◘◘◘■ that was off the chain ■◘◘◘
Anonymous Quiz
31%
••°*˜ محشر بود/ معرکه بود••°*
38%
••°*˜ بدرد نخور بود ••°*
31%
••°*˜ کار سخت و دشوار بود••°*
🔥5
📚
(Sonnet 18)
Shall I compare thee to a summer’s day?
Thou art more lovely and more temperate.
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer’s lease hath all too short a date.
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimmed;
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature’s changing course, untrimmed;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow’st,
Nor shall death brag thou wand'rest in his shade,
When in eternal lines to Time thou grow'st.
So long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.
✍William Shakespeare (1564-1616)
#Englishliterature #Poem #WilliamShakespeare
Shall I compare thee to a summer’s day?
(Sonnet 18)
Shall I compare thee to a summer’s day?
Thou art more lovely and more temperate.
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer’s lease hath all too short a date.
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimmed;
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature’s changing course, untrimmed;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow’st,
Nor shall death brag thou wand'rest in his shade,
When in eternal lines to Time thou grow'st.
So long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.
✍William Shakespeare (1564-1616)
#Englishliterature #Poem #WilliamShakespeare
👍2❤1
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
📚 Shall I compare thee to a summer’s day? (Sonnet 18) Shall I compare thee to a summer’s day? Thou art more lovely and more temperate. Rough winds do shake the darling buds of May, And summer’s lease hath all too short a date. Sometime too hot the eye of…
📚
لطیفتر ز تموزی و دلنشین تر از آن.
جوانه های دل انگیز و سبز فصل بهار
چو عمر روز تموزش رود به باد خزان.
چه تابناک بود گاه چشم داغ فلک
بسا که چهره زرین ولی نهفته به میغ
گهی فزاید و گه کاهدش ز حسن جمال
به لطف پنجه نقاش یا قساوت تیغ.
تموز جاودان تو اما کجا ببازد رنگ؟
و یا لطافت طبعی که در وجود تو هست؟
شگفت نور تو را سایه محو نتوان کرد
و خط عمر تو را مرگ کی کشد در دست!
بمان تو تا که نفس هست و نور هست و غزل.
که این غزل به تو داد عمر جاودان ز ازل
چگونه تشبیه كنم تو را به روز بهاری
كه بس لطیف تر و دل انگیزتری
باد تند، شكوفه های زیبای فروردین را می لرزاند
و بهار عمر كوتاهی دارد
گاه چشم آسمان، داغ می تابد
گاه چهره ی زرینش پشت ابر پنهان می ماند
و هر زیبایی، زیبایی اش می كاهد
به تصادف، یا به قضای گریز ناپذیر طبیعت
تا در ابیات جاودان من، بازمان پیش می روی
بهار ابدی تو را خزانی نیست
و زیبائیت را زوالی نیست
و مرگ بر تو فخر نمی فروشد، آنگاه كه در وادی اش گام برمی داری
تا هر زمان كه نفسی می كشد، یا چشم را یارای دیدن است
این شعر زنده است و در تو حیات می دمد.
#Englishliterature #شعر #ویلیامشکسپیر
اگر به روز تموزت همی کنم مانند
لطیفتر ز تموزی و دلنشین تر از آن.
جوانه های دل انگیز و سبز فصل بهار
چو عمر روز تموزش رود به باد خزان.
چه تابناک بود گاه چشم داغ فلک
بسا که چهره زرین ولی نهفته به میغ
گهی فزاید و گه کاهدش ز حسن جمال
به لطف پنجه نقاش یا قساوت تیغ.
تموز جاودان تو اما کجا ببازد رنگ؟
و یا لطافت طبعی که در وجود تو هست؟
شگفت نور تو را سایه محو نتوان کرد
و خط عمر تو را مرگ کی کشد در دست!
بمان تو تا که نفس هست و نور هست و غزل.
