آنها ستادحفاظت و انقلابیون و کمونیست ها را علنا تهدیدمی کردند. در چنین شرایطی بود که «ستاد حفاظت» پس از مشورت با افراد صاحب نفوذ و نهاد های انقلابی و مردمی در روز ۲۳ تیرماه تصمیم به برگزاری تظاهراتی مسالمت آمیز بر علیه تحریکات پاسداران و بر علیه تبلیغات مسمومی که از سوی صدا و سیمای جمهوری اسلامی علیه مردم کردستان به راه افتاده بود سازمان گرفتند. اکثریت مردم شهر و ساکنین روستاهای اطراف در این روز به صورت منظم و شکوهمندی تظاهرات کردند. این تظاهرات توسط پاسداران مستقر در مقر جدید به خون کشیده شد. تظاهر کنندگان خشمگین به طرف مقر هجوم برده و آنرا فتح کردند.در نتیجه شهر از کنترل پاسداران و عوامل محلی آنها خارج شد. اما تهدید پادگان همچنان باقی بود.
از آن روز ببعد تا روز ۳۱تیر چندین دور مذاکره با فرمانده پادگان و نمایندگان رژیم جدید برگزار گردید که به جائی نرسید. فرمانده پادگان تصمیم دولت برای تصرف قهری شهر را به اطلاع مذاکره کنندگان رساند. اعضای شورا در مشورتی نیم ساعته با افراد حاضر تصمیم گرفتند بزرگ و کوچک شهر را تخلیه کنند و از درگیری با نیروئی تا دندان مسلح و آماده کشتار جلوگیری کنند. این تصمیم بلافاصله توسط فعالین سازمان یافته به اطلاع مردم رسید و جز افراد مسلحی که برای حفاظت از خانه های مردم سازمان داده شدند بقیه با سرعت و نظمی شگفت انگیز شهر را ترک کردند. اعضای شورای شهر و نیروهای داوطلب فراوان در مدتی اندک زندگی ایمنی را در اُردوگاه«کانیمیران» سازمان دادند.

خبر کوچ در رسانه‌های مختلف در ایران و حتی بینالمللی پخش شد. سیل کمک و راهپیمائی از شهرهای مختلف ایران و کردستان به طرف محل استقرار جدید مردم مقاوم و مبارز مریوان راه افتاد. راه پیمایان حرکت کرده از سنندج در سر راه خود ۸ نقر از مبارزین و تعدادی از مردم دستگیر شده توسط نیروهای پادگان را آزاد کردند.
بعد از استقرار منظم مردم در «کانیمیران»و تصمیم آنها به مقاومت جمعی نمایندگان دولت و سپاه جدید پاسداران ناچار شدند با نمایندگان شورای شهر به رهبری رفیق فواد مصطفی به مذاکره بنشینند. پس از چندین دور مذاکرات فشرده بالاخره نمایندگان مردم با کسب قول حفاظت از مردم و حفظ دستآوردهایشان و با جلب رضایت ساکنین اردوگاه در روز ۱۳ مرداد به کوچ سرفرازانه خود پایان دادند. اداره أمور زندگی این جمعیت عظیم آنرا به صورت یک فستیوال غرور انگیز سازمان یافته مردمی در آورده بود تا کنون به عنوان یک دست آورد بزرگ ، دهها جلد کتاب و صدها مقاله در باره آن نوشته شده است. 
درسهای آن مقاومت توده ای، هنوز چنان ارزشمند و تاثیرگذار است که سال گذشته تبلیغات چیهای خشک اندیش رژیم فیلمی سراپا دروغ و تحریف آمیز پیرامون آن رویداد شکوهمندِ مردمی را سرهم کرده و برای ترمیم روحیه نیروهای متزلزل شده خود در کردستان پخش کرده اند. اما این دروغها و تحریف قادر نشده و نمیشود تا درسهائی که مردم از اداره شورائی، اتحاد با همدیکر، کار با کمونیستها و مقاومت سازمان یافته را فراموش کنند. دستآوردهای کوچ تاریخی مردم توش و توان تازه ای به جنبش انقلابی خلق کرد و انقلابیون در سایر مناطق ایران بخشید. رفقای کومه‌له در مریوان و در راس آنها رفقای جانباخته فواد مصطفی سلطانی و عطا رستمی در به پیروزی رساندن این حرکت مردمی نقش چشمگیری داشتند. 
اما رژیم اسلامی دستآوردهای دموکراتیک مردم در مریوان و دیگر شهرها و مناطق کردستان را تحمل نکرد و سرانجام تنها ۱۵ روز بعد در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ حمله سراسری خود را به کردستان آغاز کرد. با این حمله جنبش مقاومت مردم کردستان وارد مرحله نوینی شد و تحت عنوان «جنبش انقلابی مردم کردستان» با همه فراز و نشیبهای آن سرفرازانه به راه خود ادامه داد . جنبشی که انقلاب پرشکوه( زن ، زندگی، آزادی، )یکی از جلوه های آن است. انقلابی که جرقه آن در تداوم جنبش انقلابی مردم کردستان، زده شد و همه ایران را در بر گرفت و آوازه آن جهانی شد.
در سالگرد کوچ تاریخی مریوان ،یاد و خاطره همه عزیزان فعال در این حرکت که در سالهای بعد و در صحنه های دیگر جنبش عادلانه و حق طلبانه مردم کردستان جانباخته‌اند را گرامی میداریم.

