💠 مولی الموحدین
امام العارفين
سيد المتقين
امیر المؤمنین
یعسوب الدین
قدوة الصالحين
امام المخلصين
سيد الاوصياء
ركن الاولياء
عماد الاصفياء
قائد الغُرِّ المُحَجَّلین
وصیِّ رسول رب العالمین
باب الله
ولي الله
امین الله
عین الله الناظرة
يد الله الباسطة
اذن الله الواعية
حکمة الله البالغة
نعمت الله السابغة
نقمت الله الدامغة
حبل الله المتين
جنب الله المكين
اسم الله الرضي
وجه الله المضيئ
جنب الله الاعلي
عبد الله المرتضي
امين الله الاوفي
عروة الله الوثقي
كلمت الله الحسني
حجت الله علي الوري
صديق الاكبر
فاروق الاعظم
قسيم الجنة و النار
نعمت الله علي الابرار
نقمت الله علي الفجار
سيد المتقين الاخيار
والد الائمة الابرار
اخ الرسول
زوج البتول
سيف الله المسلول
صاحب الدلالات
و الآیات الباهراة
و المعجزات القاهرات
و المنجي من الهلكات
شهاب الثّاقب
و النّور العاقب
و سليل الاطائب
اسد الله الغالب
غالب کل غالب
علي بن ابي‌طالب علیهما السلام:

✅ الدُّنْيَا فَإِنَّهَ
...مُعْطِيَةٌ مَنُوعٌ،
مُلْبِسَةٌ نَزُوعٌ.

⬅️ دنیا،‌ به راستی که
... بخشنده‌ای بسیار باز پس گیرنده،
و پوشنده‌ای بسیار برهنه‌کننده است.

📚 نهج‌البلاغه (سید رضی): فرازی از خطبه ۲۳۰



@justhadis110

💠 حضرت امام هادی علیه السلام:

✅ لَمّا كَلَّمَ اللّه ُعزّ و جلّ موسى ابنَ عِمرانَ عليه السلام قالَ موسى:
إلهي··· ما جَزاءُ مَن وَصَلَ رَحِمَهُ؟
قالَ: يا موسى، أَنْسِئُ لَهُ أَجَلَهُ وَ اُهَوِّنُ علَيهِ سَكَراتِ المَوتِ.

⬅️ آن‌گاه كه خداى عزّ و جلّ با موسى بن عمران عليه السلام سخن گفت، موسى عرض كرد:
خداوندا... پاداش كسى كه صله رحم كند چيست؟
خداوند فرمود: اى موسى!
مرگ او را به تأخير مى‌اندازم
و سختی‌هاى جان كندن را بر او آسان مى‌كنم.

📚 امالی (شیخ صدوق): ج۱، ص۲۰۷


🔆 ولادت با سعادت امام هادی علیه‌السلام تبیین‌گر بزرگ مقام اعلای امامت از بستر زیارت جامعه کبیره تبریک و تهنیت باد...

پ‌.ن: مرحوم پدرم مقید به صله رحم و رسیدگی به مشکلات اقوام و خویشان بود و به چشم دیدم چقدر راحت جان به جان آفرین سپرد؛ صبح رفت سر کار، صبحانه‌ی مختصری خورد، لحظاتی سرش را گذاشت روی دستانش و رفت...
به همین راحتی...
خدایش بیامرزد...



@justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علیه علیه السلام:

✅ لا يُعرَفُ النّاسُ إلاَّ بِالاِختِبارِ،
فَاختَبِر أهلَكَ ووُلدَكَ في غَيبَتِكَ،
و صَديقَكَ في مُصيبَتِكَ،
و ذَا القَرابَةِ عِندَ فاقَتِكَ،
و ذَا التَّوَدُّدِ وَالمَلَقِ عِندَ عُطلَتِكَ؛
لِتَعلَمَ بِذلِكَ مَنزِلَتَكَ عِندَهُم.

⬅️ مردم جز با آزمايش شناخته نمى‌شوند.
خانواده و فرزندان را در نبودنت،
دوستت را در گرفتارى‌ات،
خويشاوندان را در تنگ دستى‌ات،
و چاپلوسان و دوست‌نمايان را به هنگام بيكارى‌ات بيازماى،
تا جايگاه خودت را نزد آنان بدانى.

📚 بحار الانوار (علامه مجلسی): ج۷۵، ص۱۰



@justhadis110

💠 حضرت امام موسی کاظم علیه السلام:

✅ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ دَلِيلاً وَ دَلِيلُ اَلْعَقْلِ اَلتَّفَكُّرُ وَ دَلِيلُ اَلتَّفَكُّرِ اَلصَّمْتُ وَ لِكُلِّ شَيْءٍ مَطِيَّةً وَ مَطِيَّةُ اَلْعَقْلِ اَلتَّوَاضُعُ.

⬅ برای هر چیزی راهنمایی است و راهنمای عقل، تفکّر است و راهنمای تفکّر، صَمت است
و برای هر چیزی مرکب راهواری است و مرکب راهوار عقل، تواضع است.

📚 الکافي (ثقة الاسلام کلینی): ج۱، ص۱۳


پ.ن: فرق صَمت و سکوت:
صَمت سكوتی است ارادی، آن هم در برابر تهييج قوای نطق و بيان،
يعنی حالتی‌ در نفس به وجود می‌آيد كه شخص ميل به سخن‌گفتن پیدا می‌کند، ولی پس از رجوع به قوای عاقله و ارجح يافتن سكوت در برابر سخن،‌ با اراده خود در برابر اين ميل نفس می‌ايستد و سخن نمی‌گوید.
اما سكوت الزاماً اين‌گونه نيست و اعم از صَمت است و الزاماً مخالفت با نفسی هم در بسياری از مواردش دخيل نبوده. یعنی، همين‌قدر كه انسان حرف نزند، حتی اگر ارادی، اختياری و آگاهانه نيز نباشد، سكوت محقق می‌گردد.

