father, the memory of whom has an oppressive power over her, the poem details the speaker's struggle to break free of his influence.
💭Sylvia Plath is most known for her tortured soul. Perhaps that is why readers identify with her works of poetry so well, such as ‘Daddy’. She has an uncanny ability to give meaningful words to some of the most inexpressible emotions. She writes in a way that allows the reader to feel her pain. In this poem, ‘Daddy’, she writes about her father after his death. This is not a typical obituary poem, lamenting the loss of the loved one, wishing for his return, and hoping to see him again. Rather, Plath feels a sense of relief at his departure from her life. She explores the reasons behind this feeling in the lines of this poem.
💭Otto Emil Plath, the poetess’ father immigrated to America from a Polish town. The poetess blindly believed that her father’s pure Prussian ancestry could have made him a Nazi. She says: “I never could talk to you/ the tongue stuck in my jaw/ the tongue stuck in barbed wire snare/ Ich. Ich. Ich. / l could hardly speak’. Barbed wire snare is a reference to the concentration camps where Jews were incarcerates by the Nazis during the World War II. The poetess makes a reference to the trains carrying Jewish prisoners to various concentration camps. She had an obsession that every German she met was her father.
#SylviaPlath #analysis #poet
#Summary #poem #Englishliterature
❤1👏1
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
✏️Summary & Analysis 💭The poem daddy is a dramatic monologue in which a daughter verbally assassinates her father. The poem is a phantasy created out of the poet’s obsessive belief that her father’s pure Prussian ancestry could have made him a Nazi and her…
💭The poetess has always been scared of her father- his Germaneness. She has been afraid of the German air force, Luftwaffe, her father’s gobbledygook, his neat moustache, his Aryan eye. She refers to her father as a Panzer-man . The superiority complex and the savagery and violence of the German race are brought out by the sex and such other images as swastika and ‘boot in the face’. The poetess’ mind was complicated with the fact that her father was a brute German with a brute heart.
💭In the picture she has of her father, he appears to have a cleft in his chin instead of his foot. Sylvia Plath was only eight when her father died. He died while she thought him a God. Yet it was he who tore her pretty red heart into two with his seeming Naziness. At twenty she made an attempt to commit suicide by swallowing a large number of sleeping pills. This attempt of her to join her father ended up in failure. When they rescued her, she tried to join her father by another way: ‘I made a model of you/ A man in black with a Meinkamph look’. The implication is that Sylvia married a man who resembled her father. Thus the poetess obliterates her memories of her father by having a stake driven through the heart of his heartlessness. The verbal assassination of the father by the daughter is complete with the utterance of the words’ Daddy, daddy, you bastard, I’m through’.
What is the main idea?
💭Sylvia Plath uses her poem, “Daddy”, to express intense emotions towards her father’s life and death and her disastrous relationship with her husband. The speaker in this poem is Sylvia Plath who has lost her father at age ten, at a time when she still adored him unconditionally.
What is the metaphor?
💭In “Daddy” and “Lady Lazarus” by Sylvia Plath, a persona is widened to a collective metaphor of herself as a Jewish victim of the Holocaust. This is to illustrate her struggle in defining her identity against the consuming male oppression with which she is faced.
What is the analysis?
💭Sylvia Plath’s poem “Daddy” had very dark tones and imagery including death and suicide, in addition to the Holocaust. Plath wrote about her father’s death that occurred when she was eight years old and of her ongoing battle trying to free herself from her father.
What type of poem?
💭Sylvia Plath’s confessional poem “Daddy” is a disturbing poem about a woman’s relationship with two men: her father and her husband.
#SylviaPlath #analysis #poet
#Summary #poem #Englishliterature
💭In the picture she has of her father, he appears to have a cleft in his chin instead of his foot. Sylvia Plath was only eight when her father died. He died while she thought him a God. Yet it was he who tore her pretty red heart into two with his seeming Naziness. At twenty she made an attempt to commit suicide by swallowing a large number of sleeping pills. This attempt of her to join her father ended up in failure. When they rescued her, she tried to join her father by another way: ‘I made a model of you/ A man in black with a Meinkamph look’. The implication is that Sylvia married a man who resembled her father. Thus the poetess obliterates her memories of her father by having a stake driven through the heart of his heartlessness. The verbal assassination of the father by the daughter is complete with the utterance of the words’ Daddy, daddy, you bastard, I’m through’.
