Topic: دیدبان آزار برگزار می‌کند:
همایش مجازی به مناسبت روز جهانی زنان



Join Zoom Meeting
https://us06web.zoom.us/j/86341348450?pwd=ZUxPa3l4azhONG8rRXVMVUZKWENVQT09

Meeting ID: 863 4134 8450
Passcode: 239481

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🎙️ دهمین و آخرین قسمت از فصل اول رادیو رحا با موضوع «نابرابری و اشتغال زنان» به مناسبت #هشت_مارس منتشر شد.


🎧 در این اپیزود رادیو رحا از کار خانگی، کلیشه‌های جنسیتی شغلی برای زنان، مادری و اشتغال، #آزار_جنسی_درمحیط_کار و ... خواهید شنید.

کارشناس این شماره: دکتر سیمین کاظمی

📧 با ارسال نظرها، پیشنهادها و انتقادات خود درباره‌ی رادیو رحا از طریق این صفحه و هم چنین ایمیل به نشانی [email protected] ما را در بهبود و غنای این پادکست یاری کنید.

📍همکاران این شماره رادیو رحا:

تهیه کننده: موسسه رحمان
کارشناس پژوهش: زهرا موحدی
نویسنده: عطیه ملک‌زاهدی
مشاور هنری و رسانه‌ای: نیلوفر حامدی
تدوین: سارا زارع
گوینده: نیلوفر حامدی
طراح لوگو و کاور: سارا کریمی
مدیر اجرایی: اسما صارمی

لینک #رادیو_رحا در کست‌باکس:
https://castbox.fm/channel/%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%88-%D8%B1%D8%AD%D8%A7--Radio-Raha-id4115770?country=us

@rahmaninstitute

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶آیا زمان ساخت شهرهای فمینیستی فرا نرسیده است؟

🖊لسلی کرن
✍برگردان: فاطیما ترابی

🔹 ما زنان اغلب تجربه اظهارنظر دیگران در مورد بدن‌‌مان و لمس ناخواسته را داریم، اما در بارداری و مادری با نوع دیگر و حجم بیشتری از این دخالت‌ها مواجه‌ایم. درست است که رفتار دلزده شهری‌ها با یکدیگر برای هرکس قدری حریم شخصی در میان جمعیت ایجاد می‌کند، اما من با از دست دادن قدرت یکرنگ شدن با جماعت، حس می‌کردم دیگر حریم شخصی ندارم. از جلب توجه شکم خود خجالت می‌کشیدم و از این که آن‌طور تمام هست و نیست تن و بدنم در محیط عمومی بیرون می‌افتاد احساس شرم می‌کردم.

🔹در تمام انواع برنامه‌ریزی شهری، کلیشه‌ها و پیش‌فرض‌هایی درباره شهروند «نوعی» وجود دارد که همانا شوهر و پدری نان‌آور است با بدنی سالم. او دگرجنس‌گرا، سفیدپوست و همان‌سو‌جنسیتی است. پس هرچند شهرها مزایای بسیاری نسبت به حومه دارند، قطعاً آن‌ها را با هدف تسهیل کار زنان در مدیریت «دو شیفت» کار بادستمزد و بی‌دستمزدشان نساخته‌اند.

🔹زنان همواره معضلی برای شهرهای مدرن قلمداد شده‌اند. امروز هم هم‌چنان تلاش برای کنترل بدن زنان برای پیشبرد نوع خاصی از برنامه‌های به‌سازی شهری ادامه دارد. در همین دوره خودمان شاهد عقیم‌سازی اجباری و ناگزیر زنان رنگین‌پوست و بومی هستیم که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت می‌کنند یا به نحوی به دولت وابسته‌اند.

🔹البته افسا‌نه‌های تجاوز ریشه در نظام‌هایی عمیق‌تر از محیط فیزیکی دارد. سؤال اینجاست که برای حمایت از استقلال، برابری و توانمندسازی زنان چه تغییراتی می‌توان در شهرها داد؟ برخورداری از مسکن و وسایل حمل‌و‌نقل عمومی ارزان و ایمن، از میان برداشتن شکاف جنسیتی و نژادی در دستمزدها و برپایی نظام جامع فرزندپروری از مواردی است که می‌شود ابتدا در دستور کار قرار بگیرد.

