Forwarded from به توان یک
لایو مسائل جنسی افراد دارای معلولیت
با حضور
امین عرب
دانش‌آموخته روانشناسی و کنشگر حقوق افراد دارای معلولیت
نگین حسینی
کنشگر حقوق افراد دارای معلولیت
مهسا تهذیبی
مترجم زبان اشاره
چهارشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۹ شب (ایران)
در صفحه به توان یک
@be_tavane_yek
شرح پوستر لایو:
در پس‌زمینه مشکی، عکس‌های امین عرب، مهسا تهذیبی و نگین حسینی قرار داده شده. زیر هر عکس، اسم و عنوان فرد قرار دارد. همچنین در بالای عکس‌ها، عنوان لایو (مسائل جنسی افراد دارای معلولیت، در صفحه به‌توان‌یک) و در پایین کادر، زمان لایو (چهارشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۹ شب به وقت ایران) نوشته شده است.
@betavaneyek
با حضور
امین عرب
دانش‌آموخته روانشناسی و کنشگر حقوق افراد دارای معلولیت
نگین حسینی
کنشگر حقوق افراد دارای معلولیت
مهسا تهذیبی
مترجم زبان اشاره
چهارشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۹ شب (ایران)
در صفحه به توان یک
@be_tavane_yek
شرح پوستر لایو:
در پس‌زمینه مشکی، عکس‌های امین عرب، مهسا تهذیبی و نگین حسینی قرار داده شده. زیر هر عکس، اسم و عنوان فرد قرار دارد. همچنین در بالای عکس‌ها، عنوان لایو (مسائل جنسی افراد دارای معلولیت، در صفحه به‌توان‌یک) و در پایین کادر، زمان لایو (چهارشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۹ شب به وقت ایران) نوشته شده است.
@betavaneyek
Forwarded from شوراهای صنفی دانشجویان کشور
#خبر
🔴 تجمع اعتراضی امروز دانشجویان #دانشگاه_علوم_پزشکی_تبریز در اعتراض به نگاه حراستی به دانشجو و قراردادن بازرسی حجاب مقابل خوابگاه های دخترانه.
🔴 این تجمع صبح امروز در شرایطی شکل گرفت که نیروی حراست راه را برای دو تن از دانشجویان دختر در برابر خوابگاه دخترانه سد کرده و مانع عبور ایشان از آنجا شدند.
1⃣3⃣7⃣6⃣
🆔@senfi_uni_iran
🔴 تجمع اعتراضی امروز دانشجویان #دانشگاه_علوم_پزشکی_تبریز در اعتراض به نگاه حراستی به دانشجو و قراردادن بازرسی حجاب مقابل خوابگاه های دخترانه.
🔴 این تجمع صبح امروز در شرایطی شکل گرفت که نیروی حراست راه را برای دو تن از دانشجویان دختر در برابر خوابگاه دخترانه سد کرده و مانع عبور ایشان از آنجا شدند.
1⃣3⃣7⃣6⃣
🆔@senfi_uni_iran
Forwarded from بهمن دارالشفایی
غزل معصوم‌شاهی:
«بچه‌های تیم‌های فوتبال دانشکده‌های کامپیوتر، ریاضی، پلیمر و عمران دانشگاه امیرکبیر، در اعتراض به بیرون کردن دختران دانشجو که برای تماشای بازی آمده و با برخورد انتظامات مواجه شدند، از مسابقه انصراف دادند.
#پلی_تکنیک»
هستی امیری:
«انصراف دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک از ادامه مسابقات فوتبال به علت ممانعت حراست از ورود زنان برای تماشا! فرقی نمیکند بازی هم‌دانشگاهی یا بازی تیم مورد علاقه یا تیم ملی حرف یکی است: حذف زنان»
من:
چه خوب که دانشگاه‌ها دوباره باز شدند.
.
«بچه‌های تیم‌های فوتبال دانشکده‌های کامپیوتر، ریاضی، پلیمر و عمران دانشگاه امیرکبیر، در اعتراض به بیرون کردن دختران دانشجو که برای تماشای بازی آمده و با برخورد انتظامات مواجه شدند، از مسابقه انصراف دادند.
#پلی_تکنیک»
هستی امیری:
«انصراف دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک از ادامه مسابقات فوتبال به علت ممانعت حراست از ورود زنان برای تماشا! فرقی نمیکند بازی هم‌دانشگاهی یا بازی تیم مورد علاقه یا تیم ملی حرف یکی است: حذف زنان»
من:
چه خوب که دانشگاه‌ها دوباره باز شدند.
.
Twitter
غزل معصوم شاهی
بچه‌های تیم‌های فوتبال دانشکده‌های کامپیوتر، ریاضی، پلیمر و عمران دانشگاه امیرکبیر، در اعتراض به بیرون کردن دختران دانشجو که برای تماشای بازی آمده و با برخورد انتظامات مواجه شدند، از مسابقه انصراف دادند. #پلی_تکنیک
🔶️مباحثی درباره جنبش می‌تو
✍طلیعه حسینی
🔹️در سال ۲۰۱۷، عبارت «می‌تو» به صورت گسترده توسط زنان به کار گرفته شد. بسیاری از چهره‌های سرشناس از نمایندگان مجلس و سیاست‌مداران گرفته تا چهره‌های ورزشی و هنری و حتی چهره‌های شاخص سیلیکون ولی به تجاوز و آزار جنسی یا اهمال‌کاری و ندیده‌گرفتن گزارش‌ها در این مورد محکوم شدند. این جنبش به سرعت در تمام کشورها از جمله ایران نیز فعال شد.
🔹️از زمان شروع استفاده از این هشتگ تاکنون به‌رغم دستاوردهای انکارناپذیرش، همواره از منظرهای مختلف، نقدهایی نیز به آن وارد شده است. اینکه جنبشی بتواند در این سطح گستردگی یابد و اظهارنظرهای مختلف را برانگیزد خود نشان از حساسیت موضوع و البته دینامیسم درونی آن دارد. تاریخ به ما می‌آموزد که این دینامیسم حفظ نخواهد شد مگر با نقد و بررسی کنش‌ها و دستاوردها.
🔹️پس اجازه دهید در اینجا نیز از چند منظر مختلف به این جنبش (شاید هم گسترده‌ترین جنبش زنان چند سال اخیر) نزدیک شویم. البته از پیش آگاهیم که اولین انتقادی که می‌توان به این دست مقالات و البته جنبش‌ها وارد کرد، همین خط‌‌‌کشی دقیق میان مفهوم زن و مرد و درنظرگرفتن دوگانه‌ای صریح در این میان است.
🔹️آن‌چیزی که مسبب تبعیض علیه اقلیت‌های جنسی است، همسو با منطقی است که علیه زنان و حتی سایر اقلیت‌های نژادی، قومی و مذهبی اعمال تبعیض می‌کند. البته روشن است که در بسیاری از موارد، تبعیض علیه اقلیت‌های جنسی به‌مراتب شدیدتر است، اما یکی از اهداف این مقاله فراروی از همین تعریف زن بر مبنایی بیولوژیک است، تا بتوان ضمن نگاهی انتقادی به مفاهیم موجود، پایه‌های تفکر و البته کنشی سیاسی را پی‌ریزی کند.
🔹️در این مقاله قصد داریم به چند سوال کلیدی پاسخ دهیم و امیدواریم باب بحث و تبادل نظر در این باره به زبان فارسی نیز، بیش از پیش گشوده شود.
◾اولین تمرکز ما بر مسئله اتحاد میان زنان خواهد بود. آیا اتحادی میان زنان (به صرف شباهت بیولوژیک) ممکن خواهد بود و آیا اساساً مطلوب است؟
◾مبارزه فمینیستی چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ سیاست‌های هویتی در این مبارزات چه نقشی بازی می‌کنند؟
آزار جنسی چیست؟ آیا تعریف و مرز مشخصی دارد؟
◾قربانی کیست؟ مرزهای قربانی‌نکوهی کجاست؟ چرا باید از نقش خودشیفته قربانی رها شد؟
▪️رابطه قدرت و سکسوالیته چیست؟
◾مناسبات سرمایه‌داری در برقراری مناسبات جنسی چه نقشی بازی کرده‌اند؟
▪️شبکه‌های اجتماعی چه نقشی در جنبش‌ها و اتحادها بازی می‌کنند؟
▪️استفاده از شبکه‌های اجتماعی در ماهیت جنبش می‌تو چه تأثیری داشت؟
▪️بسیاری می‌تو را متهم به فردگرایی لیبرال بورژوایی کرده‌اند، آیا این جنبش به‌رغم ادعای اجتماعی‌بودن، توانسته بر فردگرایی غلبه کند؟ شاید بهتر است بپرسیم آیا اساساً قصدی برای غلبه بر فردگرایی دارد؟
▪️آیا این جنبش توانسته است زنان سایر طبقات را با خود همراه کند؟
◾می‌تو در ایران چه تحولاتی از سر گذارند؟ ورود رسمی نظام قضایی در بعضی از پرونده‌ها نشان از چه دارد؟
منبع: حلقه تجریش
@tajrishcircle
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1949
✍طلیعه حسینی
🔹️در سال ۲۰۱۷، عبارت «می‌تو» به صورت گسترده توسط زنان به کار گرفته شد. بسیاری از چهره‌های سرشناس از نمایندگان مجلس و سیاست‌مداران گرفته تا چهره‌های ورزشی و هنری و حتی چهره‌های شاخص سیلیکون ولی به تجاوز و آزار جنسی یا اهمال‌کاری و ندیده‌گرفتن گزارش‌ها در این مورد محکوم شدند. این جنبش به سرعت در تمام کشورها از جمله ایران نیز فعال شد.
🔹️از زمان شروع استفاده از این هشتگ تاکنون به‌رغم دستاوردهای انکارناپذیرش، همواره از منظرهای مختلف، نقدهایی نیز به آن وارد شده است. اینکه جنبشی بتواند در این سطح گستردگی یابد و اظهارنظرهای مختلف را برانگیزد خود نشان از حساسیت موضوع و البته دینامیسم درونی آن دارد. تاریخ به ما می‌آموزد که این دینامیسم حفظ نخواهد شد مگر با نقد و بررسی کنش‌ها و دستاوردها.
🔹️پس اجازه دهید در اینجا نیز از چند منظر مختلف به این جنبش (شاید هم گسترده‌ترین جنبش زنان چند سال اخیر) نزدیک شویم. البته از پیش آگاهیم که اولین انتقادی که می‌توان به این دست مقالات و البته جنبش‌ها وارد کرد، همین خط‌‌‌کشی دقیق میان مفهوم زن و مرد و درنظرگرفتن دوگانه‌ای صریح در این میان است.
🔹️آن‌چیزی که مسبب تبعیض علیه اقلیت‌های جنسی است، همسو با منطقی است که علیه زنان و حتی سایر اقلیت‌های نژادی، قومی و مذهبی اعمال تبعیض می‌کند. البته روشن است که در بسیاری از موارد، تبعیض علیه اقلیت‌های جنسی به‌مراتب شدیدتر است، اما یکی از اهداف این مقاله فراروی از همین تعریف زن بر مبنایی بیولوژیک است، تا بتوان ضمن نگاهی انتقادی به مفاهیم موجود، پایه‌های تفکر و البته کنشی سیاسی را پی‌ریزی کند.
🔹️در این مقاله قصد داریم به چند سوال کلیدی پاسخ دهیم و امیدواریم باب بحث و تبادل نظر در این باره به زبان فارسی نیز، بیش از پیش گشوده شود.
◾اولین تمرکز ما بر مسئله اتحاد میان زنان خواهد بود. آیا اتحادی میان زنان (به صرف شباهت بیولوژیک) ممکن خواهد بود و آیا اساساً مطلوب است؟
◾مبارزه فمینیستی چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ سیاست‌های هویتی در این مبارزات چه نقشی بازی می‌کنند؟
آزار جنسی چیست؟ آیا تعریف و مرز مشخصی دارد؟
◾قربانی کیست؟ مرزهای قربانی‌نکوهی کجاست؟ چرا باید از نقش خودشیفته قربانی رها شد؟
▪️رابطه قدرت و سکسوالیته چیست؟
◾مناسبات سرمایه‌داری در برقراری مناسبات جنسی چه نقشی بازی کرده‌اند؟
▪️شبکه‌های اجتماعی چه نقشی در جنبش‌ها و اتحادها بازی می‌کنند؟
▪️استفاده از شبکه‌های اجتماعی در ماهیت جنبش می‌تو چه تأثیری داشت؟
▪️بسیاری می‌تو را متهم به فردگرایی لیبرال بورژوایی کرده‌اند، آیا این جنبش به‌رغم ادعای اجتماعی‌بودن، توانسته بر فردگرایی غلبه کند؟ شاید بهتر است بپرسیم آیا اساساً قصدی برای غلبه بر فردگرایی دارد؟
▪️آیا این جنبش توانسته است زنان سایر طبقات را با خود همراه کند؟
◾می‌تو در ایران چه تحولاتی از سر گذارند؟ ورود رسمی نظام قضایی در بعضی از پرونده‌ها نشان از چه دارد؟
منبع: حلقه تجریش
@tajrishcircle
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1949
دیدبان آزار
مباحثی درباره یک جنبش؛ می‌تو چه تحولاتی از سر گذارند؟
اولین بار در سال 2006 بود که تارانا بورک، زن کنشگر سیاه‌پوست نیویورکی، عبارت می‌تو را برای افزایش آگاهی در مورد اذیت و آزارهای جنسی به کار برد و 11 سال بعد آلیسا میلانو، بازیگر و تهیه‌کننده‌ی آمریکایی از این عبارت علیه آزار جنسی صورت گرفته
🔻دستگاه قضایی با چه بهانه هایی متجاوزان را تبرئه می‌کند؟
🔶️شلوار جین، پرچم مبارزه با قربانی نکوهی
🔹️دیدبان آزار: در سال ۱۹۹۹، دادگاه عالی ایتالیا مردی را بر این اساس که شاکی شلوار جین تنگ به پا داشته از اتهام تجاوز تبرئه کرد. قاضی استدلال کرده بود که این رابطه جنسی نمی‌توانسته تجاوز باشد چرا که شلوار دختر آنقدر تنگ بوده که فقط با کمک خودش می‌توانسته از پایش دربیاید و بنابراین رضایت داشته است. داستان چه بود؟ در سال ۱۹۹۲ دختری ۱۸ ساله پس از اولین جلسه کلاس رانندگی به ایستگاه پلیس رفت و گزارش داد که مورد تجاوز قرار گرفته است.