که این غزل به تو داد عمر جاودان ز ازل
چگونه تشبیه كنم تو را به روز بهاری
كه بس لطیف تر و دل انگیزتری
باد تند، شكوفه های زیبای فروردین را می لرزاند
و بهار عمر كوتاهی دارد
گاه چشم آسمان، داغ می تابد
گاه چهره ی زرینش پشت ابر پنهان می ماند
و هر زیبایی، زیبایی اش می كاهد
به تصادف، یا به قضای گریز ناپذیر طبیعت
تا در ابیات جاودان من، بازمان پیش می روی
بهار ابدی تو را خزانی نیست
و زیبائیت را زوالی نیست
و مرگ بر تو فخر نمی فروشد، آنگاه كه در وادی اش گام برمی داری
تا هر زمان كه نفسی می كشد، یا چشم را یارای دیدن است
این شعر زنده است و در تو حیات می دمد.
#Englishliterature #شعر #ویلیامشکسپیر
🔥2🥰2👍1
📝
Of Sonnet 18 Line by Line
Sonnet 18 is devoted to praising a friend or lover, traditionally known as the 'fair youth', the sonnet itself a guarantee that this person's beauty will be sustained. Even death will be silenced because the lines of verse will be read by future generations, when speaker and poet and lover are no more, keeping the fair image alive through the power of verse.
💭The opening line is almost a tease, reflecting the speaker's uncertainty as he attempts to compare his lover with a summer's day. The rhetorical question is posed for both speaker and reader and even the metrical stance of this first line is open to conjecture. Is it pure iambic pentameter? This comparison will not be straightforward.
💭This image of the perfect English summer's day is then surpassed as the second line reveals that the lover is more lovely and more temperate. Lovely is still quite commonly used in England and carries the same meaning (attractive, nice, beautiful) whilst temperate in Shakespeare's time meant gentle-natured, restrained, moderate and composed.
💭The second line refers directly to the lover with the use of the second person pronoun Thou, now archaic. As the sonnet progresses however, lines 3 - 8 concentrate on the ups and downs of the weather, and are distanced, taken along on a steady iambic rhythm (except for line 5, see later).
💭Summer time in England is a hit and miss affair weather-wise. Winds blow, rain clouds gather and before you know where you are, summer has come and gone in a week.The season seems all too short - that's true for today as it was in Shakespeare's time - and people tend to moan when it's too hot, and grumble when it's overcast.
💭The speaker is suggesting that for most people, summer will pass all too quickly and they will grow old, as is natural, their beauty fading with the passing of the season.
Lines 9 - 12 turn the argument for aging on its head. The speaker states with a renewed assurance that 'thy eternal summer shall not fade' and that his lover shall stay fair and even cheat death and Time by becoming eternal.
💭Lines 13 - 14 reinforce the idea that the speaker's (the poet's) poem will guarantee the lover remain young, the written word becoming breath, vital energy, ensuring life continues.
#anlysis #Poem #WilliamShakespeare
Analysis
Of Sonnet 18 Line by Line
Sonnet 18 is devoted to praising a friend or lover, traditionally known as the 'fair youth', the sonnet itself a guarantee that this person's beauty will be sustained. Even death will be silenced because the lines of verse will be read by future generations, when speaker and poet and lover are no more, keeping the fair image alive through the power of verse.
💭The opening line is almost a tease, reflecting the speaker's uncertainty as he attempts to compare his lover with a summer's day. The rhetorical question is posed for both speaker and reader and even the metrical stance of this first line is open to conjecture. Is it pure iambic pentameter? This comparison will not be straightforward.
💭This image of the perfect English summer's day is then surpassed as the second line reveals that the lover is more lovely and more temperate. Lovely is still quite commonly used in England and carries the same meaning (attractive, nice, beautiful) whilst temperate in Shakespeare's time meant gentle-natured, restrained, moderate and composed.
