🌐 گزارش جامع عملکرد یک ساله‌ی #جمعیت_امام_علی(ع) در سال ۱۴۰۰

📌این گزارش شامل گزارش عملکرد خانه‌های ایرانی و مراکز سرتاسر کشور، کمیته‌های مرکزی جمعیت، طرح‌ها و آیین‌های برگزار شده در سال ۱۴۰۰ می‌باشد.

🆔@imamalisociety

◾️افغانستان باشد یا یمن، سوریه و اوکراین باشد یا غزه، کشتار کودکان در جنگ، هر کجای دنیا که باشد محکوم است.

در قاموس انسانیت و در حقوق کودکان مرز جغرافیایی و سیاسی معنا ندارد، کودکان بی‌گناه‌ترین و بی‌پناه‌ترین قربانیان جنگ و قدرت‌طلبی هستند.

◾️جمعیت امام علی ضمن ابراز تاسف از قربانی شدن ۱۵ کودک در روزهای اخیر در نوار غزه، این اقدام را محکوم کرده و خواهان واکنش نهادهای بین‌المللی به کشتار کودکان در جنگ، به ویژه در خاورمیانه است.

🆔@imamalisociety

🔹از سالهای اولیه تاسیس جمعیت امام علی(ع) تشویق فرزندانمان به شروع و یا ادامه ورزش، برگزاری مسابقات ورزشی مثل لیگ پرشین و دومیدانی از اصول کار مددکاری ما تلقی می‌شد.

بعد از حدود ۲۰ سال کار تخصصی در شهرهای مختلف ایران، پرونده ورزشی جمعیت با مدال‌ها و جام‌ها و لوح‌تقدیرهای فراوانی مزین شده.

🎥 روایت فرزندان جمعیت امام علی(ع) از موفقیت‌ها و دستاوردهای ورزشی

🆔@imamalisociety

🔰 بیانیه بیش از ۵۰۰ عضو و هوادار جمعیت امام علی در محکومیت سوء استفاده از کودکان در حوادث اخیر

▪️در هنگامه‌ی دستگیری‌ اعضای جمعیت امام علی(ع) و دادگاه‌های ناعادلانه‌ی آن‌ها و انحلال جمعیت روی کاغذ، اصرار زیادی از طرف نوجوانان عضو خانواده جمعیت و خانواده‌های‌شان برای اعتراض به این ظلم بود؛ اما مددکاران و اعضای جمعیت با توضیح این امر که «جمعیت برای کودکان است نه کودکان برای جمعیت» از دخالت میدانی کودکان در این امر ممانعت جدی کردند و هرگز به کودکان اجازه‌ی حضور در محل برگزاری دادگاه‌ها یا بازداشت اعضا را ندادند.

▪️پس از انحلال جمعیت برخی در مصاحبه‌ها و مراوده‌ها آنچنان واژه‌ی منحله را در کنار اسم جمعیت امام علی(ع) تلفظ می‌نمودند که کامشان شیرین می‌شد، اما ما دلمان قرص بود، زیرا جمعیت همان دانه‌ای بود که در دل این کودکان کاشته شده بود و هرگز این بذرها را نمی‌توان از جوانه شدن نگاه داشت، چرا که طبیعت بذر جوانه زدن است، جوانه دانش و مهر و ارزشمندی.

▪️لیک اکنون از برخی کودکان می‌شنویم که دوستان و همکلاسی‌هایشان را برای سرکوب هموطنان به خیابان فراخوانده‌اند تا نه از حق خود که از ناحق به دفاع برخیزند.

▪️وای بر کسانی که نمی‌دانند ایران و آینده آن از آن این کودکان است، که به جای مهر و دوستی تخم کینه و دشمنی در دل کودکانمان می‌کارند و به جای آموزش صلح و دوستی در خشونت بارترین صحنه‌هایی که دیدن آن برای کودکان مضر است کلاهخود بر سرشان گذاشته‌اند و باتوم به دستشان داده‌اند و نیشتر بر زخم‌هایشان زده‌اند تا عقده و زخم‌های سربسته از نداشتن‌ها، نبودن‌ها و ندیدن‌ها این‌گونه سرباز کند و زخم‌های فروخورده دمل‌های چرکینی شود که ردش تا ابد خواهد ماند و وای بر کسانی که جامعه مدنی را نابودشده می‌خواهند تا با دادن چند کیسه آذوقه به ضعفا که حقشان را دریافت می‌کنند، حضورشان با چوب و چماق را گروکشی کنند.

