ديد‌بان آزار
Photo
🔹️روز گذشته در مراسم فرش قرمز جشنواره کن زنی پیراهن خود را از تن درآورد و برهنه علیه تجاوز به زنان اوکراینی توسط نظامیان روسیه اعتراض کرد.
🔹️این زن پرچم اوکراین را روی بدن خود نقاشی کرده و نوشته بود: "تجاوز به ما را متوقف کنید."
🔹️مقامات اوکراینی اعلام کرده‌اند در حال تحقیقات درباره موارد گزارش‌شده خشونت جنسی در مناطق تحت اشغال اوکراین هستند. به گزارش گاردین اخیرا حتی گزارش‌هایی از تجاوز به پسران و مردان اوکراینی نیز دریافت شده است.
🔹️در گزارشی دیگر از پزشکان در اوکراین نقل شده که معاینات پزشکی قانونی نشان می‌دهد که تعدادی از زنان پیش از کشته شدن توسط نظامیان روسیه مورد تجاوز قرار گرفته بودند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹️این زن پرچم اوکراین را روی بدن خود نقاشی کرده و نوشته بود: "تجاوز به ما را متوقف کنید."
🔹️مقامات اوکراینی اعلام کرده‌اند در حال تحقیقات درباره موارد گزارش‌شده خشونت جنسی در مناطق تحت اشغال اوکراین هستند. به گزارش گاردین اخیرا حتی گزارش‌هایی از تجاوز به پسران و مردان اوکراینی نیز دریافت شده است.
🔹️در گزارشی دیگر از پزشکان در اوکراین نقل شده که معاینات پزشکی قانونی نشان می‌دهد که تعدادی از زنان پیش از کشته شدن توسط نظامیان روسیه مورد تجاوز قرار گرفته بودند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔻حضور گشت ارشاد در پارک پردیسان تهران
🔶️«می‌خواهند محیط‌های عمومی را برای ما ناامن کنند»
🔹️بعد از خبر تفکیک جنسیتی در برخی از پارک‌های پایتخت، حالا حضور گشت ارشاد در یکی از اصلی‌ترین مراکز عمومی ورزش برای شهروندان تهرانی به نگرانی جدید برای مردم بدل شده است. اوایل سال جاری بود که شهرداری تهران اعلام کرد که «جهت رفاه حال شهروندان و صیانت از زنان و مادران» برخی از پارک‌های تهران مطلقا زنانه خواهد شد. یعنی ورود مردان به این پارک‌ها کاملا ممنوع خواهد بود.
🔹️هنوز فهرستی از اسامی این پارک‌ها منتشر نشده است اما در همین اثنی نیروهای گشت ارشاد وارد پارک پردیسان تهران شده‌اند. پردیسان، پارکی بزرگ در غرب تهران که سال‌هاست به یکی از اصلی‌ترین مراکز عمومی و رایگان ورزشی برای شهروندان تهرانی محسوب می‌شود حالا به «محیطی ناامن» برای آنها بدل شده است.
🔹️نازنین ۱۰ سالی می‌شود که بیشتر روزهایش را در پارک پردیسان تمرین و ورزش می‌کند. او که بدنساز و مربی است می‌گوید به ویژه بعد از کرونا این پارک امن‌ترین مکان برای ورزش کردنش بوده است و حالا این فضا را ناامن کرده‌اند: «تمام ۱۰ سال اخیر که در محله پونک زندگی می‌کنم اکثر صبح‌ها و خیلی از غروب‌ها به پردیسان می‌رفتم برای ورزش. در یکی دو سال اخیر که پردیسان از همیشه هم شلوغ‌تر شده بود و به نوعی به محیطی مخصوص دونده‌ها بدل شده بود. حالا مدتی می‌شود که حوالی ساعت ۹ با گشت ارشادی‌ها روبرو می‌شویم و چند ون خودروی آنها مدام دور و بر ما هستند و به لباس‌هایمان گیر می‌دهند. به نظر خودشان اتفاق جدیدی است. اما نمی‌دانند که ما زن‌ها سال‌هاست که در هر کوچه و خیابانی با همین ون‌ها روبرو می‌شویم و شیوه تعامل با آنها را هم دیگر خوب یاد گرفته‌ایم. آنها خسته می‌شوند اما ما نه. همه ماجرا این است که می‌خواهند تمامی فضاها را برای ما ناامن کنند.»
🔹️مریم تا به حال مواجهه شخصی با گشت ارشاد در پردیسان نداشته اما خبرها به گوشش رسیده است: «من صبح‌های زود حدود 5 و نیم صبح تمرین می‌کنم و به همین دلیل هیچ‌وقت تجربه مواجهه با گشت ارشاد را نداشتم چراکه آنها هم انگاری ساعت کاری خودشان را دارند. اما از دوستانم شنیده‌ام که حوالی ساعت ۹ و ۱۰ صبح گشت ارشاد به پارک می‌رسد و شروع به تذکر دادن به پوشش دختران می‌کند. خب مدت زیادی است که زنان در این پارک با لباس ورزشی که شامل لگ و تی‌شرت است ورزش می‌کنند و حالا به نظر می‌رسد که برخی تلاش دارند تا این وضعیت را تغییر دهند. نکته جالب اینکه حتی به پسران هم تذکر داده‌اند و به آن‌هایی که شلوارک به پا داشته‌اند هشدار دادند که دیگر نباید با شلوارک در پارک حاضر شوند.»
🔹️مهگل اما به تازگی یک تجربه سخت را پشت سر گذاشته است: «من اصولا برای دویدن به لواسان می‌روم اما گاهی هم پردیسان را انتخاب می‌کنم. پنج‌شنبه گذشته ساعت ۸ ونیم صبح با پسر عمه‌ام وارد ورودی پارک پردیسان شدیم. هنوز ده دقیقه نشده بود که یک خانم کاملا محجبه که در حال دویدن توی پیاده‌روی بود از سمت راستمون گذشت و گفت: «یا بدو یا قایم شو ون گشت ارشاد اومده.» برگشتم عقب را نگاه کردم، دیدم دویست متر عقب‌تر دو ون گشت ارشاد ایستاده‌اند و در حال تذکر دادن به یک دختر دیگر هستند. خیلی سریع و با کلی اضطراب پریدم پشت شمشادها و قایم شدم. بعد از چند دقیقه آنها رد شدند و به دختری که از روبه‌رو می‌آمد گیر دادند و در نهایت سوارش کردند. از مامور پارکینگ پرسیدم اینها چرا به اینجا آمدند؟ مامور هم که خودش حالت کلافه‌ای داشت گفت که انگار چند هفته‌ای است به پارک آمده‌اند و اگر دیدید هم فقط بدوید و به هیچ عنوان سوار خودروی آنها نشوید.»
🔹️واقعیت این است که تمامی زنان از پس هزینه باشگاه‌های خصوصی برنمی‌آیند و بسیاری برای ورزش و تحرک به پارک‌ها و فضاهای عمومی وابسته‌اند. زنان چاق‌تر و افسرده‌ترند. این آماری از وضعیت سلامت زنان ساکن پایتخت، در مقایسه با مردان است. آماری که نشان‌دهنده «نابرابری تحرک» میان زنان و مردان، به عنوان مصداقی از نابرابری جنسیتی و محصول فقدان امنیت در فضای شهری برای زنان محسوب می‌شود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1956
🔶️«می‌خواهند محیط‌های عمومی را برای ما ناامن کنند»
🔹️بعد از خبر تفکیک جنسیتی در برخی از پارک‌های پایتخت، حالا حضور گشت ارشاد در یکی از اصلی‌ترین مراکز عمومی ورزش برای شهروندان تهرانی به نگرانی جدید برای مردم بدل شده است. اوایل سال جاری بود که شهرداری تهران اعلام کرد که «جهت رفاه حال شهروندان و صیانت از زنان و مادران» برخی از پارک‌های تهران مطلقا زنانه خواهد شد. یعنی ورود مردان به این پارک‌ها کاملا ممنوع خواهد بود.
🔹️هنوز فهرستی از اسامی این پارک‌ها منتشر نشده است اما در همین اثنی نیروهای گشت ارشاد وارد پارک پردیسان تهران شده‌اند. پردیسان، پارکی بزرگ در غرب تهران که سال‌هاست به یکی از اصلی‌ترین مراکز عمومی و رایگان ورزشی برای شهروندان تهرانی محسوب می‌شود حالا به «محیطی ناامن» برای آنها بدل شده است.
🔹️نازنین ۱۰ سالی می‌شود که بیشتر روزهایش را در پارک پردیسان تمرین و ورزش می‌کند. او که بدنساز و مربی است می‌گوید به ویژه بعد از کرونا این پارک امن‌ترین مکان برای ورزش کردنش بوده است و حالا این فضا را ناامن کرده‌اند: «تمام ۱۰ سال اخیر که در محله پونک زندگی می‌کنم اکثر صبح‌ها و خیلی از غروب‌ها به پردیسان می‌رفتم برای ورزش. در یکی دو سال اخیر که پردیسان از همیشه هم شلوغ‌تر شده بود و به نوعی به محیطی مخصوص دونده‌ها بدل شده بود. حالا مدتی می‌شود که حوالی ساعت ۹ با گشت ارشادی‌ها روبرو می‌شویم و چند ون خودروی آنها مدام دور و بر ما هستند و به لباس‌هایمان گیر می‌دهند. به نظر خودشان اتفاق جدیدی است. اما نمی‌دانند که ما زن‌ها سال‌هاست که در هر کوچه و خیابانی با همین ون‌ها روبرو می‌شویم و شیوه تعامل با آنها را هم دیگر خوب یاد گرفته‌ایم. آنها خسته می‌شوند اما ما نه. همه ماجرا این است که می‌خواهند تمامی فضاها را برای ما ناامن کنند.»
🔹️مریم تا به حال مواجهه شخصی با گشت ارشاد در پردیسان نداشته اما خبرها به گوشش رسیده است: «من صبح‌های زود حدود 5 و نیم صبح تمرین می‌کنم و به همین دلیل هیچ‌وقت تجربه مواجهه با گشت ارشاد را نداشتم چراکه آنها هم انگاری ساعت کاری خودشان را دارند. اما از دوستانم شنیده‌ام که حوالی ساعت ۹ و ۱۰ صبح گشت ارشاد به پارک می‌رسد و شروع به تذکر دادن به پوشش دختران می‌کند. خب مدت زیادی است که زنان در این پارک با لباس ورزشی که شامل لگ و تی‌شرت است ورزش می‌کنند و حالا به نظر می‌رسد که برخی تلاش دارند تا این وضعیت را تغییر دهند. نکته جالب اینکه حتی به پسران هم تذکر داده‌اند و به آن‌هایی که شلوارک به پا داشته‌اند هشدار دادند که دیگر نباید با شلوارک در پارک حاضر شوند.»
