🔶️ارائه معصومه زمانی (فعال و مترجم حوزه زنان) و ستاره هاشمی(فعال و پژوهشگر اجتماعی) با عنوان "تاملاتی درباره پیوند ملیت و جنسیت" در همایش روز جهانی زنان
ایمیل ستاره هاشمی:
[email protected]
ایمیل معصومه زمانی:
[email protected]
🔹️زمانی و هاشمی در این ارائه بحث خود را از مفهوم امتیاز آغاز می‌کنند و از آموزه‌های فمینیسم و مارکسیسم می‌گویند که به ما آموخته‌اند برخورداری از امتیازات انسان را نسبت به ستم‌هایی که مستقیما دامن خود او را نمی‌گیرد بی‌تفاوت می‌کند.
🔹️به گفته آنها "این وضعیت به نظر ما طبیعی جلوه می‌کند و آنچه طبیعی است به چشم نمی‌آید یا چاره‌ای برایش نیست. تا زمانی که نسبت به جایگاه خود، زمین زیر پای خود، نگاه انتقادی پیدا نکنیم در بر همین پاشنه می‌چرخد. امتیاز داشتن، ممتاز بودن، مطلق نیست، ممکن است ما به خاطر جنسیت خود تحت ستم باشیم اما به واسطه طبقه‌ای که در آن رشد یافته ایم ممتاز باشیم؛ به لحاظ جنسیتی فرودست باشیم، اما جغرافیایی که در آن زندگی می‌کنیم، زبانی که به آن سخن می‌گوییم ما را از امتیازاتی برخوردار کند. به همین دلیل است که وقتی قدم در راه مبارزه می‌گذاریم باید علاوه بر موقعیت ستمدیدگی خود نسبت به امتیازاتی که ما را برتری می‌بخشد حساس باشیم. چرا که امتیازات ما تعیین‌کننده راهی است که برای برون‌رفت از موقعیت ستمدیدگی پیش می‌گیریم. اگر به این امتیازات آگاه نباشیم نه تنها راه برون‌رفت خود را نا‌به‌جا به دیگر فرودستان تجویز می‌کنیم، بلکه در این فرایند به بازتولید دیگر نظام‌های ستمدیدگی نیز دست می‌زنیم. برای مثال راه «پیشرفت» زنی را که به دلیل زبان غیرفارسی خود به حاشیه رانده شده است مجهز کردن او به سواد فارسی می‌دانیم، غافل از این که پیرو الگویی عمل می‌کنیم که در وحله اول او و جماعتش را به حاشیه رانده است. او را نقطه پیش از صفر تلقی می‌کنیم. او ابتدا باید در نابرابری خود با ما هم‌سطح شود تا بعد به ادامه مسیر بیندیشیم. "
🔹️هاشمی و زمانی معتقدند مرکزگرایی همچون هوایی است که مرکزنشینان، خواه فمنیست و خواه غیر آن، در آن نفس می‌کشند: پرده‌ای نامرئی که میان نگاه ما به جهان و پیرامونمان کشیده شده است و ما را «پیرامون‌ستیز» می‌کند. آنها در این ارائه از اصطلاح فمینیسم مرکزگرا استفاده می‌کنند: "این اصطلاح به گروه خاصی اشاره ندارد بلکه نوعی جهان‌بینی است که ما خود نیز احتمالا و حتی به یقین به آن آلوده‌ایم و همین موقعیت است که ضرورت بازاندیشی را پیش می‌کشد."
🔹️پانوشت: متاسفانه دقایق اولیه این ارائه ضبط نشده و به همین دلیل در ابتدا متن جایگزین شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
این سخنرانی را از لینک زیر تماشا کنید:
https://www.instagram.com/tv/CeOXjx6jKof/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
ایمیل ستاره هاشمی:
[email protected]
ایمیل معصومه زمانی:
[email protected]
🔹️زمانی و هاشمی در این ارائه بحث خود را از مفهوم امتیاز آغاز می‌کنند و از آموزه‌های فمینیسم و مارکسیسم می‌گویند که به ما آموخته‌اند برخورداری از امتیازات انسان را نسبت به ستم‌هایی که مستقیما دامن خود او را نمی‌گیرد بی‌تفاوت می‌کند.
🔹️به گفته آنها "این وضعیت به نظر ما طبیعی جلوه می‌کند و آنچه طبیعی است به چشم نمی‌آید یا چاره‌ای برایش نیست. تا زمانی که نسبت به جایگاه خود، زمین زیر پای خود، نگاه انتقادی پیدا نکنیم در بر همین پاشنه می‌چرخد. امتیاز داشتن، ممتاز بودن، مطلق نیست، ممکن است ما به خاطر جنسیت خود تحت ستم باشیم اما به واسطه طبقه‌ای که در آن رشد یافته ایم ممتاز باشیم؛ به لحاظ جنسیتی فرودست باشیم، اما جغرافیایی که در آن زندگی می‌کنیم، زبانی که به آن سخن می‌گوییم ما را از امتیازاتی برخوردار کند. به همین دلیل است که وقتی قدم در راه مبارزه می‌گذاریم باید علاوه بر موقعیت ستمدیدگی خود نسبت به امتیازاتی که ما را برتری می‌بخشد حساس باشیم. چرا که امتیازات ما تعیین‌کننده راهی است که برای برون‌رفت از موقعیت ستمدیدگی پیش می‌گیریم. اگر به این امتیازات آگاه نباشیم نه تنها راه برون‌رفت خود را نا‌به‌جا به دیگر فرودستان تجویز می‌کنیم، بلکه در این فرایند به بازتولید دیگر نظام‌های ستمدیدگی نیز دست می‌زنیم. برای مثال راه «پیشرفت» زنی را که به دلیل زبان غیرفارسی خود به حاشیه رانده شده است مجهز کردن او به سواد فارسی می‌دانیم، غافل از این که پیرو الگویی عمل می‌کنیم که در وحله اول او و جماعتش را به حاشیه رانده است. او را نقطه پیش از صفر تلقی می‌کنیم. او ابتدا باید در نابرابری خود با ما هم‌سطح شود تا بعد به ادامه مسیر بیندیشیم. "
🔹️هاشمی و زمانی معتقدند مرکزگرایی همچون هوایی است که مرکزنشینان، خواه فمنیست و خواه غیر آن، در آن نفس می‌کشند: پرده‌ای نامرئی که میان نگاه ما به جهان و پیرامونمان کشیده شده است و ما را «پیرامون‌ستیز» می‌کند. آنها در این ارائه از اصطلاح فمینیسم مرکزگرا استفاده می‌کنند: "این اصطلاح به گروه خاصی اشاره ندارد بلکه نوعی جهان‌بینی است که ما خود نیز احتمالا و حتی به یقین به آن آلوده‌ایم و همین موقعیت است که ضرورت بازاندیشی را پیش می‌کشد."
🔹️پانوشت: متاسفانه دقایق اولیه این ارائه ضبط نشده و به همین دلیل در ابتدا متن جایگزین شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
این سخنرانی را از لینک زیر تماشا کنید:
https://www.instagram.com/tv/CeOXjx6jKof/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
🔻بیانیه شاکیان کیوان امام‌وردی خطاب به راویان و همراهان جنبش روایتگری:
🔶ما را به تنهایی و فراموشی نسپارید
🔹️امروز در حالی شاکیان پرونده کیوان امام‌وردی، متهم به تجاوز جنسی، در بیانیه‌ای اعلام کردند هجدهم خرداد جلسه دادگاه برگزار می‌شود، که به گفته آنها اگر جلسات دادگاه به طول بیانجامد، شهریورماه دوره بازداشت موقت او تمام خواهد شد و آزاد بودن این فرد می‌تواند برای همه زنان و جامعه باعث ایجاد ناامنی شود.
🔹️آنها در این بیانیه نوشته‌اند: «ضمن ابراز همدردی و اعلام همراهی با خواهران آزاردیده و راویان شجاع تقاضا می‌کنیم در شرایط حاضر که مشغله‌های فردی و اجتماعی گوناگون برای همه ما پررنگ است و درمیان اخباری که هرروز به این مشغله‌ها می‌افزاید ما را مانند بسیاری از خبرها به فراموشی و تنهایی نسپارید.»
🔹️شاکیان ابراز امیدواری کرده‌اند که جلسه دادگاه هجدهم خرداد به درستی برگزار شود و به سرنوشت دادگاه‌های قبلی دچار نشود: «برای ما حتی فکر کردن به نفس کشیدن در شهری که کیوان امام‌وردی در آن رها باشد وحشت‌آور است و تنها امید ما بازداشت منجر به محکومیت اوست و یا ناتوانی او در پرداخت قرار وثیقه‌ای است که از سوی دادگاه صادر خواهد شد.»
🔹️آنها در پایان با تاکید بر اینکه "تنها همراه ما شما عزیزان هستید"، گفته‌اند: «ما با شما پیمان خواهرانگی می‌بندیم و در این مسیر که هرروز بیشتر از قبل به ما شجاعت می‌دهد، تنهایتان نمی‌گذاریم. فراموشمان نکنید.»
🔹️به گفته شیما قوشه، وکیل پنج نفر از شکات، رسیدگی درست به این پرونده می‌تواند سنگ محکی برای دیگر پرونده‌های مشابه باشد. قوشه در گفتگو با «دیدبان آزار» می‌گوید او و موکلانش از فعالان زنان و رسانه‌ها انتظار همدلی و حمایت دارند: «معمولا متهمان این چنینی در این مواقع سعی می‌کنند که بازی روانی ایجاد کنند و دوست دارند از اخبار حذف شوند. مشخصا وکیل کیوان امام‌وردی بارها گفته که نباید رسانه‌ها خبرهای مربوط به موکلش را منتشر کنند. امام‌وردی می‌خواهد نشان دهد که دیگر افکار عمومی جریحه‌دار نیست و موضوع فراموش شده. اما ما در مقابل باید کاری انجام دهیم که این موضوع فراموش نشود. مخصوصا اینکه این پرونده، پرونده اولی است که با این موضوع و به این صورت در حال رسیدگی است و می‌تواند سنگ محکی برای سیستم قوه قضاییه باشد.»
🔹️او می‌گوید شاکیان در حال گذران زندگی عادیشان هستند اما هر وقت که نزدیک دادگاه می‌شود، به هم می‌ریزند: «یکی از آنها همین امروز به من پیام داده بود که حالش بد است و تپش قلب دارد. می‌گفت هر وقت نزدیک دادگاه می‌شویم به این فکر می کند که دوباره باید او را ببیند و دوباره همه چیز برایش تکرار می‌شود. متاسفانه ما در سیستم رسیدگی‌مان این شرایط را نداریم که بازمانده یک بار موضوع را تعریف کند و همان ضبط شود که نخواهد دوباره همان حرف‌ها را تکرار کند. این زنان، بیش از ۱۰ الی ۱۲ بار برای مسئولان مختلف این موضوع را تعریف کرده‌اند. همین تکرار باعث به هم‌ریختگی حالشان می‌شود.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1964/
🔶ما را به تنهایی و فراموشی نسپارید
🔹️امروز در حالی شاکیان پرونده کیوان امام‌وردی، متهم به تجاوز جنسی، در بیانیه‌ای اعلام کردند هجدهم خرداد جلسه دادگاه برگزار می‌شود، که به گفته آنها اگر جلسات دادگاه به طول بیانجامد، شهریورماه دوره بازداشت موقت او تمام خواهد شد و آزاد بودن این فرد می‌تواند برای همه زنان و جامعه باعث ایجاد ناامنی شود.