▪️داوطلبان و هواداران جمعیت امام علی(ع) ضمن محکوم کردن سوء استفاده از کودکان، این امر را نقض آشکار حقوق کودک و در تضاد با روح حاکم بر کنوانسیون حقوق کودک و مصالح عالیه کودکان دانسته و زمامداران را از هرگونه استفاده از کودکان در این امور برحذر می دارد.

⭕️ جای دانش‌آموزان در مدرسه است.

به دستگیری دانش‌آموزان پایان دهید.

"پیام جمعی از سازمان‌های مردم نهاد حامی کودک"

🆔@imamalisociety

🔰 حق اعتراض یا تکلیف سکوت؟!
تحلیلی بر وضعیت کودکان در وقایع اخیر


به نام خداوند کودکان

🔻بر حسب مشاهدات غیر قابل انکار و متواتر شدن روایت‌های شاهدانی از ناآرامی‌های اخیر، حتی اظهارات ضد و نقیض مسئولان درباره دستگیری و کشته شدن کودکان و نوجوانانی در شهرهای مختلف سرزمینمان بر آن شدیم تا دادخواه بی‌صدایان و حق‌خواه کودکانمان باشیم؛ بلکه به مأموریت انسانی و اجتماعی خود عمل کرده و از مسئولان پرسشی مکرر نماییم.

🔻سخن گفتن از حق اجتماع و اظهار نظر و اعتراض کودکان و نوجوانان، در شرایطی که بی‌شمار کودک در جامعه ما، نه امروز و دیروز که سالهاست  حتی از داشتن شناسنامه و هویت محرومند، به اشکال گوناگون استثمار می‌شوند و خوردن یک وعده غذای سالم به آرزویشان تبدیل شده، به نظر نمی‌رسد فایده چندانی داشته باشد.

🔻با این وجود، تخطئه‌ی رفتارهای اعتراضی مشروع و موجه کودکان و نوجوانان و توجیه سرکوب آن‌ها به واسطه‌ی ناآشنایی عموم مردم با این حقوق، آگاهی‌بخشی در این موارد را ضروری می‌کند.

🔻کودکان و نوجوانان ایران‌زمین بر اساس مواد ۱۳ و ۱۵ کنوانسیون حقوق کودک، که به موجب قانون «اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک مصوب ۱۳۷۲» به مثابه قانون داخلی ایران به حساب می‌آید، حق «ابراز آزادانه‌ی عقاید خود» و «تشکیل اجتماعات مسالمت‌آمیز» را داشته و در چارچوب قانون این حق قابل تعرض و تحدید نیست.

🔻همچنین در بند چهارم ماده ۸ «سند ملی حقوق کودک و نوجوان» نیز که به عنوان یک سند ضعیف مورد نقد جدی فعالان حقوق کودک قرار دارد، بر «حق شرکت در اجتماعات و مجامع اعم از عبادی، فرهنگی و سیاسی در چارچوب قانون و شرع» تاکید شده است.

🔻از این رو، نه تنها هیچ کودک و نوجوانی به صرف حضور در اجتماعات اعتراضی و ابراز عقاید خود در تعارض با قانون قرار ندارد، بلکه دولت و نهادهای مسئول در امور کودکان موظف به فراهم آوردن لوازم استفاده از این حقوق و تامین امنیت کودکان هستند.

🔻در حالی که دستگاه حاکم از هر فرصتی برای تایید مواضع خود با استفاده از حضور پُرشمار کودکان در اجتماعات مدنظرش - عموما در ساعات آموزشی - بهره برده و امکانات قابل توجهی در این راستا بسیج می کند، اجازه ندادن به کودکان و نوجوانان برای ابراز مخالفت و اعلام نظراتشان در بستر اجتماع، علاوه بر آن که خلاف قانون و نقض آشکار حقوق کودکان محسوب می شود، خشونتی نمادین علیه نسل آینده است که در روزگاری نه چندان دور، می تواند پرخاشگری، افسردگی، رفتارهای خشونت آمیز و رویکردهای رادیکال را در پی داشته باشد.

