Forwarded from از زبانِ ذَرّه / ایرج رضایی
"نقل است که وقتی به دیهی رسید. آنجا زاهدی بود در خود مانده و دِماغی در خود پدید کرده. شیخ او را به دعوت خواند. او اجابت نکرد، گفت: "من زاهدم و سی سال است تا به روزه‌ام و خلق دانند که چنین است." شیخ گفت: برو غربالی کاه بدزد تا از خود برهی!"
▪️چشیدن طعم وقت: از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر، با مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، نشر سخن، ص 110.
زاهدان، چنان که می‌دانیم، در تاریخ اجتماعی و فرهنگی ما، که عمدتا بر مدارِ باطلِ سفاهت و تزویر و ریا گردیده است، مغرور به زهد و طاعت خویش بوده‌اند. غرور و خودبینی، در کنار ریاکاری، ظاهرنگری، عیب‌بینی، و جزم‌اندیشی از جمله آفاتِ سهمناک و مهلکی بوده که زهد را به نمایش دروغین و دلآزاری مبدل ساخته است. نمایشی که نه تنها هیچ نسبتی با روح ایمان و دینداری ندارد بلکه درست در نقطۀ مقابل آن قرار می‌گیرد و درخت دین و ایمان را چون موریانه‌های سمجی ذره ذره در نهان می‌پوساند. بی‌جهت نیست که در دیوان حافظ، از زاهدان و ادا و اطوار آنان، این همه به نقد و طعن و طنز و کراهت یاد شده است. جوهر دینداری در نگاه حافظ اخلاص است. و این چیزی است که زاهدان ریایی با آن کاملا بیگانه هستند. از این حیث، حافظ را باید وامدار عارفان بزرگ خراسان، و به طور خاص ابوسعید ابوالخیر دانست، که سرحلقۀ اهل ملامت روزگار خویش بوده است.
"از همین نقطۀ اخلاص و مبارزۀ با "ریا" است که او [ابوسعید] به حل مشکلات روحی انسان می‌پردازد و معتقد است همۀ رنجها و مصائبی که انسان تحمل می‌کند نتیجۀ خودخواهی و ظاهرسازی اوست، همان چیزی که در تعبیر او "نفس" خوانده می‌شود. او بزرگترین دشمن انسان را همین حس خودخواهی و در نتیجه ظاهرسازی و یا توجه به نفس می‌داند و معتقد است "طاغوتِ" هر کس نفس اوست و "یارِ بدآموزی" که انسان را از آن بر حذر داشته‌اند همین نفس است و حتی بهشت و جهنم از دیدگاه او در همین نقطه است که آنجا که توییِ تو (= نفس و تمایلات نفس و در نتیجه ظاهرسازی و ریاکاری‌ها) با توست آنجا دوزخ است و آنجا که تو نیستی (یعنی میدانی برای خودخواهی‌ها وجود ندارد) بهشت است. "حجاب میان بنده و خدای آسمان و زمین نیست. عرش و کرسی نیست. پنداشت و منیِ تو حجاب است، از میان برگیر و به خدا رسیدی". (شفیعی کدکنی، مقدمه اسرار التوحید، ص هشتاد و هفت).
بدین ترتیب، اشارتِ شگفت و طعن‌آلود ابوسعید به آن زاهد خام و عبوسی که دعوت او را از سر عُجب و غرورِ ناشی از زهد و طاعت خویش اجابت نکرد، روشن‌تر دانسته می‌شود. "برو غربالی کاه بدزد تا از خود برهی!"، چراکه در نگاه شیخ، گناهی که در آدمی اندکی نیاز و رقّت و انکسار و شکستگی پدید آورد هزار بار شریف‌تر و بهتر است از عبادت و طاعتی که او را دچار خودبینی و عُجب و کِبر و غرور، و شیفتگی نسبت به خود سازد.
@irajrezaie
▪️چشیدن طعم وقت: از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر، با مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، نشر سخن، ص 110.