🔹️آنها در این بیانیه نوشته‌اند: «ضمن ابراز همدردی و اعلام همراهی با خواهران آزاردیده و راویان شجاع تقاضا می‌کنیم در شرایط حاضر که مشغله‌های فردی و اجتماعی گوناگون برای همه ما پررنگ است و درمیان اخباری که هرروز به این مشغله‌ها می‌افزاید ما را مانند بسیاری از خبرها به فراموشی و تنهایی نسپارید.»
🔹️شاکیان ابراز امیدواری کرده‌اند که جلسه دادگاه هجدهم خرداد به درستی برگزار شود و به سرنوشت دادگاه‌های قبلی دچار نشود: «برای ما حتی فکر کردن به نفس کشیدن در شهری که کیوان امام‌وردی در آن رها باشد وحشت‌آور است و تنها امید ما بازداشت منجر به محکومیت اوست و یا ناتوانی او در پرداخت قرار وثیقه‌ای است که از سوی دادگاه صادر خواهد شد.»
🔹️آنها در پایان با تاکید بر اینکه "تنها همراه ما شما عزیزان هستید"، گفته‌اند: «ما با شما پیمان خواهرانگی می‌بندیم و در این مسیر که هرروز بیشتر از قبل به ما شجاعت می‌دهد، تنهایتان نمی‌گذاریم. فراموشمان نکنید.»
🔹️به گفته شیما قوشه، وکیل پنج نفر از شکات، رسیدگی درست به این پرونده می‌تواند سنگ محکی برای دیگر پرونده‌های مشابه باشد. قوشه در گفتگو با «دیدبان آزار» می‌گوید او و موکلانش از فعالان زنان و رسانه‌ها انتظار همدلی و حمایت دارند: «معمولا متهمان این چنینی در این مواقع سعی می‌کنند که بازی روانی ایجاد کنند و دوست دارند از اخبار حذف شوند. مشخصا وکیل کیوان امام‌وردی بارها گفته که نباید رسانه‌ها خبرهای مربوط به موکلش را منتشر کنند. امام‌وردی می‌خواهد نشان دهد که دیگر افکار عمومی جریحه‌دار نیست و موضوع فراموش شده. اما ما در مقابل باید کاری انجام دهیم که این موضوع فراموش نشود. مخصوصا اینکه این پرونده، پرونده اولی است که با این موضوع و به این صورت در حال رسیدگی است و می‌تواند سنگ محکی برای سیستم قوه قضاییه باشد.»
🔹️او می‌گوید شاکیان در حال گذران زندگی عادیشان هستند اما هر وقت که نزدیک دادگاه می‌شود، به هم می‌ریزند: «یکی از آنها همین امروز به من پیام داده بود که حالش بد است و تپش قلب دارد. می‌گفت هر وقت نزدیک دادگاه می‌شویم به این فکر می کند که دوباره باید او را ببیند و دوباره همه چیز برایش تکرار می‌شود. متاسفانه ما در سیستم رسیدگی‌مان این شرایط را نداریم که بازمانده یک بار موضوع را تعریف کند و همان ضبط شود که نخواهد دوباره همان حرف‌ها را تکرار کند. این زنان، بیش از ۱۰ الی ۱۲ بار برای مسئولان مختلف این موضوع را تعریف کرده‌اند. همین تکرار باعث به هم‌ریختگی حالشان می‌شود.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1964/
هرس واچ | دیدبان آزار
بیانیه شاکیان کیوان امام‌وردی خطاب به راویان و حامیان جنبش روایتگری
امروز در حالی شاکیان پرونده کیوان امام‌وردی، متهم به تجاوز جنسی، در بیانیه‌ای اعلام کردند هجدهم خرداد جلسه دادگاه برگزار می‌شود، که به گفته آنها اگر جلسات دادگاه به طول بیانجامد، شهریورماه دوره بازداشت موقت او تمام خواهد شد و آزاد بودن این فرد می‌توا
🔻مردان بازمانده آزار جنسی علیه قربانی‌نکوهی روایت کردند
🔶 «ترومای تجاوز در ناخودآگاه بازماندگان دفن می‌شود»
🔹️از آغاز جنبش من‌هم در ایران، کمتر صدای مردان بازمانده خشونت جنسی شنیده شده است. مردانی قربانی آزار جنسی، با موانع اجتماعی مضاعفی برای افشای تجربه‌های خود مواجهند. هنجارهای جنسیتی و کلیشه‌های پیرامون مردانگی، موجب ناچیزانگاری خشونت جنسی علیه مردان می‌شود.
🔹️ سازمانRainn که در زمینه حمایت از بازماندگان خشونت جنسی تخصص دارد می‌گوید مردان با چالش‌های جنسیتی مختص خود مواجهند، آنها دائما خود را به پرسش می‌کشند و بابت "قوی نبودن" خود را سرزنش می‌کنند.
این سازمان می‌گوید برخی از مردان و پسران که در حین تجاوز برانگیختگی جنسی یا حتی ارضای جنسی را تجربه کرده‌اند دچار سردرگمی می‌شوند. در حالیکه این واکنش طبیعی و فیزیولوژیک بدن است و به هیچ‌وجه به معنای اینکه فرد خواستار تجاوز بوده یا از آن لذت برده نیست.
🔹️تجربه خشونت جنسی برای مردان در دوران کودکی و نوجوانی عواقب متفاوتی نسبت به تجربه دوران بزرگسالی می‌تواند داشته باشد. در جریانی نو، این بار مردان بیش از گذشته دست به قلم شده‌اند تا از تجربه‌های خود در دوران کودکی و نوجوانی بنویسند. آنها در شرح روایات خود به عواملی که آنها را به سکوت کشانده نیز اشاره کرده‌اند.
🔹️علیرضا در توییتر روایت خود را با عبارت «در باب حرف نزدن از تجاوز» آغاز کرد و نوشت: «سال ۸۸ که ده سال بیشتر نداشتم پسردایی مامانم اهواز سرباز بود و بعد از شیفتش میومد خونه ما، یه پسر ۱۹ ساله نمازخون. صدتا اتاق که نداشتیم، این هم شب‌ها تو اتاق من می‌خوابید، کنارم. ۱۸ ماه خدمتش هرشبی که خونه ما بود بهم تعرض شد. دخول نبود، ولی دست می‌زد. بدترین ۱۸ ماه زندگیم بود. هیچوقت دوست نداشتم شب بشه، از شب متنفر بودم. شام خانواده ما رو می‌خورد و شب با وقاحت آزار می‌رسوند. تموم روز حالم بد بود و تنها سالی توی زندگیم بود که نمرات ۱۲،۱۳ می‌گرفتم. کاملا داشتم نابود می‌شدم. چیزی هم نمی‌تونستم بگم، می‌گفت نگو. ۱۲ سال گذشته، ولی هنوز نمیشه به خانواده بگم. نمی‌دونم واکنششون چیه. هم می‌ترسم بی‌تفاوت باشن و هم می‌ترسم واکنش نشون بدن.»
🔹️«دانکن کریگ» که خودش نیز یکی از بازماندگان آزار جنسی است و خیریه‌ای با نام «بازماندگان منچستر» را برای حمایت از سایر بازماندگان راه‌اندازی کرده است، درباره حمایت از مردان می‌گوید: «برای حمایت از پسران و مردان باید زبان جدیدی را ابداع کنیم و بپذیریم: هیچ اشکالی ندارد که آسیب‌پذیر هستیم. من می‌دانم نقطه آسیب‌پذیری من، نقطه قدرت من است. این اسلحه من است که با آن از روزهای تاریک عبور می‌کنم.»
🔹️ بازماندگان مرد، عمدتا در سکوت رنج می‌برند، اما دلیلش این نیست که آنها نمی‌خواهند صحبت کنند. اینکه چگونه جامعه‌ای بسازیم که مردان را به بازگویی تجربیات خود مشتاق کند، چالشی است که همه ما باید به آن پاسخ دهیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1966/
🔶 «ترومای تجاوز در ناخودآگاه بازماندگان دفن می‌شود»
🔹️از آغاز جنبش من‌هم در ایران، کمتر صدای مردان بازمانده خشونت جنسی شنیده شده است. مردانی قربانی آزار جنسی، با موانع اجتماعی مضاعفی برای افشای تجربه‌های خود مواجهند. هنجارهای جنسیتی و کلیشه‌های پیرامون مردانگی، موجب ناچیزانگاری خشونت جنسی علیه مردان می‌شود.
🔹️ سازمانRainn که در زمینه حمایت از بازماندگان خشونت جنسی تخصص دارد می‌گوید مردان با چالش‌های جنسیتی مختص خود مواجهند، آنها دائما خود را به پرسش می‌کشند و بابت "قوی نبودن" خود را سرزنش می‌کنند.
این سازمان می‌گوید برخی از مردان و پسران که در حین تجاوز برانگیختگی جنسی یا حتی ارضای جنسی را تجربه کرده‌اند دچار سردرگمی می‌شوند. در حالیکه این واکنش طبیعی و فیزیولوژیک بدن است و به هیچ‌وجه به معنای اینکه فرد خواستار تجاوز بوده یا از آن لذت برده نیست.
🔹️تجربه خشونت جنسی برای مردان در دوران کودکی و نوجوانی عواقب متفاوتی نسبت به تجربه دوران بزرگسالی می‌تواند داشته باشد. در جریانی نو، این بار مردان بیش از گذشته دست به قلم شده‌اند تا از تجربه‌های خود در دوران کودکی و نوجوانی بنویسند. آنها در شرح روایات خود به عواملی که آنها را به سکوت کشانده نیز اشاره کرده‌اند.
🔹️علیرضا در توییتر روایت خود را با عبارت «در باب حرف نزدن از تجاوز» آغاز کرد و نوشت: «سال ۸۸ که ده سال بیشتر نداشتم پسردایی مامانم اهواز سرباز بود و بعد از شیفتش میومد خونه ما، یه پسر ۱۹ ساله نمازخون. صدتا اتاق که نداشتیم، این هم شب‌ها تو اتاق من می‌خوابید، کنارم. ۱۸ ماه خدمتش هرشبی که خونه ما بود بهم تعرض شد. دخول نبود، ولی دست می‌زد. بدترین ۱۸ ماه زندگیم بود. هیچوقت دوست نداشتم شب بشه، از شب متنفر بودم. شام خانواده ما رو می‌خورد و شب با وقاحت آزار می‌رسوند. تموم روز حالم بد بود و تنها سالی توی زندگیم بود که نمرات ۱۲،۱۳ می‌گرفتم. کاملا داشتم نابود می‌شدم. چیزی هم نمی‌تونستم بگم، می‌گفت نگو. ۱۲ سال گذشته، ولی هنوز نمیشه به خانواده بگم. نمی‌دونم واکنششون چیه. هم می‌ترسم بی‌تفاوت باشن و هم می‌ترسم واکنش نشون بدن.»