🔻شوربختانه در کشاکش اعتراضات مردمی که دامنه آن به مدارس نیز کشیده شده، شاهد جعل معنای اصلاح و تربیت هستیم. گویی تربیت با "رام شدن" و " اهلی شدن" برابر تلقی شده و هر گونه اعتراض فردی و مدنی، عدول از چارچوب تأدیب و تربیت بوده و مستحق اصلاحات اجباری و فرمایشی است؛ در حالی که هر گونه آموزش و تربیتِ حقیقی، بر مبنای آزادی، اختیار و احترام بوده و با اجبار، زور و تلقین مغایر است.

🔻باید یادآوری نمود که مدرسه جامعه‌ای کوچک و مکانی برای تمرین برابری، عدالت، آزادی و ارزش‌هایی همچون صلح، دوستی و مدارا است. چنانچه دانش‌آموزان به زعم مسئولان خطایی تربیتی مرتکب شده‌اند، اولیای مدرسه و دانش‌آموزان می‌توانند در فضای گفت و شنود، تدابیری برای رفع خطاها بیندیشند و نیازی به تداوم سیاست‌های تهدید، تحقیر و اجبار نیست.

🔻بازنگری در اهداف ناملموس آموزشی، تأمین فضای تأملی و تعاملی و افزایش سعه صدر و تحمل متولیان بزرگسال مناسب‌تر و مفیدتر از ارجاع کودکان و نوجوانان به کانون اصلاح و تربیت با انواع برچسب‌زنی‌هاست.

🔻بدیهی است که فرزندان ایران به رسم امانت به مدارس سپرده شده و ما به عنوان مطالبه‌گران و حامیان حقوق کودکان، مانند دیگر شهروندان و مردمان نگران، هر گونه زیر پا گذاشتن تعهدات اخلاقی- انسانی و قانونی- بین‌المللی را محکوم کرده و خواهان بازگرداندن فوری دستگیرشدگان به آغوش خانواده هایشان و مدارس و مراعات حقوق ایشان هستیم.

🔻ضمن پاسداشت حق اعتراض و اجتماع کودکان و نوجوانان و آزادی بیان ایشان، دیگر بار نسبت به استفاده‌ی ابزاری از کودکان و نوجوانان با توجه به خصایص ذاتی اشخاص در این سنین و تاثیری که می‌تواند در ادامه‌ی زندگی ایشان داشته باشد هشدار داده و هرگونه تحریک کودکان و نوجوانان به رفتارهای خشونت‌بار را در هر طرف میدان محکوم می‌کنیم. کودکان و نوجوانان، آینده‌ی این جهانند و باید این آینده را ضمن آموزش دادن برای ابراز نظر و پرورش قوای انتقادی آن‌ها، از هرگونه آسیب جسمی، جنسی و روانی حفظ کرد.

🆔@imamalisociety

⚫️⚫️⚫️⚫️⚫️⚫️⚫️
ایران تسلیت

▪️این پیامی است که چهل روز است هر روز تکرار می‌شود؛ یک روز غرب، یک روز شرق، یک روز شمال، یک روز جنوب و یک روز قلب ایران.

▪️و اینک نوبت تسلیت‌گویی به شیراز و زاهدان است و البته محکوم نمودن حرکت‌های تروریستی و خشونت‌‌های کور در هر گوشه از پیکر دردمندِ میهنمان.

▪️این روزهای تلخ امانمان را بریده و تنها با امیدِ آمدن روزهای خوب و دل‌های شاد مردممان سپری می‌شود و با دل بستن به بازگشت درنای امید که نوید فردای روشن می‌دهد.
🆔@imamalisociety

قسم به یخ
قسم به برادر
آنگاه که جسد برادر کولبر را از میان یخ‌ها یافت و در آغوش گرفت
قسم به دست‌های یخ زده کودکان آواره در شب‌های شهر سرد
قسم به یخ
به سردی گلوله داغ
و قسم به پدر
آنگاه که جنازه فرزند را از میانه جهنم ربود و دنبال یخ بود تا سردش کند.
قسم به یخ‌های یخچال‌های همه همسایه‌ها که این داغ را سرد نمی‌کند.
قسم به یخ‌های قطب که از خجالت این درد آب شدند و گریستند.
و قسم به گل یخ
آنگاه که در زمهریر خواهد شکفت
بوی روزهای خوب را خواهد آورد.