🔹️دختر ادعا کرد که آموزشگر ۴۵ ساله او را به مکانی دورافتاده برده و مجبورش کرده از خودرو پیاده شود. مربی شلوار دختر را به زور درآورده، به او تعرض کرده و سپس تهدید می‌کند که اگر ماجرا را برای کسی تعریف کند او را به قتل می‌رساند. اما دختر بلافاصله خانواده را در جریان می‌گذارد و از متجاوز شکایت می‌کند.
مربی در دادگاه به تجاوز محکوم می‌شود و سه سال مجازات حبس دریافت می‌کند. اما او به رای صادره اعتراض می‌کند و این پرونده به دادگاه عالی ایتالیا کشیده می‌شود.
🔹️ دادگاه عالی اعلام کرد که اگر زنی شلوار جین خیلی تنگ به پا داشته باشد امکان ندارد مورد تجاوز قرار بگیرد: «همه می‌دانند که شلوار جین بدون کمک فعالانه خود فرد از پا در نمی‌آید و اگر فرد در مقابل متجاوز تقلا و مقاومت کند، کاملا غیرممکن می‌شود». مربی از تمامی اتهامات تبرئه و از زندان آزاد شد. این رای دادگاه عالی در رویه قضایی ایتالیا به «دفاع شلوار جین» مشهور شد.
🔹️ روزنامه‌ها، برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی و ... این خبر را به طور گسترده پوشش دادند و بحثی عمومی در سطح ملی به راه افتاد.
در اعتراض به این رای، روز بعد زنان سیاستمدار در مقابل پارلمان ایتالیا تجمع کردند و سپس با شلوار جین به محل کار خود رفتند. آنها اعلام کردند که تا نقض این رای به اعتراضات خود ادامه می‌دهند. هیچکدام از مردان سیاستمدار در این تجمع حضور پیدا نکردند و با زنان همراه نشدند.
🔹️خیلی سریع زنان در دیگر کشورها هم به این اعتراض پیوستند و شلوار جین در بسیاری از نقاط دنیا به نمادی برای مقابله با قربانی‌نکوهی و اسطوره‌های تجاوز تبدیل شد.
🔹️پاتریشیا گیگانز، فمینیست و کنشگر آمریکایی که در حوزه مقابله با خشونت جنسی فعالیت می‌کند، در سال ۱۹۹۹ با الهام از این پرونده و اعتراضات پیرامونش، روز شلوار جین را در لس‌‌آنجلس بنا نهاد. هر سال، آخرین چهار شنبه ماه آوریل که ماه اطلاعرسانی درباره خشونت جنسی است، میلیون‌ها زن شلوار جین می‌پوشند و درباره فرهنگ تجاوز و اسطوره‌های خشونت جنسی اطلاعرسانی می‌کنند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1799/
🔶️شلوار جین، پرچم مبارزه با قربانی نکوهی
🔹️دیدبان آزار: در سال ۱۹۹۹، دادگاه عالی ایتالیا مردی را بر این اساس که شاکی شلوار جین تنگ به پا داشته از اتهام تجاوز تبرئه کرد. قاضی استدلال کرده بود که این رابطه جنسی نمی‌توانسته تجاوز باشد چرا که شلوار دختر آنقدر تنگ بوده که فقط با کمک خودش می‌توانسته از پایش دربیاید و بنابراین رضایت داشته است. داستان چه بود؟ در سال ۱۹۹۲ دختری ۱۸ ساله پس از اولین جلسه کلاس رانندگی به ایستگاه پلیس رفت و گزارش داد که مورد تجاوز قرار گرفته است.
🔹️دختر ادعا کرد که آموزشگر ۴۵ ساله او را به مکانی دورافتاده برده و مجبورش کرده از خودرو پیاده شود. مربی شلوار دختر را به زور درآورده، به او تعرض کرده و سپس تهدید می‌کند که اگر ماجرا را برای کسی تعریف کند او را به قتل می‌رساند. اما دختر بلافاصله خانواده را در جریان می‌گذارد و از متجاوز شکایت می‌کند.
مربی در دادگاه به تجاوز محکوم می‌شود و سه سال مجازات حبس دریافت می‌کند. اما او به رای صادره اعتراض می‌کند و این پرونده به دادگاه عالی ایتالیا کشیده می‌شود.
🔹️ دادگاه عالی اعلام کرد که اگر زنی شلوار جین خیلی تنگ به پا داشته باشد امکان ندارد مورد تجاوز قرار بگیرد: «همه می‌دانند که شلوار جین بدون کمک فعالانه خود فرد از پا در نمی‌آید و اگر فرد در مقابل متجاوز تقلا و مقاومت کند، کاملا غیرممکن می‌شود». مربی از تمامی اتهامات تبرئه و از زندان آزاد شد. این رای دادگاه عالی در رویه قضایی ایتالیا به «دفاع شلوار جین» مشهور شد.
🔹️ روزنامه‌ها، برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی و ... این خبر را به طور گسترده پوشش دادند و بحثی عمومی در سطح ملی به راه افتاد.
در اعتراض به این رای، روز بعد زنان سیاستمدار در مقابل پارلمان ایتالیا تجمع کردند و سپس با شلوار جین به محل کار خود رفتند. آنها اعلام کردند که تا نقض این رای به اعتراضات خود ادامه می‌دهند. هیچکدام از مردان سیاستمدار در این تجمع حضور پیدا نکردند و با زنان همراه نشدند.
🔹️خیلی سریع زنان در دیگر کشورها هم به این اعتراض پیوستند و شلوار جین در بسیاری از نقاط دنیا به نمادی برای مقابله با قربانی‌نکوهی و اسطوره‌های تجاوز تبدیل شد.
🔹️پاتریشیا گیگانز، فمینیست و کنشگر آمریکایی که در حوزه مقابله با خشونت جنسی فعالیت می‌کند، در سال ۱۹۹۹ با الهام از این پرونده و اعتراضات پیرامونش، روز شلوار جین را در لس‌‌آنجلس بنا نهاد. هر سال، آخرین چهار شنبه ماه آوریل که ماه اطلاعرسانی درباره خشونت جنسی است، میلیون‌ها زن شلوار جین می‌پوشند و درباره فرهنگ تجاوز و اسطوره‌های خشونت جنسی اطلاعرسانی می‌کنند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1799/
هرس واچ | دیدبان آزار
«تجاوز به زنی که شلوار جین تنگ پوشیده غیرممکن است»
ر سال 1999، دادگاه عالی ایتالیا مردی را بر این اساس که شاکی شلوار جین تنگ به پا داشته از اتهام تجاوز تبرئه کرد. قاضی استدلال کرده بود که این رابطه جنسی نمی‌توانسته تجاوز باشد چرا که شلوار دختر آنقدر تنگ بوده که فقط با کمک خودش می‌توانسته از پایش دربی
Forwarded from بيدارزنى
📌 نقش زنان معلم در مبارزه علیه خصوصی‌سازی آموزش در مکزیک
✍🏽 گردآوری و تنظیم: جلوه جواهری
🟣 تقدیم به معلمان مبارز در مکزیک و ایران که علیرغم تمامی مصائب پیشرو و سرکوب روزافزون به راهشان ادامه می‌دهند.
#بیدارزنی: در آستانه روز کارگر و روز معلم هستیم. شورای هماهنگی تشکل های معلمان طی بیانیه ای خواستار شرکت معلمان در تجمع روز ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر شده است. این چندمین تجمع سراسری معلمان در سال جاری است. از سال گذشته شاهد پیشروی دوباره جنبش معلمان در ایران هستیم؛ جنبشی که در سالهای اخیر از تمرکز بر خواسته‌های معیشتی معلمان پیشی گرفته است. این جنبش با ایستادگی بر خواسته‌های مشخص معیشتی، خواستار فقرزدایی و آموزش رایگان، یعنی مسائلی فراتر از خواسته‌های معطوف به خود است.
▪️پیشتازی زنان در حرکت‌های اعتراضی معلمان در ایران یکی از ویژگی‌های این جنبش شده است. یکی از دلایل آن می‌تواند جمعیت زنان شاغل در میان معلمان باشد که شغلی مناسب زنان در ایران قلمداد می‌شود. اما ایران تنها کشوری نیست که معلمان زن در آن پیشروی دارند. در جایی مثل مکزیک نیز زنان نقش ویژه‌ای در پیشبرد جنبش معلمان آن ایفا می‌کنند. در آنجا علیرغم همه‌ی تفاوت‌ها با ایران، زنان معلم به دلایل مشابه، مانند بالابودن تعدادشان در میان جمعیت معلمان و خصوصی‌سازی آموزش که بیش از همه بر زنان تاثیر می‌گذارد؛ نقش عمده‌ای دارند اما کمتر در رهبری اتحادیه‌ها حضور دارند. با این وجود بعد از اعتراضات جنبش معلمان در سال ۲۰۰۶ که این اعتراضات رنگ و بوی دیگری گرفت، زنان معلم توانستند نقش موثرتری در رهبری و سازماندهی جنبش ایفا کنند.
در این مطلب، به طور نمونه به حرکت‌های اعتراضی زنان معلم مکزیکی در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۱۳ اشاره کرده‌ام. نکته مهم اینکه معلمان مکزیک سابقه دهه‌ها مبارزه را در پرونده خود دارند و این مطلب به هیچ وجه نمی‌تواند روند این اعتراضات را به مخاطب نشان دهند، بلکه تنها اشاره‌ای دارد به نقش زنان در بخشی از این اعتراضات.
▪️از متن: مبارزه معلمان مکزیک علیه خصوصی‌سازی افسارگسیخته
جنبش معلمان در مکزیک یکی از قدرتمندترین جنبش‌ها علیه خصوصی‌سازی در دنیاست که از آموزش عمومی دفاع و با اصلاحات آموزشی ناشی از خصوصی‌سازی مقابله می‌کند. قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا ۱۹۹۳) بین کانادا، مکزیک و امریکا منجر به اصلاحات ساختاری و خصوصی‌سازی افسارگسیخته دولت مکزیک در تمامی نهاد‌های اجتماعی از جمله آموزش و پرورش و در نتیجه گسترش فقر و نابرابری شده است. خصوصی‌سازی آموزش و پرورش، در درجه اول به دلیل آنکه معیشت و کار معلمان و کارگرانِ این بخش را تحت تاثیر خود قرار داده است باعث اعتراض اتحادیه‌های معلمان و ایستادگی در مقابل این اصلاحات شد. (۲)
یکی از اتحادیه‌هایی که مقابل اصلاحات دولتی ایستاد، هماهنگی ملی کارگران آموزش و پرورش (CNTE[۱]) است. این نهاد از قدرتمندترین اتحادیه‌های کارگران مکزیک است که در دسامبر سال ۱۹۷۹ توسط معلمان ایالات فقیرتر جنوبی مکزیک، به جای اتحادیه‌ی هماهنگی ملی کارگران آموزش و پرورش (SNTE[۲]) تاسیس شد. اعضای این اتحادیه که با اتحادیه‌های دولتی یا «رسمی» موافق نبودند و علیه گرایش‌های بوروکراتیک SNTE فشار می‌آوردند، ضمن حمایت از ارزش‌های ایدئولوژیک مائوئیستی و مارکسیستی برای آموزش و اصلاحات، یک سازمان اتحادیه‌ای کمتر سیستماتیک و مستقل از دولت را تشکیل دادند. بیشتر اعضای این سازمان را زنان تشکیل می‌دادند که اغلب از مناطق بومی در مرکز یا اطراف #چیاپاس بودند. اولین راهپیمایی CNTE که سراسری بود اما عمدتاً در شهر مکزیکو رخ داد، باعث افزایش حقوق معلمان شد....»
#روز_جهانی_کارگر
#اعتراضات_سراسری_معلمان
#ملغی_سازی_آموزش_خصوصی #نئولیبرالیسم
ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/44086
@bidarzani
✍🏽 گردآوری و تنظیم: جلوه جواهری
🟣 تقدیم به معلمان مبارز در مکزیک و ایران که علیرغم تمامی مصائب پیشرو و سرکوب روزافزون به راهشان ادامه می‌دهند.