🔹️«دانکن کریگ» که خودش نیز یکی از بازماندگان آزار جنسی است و خیریه‌ای با نام «بازماندگان منچستر» را برای حمایت از سایر بازماندگان راه‌اندازی کرده است، درباره حمایت از مردان می‌گوید: «برای حمایت از پسران و مردان باید زبان جدیدی را ابداع کنیم و بپذیریم: هیچ اشکالی ندارد که آسیب‌پذیر هستیم. من می‌دانم نقطه آسیب‌پذیری من، نقطه قدرت من است. این اسلحه من است که با آن از روزهای تاریک عبور می‌کنم.»
🔹️ بازماندگان مرد، عمدتا در سکوت رنج می‌برند، اما دلیلش این نیست که آنها نمی‌خواهند صحبت کنند. اینکه چگونه جامعه‌ای بسازیم که مردان را به بازگویی تجربیات خود مشتاق کند، چالشی است که همه ما باید به آن پاسخ دهیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1966/
هرس واچ | دیدبان آزار
«ترومای تجاوز در ناخودآگاه بازماندگان دفن می‌شود»
ز آغاز جنبش من‌هم در ایران، کمتر صدای مردان بازمانده خشونت جنسی شنیده شده است. مردانی قربانی آزار جنسی، با موانع اجتماعی مضاعفی برای افشای تجربه‌های خود مواجهند. اما در جریانی نو، این بار مردان بیش از گذشته دست به قلم شده‌اند تا از تجربه‌های خود بنوی
🔻فرودست‌سازی زنان از خانه تا شهر
🔶 زیر سقف‌های برساختی
✍آرزو رضایی مجاز
🔹️ ممنوعیت «بادی بیلدینگ» در عرصه ورزش برای زنان، ممانعت از مصرف عطر برای زنان معلم، حصارکشی پارک مشروطه تبریز، استقرار قرارگاههای نظارتی جهت بازتنظیم پوشش کارمندان زن در ادارات دولتی ایران و کنترل بدحجابی، ابلاغ قانون عفاف و حجاب به همه نهاد‌ها و شروع اجرای آن برای دیگر اقشار جامعه در آینده‌ای نزدیک و...
🔹️این‌ها خبرهای ورزشی، آموزشی، امنیتی و مدیریت شهری نیستند؛ محصول سازوکارهای سلطه‌اند که طی جبر نهاد قدرت در خانواده تولید شده¬ و خود را در متن عمومی شهر -هر بار به‌صورتی- بازنمایی می‌کنند.
🔹️وضعیت زن ایرانی را باید در نسبت با نظام سلطه و نهادین‌کردن مراتب قدرت در بستر خانواده فهمید. خانواده ایرانی در سیطره¬ «ایدئولوژی خانواده‌ی هسته‌ای هم‌زیست» به‌مثابه شکل متعارف خانواده قرار دارد و نسبت‌سازی درون‌ساختی خود را هم از آبشخور فرهنگ-تاریخ و نیروهای غیرشخصی سیاسی تنظیم کرده که فرادستی مرد و فرودستی زن را مدام، تقریر و تقویم کرده است.
🔹️نیروی کنترل‌کننده فرهنگ، همواره قائل به خط‌کشی بوده؛ مرز می‌بندد تا تابع‌سازی راحت‌تر صورت پذیرد. این نیرو که در خدمت «گفتمان رسمی» کار می‌کند با کارکردی که از تضادها می‌کشد، میان قلمروی خانگی و عمومی، خط ممیز کشیده و جایگاه زن را با جاگیری‌اش در قلمرو خصوصی و ضمن ایفای نقش‌های مشخص تجویز می‌کند. در این صورت است که منزلت زن در مراتب اجتماعی چندان معطوف به توانمندی‌های اکتسابی نیست؛ نخستین و مهم‌ترین نقش زن ایرانی، تربیت فرزندانی مطابق با ایده‌آل‌های طبقه حاکمه است.
🔹️در این میان «آپارتاید جنسی» هم به‌مثابه «استراتژی کنترل» عمل می‌کند. در این تبعیض سازمند، فرصت‌های اجتماعی برمبنای شایستگی‌های بازیگران اجتماعی توزیع نمی‌شود و «جنسیت» به‌عنوان معیار دل‌بخواهی برای توزیع امکانات از سوی ایدئولوژی حاکم، از زنان «شهروند درجه دوم» ساخته که سهم محدودی در بیرون از قلمروی خانگی و عملکرد بازار دارند. همین شهروندی کلیشه‌ای در حاشیه قدرت مردانه، آنها را از داشتن حقوقی بدیهی برکنار کرده است.
🔹️اگر خانواده برای ما تصویری آشنا و مقدس است، از این منظر شکل‌گرفته که همواره فرم آن از سوی نهاد قدرت دیکته شده؛ بنابراین اگر مراتب سلطه در شبکه‌های نامرئی مناسبات خانوادگی، مورد پرسش قرار نگیرد و رادیوگرافی خانواده ایرانی، به‌طور جدی به نقد کشیده نشود، جز پوست بدن قدرت نیست؛ روکشی شفاف که مناسبات قدرت را عادی‌سازی می‌کند و هیچ‌گاه نمی‌تواند مطالبه برابری و سهم‌خواهی عادلانه را به صحن عمومی بیاورد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1968/
🔶 زیر سقف‌های برساختی
✍آرزو رضایی مجاز
🔹️ ممنوعیت «بادی بیلدینگ» در عرصه ورزش برای زنان، ممانعت از مصرف عطر برای زنان معلم، حصارکشی پارک مشروطه تبریز، استقرار قرارگاههای نظارتی جهت بازتنظیم پوشش کارمندان زن در ادارات دولتی ایران و کنترل بدحجابی، ابلاغ قانون عفاف و حجاب به همه نهاد‌ها و شروع اجرای آن برای دیگر اقشار جامعه در آینده‌ای نزدیک و...
🔹️این‌ها خبرهای ورزشی، آموزشی، امنیتی و مدیریت شهری نیستند؛ محصول سازوکارهای سلطه‌اند که طی جبر نهاد قدرت در خانواده تولید شده¬ و خود را در متن عمومی شهر -هر بار به‌صورتی- بازنمایی می‌کنند.
🔹️وضعیت زن ایرانی را باید در نسبت با نظام سلطه و نهادین‌کردن مراتب قدرت در بستر خانواده فهمید. خانواده ایرانی در سیطره¬ «ایدئولوژی خانواده‌ی هسته‌ای هم‌زیست» به‌مثابه شکل متعارف خانواده قرار دارد و نسبت‌سازی درون‌ساختی خود را هم از آبشخور فرهنگ-تاریخ و نیروهای غیرشخصی سیاسی تنظیم کرده که فرادستی مرد و فرودستی زن را مدام، تقریر و تقویم کرده است.
🔹️نیروی کنترل‌کننده فرهنگ، همواره قائل به خط‌کشی بوده؛ مرز می‌بندد تا تابع‌سازی راحت‌تر صورت پذیرد. این نیرو که در خدمت «گفتمان رسمی» کار می‌کند با کارکردی که از تضادها می‌کشد، میان قلمروی خانگی و عمومی، خط ممیز کشیده و جایگاه زن را با جاگیری‌اش در قلمرو خصوصی و ضمن ایفای نقش‌های مشخص تجویز می‌کند. در این صورت است که منزلت زن در مراتب اجتماعی چندان معطوف به توانمندی‌های اکتسابی نیست؛ نخستین و مهم‌ترین نقش زن ایرانی، تربیت فرزندانی مطابق با ایده‌آل‌های طبقه حاکمه است.
🔹️در این میان «آپارتاید جنسی» هم به‌مثابه «استراتژی کنترل» عمل می‌کند. در این تبعیض سازمند، فرصت‌های اجتماعی برمبنای شایستگی‌های بازیگران اجتماعی توزیع نمی‌شود و «جنسیت» به‌عنوان معیار دل‌بخواهی برای توزیع امکانات از سوی ایدئولوژی حاکم، از زنان «شهروند درجه دوم» ساخته که سهم محدودی در بیرون از قلمروی خانگی و عملکرد بازار دارند. همین شهروندی کلیشه‌ای در حاشیه قدرت مردانه، آنها را از داشتن حقوقی بدیهی برکنار کرده است.
🔹️اگر خانواده برای ما تصویری آشنا و مقدس است، از این منظر شکل‌گرفته که همواره فرم آن از سوی نهاد قدرت دیکته شده؛ بنابراین اگر مراتب سلطه در شبکه‌های نامرئی مناسبات خانوادگی، مورد پرسش قرار نگیرد و رادیوگرافی خانواده ایرانی، به‌طور جدی به نقد کشیده نشود، جز پوست بدن قدرت نیست؛ روکشی شفاف که مناسبات قدرت را عادی‌سازی می‌کند و هیچ‌گاه نمی‌تواند مطالبه برابری و سهم‌خواهی عادلانه را به صحن عمومی بیاورد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1968/
هرس واچ | دیدبان آزار
زیر سقف‌های برساختی
ممنوعیت «بادی بیلدینگ» در عرصه ورزش برای زنان، ممانعت از مصرف عطر برای زنان معلم، حصارکشی پارک مشروطه تبریز، استقرار قرارگاههای نظارتی جهت بازتنظیم پوشش کارمندان زن در ادارات دولتی ایران و کنترل بدحجابی، ابلاغ قانون عفاف و حجاب به همه نهاد‌ها و شر
Forwarded from بيدارزنى
🟣 از بخشنامه‌ی مربوط به «عفاف و حجاب» زنان و مردان کارمند تا «ستاد ۲۱ تیرماه»!
هفته‌ی گذشته، خبرگزاری فارس طی گزارشی به نقل از سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر، از ابلاغ بخشنامه “عفاف و حجاب” به نهادهای مختلف کشور خبر داد.
«علی خان محمدی» در این رابطه گفته است: «طرح جامع عفاف و حجاب از سوی وزارت کشور به همه دستگاه‌ها و نهاد‌ها ابلاغ شده و مسئولیت قرارگاه اجرای طرح را هم به ستاد امر به معروف و نهی از منکر، با عنوان «ستاد ۲۱ تیرماه» واگذار شده است. مرحله اول اجرای قانون عفاف و حجاب از دستگاه‌های دولتی آغاز و در مراحل بعد «همه‌ی جامعه» را دربر می‌گیرد.
پس از ابلاغ، جلسات توجیهی برای مسئولان سراسر کشور و حتی استانداران برگزار شده و همه از اجرای این طرح باخبرند، همچنین شاخصه‌های عفاف و حجاب برای هم مردان و هم زنان ابلاغ شده و از این پس برای عدم اجرای قانون، توجیهی پذیرفته نیست و باید مسئولان هر نهاد اجرای آن را ابلاغ و بر آن نظارت کنند. در این راستا شبکه بزرگ تشکل‌های مردمی عفاف و حجاب را هم به کار گرفته‌ایم و آنها به ما گزارش می‌دهند و ما موضوع را رصد و پی‌گیری می‌کنیم. دیگر راه نظارت ما از طریق شوراهای امر به معروف در دستگاه‌های اجرایی است که اجرای درست قانون را از طریق آنها هم پی‌گیری می‌کنیم. کارمند موظف هست که حجاب را طبق شاخصه‌ها رعایت کند در صورت توجه نکردن، ابتدا مسئول مافوق کارمند تذکر می‌گیرد و در صورت تکرار های مکرر تا تعلیق مسئول در کار هم محکومیت دیده شده است».