🆔@imamalisociety

◼️◼️◼️مرگ مشکوک دکتر آیدا رستمی ما را در غمی بزرگ و اندوهی عظیم فرو برد. دکتر رستمی از پزشکان داوطلب جمعیت و داوطلب همیشه در صحنه در هر جایی بود که هموطنانش نیاز به کمک داشتند. وی علاوه بر همکاری مستمر با گروه درمان جمعیت در زلزله کرمانشاه، معاینات کودکان در محلات حاشیه و لیگ پرشین، فعالیتهای درمانی انسان دوستانه زیادی داشتند. جمعیت امام علی فقدان این پزشک ارزشمند را به خانواده ایشان جامعه پزشکی اعضای جمعیت و مردم ایران تسلیت گفته و امید دارد عاملان این جنایت روزی در دادگاه صالح مجازات شوند.

🔻دستمزدهای نجومی مدیران نالایق را وانهادن و اغراق و گزافه گویی در خصوص لقمه نانی که بچه‌های بی‌پناه با هزینه کردن کودکی و از دست دادن حقوق اولیه خود به کف می‌آورند، از جمله بازی‌های رسانه‌ای بسیار ناپاکی است که مدت‌هاست با افکار عمومی می‌شود.


🔻مستند کار کودک که توسط جمعیت امام علی کرمانشاه ساخته شد و در اسفند ۱۴۰۰ پخش شد را بازنشر می‌کنیم.

🔻هر چند آگاهی عمومی آنقدری بالا رفته است که دیگر کسی فریب درشت نمایی در دستمزد کودکان را نخورد و همه نخست بپرسند فارغ از میزان درآمد، دولت دقیقا مشغول چه کاری است  که کودکان به جای تحصیل و بازی و تفریحات سالم و ورزش، باید هر روز کف خیابان‌ها برای فروش و‌تکدی التماس عابران را کنند؟!!


🆔@imamalisociety

✅بی پاسخ ماندن یک پرسش درست، دلیل بر تکرار نکردنش نیست: به چه جرمی بازداشت کرده‌اید؟!

📍بیانیه اعضای جمعیت امام علی در خصوص بازداشت محیا واحدی


تقدیر ما زیستن در روزگاری بوده که بهای خدمت به خلق، حبس و زنجیر است و بازجویی پس دادن! و شادی‌مان همه این که عزیز در بندمان که عمرش را وقف استیفای حقوق محرومان کرده، ای کاش هر چه زودتر با تودیع وثیقه آزاد شود و رنگ آفتاب را دوباره ببیند و بعد، همه دلمشغولی‌مان، گذر ایام با این اضطراب که چه حکمی در انتظارش است.

اما در جمعیت امام علی(ع) وقتی با چشمان پرسشگر کودکان دردمند در گوشه گوشه دیارمان مواجه شدیم، دانستیم که تقدیر ما علاوه بر زیستن در این دوران سخت، پرسشگری در خصوص چراییِ هر وضعیت غیرانسانی و ظالمانه است.

وقتی لگدمال شدن زندگی‌های معصوم بی شمار را زیر پای قوانین ناکارآمد و سازمان‌های عریض و طویل بی‌کارکرد دیدیم، دانستیم که تقدیر ما هر چه باشد، کنار کشیدن و سکوت و انفعال نیست.

همین درسی که در مدرسه عشق «خانه‌های ایرانی جمعیت امام علی» آموخته‌ایم است که اینک ما را وامی‌دارد علیرغم ناامیدی از شنیدن پاسخی معقول، صدای خود را بلند کنیم و بپرسیم محیا واحدی را به چه حقی و به چه جرمی بازداشت کرده‌اید و در شرایط غیرانسانی حبس انفرادی، چه چیزهایی از او می‌پرسید؟

او که با حمایت مستمر از کودکان آسیب دیده دروازه غار و سیستان و بلوچستان و دیگر نقاط محروم ایران، عامل قوام امنیت کشور در برابر پدیده‌های شومی چون بزهکاری و داعشیسم و طالبانیسم و خشونت‌گرایی‌های کور بوده، چرا و به موجب کدام قانون یا عقل سلیمی باید پاسخگوی نهادهای امنیتی باشد؟! این برخوردهای نابخردانه، جز ساختن ویرانستان از ایرانمان، چه حاصلی دارد؟