#بیدارزنی: در آستانه روز کارگر و روز معلم هستیم. شورای هماهنگی تشکل های معلمان طی بیانیه ای خواستار شرکت معلمان در تجمع روز ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر شده است. این چندمین تجمع سراسری معلمان در سال جاری است. از سال گذشته شاهد پیشروی دوباره جنبش معلمان در ایران هستیم؛ جنبشی که در سالهای اخیر از تمرکز بر خواسته‌های معیشتی معلمان پیشی گرفته است. این جنبش با ایستادگی بر خواسته‌های مشخص معیشتی، خواستار فقرزدایی و آموزش رایگان، یعنی مسائلی فراتر از خواسته‌های معطوف به خود است.
▪️پیشتازی زنان در حرکت‌های اعتراضی معلمان در ایران یکی از ویژگی‌های این جنبش شده است. یکی از دلایل آن می‌تواند جمعیت زنان شاغل در میان معلمان باشد که شغلی مناسب زنان در ایران قلمداد می‌شود. اما ایران تنها کشوری نیست که معلمان زن در آن پیشروی دارند. در جایی مثل مکزیک نیز زنان نقش ویژه‌ای در پیشبرد جنبش معلمان آن ایفا می‌کنند. در آنجا علیرغم همه‌ی تفاوت‌ها با ایران، زنان معلم به دلایل مشابه، مانند بالابودن تعدادشان در میان جمعیت معلمان و خصوصی‌سازی آموزش که بیش از همه بر زنان تاثیر می‌گذارد؛ نقش عمده‌ای دارند اما کمتر در رهبری اتحادیه‌ها حضور دارند. با این وجود بعد از اعتراضات جنبش معلمان در سال ۲۰۰۶ که این اعتراضات رنگ و بوی دیگری گرفت، زنان معلم توانستند نقش موثرتری در رهبری و سازماندهی جنبش ایفا کنند.
در این مطلب، به طور نمونه به حرکت‌های اعتراضی زنان معلم مکزیکی در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۱۳ اشاره کرده‌ام. نکته مهم اینکه معلمان مکزیک سابقه دهه‌ها مبارزه را در پرونده خود دارند و این مطلب به هیچ وجه نمی‌تواند روند این اعتراضات را به مخاطب نشان دهند، بلکه تنها اشاره‌ای دارد به نقش زنان در بخشی از این اعتراضات.
▪️از متن: مبارزه معلمان مکزیک علیه خصوصی‌سازی افسارگسیخته
جنبش معلمان در مکزیک یکی از قدرتمندترین جنبش‌ها علیه خصوصی‌سازی در دنیاست که از آموزش عمومی دفاع و با اصلاحات آموزشی ناشی از خصوصی‌سازی مقابله می‌کند. قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا ۱۹۹۳) بین کانادا، مکزیک و امریکا منجر به اصلاحات ساختاری و خصوصی‌سازی افسارگسیخته دولت مکزیک در تمامی نهاد‌های اجتماعی از جمله آموزش و پرورش و در نتیجه گسترش فقر و نابرابری شده است. خصوصی‌سازی آموزش و پرورش، در درجه اول به دلیل آنکه معیشت و کار معلمان و کارگرانِ این بخش را تحت تاثیر خود قرار داده است باعث اعتراض اتحادیه‌های معلمان و ایستادگی در مقابل این اصلاحات شد. (۲)
یکی از اتحادیه‌هایی که مقابل اصلاحات دولتی ایستاد، هماهنگی ملی کارگران آموزش و پرورش (CNTE[۱]) است. این نهاد از قدرتمندترین اتحادیه‌های کارگران مکزیک است که در دسامبر سال ۱۹۷۹ توسط معلمان ایالات فقیرتر جنوبی مکزیک، به جای اتحادیه‌ی هماهنگی ملی کارگران آموزش و پرورش (SNTE[۲]) تاسیس شد. اعضای این اتحادیه که با اتحادیه‌های دولتی یا «رسمی» موافق نبودند و علیه گرایش‌های بوروکراتیک SNTE فشار می‌آوردند، ضمن حمایت از ارزش‌های ایدئولوژیک مائوئیستی و مارکسیستی برای آموزش و اصلاحات، یک سازمان اتحادیه‌ای کمتر سیستماتیک و مستقل از دولت را تشکیل دادند. بیشتر اعضای این سازمان را زنان تشکیل می‌دادند که اغلب از مناطق بومی در مرکز یا اطراف #چیاپاس بودند. اولین راهپیمایی CNTE که سراسری بود اما عمدتاً در شهر مکزیکو رخ داد، باعث افزایش حقوق معلمان شد....»
#روز_جهانی_کارگر
#اعتراضات_سراسری_معلمان
#ملغی_سازی_آموزش_خصوصی #نئولیبرالیسم
ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/44086
@bidarzani
بیدارزنی
نقش زنان معلم در مبارزه علیه خصوصی‌سازی آموزش در مکزیک - بیدارزنی
این مطلب به نقش معلمان زن علیه خصوصی‌سازی آموزش و دلایل آنها برای حضور در اعتراضات جنبش معلمان مکزیک اشاره دارد.
Forwarded from شبکه یاری کودکان کار
🎗بیانیه شبکه یاری کودکان کار در روز جهانی کارگر
▫️روز جهانی کارگر در حالی فرا می‌رسد که جهان در تلاطم دهشتناکی دست‌وپا می‌زند. فقر، بیکاری و آوارگی میلیون‌ها انسان، حاصل جنگ‌افروزی حاکمانی است که با بی‌تدبیری، زیاده‌خواهی و قلدری، جهان را به ورطه هولناکی سوق داده‌اند. متاسفانه کودکان و زنان اولین قربانیان این کارزار دلخراش و بی‌پایان هستند.
▫️در سالی که در کشورمان سپری کردیم، تن خسته و رنجور کارگران در فشار سهمگین تورم و گرانی، چند برابر شدن یکباره هزینه‌های زندگی، افزایش سرسام‌آور و لجام‌گسیخته هزینه مسکن و سلامت و آموزش و از میان رفتن حمایت‌های اجتماعی سفره کارگران را کوچکتر از همیشه کرده است. کارگران مهاجر در این میان بی‌پناه‌تر از همیشه فشارهای مضاعفی را متحمل شده‌اند. در بحران‌های اقتصادی، هزینه‌های آموزش و تحصیل فرزندان اول از همه از سبد خانوار حذف می‌شود و کودکان به ناچار و علیرغم میل باطنی بخشی از تامین معاش خانوار را عهده‌دار می‌شوند.
▫️شبکه یاری کودکان کار متشکل از ده‌ها نهاد مدنی حامی کودکان کار فرا رسیدن روز جهانی کارگر را به کارگران زحمت‌کش ایران شادباش گفته و ضمن هشدار به مسئولین و متولیان امور در خصوص وضعیت اسفبار اقتصادی و اجتماعی، به شدت نگران خانواده‌های در شرایط دشوار و به خصوص فرزندان این خانواده‌ها است.
🔻ما با استناد به مفاد مصرح در پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک که کشور ما در سال ۱۳۷۳ به آن پیوسته و متعهد به اجرای مفاد آن شده است، وظیفه انسانی و مسئولیت اجتماعی خود می‌دانیم مواردی را با تأکید بیشتر از گذشته یادآور شویم:
۱) فشارهای اقتصادی امان مردمان را بریده و به استیصال رسانده است. در این شرایط، خطر افزایش خشونت خانگی، کودک آزاری، ترک تحصیل کودکان و اجبار به اشتغال آنها و در نهایت فروپاشی خانواده‌ها همواره هموطنان عزیزمان را تهدید می‌کند. لذا بر عهده دولت فعلی است با سرعت بیشتری وارد عمل شده و با بهره‌گیری از علم عالمان اقتصادی، افزایش حمایت‌های اجتماعی و رفع موانع توسعه عادلانه اقتصادی و اجتماعی، از شعارزدگی فاصله گرفته و برای بهبود زندگی مردم گام‌های عملی‌تری بردارد.
۲) متاسفانه اخیرا شاهد جریانی در جامعه هستیم که به دنبال عادی‌سازی و عادی‌انگاری کار کودک و رسمیت‌بخشی به آن بعضاً با کلیدواژه کارآفرینی، به ایجاد دکه‌های گل‌فروشی ویژه کودکانِ‌کار و حتی پوشاندن لباس فرم به کودکان کارگر و... اقدام می‌کنند؛ ما ضمن محکوم کردن هرگونه تلاش برای عادی‌سازی کار کودکان، به عنوان دیدبانان مردمی حقوق کودک، خواهان برخورد ریشه‌ای با مسئله کار کودکان و واکاوی علل و پیدایش آن و ارائه راه حل‌های عملی و بهبود وضعیت زندگی خانواده‌های در شرایط دشوار با تأکید بر برابری حقوق ایرانی و غیرایرانی هستیم.
۳) همه‌گیری کرونا و تبعات آن، همچنین بحران اقتصادی حاصل از تحریم‌های بین‌المللی و سوء مدیریت اقتصادی و دلایل دیگری از جمله عدم دسترسی به فناوری و ابزارهای آن باعث شده چند میلیون دانش‌آموز به گفته خود مسئولین، از چرخه رسمی آموزش و پرورش خارج شوند. حال بیم آن می‌رود که با بازگشایی مجدد مدارس شمار قابل توجهی از این کودکان به دلیل تداوم فقر خانواده‌ها، همچنان از تحصیل به دور مانده و چه بسا اکنون مسئولیت تامین بخشی از معاش خانواده‌هایشان را عهده‌دار شده باشند. لذا وزارت آموزش و پرورش مکلف است در اسرع وقت نسبت به وضعیت فعلی این دانش‌آموزان آمار و گزارش شفاف ارائه دهد و برای تحقق حق آموزش رایگان، باکیفیت و قابل دسترس برای همه کودکان این سرزمین اقدام کند.
۴) شبکه یاری کودکان کار از خواست‌های صنفی معلمان حمایت کرده و دلسوزانه تصریح می‌کند راه هرگونه توسعه و آبادانی کشور از مجرای آموزش و پرورش کشور می‌گذرد. حالِ خوب معلمان منجر به حالِ خوبِ فرزندان این کشور شده و در نهایت منجر به توسعه پایدار و عادلانه خواهد شد.
https://ibb.co/TvXgF7G
در وبسایت شبکه یاری بخوانید
#شبکه_یاری_کودکان_کار
@shabakeyari
▫️روز جهانی کارگر در حالی فرا می‌رسد که جهان در تلاطم دهشتناکی دست‌وپا می‌زند. فقر، بیکاری و آوارگی میلیون‌ها انسان، حاصل جنگ‌افروزی حاکمانی است که با بی‌تدبیری، زیاده‌خواهی و قلدری، جهان را به ورطه هولناکی سوق داده‌اند. متاسفانه کودکان و زنان اولین قربانیان این کارزار دلخراش و بی‌پایان هستند.
▫️در سالی که در کشورمان سپری کردیم، تن خسته و رنجور کارگران در فشار سهمگین تورم و گرانی، چند برابر شدن یکباره هزینه‌های زندگی، افزایش سرسام‌آور و لجام‌گسیخته هزینه مسکن و سلامت و آموزش و از میان رفتن حمایت‌های اجتماعی سفره کارگران را کوچکتر از همیشه کرده است. کارگران مهاجر در این میان بی‌پناه‌تر از همیشه فشارهای مضاعفی را متحمل شده‌اند. در بحران‌های اقتصادی، هزینه‌های آموزش و تحصیل فرزندان اول از همه از سبد خانوار حذف می‌شود و کودکان به ناچار و علیرغم میل باطنی بخشی از تامین معاش خانوار را عهده‌دار می‌شوند.
▫️شبکه یاری کودکان کار متشکل از ده‌ها نهاد مدنی حامی کودکان کار فرا رسیدن روز جهانی کارگر را به کارگران زحمت‌کش ایران شادباش گفته و ضمن هشدار به مسئولین و متولیان امور در خصوص وضعیت اسفبار اقتصادی و اجتماعی، به شدت نگران خانواده‌های در شرایط دشوار و به خصوص فرزندان این خانواده‌ها است.
🔻ما با استناد به مفاد مصرح در پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک که کشور ما در سال ۱۳۷۳ به آن پیوسته و متعهد به اجرای مفاد آن شده است، وظیفه انسانی و مسئولیت اجتماعی خود می‌دانیم مواردی را با تأکید بیشتر از گذشته یادآور شویم:
۱) فشارهای اقتصادی امان مردمان را بریده و به استیصال رسانده است. در این شرایط، خطر افزایش خشونت خانگی، کودک آزاری، ترک تحصیل کودکان و اجبار به اشتغال آنها و در نهایت فروپاشی خانواده‌ها همواره هموطنان عزیزمان را تهدید می‌کند. لذا بر عهده دولت فعلی است با سرعت بیشتری وارد عمل شده و با بهره‌گیری از علم عالمان اقتصادی، افزایش حمایت‌های اجتماعی و رفع موانع توسعه عادلانه اقتصادی و اجتماعی، از شعارزدگی فاصله گرفته و برای بهبود زندگی مردم گام‌های عملی‌تری بردارد.