What is the main idea?
💭Sylvia Plath uses her poem, “Daddy”, to express intense emotions towards her father’s life and death and her disastrous relationship with her husband. The speaker in this poem is Sylvia Plath who has lost her father at age ten, at a time when she still adored him unconditionally.
What is the metaphor?
💭In “Daddy” and “Lady Lazarus” by Sylvia Plath, a persona is widened to a collective metaphor of herself as a Jewish victim of the Holocaust. This is to illustrate her struggle in defining her identity against the consuming male oppression with which she is faced.
What is the analysis?
💭Sylvia Plath’s poem “Daddy” had very dark tones and imagery including death and suicide, in addition to the Holocaust. Plath wrote about her father’s death that occurred when she was eight years old and of her ongoing battle trying to free herself from her father.
What type of poem?
💭Sylvia Plath’s confessional poem “Daddy” is a disturbing poem about a woman’s relationship with two men: her father and her husband.
#SylviaPlath #analysis #poet
#Summary #poem #Englishliterature
🥰2
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
Daddy You do not do, you do not do Any more, black shoe In which I have lived like a foot For thirty years, poor and white, Barely daring to breathe or Achoo. Daddy, I have had to kill you. You died before I had time—— Marble-heavy, a bag full…
بابا
از تو کاری ساخته نیست
دیگر از تو کاری ساخته نیست، ای کفش سیاه
همانی که سی سال (آزگار)
چون پائی ضعیف (لاغر) و سپید
در آن زندگی کردم
بدون آن که جرئت تنفس و (یا) عطسهکردنی بیابم
بابا
بایستی ترا میکشتم
اما پیش از آنکه زمانش برسد، تو مرده بودی
همچون سنگی مرمرین، سنگین
در کیسه ای پر از خدا
تندیسی ترسناک با انگشتِ پائی خاکستری
(ورم کرده) همچون گراز دریائی تنومندی در ساحل فریسکو
با سری در اقیانوس پر آشوب اطلس
جائی که رنگ های سبز نخودی به آبی میپیوندند
در آبهای ساحل زیبای “ناست”
دعا میکردم که ترا باز یابم
آخ تو، آخ تو.
در زبان آلمانی
در شهر لهستانی
که با غلتکِ جنگ با خاک یکسان شده
با جنگ، جنگ، جنگ
اما نام چنین شهرهائی فراوانند
دوست لهستانی من میگوید
از این قبیل شهرها یک یا دو دوجیناند
پس من هرگز نمیتوانم بگویم تو کجا پا به زمین نهادی
در کجا ریشه داری
هرگز نتوانستم با تو حرف بزنم
زبان به کامام چسبیده بود
گویی در تله خارداری گیر افتاده بود
من، من، من، من، من، من، من، من
به سختی میتوانستم حرفی بزنم
میپنداشتم که هر آلمانی یکی مثل تو است
با آن زبان خشن
قطار، قطاری که مرا همچون یهودی به دوردستها میبُرد.
همچون یهودیای به اردوگاه دخا، آشویتس، بلسن.
پس به زبان یک یهودی آغاز به سخن کردم
پنداشتم که کمی یهودیام
برف های کوهستان های تیرول
آبجوهای شفاف وین
دیگر نه واقعیاند و نه ناب
با نیاکان کولی مادریام
و با شانس عجیب و غریبام
👍2
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
بابا از تو کاری ساخته نیست دیگر از تو کاری ساخته نیست، ای کفش سیاه همانی که سی سال (آزگار) چون پائی ضعیف (لاغر) و سپید در آن زندگی کردم بدون آن که جرئت تنفس و (یا) عطسهکردنی بیابم بابا بایستی ترا میکشتم اما پیش از آنکه زمانش برسد، تو مرده بودی همچون سنگی…
و بستهای از ورقهای فالگیری، از ورقهای فالگیری
شاید کمی یهودیام.