💭The second line refers directly to the lover with the use of the second person pronoun Thou, now archaic. As the sonnet progresses however, lines 3 - 8 concentrate on the ups and downs of the weather, and are distanced, taken along on a steady iambic rhythm (except for line 5, see later).
💭Summer time in England is a hit and miss affair weather-wise. Winds blow, rain clouds gather and before you know where you are, summer has come and gone in a week.The season seems all too short - that's true for today as it was in Shakespeare's time - and people tend to moan when it's too hot, and grumble when it's overcast.
💭The speaker is suggesting that for most people, summer will pass all too quickly and they will grow old, as is natural, their beauty fading with the passing of the season.
Lines 9 - 12 turn the argument for aging on its head. The speaker states with a renewed assurance that 'thy eternal summer shall not fade' and that his lover shall stay fair and even cheat death and Time by becoming eternal.
💭Lines 13 - 14 reinforce the idea that the speaker's (the poet's) poem will guarantee the lover remain young, the written word becoming breath, vital energy, ensuring life continues.
#anlysis #Poem #WilliamShakespeare
👍4
←°•¤◇ тнe reαѕoɴ ғor тнe deαтн oғ тнe ѕɴowмαɴ ιѕ тнe ѕcαrғ
тнαт wαrмѕ нιм υp ◇¤•°→
دلیل مرگ آدم برفی
همون شال گردنیه، که گرمش میکنه
❄⛄
тнαт wαrмѕ нιм υp ◇¤•°→
دلیل مرگ آدم برفی
همون شال گردنیه، که گرمش میکنه
❄⛄
👍11👏1
📚
is a short story published in 1835 by American writer Nathaniel Hawthorne. The story takes place in 17th- century Puritan New England, a common setting for Hawthorne's works, and addresses the Calvinist/Puritan belief that all of humanity exists in a state of depravity, but that God has destined some to unconditional election through unmerited grace...
#englishliterature #short_story
"Young Goodman Brown"
is a short story published in 1835 by American writer Nathaniel Hawthorne. The story takes place in 17th- century Puritan New England, a common setting for Hawthorne's works, and addresses the Calvinist/Puritan belief that all of humanity exists in a state of depravity, but that God has destined some to unconditional election through unmerited grace...
#englishliterature #short_story
👍3
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
📚 "Young Goodman Brown" is a short story published in 1835 by American writer Nathaniel Hawthorne. The story takes place in 17th- century Puritan New England, a common setting for Hawthorne's works, and addresses the Calvinist/Puritan belief that all of humanity…
📚
is a short story published in 1835 by American writer Nathaniel Hawthorne. The story takes place in 17th-century Puritan New England, a common setting for Hawthorne's works, and addresses the Calvinist/Puritan belief that all of humanity exists in a state of depravity, but that God has destined some to unconditional election through unmerited grace. Hawthorne frequently focuses on the tensions within Puritan culture, yet steeps his stories in the Puritan sense of sin. In a symbolic fashion, the story follows Young Goodman Brown's journey into self-scrutiny, which results in his loss of virtue and belief.
💭The story begins at dusk in Salem Village, Massachusetts as young Goodman Brown leaves Faith, his wife of three months, for some unknown errand in the forest. Faith pleads with her husband to stay with her, but he insists that the journey must be completed that night. In the forest he meets an older man, dressed in a similar manner and bearing a physical resemblance to himself. The man carries a black serpent-shaped staff. Deeper in the woods, the two encounter Goody Cloyse, an older woman, whom Young Goodman had known as a boy and who had taught him his catechism. Cloyse complains about the need to walk; the older man throws his staff on the ground for the woman and quickly leaves with Brown.