🔹️مهگل اما به تازگی یک تجربه سخت را پشت سر گذاشته است: «من اصولا برای دویدن به لواسان می‌روم اما گاهی هم پردیسان را انتخاب می‌کنم. پنج‌شنبه گذشته ساعت ۸ ونیم صبح با پسر عمه‌ام وارد ورودی پارک پردیسان شدیم. هنوز ده دقیقه نشده بود که یک خانم کاملا محجبه که در حال دویدن توی پیاده‌روی بود از سمت راستمون گذشت و گفت: «یا بدو یا قایم شو ون گشت ارشاد اومده.» برگشتم عقب را نگاه کردم، دیدم دویست متر عقب‌تر دو ون گشت ارشاد ایستاده‌اند و در حال تذکر دادن به یک دختر دیگر هستند. خیلی سریع و با کلی اضطراب پریدم پشت شمشادها و قایم شدم. بعد از چند دقیقه آنها رد شدند و به دختری که از روبه‌رو می‌آمد گیر دادند و در نهایت سوارش کردند. از مامور پارکینگ پرسیدم اینها چرا به اینجا آمدند؟ مامور هم که خودش حالت کلافه‌ای داشت گفت که انگار چند هفته‌ای است به پارک آمده‌اند و اگر دیدید هم فقط بدوید و به هیچ عنوان سوار خودروی آنها نشوید.»
🔹️واقعیت این است که تمامی زنان از پس هزینه باشگاه‌های خصوصی برنمی‌آیند و بسیاری برای ورزش و تحرک به پارک‌ها و فضاهای عمومی وابسته‌اند. زنان چاق‌تر و افسرده‌ترند. این آماری از وضعیت سلامت زنان ساکن پایتخت، در مقایسه با مردان است. آماری که نشان‌دهنده «نابرابری تحرک» میان زنان و مردان، به عنوان مصداقی از نابرابری جنسیتی و محصول فقدان امنیت در فضای شهری برای زنان محسوب می‌شود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1956
هرس واچ | دیدبان آزار
«می‌خواهند محیط‌های عمومی را برای ما ناامن کنند»
بعد از خبر تفکیک جنسیتی در برخی از پارک‌های پایتخت، حالا حضور گشت ارشاد در یکی از اصلی‌ترین مراکز عمومی ورزش برای شهروندان تهرانی به نگرانی جدید برای مردم بدل شده است. اوایل سال جاری بود که شهرداری تهران اعلام کرد که «جهت رفاه حال شهروندان و صیانت از
🔶دیدگاه‌های فمینیستی دربارۀ تجاوز
◾بخش اول
✍گروه مترجمان: نگین عبادی - سارا رنجبر - غزل یحیی‌زاده - کارین سرخیل - هانیه نقدی - امیر سقا
🖊ویرایش و بازنویسی: آرمین ناظم
🔹️تقریبا تمامی باور‌های فمینیستی دربارۀ تجاوز چندین درون‌مایۀ اساسی مشترک دارند. اولین درون‌مایۀ مشترک، تاکید فمینیست‌ها بر «شکستن سکوت» دربارۀ تجاوز است. اندیشه و کنش‌گری فمینیستی با به تصویر کشیدن تجاوز همچون تجربۀ مشترک زندگی زنان و دختران، افسانۀ نادر و استثنائی بودن تجاوز را به چالش کشیده است. این آگاهی در دهه‌های اخیر از دل جنبش فمینیستی «شکستن سکوت» و گروه‌های آگاهی‌افزایی، فضاهایی که در آنها زنان تجربیات خود را از تجاوز و اشکال دیگر سوءاستفاده با یکدیگر به اشتراک گذاشتند، پدیدار شده است.
🔹️دیدگاه‌های فمینیستی دربارۀ تجاوز را می‌توان همچون طیف منظمی از لیبرال تا رادیکال در نظر آورد. دیدگاه‌های لیبرال تمایل دارند تجاوز را همچون تعرضی به لحاظ جنسیتی خنثی علیه خودمختاری فردی ببینند؛ آن را با سایر اشکال تعرض و/یا تملک غیرقانونی همانند کنند؛ و تمرکز اصلی را روی آسیبی قرار دهند که تجاوز به افراد قربانی وارد می‌سازد. در مقابل، دیدگاه‌های رادیکال ادعا می‌کنند تجاوز باید به عنوان یکی از ارکان مهم مردسالاری شناخته و درک شود.
🔹️علاوه‌بر‌این، رویکردهای مختلف فمینیسم رادیکال به تجاوز اغلب در چند مورد با هم مشترک‌اند. آنها فقدان اختیار زنان بر بدن خود –به ویژه کنترل مردانه بر کارکردهای جنسی و بازتولیدی بدن‌های زنان- را مؤلفۀ تعیین‌کنندۀ محوری‌ای در مردسالاری می‌دانند. در نتیجه آنها تجاوز را به عنوان یکی از اشکال خشونت جنسی و استثمار از جانب مردان تحلیل می‌کنند، و ارتباطات درونی این اشکال گوناگون را با یکدیگر و هماهنگی‌شان در جهت استمرار و تقویت سرکوب زنان در نظر می‌گیرند.
🔹️ آنها تعریف تجاوز را بسط می‌دهند تا موارد بیشتری از اعمال قدرت و خشونت فیزیکی علنی (یا تهدید آشکار به آن) را دربرگیرد. این فمینیست‌ها با به رسمیت شناختن شیوه‌هایی که الگوهای گستردۀ قدرت مردانه به شکلی نظام‌مند آزادی تنانه و جنسی زنان را به خطر می‌اندازد، و با به چالش کشیدن هم‌ارزی تسلیم زنانه و رضایت معنادار، گرایش دارند (به جای تعیین یک خط جداکنندۀ روشن) بین تجاوز و رفتار‌های هنجارین»تر دگرجنس‌خواهانه، نوعی پیوستگی میان این دو ببینند.
🔹️فمینیست‌ها متعهد‌ند اطمینان حاصل کنند تجربیات زنان و دختران از خشونت جنسی، آن‌چنان که هست، جدی گرفته می‌شود؛ آسیبی که به واسطۀ تجاوز متحمل شده‌اند به رسمیت شناخته می‌شود؛ و کسانی که این آسیب را به آنان تحمیل کرده‌اند پاسخگو خواهند بود. دست‌یابی به این اهداف اغلب این ادعا را دربرمی‌گیرد که انواع مشخصی از مواجهات جنسی که در گذشته از نظر اجتماعی یا قانونی تجاوز شناخته نمی‌شدند، باید تجاوز تلقی شوند. بنابراین انگاره‌های بیش از حد محدود‌کننده دربارۀ اینکه چه عملی تجاوز به شمار می‌رود (که اغلب در قانون نوشته شده‌اند) در همین راستا به چالش کشیده می‌شوند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1947
◾بخش اول
✍گروه مترجمان: نگین عبادی - سارا رنجبر - غزل یحیی‌زاده - کارین سرخیل - هانیه نقدی - امیر سقا
🖊ویرایش و بازنویسی: آرمین ناظم
🔹️تقریبا تمامی باور‌های فمینیستی دربارۀ تجاوز چندین درون‌مایۀ اساسی مشترک دارند. اولین درون‌مایۀ مشترک، تاکید فمینیست‌ها بر «شکستن سکوت» دربارۀ تجاوز است. اندیشه و کنش‌گری فمینیستی با به تصویر کشیدن تجاوز همچون تجربۀ مشترک زندگی زنان و دختران، افسانۀ نادر و استثنائی بودن تجاوز را به چالش کشیده است. این آگاهی در دهه‌های اخیر از دل جنبش فمینیستی «شکستن سکوت» و گروه‌های آگاهی‌افزایی، فضاهایی که در آنها زنان تجربیات خود را از تجاوز و اشکال دیگر سوءاستفاده با یکدیگر به اشتراک گذاشتند، پدیدار شده است.
🔹️دیدگاه‌های فمینیستی دربارۀ تجاوز را می‌توان همچون طیف منظمی از لیبرال تا رادیکال در نظر آورد. دیدگاه‌های لیبرال تمایل دارند تجاوز را همچون تعرضی به لحاظ جنسیتی خنثی علیه خودمختاری فردی ببینند؛ آن را با سایر اشکال تعرض و/یا تملک غیرقانونی همانند کنند؛ و تمرکز اصلی را روی آسیبی قرار دهند که تجاوز به افراد قربانی وارد می‌سازد. در مقابل، دیدگاه‌های رادیکال ادعا می‌کنند تجاوز باید به عنوان یکی از ارکان مهم مردسالاری شناخته و درک شود.
🔹️علاوه‌بر‌این، رویکردهای مختلف فمینیسم رادیکال به تجاوز اغلب در چند مورد با هم مشترک‌اند. آنها فقدان اختیار زنان بر بدن خود –به ویژه کنترل مردانه بر کارکردهای جنسی و بازتولیدی بدن‌های زنان- را مؤلفۀ تعیین‌کنندۀ محوری‌ای در مردسالاری می‌دانند. در نتیجه آنها تجاوز را به عنوان یکی از اشکال خشونت جنسی و استثمار از جانب مردان تحلیل می‌کنند، و ارتباطات درونی این اشکال گوناگون را با یکدیگر و هماهنگی‌شان در جهت استمرار و تقویت سرکوب زنان در نظر می‌گیرند.
🔹️ آنها تعریف تجاوز را بسط می‌دهند تا موارد بیشتری از اعمال قدرت و خشونت فیزیکی علنی (یا تهدید آشکار به آن) را دربرگیرد. این فمینیست‌ها با به رسمیت شناختن شیوه‌هایی که الگوهای گستردۀ قدرت مردانه به شکلی نظام‌مند آزادی تنانه و جنسی زنان را به خطر می‌اندازد، و با به چالش کشیدن هم‌ارزی تسلیم زنانه و رضایت معنادار، گرایش دارند (به جای تعیین یک خط جداکنندۀ روشن) بین تجاوز و رفتار‌های هنجارین»تر دگرجنس‌خواهانه، نوعی پیوستگی میان این دو ببینند.