🔹خطر دائمی خشونت آمیخته با آزارهای روزمره خیابانی زندگی زنان شهری را به شکل‌های مختلف رقم می‌زند. افسانه‌های جنسیت‌زده در کنار موانعی که در زندگی روزمره شهری پیش روی زنان قرار دارد، یادآور این است که از ما انتظار می‌رود آزادی‌های خود را در پیاده‌روی، کار، تفریح و اشغال فضا محدود کنیم. مدیریت این موارد نیز بار اضافه دیگری است بر دوش ما که کمرمان زیر بار زندگی روزمره خم شده است.

🔹 هر‌بار که به دلیل ترس از اینکه کسی دنبالم کند در ایستگاهی دورافتاده از اتوبوس پیاده شده‌ام یا از مسیری طولانی و پرپیچ‌و‌خم به خانه بازگشته‌ام، کلی انرژی و وقت از دست داده‌ام. با گاهی هزینه مالی متحمل شده‌ام چون در امنیت مسیری که تا سر کار طی می‌کنم شک کرده‌ام یا نگران شده‌ام مبادا پیش از تعطیلی مهد‌کودک به آنجا نرسم. خلاصه پیام شهر به ما این است که من را برای شما نساخته‌اند.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1916

برای کمک به پژوهش دانشجویان روانشناسی دانشگاه یاسوج با عنوان "بررسی رابطه آزار خیابانی با اضطراب و افسردگی در زنان" لطفا این پرسشنامه را پر کنید

https://form.avalform.com/view.php?id=29071660

@harasswatch

#دیدبان_آزار

🔹ملیکا: شاید هزار سال دیگر هم خیابان‌ها برای زنان امن نشود، شاید یک درصد رهگذران چشمشان به پوسترها نیفتد، شاید نصف مغازه‌داران با ما همکاری نکنند و هزارن شاید دیگر، اما وقتی من با پوسترها در دستم در خیابان کنار دوستانم قدم می‌زدم یادم آمد ناامید نشدن و سماجت برای آنچه درست می‌دانم، چه حسی دارد. این حال و هوا سال‌ها بود از من دریغ شده بود و جای آن را بغض و کینه از آنچه نصیب زنان سرزمینم می‌شود، پر کرده بود.

🔹آن پوسترها اگر چشم هیچ عابری را نگیرد هم رسالتشان را خیلی پیشتر انجام داده‌اند؛ همان لحظه که با امیدواری چشم در چشم مرد و زن مغازه‌دار از قدمی کوچک برای هدفی بزرگ حرف می‌زدم: می‌دیدم صاحب کارواش چطور از نصب پوسترها استقبال می‌کند یا کسانی که بی‌میل و رغبت پاسخ منفی می‌دهند و من این شوق بازیافته را به دو صد دانه گوهر ندهم.

از کرمان

#دیدبان_آزار
@harasswatch

شماره ۴۴ مجله «زنان امروز» منتشر شد.


لینک خرید این شماره:
Store.zananemrooz.com

🔻دادخواستی علیه خشونت و تبعیض

🔶 آزار و اذیت در دانشگاه نادیده گرفته می‌شود


🔹️جمعی از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان رشته‌های علوم اجتماعی در کشور بر آن شدند تا نامه‌ای اعتراضی علیه تبعیض و آزار موجود در دانشگاه‌ها منتشر کنند و از سایر دانشجویان خواسته‌اند که این نامه را امضا کنند. در بخشی از این نامه آمده است: «اغلب ما دانشجویان (اگر نگوییم همه)، در طول مدت تحصیلمان با مواردی از آزار و تبعیض در محیط دانشگاهی روبرو شده‌ایم. این آزار و تبعیض می‌تواند ما یا کسی که می‌شناسیم را نشانه گرفته باشد. مواردی همچون سوءاستفاده از قدرت، آزار کلامی، آزار جنسی، خشونت یا تهدید به خشونت، دریغ‌داشتن اطلاعات از فرد، سوءاستفاده‌ روانی، کارشکنی در کار یا درس، قلدری، شرمسار کردن فرد در معرض عموم، حرمت‌شکنی و بی‌احترامی، افترا بستن، منزوی‌سازی، تهدید آکادمیک، رعایت‌نکردن حریم خصوصی و... مواردی است که به کرات در دانشگاه رخ داده است. اغلب بدین شکل که کسی که در سلسله‌مراتب قدرت در میدان دانشگاهی از جایگاه «فرادست» برخوردار است، به پشتوانه‌ جایگاه خود، به اشخاص «فرودست» خشونت می‌ورزد، آزار می‌دهد، قلدری می‌کند و...»