▪️اجرای چنین طرحی با تخصیص بودجه‌ی کلان تبلیغاتی و اجرایی، در شرایطی صورت می‌پذیرد که هر یک از این ارگان‌های دولتی (نظیر سازمان تامین اجتماعی، بیمه، بازنشستگی، سازمان‌های تعاونی شهر و روستا و...) به وضعیت مستمریِ کارگران و مراجعین، هم‌سان‌سازی حقوق و رسیدگی به سایر حقوق تضییع شده‌ی آنان توجهی ندارند و تمامی هم و غم آنان، تصویب دستورالعمل‌های رصد و کنترل بدن زنان و مردان و حتی کنترل عکس پروفایل کارمندان در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌هاست.
ارجاع به همه‌گیری این طرح از ارگان دولتی تا «همه‌ی جامعه» از سوی رییس ستاد ۲۱ تیرماه ، به موازات روزهایی است که سطح اعتراضات مردمی و سازمان‌دهی تشکل‌های صنفی معلمان و اعتصابات کارگران به بالاترین میزان خود رسیده است. روزهایی که علی‌رغم سرکوب و پرونده‌سازی‌های حیرت‌انگیز نهادهای امنیتی، این مردم معترض هستند که در هر یک از صفوف، اعتراض خود را علیه حاکمیت در خیابان فریاد می‌زنند.
#ارتجاع
#رانت_و_چپاول
@bidarzani
هفته‌ی گذشته، خبرگزاری فارس طی گزارشی به نقل از سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر، از ابلاغ بخشنامه “عفاف و حجاب” به نهادهای مختلف کشور خبر داد.
«علی خان محمدی» در این رابطه گفته است: «طرح جامع عفاف و حجاب از سوی وزارت کشور به همه دستگاه‌ها و نهاد‌ها ابلاغ شده و مسئولیت قرارگاه اجرای طرح را هم به ستاد امر به معروف و نهی از منکر، با عنوان «ستاد ۲۱ تیرماه» واگذار شده است. مرحله اول اجرای قانون عفاف و حجاب از دستگاه‌های دولتی آغاز و در مراحل بعد «همه‌ی جامعه» را دربر می‌گیرد.
پس از ابلاغ، جلسات توجیهی برای مسئولان سراسر کشور و حتی استانداران برگزار شده و همه از اجرای این طرح باخبرند، همچنین شاخصه‌های عفاف و حجاب برای هم مردان و هم زنان ابلاغ شده و از این پس برای عدم اجرای قانون، توجیهی پذیرفته نیست و باید مسئولان هر نهاد اجرای آن را ابلاغ و بر آن نظارت کنند. در این راستا شبکه بزرگ تشکل‌های مردمی عفاف و حجاب را هم به کار گرفته‌ایم و آنها به ما گزارش می‌دهند و ما موضوع را رصد و پی‌گیری می‌کنیم. دیگر راه نظارت ما از طریق شوراهای امر به معروف در دستگاه‌های اجرایی است که اجرای درست قانون را از طریق آنها هم پی‌گیری می‌کنیم. کارمند موظف هست که حجاب را طبق شاخصه‌ها رعایت کند در صورت توجه نکردن، ابتدا مسئول مافوق کارمند تذکر می‌گیرد و در صورت تکرار های مکرر تا تعلیق مسئول در کار هم محکومیت دیده شده است».
▪️اجرای چنین طرحی با تخصیص بودجه‌ی کلان تبلیغاتی و اجرایی، در شرایطی صورت می‌پذیرد که هر یک از این ارگان‌های دولتی (نظیر سازمان تامین اجتماعی، بیمه، بازنشستگی، سازمان‌های تعاونی شهر و روستا و...) به وضعیت مستمریِ کارگران و مراجعین، هم‌سان‌سازی حقوق و رسیدگی به سایر حقوق تضییع شده‌ی آنان توجهی ندارند و تمامی هم و غم آنان، تصویب دستورالعمل‌های رصد و کنترل بدن زنان و مردان و حتی کنترل عکس پروفایل کارمندان در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌هاست.
ارجاع به همه‌گیری این طرح از ارگان دولتی تا «همه‌ی جامعه» از سوی رییس ستاد ۲۱ تیرماه ، به موازات روزهایی است که سطح اعتراضات مردمی و سازمان‌دهی تشکل‌های صنفی معلمان و اعتصابات کارگران به بالاترین میزان خود رسیده است. روزهایی که علی‌رغم سرکوب و پرونده‌سازی‌های حیرت‌انگیز نهادهای امنیتی، این مردم معترض هستند که در هر یک از صفوف، اعتراض خود را علیه حاکمیت در خیابان فریاد می‌زنند.
#ارتجاع
#رانت_و_چپاول
@bidarzani
🔻اعتراض خیابانی زنان نپالی علیه قانون تجاوز
🔶 عدالت برای سوشمیتا
🔹️هفته گذشته، زنان نپالی در کاتماندو، پایتخت این کشور به خیابان‌ها آمده و خواستار اصلاح قانون تجاوز شده‌اند. اخیرا سوشمیتا، مدل و هنرپیشه نپالی در تیک‌تاک افشا کرده که در سن ۱۶ سالگی توسط برگزارکننده برنامه دختر شایسته مورد تجاوز و سپس اخاذی قرار گرفته است. او در این مسابقه شرکت کرده و مقام اول را کسب می‌کند. در مهمانی بعد از مراسم، یکی از مردان برگزارکننده با مواد مخدر او را مسموم می‌کند، در اتاق هتل مورد تجاوز قرار می‌دهد و از او فیلم‌برداری می‌کند و سپس با تهدید به انتشار فیلم‌ها به مدت ۶ ماه او را مورد تجاوز قرار می‌دهد و گاهی حتی از دوستانش هم دعوت می‌کند که به سوشمیتا تجاوز کنند.
🔹️سوشمیتا در یک سری ویدئو که در مجموع میلیون‌ها بازدید داشته، داستان خود را روایت می‌کند و با چشم گریان از قانون مرور زمان نپال می‌گوید که بازمانده تجاوز را موظف می‌کند تا حداکثر یک سال بعد از واقعه، ارتکاب جرم را گزارش کند. بلافاصله پس از انتشار ویدئوها، هشتگ #justiceforsushmita در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها به راه افتاد و حمایت گسترده‌ای از سوشمیتا شکل گرفت. بسیاری از چهره‌های سرشناس هنری و سیاسی در حمایت از او توییت کردند. چند روز بعد، هزاران معترض از جمله فعالان فمینیست به خیابان آمدند و اصلاح قانون را مطالبه کردند.
به دنبال فشار افکار عمومی، یک مرد در ارتباط با این پرونده بازداشت شده است. البته نه به اتهام تجاوز بلکه طبق مفاد قانونی مربوط به قاچاق انسان. دچن لاما، وکیل حقوق بشری می‌گوید: قانون تجاوز ما جامع نیست و به انبوهی از بی‌عدالتی و بی‌انصافی منجر می‌شود. این قانون خلاءهای بسیاری از جمله قید مرور زمان و تعریف ناقص تجاوز دارد و باید تغییر کند.
🔹️قانون مجازات مصوب ۲۰۱۷ در نپال، مدت قانون مرور زمان را برای گزارش اتهامات تجاوز از ۳۵ روز به یک سال افزایش داد. اما این قانون به طور کلی استیگمای تجاوز، وضعیت روانی بازمانده و تمامی عواملی که قربانی را به تعلل و سکوت می‌کشاند نادیده می‌گیرد و تنها یک سال برای دادخواهی به او فرصت می‌دهد. وکلا و کنشگران می‌گویند این قانون مانع عمده‌ای بر سر راه دستیابی به عدالت برای بازماندگان تجاوز است و به مرتکبان کمک می‌کند که از مجازات در بروند.
🔹️سازمان‌های بین‌المللی مانند عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر از دولت نپال خواسته‌اند که قانون تجاوز را مطابق با استانداردهای بین‌المللی اصلاح کند. به دنبال افشاگری سوشمیتا، بسیاری از دیگر زنان و دختران نپالی نیز در شبکه‌های اجتماعی از تجربه‌های خود نوشتند. حتی تعداد زیادی از دانش‌آموزان روایت کرده‌اند که توسط معلمان خود مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1970/
🔶 عدالت برای سوشمیتا
🔹️هفته گذشته، زنان نپالی در کاتماندو، پایتخت این کشور به خیابان‌ها آمده و خواستار اصلاح قانون تجاوز شده‌اند. اخیرا سوشمیتا، مدل و هنرپیشه نپالی در تیک‌تاک افشا کرده که در سن ۱۶ سالگی توسط برگزارکننده برنامه دختر شایسته مورد تجاوز و سپس اخاذی قرار گرفته است. او در این مسابقه شرکت کرده و مقام اول را کسب می‌کند. در مهمانی بعد از مراسم، یکی از مردان برگزارکننده با مواد مخدر او را مسموم می‌کند، در اتاق هتل مورد تجاوز قرار می‌دهد و از او فیلم‌برداری می‌کند و سپس با تهدید به انتشار فیلم‌ها به مدت ۶ ماه او را مورد تجاوز قرار می‌دهد و گاهی حتی از دوستانش هم دعوت می‌کند که به سوشمیتا تجاوز کنند.
🔹️سوشمیتا در یک سری ویدئو که در مجموع میلیون‌ها بازدید داشته، داستان خود را روایت می‌کند و با چشم گریان از قانون مرور زمان نپال می‌گوید که بازمانده تجاوز را موظف می‌کند تا حداکثر یک سال بعد از واقعه، ارتکاب جرم را گزارش کند. بلافاصله پس از انتشار ویدئوها، هشتگ #justiceforsushmita در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها به راه افتاد و حمایت گسترده‌ای از سوشمیتا شکل گرفت. بسیاری از چهره‌های سرشناس هنری و سیاسی در حمایت از او توییت کردند. چند روز بعد، هزاران معترض از جمله فعالان فمینیست به خیابان آمدند و اصلاح قانون را مطالبه کردند.
به دنبال فشار افکار عمومی، یک مرد در ارتباط با این پرونده بازداشت شده است. البته نه به اتهام تجاوز بلکه طبق مفاد قانونی مربوط به قاچاق انسان. دچن لاما، وکیل حقوق بشری می‌گوید: قانون تجاوز ما جامع نیست و به انبوهی از بی‌عدالتی و بی‌انصافی منجر می‌شود. این قانون خلاءهای بسیاری از جمله قید مرور زمان و تعریف ناقص تجاوز دارد و باید تغییر کند.
🔹️قانون مجازات مصوب ۲۰۱۷ در نپال، مدت قانون مرور زمان را برای گزارش اتهامات تجاوز از ۳۵ روز به یک سال افزایش داد. اما این قانون به طور کلی استیگمای تجاوز، وضعیت روانی بازمانده و تمامی عواملی که قربانی را به تعلل و سکوت می‌کشاند نادیده می‌گیرد و تنها یک سال برای دادخواهی به او فرصت می‌دهد. وکلا و کنشگران می‌گویند این قانون مانع عمده‌ای بر سر راه دستیابی به عدالت برای بازماندگان تجاوز است و به مرتکبان کمک می‌کند که از مجازات در بروند.