🔆 ولادت با سعادت باب الحوائج حضرت امام موسی کاظم علیه السلام تبریک و تهنیت باد...


@justhadis110

💠 حضرت امام موسی کاظم علیه السلام:

✅ لَيْسَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ حِجَابٌ غَيْرُ خَلْقِهِ.

⬅️ میان خداوند و آفریدگانش هیچ حجابی جز خود آنان وجود ندارد.

📚 التوحيد (شیخ صدوق): ج۱، ص۱۷۸


🔷 عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه:

⬅️ حافظ که می‌گوید:
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز.
همین را می‌گوید.
یک وقت، چند نفر از اصفهان آمده بودند اینجا.
گفتم: راه خیلی نزدیک است، خیلی راحت،
خوشحال شدند،
گفتم: یک قدم بیشتر نیست‌.
خوشحال شدند
گفتم: [فقط] آن یک قدم را باید بر سر خود بگذارید.

🔷 ایشان همچنین در بیان دیگری در پاسخ به این پرسش که:
آیا برای مؤمن راهی هست تا بفهمد توبه‌اش پذیرفته شده
و یا کاری از او قبول شده است؟
⬅️ فرمودند:
بله هست،
اما عمده این است که در انسان منیت از بین برود و خود را همواره بدترین خلق خدا بداند.
این منیت است که حجاب انسان می‌شود نه گناه.
گناه با یک نظر الهی برطرف می‌شود.
به طور کلی، اولین مسئله این است که منیت از بین برود و انسان متوجه فقر خود شود.


💠 در خصوص این‌ قسمت از فرمایش ایشان: زمانی در انسان منیت از میان می‌رود که خود را همواره از همه‌ی خلق بدتر ببیند، طبق فرمایش امام رضا علیه السلام این مهم زمانی محقق می‌شود که شخص به نهایت مرحله کمال عقلی خود برسد:

⬅️ «عقل شخص مسلمان تمام نیست، مگر این که ده خصلت را دارا باشد:
۱. از او امید خیر باشد
۲. دیگران خود را در امان بدانند از اینکه از او بهشان بدی برسد
۳. خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد
۴. خیر بسیار خود را اندک شمارد
۵. هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود
۶. در عمر خود از کسب و طلب علم خسته نشود
۷. فقر در راه خدایش برایش از توانگرى (توأم با فساد) محبوب‌تر باشد
۸. خوارى در راه خدایش از عزّت با دشمنان خدا برایش محبوب‌تر باشد
۹. گمنامى را از شهرت بیشتر دوست بدارد
۱۰. سپس فرمود: دهمى چیست؟
به حضرت گفته شد: چیست؟
فرمود: احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزکارتر است».

✅ لا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِء مُسْلِم حَتّى تَکُونَ فیهِ عَشْرُ خِصال: أَلْخَیْرُ مِنْهُ مَأمُولٌ. وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ. یَسْتَکْثِرُ قَلیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ، وَ یَسْتَقِلُّ کَثیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ. لا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوائِجِ إِلَیْهِ، وَ لا یَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ. أَلْفَقْرُ فِى اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنى. وَ الذُّلُّ فىِ اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْعِزِّ فى عَدُوِّهِ. وَ الْخُمُولُ أَشْهى إِلَیْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ. ثُمَّ قالَ(علیه السلام): أَلْعاشِرَةُ وَ مَا الْعاشِرَةُ؟ قیلَ لَهُ: ما هِىَ؟ قالَ(علیه السلام): لا یَرى أَحَدًا إِلاّ قالَ: هُوَ خَیْرٌ مِنّى وَ أَتْقى.
📚 (تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۱۶۱)


@justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

✅ إِيَّاکَ وَ الاِْعْجَابَ بِنَفْسِکَ، وَ الثِّقَةَ بِمَا يُعْجِبُکَ مِنْهَا، وَ حُبَّ الاِْطْرَاءِ، فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ أَوْثَقِ فُرَصِ الشَّيْطَانِ فِي نَفْسِهِ لِيَمْحَقَ مَا يَکُونُ مِنْ إِحْسَانِ الْمُحْسِنِينَ.

⬅ از خودپسندی و از اطمینان (و اتکا‌ کردن) به هر چیزی که (آن را برای خود کمالی استقلالی تصوّر می‌کنی که در نتیجه) موجب عُجب تو شده، و نیز از دلبستگی به ستایش و چرب‌زبانی‌های دیگران، بپرهیز
زیرا این‌ها از بهترین فرصت‌های شیطان، برای نابود کردنِ کردارِ نیکوی نیکوکاران است.

📚 نهج البلاغه (سید رضی): ج۱، ص۴۲۶ - فرازی از نامه‌ی ۵۳ خطاب به مالک اشتر نخعی در حکم ولایت بر مصر


پ.ن: یعنی برای خودت هر کمالی که قائل بشوی (استقلالی)،
من با هوش هستم
من مهربان هستم
من سخاوتمند هستم
من خوش‌اخلاق هستم
من چشم‌پاک هستم
من عفیف هستم
من اهل انصاف هستم
من قاری و مفسر قرآن هستم
من اهل کمک به دیگران هستم
من حدیث زیاد بلد هستم
من رفیق فلان عالم بزرگ هستم
من توان مدیریتی آن‌چنانی دارم
من خوب بلد هستم پول حلال در بیاورم
من تخصص بالای در فلان چیز دارم
من جانباز هستم
من مجاهد در راه خدا هستم
من انسانی قانون‌مند هستم
من وجدان کاری دارم
من به کسی آزاری نرساندم و حق کسی را نخورده‌ام
من...
من...
من...
ابلیس می‌آید و دقیقاً از همین کمالی که جنابِ من برای خودش تصور کرده و انسان را بر زمین می‌کوبد و اعمالش را نابود می‌کند...
پناه بر خدا...