همیشه از تو ترسیدهام
با شمایل “نیروی هوائی “ات، کلمات نامفهومات
و با آن سبلت جذابت
و آن چشمان آریائی، آبی شفاف
زره پوش هستی تو، مردی زره پوش
نه خدا، که صلیب شکسته ای
آنچنان سیاه
که هیچ آسمانی در آن نفوذ نمیکند
هر زنی مردی فاشیست را دوست دارد
چکمهای خشن بر چهرهای
با قلب بیرحمی که تو هستی
بابا، در عکسی که از تو دارم
در کنار تخته سیاهی ایستادهای
با چالی در چانه، بجای شکافی در پا (همچون شیطان)
با اینحال شبیه شیطانی،
مانند سیاهپوستی هستی
که قلب زیبای سرخ مرا
دو پاره کرد.
ده ساله بودم که ترا به خاک سپردند
در بیست سالگی تلاش کردم بمیرم
و بازگردم، بازگردم، بازگردم به تو.
گمان کردم که (بازگشت) استخوانهایم کافی است
اما مرا از کیسه بیرون آوردند
و با چسب تکههایم را به هم چسباندند
آنگاه دانستم که دست به چه کاری خواهم زد:
مُدلی از پیکر تو ساختم
مردی در لباس سیاه با چهره ای از “نبرد من”
و عشقی به نیمکت (شکنجه) و پیچ
گفتم آری، آری
حالا بابا، بالاخره کارم تمام شد
تلفن سیاه قطع شده است
و صدائی دیگر بگوش نمیرسد
اگر مردی را کشتهام، دو مرد را کشتهام
هیولائی که میگفت تو هستی
و خون مرا یکسال مکید
اگر بخواهی بدانی، برای هفت سال (آزگار)
بابا، حالا میتوانی دراز بکشی
(همچون دراکولا)
تکه ای چوب در قلب فربه سیاه تو فرو رفته
و روستائیان ترا هیچوقت دوست نداشتند
(قبرت) را لگد مال میکنند و رویش میرقصند
همیشه میدانستند این تو هستی
بابا، بابا، ای حرامزاده،
من کارم تمام شده است.
#ادبیات #ادبیات_انگلیسی #شعر
شاید کمی یهودیام.
همیشه از تو ترسیدهام
با شمایل “نیروی هوائی “ات، کلمات نامفهومات
و با آن سبلت جذابت
و آن چشمان آریائی، آبی شفاف
زره پوش هستی تو، مردی زره پوش
نه خدا، که صلیب شکسته ای
آنچنان سیاه
که هیچ آسمانی در آن نفوذ نمیکند
هر زنی مردی فاشیست را دوست دارد
چکمهای خشن بر چهرهای
با قلب بیرحمی که تو هستی
بابا، در عکسی که از تو دارم
در کنار تخته سیاهی ایستادهای
با چالی در چانه، بجای شکافی در پا (همچون شیطان)
با اینحال شبیه شیطانی،
مانند سیاهپوستی هستی
که قلب زیبای سرخ مرا
دو پاره کرد.
ده ساله بودم که ترا به خاک سپردند
در بیست سالگی تلاش کردم بمیرم
و بازگردم، بازگردم، بازگردم به تو.
گمان کردم که (بازگشت) استخوانهایم کافی است
اما مرا از کیسه بیرون آوردند
و با چسب تکههایم را به هم چسباندند
آنگاه دانستم که دست به چه کاری خواهم زد:
مُدلی از پیکر تو ساختم
مردی در لباس سیاه با چهره ای از “نبرد من”
و عشقی به نیمکت (شکنجه) و پیچ
گفتم آری، آری
حالا بابا، بالاخره کارم تمام شد
تلفن سیاه قطع شده است
و صدائی دیگر بگوش نمیرسد
اگر مردی را کشتهام، دو مرد را کشتهام
هیولائی که میگفت تو هستی
و خون مرا یکسال مکید
اگر بخواهی بدانی، برای هفت سال (آزگار)
بابا، حالا میتوانی دراز بکشی
(همچون دراکولا)
تکه ای چوب در قلب فربه سیاه تو فرو رفته
و روستائیان ترا هیچوقت دوست نداشتند
(قبرت) را لگد مال میکنند و رویش میرقصند
همیشه میدانستند این تو هستی
بابا، بابا، ای حرامزاده،
من کارم تمام شده است.