🔹️سازمان‌های بین‌المللی مانند عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر از دولت نپال خواسته‌اند که قانون تجاوز را مطابق با استانداردهای بین‌المللی اصلاح کند. به دنبال افشاگری سوشمیتا، بسیاری از دیگر زنان و دختران نپالی نیز در شبکه‌های اجتماعی از تجربه‌های خود نوشتند. حتی تعداد زیادی از دانش‌آموزان روایت کرده‌اند که توسط معلمان خود مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1970/
هرس واچ | دیدبان آزار
عدالت برای سوشمیتا
هفته گذشته، زنان نپالی در کاتماندو پایتخت این کشور به خیابان‌ها آمده و خواستار اصلاح قانون تجاوز شده‌اند. اخیرا سوشمیتا، مدل و هنرپیشه نپالی در تیک‌تاک افشا کرده که در سن 16 سالگی توسط برگزارکننده برنامه دختر شایسته مورد تجاوز و سپس اخاذی قرار گرفته
🔻یادداشتی همدلانه خطاب به همراهان جنبش می‌تو
🔶 من قربانی نیستم
✍نسیم سلطان‌بیگی
🔹 روایت‌های آزار جنسی تکان‌دهنده‌اند؛ در این مدت، هر روایتی که منتشر شد، خشم‌های عمیقی برانگیخت و دل‌های بسیاری را هم لرزاند. آنچه در ادامه می‌خوانید، درباره استفاده از واژه قربانی و تاثیر آن بر عملکردهای فردی و اجتماعی است.
🔹زمانی که روایت‌های آزار جنسی را می‌خوانید، متوجه می‌شوید که آزاردیدگان جنسی به عنوان قربانیان یک روایت تلخ شناخته می‌شوند و مخاطبان روایت، به طور جدی از داشتن نگاه «قربانی‌نکوهی» منع می‌شوند. پرسشی که می‌خواهم به آن بپردازم این است که استفاده از واژه قربانی برای تمام افراد آزاردیده جنسی چه تاثیری بر جامعه و خود آزاردیدگان دارد؟ واژه‌ها از آن جهت دارای اهمیت‌اند که شکل‌دهنده نگاه و عملکرد ما می‌شوند.
🔹 «مثلث کارپمن»، مثلث شرم یا مثلث قربانی، تعریف دقیقی از وضعیت قربانی ارائه می‌دهد. مثلث کارپمن نقش افراد در روابط مخرب را به سه دسته آزارگر، قربانی و ناجی تقسیم می‌کند. استفان کارپمن معتقد است افراد به طور ناخودآگاه با درگیر شدن در این نقش‌ها خود را در یک چرخه معیوب گرفتار می‌کنند. پافشاری بر هر یک از نقش‌های آزارگر، قربانی یا ناجی افراد را در تله وابستگی قرار می‌دهد.
🔹قربانی بودن با آسیب‌دیده بودن تفاوت دارد؛ فرد آسیب‌دیده قدرت تغییر شرایط را از دست نداده، موقعیت سختی که در آن قرار گرفته را تشخیص می‌دهد و برای خروج از این موقعیت مبارزه می‌کند. احساس قربانی شدن توسط یک فرد یا موقعیت، به معنای تسلیم در برابر اجبارهای بیرونی است که در نهایت منجر به وابستگی به عوامل بیرونی می‌شود. نقش قربانی زمانی شکل می‌گیرد که ما به این باور می‌رسیم که کنترل خود بر زندگی و قدرت شخصی‌مان را از دست داده‌ایم، در یک فضای ناامن گیر افتاده‌ایم و نیازمند یک ناجی برای خروج از این وضعیت هستیم.
🔹تغییر دنیاهای ساخته‌شده کار آسانی نیست و نیازمند پذیرش، صبوری و خودآگاهی است. زنانی که مثلث قربانی را شکستند، آفرینشگرند و برای خروج از وضعیتی که درگیر آنند رنج‌هایشان را با صدای بلند بازگو می‌کنند، از روایتگری آنهاست که امروز می‌توان درباره مصادیق آزار عینی‌تر به گفتوگو نشست و البته، مردانی که مسئولیت‌پذیر باشند، مهارت شنیدن را بیاموزند و آگاهانه‌تر عمل کنند تا به درکی عمیق‌تر از ساختار تبعیض و آسیب‌هایی که در نتیجه آن رخ می‌دهد برسند. گام اول برای ورود به دنیای جدید، ساختن دایره واژگانی جدید است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1960/
🔶 من قربانی نیستم
✍نسیم سلطان‌بیگی
🔹 روایت‌های آزار جنسی تکان‌دهنده‌اند؛ در این مدت، هر روایتی که منتشر شد، خشم‌های عمیقی برانگیخت و دل‌های بسیاری را هم لرزاند. آنچه در ادامه می‌خوانید، درباره استفاده از واژه قربانی و تاثیر آن بر عملکردهای فردی و اجتماعی است.
🔹زمانی که روایت‌های آزار جنسی را می‌خوانید، متوجه می‌شوید که آزاردیدگان جنسی به عنوان قربانیان یک روایت تلخ شناخته می‌شوند و مخاطبان روایت، به طور جدی از داشتن نگاه «قربانی‌نکوهی» منع می‌شوند. پرسشی که می‌خواهم به آن بپردازم این است که استفاده از واژه قربانی برای تمام افراد آزاردیده جنسی چه تاثیری بر جامعه و خود آزاردیدگان دارد؟ واژه‌ها از آن جهت دارای اهمیت‌اند که شکل‌دهنده نگاه و عملکرد ما می‌شوند.
🔹 «مثلث کارپمن»، مثلث شرم یا مثلث قربانی، تعریف دقیقی از وضعیت قربانی ارائه می‌دهد. مثلث کارپمن نقش افراد در روابط مخرب را به سه دسته آزارگر، قربانی و ناجی تقسیم می‌کند. استفان کارپمن معتقد است افراد به طور ناخودآگاه با درگیر شدن در این نقش‌ها خود را در یک چرخه معیوب گرفتار می‌کنند. پافشاری بر هر یک از نقش‌های آزارگر، قربانی یا ناجی افراد را در تله وابستگی قرار می‌دهد.
🔹قربانی بودن با آسیب‌دیده بودن تفاوت دارد؛ فرد آسیب‌دیده قدرت تغییر شرایط را از دست نداده، موقعیت سختی که در آن قرار گرفته را تشخیص می‌دهد و برای خروج از این موقعیت مبارزه می‌کند. احساس قربانی شدن توسط یک فرد یا موقعیت، به معنای تسلیم در برابر اجبارهای بیرونی است که در نهایت منجر به وابستگی به عوامل بیرونی می‌شود. نقش قربانی زمانی شکل می‌گیرد که ما به این باور می‌رسیم که کنترل خود بر زندگی و قدرت شخصی‌مان را از دست داده‌ایم، در یک فضای ناامن گیر افتاده‌ایم و نیازمند یک ناجی برای خروج از این وضعیت هستیم.
🔹تغییر دنیاهای ساخته‌شده کار آسانی نیست و نیازمند پذیرش، صبوری و خودآگاهی است. زنانی که مثلث قربانی را شکستند، آفرینشگرند و برای خروج از وضعیتی که درگیر آنند رنج‌هایشان را با صدای بلند بازگو می‌کنند، از روایتگری آنهاست که امروز می‌توان درباره مصادیق آزار عینی‌تر به گفتوگو نشست و البته، مردانی که مسئولیت‌پذیر باشند، مهارت شنیدن را بیاموزند و آگاهانه‌تر عمل کنند تا به درکی عمیق‌تر از ساختار تبعیض و آسیب‌هایی که در نتیجه آن رخ می‌دهد برسند. گام اول برای ورود به دنیای جدید، ساختن دایره واژگانی جدید است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1960/
دیدبان آزار
من قربانی نیستم
من پس از خواندن سومین روایت از نوید یوسفیان شروع به نوشتن کردم زیرا دو مساله در این روایت‌ها توجه من را به خود معطوف کرد. در ابتدا می‌خواهم تاکید کنم که روایت‌های آزار دیدگان، سازنده تاریخی است که رنج زیستن زنانه را عینیت می‌بخشد. با این حال، اولین م
🔻کاررازی برای آموزش عمومی در زمینه رضایت جنسی
🔶 «هیچ تردیدی باقی نگذار»
🔹️دیدبان آزار: ایالت ولز جنوبی نو در استرالیا، چندی پیش تعریف رضایت جنسی در قانون تجاوز را اصلاح کرد. دولت در آستانه اجرایی شدن قانون جدید، کارزاری به راه انداخته تا بواسطه انتشار ویدئو تعریف جدید مفهوم رضایت جنسی را به افکار عمومی آموزش دهد. در این ویدئوها شاهد مواجهات جنسی در مهمانی، روابط عاطفی و ... هستیم. برای مثال در یک مهمانی، زن و مرد در گوشه‌ای در حال بوسیدن یکدیگر هستند. مرد در حین بوسه، توقف می‌کند و می‌پرسد: «ادامه بدهم؟» زن می‌گوید: «نه، به مهمانی برگردیم.»
ویدئویی دیگر زوجی همجنسگرا را در تختخواب نشان می‌دهد که روبروی یکدیگر دراز کشیده‌اند در حال گفت‌وگویی صمیمانه‌اند.یکی از زنان از دیگری می‌پرسد: «می‌تونم ببیوسمت؟» و زن پاسخ مثبت می‌دهد. این کارزار با عنوان «هیچ تردیدی باقی نگذار» بر اطمینان حاصل کردن از رضایت طرفین رابطه جنسی تاکید دارد. این کارزار در این راستا شیوه‌هایی را توصیه کرده است:
🔹️مستقیما از شریک جنسی خود بپرسید: آیا اوکی هستی؟ می‌توانم ببوسمت؟ می‌خواهی این کار را امتحان کنیم؟ ادامه بدهم؟ چه احساسی داری؟ بعد از این چه می‌خواهی؟ به تو خوش می‌گذرد؟ لذت می‌بری؟
🔹️به طور مستمر نسبت به رضایت هشیار باشید: به اطمینان حاصل کردن در طول روند رابطه جنسی ادامه دهید. کوچک‌ترین نشانه‌ای از تغییر نظر و حس شریک جنسی را جدی بگیرید، به آن احترام بگذارید و توقف کنید.
🔹️زبان بدن شریک خود را چک کنید: به نشانه‌های غیرکلامی دقت کنید تا مطمئن شوید احساس راحتی می‌کند و خوشحال است. مخالفت نکردن به معنای رضایت جنسی نیست. فریز شدن و واکنش نشان ندادن، احساس تنش و تلاش برای فاصله گرفتن همگی به معنای رضایت نداشتن طرف مقابل است. اگرمتوجه نشانه‌هایی از احساس ناراحتی شریک جنسی خود شدید، توفق کنید و از او بپرسید. هر لحظه و هر زمانی درباره رضایت داشتن شریک خود بپرسید و مطمئن شوید.