۲) متاسفانه اخیرا شاهد جریانی در جامعه هستیم که به دنبال عادی‌سازی و عادی‌انگاری کار کودک و رسمیت‌بخشی به آن بعضاً با کلیدواژه کارآفرینی، به ایجاد دکه‌های گل‌فروشی ویژه کودکانِ‌کار و حتی پوشاندن لباس فرم به کودکان کارگر و... اقدام می‌کنند؛ ما ضمن محکوم کردن هرگونه تلاش برای عادی‌سازی کار کودکان، به عنوان دیدبانان مردمی حقوق کودک، خواهان برخورد ریشه‌ای با مسئله کار کودکان و واکاوی علل و پیدایش آن و ارائه راه حل‌های عملی و بهبود وضعیت زندگی خانواده‌های در شرایط دشوار با تأکید بر برابری حقوق ایرانی و غیرایرانی هستیم.
۳) همه‌گیری کرونا و تبعات آن، همچنین بحران اقتصادی حاصل از تحریم‌های بین‌المللی و سوء مدیریت اقتصادی و دلایل دیگری از جمله عدم دسترسی به فناوری و ابزارهای آن باعث شده چند میلیون دانش‌آموز به گفته خود مسئولین، از چرخه رسمی آموزش و پرورش خارج شوند. حال بیم آن می‌رود که با بازگشایی مجدد مدارس شمار قابل توجهی از این کودکان به دلیل تداوم فقر خانواده‌ها، همچنان از تحصیل به دور مانده و چه بسا اکنون مسئولیت تامین بخشی از معاش خانواده‌هایشان را عهده‌دار شده باشند. لذا وزارت آموزش و پرورش مکلف است در اسرع وقت نسبت به وضعیت فعلی این دانش‌آموزان آمار و گزارش شفاف ارائه دهد و برای تحقق حق آموزش رایگان، باکیفیت و قابل دسترس برای همه کودکان این سرزمین اقدام کند.
۴) شبکه یاری کودکان کار از خواست‌های صنفی معلمان حمایت کرده و دلسوزانه تصریح می‌کند راه هرگونه توسعه و آبادانی کشور از مجرای آموزش و پرورش کشور می‌گذرد. حالِ خوب معلمان منجر به حالِ خوبِ فرزندان این کشور شده و در نهایت منجر به توسعه پایدار و عادلانه خواهد شد.
https://ibb.co/TvXgF7G
در وبسایت شبکه یاری بخوانید
#شبکه_یاری_کودکان_کار
@shabakeyari
ImgBB
0ef7d285-4257-4b47-8ae3-7368fc1d8e8e hosted at ImgBB
Image 0ef7d285-4257-4b47-8ae3-7368fc1d8e8e hosted in ImgBB
Forwarded from کانون نویسندگان ایران
گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
هر سال در اولین روز ماه مه، کارگران جهان دوشادوش هم به خیابان‌ها می‌آیند و بر ضد نظام سرمایه‌داری می‌خروشند و با مارش همبستگی، روز جهانی کارگر را گرامی می‌دارند. کارگران با مشت‌هایی گره کرده در برابر نظامی می‌ایستند که بی‌وقفه حقوق اولیهی زندگی و دستاوردهای مبارزاتی‌شان را چپاول کرده و در ویرانی و تباهی کم نگذاشته است.
بیش از یک قرن پیش کارگران با خواستِ ۸ ساعت کار روزانه به جای ۱۴ ساعت و اعلام اعتصاب و برگزاری تظاهرات گسترده به خیابان‌ها آمدند و به خاک و خون کشیده شدند. این خواست که چیزی جز دستیابی به شأن و کرامت انسانی، زندگی بهتر و فراغت بیشتر برای کارگران نبود، طی سال‌ها مقاومت و ایستادگی و با جان‌فشانی میلیون‌ها کارگر در اعتراض به نابرابری و استثمار به ثمر نشست و سرانجام به رسمیت شناخته شد.
هم‌گامِ این خروش، کارگران ایران نیز همچون سالیان گذشته و در شرایطی به مراتب سخت‌تر به استقبال اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) می‌روند؛ کارگرانی که در وضعیت وخیم اقتصادی و زیر بار تورمی لگام گسیخته برای گذران زندگی تقلا می‌کنند و در سایه‌ی شوم کرونا و زیر خط خانمان‌سوزِ فقر برای دریافت دستمزدی ناچیز از جانشان مایه می‌گذراند. همان‌ها که فرسوده و بی‌رمق با قراردادهای موقت و مزدهای معوق، از حداقل‌های اولیهی یک زندگی شرافتمندانه محروم مانده‌اند و حقوق و هستی‌شان بیش از پیش لگدکوب شده است.
برگزاری مراسم مستقل در این روز، بیان آزادانه‌ی مطالبات و حق تشکل‌یابی سازمان‌های مستقل، از حقوق اساسی و اولیهی کارگران در سراسر جهان است. پاسخ حاکمان اما به حق‌طلبی، آزادی‌خواهی و تشکل‌یابی کارگران و هر اعتراض و اعتصاب آنها چیزی جز سرکوب، پرونده‌سازی و زندان نبوده است. کارگران فکری و فرهنگی مستقل ایران نیز هرگز از این قاعده مستثنی نبوده‌اند و از حاکمیت چیزی جز آزار و استثمار ندیده‌اند.
کانون نویسندگان ایران ضمن اعلام حمایت از مطالبات کارگران و اعلام همبستگی با آنان در مسیر دستیابی به خواسته‌های برحقشان، همچون گذشته از حق تشکل‌یابی و آزادی بیان بی هیچ حصر و استثناء دفاع می‌کند و خواستار آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
شادباش به کارگران! و فرخنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
کانون نویسندگان ایران
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
https://telegra.ph/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%87-04-30
هر سال در اولین روز ماه مه، کارگران جهان دوشادوش هم به خیابان‌ها می‌آیند و بر ضد نظام سرمایه‌داری می‌خروشند و با مارش همبستگی، روز جهانی کارگر را گرامی می‌دارند. کارگران با مشت‌هایی گره کرده در برابر نظامی می‌ایستند که بی‌وقفه حقوق اولیهی زندگی و دستاوردهای مبارزاتی‌شان را چپاول کرده و در ویرانی و تباهی کم نگذاشته است.
بیش از یک قرن پیش کارگران با خواستِ ۸ ساعت کار روزانه به جای ۱۴ ساعت و اعلام اعتصاب و برگزاری تظاهرات گسترده به خیابان‌ها آمدند و به خاک و خون کشیده شدند. این خواست که چیزی جز دستیابی به شأن و کرامت انسانی، زندگی بهتر و فراغت بیشتر برای کارگران نبود، طی سال‌ها مقاومت و ایستادگی و با جان‌فشانی میلیون‌ها کارگر در اعتراض به نابرابری و استثمار به ثمر نشست و سرانجام به رسمیت شناخته شد.
هم‌گامِ این خروش، کارگران ایران نیز همچون سالیان گذشته و در شرایطی به مراتب سخت‌تر به استقبال اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) می‌روند؛ کارگرانی که در وضعیت وخیم اقتصادی و زیر بار تورمی لگام گسیخته برای گذران زندگی تقلا می‌کنند و در سایه‌ی شوم کرونا و زیر خط خانمان‌سوزِ فقر برای دریافت دستمزدی ناچیز از جانشان مایه می‌گذراند. همان‌ها که فرسوده و بی‌رمق با قراردادهای موقت و مزدهای معوق، از حداقل‌های اولیهی یک زندگی شرافتمندانه محروم مانده‌اند و حقوق و هستی‌شان بیش از پیش لگدکوب شده است.
برگزاری مراسم مستقل در این روز، بیان آزادانه‌ی مطالبات و حق تشکل‌یابی سازمان‌های مستقل، از حقوق اساسی و اولیهی کارگران در سراسر جهان است. پاسخ حاکمان اما به حق‌طلبی، آزادی‌خواهی و تشکل‌یابی کارگران و هر اعتراض و اعتصاب آنها چیزی جز سرکوب، پرونده‌سازی و زندان نبوده است. کارگران فکری و فرهنگی مستقل ایران نیز هرگز از این قاعده مستثنی نبوده‌اند و از حاکمیت چیزی جز آزار و استثمار ندیده‌اند.
کانون نویسندگان ایران ضمن اعلام حمایت از مطالبات کارگران و اعلام همبستگی با آنان در مسیر دستیابی به خواسته‌های برحقشان، همچون گذشته از حق تشکل‌یابی و آزادی بیان بی هیچ حصر و استثناء دفاع می‌کند و خواستار آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
شادباش به کارگران! و فرخنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
کانون نویسندگان ایران
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
https://telegra.ph/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%87-04-30
Telegraph
بیانیه
گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر! هر سال در اولین روز ماه مه، کارگران جهان دوشادوش هم به خیابان‌ها می‌آیند و بر ضد نظام سرمایه‌داری می‌خروشند و با مارش همبستگی، روز جهانی کارگر را گرامی می‌دارند. کارگران با مشت‌هایی گره کرده در برابر نظامی می‌ایستند…
Forwarded from ديد‌بان آزار
روز جهانی کارگر.pdf
7.2 MB
🔻ویژه‌نامه روز جهانی کارگر
🔶زنان کارگر علیه خشونت جنسی
🔹ماه‌ها از تابستان ۹۹ و آغاز جنبش روایتگری آزار جنسی و افشاسازی آزارگران گذشته است و همچنان رنج‌ها و شجاعت‌های بخش عمده‌ای از زنان ایرانی در مواجهه با خشونت جنسی دیده و شنیده نمی‌شود.
🔹به مناسبت روز جهانی کارگر، انتشار این مجموعه تلاشی است از سوی «دیدبان آزار» در جهت انعکاس خشونت جنسی فراگیر علیه زنان کم‌درآمد فعال در مشاغل رسمی و غیررسمی و نمایش گوشه‌ای از مبارزات زنان کارگر، دستفروش و ... علیه خشونت جنسی و جنسیتی در محیط‌های کاری.
🔹از آنجا که جنبش مقابله با خشونت جنسی بدون دربرگیری این تجربه‌ها و تلاش‌ها، تحولات و دستاوردهایی پایدار نخواهد داشت، در مجموعه پیش رو روایاتی می‌خوانید از تجربه زنانی که تاکنون سهمی از «من هم» ایرانی نداشته‌اند. همچنین ترجمه متن‌هایی در زمینه مبارزات زنان کارگر و دستفروش در دیگر نقاط دنیا مطالعه خواهید کرد، مبارزات زنانی که با حداقلی‌ترین امتیازها و برخورداری‌ها، متشکل شدند و دستاورهایی ارزشمند در راستای بهبود محیط‌های کاری خود رقم زدند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶زنان کارگر علیه خشونت جنسی
🔹ماه‌ها از تابستان ۹۹ و آغاز جنبش روایتگری آزار جنسی و افشاسازی آزارگران گذشته است و همچنان رنج‌ها و شجاعت‌های بخش عمده‌ای از زنان ایرانی در مواجهه با خشونت جنسی دیده و شنیده نمی‌شود.
🔹به مناسبت روز جهانی کارگر، انتشار این مجموعه تلاشی است از سوی «دیدبان آزار» در جهت انعکاس خشونت جنسی فراگیر علیه زنان کم‌درآمد فعال در مشاغل رسمی و غیررسمی و نمایش گوشه‌ای از مبارزات زنان کارگر، دستفروش و ... علیه خشونت جنسی و جنسیتی در محیط‌های کاری.
🔹از آنجا که جنبش مقابله با خشونت جنسی بدون دربرگیری این تجربه‌ها و تلاش‌ها، تحولات و دستاوردهایی پایدار نخواهد داشت، در مجموعه پیش رو روایاتی می‌خوانید از تجربه زنانی که تاکنون سهمی از «من هم» ایرانی نداشته‌اند. همچنین ترجمه متن‌هایی در زمینه مبارزات زنان کارگر و دستفروش در دیگر نقاط دنیا مطالعه خواهید کرد، مبارزات زنانی که با حداقلی‌ترین امتیازها و برخورداری‌ها، متشکل شدند و دستاورهایی ارزشمند در راستای بهبود محیط‌های کاری خود رقم زدند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔻به مناسبت روز جهانی کارگر
🔶خشونت جنسی علیه کارگران و شیوه‌های سازماندهی و مبارزاتی برای امن‌سازی محیط‌های کاری
🔹️روز جهانی کارگر گرامی. به مناسبت این روز، در استوری‌ها مروری داشتیم بر برخی متون پیشتر منتشرشده در دیدبان آزار در ارتباط با خشونت جنسی علیه زنان کارگر و مبارزات کارگری برای امن‌سازی محیط‌های کاری. از دستفروشان متروی تهران گرفته تا دستفروشان بازارهای کنیا و نیجریه، از وضعیت کارگران زن خانگی در کشورهای حاشیه خلیج فارس و ابتکاراتشان برای سازماندهی علیه خشونت تا مبارزات کارگران خانگی در هند و آمریکا و مکزیک. از کارکنان کافه‌ها در ایران تا کارگران مک‌دونالد در آمریکا. متونی که یادآور می‌شوند آزار جنسی معضلی همگانی و مبارزه با آن ضرورت جنبشی طبقه کارگر است. در ادامه عناوین برخی از این متن‌ها فهرست شده که در صورت تمایل می‌توانید در سایت دیدبان آزار و در بخش محیط کار جست‌وجو کنید و بخوانید.
