حقوق و هنر

🔹حبس صدا:
مجوزی که با مرگ «حسین زمان» صادر شد
✍🏼یادداشت دکتر وحید آگاه، سال دوم، شماره ۲۲۸ روزنامه هم میهن
🔹استاد حقوق عمومی و ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی، مدیرعامل موسسه حقوق و هنر

حسین زمان را جمعه در قطعه هنرمندان خاک کردند. صدایی بود و خاموش شد. دیگر نمیتواند لایو اجرا کند.حالا جماعتی که ترس از اجرای یک خواننده غیرهمسوی سیاسی داشتند، نفس راحتی کشیدند. اما ماجرا را از زبان خودش بشنویم. خواننده‎ای که قبل از انقلاب به دلیل فعالیت سیاسی توسط ساواک، دستگیر و از دانشگاه، اخراج شد و برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت. اما با شروع جنگ تحمیلی، تحصیل را نیمه‎کاره، رها می‎کند و در جبهه حضور می‎یابد:«در فاصله سال‎های 76 تا 84 نزدیکی زیادی به جریان موسوم به دوم خرداد داشتید. ورود شما به این عرصه سیاسی به چه شکلی بود؟ من از کسانی بودم که در سال‎های انقلاب، در جریان به ثمر رسیدن انقلاب تلاش کردم و بعد از آن هم، سال‎ها در جبهه‎های جنگ تحمیلی حضور داشتم ... همان طیفی که به آنها می‎گویند اصلاح‎طلب ... من چون این تفکر را قبول داشتم، در این دسته قرار گرفتم. ولی هیچ‎وقت عضو هیچ حزبی نبودم. از من به عنوان یک هنرمند در برخی از شوراهای اصلاح‎طلب دعوت می‎شد تا درباره مسائل صنفی نظر بدهم. با برخی از چهره‎های اصلاح‎طلب هم دوست بودم ... چه شد که برای مدتی از موسیقی فاصله گرفتید؟ در صدا و سیما نامه رسمی زده شده که کارهای من اجازه پخش ندارند. اجازه کنسرت هم تلویحاً نداشته‎ام. گاهی اوقات به صورت ظاهری به من مجوز کنسرت داده شده، اما در عمل، آنقدر کارشکنی کرده‎اند که دیگر تهیه‎کننده‎ها برای همکاری با من وحشت دارند. نامه‎ای که اشاره کردید در صدا و سیما درباره شما صادر شده، به چه دلیلی بود؟ من اعتراضاتی به صدا و سیما داشتم. اینکه در نحوه پخش کارها، وقت لازمه به عمل نمی‎آمد و گاهی کاری از من به شکلی پخش می‎شد که به تفکری که در آن کار وجود داشت، خدشه وارد می‎آمد. این شد که بعد از مدتی اعلام کردم، نمی‎خواهم کارهایم از صدا و سیما پخش شود. متقابلاً صدا و سیما از این خواسته استقبال کرد و رسماً نامه زد که هیچ‏کدام از کارهای من، اجازه پخش ندارند. چه شد که از تهران به کیش کوچ کردید؟ بعد از این ماجراها و دادگاهی شدنم، تصمیم گرفتم از تهران بروم. به چه دلیل دادگاهی شدید؟ از چند جای مختلف از من شکایت شده بود. یکی ... بود که به دلیل یک سری فعالیت‎های سیاسی‎ام در قالب جریان اصلاحطلب از من شکایت کرده بودند. معاون حقوقی صدا و سیما در دادگاه کارکنان دولت از من شکایت کرده بود. در کل، یکی دو بار به دادگاه کشیده شدم و فشار زیادی به خانواده‎ام وارد می‎شد تا جایی که روی سلامتی همسرم نیز تأثیر بدی گذاشت و درنهایت، تصمیم گرفتم که از تهران به کیش بروم ...‏»(حسین زمان بعد از 8 سال سکوت: سعی کردند موسیقی را توسط خودش نابود کنند»، هفت نگاه، شماره 36، نیمه دوم آذر 92، صص 59ـ56). اما حقوق ایران چه میگوید؟
1- عدم ارتباط حقوق شهروندی با عقیده شهروندان
حسین زمان مانند همه شهروندان حق داشت که در امور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، نظر خودش را داشته باشد. او نیز از حق برآزادی عقیده، اندیشه و بیان برخوردار بود. در عین حال و بازهم همچون سایرین، میبایست قوانین را رعایت مینمود. حال چه کرده بود؟ صرفاً از عقیده سیاسی که درست میدانست، در چارچوب حقوق ایران دفاع کرده بود. او از مغضوبین بعد از وقایع 88 بود. به گفته خودش، عضو هیچ حزب و دسته سیاسی نبود که اگر هم بوده، چه باک؟ کجای حقوق ایران اجازه داده که به دلیل مخالفت با تفکر یک شهروند، او را از حقوق اجتماعی‌اش محروم کنیم؟ قانون اساسی در اصل 14 در مورد غیرمسلمانِ غیرمسیحیِ غیریهودیِ غیرزرتشتی، حقی برابر با مسلمانان و اقلیتهای دینی شناخته شده در اصل 13 داده، از «حقوق انسانی» آنها سخن گفته و هرگز چنین حقی نداده. حقوق انسانی هم یعنی حقوق بشر و شهروندی. همان که در اصل 20 گفته: «حقوق سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی».
2- ممنوع‌الکاری در قوانین عادی
آیا قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی چنین اجازهای داده؟ اولاً- در قوانین جزایی، مجازات مستقلی به نام ممنوعالکاری وجود ندارد. ثانیاً- محرومیت از حقوق فرهنگی و اجتماعی و خدمات اجتماعی و در خصوص حسین زمان، فعالیت موسیقایی در قالب ترک( Track)،آلبوم و کنسرت، نیازمند حکم قضایی از دادگاه ذی‌صلاح و با طی فرآیند دادرسی عادلانه است. امری که در خصوص ایشان بیان نشد و هیچ اعلام رسمی در این مورد وجود ندارد. اصل هم بر برائت است.
@lawandart99
@iranianlls
ادامه متن 👇🏼

2.0K viewsedited 20:24