🔹️اصلاحات جدید، عناصر آزادانه و داوطلبانه بودن توافق را در تعریف رضایت جنسی حفظ کرده و شرایط جدیدی نیز به آن افزوده است؛ رضایت باید در تمامی لحظات برقراری رابطه جنسی حاکم باشد. رضایت فرایندی متداوم است در هر لحظه از بازه زمانی رابطه جنسی می‌تواند باطل شود و رضایت نسبت به یک کنش جنسی به معنای رضایتمندی نسبت به رفتارهای جنسی دیگر نخواهد بود. یعنی حتی اگر هزاران بار هم با یک نفر رابطه جنسی برقرار کرده باشید برای هزار و یکم باید از رضایت او مطمئن شوید. قانون جدید صراحتا اعلام می‌کند که مصرف بیش از حد الکل و مواد مخدر، از متهم رفع مسئولیت کیفری نخواهد کرد. این در حالی است که مطابق قانون پیشین، فرد زمانی مرتکب تجاوز می‌شد که نسبت به عدم رضایت طرف مقابل آگاهی داشت
🔹️ولز جنوبی این اصلاحات را مدیون پرونده R v Lazarus [2017]ّ، تلاش‌های «ساکسون مالینز» و همکاران و حامیان او است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1969/
🔶 «هیچ تردیدی باقی نگذار»
🔹️دیدبان آزار: ایالت ولز جنوبی نو در استرالیا، چندی پیش تعریف رضایت جنسی در قانون تجاوز را اصلاح کرد. دولت در آستانه اجرایی شدن قانون جدید، کارزاری به راه انداخته تا بواسطه انتشار ویدئو تعریف جدید مفهوم رضایت جنسی را به افکار عمومی آموزش دهد. در این ویدئوها شاهد مواجهات جنسی در مهمانی، روابط عاطفی و ... هستیم. برای مثال در یک مهمانی، زن و مرد در گوشه‌ای در حال بوسیدن یکدیگر هستند. مرد در حین بوسه، توقف می‌کند و می‌پرسد: «ادامه بدهم؟» زن می‌گوید: «نه، به مهمانی برگردیم.»
ویدئویی دیگر زوجی همجنسگرا را در تختخواب نشان می‌دهد که روبروی یکدیگر دراز کشیده‌اند در حال گفت‌وگویی صمیمانه‌اند.یکی از زنان از دیگری می‌پرسد: «می‌تونم ببیوسمت؟» و زن پاسخ مثبت می‌دهد. این کارزار با عنوان «هیچ تردیدی باقی نگذار» بر اطمینان حاصل کردن از رضایت طرفین رابطه جنسی تاکید دارد. این کارزار در این راستا شیوه‌هایی را توصیه کرده است:
🔹️مستقیما از شریک جنسی خود بپرسید: آیا اوکی هستی؟ می‌توانم ببوسمت؟ می‌خواهی این کار را امتحان کنیم؟ ادامه بدهم؟ چه احساسی داری؟ بعد از این چه می‌خواهی؟ به تو خوش می‌گذرد؟ لذت می‌بری؟
🔹️به طور مستمر نسبت به رضایت هشیار باشید: به اطمینان حاصل کردن در طول روند رابطه جنسی ادامه دهید. کوچک‌ترین نشانه‌ای از تغییر نظر و حس شریک جنسی را جدی بگیرید، به آن احترام بگذارید و توقف کنید.
🔹️زبان بدن شریک خود را چک کنید: به نشانه‌های غیرکلامی دقت کنید تا مطمئن شوید احساس راحتی می‌کند و خوشحال است. مخالفت نکردن به معنای رضایت جنسی نیست. فریز شدن و واکنش نشان ندادن، احساس تنش و تلاش برای فاصله گرفتن همگی به معنای رضایت نداشتن طرف مقابل است. اگرمتوجه نشانه‌هایی از احساس ناراحتی شریک جنسی خود شدید، توفق کنید و از او بپرسید. هر لحظه و هر زمانی درباره رضایت داشتن شریک خود بپرسید و مطمئن شوید.
🔹️اصلاحات جدید، عناصر آزادانه و داوطلبانه بودن توافق را در تعریف رضایت جنسی حفظ کرده و شرایط جدیدی نیز به آن افزوده است؛ رضایت باید در تمامی لحظات برقراری رابطه جنسی حاکم باشد. رضایت فرایندی متداوم است در هر لحظه از بازه زمانی رابطه جنسی می‌تواند باطل شود و رضایت نسبت به یک کنش جنسی به معنای رضایتمندی نسبت به رفتارهای جنسی دیگر نخواهد بود. یعنی حتی اگر هزاران بار هم با یک نفر رابطه جنسی برقرار کرده باشید برای هزار و یکم باید از رضایت او مطمئن شوید. قانون جدید صراحتا اعلام می‌کند که مصرف بیش از حد الکل و مواد مخدر، از متهم رفع مسئولیت کیفری نخواهد کرد. این در حالی است که مطابق قانون پیشین، فرد زمانی مرتکب تجاوز می‌شد که نسبت به عدم رضایت طرف مقابل آگاهی داشت
🔹️ولز جنوبی این اصلاحات را مدیون پرونده R v Lazarus [2017]ّ، تلاش‌های «ساکسون مالینز» و همکاران و حامیان او است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1969/
هرس واچ | دیدبان آزار
«هیچ تردیدی باقی نگذار»
ایالت ولز جنوبی نو در استرالیا، چندی پیش قانون رضایت جنسی را اصلاح کرد و مدل رضایت تصدیقی را برای تعریف رضایت جنسی در قانون به کار گرفت. ولز جنوبی در آستانه اجرایی شدن قانون جدید، کارزاری به راه انداخته تا بواسطه انتشار ویدئو تعریف جدید رضایت جنسی را
🔶️ «جوانه جواهری» فعال حقوق زنان و مترجم، درگذشت
🔹جوانه جواهری، فعال حقوق زنان، مترجم و عضوی از جامعه‌ی نقاشان ایران، دیروز درگذشت.
🔹به جلوه جواهری، خواهر ایشان و فعال زنان، جنبش زنان و خانواده‌شان تسلیت می‌گوییم. در غمتان شریک هستیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹جوانه جواهری، فعال حقوق زنان، مترجم و عضوی از جامعه‌ی نقاشان ایران، دیروز درگذشت.
🔹به جلوه جواهری، خواهر ایشان و فعال زنان، جنبش زنان و خانواده‌شان تسلیت می‌گوییم. در غمتان شریک هستیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔻پیدا و پنهان پرونده «ک.ا» در گفتوگو با سه شاکی او
🔶 الگوهای یکسان؛ ۹ سال تجاوز
✍نگین باقری
▪️هشدار: این متن حاوی جزئیات تکان‌دهنده از روایت تجاوز است و ممکن است برای برخی مناسب نباشد
🔹️دادگاه امروز برگزار نشد. این خبر را یکی از زنان شاکی «ک.ا» صبح امروز توییت کرد. او یکی از ۹ شاکی پرونده تجاوز و آزار جنسی «ک» است که شهریور دو سال پیش تشکیل شد و تا به حال چهار جلسه دادگاه از آن گذشته است که هیچ کدام هم تشکیل نشده. آنها به جز این جلسات دیگری را پشت سر گذاشته اند که شاید بیشتر از دادگاه هم برایشان جانکاه بوده. جلساتی که در آن بازماندگان تجاوز بارها قبل و بعد از آن مجبور به تکرار قصه‌های خودشان شده‌اند. پرونده مهم این ۹ زن که برای محکوم کردن «ک» کفش آهنی پوشیده‌اند، ناگفته‌های زیادی دارد که بخشی از آن در یک گفت‌و‌گوی دوستانه بین سه نفرشان بیان شده و با رضایت آنها بدون نامشان منتشر می‌شود.
🔹️این زنان از حرف زدن با یکدیگر متوجه شده‌اند که چند الگوی ثابت در رفتار «ک» وجود داشته است. الگوی اول اینکه «ک» از میانگین مردهای ایرانی قد‌کوتاه‌تر است و جثه ریزتری دارد ولی زنان شاکی او یک سر و گردن از او بلندتر هستند. الگوی دوم هم اینکه در اغلب روایات زنان قبل از بیهوش شدن، اول مشغول درست کردن سالاد شده بودند. الگوی سوم هم همان روش بیهوش کردن بوده که از ابتدا اعلام شد.
🔹️در همه موارد «ک» آنقدر مسلط به آنها دروغ گفته است که رابطه جنسی با اصرار این زنان اتفاق افتاده، که نه تنها کسی مشکوک نمی‌شود بلکه خودشان را هم بابت نوشیدن الکل هم سرزنش می‌کنند. به غیر از این، الگوی مشترک چهارم در رفتار «ک» این بوده که به جز یک نفر، همگی زنان شراب قرمز نوشیده بودند. حتی یکی از دختران وقتی اصرار ک برای نوشیدن شراب قرمز را می‌بیند، سوال می‌کند که چرا او شراب قرمز نمی خورد و «ک» جواب می‌دهد که «چون قرمز زنانه‌تر است.» به همین خاطر هم این زن، او را مجبور به ریختن شراب سفید می‌کند ولی باز با اصرار چندباره «ک» روبرو می‌شود که حتما شراب قرمز را هم بخورد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1974/
🔶 الگوهای یکسان؛ ۹ سال تجاوز
✍نگین باقری
▪️هشدار: این متن حاوی جزئیات تکان‌دهنده از روایت تجاوز است و ممکن است برای برخی مناسب نباشد
🔹️دادگاه امروز برگزار نشد. این خبر را یکی از زنان شاکی «ک.ا» صبح امروز توییت کرد. او یکی از ۹ شاکی پرونده تجاوز و آزار جنسی «ک» است که شهریور دو سال پیش تشکیل شد و تا به حال چهار جلسه دادگاه از آن گذشته است که هیچ کدام هم تشکیل نشده. آنها به جز این جلسات دیگری را پشت سر گذاشته اند که شاید بیشتر از دادگاه هم برایشان جانکاه بوده. جلساتی که در آن بازماندگان تجاوز بارها قبل و بعد از آن مجبور به تکرار قصه‌های خودشان شده‌اند. پرونده مهم این ۹ زن که برای محکوم کردن «ک» کفش آهنی پوشیده‌اند، ناگفته‌های زیادی دارد که بخشی از آن در یک گفت‌و‌گوی دوستانه بین سه نفرشان بیان شده و با رضایت آنها بدون نامشان منتشر می‌شود.
🔹️این زنان از حرف زدن با یکدیگر متوجه شده‌اند که چند الگوی ثابت در رفتار «ک» وجود داشته است. الگوی اول اینکه «ک» از میانگین مردهای ایرانی قد‌کوتاه‌تر است و جثه ریزتری دارد ولی زنان شاکی او یک سر و گردن از او بلندتر هستند. الگوی دوم هم اینکه در اغلب روایات زنان قبل از بیهوش شدن، اول مشغول درست کردن سالاد شده بودند. الگوی سوم هم همان روش بیهوش کردن بوده که از ابتدا اعلام شد.