◾کارگران خانگی و جنبش MeToo در هند
عبور از «من هم» به سوی «همۀ ما»
◾ اجتماعی‌سازی امنیت، اتحادیه‌سازی در محیط کار
◾کرونا و شرایط وخیم کارگران خانگی در خاورمیانه
از استثمار و خشونت جنسی تا بازداشت و اخراج
◾زنان طبقه کارگر، کنشگران پنهان جنبش MeToo#
◾از دست‌مالی و سیلی زدن تا تجاوز جنسی و تهدید به فسخ قرارداد
زنان کارگر در کارخانه‌های تولید پوشاک با آزار جنسی سیستماتیک مواجهند
◾دستفروشان بازارهای کامپالا علیه آزار جنسی متحد شدند
◾شرایط وخیم زنان کارگر مهاجر در حاشیه خلیج فارس
◾کارزاری که به تصویب قانون حمایت از کارگران زن هتل‌ها منجر شد
«دست‌ها را عقب ببرید، شلوارها را بالا بکشید»
◾دستمزد پایین و تشدید آسیب‌پذیری کارگران در مقابل آزارهای جنسی
کارگران مک‌دونالد در آمریکا دوباره در اعتراض به خشونت جنسی اعتصاب کردند
◾شیوع آزار جنسی در کشاورزی آمریکا
کارفرما می‌تواند با یک بشکن اخراجتان کند
◾آزار جنسی؛ معضلی همگانی
مبارزه با آزار جنسی ضرورت جنبشی طبقه کارگر است
◾گزارشی درباره تاثیر تکنولوژی برای مقابله با سوءاستفاده‌های جنسی
نرم‌افزارهایی که برای کارگران خانگی آرامش می‌آورند اما نه عدالت
◾گزارشی درباره خشونت جنسی رایج علیه کارگران کافه‌ها
«مدیر کافه گفت رژ لبت را قرمزتر کن»
◾چهار زن و یک مرد منشی از تجربه آزارهای جنسی می‌گویند
کارفرما می‌گفت منشی شدی پس باید کاملا در اختیار من باشی
◾کاستی‌های قوانین منع آزار جنسی در آمریکا
کارگران و پرستاران خانگی از هیچ‌گونه حمایتی برخوردار نیستند
◾رز اشنایدرمن، کسی که زنان کارگر را علیه آزارهای جنسی سازماندهی می‌کرد
ریشه‌های جنبش MeToo، در مبارزات زنان کارگر
◾گزارشی از آزار و اذیت‌های جنسی علیه زنان دستفروش در مترو
«به مامور مترو گفتم نه! اجناسم را توقیف کرد»
◾سازمان‌دهندگان مهاجر لاتین در مرکز کارگران خانگی اوکلند
زنان کارگر تمامی امور را ممکن می‌کنند
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶خشونت جنسی علیه کارگران و شیوه‌های سازماندهی و مبارزاتی برای امن‌سازی محیط‌های کاری
🔹️روز جهانی کارگر گرامی. به مناسبت این روز، در استوری‌ها مروری داشتیم بر برخی متون پیشتر منتشرشده در دیدبان آزار در ارتباط با خشونت جنسی علیه زنان کارگر و مبارزات کارگری برای امن‌سازی محیط‌های کاری. از دستفروشان متروی تهران گرفته تا دستفروشان بازارهای کنیا و نیجریه، از وضعیت کارگران زن خانگی در کشورهای حاشیه خلیج فارس و ابتکاراتشان برای سازماندهی علیه خشونت تا مبارزات کارگران خانگی در هند و آمریکا و مکزیک. از کارکنان کافه‌ها در ایران تا کارگران مک‌دونالد در آمریکا. متونی که یادآور می‌شوند آزار جنسی معضلی همگانی و مبارزه با آن ضرورت جنبشی طبقه کارگر است. در ادامه عناوین برخی از این متن‌ها فهرست شده که در صورت تمایل می‌توانید در سایت دیدبان آزار و در بخش محیط کار جست‌وجو کنید و بخوانید.
◾کارگران خانگی و جنبش MeToo در هند
عبور از «من هم» به سوی «همۀ ما»
◾ اجتماعی‌سازی امنیت، اتحادیه‌سازی در محیط کار
◾کرونا و شرایط وخیم کارگران خانگی در خاورمیانه
از استثمار و خشونت جنسی تا بازداشت و اخراج
◾زنان طبقه کارگر، کنشگران پنهان جنبش MeToo#
◾از دست‌مالی و سیلی زدن تا تجاوز جنسی و تهدید به فسخ قرارداد
زنان کارگر در کارخانه‌های تولید پوشاک با آزار جنسی سیستماتیک مواجهند
◾دستفروشان بازارهای کامپالا علیه آزار جنسی متحد شدند
◾شرایط وخیم زنان کارگر مهاجر در حاشیه خلیج فارس
◾کارزاری که به تصویب قانون حمایت از کارگران زن هتل‌ها منجر شد
«دست‌ها را عقب ببرید، شلوارها را بالا بکشید»
◾دستمزد پایین و تشدید آسیب‌پذیری کارگران در مقابل آزارهای جنسی
کارگران مک‌دونالد در آمریکا دوباره در اعتراض به خشونت جنسی اعتصاب کردند
◾شیوع آزار جنسی در کشاورزی آمریکا
کارفرما می‌تواند با یک بشکن اخراجتان کند
◾آزار جنسی؛ معضلی همگانی
مبارزه با آزار جنسی ضرورت جنبشی طبقه کارگر است
◾گزارشی درباره تاثیر تکنولوژی برای مقابله با سوءاستفاده‌های جنسی
نرم‌افزارهایی که برای کارگران خانگی آرامش می‌آورند اما نه عدالت
◾گزارشی درباره خشونت جنسی رایج علیه کارگران کافه‌ها
«مدیر کافه گفت رژ لبت را قرمزتر کن»
◾چهار زن و یک مرد منشی از تجربه آزارهای جنسی می‌گویند
کارفرما می‌گفت منشی شدی پس باید کاملا در اختیار من باشی
◾کاستی‌های قوانین منع آزار جنسی در آمریکا
کارگران و پرستاران خانگی از هیچ‌گونه حمایتی برخوردار نیستند
◾رز اشنایدرمن، کسی که زنان کارگر را علیه آزارهای جنسی سازماندهی می‌کرد
ریشه‌های جنبش MeToo، در مبارزات زنان کارگر
◾گزارشی از آزار و اذیت‌های جنسی علیه زنان دستفروش در مترو
«به مامور مترو گفتم نه! اجناسم را توقیف کرد»
◾سازمان‌دهندگان مهاجر لاتین در مرکز کارگران خانگی اوکلند
زنان کارگر تمامی امور را ممکن می‌کنند
#دیدبان_آزار
@harasswatch
زاگاه- دیوان عالی آمریکا به پیش‌نویسی رای داده که قانون موسوم به «رو در برابر وید» را بی‌اثر می‌کند. این پیش‌نویس رد کامل حکم تاریخی دیوان عالی است که در سال ۱۹۷۳ صادر شد و حمایت قانون اساسی فدرال از حق سقط جنین را تضمین می‌کرد و تصمیم بعدی در پرونده «پلنت پرنت‌هود علیه کیسی» که در سال ۱۹۹۲ اعلام شد و بر این حق صحه می‌گذاشت.
◽️افشای این پیش‌نویس و سند محرمانه دیوان عالی آمریکا، نشان می‌دهد که نویسنده این پیش‌نویس یعنی قاضی «ساموئل آلیتو»، (یکی از ۹ قاضی دیوان عالی آمریکا) از مخالفان آزادی سقط جنین در آمریکا نوشته است: «رو از ابتدا اشتباهی فاحش بود. استدلال آن بسیار ضعیف بود و عواقب مخربی داشت. پرونده‌های رو و کیسی بدون ایجاد یک راه حل ملی برای موضوع سقط جنین، تنها باعث ملتهب شدن مباحثات و عمیق‌تر شدن شکاف‌ها شده است.»
◽️قاضی آلیتو همچنین در سندی که با عنوان « اظهارات دادگاه» نام‌گذاری شده، نوشته است: «ما معتقدیم که رو و کیسی می‌بایست نادیده گرفته شوند. زمان آن است که به قانون اساسی توجه کنیم و موضوع سقط خودخواسته جنین را به نمایندگان منتخب مردم واگذار کنیم.»
بنا بر ادعای پولیتیکو علاوه بر قاضی آلیتو، چهار قاضی جمهوریخواه دیگر دیوان هم، موافق لغو حکم «رو علیه وید» هستند.
◽️پرونده معروف «رو علیه وید» که به قانونی شدن سقط جنین در آمریکا انجامید، در ژانویه ۱۹۷۳ مطرح شد و طی آن دادگاه عالی آمریکا تصمیم خود را اعلام کرد. این پرونده که توسط جین رو، زن مجردی که قصد داشت بطور قانونی و ایمن به بارداری‌اش پایان دهد، تشکیل شده بود با حمایت دادگاه عالی مواجه شد و بدین صورت قانون تگزاس را که سقط جنین را تنها در صورت تهدید جانی بارداری برای مادر مجاز می‌دانست، لغو کرد.
◽️دادگاه عالی در حکم خود برای اولین‌بار اعلام کرد که آنچه در قانون اساسی به عنوان حق حفظ حریم خصوصی افراد آمده آنقدر گسترده است که تصمیم یک زن در مورد خاتمه یا ادامه دادن به بارداری‌اش را نیز در برمی‌گیرد. در زمان صدور این حکم، سقط جنین تقریبا در اکثر ایالت‌ها مگر در موارد تهدید جانی برای زن، موارد بارداری ناشی از تجاوز جنسی، ناهنجاری جنین یا بارداری حاصل از زنای محارم ممنوع بود. پرونده
«رو» باعث شد تا قوانین ایالتی در خصوص سقط جنین مغایر با قانون اساسی تشخیص داده شود و خدمات دسترسی به سقط جنین امن بیشتر در دسترس قرار گیرد. این تصمیم همچنین یک رویه قضایی ایجاد کرد که بر ۳۰ پرونده بعدی دادگاه عالی در خصوص محدودیت دسترسی به خدمات سقط جنین تاثیر گذاشت. بر اساس حکم پرونده «رو علیه وید»، حق دسترسی نامحدود به سقط جنین در سه ماه نخست بارداری و دسترسی محدود در سه ماه دوم، برای همه زنان مهیا شد.
◽️اکنون پرونده «رو علیه وید» در پی شکایت علیه دستور منع #سقط_جنین در ایالت می‌سی‌سی‌پی بعد از هفته پانزدهم بارداری باردیگر در دیوان عالی مطرح شده و این نهاد در حال بررسی شکایت است. اگر پیش‌نویس آلیتو تصویب شود، دادگاه عالی به نفع ایالت می‌سی‌سی‌پی و تلاش‌هایش برای اعمال ممنوعیت بیشتر سقط خودخواسته جنین پس از هفته ۱۵ بارداری، رأی خواهد داد.
◽️تصمیم دادگاه تا زمان انتشار که احتمالا در دو ماه آینده خواهد بود، نهایی نیست. تاثیر فوری این حکم که در ماه فوریه پیش‌نویس شد، پایان دادن به نیم قرن حمایت قانون اساسی فدرال از حق سقط خودخواسته جنین و اجازه دادن به هر ایالت برای تصمیم‌گیری در مورد محدود کردن یا ممنوعیت #سقط_خودخواسته_جنین است.
@zaagaah
https://zaagaah.com/qeft
◽️افشای این پیش‌نویس و سند محرمانه دیوان عالی آمریکا، نشان می‌دهد که نویسنده این پیش‌نویس یعنی قاضی «ساموئل آلیتو»، (یکی از ۹ قاضی دیوان عالی آمریکا) از مخالفان آزادی سقط جنین در آمریکا نوشته است: «رو از ابتدا اشتباهی فاحش بود. استدلال آن بسیار ضعیف بود و عواقب مخربی داشت. پرونده‌های رو و کیسی بدون ایجاد یک راه حل ملی برای موضوع سقط جنین، تنها باعث ملتهب شدن مباحثات و عمیق‌تر شدن شکاف‌ها شده است.»
◽️قاضی آلیتو همچنین در سندی که با عنوان « اظهارات دادگاه» نام‌گذاری شده، نوشته است: «ما معتقدیم که رو و کیسی می‌بایست نادیده گرفته شوند. زمان آن است که به قانون اساسی توجه کنیم و موضوع سقط خودخواسته جنین را به نمایندگان منتخب مردم واگذار کنیم.»
بنا بر ادعای پولیتیکو علاوه بر قاضی آلیتو، چهار قاضی جمهوریخواه دیگر دیوان هم، موافق لغو حکم «رو علیه وید» هستند.
◽️پرونده معروف «رو علیه وید» که به قانونی شدن سقط جنین در آمریکا انجامید، در ژانویه ۱۹۷۳ مطرح شد و طی آن دادگاه عالی آمریکا تصمیم خود را اعلام کرد. این پرونده که توسط جین رو، زن مجردی که قصد داشت بطور قانونی و ایمن به بارداری‌اش پایان دهد، تشکیل شده بود با حمایت دادگاه عالی مواجه شد و بدین صورت قانون تگزاس را که سقط جنین را تنها در صورت تهدید جانی بارداری برای مادر مجاز می‌دانست، لغو کرد.