💭Other townspeople inhabit the woods that night, traveling in the same direction as Goodman Brown. When he hears his wife's voice in the trees, he calls out but is not answered. He then runs angrily through the forest, distraught that his beautiful Faith is lost somewhere in the dark, sinful forest. He soon stumbles upon a clearing at midnight where all the townspeople assembled. At the ceremony, which is carried out at a flame-lit altar of rocks, the newest acolytes are brought forth—Goodman Brown and Faith. They are the only two of the townspeople not yet initiated. Goodman Brown calls to heaven and Faith to resist and instantly the scene vanishes. Arriving back at his home in Salem the next morning, Goodman Brown is uncertain whether the previous night's events were real or a dream, but he is deeply shaken, and his belief that he lives in a devout Christian community is unsettled. He loses his faith in his wife, along with all of humanity. He lives out the rest of his life as an embittered and suspicious cynic, wary of everyone around him. The story concludes: "And when he had lived long, and was borne to his grave...they carved no hopeful verse upon his tombstone, for his dying hour was gloom."
💭"Young Goodman Brown" has two major themes: the loss of innocence and the fear of the unknown. Faith, as Goodman's wife, serves as a moral anchor in his world. Her name is quite literal, as when he yells out, "My Faith is gone!" the statement can be read two ways.
#Englishliterature #Short_Story
#Hawthorne
"Young Goodman Brown"
is a short story published in 1835 by American writer Nathaniel Hawthorne. The story takes place in 17th-century Puritan New England, a common setting for Hawthorne's works, and addresses the Calvinist/Puritan belief that all of humanity exists in a state of depravity, but that God has destined some to unconditional election through unmerited grace. Hawthorne frequently focuses on the tensions within Puritan culture, yet steeps his stories in the Puritan sense of sin. In a symbolic fashion, the story follows Young Goodman Brown's journey into self-scrutiny, which results in his loss of virtue and belief.
💭The story begins at dusk in Salem Village, Massachusetts as young Goodman Brown leaves Faith, his wife of three months, for some unknown errand in the forest. Faith pleads with her husband to stay with her, but he insists that the journey must be completed that night. In the forest he meets an older man, dressed in a similar manner and bearing a physical resemblance to himself. The man carries a black serpent-shaped staff. Deeper in the woods, the two encounter Goody Cloyse, an older woman, whom Young Goodman had known as a boy and who had taught him his catechism. Cloyse complains about the need to walk; the older man throws his staff on the ground for the woman and quickly leaves with Brown.
💭Other townspeople inhabit the woods that night, traveling in the same direction as Goodman Brown. When he hears his wife's voice in the trees, he calls out but is not answered. He then runs angrily through the forest, distraught that his beautiful Faith is lost somewhere in the dark, sinful forest. He soon stumbles upon a clearing at midnight where all the townspeople assembled. At the ceremony, which is carried out at a flame-lit altar of rocks, the newest acolytes are brought forth—Goodman Brown and Faith. They are the only two of the townspeople not yet initiated. Goodman Brown calls to heaven and Faith to resist and instantly the scene vanishes. Arriving back at his home in Salem the next morning, Goodman Brown is uncertain whether the previous night's events were real or a dream, but he is deeply shaken, and his belief that he lives in a devout Christian community is unsettled. He loses his faith in his wife, along with all of humanity. He lives out the rest of his life as an embittered and suspicious cynic, wary of everyone around him. The story concludes: "And when he had lived long, and was borne to his grave...they carved no hopeful verse upon his tombstone, for his dying hour was gloom."
💭"Young Goodman Brown" has two major themes: the loss of innocence and the fear of the unknown. Faith, as Goodman's wife, serves as a moral anchor in his world. Her name is quite literal, as when he yells out, "My Faith is gone!" the statement can be read two ways.