@justhadis110

✳ حدیثی که جگر محب امیر المؤمنین علیه السلام را خُنَک می‌کند:

💠 فلسفه‌ی خلقت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیهما‌السلام از زبان پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله:

✅ وَ اللَّهِ یَا عَلِیُّ!
مَا خُلِقْتَ إِلَّا لِیُعْبَدَ رَبُّکَ.
...وَ لَنْ یَهْتَدِیَ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَنْ لَمْ یَهْتَدِ إِلَیْکَ وَ إِلَی وَلَایَتِکَ
وَ هُوَ قَوْلُ رَبِّی عَزَّوَجَلَّ «وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی (طه:۸۲)»
یَعْنِی إِلَی وَلَایَتِک.

⬅ به خدا سوگند یا علی!
تو آفریده نشده‌ای، مگر برای اینکه پروردگارت پرستیده شود
و راهی به خدا ندارد، کسی که به تو و ولایتت هدایت نشده است
و این سخن خود پروردگار عزّ و جلّ است که فرموده: «به راستی که من بسیار آمرزنده‌ام، تنها برای کسی که توبه کند، ایمان آورد، عمل صالح انجام دهد و پس از آن هدایت هم بشود»
یعنی [بعد از توبه از شرک و ایمان به وحدانیت خدا و نبوت من و انجام اعمال صالح (از واجب و مستحب و ترک حرام و...)] به سوی ولایت تو [نیز] هدایت شود.

📚 امالی (شیخ صدوق): ص۴۹۴

پ.ن:
یعنی اگر علی نبود! خدا پرستیده نمی‌شد، شناخته‌ هم نمی‌شد،
چرا که شناخته شدن، مقدمه‌ی مورد پرستش واقع شدن است!
در ارسال‌های قبلی نیز بیان شد که به چه علت اولاً پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام شرط تحقّق ایمان در همه‌ی ادیان گذشته نیز بوده است! و بیان شد که پذیرش ولایت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌‌آله نجات بخش نیست! شرط لازم است، اما کافی نیست! و این پذیرش ولایت امیرالمؤمنین و اولاد طاهرینشان علیهم‌السلام است که شرط کافی برای تحقّق ایمان و هدایت و نجات است.


دو روایت ضمیمه:
💠 حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام درباره‌ی همین آیه‌ی ۸۲ از سوره‌‌ی طه: «وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی * «به راستی که من بسیار آمرزنده‌ام، تنها برای کسی که توبه کند، ایمان آورد، عمل صالح انجام دهد و پس از آن هدایت هم بشود»» می‌فرمایند:

✅ أَ لَا تَرَی کَیْفَ اشْتَرَطَ وَ لَمْ تَنْفَعْهُ التَّوْبَهًُْ أَوِ الْإِیمَانُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ حَتَّی اهْتَدَی وَ اللَّهِ لَوْ جَهَدَ أَنْ یَعْمَلَ مَا قُبِلَ مِنْهُ حَتَّی یَهْتَدِیَ قَالَ قُلْتُ إِلَی مَنْ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاکَ قَالَ إِلَیْنَا.

⬅ آیا نمی‌بینید که خداوند چگونه شرطی گذاشته است که نه توبه، نه ایمان و نه عمل صالح به حال انسان سودی نمی‌بخشد، مگر آن‌که هدایت یابد.
به خدا قسم! بنده هر قدر هم تلاش کند تا عمل صالحی انجام دهد، از او پذیرفته نیست تا اینکه هدایت یابد.
حارث می‌گوید: عرض کردم: به‌سوی چه کسی هدایت شود، فدایت گردم؟
امام علیه‌السلام فرمود: به‌سوی ما (اهل بیت).

📚 تفسیر قمی: ج۲، ص۶۱



💠 حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام:

✅ بِنَا عُبِدَ اَللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اَللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى
وَ مُحَمَّدٌ حِجَابُ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى.

⬅ به واسطه‌ی ما اهل بیت است که خداوند پرستیده می‌شود
به واسطه ما اهل بیت است که خداوند شناخته می‌شود
به واسطه ما اهل بیت است که خداوند یگانه‌ دانسته می‌شود
و محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله حجاب خداوند [و واسطه‌ی فیض بین خودش و مخلوقاتش] است.

📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۱، ص۱۴۵



@justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

✅ أصلُ الغِيبَةِ تَتَنوَّعُ بعَشرَةِ أنواعٍ:
شِفاءُ غَيظٍ، و مَساءَةُ قَومٍ، و تُهمَةٌ، و تَصديقُ خَبرٍ بلا كَشفِهِ، و سُوءُ ظَنٍّ، و حَسَدٌ، و سُخريَةٌ، و تَعجُّبٌ، و تَبَرُّمٌ، و تَزيِينٌ،
فإن أرَدتَ السلامَةَ فاذكُرِ الخالِقَ لا المَخلوقَ، فَيَصِيرَ لكَ مَكانَ الغِيبَةِ عِبرَةً، و مَكانَ الإثمِ ثوابا.

⬅️ منشأ غيبت ده چیز متنوّع و متفاوت است:
فرو نشاندنِ خشم؛
همراهى نشان دادن با عدّه‌اى؛
متّهم و بد نام کردن؛
تصديق كردن يك خبر، بى آن كه حقيقت آن بر وى معلوم باشد؛
بدگمانى؛
حسادت؛
مسخره کردن؛
متعجّب و شگفت‌زده شدن؛
به جهت دلخور و منزجر شدن؛
خود را خوب جلوه دادن (خودشیرینی کردن).
پس گر خواهان سلامت [دين و دنياى خود] هستى، تنها به ياد آفريدگار باش و آفريدگان را فراموش كن،
تا به جاى غيبت، عبرت نصيبت شود
و به جاى گناه، ثواب.