🔹️نویسندگان نامه در پاسخ به دیدبان آزار، هدف خود را از تدوین و انتشار این نامه اینگونه توضیح می‌دهند: «مسئله‌ آزار، قلدری و تبعیض در فضاهای دانشگاهی، سال‌ها موضوع گفتگوهای دوستانه و غیررسمی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان علوم اجتماعی بوده است؛ اما قطعاً محدود به این رشته‌ دانشگاهی یا یکی دو دانشگاه خاص نیست. با این وجود، مسئله‌ای با این سطح از گستردگی، مدت‌هاست که تنها به حلقه‌های کوچک ما محدود مانده‌است و فراتر از آن طرح و پیگیری نشده است. دلایل بسیاری را می‌توان برای این علنی‌نشدن مطرح کرد. از جمله این‌که بسیاری از ما حتی حقی جهت اعتراض به این رویه برای خود قائل نبودیم. اگر هم به صرافت طرح بحث و پیگیری موضوع در نهادها و انجمن‌های دانشگاهی می‌افتادیم، می‌دانستیم که نه تنها از حمایت و پشتیبانی لازم برخوردار نخواهیم شد، بلکه ممکن است متحمل خشونت بیشتر یا حتی طرد شویم و مجبور شویم بابت آن اعتراض، هزینه‌ گزافی بدهیم. حالا اما انباشت سال‌ها تجارب شخصی و جمعی، ما را به حرکت‌کردن وا داشته است، به برداشتن قدم اول از طریق اعتراض جمعی به این رویه‌ ریشه‌دوانده و سیستماتیک در دانشگاه.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1919

🟣 #بیدارزنی : فریادِ «تحصیل، حق ماست» را چه کسانی می‌شنوند؟


از صبح امروز، وقتی دختران دانش‌آموز مقاطع ششم به بالای افغانستان، از ورود به مدرسه منع شدند، اعتراض خود را به خیابان‌ها آورده و روبه‌روی نیروهای طالبان فریاد زدند: «تحصیل حق ماست».

مراحل پلکانیِ قدرت‌گیریِ ارتجاع و سلب حقوق اساسی بشر، با همان متد همیشگیِ سکوت خبری و عادی‌سازی از جنایت، به‌پیش می‌رود. دولت نروژ برای سفر نمایندگان طالبان، جت شخصی ارسال کرد، ۱۰ نفر از زنان کابینه‌ی ۱۹ نفره‌ی نروژ، با مشروعیت‌بخشی به ارتجاع طالبان، جهت پیش‌برد گفتگو با آنان، حجاب بر سر کردند و «۳۲ میلیون دلار، کمک بشردوستانه» به نیروهای طالبان اعطا شد.

آیا این رقم، هزینه‌ی حق تحصیل کودکان دختر افغانستان و برچیده شدن فقر و فلاکت شده است؟ خیر. آنچه که محرز است، صف‌های کوچک اما قدرتمند زنان و حالا کودکان ۱۲ ساله‌ای است که برای مدرسه رفتن خود نیز، مشت گرده کرده و علیه طالبان ایستادند. جمعیتی که از جمهوری اسلامی و کشورهای منطقه تا دولت‌های اروپا و آمریکا، علیه‌شان ایستاده‌اند.

▪️منبع ویدئو: هرات ۲۴

#زنان_حذف_شدنی_نیستند
#حق_تحصیل_کودکان
#ارتجاع #طالبان

@bidarzani