◽️دادگاه عالی در حکم خود برای اولین‌بار اعلام کرد که آنچه در قانون اساسی به عنوان حق حفظ حریم خصوصی افراد آمده آنقدر گسترده است که تصمیم یک زن در مورد خاتمه یا ادامه دادن به بارداری‌اش را نیز در برمی‌گیرد. در زمان صدور این حکم، سقط جنین تقریبا در اکثر ایالت‌ها مگر در موارد تهدید جانی برای زن، موارد بارداری ناشی از تجاوز جنسی، ناهنجاری جنین یا بارداری حاصل از زنای محارم ممنوع بود. پرونده
«رو» باعث شد تا قوانین ایالتی در خصوص سقط جنین مغایر با قانون اساسی تشخیص داده شود و خدمات دسترسی به سقط جنین امن بیشتر در دسترس قرار گیرد. این تصمیم همچنین یک رویه قضایی ایجاد کرد که بر ۳۰ پرونده بعدی دادگاه عالی در خصوص محدودیت دسترسی به خدمات سقط جنین تاثیر گذاشت. بر اساس حکم پرونده «رو علیه وید»، حق دسترسی نامحدود به سقط جنین در سه ماه نخست بارداری و دسترسی محدود در سه ماه دوم، برای همه زنان مهیا شد.
◽️اکنون پرونده «رو علیه وید» در پی شکایت علیه دستور منع #سقط_جنین در ایالت می‌سی‌سی‌پی بعد از هفته پانزدهم بارداری باردیگر در دیوان عالی مطرح شده و این نهاد در حال بررسی شکایت است. اگر پیش‌نویس آلیتو تصویب شود، دادگاه عالی به نفع ایالت می‌سی‌سی‌پی و تلاش‌هایش برای اعمال ممنوعیت بیشتر سقط خودخواسته جنین پس از هفته ۱۵ بارداری، رأی خواهد داد.
◽️تصمیم دادگاه تا زمان انتشار که احتمالا در دو ماه آینده خواهد بود، نهایی نیست. تاثیر فوری این حکم که در ماه فوریه پیش‌نویس شد، پایان دادن به نیم قرن حمایت قانون اساسی فدرال از حق سقط خودخواسته جنین و اجازه دادن به هر ایالت برای تصمیم‌گیری در مورد محدود کردن یا ممنوعیت #سقط_خودخواسته_جنین است.
@zaagaah
https://zaagaah.com/qeft
زاگاه
پیش‌نویس دیوان عالی آمریکا برای لغو حق سقط جنین -
یوان عالی آمریکا به پیش‌نویسی رای داده که قانون موسوم به «رو در برابر وید» را بی‌اثر می‌کند. این پیش‌نویس رد کامل حکم تاریخی
🔶جنجال حق سقط جنین در آمریکا؛ تظاهرات در نیویورک همزمان با ممنوعیت فوری در اکلاهما
🔹️شامگاه سه‌شنبه هزاران شهروند زن و مرد معترض به تصمیم دیوان عالی برای نقض حمایت قانون اساسی از حق سقط جنین در نیویورک و با شعار « جنگ علیه زنان را متوقف کنید» تظاهرات کردند.
لتیشیا جیمز، دادستان کل نیویورک که یکی از دموکرات‌های پیشرو به شمار می‌رود با حضور در این تجمع گسترده از شهروندان آمریکایی خواست تا برای حفظ حقوق بنیادین خود و ازجمله حق سقط جنین شد.
🔹️رد مطابقت حق سقط جنین با قانون اساسی ایالات متحده می‌تواند سمبل مهمی برای پس‌رفت دستاوردهای جنبش‌های حقوق مدنی آوانگارد قرن بیستم در سراسر جهان به شمار رود؛ روندی که از دهه ۱۹۸۰ میلادی و با بازگشت جریان‌های محافظه‌کار و مذهبی در ایالات متحده، خاورمیانه و اروپای شرقی آغاز شد و همچنان ادامه دارد./یورونیوز
#دیدبان_آزار
@harasswatch
https://bit.ly/3w0XTB2
🔹️شامگاه سه‌شنبه هزاران شهروند زن و مرد معترض به تصمیم دیوان عالی برای نقض حمایت قانون اساسی از حق سقط جنین در نیویورک و با شعار « جنگ علیه زنان را متوقف کنید» تظاهرات کردند.
لتیشیا جیمز، دادستان کل نیویورک که یکی از دموکرات‌های پیشرو به شمار می‌رود با حضور در این تجمع گسترده از شهروندان آمریکایی خواست تا برای حفظ حقوق بنیادین خود و ازجمله حق سقط جنین شد.
🔹️رد مطابقت حق سقط جنین با قانون اساسی ایالات متحده می‌تواند سمبل مهمی برای پس‌رفت دستاوردهای جنبش‌های حقوق مدنی آوانگارد قرن بیستم در سراسر جهان به شمار رود؛ روندی که از دهه ۱۹۸۰ میلادی و با بازگشت جریان‌های محافظه‌کار و مذهبی در ایالات متحده، خاورمیانه و اروپای شرقی آغاز شد و همچنان ادامه دارد./یورونیوز
#دیدبان_آزار
@harasswatch
https://bit.ly/3w0XTB2
🔶اهمیت مضاعف روایات آزار جنسی؛ بازسازی موقعیت‌های مشترک ما
🔹️روایت مخاطب: اخیرا وقتی روایت قربانیان آزار یکی از فعالان مدنی و حوزه گردشگری را می‌خواندم، با خودم فکر کردم که در مواردی چه فاصله کمی داشته‌ام تا تبدیل شدن به یکی از همین قربانیان؛ تنها چیزی که مانع شد، بخت و اقبال بود.
با خودم فکر می‌کنم که انتشار این روایت‌ها شاید «فقط» جنبه افشاگرانه و تأدیبی نداشته باشد، جنبه‌ای که در ساز و کار فعلی بیشتر متکی به «شهرت» افراد است و شاید بتوان از جهاتی به آن نقدهایی هم وارد کرد. جنبه دیگر و شاید مهم‌تر این روایت‌ها این است که ما زن‌ها را متوجه موقعیت‌های مشترکی می‌کند که در آنها گرفتار می‌شویم. شکلی از «آموزش دادن» از جانب گروه تحت ستم، برای گروه تحت ستم، در جامعه‌ای که اساس حرف زدن درباره این قبیل مسائل ممنوع است، چه برسد به اینکه بخواهیم درباره آن به افراد آموزش بدهیم. وقتی اساس رابطه جنسیِ خارج از ازدواج به رسمیت شناخته نمی‌شود، هرکس باید به تنهایی راهش را پیدا کند و هزینه‌هایش را هم به تنهایی بپردازد.
🔹️برای من بارها پیش آمده است که در موقعیت‌های مختلف، دچار تردید شده‌ام که واقعا چه اتفاقی دارد می‌افتد. این چیزی که در حال رخ دادن است، همان چیزی است که من فکر می‌کنم؟ یا نه، من صرفا دچار سوءبرداشت شده‌ام و باید به قضاوت خودم شک کنم؟ ترسیدن از اینکه دوستی را بیهوده خراب کنم، یا روابطم را در یک گروه دوستی بیهوده از دست بدهم، یا با برخورد تحقیرآمیز شاهدان ماجرا مواجه شوم، به همراه اینکه معیار و ملاک چندان مشخصی هم برای قضاوت در اختیار نداریم، خیلی وقت‌ها در جایی که نباید سکوت می‌کردم، مرا به سکوت کشانده است.
🔹️این موقعیت‌ها طیف وسیعی را شامل می‌شود: وقتی در تاکسی، اتوبوس یا در یک مکان شلوغ از جانب مردی مورد تعرض قرار می‌گیری، یا وقتی در یک مهمانی دوستانه، یک نفر بیش از حد به آدم نزدیک می‌شود و کارهایی انجام می‌دهد که ما را معذب می‌کند، یا حتی در یک رابطه عاطفی نزدیک و صمیمانه، وقتی قضایا تبدیل به چیزی می‌شود که پیش‌بینی نمی‌کردیم و نمی‌خواستیم. آنقدر درباره این چیزها حرف نزده‌ایم که چهارچوب‌های روشنِ جمعیِ مشترکی نداریم که تا حدودی به افراد امکان قضاوت بدهد، نه فقط امکان قضاوت برای شخصی که مورد آزار قرار می‌گیرد، بلکه امکان قضاوت برای اطرافیانش، وقتی که آزاردیده دست به افشاگری می‌زند.
🔹️درست مشابه قربانی آزار در آخرین روایت منتشر شده، برای من هم پیش آمده است که فقط به دلیل حضور در جمع دوستانم، وقتی مورد آزار قرار گرفته‌ام سکوت کرده‌ام. حضور آدم‌های دیگر در چنین موقعیت‌هایی، مثل شمشیر دولبه است. این آدم‌ها می‌توانند ناجیانی باشند که تو را از دست آزارگر برهانند، یا اینکه برعکس، حضورشان تو را به سکوت بکشاند. در نبود چهارچوب‌های جمعی مشترک، گاهی وقت‌ها نمی‌دانیم که بعد از افشاگری چه اتفاقی خواهد افتاد؛ دیگران از ما حمایت خواهند کرد یا برعکس، خودمان را متهم می‌کنند؟ همه این‌ها آدم را در موقعیت‌هایی به سکوت می‌کشاند، موقعیت‌هایی که مصداق آزار است و واکنش به آن قاعدتا سکوت نیست. شاید به همین دلیل، این روایت‌های آزار اهمیت مضاعفی پیدا می‌کنند. روایت‌هایی که می‌توانند به ما حین تجربه‌هایمان، فاعلیت بخشند، تا با اطمینان بیشتری، وقتی مورد آزار قرار می‌گیریم، سکوتمان را بشکنیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹️روایت مخاطب: اخیرا وقتی روایت قربانیان آزار یکی از فعالان مدنی و حوزه گردشگری را می‌خواندم، با خودم فکر کردم که در مواردی چه فاصله کمی داشته‌ام تا تبدیل شدن به یکی از همین قربانیان؛ تنها چیزی که مانع شد، بخت و اقبال بود.
با خودم فکر می‌کنم که انتشار این روایت‌ها شاید «فقط» جنبه افشاگرانه و تأدیبی نداشته باشد، جنبه‌ای که در ساز و کار فعلی بیشتر متکی به «شهرت» افراد است و شاید بتوان از جهاتی به آن نقدهایی هم وارد کرد. جنبه دیگر و شاید مهم‌تر این روایت‌ها این است که ما زن‌ها را متوجه موقعیت‌های مشترکی می‌کند که در آنها گرفتار می‌شویم. شکلی از «آموزش دادن» از جانب گروه تحت ستم، برای گروه تحت ستم، در جامعه‌ای که اساس حرف زدن درباره این قبیل مسائل ممنوع است، چه برسد به اینکه بخواهیم درباره آن به افراد آموزش بدهیم. وقتی اساس رابطه جنسیِ خارج از ازدواج به رسمیت شناخته نمی‌شود، هرکس باید به تنهایی راهش را پیدا کند و هزینه‌هایش را هم به تنهایی بپردازد.
🔹️برای من بارها پیش آمده است که در موقعیت‌های مختلف، دچار تردید شده‌ام که واقعا چه اتفاقی دارد می‌افتد. این چیزی که در حال رخ دادن است، همان چیزی است که من فکر می‌کنم؟ یا نه، من صرفا دچار سوءبرداشت شده‌ام و باید به قضاوت خودم شک کنم؟ ترسیدن از اینکه دوستی را بیهوده خراب کنم، یا روابطم را در یک گروه دوستی بیهوده از دست بدهم، یا با برخورد تحقیرآمیز شاهدان ماجرا مواجه شوم، به همراه اینکه معیار و ملاک چندان مشخصی هم برای قضاوت در اختیار نداریم، خیلی وقت‌ها در جایی که نباید سکوت می‌کردم، مرا به سکوت کشانده است.
🔹️این موقعیت‌ها طیف وسیعی را شامل می‌شود: وقتی در تاکسی، اتوبوس یا در یک مکان شلوغ از جانب مردی مورد تعرض قرار می‌گیری، یا وقتی در یک مهمانی دوستانه، یک نفر بیش از حد به آدم نزدیک می‌شود و کارهایی انجام می‌دهد که ما را معذب می‌کند، یا حتی در یک رابطه عاطفی نزدیک و صمیمانه، وقتی قضایا تبدیل به چیزی می‌شود که پیش‌بینی نمی‌کردیم و نمی‌خواستیم. آنقدر درباره این چیزها حرف نزده‌ایم که چهارچوب‌های روشنِ جمعیِ مشترکی نداریم که تا حدودی به افراد امکان قضاوت بدهد، نه فقط امکان قضاوت برای شخصی که مورد آزار قرار می‌گیرد، بلکه امکان قضاوت برای اطرافیانش، وقتی که آزاردیده دست به افشاگری می‌زند.
