🔹نگاهی به گیسوبران در سینما

🔹اعتراضی زنانه از زندگی تا آزادی

نویسنده: طاهره جورکش

در باور کهن موی زنان نماد غایی زنانگی است که با قدرت آنان پیوند خورده است. در اسطوره‌ها مو نماد هستی، جان و زندگی است. زنان در طول تاریخ به دلایلی مانند خشم، اعتراض و اندوه تصمیم گرفتند گیسوانشان را به صورت خودخواسته و نه توسط دیگری، ببرند. با کشته‌شدن مهسا امینی، گیس‌بریدن به نشانه‌ اعتراض به ظلم و بی‌عدالتی به یک حرکت اجتماعی در ایران و در دیگر کشورها به نشانه‌ همدردی با زنان ایران تبدیل شد و به جنبش جهانی علیه نابرابری جنسیتی روح تازه ای دمید.

مروری بر اسطوره‌ها و سینما نشان می‌دهد که گیسوبران در سوگواری عمدتا نه فقط آیین عزاداری، که کنشی متهورانه است که مصمم بودن مصیبت‌دیده را در فراموش نکردن مرگ آشکار می‌سازد.

از آنجا که در بسیاری از جوامع، بدن زنان به عنوان ابژه‌ جنسی و تحت مالکیت مرد تعریف و تصور می‌شود، زن در اجتماع مردانه به جنسیتش تقلیل داده می‌شود. جنسیتی بر مبنای برآورده‌کردن نیازهای جنسی مردان حتی با توسل به زور و علی‌رغم عدم تمایل زنان. به همین دلیل است که برخی از زنان بعد از تجربه‌ خشونت جنسی تصمیم می‌گیرند برای مقابله با تروما، مو که بارزترین نماد زنانگی است را کوتاه کنند تا کمتر مورد توجه مردان قرار بگیرند.

در فیلم «متهم»، سارا با بازی جودی فاستر پس از اینکه در کافه مورد تجاوز گروهی قرار می‌گیرد و متجاوزان گناهکار شناخته نمی‌شوند، به‌دلیل تحمل فشارهای بسیار موهایش را کوتاه می‌کند. در فیلم «ایت» که اقتباسی است از کتاب استیون کینگ، برلی دختری است که تازه به بلوغ رسیده اما پدرش آقای مارش به اندازه‌ همسالان پسر در مدرسه، از بلوغ و زنانگی دخترش لذت می‌برد. وقتی پدر صورتش را در موهای برلی فرو می‌برد و می‌‌بوید و او را مجبور می‌کند که قول بدهد که همیشه دختر کوچک او باقی بماند، برلی از شدت خشم و تنفر از پدر تصمیم می‌گیرد موهایش را کوتاه کند.

https://harasswatch.com/news/2122/

🔹درباره خودسوزی زنانی که نامشان ثبت نشد

🔹گورستان سوخته

نویسنده: الصا

من زنی هستم که در زاگرس زاده و بزرگ شدم. به اجتماع بزرگتری که رفت‌و‌آمد کردم، نام هما دارابی را دیدم، زنی که در اسفند سال ۷۲ در اعتراض به قوانین ضدزن از جمله حجاب اجباری خودسوزی کرد. نام سحر خدایاری را می‌بینم که در شهریور سال ۹۸ خودسوزی می‌کند، اما حتی نام زنی که در روستای مجاور ما با نفت خودش را آتش زد یادم نیست. نام عمومی‌اش را یادم هست.

کلاس چهارم ابتدایی بودم. سال ۷۶، کسی آمد و گفت : «گبو گبو خشه تش زه( گبو خودش را آتش زد ).» آن‌موقع فقط دلم ریخت از آن زلف سیاهی که روی چهره می‌ریخت و حالت نیمه نشستن‌ او که همیشگی بود. روسری سرخ با دایره‌های سفید که همیشه تلاش می‌کرد مرتبش کند. هیچ‌کسی آنچنان اندوهگین یا متعجب نبود، گویی همه آدمهای دهات برای گبو مرگ را آرزو کرده بودند. از آن‌شب تا بعد از چهلم گبو، حرف از چرایی خودسوزی او بود و هر کسی شایعه‌ای و سپس نصیحتی و نهایتا توبه‌ای می‌گفت و می‌گذشت.