برای مشاهده عکسهای بیشتر لطفا روی این لینک کلیک کنید.
▪︎بۆ خۆێندنەوەی نووسراوە کوردیەکە، کلیک کەن لە سەر لینکەکەی ژێرەوە:

کارگر نیوز ☆ Workers news


یکشنبـــه ۳۱ تیر ماه ۱۴۰۳
#آزادی_برابری_حاکمیت_شورایی
21.7.2024
#کارگرنیوز
@kargarnews1

☆

▪️انواع فعالیت از نظر میزان ریسک‌پذیری

فعالیت‌های سیاسی، اعتراضی و حقوق بشری را می‌توان از زوایای متعدد مورد بررسی قرار داد و برای دسته‌بندی‌ آن‌ها معیارهای مختلفی در نظر گرفت. یکی از این معیارها، میزان ریسک‌پذیری فعالیت‌ها است.

در این متن، فعالیت‌ها را بر اساس میزان ریسک‌پذیری‌شان به دو دسته تقسیم کرده و مزایا و کاستی‌های هر یک را به اختصار توضیح داده‌ایم. با کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید انتخاب بهتری در تعیین نوع فعالیت‌های خود داشته باشید.

بیشتر بخوانید⬇️

https://www.tg-me.com/RevolutionJina/236

▪️انواع فعالیت از نظر میزان ریسک‌پذیری:

برای انتخاب نوع فعالیتی که متناسب با شرایط خود و جامعه‌مان است، خوب است که انواع فعالیت‌ها را از نظر میزان ریسک‌پذیری آن‌ها بشناسیم. ما در این پست، فعالیت‌ها را از نظر میزان ریسک‌پذیری به دو دسته تقسیم کرده‌ایم: ۱- علنی/مخفیانه، ۲- گروهی/انفرادی. به عنوان مثال، یک فعالیت ممکن است «علنی و گروهی»، «علنی و انفرادی»، «انفرادی و مخفیانه» و یا «گروهی و مخفیانه» باشد.

ممکن است در مقاطع مختلف زمانی و بسته به شرایط محیطی، استراتژی شما تغییر کند. مثلا ممکن است نوع فعالیت شما در زمانی که اعتراضات خیابانی به طور گسترده و مستمر اتفاق می‌افتد با مقاطع زمانی که التهاب کمتری در سطح خیابان‌ها وجود دارد، متفاوت باشد.

هم‌چنین، ممکن است تصمیم بگیرید ترکیبی از فعالیت‌ها را انتخاب کنید. مثلاً یک فعالیت فردی مخفیانه داشته باشید (مانند فعالیت علیه جمهوری اسلامی در فضای مجازی با اکانت ناشناس) و همزمان نیز یک فعالیت گروهی مخفیانه داشته باشید (مانند سازماندهی اعتراضات خیابانی و یا شعار نویسی).