🔹️درست مشابه قربانی آزار در آخرین روایت منتشر شده، برای من هم پیش آمده است که فقط به دلیل حضور در جمع دوستانم، وقتی مورد آزار قرار گرفته‌ام سکوت کرده‌ام. حضور آدم‌های دیگر در چنین موقعیت‌هایی، مثل شمشیر دولبه است. این آدم‌ها می‌توانند ناجیانی باشند که تو را از دست آزارگر برهانند، یا اینکه برعکس، حضورشان تو را به سکوت بکشاند. در نبود چهارچوب‌های جمعی مشترک، گاهی وقت‌ها نمی‌دانیم که بعد از افشاگری چه اتفاقی خواهد افتاد؛ دیگران از ما حمایت خواهند کرد یا برعکس، خودمان را متهم می‌کنند؟ همه این‌ها آدم را در موقعیت‌هایی به سکوت می‌کشاند، موقعیت‌هایی که مصداق آزار است و واکنش به آن قاعدتا سکوت نیست. شاید به همین دلیل، این روایت‌های آزار اهمیت مضاعفی پیدا می‌کنند. روایت‌هایی که می‌توانند به ما حین تجربه‌هایمان، فاعلیت بخشند، تا با اطمینان بیشتری، وقتی مورد آزار قرار می‌گیریم، سکوتمان را بشکنیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔻بازصورت‌بندی خشونت جنسی
🔶چرا بازمانده تجاوز با متجاوز مهربان رفتار می‌کند؟
🔹️«زنی که شب مورد تجاوز قرار می‌گیرد و صبح روز بعد برای متجاوز صبحانه آماده می‌کند.» چرا کسی باید چنین کاری انجام دهد؟ این بدان معناست که اگرچه پاسخ زن به رابطه جنسی منفی و رضایت خود را نشان نداده بود، صبحانه درست کردن روز بعد برای متجاوز ممکن است این روایت را دگرگون کند. چرا که اگر رابطه جنسی با اجبار صورت نگرفته باشد، دیگر تجاوزی رخ نداده و آن آشنا یا دوستی که هنوز در رختخوابش خوابیده، متجاوز محسوب نمی‌شود.
🔹️در واقع، صورت‌بندی دوباره روایت به بازماندگان این امکان را می‌دهد که (به اشتباه) رابطه جنسی غیرتوافقی را در ذهن خود به مواجهه‌ای عاشقانه تبدیل کنند. بالاخره متجاوز شب قبل از زیبایی او تعریف کرده است. بازمانده برای بقا و عبور از این واقعه، تجربه خود را این‌گونه صورت‌بندی می‌کند. اما آیا او واقعا می‌تواند این‌گونه مسئله را پشت سر بگذارد؟
🔹️وبسایت Vox به مثالی درباره «هاروی واینستین» اشاره می‌کند. یکی از بازماندگان تجاوز از سوی واینستین توصیف می‌کند که چگونه رابطه جنسی اجباری در اتاق هتل، منجر به ایجاد رابطه عاشقانه میان این دو شد، که به دنبالش، رابطه جنسی توافقی را به همراه داشت. نویسنده از این مثال برای یادآوری تجربه شخصی خودش استفاده می‌کند که در گذشته با وجود یک رابطه جنسی اجباری و توام با خشونت، رابطه‌ای دوستانه با متجاوز برقرار کرده است. او احساس می‌کرد که متجاوز که مردی موفق و حرفه‌ای بود، تلاش دارد با ایجاد شبکه ارتباطی و حمایت شغلی از او، به نوعی رفتار مجرمانه‌اش را جبران کند. زن برای آرام کردن ذهن مشوش خود، سعی کرد این باور را بپذیرد.
🔹️برخی از زنانی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، برای بقا سعی می‌کنند تا آنچه که رخ داده را برای خود بازتعریف کنند. آنها تصور می‌کنند اگر بعد از تجاوز، به میل خود با متجاوز رابطه جنسی برقرار کنند، شاید رضایت جنسی، عطف به ماسبق و خشونت جنسی عادی‌سازی شود. اما عموما چنین نمی‌شود.
صورت‌بندی دوباره خشونت جنسی، مشکل را حل نمیکند، بلکه توجه را از اصل موضوع منحرف می‌کند. بدیهی است که همه موارد آزارهای جنسی باید بلافاصله گزارش شود. اما درک چگونگی واکنش‌های متفاوت بازماندگان در مواجهه با تروما، می‌تواند درک ما را نسبت به دینامیک رفتار متجاوز آشنا و واکنش بازمانده پس از تجاوز، عمیق‌تر کند.
🔹️زمانی که بازماندگان تجاوز به آمادگی رویارویی با ماهیت واقعی جرم برسند، که گاهی اوقات حتی سال‌ها بعد از وقوع تجاوز صورت می‌گیرد، ما باید آماده باشیم تا به آنها برای آغاز روند بهبودی کمک کنیم. با درک اینکه چگونه مکانیزم دفاعی بازمانده او را به انطباق‌پذیری در زمان تجاوز سوق داده، روان‌درمانگرها می‌توانند وارد روند درمان شده و با حمایت‌های لازم، بازمانده را برای مواجهه با ترومایی که در گذشته رخ داده آماده کنند. ترومایی که برای مدتی طولانی پوشانده شده حالا بازمانده به مقابله برخاسته است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1571/
🔶چرا بازمانده تجاوز با متجاوز مهربان رفتار می‌کند؟
🔹️«زنی که شب مورد تجاوز قرار می‌گیرد و صبح روز بعد برای متجاوز صبحانه آماده می‌کند.» چرا کسی باید چنین کاری انجام دهد؟ این بدان معناست که اگرچه پاسخ زن به رابطه جنسی منفی و رضایت خود را نشان نداده بود، صبحانه درست کردن روز بعد برای متجاوز ممکن است این روایت را دگرگون کند. چرا که اگر رابطه جنسی با اجبار صورت نگرفته باشد، دیگر تجاوزی رخ نداده و آن آشنا یا دوستی که هنوز در رختخوابش خوابیده، متجاوز محسوب نمی‌شود.
🔹️در واقع، صورت‌بندی دوباره روایت به بازماندگان این امکان را می‌دهد که (به اشتباه) رابطه جنسی غیرتوافقی را در ذهن خود به مواجهه‌ای عاشقانه تبدیل کنند. بالاخره متجاوز شب قبل از زیبایی او تعریف کرده است. بازمانده برای بقا و عبور از این واقعه، تجربه خود را این‌گونه صورت‌بندی می‌کند. اما آیا او واقعا می‌تواند این‌گونه مسئله را پشت سر بگذارد؟
🔹️وبسایت Vox به مثالی درباره «هاروی واینستین» اشاره می‌کند. یکی از بازماندگان تجاوز از سوی واینستین توصیف می‌کند که چگونه رابطه جنسی اجباری در اتاق هتل، منجر به ایجاد رابطه عاشقانه میان این دو شد، که به دنبالش، رابطه جنسی توافقی را به همراه داشت. نویسنده از این مثال برای یادآوری تجربه شخصی خودش استفاده می‌کند که در گذشته با وجود یک رابطه جنسی اجباری و توام با خشونت، رابطه‌ای دوستانه با متجاوز برقرار کرده است. او احساس می‌کرد که متجاوز که مردی موفق و حرفه‌ای بود، تلاش دارد با ایجاد شبکه ارتباطی و حمایت شغلی از او، به نوعی رفتار مجرمانه‌اش را جبران کند. زن برای آرام کردن ذهن مشوش خود، سعی کرد این باور را بپذیرد.
🔹️برخی از زنانی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، برای بقا سعی می‌کنند تا آنچه که رخ داده را برای خود بازتعریف کنند. آنها تصور می‌کنند اگر بعد از تجاوز، به میل خود با متجاوز رابطه جنسی برقرار کنند، شاید رضایت جنسی، عطف به ماسبق و خشونت جنسی عادی‌سازی شود. اما عموما چنین نمی‌شود.
صورت‌بندی دوباره خشونت جنسی، مشکل را حل نمیکند، بلکه توجه را از اصل موضوع منحرف می‌کند. بدیهی است که همه موارد آزارهای جنسی باید بلافاصله گزارش شود. اما درک چگونگی واکنش‌های متفاوت بازماندگان در مواجهه با تروما، می‌تواند درک ما را نسبت به دینامیک رفتار متجاوز آشنا و واکنش بازمانده پس از تجاوز، عمیق‌تر کند.
🔹️زمانی که بازماندگان تجاوز به آمادگی رویارویی با ماهیت واقعی جرم برسند، که گاهی اوقات حتی سال‌ها بعد از وقوع تجاوز صورت می‌گیرد، ما باید آماده باشیم تا به آنها برای آغاز روند بهبودی کمک کنیم. با درک اینکه چگونه مکانیزم دفاعی بازمانده او را به انطباق‌پذیری در زمان تجاوز سوق داده، روان‌درمانگرها می‌توانند وارد روند درمان شده و با حمایت‌های لازم، بازمانده را برای مواجهه با ترومایی که در گذشته رخ داده آماده کنند. ترومایی که برای مدتی طولانی پوشانده شده حالا بازمانده به مقابله برخاسته است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1571/
هرس واچ | دیدبان آزار
چرا بازمانده تجاوز رابطه‌اش را با متجاوز ادامه می‌دهد؟
زنی که صبح بعد از واقعه تجاوز برای مرد متجاوز صبحانه درست می‌کند یا دیگری که درخواست قرار ملاقات از سوی آزارگرش را اتفاقی خوشایند تلقی می‌کند؛ این اتفاقات چگونه رخ می‌دهد؟ چرا بازمانده تجاوز رابطه‌اش را با متجاوز ادامه می‌دهد و حتی با او مهربان رفتار
ديد‌بان آزار
Photo
🔻یک پلیس هندی به بازمانده تجاوز که به پلیس شکایت برده بود، تجاوز کرد
🔶مردم به ناامنی ادارات پلیس در هند برای زنان اعتراض کرده‌اند
🔹یک افسر پلیس در ایالت اوتار پرادش در شمال هند به اتهام تجاوز به دختری ۱۳ سالهای دستگیر شد. پلیس متجاوز پس از اینکه این دختر به اداره پلیس مراجعه و گزارش کرد که به او به شکل گروهی تجاوز شده است، بار دیگر به او تجاوز کرد.
🔹به گزارش بی‌بی‌سی، یک مقام ارشد پلیس گفت که برای پلیس متجاوز پرونده جنایی تشکیل و او از کار تعلیق شده است. این دختر مدعی شد که ماه گذشته، چهار مرد به او تجاوز کرده‌اند. انتشار این گزارش با ابراز خشم بسیاری از کاربران هندی در رسانه‌های اجتماعی همراه شد. مقام‌های ایالتی دستور تحقیقات در مورد این حادثه را صادر و درخواست کرده‌اند که در مورد آن، ظرف ۲۴ ساعت گزارشی تهیه شود. کمیسیون ملی حقوق بشر هم از مقام‌های ارشد پلیس خواست طی چهار هفته، گزارشی ارائه کنند.
🔹پدر این دختر در شکایت خود به پلیس مدعی شد که چهار مرد دخترش را به ایالت همسایه، مادیا پرادش، برده‌اند و در آنجا به مدت چهار روز به او تجاوز جنسی کرده‌اند. این مردان قبل از فرار، او را به روستایش در منطقه لالیتپور در اوتار پرادش (UP) برگردانده‌اند. به گزارش کانال خبری «ان‌دی‌تی‌وی» (NDTV)، یک روز بعد، افسر مسئول پاسگاه پلیس محلی به همان دختر که به همراه عمه‌اش برای شکایت به اداره پلیس رفته بود، تجاوز کرد.
🔹نیکیل پاتاک، رئیس پلیس منطقه لالیتپور به خبرنگاران گفت دختری که موسسه خیریه چایدلاین به دفتر او آورده بود، برایش تعریف کرده که چه اتفاقی افتاده است. او افزود: «زمانی که به من اطلاع دادند، از تشکیل پرونده مطمئن شدم.» این افسر پلیس که متواری شده بود، روز چهارشنبه بر اساس قانون حمایت از کودکان در برابر جرائم جنسی دستگیر و متهم شد. این خبر بسیاری را از اجرا نشدن قانون و نظم در پرجمعیت‌ترین ایالت هند خشمگین کرده است.
🔹پریانکا گاندی وادرا، رهبر ارشد حزب کنگره، در توییتی به زبان هندی، نوشت: «اگر پاسگاه‌های پلیس برای زنان امن نیست، پس آنها برای شکایت به کجا خواهند رفت؟ ... آیا دولت به طور جدی به افزایش استقرار زنان در کلانتری‌ها فکر کرده است تا پاسگاه‌های پلیس را برای زنان ایمن کند؟» تجاوزها و جنایات علیه زنان از دسامبر ۲۰۱۲ هنگامی که به یک زن جوان در اتوبوسی در دهلی، پایتخت هند، به صورت گروهی و وحشیانه تجاوز شد، بیشتر در کانون توجه قرار گرفت. او بعدا بر اثر جراحات وارده در این حمله جان باخت. این حادثه در سراسر جهان خبرساز شد و اعتراض‌های گسترده‌ای در دهلی به همراه داشت. در پی این واقعه، هند مجبور شد قوانین سختگیرانه جدیدی برای رسیدگی به جرائم جنسی وضع کند.
🔹چهار مرد پس از مجرم شناخته شدن در این جنایت، در سال ۲۰۲۰ اعدام شدند؛ اما علیرغم افزایش نظارت‌ها، در این کشور همچنان سالانه هزاران تجاوز گزارش می‌شود. در سال ۲۰۲۰، یعنی آخرین سالی که اطلاعات مربوط به جنایات در دسترس است، به ۲۸ هزار و ۳۷۹ زن و دختر در هند تجاوز جنسی شد که به این معنی است که به طور متوسط، هر ۱۸ دقیقه یک تجاوز جنسی رخ می‌دهد. گفته می‌شود که ارقام واقعی بسیار بیشتر است زیرا بسیاری موارد هرگز گزارش نمی‌شوند. دلیل این موضوع آن است که اغلب پلیس به این گزارش‌ها بی‌تفاوت است.