زاهدان، چنان که می‌دانیم، در تاریخ اجتماعی و فرهنگی ما، که عمدتا بر مدارِ باطلِ سفاهت و تزویر و ریا گردیده است، مغرور به زهد و طاعت خویش بوده‌اند. غرور و خودبینی، در کنار ریاکاری، ظاهرنگری، عیب‌بینی، و جزم‌اندیشی از جمله آفاتِ سهمناک و مهلکی بوده که زهد را به نمایش دروغین و دلآزاری مبدل ساخته است. نمایشی که نه تنها هیچ نسبتی با روح ایمان و دینداری ندارد بلکه درست در نقطۀ مقابل آن قرار می‌گیرد و درخت دین و ایمان را چون موریانه‌های سمجی ذره ذره در نهان می‌پوساند. بی‌جهت نیست که در دیوان حافظ، از زاهدان و ادا و اطوار آنان، این همه به نقد و طعن و طنز و کراهت یاد شده است. جوهر دینداری در نگاه حافظ اخلاص است. و این چیزی است که زاهدان ریایی با آن کاملا بیگانه هستند. از این حیث، حافظ را باید وامدار عارفان بزرگ خراسان، و به طور خاص ابوسعید ابوالخیر دانست، که سرحلقۀ اهل ملامت روزگار خویش بوده است.
"از همین نقطۀ اخلاص و مبارزۀ با "ریا" است که او [ابوسعید] به حل مشکلات روحی انسان می‌پردازد و معتقد است همۀ رنجها و مصائبی که انسان تحمل می‌کند نتیجۀ خودخواهی و ظاهرسازی اوست، همان چیزی که در تعبیر او "نفس" خوانده می‌شود. او بزرگترین دشمن انسان را همین حس خودخواهی و در نتیجه ظاهرسازی و یا توجه به نفس می‌داند و معتقد است "طاغوتِ" هر کس نفس اوست و "یارِ بدآموزی" که انسان را از آن بر حذر داشته‌اند همین نفس است و حتی بهشت و جهنم از دیدگاه او در همین نقطه است که آنجا که توییِ تو (= نفس و تمایلات نفس و در نتیجه ظاهرسازی و ریاکاری‌ها) با توست آنجا دوزخ است و آنجا که تو نیستی (یعنی میدانی برای خودخواهی‌ها وجود ندارد) بهشت است. "حجاب میان بنده و خدای آسمان و زمین نیست. عرش و کرسی نیست. پنداشت و منیِ تو حجاب است، از میان برگیر و به خدا رسیدی". (شفیعی کدکنی، مقدمه اسرار التوحید، ص هشتاد و هفت).
بدین ترتیب، اشارتِ شگفت و طعن‌آلود ابوسعید به آن زاهد خام و عبوسی که دعوت او را از سر عُجب و غرورِ ناشی از زهد و طاعت خویش اجابت نکرد، روشن‌تر دانسته می‌شود. "برو غربالی کاه بدزد تا از خود برهی!"، چراکه در نگاه شیخ، گناهی که در آدمی اندکی نیاز و رقّت و انکسار و شکستگی پدید آورد هزار بار شریف‌تر و بهتر است از عبادت و طاعتی که او را دچار خودبینی و عُجب و کِبر و غرور، و شیفتگی نسبت به خود سازد.
@irajrezaie
اطلاع‌رسانی درمورد کلاس حکمت‌های زندگی در مثنوی
به یاری خدا نهمین دورۀ کلاس حکمت‌های زندگی در مثنوی معنوی را از روز یک‌شنبه، هفدهم تیرماه آغاز می‌کنیم.
در این دوره چند حکمت زیبا و عمیق از دفتر پنجم مثنوی را با هم می‌خوانیم و راجع به موضوعاتی مانند روابط سمی، اخلاق قطع رابطه، خطای هزینه‌ی هدررفته، طلب، درد، عدم اخلاقی (فروتنی)، عشق، زهد، توبه، گناه، احساس گناه، تفاوت‌های فردی و اتکای متقابل، خیال، صداقت، گرسنگی و کم‌خوری و نظایر آنها سخن می‌گوییم. این حکمت‌ها به گونه‌ای انتخاب شده‌اند که فارغ از مباحثِ نظریِ صِرف، آموزه‌هایی کاربردی در اختیار مخاطب قرار می‌دهند و کیفیت زندگی او را بهبود می‌بخشند.