#Englishliterature #Short_Story
#Hawthorne
❤1
📝 بررسی
▫️گودمن براون جوان یک داستان کوتاه منتشرشده در سال ۱۸۳۵ توسط نویسندهٔ آمریکایی ناتانیل هاوثورن است. داستان در قرن ۱۷ میلادی در نیوانگلند پیوریتن اتفاق می‌افتد، مکان داستان تم معمول آثار هاوثورن است. هاوثورن باورهای پیوریتن و کالوینیسم که اعتقاد داشتند بر اینکه بشریت در تباهی کامل قرار دارد، به جز برای افرادی که با لطف الهی به دنیا آمده‌اند، خطاب قرار می‌داد. هاوثورن به‌طور مکرر سعی می‌کرد که دورویی جامعه پیوریتن را در ادبیات خود نمایش دهد. داستان به شکل نمادین، ماجراهای سفر یانگ گودمن براون در خویشتن‌بینی و در پایان از دست دان تقوا و باورهای او را دنبال می‌کند.
#داستان_کوتاه #هاثورن #بررسی
👍2❤1
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
📝 بررسی ▫️گودمن براون جوان یک داستان کوتاه منتشرشده در سال ۱۸۳۵ توسط نویسندهٔ آمریکایی ناتانیل هاوثورن است. داستان در قرن ۱۷ میلادی در نیوانگلند پیوریتن اتفاق می‌افتد، مکان داستان تم معمول آثار هاوثورن است. هاوثورن باورهای پیوریتن و کالوینیسم که اعتقاد داشتند…
▫️ داستان "گودمن براون جوان" شباهت زیادی به داستانهای گوتیکی دارد که در اواخر سده‌ی هیجدهم میلادی در انگلستان شکل گرفت و ویژگی اصلی آن تسلط ارواح بر فضای داستان و مکانهایی بود که ارواح تسخیرشان کرده بودند و آدمهای تبه‌کار شیطان صفت و درها و دهلیزها و اتاقها و راههای مخفی که از آنها جیغها و فریادهای وحشت‌انگیز و نجواهای مرموز به گوش می‌رسد و ... هم‌چنین این داستان به داستانهای "فاوستی" هم بی‌شباهت نیست. وجه‌اشتراکش با داستانهای "فاوستی" در موضوع رابطه با شیطان و هم راهی با اوست. در داستانهای "فاوستی" معمولاً شخصیت اصلی داستان با شیطان معامله‌ای می‌کند و در برابر فروختن روحش به شیطان چیزی را به دست می‌آورد که آرزویش را دارد- چیزی مانند قدرت، ثروت، شهرت، محبوبیت، کام روایی، شهوت رانی و عیاشی- البته در داستان "گودمن براون جوان" معامله‌ای بین براون و شیطان سرنمی‌گیرد و او روحش را به شیطان نمی‌فروشد ولی همان هم راهی و هم صحبتی اش با شیطان و حرفهایی که از شیطان می‌شنود کافی ست تا روحش را برای همیشه بخشکاند و تا آخر عمر در آتش شک و بدگمانی بسوزاندش.
▫️ دلهره و دهشت دو عنصر تفکیک ناپذیر از هم و از سایر عنصرهای داستان "گودمن براون جوان" هستند و نیروی محرکه‌ی رمزی هستند که درون مایه‌ی داستان را مشخص می‌کند. براون صرفاً یک شهروند سیلمی اواخر سده‌ی هفدهم میلادی نیست، او در واقع نمونه‌ی نوع بشر است. به بیان دیگر او هرکسی می‌تواند باشد زیرا آن‌چه می‌کند و علت کارهایش برای اغلب مردم آشنا و ملموس است. او کسی‌ست که- مثل اغلب آدمها- گاهی وسوسه می‌شود که شر و وسوسه‌های شرارت آمیزی را که زاده‌ی آن است، تجربه کند. البته تسلیم شدن او به این نوع وسوسه‌ها گاه گاهی است چون او جوانی شریف و درست کار و نیک نفس است و در عین حال مؤمن و کلیسارو هم هست، ولی می‌خواهد پیش از آن که دست از تمام وسوسه‌های آلوده بشوید و مثل یک مسیحی مؤمن و متدین و یک شهروند درست و حسابی پاک و منزه بشود و "مرد خوب" حقیقی شود، به "میوه‌ی ممنوعه" برای آخرین بار گاز بزند و طعم شیرینش را بچشد و آخرین هوس بازی‌اش را بکند، بعد به ایمان مذهبی اش که در همسرش تجسم یافته پناه ببرد و در پرتو نور ایمانی که از چشمان همسرش می‌تابد- همسری که برای تقویت رمز داستان حتی نامش هم "ایمان" (فیث) است- به رستگاری و آمرزش و عاقبت به خیری برسد.
