به مناسبت هشتم مارچ، روز زنان، شماره ۴۶ مجله زنان امروز، ویژه‌ی بهار ۱۴۰۲ را به شما تقدیم می‌کنیم.

با یاد الهه محمدی و نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگاران صادق و مسئولی که پاییز و زمستان را در زندان گذراندند.
به امید آزادی‌شان در آستانه‌ی بهار...

صاحب‌امتیاز، سردبیر و‌مدیر مسئول: شهلا شرکت

دبیران:
|جامعه: آتنا کامل
|تاریخ: مریم رضایی
|هنر: فرشته حبیبی
|ادبیات: شورای نویسندگان
|ویرایش: لیلا صمدی، هایده عبدالحسین‌زاده
|سایت و شبکه‌های اجتماعی: رابعه حیدرنژاد
|عکس: رامتین جیحون

طراحی گرافیک: استدیو مرکزی، سعید فروتن، مریم ترابی
موشن گرافیک: میثم خاوری
لینک خرید این شماره:

store.zananemrooz.com/محصول/نسخه-چاپی-شماره-۴۶/

💬 تجسد سیاسی همچون آرشیو زنده
اندیشیدن همراه با «ال» در زمانه‌ی انقلابی

✍️ ویلیام مازارلا | ترجمه‌: تهمورث امیران


پیش‌گفتار انکار:

▪️در وضعیتی به سر می‌بریم که جهان گذشته و آینده، به هم گره خورده‌اند، رخدادها در چندماه گذشته، در پی هم آمدند و رفتند و اثراتی از خود بر جای گذاشته و می‌گذارند که بر تن آینده، حک می‌شود. بازیگران اصلی این وضعیت، زنان و مردمانی بودند که به‌طور روزمره با تبعیض‌های ساختاری مواجه می‌شوند. اما در این میان، مسئله‌ی زن و خود زن بود که به گره‌گاه خیزشی تبدیل شد که شعار «زن، زندگی، آزادی» نمایندگی‌اش می‌کند. اکنون، درحالی که صدای «زن، زندگی، آزادی» هنوز در شهر، خیابان، دانشگاه و مدارس انعکاس می‌یابد و فضا را همچنان از موجودیت خود متاثر می‌کند، به روز جهانی زن رسیده‌ایم. این روز می‌تواند دوباره چهره‌ی زن را به صورت گسترده به تصویر بکشد. در این تصویر گسترده، می‌توان هر زنی را از بی‌چهرگی در اذهان خارج کرد و « قدرت ساختن و قدرت ساخته شدن» را ترسیم کرد، می‌توان بدن زنانه را به پروبلماتیکی دیگرگون برای فهمی از سیاست، مبدل کرد، بدنی که این بار از منظری درون میدان، به تصویر کشیده و نقد می‌شود. به‌همین‌خاطر متنی برای انتشار انتخاب شده که ذهن‌ها را بیش از پیش به‌سوی تصوری از خلق یک وضعیت یگانه هدایت می‌کند. متنی که تلاش دارد، همزمان که بدن را تبدیل به موضوعی برای سیاست و کنش می‌کند، آن را هم از تفسیرهای رایج راجع به آن نجات دهد. اهمیت متن حاضر در این است که به‌عوض طرد «اندرکنش تصاویر و بدن‌ها»، آن را به‌منزله‌ی جزئی اساسی از هر سیاست مردمی برجسته می‌سازد، اما نه همچون غایت و نه در سطح استراتژی.

▪️این مقاله،‌ سومین متنی ست که از ویلیام مازارلا، انسان‌شناس سیاسی دانشگاه شیکاگو در «انکار» منتشر می‌شود. مانند دو متن قبلی، این مقاله نیز در امتداد و تکمیل پروژه‌ی فکری ویلیام مازارلا، بحث‌های قابل‌توجهی را درباره‌ی ساخته‌شدنِ «مردم» در زمانه‌ی احیای سیاست به‌میان می‌کشد که می‌تواند در وضعیت ما بصیرت‌آفرین باشد. اما نکته‌ی جالب‌توجه متنِ حاضر این است که با اشاره به جنبش «زن، زندگی، آزادی» و با ارجاع به متنی درباره‌ی آن نوشته شده که ابتدا در وب‌سایت «دیده‌بان آزار» منتشر و بعدها به زبان‌های دیگر ترجمه شده و به بحث گذاشته شده است.