«باردارش کرده بود.
باباش کتکش زد با شیلنگ.
نصف‌شب بوی دود اومد.
با صدای جیق مادرش دویدیم بیرون.
عین یه گلوله آتش وسط مزرعه می‌دوید.
مرد می‌تونه بره واسه خودش زندگی کنه، زن چی؟
خودش رو که آتیش زد مزرعه رو هم آتیش زد.
هر چی آب ریختیم خاموش نمی‌شد.»

این جملات آشفته را یادم هست. اما گبو، گبوی ۲۲‌ساله را در قبری کوچک به خاک سپرده بودند. قبری که همه‌ او نبود. و همه‌ او که پایان هیچ‌چیز نبود، جز نفس‌های او که دلش می‌خواست عاشقانه بدمد. اما اینجا می‌کشند که عشقی سر به عصیان برندارد.

این روایت را گفتم که بتوانم کلیتی را که در خودسوزی می‌بینم، یعنی اعتراضی برآمده از وضعیت اجتماعی و سیاسی، به تصویر بکشم‌‌. اعتراض هما دارابی رسانه‌ای می‌شود، چون استاد دانشگاه است، فعال سیاسی است، علیه حجاب اجباری اعتراض کرده است و بالاخره در میان طیف فعالان اجتماعی، پایگاه مهمی دارد. اعتراض هما دارابی آنجا اهمیت پیدا می‌کند که از خانه به خیابان آورده می‌شود. او تمام چند سالی را که خوانده، دیده، نوشته، آموخته، آموزگار بوده، سخنرانی کرده را می‌آورد توی خیابان، با اجتماع پیوند می‌زند، همه‌ هما می سوزد اما هیچ‌کدامش از میان نمی‌رود و همای همیشه‌ زنان می‌ماند.

https://harasswatch.com/news/2123/

🔶️هزینه سنگین مقاومت


🔸️زاگاه- در دو هفته گذشته اخبار مختلفی در مورد مسمومیت‏های با منشا نامعلوم دانش‌آموزان در مدارس دخترانه منتشر شد. این اخبار که در ابتدا چندان مورد توجه قرار نگرفت، حالا ابعاد جدی‎تری به خود گرفته است. این مسمومیت‏های مشکوک که قبلا تنها در چند مدرسه دخترانه در شهر قم مشاهده شده بود، حالا به چند مدرسه در بروجرد، اردبیل، تربت جام و تهران هم رسیده است و رئیس کمیسیون آموزش مجلس به همراه معاون وزارت بهداشت، بعد از گذشت بیش از دوماه اعلام کرده‎اند که این مسمومیت ها عمدی است و گروهی تندرو تلاش دارند تا مانع درس خواندن دختران شوند.

🔸️پس از شکل‎گیری قیام «زن، زندگی، آزادی» مدارس و دبیرستان‎های دخترانه یکی از مهم‎ترین کانون‎های مقاومت و اعتراض بودند. در هفته‏های ابتدایی اعتراضات، بسیاری از دختران دانش‏آموز با مقاومت در برابر قانون حجاب اجباری، با درآوردن مقنعه‏ها، مدرسه و کلاس درس و خیابان را تبدیل به عرصه‎ای برای بیان خواسته‏ها و اعتراضاتشان تبدیل کردند. دخترانی که حالا پس از چندماه هزینه‏ آن مقاومت درخشان را با مسموم شدن پرداخت می‏کنند.

🔸️حق برخورداری از آموزش، یکی از ابتدایی‏ترین حقوق بشر است که حالا تندروهای مذهبی‏ای که در کشور همسایه یعنی افغانستان زنان را از تحصیل محروم کرده‎اند، تلاش دارند تا در ایران نیز با تهدید جان دختران دانش‌آموز بدان دست یابند. در شرایطی که در پنج‌ماه گذشته صدها نفر در قیام زن، زندگی، آزادی برای حق زندگی بدون تبعیض و بدون خشونت زنان، کشته شده‎اند. صدها فعال مدنی روانه زندان‌ها و بازداشتگاه‏ها شده‌اند، تندروها نه‌‎تنها عقب نرفته‎اند بلکه می‎خواهند همان حقوق اندکی که زنان در پی بیش از صدسال مبارزه به آن دست یافته‏اند را بگیرند، جنبش‌های مدنی در ایران اما این حمله وحشیانه به پایه‎ای‌ترین حق زنان را برنمی‎تابند.