▫️ولی برای اینکه با شر روبه‌رو شود باید دست کم به طور موقت از "ایمان" خود جدا شود و این فاحش ترین اشتباه نابخشودنی‌اش است چون نمی‌داند که شر چیزی انتزاعی نیست که بشود مدتی به آن آلوده بود بعد خود را از آن پاک و مبرا کرد و به دورش انداخت. اصلاً ارکان جهان پیرامون گودمن براون جوان و مردمانش- اجدادش، حکمرانان این جهانی‌اش، مراقبان روحانی‌اش، و سرانجام "ایمان"اش- همگی از مایه‌ی شر ساخته شده‌اند؛ و شر چنان در جهان پیرامونش فراگیر و شایع است که گودمن براون جوان اصلاً به وجود خوبی در این جهان شک می‌کند و پایه‌های ایمانش به نیکی سست و لرزان می‌شود. او دیگر باور ندارد که در اطرافش آدم خوب و درست کاری وجود داشته باشد. او با چشم در چشم شدن با شر تبدیل به آدمی بدبین و شکاک می‌شود که به تمام آدمها بدگمان است و در پس نقاب ظاهر نیک هر یک باطنی شریر و شیطانی می‌بیند، به همین دلیل در بقیه‌ی عمر آن قدر رنج می‌برد و عذاب می‌کشد تا سرانجام ساعت مرگ دلگیرش فرا می‌رسد.
#بررسی #داستان_کوتاه #هاثورن
▫️ دلهره و دهشت دو عنصر تفکیک ناپذیر از هم و از سایر عنصرهای داستان "گودمن براون جوان" هستند و نیروی محرکه‌ی رمزی هستند که درون مایه‌ی داستان را مشخص می‌کند. براون صرفاً یک شهروند سیلمی اواخر سده‌ی هفدهم میلادی نیست، او در واقع نمونه‌ی نوع بشر است. به بیان دیگر او هرکسی می‌تواند باشد زیرا آن‌چه می‌کند و علت کارهایش برای اغلب مردم آشنا و ملموس است. او کسی‌ست که- مثل اغلب آدمها- گاهی وسوسه می‌شود که شر و وسوسه‌های شرارت آمیزی را که زاده‌ی آن است، تجربه کند. البته تسلیم شدن او به این نوع وسوسه‌ها گاه گاهی است چون او جوانی شریف و درست کار و نیک نفس است و در عین حال مؤمن و کلیسارو هم هست، ولی می‌خواهد پیش از آن که دست از تمام وسوسه‌های آلوده بشوید و مثل یک مسیحی مؤمن و متدین و یک شهروند درست و حسابی پاک و منزه بشود و "مرد خوب" حقیقی شود، به "میوه‌ی ممنوعه" برای آخرین بار گاز بزند و طعم شیرینش را بچشد و آخرین هوس بازی‌اش را بکند، بعد به ایمان مذهبی اش که در همسرش تجسم یافته پناه ببرد و در پرتو نور ایمانی که از چشمان همسرش می‌تابد- همسری که برای تقویت رمز داستان حتی نامش هم "ایمان" (فیث) است- به رستگاری و آمرزش و عاقبت به خیری برسد.