🔹️در همه موارد «ک» آنقدر مسلط به آنها دروغ گفته است که رابطه جنسی با اصرار این زنان اتفاق افتاده، که نه تنها کسی مشکوک نمی‌شود بلکه خودشان را هم بابت نوشیدن الکل هم سرزنش می‌کنند. به غیر از این، الگوی مشترک چهارم در رفتار «ک» این بوده که به جز یک نفر، همگی زنان شراب قرمز نوشیده بودند. حتی یکی از دختران وقتی اصرار ک برای نوشیدن شراب قرمز را می‌بیند، سوال می‌کند که چرا او شراب قرمز نمی خورد و «ک» جواب می‌دهد که «چون قرمز زنانه‌تر است.» به همین خاطر هم این زن، او را مجبور به ریختن شراب سفید می‌کند ولی باز با اصرار چندباره «ک» روبرو می‌شود که حتما شراب قرمز را هم بخورد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1974/
هرس واچ | دیدبان آزار
الگوهای یکسان؛ 9 سال تجاوز
دادگاه امروز برگزار نشد. این خبر را یکی از زنان شاکی «ک.ا» صبح امروز توییت کرد. او یکی از نه شاکی پرونده تجاوز و آزار جنسی «ک» است که شهریور دو سال پیش تشکیل شد و تا به حال چهار جلسه دادگاه از آن گذشته است؛ چهار جلسه جانکاه. چهار جلسه که در آن بازمان
🔻بیانیه بیش از 120 فعال دانشجویی کشور در محکومیت رویه‌های سرکوبگرایانه حراست دانشگاه
🔹️امروز پس از بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها شاهد رفتار و برخوردهای خشونت‌آمیز، از جانب حراست که از اراده‌ای سلطه‌گرایانه نشئت می‌گیرد و دانشجویان را در تمامی ساحت‌ها و سبک زندگی، تحت کنترل خود و در قالب‌های از پیش تعیین‌شده می‌خواهد.
🔹️جای تاسف دارد که دانشگاه امروز، دانشگاهی است که دغدغه‌اش به‌جای تلاش برای حل بحران‌های عمیق اقتصادی و سیاسی کشور توسط دانشگاهیان در تلاش برای محدودسازی آنها به طرق مختلف است، محدودیت‌های ایجاد‌شده در خوابگاه‌ها، تفکیک برخی امکانات دانشگاه که منجر به حذف زنان در بسیاری از عرصه‌ها شده است، اخراج و ارعاب دانشجویان و اساتید دانشگاه، ممنوعیت از فعالیت‌های سیاسی آزاد در دانشگاه، احضار هر روزه دانشجویان به کمیته‌های انضباطی و بعضا نهادهای امنیتی خارج دانشگاه تنها بخشی از فشارهایی است که امروز دانشگاه تحمل می‌کند.
🔹️و اما زنان دانشجو؛ ما شاهد حذف زنان در جامعه و در تصمیمات حاکمیت به‌واسطه تفکیک جنسیتی و اعمال سیاست‌های مردسالارانه هستیم. این سیاست‌ها از خیابان تا دانشگاه و محل‌کار به دنبال حذف زنان بوده تا بسیاری‌ها از امکان‌ها را از آنها سلب کند و در دانشگاه‌ها نیز با تفکیک امکانات علمی، پژوهشی، رفاهی و ورزشی و دخالت در پوشش و زندگی، نیمی از جمعیت دانشجویان را از ارتقا و پیشرفت محروم ساخته است. متاسفانه خوابگاه دانشگاهی امروز بیشتر تبدیل به اردوگاهی شده است که حقوق ابتدایی هر انسانی در آن نقض می‌شود. همانطور که بارها دانشجویان فریاد زدند خوابگاه‌ها در حقیقت، بندی از زندان شده‌اند تا کنترل هرچه بیشتر خود را بر روی بدن و فکر دانشجویان به خصوص دانشجویان دختر اعمال کرده و حقوق شهروندیشان را به ارتجاعی‌ترین شیوه ممکن نقض می‌کنند.
🔹️امروز اما لازم می‌دانیم تا بار دیگر به برخی از حقوق دانشجویان تاکید کرده و اعلام کنیم از دانشگاه به عنوان سنگر آزادی و عدالت محافظت خواهیم کرد. ما به عنوان جمعی از دانشجویان سراسر کشور اعلام می‌کنیم که در برابر سیاست‌ها و اراده سلطه‌گرایانه حاکم مقاومت خواهیم کرد و به هیچ‌وجه شرایط موجود را نخواهیم پذیرفت و تا بهتر شدن شرایط و آزادی نهاد دانشگاه تلاش خود را ادامه می‌دهیم. همچین از تمام همکلاسی‌ها، معلمان و هم‌قطاران خود می‌خواهیم تا آزادی دانشگاه مقابل سیاست‌های اقتدارگرایانه مقاومت کرده و با مطالبه‌گری روز افزون خود مانع حمله اقتدارگرایانه به ساحت دانشگاه شوند.
مشاهده متن کامل بیانیه و اسامی امضاکننده‌ها:
https://harasswatch.com/news/1973
برای امضای بیانیه روی لینک زیر کلیک کنید:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSe10i5SneC-uG1kxJk3qQL0eLBam0QZUO9imN7StO6yAxhUBQ/viewform?usp=sf_link
@harasswatch
#دیدبان_آزار
🔹️امروز پس از بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها شاهد رفتار و برخوردهای خشونت‌آمیز، از جانب حراست که از اراده‌ای سلطه‌گرایانه نشئت می‌گیرد و دانشجویان را در تمامی ساحت‌ها و سبک زندگی، تحت کنترل خود و در قالب‌های از پیش تعیین‌شده می‌خواهد.
🔹️جای تاسف دارد که دانشگاه امروز، دانشگاهی است که دغدغه‌اش به‌جای تلاش برای حل بحران‌های عمیق اقتصادی و سیاسی کشور توسط دانشگاهیان در تلاش برای محدودسازی آنها به طرق مختلف است، محدودیت‌های ایجاد‌شده در خوابگاه‌ها، تفکیک برخی امکانات دانشگاه که منجر به حذف زنان در بسیاری از عرصه‌ها شده است، اخراج و ارعاب دانشجویان و اساتید دانشگاه، ممنوعیت از فعالیت‌های سیاسی آزاد در دانشگاه، احضار هر روزه دانشجویان به کمیته‌های انضباطی و بعضا نهادهای امنیتی خارج دانشگاه تنها بخشی از فشارهایی است که امروز دانشگاه تحمل می‌کند.
🔹️و اما زنان دانشجو؛ ما شاهد حذف زنان در جامعه و در تصمیمات حاکمیت به‌واسطه تفکیک جنسیتی و اعمال سیاست‌های مردسالارانه هستیم. این سیاست‌ها از خیابان تا دانشگاه و محل‌کار به دنبال حذف زنان بوده تا بسیاری‌ها از امکان‌ها را از آنها سلب کند و در دانشگاه‌ها نیز با تفکیک امکانات علمی، پژوهشی، رفاهی و ورزشی و دخالت در پوشش و زندگی، نیمی از جمعیت دانشجویان را از ارتقا و پیشرفت محروم ساخته است. متاسفانه خوابگاه دانشگاهی امروز بیشتر تبدیل به اردوگاهی شده است که حقوق ابتدایی هر انسانی در آن نقض می‌شود. همانطور که بارها دانشجویان فریاد زدند خوابگاه‌ها در حقیقت، بندی از زندان شده‌اند تا کنترل هرچه بیشتر خود را بر روی بدن و فکر دانشجویان به خصوص دانشجویان دختر اعمال کرده و حقوق شهروندیشان را به ارتجاعی‌ترین شیوه ممکن نقض می‌کنند.
🔹️امروز اما لازم می‌دانیم تا بار دیگر به برخی از حقوق دانشجویان تاکید کرده و اعلام کنیم از دانشگاه به عنوان سنگر آزادی و عدالت محافظت خواهیم کرد. ما به عنوان جمعی از دانشجویان سراسر کشور اعلام می‌کنیم که در برابر سیاست‌ها و اراده سلطه‌گرایانه حاکم مقاومت خواهیم کرد و به هیچ‌وجه شرایط موجود را نخواهیم پذیرفت و تا بهتر شدن شرایط و آزادی نهاد دانشگاه تلاش خود را ادامه می‌دهیم. همچین از تمام همکلاسی‌ها، معلمان و هم‌قطاران خود می‌خواهیم تا آزادی دانشگاه مقابل سیاست‌های اقتدارگرایانه مقاومت کرده و با مطالبه‌گری روز افزون خود مانع حمله اقتدارگرایانه به ساحت دانشگاه شوند.
مشاهده متن کامل بیانیه و اسامی امضاکننده‌ها:
https://harasswatch.com/news/1973
برای امضای بیانیه روی لینک زیر کلیک کنید:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSe10i5SneC-uG1kxJk3qQL0eLBam0QZUO9imN7StO6yAxhUBQ/viewform?usp=sf_link
@harasswatch
#دیدبان_آزار
هرس واچ | دیدبان آزار
بیانیه بیش از 120 فعال دانشجویی کشور در محکومیت رویه‌های سرکوبگرایانه حراست دانشگاه
امروز پس از بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها شاهد رفتار و برخوردهای خشونت‌آمیز، از جانب حراست دانشگاه‌ها هستیم. در برخی از دانشگاه‌ها این برخوردها متاسفانه حتی به بالاترین سطح آن یعنی درگیری فیزیکی، ضرب و شتم و گروگانگیری دانشجویان رسیده است.
آن عاشقان شرزه که با شب نزیستند
رفتند و شهر خفته ندانست کیستند
فریادشان تموج شط حیات بود
چون آذرخش در سخن خویش زیستند
مرغان پر گشوده طوفان که روز مرگ
دریا و موج و صخره بر ایشان گریستند
🔹️سه‌شنبه، هفدهم خرداد، جوانه جواهری، نقاش، فعال حقوق زنان و مترجم از میان ما پر کشید.
🔹️او از سال‌های ابتدایی شکل‌گیری «کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز»، همواره به عنوان یاری متعهد و ثابت‌قدم در جنبش زنان حضور داشت و در زندگی کوتاه و پربارش، به آرمان آزادی و برابری وفادار ماند و برای نیل به آن تلاش کرد.
🔹️ما جمعی از فعالان حقوق زنان و برابری‌خواهان، درگذشت او را به خواهرش جلوه جواهری کنشگر خستگی‌ناپذیر و یار همیشگی جنبش زنان ایران، و خانواده و دوستانش تسلیت می‌گوییم و برایشان صبوری آرزومندیم.
برای مشاهده اسامی به لینک زیر مراجعه کنید:
https://harasswatch.com/news/1975
#دیدبان_آزار
@harasswatch
رفتند و شهر خفته ندانست کیستند
فریادشان تموج شط حیات بود
چون آذرخش در سخن خویش زیستند
مرغان پر گشوده طوفان که روز مرگ
دریا و موج و صخره بر ایشان گریستند
🔹️سه‌شنبه، هفدهم خرداد، جوانه جواهری، نقاش، فعال حقوق زنان و مترجم از میان ما پر کشید.
🔹️او از سال‌های ابتدایی شکل‌گیری «کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز»، همواره به عنوان یاری متعهد و ثابت‌قدم در جنبش زنان حضور داشت و در زندگی کوتاه و پربارش، به آرمان آزادی و برابری وفادار ماند و برای نیل به آن تلاش کرد.