🔸️بسیاری از فعالان مدنی سال‎هاست برای برچیده شدن آموزش‎های مبتنی بر تبعیض جنسیتی در مدارس تلاش کرده‌اند تا محیط‎های آموزشی را به مکان‎های عاری از کلیشه‎های جنسیتی و آموزه‎های مبتنی بر نابرابری جنسیتی تبدیل کنند، ما به فکر انقلاب و تغییر در نظام آموزشی و سوق دادن آن به سمت آموزش و پرورش فمینیستی هستیم و حالا تندروها بدون ترس از مجازات، حق آموزش دختران را از پایه نشانه گرفته‎اند.

🔸️در این میان اما به جای آنکه تمام تلاش دولت و نهادهای مرتبط آموزش و پرورش برای یافتن عاملان این سوءقصد صرف شود، مشاور رئیس سازمان نوسازی مدارس کشور در اجرایی‌سازی عدالت تربیتی، هفته گذشته از آغاز به‌کار «کارگروه کوثر» و جذب فعالان فرهنگی و جهادی در استان‌ها خبر داد و گفت یکی از وظایف این کارگروه آماده‌سازی دختران جهت ایفای نقش مادری و همسری است. کارگروهی که قرار است بجای توانمندسازی دختران برای ورود به جامعه، آنان را برای نقش‎هایی آماده کند که دهه‏هاست محل بحث و نزاع فمینیست‏ها و مدافعان حقوق زن است.

🔸️#منی_الطحاوی چندماه پیش در ابتدای قیام ژینا، در مقاله‎ای به مبارزه دختران دبیرستانی در ایران پرداخت و نوشت که وقتی دختران دبیرستانی طغیان کنند و به مردسالاری نه بگویند، انقلاب حتی اگر رژیم تغییر نکرده باشد، اتفاق افتاده است. او نوشته بود:« آیا فکر می‌کنید آن دختران مدرسهای در ایران با آن طغیان باشکوه و بی‌نظیر، هرگز مانند قبل خواهند شد؟»

این چیزی است که مردسالاری و تندروترین بخش‌های آن به خوبی می‎دانند، اینکه دختران مدرسه‏ای در ایران هرگز مانند قبل نخواهند شد. آنها در مدرسه، در خانه، در جامعه علیه خشونت و تبعیض می‏شورند و از همین است که هدف حذف، تهدید و ترور شیمیایی قرار گرفته‎اند.

#زاگاه
@zaagaah

اپیزود ۲۶ - پرچم به دست زنان
خلاصه ۳۰ سخنرانی ارائه شده در «همایش مجازی به مناسبت روز جهانی زنان» که مجموعه دیده‌بان آزار در اسفند ۱۴۰۰ برگزار کرده بود.
هر سخنرانی در زمانی حدودا ۴ تا ۷ دقیقه خلاصه شده و برشی از صدای سخنران هم شنیده میشه.

زمانبندی اپیزود
۵ دقیقه اول مقدمه
روز اول - ۱ ساعت اول
روز دوم - ۱ ساعت دوم
روز سوم - تا انتها

برای مشاهده لیست سخنرانان و عناوین مباحث، اینستاگرام دیده‌بان آزار را نگاه کنید.
@hengamehpodcast

🔸 #کانون_صنفی_معلمان_ایران (تهران) ضمن محکومیت شدید این اقدامات و مسامحه دستگاه‌های مسئول در پیگیری و روشن ساختن این موضوع پس از پذیرش و اعلام عمدی و سازمان‌یافته بودن این حمله‌های تروریستی به مدارس دخترانه، منتظر اقدامات عملی و فوری نهادهای مسئول، در سطح مقابله با اقدامات تروریستی و موضع‌گیری‌های صریح مطرح شده در بالاست و به سهم خود پیگیر اقدامات بعدی نیز خواهد بود.

کانون صنفی معلمان ایران (تهران)
۱۰ اسفند ۱۴۰۱

متن کامل بیانیه کانون تهران را در لینک زیر بخوانید 👇

https://bit.ly/3y7iKE4
#معلمان_دانش_آموزان_زندانی_تنها_نیستند
#زن_زندگی_آزادی

🔹🔹🔹

🆔 @kashowra

دریافت اخبار از طریق آیدی زیر 👇👇👇

@kashowranews