#ادبیات #ادبیات_انگلیسی #شعر
👍2
رمز گشائی
برخی از مفاهیم این شعر:
▫️عنوان شعر خطاب به “بابا” است، یعنی daddy. شاید از روی قصد شاعر این عنوان را انتخاب کرده است و نه father. تفاوت این دو لغت که یک معنی میدهند در این است که واژه اولی کمی صمیمی و خودمانیتر است، و دومی عنوانی است که بیشتر فاصله را نشان می دهد. استفاده از واژه صمیمی بابا برای پدرش، شاید به هزل معنای عکس آن را تداعی میکند. این که این دختر ده ساله هنگام مرگ پدرش از او فاصله زیادی داشته است. در حالی که در اولین خودکشیاش آرزو داشته که استخوانهایش در کنار پدرش دفن شوند.
▫️دو خط اول شعر شاعر از واژه دوم شخص you استفاده میکند که اشارهای است به پدرش. به نظر من او پدرش را با کفش سیاهی مقایسه میکند که پای دختر خردسالش را سالها، سی سال، به بند کشیده است. نگاه کنید به رنگی که در ارتباط با پدرش در سراسر شعر تکرار میشود: سیاه. در واقع با دو سطر آغازین این شعر میخواهد بگوید که دیگر تحمل شرایط تحمیلی پدر را نخواهد داشت. نوعی اعتراض است. من آن را با “دیگر کاری از تو ساخته نیست..” ترجمه کردم.
▫️این شعر در بامداد دوازده اکتبر ۱۹۶۲ سروده شده است، یعنی یک روز بعد از جدائی سیلویا از شوهرش تد هیوز، و حدود پنج ماه قبل از خودکشی موفق سیلویا. بعد از جدائی، شاعر در آپارتمان کوچکی در لندن زندگی میکرد. یک هفته قبل از خودکشی، در خانه دوست دختر صمیمیاش به همراه دو کودک خردسالش فریدا و نیکولاس زندگی کرد و سپس به خانه خود رفت. در صبحگاه آن روز، پس از خوابکردن کودکان و باقی گذاردن غذائی برای آنان، سر خود را در فر اجاق آشپزی فرو کرد و پیچ گاز را پیچاند.
▫️این شعر رابطه عشق/ نفرت سیلویا به پدرش است، اما بیشتر وزنه آن به نظر من احساس تنفر و خشم از پدر است که او را در هشت/ یا ده سالگی از دست داد. پدر که منشاء آلمانی دارد در پانزده سالگی به آمریکا مهاجرت میکند و در آنجا درس حشره شناسی خوانده و استاد دانشگاه در بوستون میشود. او پدر پدرهاست. شاعر از او بعنوان کسی که آلمانی بوده و از هیتلر طرفداری میکرده یاد میکند. هم زبان، هم شکل و شمایلش، هم ادوات شکنجه و جنگیاش، هم به عنوان سرباز نیروی هوائی ارتش نازی ها… حکایت از فرهنگ “خشن” آلمانی میکند که دختر از آن بسیار آزار دیده و متنفر است. پدر در روستائی در شرق لهستان که زمانی در قلمروی آلمان بوده متولد شده، جائی که خود روستائیان لهستانی به خاطر آلمانی بودن او و ظلمهائی که بر آنها رفته است، از او متنفراند.
#بررسی #ادبیات_انگلیسی #ادبیات #شعر
👍2
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
رمز گشائی برخی از مفاهیم این شعر: ▫️عنوان شعر خطاب به “بابا” است، یعنی daddy. شاید از روی قصد شاعر این عنوان را انتخاب کرده است و نه father. تفاوت این دو لغت که یک معنی میدهند در این است که واژه اولی کمی صمیمی و خودمانیتر است، و دومی عنوانی است که بیشتر…
▫️در مقابل بابا، سیلویا خود را همچون یهودی سرگردانی میبیند که از ظلم پدر گریخته است و به اردوگاه فرستاده شده است. خانواده مادری او از کولیهای اروپائی است و از هر دو جهت او در مقابل پدرش قرار گرفته است. این که آیا پدر او، آن طور که شاعر میگوید آشکارا در جنگ جهانی دوم طرفدار نازی بوده، معلوم نیست. البته گزارشی از ملاقات اف بی آی با او در روزنامه گاردین که پس از سالها چاپ شد، احتمالاً نشانگر تمایل او به آلمان نازی است.