🔹️فمینیست‌ها متعهد‌ند اطمینان حاصل کنند تجربیات زنان و دختران از خشونت جنسی، آن‌چنان که هست، جدی گرفته می‌شود؛ آسیبی که به واسطۀ تجاوز متحمل شده‌اند به رسمیت شناخته می‌شود؛ و کسانی که این آسیب را به آنان تحمیل کرده‌اند پاسخگو خواهند بود. دست‌یابی به این اهداف اغلب این ادعا را دربرمی‌گیرد که انواع مشخصی از مواجهات جنسی که در گذشته از نظر اجتماعی یا قانونی تجاوز شناخته نمی‌شدند، باید تجاوز تلقی شوند. بنابراین انگاره‌های بیش از حد محدود‌کننده دربارۀ اینکه چه عملی تجاوز به شمار می‌رود (که اغلب در قانون نوشته شده‌اند) در همین راستا به چالش کشیده می‌شوند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1947
هرس واچ | دیدبان آزار
دیدگاه‌های فمینیستی دربارۀ تجاوز
تقریبا تمامی باور‌های فمینیستی دربارۀ تجاوز چندین درون‌مایۀ اساسی مشترک دارند. اولین درون‌مایۀ مشترک، تاکید فمینیست‌ها بر «شکستن سکوت» دربارۀ تجاوز است. اندیشه و کنش‌گری فمینیستی با به تصویر کشیدن تجاوز همچون تجربۀ مشترک زندگی زنان و دختران، افسانۀ
Forwarded from اعتمادآنلاین
#اختصاصی
🔻#اعتمادآنلاین گزارش می‌دهد:
🔸️افزایش قتل‌های ناموسی و خودکشی در میان زنان افغانستانی
🔹️افغانستان شاهد افزایش بسیار شدید قتل‌های ناموسی و خودکشی دختران در روزهای اخیر بوده است.
🔹️خبرگزاری آلمان اعلام کرد: در مدت اخیر در یک بازه سه روزه افغانستان شاهد چهار قتل ناموسی و ۲ خودکشی در میان زنان بوده است. این در حالی است که طالبان از زمان روی کار آمدن بایکوت و سرکوب شدیدی علیه رسانه‌ها برای جلوگیری از انتشار چنین اخباری که از گذشته نیز در این کشور امری رایج بود، داشته است.
شمس‌الله محمدی، رئیس اداره اطلاعات و فرهنگ ولایت فاریاب، در رابطه با یکی از این حوادث به این خبرگزاری گفته بود: مردی خواهر زنش را به دلیل اتهام این زن به داشتن روابط نامشروع به ضرب گلوله از پای در آورده و متواری شد. در همین حال یک دختر جوان هم به دلایل نامعلومی در همین ولایت دست به خودکشی زده است./ اعتمادآنلاین
این مطلب را #اینجا_بخوانیم👇
https://www.etemadonline.com/fa/tiny/news-552665
#بین‌الملل
@EtemadOnline
🔻#اعتمادآنلاین گزارش می‌دهد:
🔸️افزایش قتل‌های ناموسی و خودکشی در میان زنان افغانستانی
🔹️افغانستان شاهد افزایش بسیار شدید قتل‌های ناموسی و خودکشی دختران در روزهای اخیر بوده است.
🔹️خبرگزاری آلمان اعلام کرد: در مدت اخیر در یک بازه سه روزه افغانستان شاهد چهار قتل ناموسی و ۲ خودکشی در میان زنان بوده است. این در حالی است که طالبان از زمان روی کار آمدن بایکوت و سرکوب شدیدی علیه رسانه‌ها برای جلوگیری از انتشار چنین اخباری که از گذشته نیز در این کشور امری رایج بود، داشته است.
شمس‌الله محمدی، رئیس اداره اطلاعات و فرهنگ ولایت فاریاب، در رابطه با یکی از این حوادث به این خبرگزاری گفته بود: مردی خواهر زنش را به دلیل اتهام این زن به داشتن روابط نامشروع به ضرب گلوله از پای در آورده و متواری شد. در همین حال یک دختر جوان هم به دلایل نامعلومی در همین ولایت دست به خودکشی زده است./ اعتمادآنلاین
این مطلب را #اینجا_بخوانیم👇
https://www.etemadonline.com/fa/tiny/news-552665
#بین‌الملل
@EtemadOnline
ديد‌بان آزار
Photo
🔶خشونت جنسی علیه زنان، سویه پنهان جنگ ایران و عراق
🔹️خشونت علیه زنان در جنگ ایران و عراق، در فقدان مستندات، از پنهان‌ترین ابعاد جنگ است که سخنی از آن به میان نمی‌آید. بخش اعظم خاطرات زنان و اسناد باقی‌مانده از دوران جنگ، عامدانه از صحبت کردن درباره این تابوی اجتماعی امتناع کرده است. ما از رشادت‌ها و شهادت‌ها می‌شنویم، از رزمندگی‌ها و جان‌فشانی‌های زنان، اما خشونت‌های جنسی و جنسیتی علیه زنان در دوران جنگ ایران و عراق به فراموشی سپرده شده است.
🔹️آنچه که امروز می‌دانیم، خاطرات شفاهی و نقل‌قول‌هایی جسته گریخته است؛ «مریم کاظم‌زاده»، عکاس جنگ یکی از راویان تجاوز بعثی‌ها به زنان در ایران است. اینطور که خودش روایت کرده او چهار سال قبل از پایان جنگ به عنوان گزارشگر مجله «زن روز» به جنوب اعزام می‌شود و گور جمعی زنانی را می‌بیند که از سوی عراقی‌ها کشته شده بودند. او نوشته که درست به خاطر ندارد این گور را کجا و در کدام روستا دیده اما پس از بازگشت، عکس‌ها را در مجله منتشر می‌کند. انتشار این عکس‌ها با اعتراضات بسیاری روبرو می‌شود.
🔹️کاظمی‌زاده در نشستی که چند سال پیش در دانشگاه تهران برگزار شده بود، ماجرا را با جزئیات بیشتری تعریف کرده است: «سال ۶۵ در منطقه بستان، عراقی‌ها به زنان تجاوز کردند و آنها را کشتند. در بخش‌هایی از منطقه یادواره‌ای را برای زنان ساخته بودند و نوشته‌هایی را بالای تپه‌‌ها زده بودند مبنی بر اینکه یادتان را گرامی می‌داریم. برای تهیه گزارش به آن منطقه رفتم. زمانی که عکس‌ها در مجله زن روز منتشر شد، برخورد کردند که چرا آنها را منتشر کردم.»
🔹️بُستان که این عکاس به نام آن اشاره کرده، شهری از توابع شهرستان دشت آزادگان استان خوزستان ایران است. دو سال بعد از آن بازدید کاظم‌زاده دوباره راهی همان نقطه می‌شود و این بار اینطور روایت می‌کند: «برای بار دوم که به آن منطقه رفتم، تمامی نشانه‌ها را از آن منطقه برداشته بودند و انگار لکه ننگینی بر آن سرزمین بود. اینها نشان می‌دهد که ما نمی‌خواهیم واقعیت‌ها را بیان کنیم و حس مالکیت جامعه مردسالارانه منجر به کمرنگ کردن عامدانه این ستم جنسی شد.»
🔹️در این نشست، «الهام عدیمی»، کارشناس ارشد علوم ارتباطات هم می‌گوید که برخلاف انتظار، آثار مکتوب از پرداختن به این مسئله طفره رفته‌اند و تنها روایت‌های شفاهی برخی از زنان موجود است که بر خشونت جنسی سربازان عراقی علیه زنان ایرانی صحه می‌گذارد. عدیمی می‌گوید: «گفتن از تجربه‌های خشونت‌های فیزیکی شامل تعرض و تجاوز تابو محسوب می‌شود. در میان اسناد مکتوب، در صفحه ۲۲ "گزارشی از بدرفتاری نسبت به اسرای ایرانی در عراق" که به‌صورت محرمانه منتشر شده بود، آمده است: "جا دارد که به این مسئله نیز توجه شود که زنان بازداشت شده ایرانی که در روزهای اول جنگ توسط عراقی‌ها دزدیده شده و حتی تعدادی از آنها نیز مورد تجاوز قرار گرفته و سپس به عراق منتقل شدند و همچنین پرستاران و امدادگران جبهه که برخلاف قرارداد اول ژنو دستگیر شده‌اند نیز در وضعیت اسفناکی به‌سر می‌برند و وضعیتشان روزبه‌روز بدتر می‌شود. در مورد زندانیان جنگی زن باید مطرح شود که وضع آنها به جای بهتر شدن، بدتر شده است."»
🔹️پیش از این شهلا لاهیجی، استاد دانشگاه هم در مصاحبه‌ای به تجاوز سربازان ارتش عراق به زنان در هویزه اشاره کرده و نوشته بود زمانی که آنها برای گرفتن «هویزه» در همان اوایل جنگ، وارد خاک ایران شده بودند، زنان زیادی که اتفاقاَ بیشترشان عرب هم بودند، مورد تجاوز از سوی سربازان عراقی قرار گرفتند. البته در آن زمان در مناطق مرزی میان عراق و ایران، بسیاری از خانواده‌ها، خانه‌های خود را ترک کرده بودند ولی در شهر هویزه بسیاری عرب بودند و شاید فکر نمی‌کردند عراقی‌ها به آنها تجاوز کنند، در هویزه مانده بودند. به تعبیر لاهیجی صحبت در مورد تجاوز به زنان، حتی از صحبت درباره "شکست در جنگ" هم بدتر است»
🔹️در برخی از کتاب‌های خاطرات هم به صورت سربسته از تجاوز به معدود زنان باقی‌مانده در خرمشهر در روز حمله به این شهر اشاره شده است.
تصویری که می‌بینید، حاصل بازدید کاظم‌زاده از همان گور دسته جمعی زنان است که او روزی در اینستاگرام خود هم منتشر کرد.
پی‌نوشت: نام بردن از کاظم‌زاده در این متن به معنی تایید مواضع سیاسی او نیست. صرفا به این دلیل که مستندات کمی درباره تجاوز به زنان ایرانی در جنگ ایران و عراق وجود دارد به اسم و عکس‌های اشاره شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹️خشونت علیه زنان در جنگ ایران و عراق، در فقدان مستندات، از پنهان‌ترین ابعاد جنگ است که سخنی از آن به میان نمی‌آید. بخش اعظم خاطرات زنان و اسناد باقی‌مانده از دوران جنگ، عامدانه از صحبت کردن درباره این تابوی اجتماعی امتناع کرده است. ما از رشادت‌ها و شهادت‌ها می‌شنویم، از رزمندگی‌ها و جان‌فشانی‌های زنان، اما خشونت‌های جنسی و جنسیتی علیه زنان در دوران جنگ ایران و عراق به فراموشی سپرده شده است.
🔹️آنچه که امروز می‌دانیم، خاطرات شفاهی و نقل‌قول‌هایی جسته گریخته است؛ «مریم کاظم‌زاده»، عکاس جنگ یکی از راویان تجاوز بعثی‌ها به زنان در ایران است. اینطور که خودش روایت کرده او چهار سال قبل از پایان جنگ به عنوان گزارشگر مجله «زن روز» به جنوب اعزام می‌شود و گور جمعی زنانی را می‌بیند که از سوی عراقی‌ها کشته شده بودند. او نوشته که درست به خاطر ندارد این گور را کجا و در کدام روستا دیده اما پس از بازگشت، عکس‌ها را در مجله منتشر می‌کند. انتشار این عکس‌ها با اعتراضات بسیاری روبرو می‌شود.