بی پاسخ ماندن یک پرسش درست، دلیل بر تکرار نکردنش نیست، این تکرار، بیش از آن که ما را _ که طی سالها فعالیت اجتماعی یاد گرفته‌ایم صخره باشیم و نشکنیم _ خسته کند، آبروی ناقضان قانون را می‌برد و عمق فسادشان را بیش از پیش آشکار می کند؛ لذا ما اعضای جمعیت امام علی(ع) علاوه بر گواهی دادن بر درستکاری و سختکوشی و مجاهدت محیا واحدی برای بهبود وضعیت حقوق کودکان و زنان حاشیه نشین میهن‌مان، ضمن اعتراض به نحوه دستگیری و حبس وی، خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط این فعال اجتماعی هستیم.


🆔@imamalisociety

🔻 «مددکاری از نگاه جمعیت امام علی»

محیا واحدی کمال
گل یخ/ شماره ۱۰/ زمستان ۹۲

نگاه اول به کودکی که نمود رفتار و عملش از دید جامعه منفی و تخریب‌گرایانه است، به اقدام در جهت تغییر در وی می‌انجامد.
شاید در برخورد نخست، با اتکای به آموزه‌های مبتنی بر عرف جامعه‌مان است که او را قضاوت می‌کنیم و به دنبال رفتار و روشی هستیم که وی را دگرگون سازد.
به دنبال چنین تفکری‌ست که ما امروزه می‌بینیم کودکان و نوجوانانی که بزرگ‌شده‌ی محلات حاشیه‌اند و عنوان کار و خیابان دارند، از درون و بیرونِ خود گریزانند و قصد انتقام از خود و جامعه‌ای دارند که تنها نگاه قضاوت‌گرش را سهم آنان می‌نماید.

« کودک غربت و من»، « کودک حاشیه و من»٫ « من که مددکارم و او که مددجوست»، « من آمده‌ام تا او را به کودکی خود نزدیک کنم»، « من آمده‌ام تا کلام و رفتار و نمود بیرونی او را شبیه به آنچه کنم که در دایره‌ای به نام «من» -که تعریف شده‌ی باید و نبایدهای خانواده و جامعه است- محدود شود.»
پندارهای پیش‌فرض ذهن ما این است که: « در قدم نخست، این کودک است که باید تغییر کند، اوست که ملغمه‌ای است از تمام نقص‌ها، ناهنجاری‌ها و کاستی‌ها…» و « اوست که می‌بایست دچار انقلاب فکری و رفتاری شود تا تصویر اکنونش رنگ ببازد و آهسته آهسته تصویری نمود پیدا کند که من آن را هنجار می‌نامم و به آن در جامعه‌ی ناآشنا به حاشیه و نوع زندگی در آن، خو کرده‌ام.»
حال، این «من»، سایه‌ای‌ست بر سر این کودک تا عمل‌کننده، تغییردهنده و قضاوت‌کننده باشد که منجر به ایجاد رابطه‌ای می‌گردد که بر اساس
« رفتار والدانه‌ی من» و « کنش‌های کودکانه‌ی او» بنا نهاده شده است.
این مسأله همان است که کودک را به انزجار از این رابطه می‌رساند چراکه باز هم محکوم است به اجرا کردن… چون پدری که خیابانی بودن، غربتی شدن و در حاشیه زندگی کردن را به او می‌آموخت حال، معلمی شده است که « تکرار کردن طوطی‌وار» را به او می‌آموزد؛ حال بین آن پدر و این «من» فرقی نمی‌یابد که حتی آن پدر یا مادر را به خود نزدیک‌تر می‌بیند و این «منِ» مددکار را که از جزئی‌ترین حالات شامل رفتار و سکنات، گویش و پوشش، آرزوها و باورها در تضاد با اوست، چون بیگانه‌ای می‌یابد که حاصل این تفاوت است که هر لحظه و هرجا او را به ناسازگاری و تخریب این «من» می‌خواند و هر زمان که دست این «من» را بر سر خود کشیده می‌بیند که سعی به تعریف مهر و پناهش دارد، کودک خواهان اثبات به خود و این سایه است که حضور و ادعایش توهمی بیش نیست و مهرش قدمتی ندارد و رو به خاموشی می‌رود و خیلی دور نیست که شانه از این نقش معلمی- مددکاری مبتنی بر «من» خالی کند.