📚 بحار الأنوار (علامه مجلسی): ج۷۲، ص۲۵۷



@justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

✅ اگر خداوند سبحان اراده کرده بود، به هنگام بعثت انبیاء، درهاى گنج‌هاى طلا و معادن زرِ ناب و باغ‌هاى خرّم و سرسبز را به روى آن‌ها می‌گشود.
و اگر اراده مى‌کرد که پرندگان آسمان و وحوش زمین را همراه آن‌ها گسیل می‌داشت،
ولى اگر این کار را مى‌کرد دیگر آزمایشی در کار نبود و پاداش و جزاى نیکوکاران بى‌اثر مى‌شد و وعده‌هاى الهى بى‌فایده مى‌گشت؛
مطیعان، مستحقّ اجر و پاداشِ امتحان‌دهندگان نمى‌شدند
و مؤمنان استحقاق ثواب نیکوکاران را نمى‌یافتند و نام‌ها (نظیر: مسلم، مؤمن، مخلص و...) با معانى خود همراه مطابقت نمی‌کرد.
اما خداوند سبحان، پیامبران خود را از نظر عزم و اراده، قوى، و از نظر ظاهر، فقیر و تهیدست در چشم مردم قرار داد؛
ولى فقرى توأم با قناعتى که قلب‌ها و چشم‌ها را پر از غنا مى‌کرد،
همراه با ضعف ظاهرى که چشم‌ها و گوش‌ها(ى دنیاپرستان) را آزار مى‌داد
(در جهات معنوى، قوى و نیرومند و در جهات مادّى، ساده و به ظاهر نادار بودند).
اگر پیامبران داراى قدرتى بودند که کسى را یاراى مخالفت با آنان نبود، و توانایى و عزتى داشتند که هیچ‌گاه مغلوب نمى‌شدند، و سلطنت و شوکتى که گردن‌ها به سوى آن کشیده مى‌شد و از راه‌هاى دور بار سفر به سوى آنان مى‌بستند - اگر چنین بودند - پذیرش دعوت آنان براى مردم آسان‌تر و سرکشى در برابر آنان مشکل‌تر بود
و مردم به جهت ترسى که بر آن ها مستولى مى‌شد، یا طمع و یا رغبتی که آنان را متمایل به پیامبران مى‌ساخت به آن‌ها ایمان مى‌آوردند.
در این حال دیگر نیّات و انگیزه‌ها خالص نمی‌بود.

✅ لَوْ أَرَادَ اللّهُ سُبْحَانَهُ لِاَنْبِیَائِهِ حَیْثُ بَعَثَهُمْ، أَنْ یَفْتَحَ لَهُمْ کُنُوزَ الذُّهْبَانِ، وَ مَعَادِنَ الْعِقْیَانِ، وَ مَغَارِسَ الْجِنَانِ وَ أَنْ یَحْشُرَ مَعَهُمْ طُیُورَ السَّماءِ وَ وُحُوشَ الْاَرَضِینَ لَفَعَلَ، وَ لَوْ فَعَلَ لَسَقَطَ الْبَلَاءُ، وَ بَطَلَ الْجَزَاءُ، وَ اضْمَحَلَّتِ الْاَنْبَاءُ، وَ لَمَا وَجَبَ لِلْقَابِلِینَ أُجُورُ الْمُبْتَلِینَ، وَ لا اسْتَحَقَّ الْمُؤْمِنُونَ ثَوَابَ الْمُحْسِنِینَ، وَ لا لَزِمَتِ الْاَسْمَاءُ مَعَانِیَهَا.
وَ لکِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ رُسُلَهُ أُولِی قُوَّةٍ فِی عَزَائِمِهِمْ، وَضَعَفَةً فِیَما تَرَى الْاَعْیُنُ مِنْ حَالاَتِهِمْ، مَعَ قَنَاعَةٍ تَمْلَأُ الْقُلُوبَ وَ الْعُیُونَ غِنىً، وَ خَصَاصَةٍ تَمْلَأُ الْاَبْصَارَ وَ الْاَسْمَاعَ أَذىً.
وَ لَوْکَانَتِ الْاَنْبِیَاءُ أَهْلَ قُوَّةٍ لا تُرَامُ، وَ عِزَّةٍ لاَتُضَامُ، وَ مُلْکٍ تُمَدُّ نَحْوَهُ أَعْنَاقُ الرِّجَالِ، وَ تُشَدُّ إِلَیْهِ عُقَدُ الرِّحَالِ؛ لَکَانَ ذَلِکَ أَهْوَنَ عَلَى الْخَلْقِ فِی الإِعْتِبَارِ، وَ أَبْعَدَ لَهُمْ فِی الإِسْتِکْبَارِ، وَ لآمَنُوا عَنْ رَهْبَةٍ قَاهِرَةٍ لَهُمْ، أَوْ رَغْبَةٍ مَائِلَةٍ بِهِمْ، فَکَانَتِ النِّیَّاتُ مُشْتَرَکَةً.

📚 نهج البلاغه (سید رضی): فرازی از خطبه ۱۹۲ (خطبه قاصعه)



@justhadis110

✳ فضیلت روزه‌ی اول محرم

💠 حضرت امام رضا علیه‌السلام:

✅ عَنِ الرَّیَّانِ‌بْنِ‌شَبِیبٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی الرِّضَا (علیه السلام) فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ:
یَا ابْنَ‌شَبِیبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ؟
فَقُلْتُ: لَا.
فَقَالَ: إِنَّ هَذَا الْیَوْمَ، هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی دَعَا فِیهِ زَکَرِیَّا (علیه السلام) رَبَّهُ فَقَالَ: «رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ(آل عمران:۳۸)»
فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ الْمَلَائِکَهًَْ «فَنَادَتْ زَکَرِیَّا وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیی(آل عمران:۳۹)»
فَمَنْ صَامَ هَذَا الْیَوْمَ، ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ، اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ کَمَا اسْتَجَابَ لِزَکَرِیَّا (علیه السلام).