▫️خود سیلویا پلات در مصاحبه با بی بی سی در مورد این شعر میگوید: “این شعری است درباره دختری با عقده الکترا. پدرش مرده است، در حالی که دختر فکر میکرده او خدا است. موقعیت دختر پیچیده است، چرا که از یک طرف فکر میکند پدرش نازی است، و از طرف دیگر مادرش احتمالاً منشاء یهودی دارد. این تضاد در زندگی دختر بهم گره خورده و به صورت یک رابطه فلج کننده در آمده است. او میبایستی تمثیلهای ترسناک و وحشتناکی را بکار برد، قبل از آنکه بتواند خود را از این رابطه پیچ در پیچ برهاند”. مشخص است که پلات تمامی تمثیلهائی که در مورد پدر خود (و احتمالاً مادر) بکار برده است برای نشان دادن دراماتیک بودن این رابطه است و لزوماً با واقعیت زندگی پدر و مادرش مطابقت ندارد. پدر او در کودکیِ سیلویا میمیرد. ولی او از پدر تصویری از استبداد زمانه (نازی ها) و شوهرش (تد هیوز) را مستفاد می کند. او را بعنوان نازی و یک مستبد روشنفکر قلمداد میکند با عشق به نیمکت شکنجه و و وسایل شکنجه ( پیچ و مهره ها). پدر او گویا از مرض قند میمیرد. استعاره انگشت پای او که همچون فُک تنومند سواحل سانفراسیسکو ورم کرده است، شاید در رابطه با دوران آخر زندگی پدر است.
▫️بجز پدر، شوهر مستبد او هم از حمله شاعر در امان نمیماند. در بخش آخر شعر، سیلویا او را همچون پدر مستبد زورگوئی میداند که زندگی او را به تباهی کشانده است. دو مرد، یکی بابا و دیگری شوهر، هر دو زورگو و مستبد، که زندگی او را خراب کردهاند. هر دو تمثیلهائی ار پدران زمانهاند. هر دو به نوعی شباهتهائی به دراکولای خون آشام دارند، هیولائی که آن طور که در اساطیر آمده با فرو کردن تکه چوبی در گردنش او را میکشند.
▫️این شعر پر از استعاره و متافر است و نباید دچار اشتباه شد که شعری بیوگرافیک است. پدر در این شعر به انواع و اقسام شمایل و نمادها ترسیم شده: به کفش سیاه، به مجسمه سنگین مرمرین، به کسی که سری در اقیانوس اطلس دارد و قسمتی از آن در ساحل زیبای ناسات است (حضور در کل آمریکا)، به یک نازی با چهرهای از کتاب “نبرد من” هیتلر، به پیراهن سیاه، به افسر نیروی هوائی نازیها، به زره پوش، به یک دراکولای خوش آشام، به کسی که به زبانی زمخت و خشن و ناروشن و نامفهوم حرف میزند، به کسی که خود را خدا میپندارد…. ولی در همه اینها به نظر نمیرسد که پدرِ خودش مقصود است. بلکه فیگور مستبد پدر زمانه است. در چند سطر آخر، شوهر خود را نیز به خون آشامی تشبیه میکند که همچون پدرِ خودش خونش را در عرض هفت سال مکیده است. و دست آخر رهائی از این فیگور، از این شمایل، همانطور که سطر اول شعر به آن اشاره دارد.
▫️ریتم شعر هم مهم است: واژهها بُرنده و اثر گذار و منقطع، بصورت ریتمیک، شاید مانند زبان کودکی و بچهگانه، یا شبیه موسیقی مارچهای نظامی، و همچنین شبیه خود زبان آلمانی، که نسبت به سایر زبانها دارای کلمات واضح و روشنی است که تا به آخر تلفظ میشوند، منقطع و ریتمیک و کوبنده.