▫️ولی برای اینکه با شر روبه‌رو شود باید دست کم به طور موقت از "ایمان" خود جدا شود و این فاحش ترین اشتباه نابخشودنی‌اش است چون نمی‌داند که شر چیزی انتزاعی نیست که بشود مدتی به آن آلوده بود بعد خود را از آن پاک و مبرا کرد و به دورش انداخت. اصلاً ارکان جهان پیرامون گودمن براون جوان و مردمانش- اجدادش، حکمرانان این جهانی‌اش، مراقبان روحانی‌اش، و سرانجام "ایمان"اش- همگی از مایه‌ی شر ساخته شده‌اند؛ و شر چنان در جهان پیرامونش فراگیر و شایع است که گودمن براون جوان اصلاً به وجود خوبی در این جهان شک می‌کند و پایه‌های ایمانش به نیکی سست و لرزان می‌شود. او دیگر باور ندارد که در اطرافش آدم خوب و درست کاری وجود داشته باشد. او با چشم در چشم شدن با شر تبدیل به آدمی بدبین و شکاک می‌شود که به تمام آدمها بدگمان است و در پس نقاب ظاهر نیک هر یک باطنی شریر و شیطانی می‌بیند، به همین دلیل در بقیه‌ی عمر آن قدر رنج می‌برد و عذاب می‌کشد تا سرانجام ساعت مرگ دلگیرش فرا می‌رسد.
#بررسی #داستان_کوتاه #هاثورن
❤1👍1👏1
🔹
was an American novelist and short story writer. His works often focus on history, morality, and religion. He was born in 1804 in Salem, Massachusetts, from a family long associated with that town.
▫️Born: July 4, 1804, Salem, Massachusetts, United States
▪️Died: May 19, 1864, Plymouth, New Hampshire, United States
Nathaniel Hawthorne
was an American novelist and short story writer. His works often focus on history, morality, and religion. He was born in 1804 in Salem, Massachusetts, from a family long associated with that town.
▫️Born: July 4, 1804, Salem, Massachusetts, United States
▪️Died: May 19, 1864, Plymouth, New Hampshire, United States
👍1
ᵉᶰᵍˡᶤѕʰ ˡᶤᵗᵉʳᵃᵗᵘʳᵉ 📚
🔹 Nathaniel Hawthorne was an American novelist and short story writer. His works often focus on history, morality, and religion. He was born in 1804 in Salem, Massachusetts, from a family long associated with that town. ▫️Born: July 4, 1804, Salem, Massachusetts…
🔹
نویسندهٔ برجسته آمریکایی، متولد شهر سیلم، ماساچوست که در دوره‌ای کنسول آمریکا در انگلستان نیز شد. جد او جان هاوثورن قاضی فعال در جریان محاکمات جادوگری در سیلم بود که هیچ وقت از کارهای گذشته خود عذرخواهی نکرد. به همین دلیل ناتانیل حرف w به فامیلی خود اضافه کرد تا رابطهٔ خویشاوندی خود را با او مخفی نگه دارد. او در سال ۱۸۶۴ در پلیموث نیوهمپشایر درگذشت. او امروزه به خاطر داستانهای کوتاهش معروف است.
#هاثورن #داستان_کوتاه #ادبیاتانگلیسی
ناتانیل هاثورن
نویسندهٔ برجسته آمریکایی، متولد شهر سیلم، ماساچوست که در دوره‌ای کنسول آمریکا در انگلستان نیز شد. جد او جان هاوثورن قاضی فعال در جریان محاکمات جادوگری در سیلم بود که هیچ وقت از کارهای گذشته خود عذرخواهی نکرد. به همین دلیل ناتانیل حرف w به فامیلی خود اضافه کرد تا رابطهٔ خویشاوندی خود را با او مخفی نگه دارد. او در سال ۱۸۶۴ در پلیموث نیوهمپشایر درگذشت. او امروزه به خاطر داستانهای کوتاهش معروف است.
#هاثورن #داستان_کوتاه #ادبیاتانگلیسی