▪️بدین‌سان گرچه متن حاضر را ییشتر می‌توان تلاشی نظرورزانه تلقی کرد، اما خودِ این واقعیت که از متنی به‌زبان فارسی و در ارتباط با اضطرار وضعیت داخل ایران الهام گرفته، نشان می‌دهد که چگونه تفکر مفهومی می‌تواند از ریشه‌های خود در وضعیت خاص و جزئی فراتر رفته و افقی کلی را بگشاید. به‌واقع این درعین‌حال خودْ بهترین گواهِ پیوند تفکر و سیاست، و در نتیجه، بهترین توجیهِ ضرورت انتشار و مواجهه با ترجمه‌هایی از این دست است.

▪️به‌دلیل اشارات متعددِ متنِ حاضر به آثار پیشین نویسنده، به‌ویژه سخنرانیِ «پوپولیسم همچون الاهیات سیاسی» و همچنین ارجاعات آن به مقاله‌ی «انقلاب فیگوراتیو زنانه؛ اندرکنش بدن‌ها و تصاویرشان»، پیشنهاد می‌شود که مخاطب در کنار این مقاله، به آن دو متن نیز توجه داشته باشد.

▪️می‌ماند ذکر این نکته که این مقاله تاکنون تنها به‌صورت پیش‌نویس از سوی نویسنده منتشر شده و هنوز شکل نهایی پیدا نکرده است. به‌همین‌خاطر در ترجمه نیز تلاش شده که شکل ابتدایی آن حفظ شده و روانیِ متن بر دیگر جنبه‌ها غلبه داشته باشد. پانویس‌های متن از مترجم اند.


متن کامل را اینجا بخوانید.

@enkarmag

💬 تجسد سیاسی همچون آرشیو زنده
اندیشیدن همراه با «ال» در زمانه‌ی انقلابی

✍️ ویلیام مازارلا | ترجمه‌: تهمورث امیران


@enkarmag

🔰 محکومیت سمانه اصغری به ۱۸ سال و ۳ ماه زندان

⭕️ #سمانه_اصغری، دانشجوی مهندسی صنایع دانشگاه خوارزمی کرج و فعال حقوق کودکان، با حکم شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به ۱۸ سال و ۳ ماه حبس محکوم شد که ۶ سال و ۳ ماه از این حکم قابل اجرا است. این دانشجو از تاریخ ۱۹ مهر ۱۴۰۱ در بازداشت به سر می‌برد.

🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد

🔹دیدبان آزار برگزار می‌کند: دومین همایش مجازی روز جهانی زنان در تاریخ ۲۵، ۲۶ و ۲۷ اسفند.

اسفندماه امسال فرصتی است که در کنار هم با گرامی‌داشت یاد تمامی تن‌های سرکوب شده و زندگی‌های به یغما رفته این فریادها را به گفت‌وگو بگذاریم و از تجربه‌های خود بگوییم. برآنیم تعریفی پیشرو و دربرگیرنده از فمنیسم و امر زنانه را به بحث بگذاریم، از بدن‌های جرم‌انگاری شده و به حاشیه رانده شده اقلیت‌های جنسی و جنسیتی بگوییم، و نسبت قیام ژینا با حاشیه‌ها و اهمیت بازنگری در رابطه قدرت میان مرکز و حاشیه را به بحث بگذاریم. باور ما این است که پاسداشت پیوندهای خواهرانه، همدلانه و همبسته جز از راه گفتگوهای انتقادی ممکن نیست و این موضوع بیش از هر زمان دیگر حیاتی و پیش‌برنده جنبش است.