۱- الف) فعالیت علنی
فعالیت علنی نوعی از کنشگری است که فرد بدون پنهان کردن هویت خود، به طور آشکار به آن می‌پردازد. فعالیت‌های علنی بر حکومت‌های دیکتاتوری هزینه زیادی را تحمیل می‌کنند و در صورت همه‌گیری می‌توانند تغییرات ماندگاری ایجاد کنند. کنش‌هایی مانند امتناع از پوشیدن حجاب اجباری و یا موضع‌گیری آشکار در برابر ظلم، در فضای جامعه و شبکه‌های اجتماعی، در صورتی که توسط اکثریت مردم یک جامعه انجام شود راهی جز عقب‌نشینی برای حکومت باقی نمی‌گذارد. هر چند اولین کسانی که قدم در این مسیر می‌گذارند بیش از دیگران هزینه خواهند پرداخت.

فعالیت علنی شجاعت را در جامعه تکثیر می‌کند و قشر خاکستری را به کنشگری دعوت می‌کند. البته این نوع از فعالیت معمولاً در حکومت‌های خودکامه به شدت سرکوب می‌شوند و افراد نه تنها از فعالیت منع می‌شوند بلکه ممکن است با مجازات‌های سنگین نیز روبه‌رو شوند. البته این بدان معنی نیست که این نوع حکومت‌ها در رابطه با سایر اشکال فعالیت‌ها چنین برخوردی نمی‌کنند؛ چرا که اصولا ماهیت آن‌ها طوری است که هیچ گونه صدای مخالفی را علیه خود تحمل نکرده و تلاش دارند هر نوع کنشگری را به شدیدترین نوع ممکن سرکوب کنند. به دلیل این که می‌خواهند جلوی تکثیر شجاعت را در جامعه بگیرند و از پیوستن افراد بیشتر به آن فعالیت ممانعت کنند. همین موضوع نشان‌دهنده اهمیت و تاثیرگذاری فعالیت علنی است.

۱- ب) فعالیت مخفیانه
در صورتی که اصول امنیتی به درستی تدوین و اجرا شوند، فعالیت مخفیانه یکی از امن‌ترین نوع فعالیت‌ها محسوب می‌شود. شناسایی این نوع از فعالیت‌ها برای حکومت دشوارتر و هزینه‌ها و آسیب‌های آن برای کنشگر کمتر از فعالیت علنی است. در این نوع فعالیت‌ها، فرد نهایت تلاش خود را به کار می‌گیرد تا اقداماتش از دید نهادهای نظارتی و امنیتی پنهان بمانند. سازماندهی زیرزمینی اعتراضات و امدادرسانی مخفیانه به معترضان آسیب‌دیده برخی از نمونه‌های فعالیت مخفیانه هستند.

۲- الف) فعالیت گروهی
حکومت‌های دیکتاتوری از هر نوع فعالیت گروهی واهمه دارند. چرا که فعالیت‌های گروهی می‌توانند اثرگذاری بیشتری در ایجاد تغییرات پایدار داشته باشند. در فعالیت گروهی امکان سازماندهی، همفکری، پشتیبانی و تاثیرگذاری بیشتری وجود دارد و این‌ها همان نقاط قوتی هستند که حکومت‌های خودکامه از آن وحشت دارند. کنشگران می‌توانند فعالیت‌های خود را در قالب حزب، تشکل، سازمان و یا گروهی از دوستان هم‌هدف انجام دهند. افراد حاضر در این گروه‌ها معمولاً دارای تفکرات و اهداف مشابهی هستند.

فعالیت‌هایی که در این قالب انجام می‌شوند بایستی با هماهنگی زیاد اعضا صورت بپذیرند و اطلاعات مربوط به فعالیت و یا هویت افراد طبقه‌بندی شوند. همه افراد گروه باید پروتکل‌های امنیتی را رعایت کنند و به اصول مبارزه‌ای که بر سر آن توافق کرده‌اند، پایبند باشند. چرا که امنیت یک فرد در گروه جدای از امنیت دیگر افراد نیست و به خطر افتادن امنیت یک فرد می‌تواند امنیت همه اعضا را به خطر بیندازد.

۲- ب) فعالیت انفرادی
در فعالیت‌های فردی میزان ریسک بازداشت و آسیب‌های پس از دستگیری، در مقایسه با فعالیت‌های گروهی کمتر است. چرا که امنیت کنشگر به اقدامات دیگران وابسته نیست و او به تنهایی تصمیم‌گیرنده و اقدام‌کننده است. در عین حال، او از مزایای فعالیت گروهی بی‌بهره خواهد بود و ممکن است نتواند از مشاوره و یا پشتیبانی دیگران در شرایط بحرانی بهره‌مند شود.

https://www.tg-me.com/RevolutionJina

☆