✍ برگردان از مهدی نفیسی
#بررسی #ادبیات_انگلیسی #ادبیات #شعر
▫️خود سیلویا پلات در مصاحبه با بی بی سی در مورد این شعر میگوید: “این شعری است درباره دختری با عقده الکترا. پدرش مرده است، در حالی که دختر فکر میکرده او خدا است. موقعیت دختر پیچیده است، چرا که از یک طرف فکر میکند پدرش نازی است، و از طرف دیگر مادرش احتمالاً منشاء یهودی دارد. این تضاد در زندگی دختر بهم گره خورده و به صورت یک رابطه فلج کننده در آمده است. او میبایستی تمثیلهای ترسناک و وحشتناکی را بکار برد، قبل از آنکه بتواند خود را از این رابطه پیچ در پیچ برهاند”. مشخص است که پلات تمامی تمثیلهائی که در مورد پدر خود (و احتمالاً مادر) بکار برده است برای نشان دادن دراماتیک بودن این رابطه است و لزوماً با واقعیت زندگی پدر و مادرش مطابقت ندارد. پدر او در کودکیِ سیلویا میمیرد. ولی او از پدر تصویری از استبداد زمانه (نازی ها) و شوهرش (تد هیوز) را مستفاد می کند. او را بعنوان نازی و یک مستبد روشنفکر قلمداد میکند با عشق به نیمکت شکنجه و و وسایل شکنجه ( پیچ و مهره ها). پدر او گویا از مرض قند میمیرد. استعاره انگشت پای او که همچون فُک تنومند سواحل سانفراسیسکو ورم کرده است، شاید در رابطه با دوران آخر زندگی پدر است.
▫️بجز پدر، شوهر مستبد او هم از حمله شاعر در امان نمیماند. در بخش آخر شعر، سیلویا او را همچون پدر مستبد زورگوئی میداند که زندگی او را به تباهی کشانده است. دو مرد، یکی بابا و دیگری شوهر، هر دو زورگو و مستبد، که زندگی او را خراب کردهاند. هر دو تمثیلهائی ار پدران زمانهاند. هر دو به نوعی شباهتهائی به دراکولای خون آشام دارند، هیولائی که آن طور که در اساطیر آمده با فرو کردن تکه چوبی در گردنش او را میکشند.
▫️این شعر پر از استعاره و متافر است و نباید دچار اشتباه شد که شعری بیوگرافیک است. پدر در این شعر به انواع و اقسام شمایل و نمادها ترسیم شده: به کفش سیاه، به مجسمه سنگین مرمرین، به کسی که سری در اقیانوس اطلس دارد و قسمتی از آن در ساحل زیبای ناسات است (حضور در کل آمریکا)، به یک نازی با چهرهای از کتاب “نبرد من” هیتلر، به پیراهن سیاه، به افسر نیروی هوائی نازیها، به زره پوش، به یک دراکولای خوش آشام، به کسی که به زبانی زمخت و خشن و ناروشن و نامفهوم حرف میزند، به کسی که خود را خدا میپندارد…. ولی در همه اینها به نظر نمیرسد که پدرِ خودش مقصود است. بلکه فیگور مستبد پدر زمانه است. در چند سطر آخر، شوهر خود را نیز به خون آشامی تشبیه میکند که همچون پدرِ خودش خونش را در عرض هفت سال مکیده است. و دست آخر رهائی از این فیگور، از این شمایل، همانطور که سطر اول شعر به آن اشاره دارد.
▫️ریتم شعر هم مهم است: واژهها بُرنده و اثر گذار و منقطع، بصورت ریتمیک، شاید مانند زبان کودکی و بچهگانه، یا شبیه موسیقی مارچهای نظامی، و همچنین شبیه خود زبان آلمانی، که نسبت به سایر زبانها دارای کلمات واضح و روشنی است که تا به آخر تلفظ میشوند، منقطع و ریتمیک و کوبنده.
✍ برگردان از مهدی نفیسی
#بررسی #ادبیات_انگلیسی #ادبیات #شعر
👍2
🔹
(October 27, 1932 February 11, 1963) was an American poet, novelist, and short-story writer. She is credited with advancing the genre of confessional poetry and is best known for two of her published collections, The Colossus and Other Poems (1960) and Ariel (1965), as well as The Bell Jar, a semi-autobiographical novel published shortly before her death in 1963. The Collected Poems were published in 1981, which included previously unpublished works. For this collection Plath was awarded a Pulitzer Prize in Poetry in 1982, making her the fourth to receive this honour posthumously.