🔹️کاظمی‌زاده در نشستی که چند سال پیش در دانشگاه تهران برگزار شده بود، ماجرا را با جزئیات بیشتری تعریف کرده است: «سال ۶۵ در منطقه بستان، عراقی‌ها به زنان تجاوز کردند و آنها را کشتند. در بخش‌هایی از منطقه یادواره‌ای را برای زنان ساخته بودند و نوشته‌هایی را بالای تپه‌‌ها زده بودند مبنی بر اینکه یادتان را گرامی می‌داریم. برای تهیه گزارش به آن منطقه رفتم. زمانی که عکس‌ها در مجله زن روز منتشر شد، برخورد کردند که چرا آنها را منتشر کردم.»
🔹️بُستان که این عکاس به نام آن اشاره کرده، شهری از توابع شهرستان دشت آزادگان استان خوزستان ایران است. دو سال بعد از آن بازدید کاظم‌زاده دوباره راهی همان نقطه می‌شود و این بار اینطور روایت می‌کند: «برای بار دوم که به آن منطقه رفتم، تمامی نشانه‌ها را از آن منطقه برداشته بودند و انگار لکه ننگینی بر آن سرزمین بود. اینها نشان می‌دهد که ما نمی‌خواهیم واقعیت‌ها را بیان کنیم و حس مالکیت جامعه مردسالارانه منجر به کمرنگ کردن عامدانه این ستم جنسی شد.»
🔹️در این نشست، «الهام عدیمی»، کارشناس ارشد علوم ارتباطات هم می‌گوید که برخلاف انتظار، آثار مکتوب از پرداختن به این مسئله طفره رفته‌اند و تنها روایت‌های شفاهی برخی از زنان موجود است که بر خشونت جنسی سربازان عراقی علیه زنان ایرانی صحه می‌گذارد. عدیمی می‌گوید: «گفتن از تجربه‌های خشونت‌های فیزیکی شامل تعرض و تجاوز تابو محسوب می‌شود. در میان اسناد مکتوب، در صفحه ۲۲ "گزارشی از بدرفتاری نسبت به اسرای ایرانی در عراق" که به‌صورت محرمانه منتشر شده بود، آمده است: "جا دارد که به این مسئله نیز توجه شود که زنان بازداشت شده ایرانی که در روزهای اول جنگ توسط عراقی‌ها دزدیده شده و حتی تعدادی از آنها نیز مورد تجاوز قرار گرفته و سپس به عراق منتقل شدند و همچنین پرستاران و امدادگران جبهه که برخلاف قرارداد اول ژنو دستگیر شده‌اند نیز در وضعیت اسفناکی به‌سر می‌برند و وضعیتشان روزبه‌روز بدتر می‌شود. در مورد زندانیان جنگی زن باید مطرح شود که وضع آنها به جای بهتر شدن، بدتر شده است."»
🔹️پیش از این شهلا لاهیجی، استاد دانشگاه هم در مصاحبه‌ای به تجاوز سربازان ارتش عراق به زنان در هویزه اشاره کرده و نوشته بود زمانی که آنها برای گرفتن «هویزه» در همان اوایل جنگ، وارد خاک ایران شده بودند، زنان زیادی که اتفاقاَ بیشترشان عرب هم بودند، مورد تجاوز از سوی سربازان عراقی قرار گرفتند. البته در آن زمان در مناطق مرزی میان عراق و ایران، بسیاری از خانواده‌ها، خانه‌های خود را ترک کرده بودند ولی در شهر هویزه بسیاری عرب بودند و شاید فکر نمی‌کردند عراقی‌ها به آنها تجاوز کنند، در هویزه مانده بودند. به تعبیر لاهیجی صحبت در مورد تجاوز به زنان، حتی از صحبت درباره "شکست در جنگ" هم بدتر است»
🔹️در برخی از کتاب‌های خاطرات هم به صورت سربسته از تجاوز به معدود زنان باقی‌مانده در خرمشهر در روز حمله به این شهر اشاره شده است.
تصویری که می‌بینید، حاصل بازدید کاظم‌زاده از همان گور دسته جمعی زنان است که او روزی در اینستاگرام خود هم منتشر کرد.
پی‌نوشت: نام بردن از کاظم‌زاده در این متن به معنی تایید مواضع سیاسی او نیست. صرفا به این دلیل که مستندات کمی درباره تجاوز به زنان ایرانی در جنگ ایران و عراق وجود دارد به اسم و عکس‌های اشاره شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶️علیرغم اینکه تلاش داشتیم در مقابله با حملات سایبری به فعالیت خود ادامه دهیم، کمی پیش صفحه دیدبان آزار در اینستاگرام به تعلیق درآمد و از دسترس خارج شد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
#دیدبان_آزار
@harasswatch
Forwarded from پریستار
۵۶ درصد از پرستاران آزار و اذیت کلامی را تجربه می‌کنند
✍🏽 (بخش دوم)
🔵 بر اساس نظرسنجی‌ای که اخیرا از سوی مجله نرسینگ تایمز و با شرکت بیش از ۲۰۰۰ #پرستار و #دانشجوی_پرستاری منتشر شده است ۵۶ درصد از پرستاران گفته‌اند که آزار و #اذیت_کلامی را تجربه کرده‌اند. بیش از ۳۷ درصد اظهار داشته‌اند که مورد آزار و #اذیت_فیزیکی قرار گرفته‌اند. لمس شدن از سوی بیماران در حین انجام معاینه از جمله این آزار و اذیت‌های فیزیکی بوده است.
۶ درصد از شرکت‌کنندگان عنوان کردند که از طریق ایمیل یا تلفن مورد #آزار_سایبری قرار گرفته‌اند. یکی از #پرستاران می‌گوید: در دوران دانشجویی، ایمیل و پیام‌های آزاردهنده‌ای از سوی کارکنان مرد دریافت کرده است اما از آنجایی که می‌ترسیده گزارش این آزارها شغلش را به خطر بیاندازد، آنها را گزارش نکرده است.
بررسی نتایج نظرسنجی انجام شده نشان می‌دهد آزار و اذیت جنسی در دوران دانشجویی امری بسیار رایج بوده است. بسیاری از دانشجویان عنوان کرده‌اند به دلیل وضعیت دانشجویی خود احساس می‌کردند قادر به سخن گفتن از آن آزارها نبوده‌اند.
بر اساس نظرسنجی مذکور ۵۶ درصد از آزار و اذیت پرستاران از سوی بیماران، ۲۶ درصد از سوی #همکاران_پزشک، ۲۴ درصد از سوی همکاران پرستار و ۱۹ درصد از سوی همراهان بیماران انجام شده است. پرستاران شرکت‌کننده که مورد #آزار_جنسی قرار گرفته‌اند میگویند: «قانون نانوشته‌ای وجود دارد که در صورت بروز این آزارها از سوی بیماران مجبور به پذیرش و تحمل کامل آن هستی.»
به لحاظ جنسیتی، آزار و اذیت جنسی بین شرکت‌کنندگانی که خود را زن معرفی کرده‌اند (۶۲ درصد) امر متداول‌تری به نسبت مردان (۵۱ درصد) بوده است. با این وجود تعداد پرستاران مردی که این آزار و اذیت‌ها را به کارفرمای خود گزارش می‌دهند (۱۷ درصد) در مقابل ۲۹ درصد گزارش‌ها زنان بوده است.
بسیاری از پرستارانی که #جنسیت خود را مرد معرفی می‌کنند اظهار داشته‌اند بارها توسط همکاران زن خود مورد آزار و اذیت جنسی قرارگرفته‌اند. یکی از پرستاران مرد که خود را #همجنسگرا معرفی کرده اظهار داشته است: به دلیل #گرایش_جنسی ام اغلب من را فردی قابل دسترس می‌دانند. بارها پیش‌آمده که همکارانم به باسنم دست‌زده‌اند.
پس از قتل «سارا اورارد» زن سی و سه ساله، ساکن لندن که هنگام بازگشت به خانه توسط یک #پلیس ربوده و به قتل رسید، این موضوع مطرح شد که #زنان بخصوص #زنان_پرستار که بعد از شیفت کاریشان اغلب در شب مجبور هستند تنهایی پای پیاده یا توسط وسایل نقلیه به خانه‌های خود بازگردند، چه قدر احساس ناامنی می‌کنند. نظرسنجی مجله نرسینگ- تایمز نشان داد که ۶۸ درصد پرستاران #شیفت_شب برای رفتن به خانه احساس #امنیت نمی‌کنند. این رقم با تمرکز بر جنسیت پاسخ‌دهندگان زن به ۷۳ درصد در مقابل ۳۰ درصد پاسخ‌دهندگان مرد افزایش پیدا کرد. به همین دلیل لزوم در دسترس بودن پارکینگ مقرون به‌صرفه توسط بسیاری از پاسخ‌دهندگان مطرح شد.
@pareestar
✍🏽 (بخش دوم)
🔵 بر اساس نظرسنجی‌ای که اخیرا از سوی مجله نرسینگ تایمز و با شرکت بیش از ۲۰۰۰ #پرستار و #دانشجوی_پرستاری منتشر شده است ۵۶ درصد از پرستاران گفته‌اند که آزار و #اذیت_کلامی را تجربه کرده‌اند. بیش از ۳۷ درصد اظهار داشته‌اند که مورد آزار و #اذیت_فیزیکی قرار گرفته‌اند. لمس شدن از سوی بیماران در حین انجام معاینه از جمله این آزار و اذیت‌های فیزیکی بوده است.
۶ درصد از شرکت‌کنندگان عنوان کردند که از طریق ایمیل یا تلفن مورد #آزار_سایبری قرار گرفته‌اند. یکی از #پرستاران می‌گوید: در دوران دانشجویی، ایمیل و پیام‌های آزاردهنده‌ای از سوی کارکنان مرد دریافت کرده است اما از آنجایی که می‌ترسیده گزارش این آزارها شغلش را به خطر بیاندازد، آنها را گزارش نکرده است.
بررسی نتایج نظرسنجی انجام شده نشان می‌دهد آزار و اذیت جنسی در دوران دانشجویی امری بسیار رایج بوده است. بسیاری از دانشجویان عنوان کرده‌اند به دلیل وضعیت دانشجویی خود احساس می‌کردند قادر به سخن گفتن از آن آزارها نبوده‌اند.