🔹ایالت اوتار پرادش به‌ویژه به دلیل نحوه واکنش مقام‌ها به جنایات علیه زنان تحت انتقاد شدید است. این ایالت در سال ۲۰۲۰، پس از مرگ یک زن ۱۹ ساله که گزارش داد به صورت گروهی و وحشیانه به او تجاوز شده است، خبرساز شد. پلیس و مقام‌های اداری جسد این زن را در نیمه‌های شب و بدون رضایت خانواده‌اش، سوزاندند و با وجود شواهد بسیار زیاد، اصرار دارند که به مقتول تجاوز نشده است./ایندیپندنت
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶مردم به ناامنی ادارات پلیس در هند برای زنان اعتراض کرده‌اند
🔹یک افسر پلیس در ایالت اوتار پرادش در شمال هند به اتهام تجاوز به دختری ۱۳ سالهای دستگیر شد. پلیس متجاوز پس از اینکه این دختر به اداره پلیس مراجعه و گزارش کرد که به او به شکل گروهی تجاوز شده است، بار دیگر به او تجاوز کرد.
🔹به گزارش بی‌بی‌سی، یک مقام ارشد پلیس گفت که برای پلیس متجاوز پرونده جنایی تشکیل و او از کار تعلیق شده است. این دختر مدعی شد که ماه گذشته، چهار مرد به او تجاوز کرده‌اند. انتشار این گزارش با ابراز خشم بسیاری از کاربران هندی در رسانه‌های اجتماعی همراه شد. مقام‌های ایالتی دستور تحقیقات در مورد این حادثه را صادر و درخواست کرده‌اند که در مورد آن، ظرف ۲۴ ساعت گزارشی تهیه شود. کمیسیون ملی حقوق بشر هم از مقام‌های ارشد پلیس خواست طی چهار هفته، گزارشی ارائه کنند.
🔹پدر این دختر در شکایت خود به پلیس مدعی شد که چهار مرد دخترش را به ایالت همسایه، مادیا پرادش، برده‌اند و در آنجا به مدت چهار روز به او تجاوز جنسی کرده‌اند. این مردان قبل از فرار، او را به روستایش در منطقه لالیتپور در اوتار پرادش (UP) برگردانده‌اند. به گزارش کانال خبری «ان‌دی‌تی‌وی» (NDTV)، یک روز بعد، افسر مسئول پاسگاه پلیس محلی به همان دختر که به همراه عمه‌اش برای شکایت به اداره پلیس رفته بود، تجاوز کرد.
🔹نیکیل پاتاک، رئیس پلیس منطقه لالیتپور به خبرنگاران گفت دختری که موسسه خیریه چایدلاین به دفتر او آورده بود، برایش تعریف کرده که چه اتفاقی افتاده است. او افزود: «زمانی که به من اطلاع دادند، از تشکیل پرونده مطمئن شدم.» این افسر پلیس که متواری شده بود، روز چهارشنبه بر اساس قانون حمایت از کودکان در برابر جرائم جنسی دستگیر و متهم شد. این خبر بسیاری را از اجرا نشدن قانون و نظم در پرجمعیت‌ترین ایالت هند خشمگین کرده است.
🔹پریانکا گاندی وادرا، رهبر ارشد حزب کنگره، در توییتی به زبان هندی، نوشت: «اگر پاسگاه‌های پلیس برای زنان امن نیست، پس آنها برای شکایت به کجا خواهند رفت؟ ... آیا دولت به طور جدی به افزایش استقرار زنان در کلانتری‌ها فکر کرده است تا پاسگاه‌های پلیس را برای زنان ایمن کند؟» تجاوزها و جنایات علیه زنان از دسامبر ۲۰۱۲ هنگامی که به یک زن جوان در اتوبوسی در دهلی، پایتخت هند، به صورت گروهی و وحشیانه تجاوز شد، بیشتر در کانون توجه قرار گرفت. او بعدا بر اثر جراحات وارده در این حمله جان باخت. این حادثه در سراسر جهان خبرساز شد و اعتراض‌های گسترده‌ای در دهلی به همراه داشت. در پی این واقعه، هند مجبور شد قوانین سختگیرانه جدیدی برای رسیدگی به جرائم جنسی وضع کند.
🔹چهار مرد پس از مجرم شناخته شدن در این جنایت، در سال ۲۰۲۰ اعدام شدند؛ اما علیرغم افزایش نظارت‌ها، در این کشور همچنان سالانه هزاران تجاوز گزارش می‌شود. در سال ۲۰۲۰، یعنی آخرین سالی که اطلاعات مربوط به جنایات در دسترس است، به ۲۸ هزار و ۳۷۹ زن و دختر در هند تجاوز جنسی شد که به این معنی است که به طور متوسط، هر ۱۸ دقیقه یک تجاوز جنسی رخ می‌دهد. گفته می‌شود که ارقام واقعی بسیار بیشتر است زیرا بسیاری موارد هرگز گزارش نمی‌شوند. دلیل این موضوع آن است که اغلب پلیس به این گزارش‌ها بی‌تفاوت است.
🔹ایالت اوتار پرادش به‌ویژه به دلیل نحوه واکنش مقام‌ها به جنایات علیه زنان تحت انتقاد شدید است. این ایالت در سال ۲۰۲۰، پس از مرگ یک زن ۱۹ ساله که گزارش داد به صورت گروهی و وحشیانه به او تجاوز شده است، خبرساز شد. پلیس و مقام‌های اداری جسد این زن را در نیمه‌های شب و بدون رضایت خانواده‌اش، سوزاندند و با وجود شواهد بسیار زیاد، اصرار دارند که به مقتول تجاوز نشده است./ایندیپندنت
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶پس تازیانه بود و تن؛ و تن زیر تازیانه بود: تاملی بر هم‌آمیزی آزار روانی و آزارجنسی
✍المیرا بهمنی
🔹در بازخوانی روایت‌هایی که مرکب از آزار جنسی و روانی است، مواجهه جامعه با روایت اغلب با درنگ بر وجوهی خاص از متن رخ می‌دهد. در روایت‌هایی که اخیرا منتشر شد با وجود اشارات صریح راوی اول به خشونت جنسی و کلامی، بسیاری از مخاطبان، روایت را نه توصیف شکلی از آزار جنسی بلکه آزاری روانی نامیدند که «جایش در جنبش می‌تو نیست». اینجا قصد ندارم به تخمین رنج راویان بپردازم – که چنین چیزی ممکن نیست- و هدفم تنها یافتن نخ پیوندی میان آزارجنسی و آزار روانی از خلال اندیشیدن به الگوی آزارگری در سه روایت مطرح شده است.
🔹آزار روانی خود چرخه‌ای است که «قدرت» در آن به جریان می‌افتد. قدرتی که «قدرت بر» است و در پی استیلا و نه «قدرت با» که درپی هم‌افزایی اراده‌هاست؛ قدرتی که درپی امتیازگیری از افراد، تسلط بر آنان و «تصرف» تن و روانشان است. آزار روانی هم از آن جهت با آزار جنسی پیوند می‌یابد که در پی تملک و «تصرف» تن و روان است. تصرف از آن رو که آزارگر جنسی، در تلاش است که تن دیگری را از سوژگی تهی کند.
🔹تهی کردن تن از سوژگی هرچند به تمامی اتفاق نمی‌افتد اما ضربه‌های مداومی که شخصیت و هویت زن را نشانه می‌گیرند اغلب نقاط نفوذپذیری برای آزارگر فراهم می‌آورد تا از طریق بازی‌های روانی و یا در تعرض و تجاوز جنسی، نقش خود را بر تن و روان قربانی حک کند. همچنان‌که از خلال روایت‌ها می‌بینیم هرچه راوی به لحاظ عاطفی تعلق خاطر بیشتری پیدا می‌کند او با خشونت بیشتری به تن زن حمله‌ور می‌شود.
🔹️اکنون باید از خود بپرسیم که چنین روایت‌هایی به ما چه می‌گوید؟ شاید بیش از هرچیز اینکه در این روایت‌ها جزئیات فریب‌های عاطفی آزارگر موقعیتی برای آزارجنسی زنان فراهم آورد. آزار روانی و آزار جنسی هر دو درجهت تسلط بر تن و روان به کار می‌افتند. همچنان که آزار جنسی مستقیما هسته مرکزی هویت فرد را نشانه می‌گیرد، آزار روانی به شکلی خزنده در سطح رابطه گسترش می‌یابد و امکان‌هایی برای تحقق آزار جنسی به‌وجود می‌آورد.
🔹️نگاهی به نسبت میان آزار روانی و میل به استیلا نشان می‌دهد که مساله آزار جنسی تا چه اندازه مساله‌ای درهم‌تنیده با قدرت است و نه آن‌چنان که نظم موجود به ما می‌گوید نتیجه میل افسارگسیخته جنسی و یا جوشش تستوسترون. آن هنگام که زنان روایت می‌کنند و در پی زدودن آثار آزارگر از روان خوداند، نوری به فهم ما از جایگاه آزار روانی در بحث آزار جنسی می‌تابانند. اما وظیفه ما این است که از یادنبریم فهم این نسبت‌ها با چه رنج عظیمی که بر تن و روان راویان رفت امکان‌پذیر شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1958/
✍المیرا بهمنی
🔹در بازخوانی روایت‌هایی که مرکب از آزار جنسی و روانی است، مواجهه جامعه با روایت اغلب با درنگ بر وجوهی خاص از متن رخ می‌دهد. در روایت‌هایی که اخیرا منتشر شد با وجود اشارات صریح راوی اول به خشونت جنسی و کلامی، بسیاری از مخاطبان، روایت را نه توصیف شکلی از آزار جنسی بلکه آزاری روانی نامیدند که «جایش در جنبش می‌تو نیست». اینجا قصد ندارم به تخمین رنج راویان بپردازم – که چنین چیزی ممکن نیست- و هدفم تنها یافتن نخ پیوندی میان آزارجنسی و آزار روانی از خلال اندیشیدن به الگوی آزارگری در سه روایت مطرح شده است.
🔹آزار روانی خود چرخه‌ای است که «قدرت» در آن به جریان می‌افتد. قدرتی که «قدرت بر» است و در پی استیلا و نه «قدرت با» که درپی هم‌افزایی اراده‌هاست؛ قدرتی که درپی امتیازگیری از افراد، تسلط بر آنان و «تصرف» تن و روانشان است. آزار روانی هم از آن جهت با آزار جنسی پیوند می‌یابد که در پی تملک و «تصرف» تن و روان است. تصرف از آن رو که آزارگر جنسی، در تلاش است که تن دیگری را از سوژگی تهی کند.
🔹تهی کردن تن از سوژگی هرچند به تمامی اتفاق نمی‌افتد اما ضربه‌های مداومی که شخصیت و هویت زن را نشانه می‌گیرند اغلب نقاط نفوذپذیری برای آزارگر فراهم می‌آورد تا از طریق بازی‌های روانی و یا در تعرض و تجاوز جنسی، نقش خود را بر تن و روان قربانی حک کند. همچنان‌که از خلال روایت‌ها می‌بینیم هرچه راوی به لحاظ عاطفی تعلق خاطر بیشتری پیدا می‌کند او با خشونت بیشتری به تن زن حمله‌ور می‌شود.
🔹️اکنون باید از خود بپرسیم که چنین روایت‌هایی به ما چه می‌گوید؟ شاید بیش از هرچیز اینکه در این روایت‌ها جزئیات فریب‌های عاطفی آزارگر موقعیتی برای آزارجنسی زنان فراهم آورد. آزار روانی و آزار جنسی هر دو درجهت تسلط بر تن و روان به کار می‌افتند. همچنان که آزار جنسی مستقیما هسته مرکزی هویت فرد را نشانه می‌گیرد، آزار روانی به شکلی خزنده در سطح رابطه گسترش می‌یابد و امکان‌هایی برای تحقق آزار جنسی به‌وجود می‌آورد.
🔹️نگاهی به نسبت میان آزار روانی و میل به استیلا نشان می‌دهد که مساله آزار جنسی تا چه اندازه مساله‌ای درهم‌تنیده با قدرت است و نه آن‌چنان که نظم موجود به ما می‌گوید نتیجه میل افسارگسیخته جنسی و یا جوشش تستوسترون. آن هنگام که زنان روایت می‌کنند و در پی زدودن آثار آزارگر از روان خوداند، نوری به فهم ما از جایگاه آزار روانی در بحث آزار جنسی می‌تابانند. اما وظیفه ما این است که از یادنبریم فهم این نسبت‌ها با چه رنج عظیمی که بر تن و روان راویان رفت امکان‌پذیر شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1958/
هرس واچ | دیدبان آزار
تاملی بر‌هم‌آمیزی آزار روانی و آزار جنسی
در بازخوانی روایت‌هایی که مرکب از آزار جنسی و روانی است، مواجهه جامعه با روایت اغلب با درنگ بر وجوهی خاص از متن رخ می‌دهد. مخاطب یک روایت آزارجنسی- آن مخاطبی که همچنان به دستاویز ارزش‌های اخلاقی جامعه تصویری از قربانی ایده‌آل در ذهن دارد- بیش از هرچ