پادکست هنگامه در آخرین اپیزود خود با عنوان «پرچم به‌دست زنان»، خلاصه‌ای از ۳۰ سخنرانی ارائه‌شده در همایش سال ۴۰۰ را منتشر کرده است. آدرس تلگرام هنگامه:
https://www.tg-me.com/hengamehpodcast

ویدئوی کامل ارائه‌های همایش سال گذشته را در کانال یوتیوب harasswatch می‌توانید مشاهده کنید و در هایلایت بالای صفحه اینستاگرام با عنوان «همایش» درباره برنامه سال گذشته بیشتر بخوانید.
https://youtube.com/@harasswatch5338

در متنی با عنوان «چرایی برگزاری همایش و پاسخ به انتقادات» در سایت دیدبان آزار  می‌توانید سخنرانی مقدمه همایش سال گذاشته را که به انگیزه‌های برگزاری و هم‌چنین انتقادات پرداخت، بخوانید.
https://harasswatch.com/news/1933/

طریقه شرکت در جلسات در ادامه اعلام خواهد شد
@harasswatch

شروع برنامه ساعت ۲ ظهر

لینک ورود به جلسات:
https://meet.google.com/yee-raen-hjm

🔹به یاد زنانی که مقاومتشان زندگی است

🔹«غیابت حضور قاطع اعجاز است»

نویسنده: د.

تصمیم گرفتم برای ۸ مارس از زنان مبارزی بنویسم که به این روز معنا می‌دهند و خود، آن را می‌سازند‌‌. زنانی که جایگاه امروزی ما، وابسته به نقش‌‌ و اثرگذاری آن‌ها در گذشته است و زنانی که با مقاومتشان، برای تصویر‌ها و بدیل‌هایی برای زندگی آینده، تلاش می‌کنند. این متن تقدیم به تمام زنان آشنا و نا‌آشنایی که با مقاومتشان، «زندگی» می‌سازند.

به سختی به اینستاگرام وصل می‌شوم. کاور تاری روی فیلم نمایان می‌شود. چند زن مقابل اوین ایستاده‌اند. به یک آن، شور عظیمی درون خودم حس می‌کنم. از زمان دیدن عکس تا شروع فیلم، قلبم احساس جدیدی را تجربه می‌کند. حسی از جنس پیدا کردن دوباره‌ پیوندها، لمس امیدی گمشده و نیرویی برای برخاستنی دوباره. تصویر به طور کامل نمایان می‌شود و فیلم شروع می‌شود. عالیه مطلب‌زاده، صبا کردافشاری و فریبا  اسدی از زندان آزاد شده‌اند. عالیه با فریاد رسای خود، پاهای استوار و با صلابتش که بر زمین فرود آمده‌اند و مشت گره‌کرده‌ای که در هوا به حرکت درمی‌آید، به ما پیام مقاومت می‌دهد‌. صبا کردافشاری با حرکات بازیگوشانه‌ بدنش در فضا و خارج شدن از چارچوب تعیین‌شده، با جلو‌و‌عقب رفتنش و بی‌پروایی‌اش در ثبت وجودش در فضا، با زیرکی ساختار‌های موجود را به سخره می‌گیرد. از این همه شجاعت و جسارت آن‌ها حیرت‌‌زده شده‌ام. زنانی که تازه از زندان آزاد شده‌اند و فریاد زن زندگی آزادی می‌دهند. به گونه‌ای که، این فریاد را به تصویری قابل‌تجسم بدل کرده‌اند.

۸ مارس بدون یادآوری و گفتن از این زنان معنایی ندارد. زنانی همچون الهه، نیلوفر، سها، سمانه و ... که بدون تلاش و مقاومت روزمره آن‌ها در جایگاه کنونی نبودیم. زنانی که در داخل زندان هم به ما درس مقاومت و آزاده زیستن را می‌دهند. زنانی که با هر قدمشان، راه را برای ما باز کرده‌اند.

به امید آزادی‌ این زنان عزیز در آستانه بهار

https://harasswatch.com/news/2131

برنامه روز سوم آغاز شده است:

لینک ورود به جلسات:
https://meet.google.com/yee-raen-hjm