⬅ ریّان‌بن‌شبیب گوید: روز اوّل ماه محرّم خدمت امام رضا علیه‌السلام رسیدم، به من فرمود: ای پسر شبیب آیا روزه هستی؟
گفتم: نه.
فرمود: این روز، روزی است که زکریّا علیه‌السلام به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت:
«پروردگارا به من ببخش از پیش خود فرزندانِ پاکی را، زیرا تو شنوای دعایی (آل عمران:۳۸)»
خدا برایش اجابت کرد و به فرشتگان دستور داد «ندا کردند زکریّا را که در محراب ایستاده بود که: خدا تو را به یحیی بشارت می‌دهد (آل عمران:۳۹)»
هر که این روز را روزه بدارد و سپس دعا به درگاه خدا کند، خدا دعایش را مستجاب می‌کند چنان‌که برای زکریّا مستجاب کرد.

📚 عیون اخبار الرضا (شیخ صدوق):‌ ج۱، ص۲۹۹


🔸 استاد میرباقری در خصوص این حدیث شریف می‌گوید:

تلقی من اين است که اگر کسی از اين جنس خواسته‌ها دارد و
می‌خواهد نسلش آباد و در خدمت سيدالشهدا باشد
و می‌خواهد امکاناتش در خدمت سيدالشهدا باشد
و توفيق خدمت‌گزاری به ساحت مقدس حضرت و تأسي به حضرت را در برنامه‌هايش داشته باشد،
راهش اين است که روز اول محرم روزه بگيرد و دعا کند که ان‌شاء‌الله اين دعا در روز اول محرم مستجاب می‌شود.
هر دعايی وقتی دارد و بهار اين دعا در روز اول محرم است.

اگر کسی شهادت می‌خواهد
يا نسل پاک و آبادی می‌خواهد که در مسير سيدالشهدا باشد
و امکانات و مالش می‌خواهد در مسير سيدالشهدا باشد
از بيانات وجود مقدس امام رضا ارواحنا فداه اين‌طور می‌فهمم که حضرت می‌فرمايند روز اول محرم را روزه بگيريد و دعا کنيد دعای شما هم مستجاب می‌شود.
اين يعنی اول محرم فرصت اين‌طور درخواست‌ها و اجابت اين‌طور دعاهاست؛
فرصت اول محرم يک باب خاصی به شهادت سيدالشهدا باز می‌شود که از اين باب می‌شود وارد شد.

☑️ @mirbaqeri_ir


@justhadis110

https://chat.whatsapp.com/I2CfUQ5f4PlGRj1f0m04EB

❇ قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ (زمر:۵۳)
بگو: «اى بندگان من كه (در انجام معصیت) برخود اسراف و ستم كرده‌ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه‌ی گناهان را مى‌آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است. ❇

❇ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ (انبیاء:۸۷)
[خداوندا] جز تو معبودى نيست، منزّهى تو! به راستی که من از ستمکاران بودم. ❇



💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام:

✅ عَرَفْتُ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ اَلْعَزَائِمِ وَ حَلِّ اَلْعُقُودِ وَ نَقْضِ اَلْهِمَمِ.

⬅ خداوند سبحان را به شکسته‌شدن تصمیم‌ها و باز شدن گره‌ها و بر هم‌زدن نیت‌ها شناختم.

📚 نهج البلاغة (سید رضی): ص۵۱۱ - حکمت۲۵۰



💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

✅ كُنْ لِمَا لاَ تَرْجُو أَرْجَى مِنْكَ لِمَا تَرْجُو.

⬅️ به آنچه امید نداری، امیدوارتر باش تا به آنچه امید داری.

📚 الکافی (ثقة السلام کلینی): ج۵، ص۸۳






ای خدای حسین بن علی بن ابی‌طالب علیهم‌السلام...

لطف خدا بیشتر از جرم ماست...




@justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام:

✅ اُذْكُرْ قَبْرَكَ.

⬅ به یاد قبرت باش!

📚 نهج البلاغه (سید رضی): ص۵۴۶ - حکمت۳۹۸


@justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام:

⬅ خداوند برای هریک از مخلوقات خود خانه ای در بهشت و خانه ای را در جهنّم بنا کرده است.
هنگامی که بهشتیان به بهشت و جهنّمیان به جهنّم درمی آیند، منادی ندا می دهد:
«ای اهالی بهشت! پیش بیایید و بنگرید».
آن‌ها می آیند و به دوزخ می نگرند. جایگاه‌هایشان به آنان نشان داده می شود و بعد به ایشان گفته می شود:
«این‌ها منازلی است که اگر نافرمانی خدا را می کردید، به آن منازل می رفتید».
حضرت فرمود: «اگر قرار باشد کسی از خوشحالی بمیرد، اهل بهشت در آن روز به خاطر عذابی که از آن‌ها برطرف شده، از خوشحالی می میرند».
سپس منادی ندا می‌دهد:
«ای اهل آتش! سرهای خود را بالا بگیرید».
آن‌ها سر خود را بالا می گیرند و به جایگاه خود در بهشت و نعمت های آن می نگرند. به آن‌ها می گویند:
«این منازلی است که اگر خدا را اطاعت می کردید، به آن وارد می شدید».
حضرت فرمود: «اگر قرار باشد که کسی به‌واسطه‌ی اندوه بمیرد، جهنّمیان باید از حزن بمیرند.
این‌گونه می‌شود که هر کدام از دو گروه بهشتیان و جهنّمیان منازل گروه مقابل را [که از آن محروم شده‌اند] به ارث می‌برند [و مالک می‌شوند] جای می گیرند و این است معنای سخن خداوند که فرمود:
أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ، الَّذینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فیها خالِدُون (مؤمنون:۱۰و۱۱) آن‌ها وارثان حقیقی هستند؛ [وارثانى] كه بهشت برين را ارث مى‌برند، و جاودانه در آن خواهند ماند.»