بر اساس نظرسنجی مذکور ۵۶ درصد از آزار و اذیت پرستاران از سوی بیماران، ۲۶ درصد از سوی #همکاران_پزشک، ۲۴ درصد از سوی همکاران پرستار و ۱۹ درصد از سوی همراهان بیماران انجام شده است. پرستاران شرکت‌کننده که مورد #آزار_جنسی قرار گرفته‌اند میگویند: «قانون نانوشته‌ای وجود دارد که در صورت بروز این آزارها از سوی بیماران مجبور به پذیرش و تحمل کامل آن هستی.»
به لحاظ جنسیتی، آزار و اذیت جنسی بین شرکت‌کنندگانی که خود را زن معرفی کرده‌اند (۶۲ درصد) امر متداول‌تری به نسبت مردان (۵۱ درصد) بوده است. با این وجود تعداد پرستاران مردی که این آزار و اذیت‌ها را به کارفرمای خود گزارش می‌دهند (۱۷ درصد) در مقابل ۲۹ درصد گزارش‌ها زنان بوده است.
بسیاری از پرستارانی که #جنسیت خود را مرد معرفی می‌کنند اظهار داشته‌اند بارها توسط همکاران زن خود مورد آزار و اذیت جنسی قرارگرفته‌اند. یکی از پرستاران مرد که خود را #همجنسگرا معرفی کرده اظهار داشته است: به دلیل #گرایش_جنسی ام اغلب من را فردی قابل دسترس می‌دانند. بارها پیش‌آمده که همکارانم به باسنم دست‌زده‌اند.
پس از قتل «سارا اورارد» زن سی و سه ساله، ساکن لندن که هنگام بازگشت به خانه توسط یک #پلیس ربوده و به قتل رسید، این موضوع مطرح شد که #زنان بخصوص #زنان_پرستار که بعد از شیفت کاریشان اغلب در شب مجبور هستند تنهایی پای پیاده یا توسط وسایل نقلیه به خانه‌های خود بازگردند، چه قدر احساس ناامنی می‌کنند. نظرسنجی مجله نرسینگ- تایمز نشان داد که ۶۸ درصد پرستاران #شیفت_شب برای رفتن به خانه احساس #امنیت نمی‌کنند. این رقم با تمرکز بر جنسیت پاسخ‌دهندگان زن به ۷۳ درصد در مقابل ۳۰ درصد پاسخ‌دهندگان مرد افزایش پیدا کرد. به همین دلیل لزوم در دسترس بودن پارکینگ مقرون به‌صرفه توسط بسیاری از پاسخ‌دهندگان مطرح شد.
@pareestar
Forwarded from زاگاه
زاگاه - محمدرضا محبوب‌فر در گفتگویی با رویداد ۲۴ با اشاره به افزایش تعداد افرادی که در سکونت‌گاه‌های غیررسمی و حاشیه شهر زندگی می‌کنند گفته است با توجه به اینکه حدود چهل‌میلیون نفر از جمعیت کشور بدمسکن و حاشیه‌نشین هستند و درآمد خانوارها تنها می‌تواند کفاف هزینه مسکن و تامین مواد غذایی را بدهد، می‌توان گفت که وسایل پیشگیری از بارداری از دسترس چهل‌میلیون نفر خارج شده است.
او گفته افراد کارتن‌خواب، پشت‌بام خواب و موارد مشابه همگی جزو همین چهل‌میلیون نفر حاشیه‌نشین و بدمسکن هستند، برای این افراد پولی باقی نمی‌ماند که صرف خرید لوازم پیشگیری از بارداری شود.
محبوب‌فر در ادامه گفته که قانون جوانی جمعیت در حال حاضر به بحرانی مضاعف تبدیل شده و افزایش #سقط_جنین و نوزادان سرراهی از دستاوردهای این طرح است.
محبوب‌فر همچنین اشاره کرده که چندی پیش تعدادی از متخصصین از افزایش #زگیل_تناسلی خبر داده‌اند که در نتیجه‌ی در دسترس نبودن لوازم پیشگیری از بارداری است.
◽️در دو هفته گذشته پیدا شدن دو نوزاد در میان زباله‌ها و پخش تصاویری از آنها در شبکه‌های اجتماعی بار دیگر زنگ خطر در مورد احتمال افزایش رهاسازی نوزادان و سقط جنین‌های ناایمن را به صدا درآمد.
به گفته محمدرضا محبوب‌فر کارشناس حوزه سلامت، طی ده روز اخیر حدود پنج هزار نوزاد در سراسر کشور رها شده است و به نظر می‌رسد تاکنون مهم‌ترین دستاورد سیاست‌های جدید جمعیتی، افزایش ازدواج‌های صوری و ازدواج برای کسب وام ازدواج و طلاق بعد از آن است.
محمدرضا محبوب‌فر به رویداد ۲۴ گفته است که 《طرح افزایش جمعیت محدودیت‌های بیشتری را بر حقوق سلامت جنسی و باروری زنان و مردان ایجاد کرده است. حقوق سلامت جنسی و باروری به معنای دسترسی ارزان و فراوان به لوازم پیشگیری از بارداری و اطلاعات جنسی است که این طرح این حقوق را سلب کرد است. این طرح تاثیری بسیار منفی را بر حقوق زنان اعمال کرده است.》
#زاگاه
@zaagaah
او گفته افراد کارتن‌خواب، پشت‌بام خواب و موارد مشابه همگی جزو همین چهل‌میلیون نفر حاشیه‌نشین و بدمسکن هستند، برای این افراد پولی باقی نمی‌ماند که صرف خرید لوازم پیشگیری از بارداری شود.
محبوب‌فر در ادامه گفته که قانون جوانی جمعیت در حال حاضر به بحرانی مضاعف تبدیل شده و افزایش #سقط_جنین و نوزادان سرراهی از دستاوردهای این طرح است.
محبوب‌فر همچنین اشاره کرده که چندی پیش تعدادی از متخصصین از افزایش #زگیل_تناسلی خبر داده‌اند که در نتیجه‌ی در دسترس نبودن لوازم پیشگیری از بارداری است.
◽️در دو هفته گذشته پیدا شدن دو نوزاد در میان زباله‌ها و پخش تصاویری از آنها در شبکه‌های اجتماعی بار دیگر زنگ خطر در مورد احتمال افزایش رهاسازی نوزادان و سقط جنین‌های ناایمن را به صدا درآمد.
به گفته محمدرضا محبوب‌فر کارشناس حوزه سلامت، طی ده روز اخیر حدود پنج هزار نوزاد در سراسر کشور رها شده است و به نظر می‌رسد تاکنون مهم‌ترین دستاورد سیاست‌های جدید جمعیتی، افزایش ازدواج‌های صوری و ازدواج برای کسب وام ازدواج و طلاق بعد از آن است.
محمدرضا محبوب‌فر به رویداد ۲۴ گفته است که 《طرح افزایش جمعیت محدودیت‌های بیشتری را بر حقوق سلامت جنسی و باروری زنان و مردان ایجاد کرده است. حقوق سلامت جنسی و باروری به معنای دسترسی ارزان و فراوان به لوازم پیشگیری از بارداری و اطلاعات جنسی است که این طرح این حقوق را سلب کرد است. این طرح تاثیری بسیار منفی را بر حقوق زنان اعمال کرده است.》
#زاگاه
@zaagaah
Forwarded from زاگاه
به مناسبت روز جهانی 《بهداشت قاعدگی》
🟤تابوی قاعدگی
✍️نویسنده: جنی همپتون
🖋مترجم: غنچه قوامی
زاگاه- «سرماخوردگی دخترانه»، «نان و مربا»، «زوزه کشیدن برای ماه»، «سفر به اوکلاهاما» و ... تنها تعدادی از اصطلاحات انگلیسی است که در طول تاریخ برای اجتناب از شرم قاعدگی به کار گرفته شده و بعضا هنوز هم استفاده می‌شوند. زمان آن فرارسیده که درباره کارکرد بیولوژیک بدن انسان، صریح و بی‌پرده صحبت کنیم. در حالی که این متن را می‌خوانید، ۸۰۰ میلیون زن در دوران قاعدگی خود به سر می‌برند. بدون پریود هیچ‌یک از ما وجود نداشتیم اما این موضوع هم‌چنان یکی از سرسخت‌ترین تابوهای زیست‌شناختی است. نویسندگان و روزنامه‌نگاران به راحتی از #سکس، هضم غذا، جریان خون و دیگر فرایندهای طبیعی می‌نویسند اما موضوع #پریود هم‌چنان مسکوت است.
امروز زنان نسبت به گذشته، در سال‌های بیشتری از عمر خود، قاعدگی را تجربه می‌کنند. چرا که تا قبل از ظهور لوازم پیشگیری از بارداری و #شیردهی غیرطبیعی، زنان بیشتر دوران زندگی خود را یا باردار بودند و یا در حال شیردهی. همچنین، تا قرن بیستم، فقر غذایی و کارهای طاقت‌فرسا باعث می‌شد تعداد زیادی از دختران در سن ۱۷ یا ۱۸ سالگی پریود شوند. در قرن ۲۱، میانگین سن قاعدگی، به ۱۲/۵ سال کاهش پیدا کرده است.
تضاد عمده #قاعدگی در این است که توامان اثبات زنانگی و باروری و منشا شرم و اسباب زحمت زنان تلقی می‌شود. در سال‌های اخیر، زندگی بخش عمده‌ای از زنان از حیث سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ارتقا پیدا کرده است. اما علیرغم اینکه امروز در دوران قاعدگی به لحاظ فیزیکی احساس راحتی بیشتری می‌کنیم، هنوز هم از صحبت کردن درباره این بخش طبیعی زیستمان شرم داریم. احساس ندامت می‌کنم از اینکه دیگر سنم بالا رفته و نمی‌توانم در یک قطار شلوغ اعلام کنم: «خیلی سنگین پریود شده‌ام. آیا کسی جای نشستنش را به من می‌دهد؟»
#زاگاه
@zaagaah
🔻ادامه مطلب:
https://zaagaah.com/5etv
🟤تابوی قاعدگی
✍️نویسنده: جنی همپتون
🖋مترجم: غنچه قوامی
زاگاه- «سرماخوردگی دخترانه»، «نان و مربا»، «زوزه کشیدن برای ماه»، «سفر به اوکلاهاما» و ... تنها تعدادی از اصطلاحات انگلیسی است که در طول تاریخ برای اجتناب از شرم قاعدگی به کار گرفته شده و بعضا هنوز هم استفاده می‌شوند. زمان آن فرارسیده که درباره کارکرد بیولوژیک بدن انسان، صریح و بی‌پرده صحبت کنیم. در حالی که این متن را می‌خوانید، ۸۰۰ میلیون زن در دوران قاعدگی خود به سر می‌برند. بدون پریود هیچ‌یک از ما وجود نداشتیم اما این موضوع هم‌چنان یکی از سرسخت‌ترین تابوهای زیست‌شناختی است. نویسندگان و روزنامه‌نگاران به راحتی از #سکس، هضم غذا، جریان خون و دیگر فرایندهای طبیعی می‌نویسند اما موضوع #پریود هم‌چنان مسکوت است.