#SylviaPlath #Poem
Sylvia Plath
(October 27, 1932 February 11, 1963) was an American poet, novelist, and short-story writer. She is credited with advancing the genre of confessional poetry and is best known for two of her published collections, The Colossus and Other Poems (1960) and Ariel (1965), as well as The Bell Jar, a semi-autobiographical novel published shortly before her death in 1963. The Collected Poems were published in 1981, which included previously unpublished works. For this collection Plath was awarded a Pulitzer Prize in Poetry in 1982, making her the fourth to receive this honour posthumously.
#SylviaPlath #Poem
❤2🔥1
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
🔹 Sylvia Plath (October 27, 1932 February 11, 1963) was an American poet, novelist, and short-story writer. She is credited with advancing the genre of confessional poetry and is best known for two of her published collections, The Colossus and Other Poems (1960)…
🔹
شاعر، رماننویس، نویسندهٔ داستانهای کوتاه، آمریکایی بود. او به خاطر پیشبرد ژانر شعر اعترافی و با دو مجموعه منتشرشدهاش به نامهای کلسوس و شعرهای دیگر (۱۹۶۰)، اَریل (۱۹۶۵) و همچنین حباب شیشه شناخته میشود. مجموعه شعرهایش در سال ۱۹۸۱ منتشر شد که شامل آثار منتشر نشده قبلی او بود. پلات برای این مجموعه در سال ۱۹۸۲ جایزه پولیتزر در شعر را دریافت کرد و چهارمین نفری بود که پس از مرگ این جایزه به او تعلق میگیرد.
#SylviaPlath #Poem #Englishliterature
سیلویا پلات
شاعر، رماننویس، نویسندهٔ داستانهای کوتاه، آمریکایی بود. او به خاطر پیشبرد ژانر شعر اعترافی و با دو مجموعه منتشرشدهاش به نامهای کلسوس و شعرهای دیگر (۱۹۶۰)، اَریل (۱۹۶۵) و همچنین حباب شیشه شناخته میشود. مجموعه شعرهایش در سال ۱۹۸۱ منتشر شد که شامل آثار منتشر نشده قبلی او بود. پلات برای این مجموعه در سال ۱۹۸۲ جایزه پولیتزر در شعر را دریافت کرد و چهارمین نفری بود که پس از مرگ این جایزه به او تعلق میگیرد.
#SylviaPlath #Poem #Englishliterature
❤5👏1
тнє ƒσяєѕт кєєρѕ вυяηιηg,
тнєяє'ℓℓ вє ησ яαιη...
جنگل سوخته را وعدهے باران ندهید...
🖤⃤
тнєяє'ℓℓ вє ησ яαιη...
جنگل سوخته را وعدهے باران ندهید...
🖤⃤
💔4👍2
🎼 ɴoт αвoυт αɴɢelѕ
🎧 Birdy
🧚♀ We know full well there's just time
So is it wrong to dance this line?
If your heart was full of love
Could you give it up?
هر دو كاملا ميدونيم كه زمانى برامون وجود داره
اشتباهه كه با اين شرايط
برقصيم و اين زمان رو خوش بگذرونيم؟
اگه تمام قبلت پر از عشق بود
میتونستى نا امید بشی و از عشقت بگذرى؟
🧚♂ 'Cause what about,
what about angels?
They will come, they will go,
make us special
آخه پس فرشته ها چی ميشن؟
اون ها میان و میرن،
حس خاص بودن به ما میدن
🧚 Don't give me up,
Don't give me up
از من نا اميد نشو، از من نگذر
🧚♀ How unfair, it's just our love
Found something real
that's out of touch
But if you'd searched the whole
wide world
Would you dare to let it go?
اين عشق ما، چقدر غیر منصفانه ست
عشقى به اين واقعى بودن رو
پيدا كرديم كه دور از دسترس مونه
ولی اگه تمام اين دنیای بزرگ رو
جستجو كرده باشى
جرات گذشتن و بى خيال شدنش رو دارى؟
🧚♂It's not about not about angels, angels
این (داستان) درباره ی فرشته ها نیست
#متن_موزيك
❤4🥰1
👍3🔥1👏1🤯1