▪️ سرگذشت تراژديک و غم انگيز مهاجرت به اروپا
 
ن: شورش کریمی


فکر مي کردم همه چيز به پایان رسیده است. در درونم آشوبی برپا بود که تمام پیوندهایم را با جهان بیرون قطع کرده بود. یک حالت از خلاء. خلاء بین دنیایِ مرگ و نیستی و دنیاییِ یک انسان سرگردان و آواره. در یک لحظه از رویاییِ رهایی از کابوس ترکیه، به درون موج های عظیم دریاییِ اژه پرتاب شده بودم. امکان عمل در چنین حالتی از انسان سلب می شود، چرا که اراده انسان در برابر نیروهای که او را به نیستی فرا می خوانند، بسیار ضعیف تر است. حکومت های درنده ای که تو را آزار، شکنجه و تعقیب می کنند.حکومت های که مرزها را ساخته اند. آنهای که انسان را به قانونی و غیرقانونی تبدیل کرده اند. آنهای که بشر را به یک تکه کاغذ بی مصرف به نام پاسپورت تقلیل داده اند. آنهای که برای مقابله با انسان آواره، پلیس، گارد ساحلی، پهباد و خبرچین را سازمان داده اند. سیستمی که قاچاقچیان بی رحم و مروت را آفریده اند. آسمان بی انتها که او نیز بر سرت بارانی شدید فرود می آورد و دریایی که عصبانی از این دنیایی که بشرها برای هم ساخته اند، می خواهد تو را با موج های عظیم ببلعد یا شاید به خیال خویش نجات دهد. حتی خورشید نیز با همه این ها همدست شده بود و خود را مخفی کرده بود. شاید می خواست دنیا در این لحظه ظلمانی باشد تا کسی این صحنه های تراژدیک را نبیند.


ادامه مطلب:

https://kolbarnews.com/22122024098-2/