امروز زنان نسبت به گذشته، در سال‌های بیشتری از عمر خود، قاعدگی را تجربه می‌کنند. چرا که تا قبل از ظهور لوازم پیشگیری از بارداری و #شیردهی غیرطبیعی، زنان بیشتر دوران زندگی خود را یا باردار بودند و یا در حال شیردهی. همچنین، تا قرن بیستم، فقر غذایی و کارهای طاقت‌فرسا باعث می‌شد تعداد زیادی از دختران در سن ۱۷ یا ۱۸ سالگی پریود شوند. در قرن ۲۱، میانگین سن قاعدگی، به ۱۲/۵ سال کاهش پیدا کرده است.
تضاد عمده #قاعدگی در این است که توامان اثبات زنانگی و باروری و منشا شرم و اسباب زحمت زنان تلقی می‌شود. در سال‌های اخیر، زندگی بخش عمده‌ای از زنان از حیث سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ارتقا پیدا کرده است. اما علیرغم اینکه امروز در دوران قاعدگی به لحاظ فیزیکی احساس راحتی بیشتری می‌کنیم، هنوز هم از صحبت کردن درباره این بخش طبیعی زیستمان شرم داریم. احساس ندامت می‌کنم از اینکه دیگر سنم بالا رفته و نمی‌توانم در یک قطار شلوغ اعلام کنم: «خیلی سنگین پریود شده‌ام. آیا کسی جای نشستنش را به من می‌دهد؟»
#زاگاه
@zaagaah
🔻ادامه مطلب:
https://zaagaah.com/5etv
زاگاه
تابوی قاعدگی - زاگاه
«سرماخوردگی دخترانه»، «نان و مربا»، «زوزه کشیدن برای ماه»، «سفر به اوکلاهاما» تعدادی از اصطلاحات انگلیسی است که برای اجتناب از شرم قاعدگی
Forwarded from شهرِ زنان، شهرِ امن
کارزار «صورتش را آزاد کن»؛ هم‌صدایی چهره‌های سرشناس با زنان افغانستان
🔻فعالان مطرح رسانه‌ای، فعالان حقوق بشر و حتی سیاستمداران خارجی با انتشار عکسشان به این کارزار پیوستند
🔻خبرنگاران و فعالان حقوق بشر در افغانستان و سایر کشورهای جهان در واکنش به اجباری شدن ماسک برای مجریان زن رسانه‌های افغانستان، کارزاری با عنوان «صورتش را آزاد کن» (Free her face) در رسانه‌های اجتماعی به راه انداختند.
🔻در این کارزار، شماری از خبرنگاران بین‌المللی و فعالان مطرح حقوق بشر، با انتشار عکس‌هایشان در حالی که ماسک به صورت زده‌اند، با زنان افغانستان هم‌صدا شدند./ایندیپندنت فارسی
@Shahr_Zanan
#زنان_افغانستان
🔻فعالان مطرح رسانه‌ای، فعالان حقوق بشر و حتی سیاستمداران خارجی با انتشار عکسشان به این کارزار پیوستند
🔻خبرنگاران و فعالان حقوق بشر در افغانستان و سایر کشورهای جهان در واکنش به اجباری شدن ماسک برای مجریان زن رسانه‌های افغانستان، کارزاری با عنوان «صورتش را آزاد کن» (Free her face) در رسانه‌های اجتماعی به راه انداختند.
🔻در این کارزار، شماری از خبرنگاران بین‌المللی و فعالان مطرح حقوق بشر، با انتشار عکس‌هایشان در حالی که ماسک به صورت زده‌اند، با زنان افغانستان هم‌صدا شدند./ایندیپندنت فارسی
@Shahr_Zanan
#زنان_افغانستان
🔻《عنکبوت مقدس》
🔶️روایتی از قتل سریالی زنان کارگر جنسی
🔹️زهرا امیرابراهیمی، برای بازی در فیلم «عنکبوت مقدس»، برنده جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن شد. فیلم «عنکبوت مقدس» به کارگردانی علی عباسی بر پایه داستان واقعی سعید حنایی، قاتل زنجیره‌ای معروف به قاتل عنکبوتی ساخته شده که از تابستان سال ۱۳۷۹ تا تابستان ۱۳۸۰، ۱۶ زن کارگر جنسی را کشت. او که انگیزه خود را از قتل این زنان، پاک کردن جامعه از فساد و فحشا عنوان کرده بود، در فروردین سال ۱۳۸۱ اعدام شد.
🔹️زهرا امیر ابراهیمی در این فیلم نقش یک روزنامه‌نگار زن را به تصویر کشیده که برای پیگیری قتل‌ها به مشهد می‌رود و تلاش می‌کند با تعلل نیروی انتظامی و مقام‌های قضایی را برای دستگیری هرچه سریع‌تر قاتل، مقابله کند. گویی پلیس نیز مشهد چندان میل و اضطراری برای دستگیری قاتل نداشته و از اینکه شهر مشهد از وجود این زنان «بدکاره» و «بی‌ارزش» پاک شود، خوشحال است. همچنین فیلم نشان می‌دهد که حنایی با این استدلال که او در حال پاکسازی شهر از گناه است به قهرمان محافظه‌کاران و قشر مذهبی تبدیل می‌شود.
🔹️نکته دیگر فیلم، ارجاع به آزار و اذیت جنسی علیه زنان در محیط‌های کاری است. رحیمی (خبرنگار)، در تهران با سردبیر خود دچار موقعیت آزار جنسی شده و همین موضوع به گوش پلیس مشهد رسیده است. مامور پلیس، با «ولنگار» تلقی کردن این زن خبرنگار، برای خود حاشیه امنی متصور می‌شود و او را مورد تعرض جنسی قرار می‌دهد. زهرا امیرابراهیمی در نشست خبری بعد از نمایش فیلم در جشنواره کن و در مصاحبه با رادیو فردا می‌گوید برای وارد کردن مصائب جنسیتی زنان خبرنگار به فیلم تحقیقات بسیاری انجام داده است. ابراهیمی به ویدئویی اشاره می‌کند که سال قبل از روایتگری زنان خبرنگار منتشر شده است.
🔹️اما از همان ابتدای نمایش فیلم عنکبوت مقدس در جشنواره کن امسال و حضور او بر فرش قرمز این جشنواره، بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی به او لقب ققنوسی را دادند که از خاکستر خود برخاسته است. اما امیرابراهیمی این تشابیه را قبول ندارد و می‌گوید هیچ وقت خودش را خاکستر و قربانی ندیده است.
🔹️اما برای نقد فیلم باید منتظر تماشای آن بمانیم؛ «پیتربردشاو» منتقد فیلم در گاردین نوشته است که پیش از آغاز فیلم انتظار داشته که کارگردان مسیری مانند «هالی روبنهلد»، تاریخ‌نگار را دنبال کند که در کتاب خود با عنوان «جک قاتل» روی هویت زنان مقتول تمرکز کرده است. این تاریخ‌نگار سعی کرده ابعاد پیچیده هویت و زیست زنان مقتول را فراتر از آنچه نگاه مردانه به ماجرای جک قاتل اجازه می‌دهد، آشکار کند اما فیلم عباسی بر محور هویت قاتل پیش می‌رود و البته بردشاو معتقد است که عباسی این روند قاتل‌محور را به طور موفقیت‌آمیزی پیش برده است.
🔹️منتقد دیگری به تصویر کشیدن صحنه‌های بی‌رحمانه و خشونت‌آمیز قتل را بیش از آنکه دارای جنبه اگاهی‌بخش بداند، ارائه جزئیات و تکرار صحنه‌های قتل را نوعی فتیشیزه کردن خشونت علیه کارگران جنسی عنوان کرده است. این منتقد هم معتقد است که عباسی به اندازه کافی به هویت زنان مقتول، عواقب و آسیب‌های ماندگار این قتل‌ها توجه کافی نشان نداده و به معرفی مختصر آنها اکتفا کرده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1961
🔶️روایتی از قتل سریالی زنان کارگر جنسی
🔹️زهرا امیرابراهیمی، برای بازی در فیلم «عنکبوت مقدس»، برنده جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن شد. فیلم «عنکبوت مقدس» به کارگردانی علی عباسی بر پایه داستان واقعی سعید حنایی، قاتل زنجیره‌ای معروف به قاتل عنکبوتی ساخته شده که از تابستان سال ۱۳۷۹ تا تابستان ۱۳۸۰، ۱۶ زن کارگر جنسی را کشت. او که انگیزه خود را از قتل این زنان، پاک کردن جامعه از فساد و فحشا عنوان کرده بود، در فروردین سال ۱۳۸۱ اعدام شد.
🔹️زهرا امیر ابراهیمی در این فیلم نقش یک روزنامه‌نگار زن را به تصویر کشیده که برای پیگیری قتل‌ها به مشهد می‌رود و تلاش می‌کند با تعلل نیروی انتظامی و مقام‌های قضایی را برای دستگیری هرچه سریع‌تر قاتل، مقابله کند. گویی پلیس نیز مشهد چندان میل و اضطراری برای دستگیری قاتل نداشته و از اینکه شهر مشهد از وجود این زنان «بدکاره» و «بی‌ارزش» پاک شود، خوشحال است. همچنین فیلم نشان می‌دهد که حنایی با این استدلال که او در حال پاکسازی شهر از گناه است به قهرمان محافظه‌کاران و قشر مذهبی تبدیل می‌شود.
🔹️نکته دیگر فیلم، ارجاع به آزار و اذیت جنسی علیه زنان در محیط‌های کاری است. رحیمی (خبرنگار)، در تهران با سردبیر خود دچار موقعیت آزار جنسی شده و همین موضوع به گوش پلیس مشهد رسیده است. مامور پلیس، با «ولنگار» تلقی کردن این زن خبرنگار، برای خود حاشیه امنی متصور می‌شود و او را مورد تعرض جنسی قرار می‌دهد. زهرا امیرابراهیمی در نشست خبری بعد از نمایش فیلم در جشنواره کن و در مصاحبه با رادیو فردا می‌گوید برای وارد کردن مصائب جنسیتی زنان خبرنگار به فیلم تحقیقات بسیاری انجام داده است. ابراهیمی به ویدئویی اشاره می‌کند که سال قبل از روایتگری زنان خبرنگار منتشر شده است.