✅ مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً إِلَّا جَعَلَ لَهُ فِی الْجَنَّهًِْ مَنْزِلًا وَ فِی النَّارِ مَنْزِلًا فَإِذَا سَکَنَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ الْجَنَّهًَْ وَ أَهْلُ النَّارِ النَّارَ نَادَی مُنَادٍ یَا أَهْلَ الْجَنَّهًِْ أَشْرِفُوا فَیُشْرِفُونَ عَلَی النَّارِ وَ تُرْفَعُ لَهُمْ مَنَازِلُهُمْ فِیهَا ثُمَّ یُقَالُ لَهُمْ هَذِهِ مَنَازِلُکُمُ الَّتِی لَوْ عَصَیْتُمُ اللَّهَ دَخَلْتُمُوهَا قَالَ فَلَوْ أَنَّ أَحَداً مَاتَ فَرَحاً لَمَاتَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ فَرَحاً لِمَا صُرِفَ عَنْهُمْ مِنَ الْعَذَابِ ثُمَّ یُنَادِی مُنَادٍ یَا أَهْلَ النَّارِ ارْفَعُوا رُءُوسَکُمْ فَیَرْفَعُونَ رُءُوسَهُمْ فَیَنْظُرُونَ إِلَی مَنَازِلِهِمْ فِی الْجَنَّهًِْ وَ مَا فِیهَا مِنَ النَّعِیمِ فَیُقَالُ لَهُمْ هَذِهِ مَنَازِلُکُمُ الَّتِی لَوْ أَطَعْتُمْ رَبَّکُمْ دَخَلْتُمُوهَا قَالَ فَلَوْ أَنَّ أَحَداً مَاتَ حُزْناً لَمَاتَ أَهْلُ النَّارِ حُزْناً فَیُورِثُ هَؤُلَاءِ مَنَازِلَ هَؤُلَاءِ وَ یُورِثُ هَؤُلَاءِ مَنَازِلَ هَؤُلَاءِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ* الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیها خالِدُونَ.

📚 ثواب الأعمال (شیخ صدوق): ص۲۵۸


@justhadis110

💠 حضرت امام‌ جعفر صادق علیه السلام:

✅ مَنْ أَحَبَ لِلَّهِ، وَ أَبْغَضَ لِلَّهِ، وَ أَعْطَی لِلَّهِ، وَ مَنَعَ لِلَّهِ فَهُوَ مِمَّنْ کَمُلَ إِیمَانُه.

⬅️ هر کس برای خدا دوستی کند (و نزدیک شود) و برای او دشمنی نماید (و دوری کند)،
برای رضای خدا عطا کند و برای رضای او منع نماید،
او از کسانی است که ایمانش کامل است.

📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۱۲۴


پ.ن۱:
یکی از اولیای الهی تبعید شده بود؛
تبعیدی در تبعیدگاهش باید هر روز برود و حضور خود را به افسر مربوطه اعلام نماید و اصطلاحاً حاضری بزند.
ایشان نقل می‌کردند که در یکی از این دفعاتی که رفته بودند برای اعلام حضور؛ سلامی که به آن افسر مربوطه کرده بودند، فقط سلام نبوده!
و در آن سلام، اندکی نیتِ جز سلام هم بوده.
می‌گفتند: ۳۰ سال برای این سلام استغفار کردم تا فهماندند که بخشیدیم.

حالا تمام عمر ما مشحون است از این سلام‌ و خداحافظی‌ها و دور و نزدیک‌شدن‌ها و اخم و لبخندهایی که...


پ.ن۲: علماء أمتي أفضل من أنبياء بني إسرائيل» (أوائل المقالات (شیخ مفید): ص۱۷۸
[[وَ قَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ ﴿ یوسف :۴۲﴾]]




@justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام:

✅ اِحذَر كُلَّ الحَذَرِ أن يَخدَعَكَ الشَّيطانُ فَيُمَثِّلَ لَكَ التَّوانِيَ في صورَةِ التَّوَكُّلِ ويورِثَكَ الهُوَينى بِالإِحالَةِ عَلَى القَدَرِ، فَإِنَّ اللّهَ أمَرَ باِلتَّوَكُّلِ عِندَ انقِطاعِ الحِيَلِ و بِالتَّسليمِ لِلقَضاءِ بَعدَ الإعذارِ.

⬅ به تمام معنا بپرهيز از اين كه شيطان تو را بفريبد
و سستى را در چهره توكّل، برايت نمايان سازد
و تنبلى را به وسيله احاله به تقدير، برايت به ارمغان آورد؛
همانا خداوند متعال هنگام فقدان چاره به توكّل فرمان داده
و هنگام معذور بودن به تسليم بر قضا.

📚 شرح نهج البلاغة (ابن ابى الحديد): ج۲۰، ص۳۰۶


@justhadis110

💠 امام حسین عليه‌السلام در عصر عاشورا رو به سوى آن قوم كرده
به راست و چپ نگريستند
و هيچ‌يك از اصحاب و ياران خود را نديدند،
مگر آن بر خاك افتادگانى را كه پيشانى به خاك ساييده و مرگ صدايشان را بريده بود. پس صدا زدند:

⬅️ اى مسلم بن عقيل!
اى هانى بن عروه!
اى حبيب بن مظاهر!
اى زهير بن قين!
...اى مسلم بن عوسجه!
اى داود بن طرمّاح!
اى حرّ رياحى!
اى على بن الحسين!
شما اى دلاور مردان پايدار و اى سواران عرصه پيكار!
چرا شما را صدا مى‏‌كنم و پاسخم نمى‏‌دهيد و فرا مى‏‌خوانم و از من نمى‏‌شنويد؟!
آيا شما خوابيد كه به بيدارى‏‌تان اميدوار باشم يا محبّتتان از امام خود برگشته كه به يارى‏‌اش نمى‏‌شتابيد؟!

اينك اين (كودكان و) بانوان پيامبرند كه از فقدان شما (در هراس افتاده) ناتوان گشته‏‌اند.
اى بزرگواران غيور!
از خواب خود برخيزيد و اين سركشان پست را از حرم پيامبر صلّى‌اللّه‌عليه‌و‌آله برانيد!
ولى (افسوس!) به خدا سوگند مرگ شما را به خاك افكنده و روزگار دغل‏ با شما بى‏‌وفايى كرده است
وگرنه شما از پاسخ دعوت من كوتاهى نمى‏‌كرديد و از يارى من ناپيدا نمى‏‌شديد.