🔹️ما جمعی از فعالان حقوق زنان و برابری‌خواهان، درگذشت او را به خواهرش جلوه جواهری کنشگر خستگی‌ناپذیر و یار همیشگی جنبش زنان ایران، و خانواده و دوستانش تسلیت می‌گوییم و برایشان صبوری آرزومندیم.
برای مشاهده اسامی به لینک زیر مراجعه کنید:
https://harasswatch.com/news/1975
#دیدبان_آزار
@harasswatch
Forwarded from شرق
شرق» در گفتوگو با شاکیان پرونده، «شلیک مأمور گشت ارشاد» را بررسی کرد
به اضافه ارشاد
🔹ماریا عارفی و همسرش رضا مرادخانی به همراه دخترشان، روز هشتم اردیبهشت ۱۴۰۱ در پارک پردیسان تهران به قصد ورزش‌کردن در حال قدم‌زدن بودند که ورود گشت ارشاد، تذکر بابت حجاب و درگیری‌های پس از آن بین این خانواده و مأموران گشت ارشاد، به شلیک گلوله ختم می‌شود و ۲ گلوله به رضا اصابت می‌کند. او که سال‌ها بوکسور تیم ملی ایران بوده و مدال‌های آسیایی و جهانی متعددی در کارنامه ورزشی‌اش دارد، حالا و پس از آن حادثه نه‌تنها زندگی ورزشی‌اش با خطر روبه‌رو شده بلکه معاش خانوادگی آنها نیز که با تکیه بر مربیگری بوده، مورد تهدید واقع شده است. آنها چیزی نمی‌خواهند جز اجرای عدالت.
🔻گزارش نیلوفر حامدی را اینجا بخوانید
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-848238
@sharghdaily
sharghdaily.com
به اضافه ارشاد
🔹ماریا عارفی و همسرش رضا مرادخانی به همراه دخترشان، روز هشتم اردیبهشت ۱۴۰۱ در پارک پردیسان تهران به قصد ورزش‌کردن در حال قدم‌زدن بودند که ورود گشت ارشاد، تذکر بابت حجاب و درگیری‌های پس از آن بین این خانواده و مأموران گشت ارشاد، به شلیک گلوله ختم می‌شود و ۲ گلوله به رضا اصابت می‌کند. او که سال‌ها بوکسور تیم ملی ایران بوده و مدال‌های آسیایی و جهانی متعددی در کارنامه ورزشی‌اش دارد، حالا و پس از آن حادثه نه‌تنها زندگی ورزشی‌اش با خطر روبه‌رو شده بلکه معاش خانوادگی آنها نیز که با تکیه بر مربیگری بوده، مورد تهدید واقع شده است. آنها چیزی نمی‌خواهند جز اجرای عدالت.
🔻گزارش نیلوفر حامدی را اینجا بخوانید
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-848238
@sharghdaily
sharghdaily.com
🔻روایاتی از آزار و اذیت دانشجویان
🔶#حراست_بازوی_سرکوب
🔹دیدبان آزار: بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها برای دانشجویان به همان اندازه که خبر از پایان کرونا می‌داد، آغاز رفتارها و رویه سرکوبگرایانه حراست دانشگاه‌ها را هم برایشان رقم زد. فشاری که سبب شد تنها پس از گذشت دو ماه از بازگشایی دانشگاه‌ها، به جز تجمعاتی که در هفته‌های اخیر و در دانشگاه‌های مختلف علیه رفتارهای کنترل‌گرایانه حراست برگزار شده بود، دانشجویان دست به حرکتی جمعی در شبکه‌های اجتماعی بزنند. آنها، ساعت ۹ بیستم خرداد در طوفانی توئیتری و با هشتگ‌های «از حراست بگو» و «حراست بازوی سرکوب» از فشاری بگویند که حراست و کمیته‌های انضباطی به عنوان نهادی امنیتی در دانشگاه‌ها، زیست دانشجویی را به شدت مختل کرده است.
🔹 از طرفی احضار، بازداشت، کمیته انضباطی، ضربوشتم دانشجویان و فشار بر فعالین دانشجویی و از طرف دیگر، دخالت هر روزه حراست در زندگی شخصی دانشجویان و پوشش زنان دانشجو و محدودیت‌های شدید در خوابگاه‌های دخترانه درون‌مایه اصلی این طوفان توییتری بود.
🔹جمعی از دانشجویان سراسر کشور پیش‌تر بیانیه‌ای نیز صادر کرده و این رویه سرکوبگرایانه از سوی حراست دانشگاه را به شدت محکوم کرده بودند.
🔹«ساغر» به همین دو ماه در دانشگاه علامه اشاره کرده و نوشته است: «تو این دو ماهی که دانشگاه حضوری شده، بارها دیدم که اگه پوشش دانشجوها مطابق سلیقه حراست نباشه به راحتی به خودشون اجازه میدن جلو ورود دانشجو به دانشگاه را بگیرند.» امیررضا دوزنده هم نوشته است: «در همین چند روز که کمیته صیانت از عفاف و حجاب در دانشگاه ها آیین‌نامه جدید صادر کرده، تعداد زیادی از دانشجویان راهشون به دفتر حراست افتاده و کارت دانشجویشون توسط حراست گرفته شده.»
🔹«صبا» هم به تجربه خودش از دانشگاه شریف پرداخته است که حراست چگونه در شخصی‌ترین امور دانشجویان دخالت می‌کند: «توی گزارش رفتارهای حراست شریف بعد از بازگشایی مواردی بود که حراست از دانشجو پرسیده که این ماشین کی بود ازش پیاده شدی؟ حراست به وضوح گستاخ‌تر از قبل شده، توی موارد بیشتری دخالت می‌کنه و این مسئله‌ای نیست که دانشجو بیشتر از این باهاش کنار بیاد.»
🔹با این وجود اما دانشجویان از مقاومت دانشگاه می نویسند. اینکه چنین برخوردهایی نمی تواند ساحت دانشگاه را تضعیف کند.
🔹طنین عصفوری، فعال دانشجویی با اشاره به بیانیه منتشر شده نیز عنوان کرد: «ما به عنوان جمعی از دانشجویان سراسر کشور اعلام می‌کنیم که در برابر سیاست‌ها و اراده سلطه‌گرایانه حاکم مقاومت خواهیم کرد و تا بهتر شدن شرایط و آزادی نهاد دانشگاه تلاش خود را ادامه می‌دهیم.» مهدی رجبی هم می نویسد که با وجود تمامی این رفتارها، دانشگاه پادگان نیست: «دخالت در مسائل شخصی دانشجویان، احضار به کمیته‌های انضباطی و رفتارهای خشونت‌آمیز از جمله ضربوشتم و گروگانگیری بخشی از اقدامات نهاد حراست پس از بازگشایی دانشگاه است. اقداماتی که در کنار فشارهای نهاد امنیتی می‌خواهد دانشگاه را مطیع کند؛ اما دانشگاه پادگان نیست.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1977/
🔶#حراست_بازوی_سرکوب
🔹دیدبان آزار: بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها برای دانشجویان به همان اندازه که خبر از پایان کرونا می‌داد، آغاز رفتارها و رویه سرکوبگرایانه حراست دانشگاه‌ها را هم برایشان رقم زد. فشاری که سبب شد تنها پس از گذشت دو ماه از بازگشایی دانشگاه‌ها، به جز تجمعاتی که در هفته‌های اخیر و در دانشگاه‌های مختلف علیه رفتارهای کنترل‌گرایانه حراست برگزار شده بود، دانشجویان دست به حرکتی جمعی در شبکه‌های اجتماعی بزنند. آنها، ساعت ۹ بیستم خرداد در طوفانی توئیتری و با هشتگ‌های «از حراست بگو» و «حراست بازوی سرکوب» از فشاری بگویند که حراست و کمیته‌های انضباطی به عنوان نهادی امنیتی در دانشگاه‌ها، زیست دانشجویی را به شدت مختل کرده است.
🔹 از طرفی احضار، بازداشت، کمیته انضباطی، ضربوشتم دانشجویان و فشار بر فعالین دانشجویی و از طرف دیگر، دخالت هر روزه حراست در زندگی شخصی دانشجویان و پوشش زنان دانشجو و محدودیت‌های شدید در خوابگاه‌های دخترانه درون‌مایه اصلی این طوفان توییتری بود.
🔹جمعی از دانشجویان سراسر کشور پیش‌تر بیانیه‌ای نیز صادر کرده و این رویه سرکوبگرایانه از سوی حراست دانشگاه را به شدت محکوم کرده بودند.
🔹«ساغر» به همین دو ماه در دانشگاه علامه اشاره کرده و نوشته است: «تو این دو ماهی که دانشگاه حضوری شده، بارها دیدم که اگه پوشش دانشجوها مطابق سلیقه حراست نباشه به راحتی به خودشون اجازه میدن جلو ورود دانشجو به دانشگاه را بگیرند.» امیررضا دوزنده هم نوشته است: «در همین چند روز که کمیته صیانت از عفاف و حجاب در دانشگاه ها آیین‌نامه جدید صادر کرده، تعداد زیادی از دانشجویان راهشون به دفتر حراست افتاده و کارت دانشجویشون توسط حراست گرفته شده.»
🔹«صبا» هم به تجربه خودش از دانشگاه شریف پرداخته است که حراست چگونه در شخصی‌ترین امور دانشجویان دخالت می‌کند: «توی گزارش رفتارهای حراست شریف بعد از بازگشایی مواردی بود که حراست از دانشجو پرسیده که این ماشین کی بود ازش پیاده شدی؟ حراست به وضوح گستاخ‌تر از قبل شده، توی موارد بیشتری دخالت می‌کنه و این مسئله‌ای نیست که دانشجو بیشتر از این باهاش کنار بیاد.»
🔹با این وجود اما دانشجویان از مقاومت دانشگاه می نویسند. اینکه چنین برخوردهایی نمی تواند ساحت دانشگاه را تضعیف کند.
🔹طنین عصفوری، فعال دانشجویی با اشاره به بیانیه منتشر شده نیز عنوان کرد: «ما به عنوان جمعی از دانشجویان سراسر کشور اعلام می‌کنیم که در برابر سیاست‌ها و اراده سلطه‌گرایانه حاکم مقاومت خواهیم کرد و تا بهتر شدن شرایط و آزادی نهاد دانشگاه تلاش خود را ادامه می‌دهیم.» مهدی رجبی هم می نویسد که با وجود تمامی این رفتارها، دانشگاه پادگان نیست: «دخالت در مسائل شخصی دانشجویان، احضار به کمیته‌های انضباطی و رفتارهای خشونت‌آمیز از جمله ضربوشتم و گروگانگیری بخشی از اقدامات نهاد حراست پس از بازگشایی دانشگاه است. اقداماتی که در کنار فشارهای نهاد امنیتی می‌خواهد دانشگاه را مطیع کند؛ اما دانشگاه پادگان نیست.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1977/
هرس واچ | دیدبان آزار
#از_حراست_بگو
بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها برای دانشجویان به همان اندازه که خبر از پایان کرونا می‌داد، آغاز رفتارها و رویه سرکوبگرایانه حراست دانشگاه‌ها را هم برایشان رقم زد. فشاری که سبب شد تنها پس از گذشت دو ماه از بازگشایی دانشگاه‌ها، به جز تجمعاتی که در هفته‌های ا