🔹️اما از همان ابتدای نمایش فیلم عنکبوت مقدس در جشنواره کن امسال و حضور او بر فرش قرمز این جشنواره، بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی به او لقب ققنوسی را دادند که از خاکستر خود برخاسته است. اما امیرابراهیمی این تشابیه را قبول ندارد و می‌گوید هیچ وقت خودش را خاکستر و قربانی ندیده است.
🔹️اما برای نقد فیلم باید منتظر تماشای آن بمانیم؛ «پیتربردشاو» منتقد فیلم در گاردین نوشته است که پیش از آغاز فیلم انتظار داشته که کارگردان مسیری مانند «هالی روبنهلد»، تاریخ‌نگار را دنبال کند که در کتاب خود با عنوان «جک قاتل» روی هویت زنان مقتول تمرکز کرده است. این تاریخ‌نگار سعی کرده ابعاد پیچیده هویت و زیست زنان مقتول را فراتر از آنچه نگاه مردانه به ماجرای جک قاتل اجازه می‌دهد، آشکار کند اما فیلم عباسی بر محور هویت قاتل پیش می‌رود و البته بردشاو معتقد است که عباسی این روند قاتل‌محور را به طور موفقیت‌آمیزی پیش برده است.
🔹️منتقد دیگری به تصویر کشیدن صحنه‌های بی‌رحمانه و خشونت‌آمیز قتل را بیش از آنکه دارای جنبه اگاهی‌بخش بداند، ارائه جزئیات و تکرار صحنه‌های قتل را نوعی فتیشیزه کردن خشونت علیه کارگران جنسی عنوان کرده است. این منتقد هم معتقد است که عباسی به اندازه کافی به هویت زنان مقتول، عواقب و آسیب‌های ماندگار این قتل‌ها توجه کافی نشان نداده و به معرفی مختصر آنها اکتفا کرده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1961
هرس واچ | دیدبان آزار
عنکبوت مقدس؛ روایتی از قتل سریالی زنان کارگر جنسی
فیلم «عنکبوت مقدس» به کارگردانی علی عباسی بر پایه داستان واقعی سعید حنایی، قاتل زنجیره‌ای معروف به قاتل عنکبوتی ساخته شده که از تابستان سال 1379 تا تابستان 1380، 16 زن کارگر جنسی را کشت. او که انگیزه خود را از قتل این زنان، پاک کردن جامعه از فساد و
Forwarded from بيدارزنى
🟣 بیانیه برخی از خانواده های خاوران: دادخواهی حق ماست
بیش از چهل سال از دهه‌ی دهشتناک ۱۳۶۰ و سی و چهار سال از فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سیاه ۱۳۶۷ می گذرد.
ما خانواده‌های جانباختگان در تمامی این سال‌های سخت، حتی برای کوچکترین حق، یعنی حق سوگواری برای عزیزانمان با آزار ماموران در گلزار خاوران مواجه بوده‌ایم.
بارها و در دوره‌ی زمامداری دولت‌های مختلف به مسئولین وقت نامه نوشتیم و خواستار پاسخگویی به سوالات خود در ارتباط با این فاجعه شدیم اما نه تنها هرگز پاسخی نشنیدیم که همواره برای حضور بر سر مزار عزیزانمان با تهدید و ارعاب نهادهای امنیتی مختلف مواجه شده‌ایم. بارها با توهین و تهدید ماموران حاضر در خاوران و یا تهیه عکس و فیلم از حضورمان در خاوران مواجه بوده‌ایم و بسیاری مواقع با در بسته آن روبرو شده‌ایم.
اینک ما به عنوان خانواده‌های جانباختگان کشتار های دهه۱۳۶۰ و تابستان۱۳۶۷، بار دیگر خواهان پاسخگویی همه‌ی دست اندرکاران این جنایت بزرگ هستیم، ما می‌پرسیم و به پرسیدن ادامه خواهیم داد:
۱-چرا عزیزانمان را اعدام کردید؟
۲- بر خانواده‌ها روشن است که عزیزانمان علیرغم حکم حبس، در شرایطی بشدت ناعادلانه و در غیاب دادرسی عادلانه مجددا دادگاهی و سپس نه متناسب با جرم سیاسی، بلکه بر اساس نگرش و اندیشه‌شان اعدام شدند. چرا چنین رویه‌ای در مورد آنها در پیش گرفته شد؟
۳-با توجه به ایجاد تردید مسئولین حکومتی در محل دفن عزیزانمان در خاوران، درخواست ما این است که اگر در این ادعا صادق هستند، مکان دقیق مزار آنها را به ما معرفی کنند!
۴-ما خواهان تحویل وصیتنامه‌های عزیزانمان هستیم.
۵- در روزهای اخیر شاهد برداشته شدن نرده های خاوران و جایگزینی دیوارهای بلند بتنی و نصب چند دوربین مدار بسته در خاوران بودیم .اگر چنان که ادعا می‌کنند پیکر عزیزان ما در این خاک نیست، پس علت رویه‌های اینچنینی که در راه تخریب تدریجی خاوران انجام می‌شود چیست؟
در انتها لازم می‌دانیم که یک‌بار برای همیشه و با صدای بلند اعلام کنیم که با طرح هرگونه بحث در مورد غرامت که هدفی جز لوث کردن حرکت دادخواهانه‌ی ما ندارد مخالفیم و بر این باوریم که از دست دادن جان آن عزیزان و آسیب‌های متعدد ناشی از آن مطلقا جبران پذیر نیست. تنها روشن شدن حقیقت است که می‌تواند التیامی کوچک بر زخم‌های عمیق ما باشد.
۱-مهین فهیمی همسر زندهیاد حمید منتظری
۲-اکرم خاتم همسر زندهیاد رسول رضائیان
۳-زهره تنکابنی همسر زندهیاد رضا کیایی
۴-فریبا یگانه خواهر زندهیاد حسام (غلامرضا) یگانه
۵-شکوفه جوانشیر مادر زندهیاد سیامک جعفر زاده
۶-میترا عاملی همسر زندهیاد انوشیروان لطفی
۷-مریم طالبی کلخوران خواهر زندهیاد عادل طالبی کلخوران
۸-اختر سیف همسر زندهیاد حسن دشت آرا
۹- سهیلا اصغری همسر زنده‌باد علیرضا (نادر) صلواتی خوش قلب
۱۰-مریم محبوب خواهر زندهیاد اصغر محبوب
۱۱-فیروزه خلفی همسر زندهیاد حسام یگانه
۱۲-معصومه عجم خواهر زنده یادان علی و حسن عجم
۱۳-ماهرخ گلشن خواهر زندهیاد قاسم گلشن
۱۴-ناهید حسین پور خواهر زنده یادان حمید و رحیم حسین پور رودسری
۱۵-پروین یگانه خواهر زندهیاد حسام یگانه
۱۶-عزت الله گودرزی برادر زندهیاد حسن گودرزی
۱۷-سیمین علایی همسر زندهیاد سعید کاظمی
۱۸-فرزانه راجی خواهر زنده‌یادان فرشید و فرزین راجی و همسر زندهیاد یوسف یوسفی
۱۹-فرنگیس عسگری همسر زندهیاد جلیل جباری مستحسن
۲۰- شهناز پارسا همسر زنده‌یادمحمد رضا گلپایگانی
۲۱-سعیده لامعی همسر زندهیاد منوچهر سرحدی
۲۲-ژیلا علیدوست خواهر زنده‌یادمسعود علیدوست
۲۳-شهربانو منشی همسر زندهیاد بهروز یوسف پور
۲۴-منصوره معینی خواهر زندهیاد هبت الله معینی و همسر زنده یاد مسعود انصاری
۲۵- معزز خواهشی همسر زندهیاد کمالدین پاکدل
۲۶-سیامک طاهری برادر زنده یاد انوشه طاهری
۲۷- سیمین سیمیاری خواهر زنده یاد عبدالمجید سیمیاری
۸ خرداد ۱۴۰۱
https://www.akhbar-rooz.com/155906/1401/03/09/
@bidarzani
بیش از چهل سال از دهه‌ی دهشتناک ۱۳۶۰ و سی و چهار سال از فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سیاه ۱۳۶۷ می گذرد.
ما خانواده‌های جانباختگان در تمامی این سال‌های سخت، حتی برای کوچکترین حق، یعنی حق سوگواری برای عزیزانمان با آزار ماموران در گلزار خاوران مواجه بوده‌ایم.
بارها و در دوره‌ی زمامداری دولت‌های مختلف به مسئولین وقت نامه نوشتیم و خواستار پاسخگویی به سوالات خود در ارتباط با این فاجعه شدیم اما نه تنها هرگز پاسخی نشنیدیم که همواره برای حضور بر سر مزار عزیزانمان با تهدید و ارعاب نهادهای امنیتی مختلف مواجه شده‌ایم. بارها با توهین و تهدید ماموران حاضر در خاوران و یا تهیه عکس و فیلم از حضورمان در خاوران مواجه بوده‌ایم و بسیاری مواقع با در بسته آن روبرو شده‌ایم.
اینک ما به عنوان خانواده‌های جانباختگان کشتار های دهه۱۳۶۰ و تابستان۱۳۶۷، بار دیگر خواهان پاسخگویی همه‌ی دست اندرکاران این جنایت بزرگ هستیم، ما می‌پرسیم و به پرسیدن ادامه خواهیم داد:
۱-چرا عزیزانمان را اعدام کردید؟
۲- بر خانواده‌ها روشن است که عزیزانمان علیرغم حکم حبس، در شرایطی بشدت ناعادلانه و در غیاب دادرسی عادلانه مجددا دادگاهی و سپس نه متناسب با جرم سیاسی، بلکه بر اساس نگرش و اندیشه‌شان اعدام شدند. چرا چنین رویه‌ای در مورد آنها در پیش گرفته شد؟
۳-با توجه به ایجاد تردید مسئولین حکومتی در محل دفن عزیزانمان در خاوران، درخواست ما این است که اگر در این ادعا صادق هستند، مکان دقیق مزار آنها را به ما معرفی کنند!
۴-ما خواهان تحویل وصیتنامه‌های عزیزانمان هستیم.
۵- در روزهای اخیر شاهد برداشته شدن نرده های خاوران و جایگزینی دیوارهای بلند بتنی و نصب چند دوربین مدار بسته در خاوران بودیم .اگر چنان که ادعا می‌کنند پیکر عزیزان ما در این خاک نیست، پس علت رویه‌های اینچنینی که در راه تخریب تدریجی خاوران انجام می‌شود چیست؟
در انتها لازم می‌دانیم که یک‌بار برای همیشه و با صدای بلند اعلام کنیم که با طرح هرگونه بحث در مورد غرامت که هدفی جز لوث کردن حرکت دادخواهانه‌ی ما ندارد مخالفیم و بر این باوریم که از دست دادن جان آن عزیزان و آسیب‌های متعدد ناشی از آن مطلقا جبران پذیر نیست. تنها روشن شدن حقیقت است که می‌تواند التیامی کوچک بر زخم‌های عمیق ما باشد.