هان! اينك ما از فقدان شما داغداريم و به شما مى‏‌پيونديم كه ما از آن خداييم و به سوى او بازمی‌گردیم.


و در روايت ديگرى آمده است كه:
(در روز عاشورا) چون كار بر حسين عليه السّلام سخت شد و تنهاى تنها ماند،
به خيمه‏‌هاى برادرانش نگريست و آنها را خالى ديد،
به خيمه‏‌هاى فرزندان عقيل نگاه كرد و آنها را خالى ديد،
به خيمه‏‌هاى اصحاب نگاه كرد و كسى را نديد
و فراوان مى‏‌فرمود: لا حول و لا قوّة الّا باللّه العلىّ العظيم.
سپس به خيمه‏‌هاى بانوان رفت
و پس از آن به خيمه‌ی فرزندش زين العابدين عليه‌السّلام آمده او را ديد كه بر روى پوست خشنى افتاده و زينب عليها‌السّلام از او پرستارى مى‏‌كند.
زين العابدين عليه‌السّلام چون امام عليه‌السّلام را ديد خواست برخيزد، نتوانست.
به عمّه خود گفت: [عمّه‌جان] مرا به خود تكيه ده، اين فرزند رسول خدا است كه آمده!
زينب عليها‌السّلام پشت او نشسته او را به خود تكيه داد.
امام عليه‌السّلام از حال او جويا شد و او خدا را سپاس گفت.
سپس عرض كرد:
پدر جان! امروز با اين منافقان چه كردى؟
فرمود: فرزندم! شيطان بر ايشان چيره گشته و خدا را از يادشان برده است.
جنگ ميان ما و آنان چنان شعله‏‌ور شد كه زمين از خون ما و ايشان به جوش آمد»
زين العابدين عليه السّلام عرض كرد: پدر جان! عمويم عبّاس كجاست؟
ديده‏‌هاى زينب عليها‌السّلام اشكبار شد و به برادرش نگريست تا چه پاسخ مى‏‌دهد،
زيرا او زين العابدين عليه‌السلام را از شهادت عمويش عباس سلام‌الله‌علیه آگاه نكرده بود تا مبادا بيمارى‏‌اش سخت‏‌تر شود.
امام فرمود: فرزندم! عمويت كشته شد و كنار فرات دستانش را بريدند.
علىّ بن الحسين عليهماالسلام چنان گريست كه بيهوش شد‌.
چون به هوش آمد از يكايك عموها و عموزادگانش مى‏‌پرسيد و امام عليه السّلام مى‏‌فرمود: شهيد شد

پرسيد: برادرم على، حبيب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و زهير بن قين چه شدند؟
فرمود: فرزندم! بدان كه در خيمه‏‌ها مرد زنده‏‌اى جز من و تو نمانده است.
همه آنان كه مى‏‌پرسى اينك كشته بر روى خاك‏‌اند.
امام سجّاد عليه السّلام سخت گريست.
سپس به عمّه خود زينب عليها السّلام فرمود: شمشير و عصايى به من ده.
امام عليه السّلام فرمود: «براى چه مى‏‌خواهى»؟!
عرض كرد: تا بر عصا تكيه كنم و با شمشير از حريم فرزند رسول خدا صلّى‌اللّه‌عليه‌و‌آله، پاسداری کنم، كه ديگر خيرى در زندگى دنيا نيست.
امام عليه‌السلام او را بازداشته به سينه چسبانيد و فرمود:
فرزندم! تو پاك‏ترين ذريّه و برترين عترت منى، تو جانشين من بر اين كودكان و بانوانى،
ايشان غريب و تنهايند
كه خوارى و يتيمى
و شماتت دشمنان
و حوادث تلخ روزگار آنان را فرا گرفته است،
هرگاه فريادشان بلند شد آرامشان كن،
هرگاه به هراس افتادند مونسشان باش
و با (مهربانى و) سخنان نرم خود خاطرشان را آسوده ساز،
زيرا آنان غير از تو مرد ديگرى ندارند تا به او انس گيرند و غم و غصه‏‌هايشان را به او گويند.
بگذار ايشان تو را ببويند و تو آنان را ببويى
و آنان بر تو بگريند و تو بر آنان بگريى.
سپس دست او را گرفته و با صداى بلند فرمود:
«اى زينب! امّ كلثوم! سكينه! رقيّه! فاطمه!
سخنم را بشنويد و بدانيد كه فرزندم على جانشين من بر شماست و او امام مفترض‌الطّاعه است.
سپس به دخترش سکینه خاتون فرمود:
فرزندم! از من به شيعيانم سلام برسان و بگو:
پدرم غريبانه به شهادت رسيد، بر او سوگوارى و گريه كنيد.


✅ ...يا بنيّ اعلم انّه ليس في الخيام رجل حيّ إلّا أنا و أنت، و أمّا هؤلاء الّذين تسأل عنهم فكلّهم صرعى على وجه الثّرى...


📚 فرهنگ جامع سخنان امام حسين علیه‌السلام (نشر پژوهشگاه باقرالعلوم): ص۵۳۹تا۵۴۲



@justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

✅ لاَ يَنْجُو اَلْمُجْتَرِئُ عَلَى اَلذُّنُوبِ اَلْوَاثِقُ بِرَحْمَةِ اَللَّهِ.

⬅ کسی كه با تكيه به رحمت (و بخشش) الهى *گستاخانه و بی‌باکانه معصیت کند،* نجات پیدا نمی‌کند.

📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۳۰۱


🔷 توضیح عالم ربّانی، عارف بالله، آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رضوان‌الله‌علیه مرتبط با حدیث شریف فوق:

⬅ ای برادر من!
بدان که آنچه روایات به آن دلالت می‌کند این است که کسی به خداوند گمان نیکو و حسن نمی‌برد، مگر اینکه خداوند با او بنا به آنچه گمان برده، معامله می‌کند.
ولی بسیاری از مردم مغرور گشته، چنین *پنداشته‌اند که: عدم مبالات در دین، «حسن ظن» داشتن به غفران و رحمت خداوند است.*
بی‌شک از او دلیل خواسته شده و گفته خواهد شد:
اگر چنین است، *پس چرا در امر رزقت به خداوند حسن‌ظن نداری؟*
حال آن‌که خداوند در قرآن آن را ضمانت نموده و آن را با «سوگند مؤکد» یاد نموده است. و اگر چنین است که حسن‌ظنّت به لطف و کرم و رحمت و عنایت خداوندی است، *این صفت‌ها تنها به امور اخروی اختصاص ندارد.*
و اگر در امر دنیایت به کَرَمش اعتقاد داری، *پس چرا به هنگام فقدان اسباب رزق دچار اضطراب شده، به کَرَمش اتکاء نمی‌کنی؟*
و این همه اندوه و هم و غم به خاطر حاجت‌ها چه دلیلی دارد؟
اگر پدری توانا داری و عنایت داشته باشی که روزی‌ات را عهده‌دار شده باشد، آیا به ضمانتش رضایت داده و اطمینان حاصل می‌کنی؟
آیا تو به‌راستی عنایت خداوندی را از عنایت پدرت کمتر می‌دانی، یا از ناتوانی‌اش می‌ترسی، یا اینکه احتمال می‌دهی درباره‌ات بخل روا دارد؟
آیا هنوز اعتقاد نیافته‌ای که اوست ارحم الراحمین و اقدر القادرین و اجود الاجودین؟

☑ اعلم یا اخی ان الذی یدل علیه الاخبار انه ما ظن احد بالله ظنا حسنا الا عامله بما ظن، و لکن قد یغتر الاکثرون، و یحسبون عدم المبالاة فی الدین حسن الظن بالله، و العاقل لا یغتر، فاذا قال له الشیطان: ان معصیتک من حسن الظن بمغفرة الله، یطالبه بالدلیل، و یقول لنفسه: لو کان الامر کما تقول فکیف لا تحسن الظن فی امر رزقک...

📚 المراقبات (میرزا جواد آقا ملکی تبریزی): ص۱۸۹ - فصل نه (مراقبت‌های ماه مبارک رمضان)؛ عنوان حسن ظن به خداوند و شرایط قبولی دعا



@justhadis110

💠 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله:

✅ مَن أكثَرَ ذِكرَ المَوتِ سَلا عَنِ الشَّهَواتِ و مَن سَلا عَنِ الشَّهَواتِ، هانَت عَلَيهِ المُصيباتُ و مَن هانَت عَلَيهِ المُصيباتُ، سارَعَ فِي الخَيراتِ.

⬅ كسى كه زياد به ياد مرگ باشد، از شهوت‌ها جدا مى‌شود
و كسى كه از شهوت‌ها جدا شود، مصيبت‌ها بر او آسان مى‌گردد
و كسى كه مصيبت‌ها بر او آسان شد، در خيرات شتاب مى‌گيرد.

📚 مسند زيد: ص۳۸۶


@justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

✅ إِنَّا وَجَدْنَا اَلصَّبْرَ عَلَى طَاعَةِ اَللَّهِ أَيْسَرَ مِنَ اَلصَّبْرِ عَلَى عَذَابِهِ.
اِصْبِرُوا عَلَى عَمَلٍ لاَ غِنَى لَكُمْ عَنْ ثَوَابِهِ وَ اِصْبِرُوا عَلَى عَمَلٍ لاَ طَاقَةَ لَكُمْ عَلَى عِقَابِهِ.

⬅️ به‌راستی که ما صبر بر سختی بندگی خدا را آسان‌تر از صبر بر عذابش یافتیم.
بر آن کاری که از مزد و پاداشش بی‌نیاز نیستید شکیبایی ورزید
و بر آن کرداری که توان تحمل مجازاتش را ندارید نیز صبر پیشه کنید.

📚 ارشاد القلوب (دیلمی): ج۱، ص۱۲۶


@justhadis110

💠 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله:

✅ لَو تَعلَمونَ مِنَ الدُّنيا ما أعلَمُ لاَستَراحَت أنفُسُكُم مِنها.

⬅️ اگر از دنيا، آنچه را من مى‌دانم، شما هم مى‌دانستيد، جان‌هاى شما از آن، احساس راحتى مى‌كرد.

📚 كنز العمّال (متقی هندی): ج۳، ص۱۹۴



💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

✅ مَن عَرَفَ الدُّنيا لَم يَحزَن عَلى ما أصابَهُ.

⬅️ كسى كه دنيا را بشناسد، به‌خاطر مصيبت‌هاى آن غمگين نمى‌شود.

📚 عیون الحکم (لیثی واسطی): ج۱، ص۴۳۵


✳️ در توضیح دو حدیث شریف فوق چنین بیان شده:

⬅️ حضرت نمى‌فرمايد كه دنيا بايد جاى خوشى‌ها باشد
و نمى‌فرمايد كه تصوّر كنيد دنيا پر از خوشى و راحتى است؛
بلكه مى‌فرمايد اگر دنياشناسى‌تان واقعى باشد، با وجود سختى‌ها و با اقرار به وجود آنها، باز هم احساس ناراحتى و نارضايتى به شما دست نخواهد داد.
آموزه‌هاى زندگى‌ساز دين، انسان را به گونه‌اى تربيت مى‌كند كه در اوج سختى‌ها و در عمق گرفتارى‌ها نيز نااميد و افسرده نخواهد شد.
و در عمل نشان می‌دهد که تلازمى ميان سختى و ناخرسندى نيست!

📚 هنر رضایت از زندگی (عباس پسندیده - دفتر نشر معارف): ص۱۴و۱۵


@justhadis110