این دوره، به همت مؤسسه‌ی سپهر مهر، در روزهای یک‌شنبه، از ساعت ۱۷ تا ۱۹، در سالن آمفی تئاتر سرای محله‌ی پارک ساعی، برگزار می‌شود و شهریه‌ی آن، برای هشت جلسه، سیصد و پنجاه هزار تومان است.
برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با شماره تلفن ۰۹۹۶۶۴۸۰۷۵۶ و یا با آیدی تلگرام @Sepehr_mehro2 تماس بگیرید.
ایرج شهبازی
دهم تیرماه ۱۴۰۲
@irajshahbazi
@sepehr_mehr
به یاری خدا نهمین دورۀ کلاس حکمت‌های زندگی در مثنوی معنوی را از روز یک‌شنبه، هفدهم تیرماه آغاز می‌کنیم.
در این دوره چند حکمت زیبا و عمیق از دفتر پنجم مثنوی را با هم می‌خوانیم و راجع به موضوعاتی مانند روابط سمی، اخلاق قطع رابطه، خطای هزینه‌ی هدررفته، طلب، درد، عدم اخلاقی (فروتنی)، عشق، زهد، توبه، گناه، احساس گناه، تفاوت‌های فردی و اتکای متقابل، خیال، صداقت، گرسنگی و کم‌خوری و نظایر آنها سخن می‌گوییم. این حکمت‌ها به گونه‌ای انتخاب شده‌اند که فارغ از مباحثِ نظریِ صِرف، آموزه‌هایی کاربردی در اختیار مخاطب قرار می‌دهند و کیفیت زندگی او را بهبود می‌بخشند.
این دوره، به همت مؤسسه‌ی سپهر مهر، در روزهای یک‌شنبه، از ساعت ۱۷ تا ۱۹، در سالن آمفی تئاتر سرای محله‌ی پارک ساعی، برگزار می‌شود و شهریه‌ی آن، برای هشت جلسه، سیصد و پنجاه هزار تومان است.
برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با شماره تلفن ۰۹۹۶۶۴۸۰۷۵۶ و یا با آیدی تلگرام @Sepehr_mehro2 تماس بگیرید.
ایرج شهبازی
دهم تیرماه ۱۴۰۲
@irajshahbazi
@sepehr_mehr
Forwarded from مؤسسهٔ فرهنگی هنری سپهرِ مهر
🔺 حکمت‌های زندگی در مثنوی (دوره نهم)
🔻 دکتر ایرج شهبازی
🔹 زمان: روزهای یک‌شنبه ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰
🔸 تاریخ شروع: 17 تیرماه ۱۴۰۳
🔸مکان: خیابان ولی‌عصر، پارک ساعی، سالن آمفی‌تئاتر سرای محله‌ی ساعی
♦️ هزینهٔ ثبت‌نام: ۳۵۰ هزار تومان (۸ جلسه)
🔸دوره به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌شود.
✅ تلفن و آیدی تلگرام جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر:
09966480756
https://www.tg-me.com/Sepehr_mehro2
🆔@irajshahbazi
🆔@sepehr_mehr
🔻 دکتر ایرج شهبازی
🔹 زمان: روزهای یک‌شنبه ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰
🔸 تاریخ شروع: 17 تیرماه ۱۴۰۳
🔸مکان: خیابان ولی‌عصر، پارک ساعی، سالن آمفی‌تئاتر سرای محله‌ی ساعی
♦️ هزینهٔ ثبت‌نام: ۳۵۰ هزار تومان (۸ جلسه)
🔸دوره به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌شود.
✅ تلفن و آیدی تلگرام جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر:
09966480756
https://www.tg-me.com/Sepehr_mehro2
🆔@irajshahbazi
🆔@sepehr_mehr