۱-مهین فهیمی همسر زندهیاد حمید منتظری
۲-اکرم خاتم همسر زندهیاد رسول رضائیان
۳-زهره تنکابنی همسر زندهیاد رضا کیایی
۴-فریبا یگانه خواهر زندهیاد حسام (غلامرضا) یگانه
۵-شکوفه جوانشیر مادر زندهیاد سیامک جعفر زاده
۶-میترا عاملی همسر زندهیاد انوشیروان لطفی
۷-مریم طالبی کلخوران خواهر زندهیاد عادل طالبی کلخوران
۸-اختر سیف همسر زندهیاد حسن دشت آرا
۹- سهیلا اصغری همسر زنده‌باد علیرضا (نادر) صلواتی خوش قلب
۱۰-مریم محبوب خواهر زندهیاد اصغر محبوب
۱۱-فیروزه خلفی همسر زندهیاد حسام یگانه
۱۲-معصومه عجم خواهر زنده یادان علی و حسن عجم
۱۳-ماهرخ گلشن خواهر زندهیاد قاسم گلشن
۱۴-ناهید حسین پور خواهر زنده یادان حمید و رحیم حسین پور رودسری
۱۵-پروین یگانه خواهر زندهیاد حسام یگانه
۱۶-عزت الله گودرزی برادر زندهیاد حسن گودرزی
۱۷-سیمین علایی همسر زندهیاد سعید کاظمی
۱۸-فرزانه راجی خواهر زنده‌یادان فرشید و فرزین راجی و همسر زندهیاد یوسف یوسفی
۱۹-فرنگیس عسگری همسر زندهیاد جلیل جباری مستحسن
۲۰- شهناز پارسا همسر زنده‌یادمحمد رضا گلپایگانی
۲۱-سعیده لامعی همسر زندهیاد منوچهر سرحدی
۲۲-ژیلا علیدوست خواهر زنده‌یادمسعود علیدوست
۲۳-شهربانو منشی همسر زندهیاد بهروز یوسف پور
۲۴-منصوره معینی خواهر زندهیاد هبت الله معینی و همسر زنده یاد مسعود انصاری
۲۵- معزز خواهشی همسر زندهیاد کمالدین پاکدل
۲۶-سیامک طاهری برادر زنده یاد انوشه طاهری
۲۷- سیمین سیمیاری خواهر زنده یاد عبدالمجید سیمیاری
۸ خرداد ۱۴۰۱
https://www.akhbar-rooz.com/155906/1401/03/09/
@bidarzani
اخبار روز - سايت سياسی خبری چپ
بیانیه برخی از خانواده های خاوران: دادخواهی حق ماست
بیش از چهل سال از دهه‌ی دهشتناک ۱۳۶۰ و سی و چهار سال از فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سیاه ۱۳۶۷ می گذرد. ما خانواده‌های جانباختگان در تمامی این سال‌های سخت، حتی برای کوچکترین حق، یعنی حق سو…
🔻شرم، انکار و ترس از دلایل مخفی نگه داشتن تجربه آزار جنسی
🔶️دیگر نپرسیم چرا بازماندگان برای افشای خشونت جنسی تعلل می‌کنند
🖊برگردان: نرگس حسن‌لی
🔹️چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟ انگار هر بار موردی از آزار یا تجاوز یک شخص مشهور گزارش می‌شود مردم این سوال را می‌پرسند. جالب است که افراد زیادی سرزنش را متوجه آزاردیدگان ادعاشده می‌کنند و می‌پرسند که چرا تا حالا صبر کرده‌اند. در واقع بسیار رایج است که بازماندگان خشونت جنسی، افشای ترومای خود را به تعویق بیاندازند، آن هم اصلاً اگر افشا کنند.
🔹️ یکی از دلایل اصلی زنان برای پیش‌قدم نشدن در گزارش آزار یا تجاوز جنسی شرم است. شرم در مرکز آن جراحت عاطفی است که زنان و مردان در مواجهه با تعرض جنسی تجربه می‌کنند. فرد آزاردیده حس می‌کند تحت هجوم قرار گرفته و «ناپاک» شده، در حالی که هم‌زمان حس تحقیر ناشی از استیصال و در ید قدرت کس دیگری بودن را تجربه می‌کند. این حس شرم اغلب باعث می‌شود بازماندگان خود را به خاطر بدرفتاری جنسی طرف مقابل سرزنش کنند.
🔹️افراد زیادی دست به افشا نمی‌زنند، چون می‌ترسند کسی حرفشان را باور نکند و تا چند وقت پیش هم همین اتفاق می‌افتاد. این حقیقت که رفتار ناپسند جنسی جرمی است که کمترین میزان گزارش را دارد به خاطر این باور عمومی است که زنان این داستان‌ها را از خودشان درمی‌آورند تا توجه بگیرند یا از مردی که پسشان زده انتقام بگیرند. شرح آزاردیدگان از واقعه تا سرحد فرسودگی موشکافی می‌شود. در موارد مربوط به افراد مشهور، آسیب‌دیدگان انگ فرصت‌طلبی می‌خورند، به خاطر قربانی شدن خودشان سرزنش و به خاطر پیش‌قدم شدن تنبیه می‌شوند.
🔹️دلیل دیگر این که افراد آزاردیده گزارش نمی‌دهند یا در این کار تاخیر می‌کنند این است که از انتقام‌جویی آزارگر می‌ترسند و و وقایع اخیر اعتبار این ترس را به خوبی نشان می‌دهد. آزارگران جنسی دائماً زندگی، شغل و حرفه قربانیان خود را تهدید می‌کنند. افراد آزاردیده بسیاری هم از جایگاه و قدرت آزارگر و کاری که از دستش برمی‌آید می‌ترسند.
🔹️زنان حس می‌کنند جلو آمدن فایده‌ای ندارد، چون نحوه‌ی برخورد با سایرین را دیده‌اند. احساس ناامیدی می‌کنند، چون کسی حرفشان را باور نمی‌کند، و فکر می‌کندد آبرویشان اگر یکسره از دست نرود هم لکه‌دار خواهد شد. زنانی که تجربه آزار یا تجاوز جنسی قبلی داشته‌اند ناامیدی خاصی دارند، چون احتمال حاصل نشدن آن عدالتی که آنقدر با حسرت طلب می‌کنند بسیار بالاست. این ترس‌ها می‌تواند زنان را به این فکر بیاندازد که جایی برای رفتن نیست، که گیر افتاده‌اند و امیدی هم نیست.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1532/
🔶️دیگر نپرسیم چرا بازماندگان برای افشای خشونت جنسی تعلل می‌کنند
🖊برگردان: نرگس حسن‌لی
🔹️چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟ انگار هر بار موردی از آزار یا تجاوز یک شخص مشهور گزارش می‌شود مردم این سوال را می‌پرسند. جالب است که افراد زیادی سرزنش را متوجه آزاردیدگان ادعاشده می‌کنند و می‌پرسند که چرا تا حالا صبر کرده‌اند. در واقع بسیار رایج است که بازماندگان خشونت جنسی، افشای ترومای خود را به تعویق بیاندازند، آن هم اصلاً اگر افشا کنند.
🔹️ یکی از دلایل اصلی زنان برای پیش‌قدم نشدن در گزارش آزار یا تجاوز جنسی شرم است. شرم در مرکز آن جراحت عاطفی است که زنان و مردان در مواجهه با تعرض جنسی تجربه می‌کنند. فرد آزاردیده حس می‌کند تحت هجوم قرار گرفته و «ناپاک» شده، در حالی که هم‌زمان حس تحقیر ناشی از استیصال و در ید قدرت کس دیگری بودن را تجربه می‌کند. این حس شرم اغلب باعث می‌شود بازماندگان خود را به خاطر بدرفتاری جنسی طرف مقابل سرزنش کنند.
🔹️افراد زیادی دست به افشا نمی‌زنند، چون می‌ترسند کسی حرفشان را باور نکند و تا چند وقت پیش هم همین اتفاق می‌افتاد. این حقیقت که رفتار ناپسند جنسی جرمی است که کمترین میزان گزارش را دارد به خاطر این باور عمومی است که زنان این داستان‌ها را از خودشان درمی‌آورند تا توجه بگیرند یا از مردی که پسشان زده انتقام بگیرند. شرح آزاردیدگان از واقعه تا سرحد فرسودگی موشکافی می‌شود. در موارد مربوط به افراد مشهور، آسیب‌دیدگان انگ فرصت‌طلبی می‌خورند، به خاطر قربانی شدن خودشان سرزنش و به خاطر پیش‌قدم شدن تنبیه می‌شوند.
🔹️دلیل دیگر این که افراد آزاردیده گزارش نمی‌دهند یا در این کار تاخیر می‌کنند این است که از انتقام‌جویی آزارگر می‌ترسند و و وقایع اخیر اعتبار این ترس را به خوبی نشان می‌دهد. آزارگران جنسی دائماً زندگی، شغل و حرفه قربانیان خود را تهدید می‌کنند. افراد آزاردیده بسیاری هم از جایگاه و قدرت آزارگر و کاری که از دستش برمی‌آید می‌ترسند.
🔹️زنان حس می‌کنند جلو آمدن فایده‌ای ندارد، چون نحوه‌ی برخورد با سایرین را دیده‌اند. احساس ناامیدی می‌کنند، چون کسی حرفشان را باور نمی‌کند، و فکر می‌کندد آبرویشان اگر یکسره از دست نرود هم لکه‌دار خواهد شد. زنانی که تجربه آزار یا تجاوز جنسی قبلی داشته‌اند ناامیدی خاصی دارند، چون احتمال حاصل نشدن آن عدالتی که آنقدر با حسرت طلب می‌کنند بسیار بالاست. این ترس‌ها می‌تواند زنان را به این فکر بیاندازد که جایی برای رفتن نیست، که گیر افتاده‌اند و امیدی هم نیست.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1532/
هرس واچ | دیدبان آزار
چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟
انگار هر بار موردی از آزار یا تجاوز یک شخص مشهور گزارش می‌شود مردم این سوال را می‌پرسند. مواردی مثل مقاله اخیر واشنگتن پست که شامل جزئیاتی علیه «روی مور» نامزد جمهوری‌خواه ایالت آلاباما برای سنا می‌شد، ظاهراً فرصت‌های تازه‌ای برای قربانی‌نکوهی فراهم