🔻روایتی از آزار جنسی توسط عکاس مشهور آژانس مگنوم

🔶وقتی عکاسان آزارگر پشت دوربین می‌مانند


✍🏽نویسنده: الیشیا ورا
🖊برگردان: رها عسکری‌زاده


🔹زمانی که دیوید آلن هاروی، عضو سابق مگنوم فوتوز، یکی از معتبرترین آژانس‌های عکاسی جهان، من را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داد، یک عکاس ۲۳ ساله مشتاق خبرنگاری بودم. به‌عنوان یک عکاس جوان به او به چشم راهنما نگاه می‌کردم و به هاروی اعتماد داشتم زیرا او شناخته‌شده و مورد احترام بود و توسط برخی از مهم‌ترین سازمان‌های خبری و ویراستارهای عکس در جهان به‌شدت تبلیغ می‌شد.

🔹در سال ۲۰۰۹ من در شهر اواکساکای مکزیک در کارگاه آموزشی هاروی شرکت کردم. کارگاه عالی بود. در آن یک هفته بیشتر از یک سال تحصیل در دانشگاه هنر چیز آموختم. احساس کردم توسط او و گروهش حمایت می‌شوم و زمانی که بلافاصله پس از کارگاه از من دعوت کرد که دستیارش باشم، بدون هیچ مکثی پذیرفتم. عطش یادگیری داشتم. این پیشنهاد شبیه فرصتی بود که فقط یک‌بار در زندگی رخ می‌دهد.

🔹آژانس عکس مگنوم از زمان آغاز به فعالیتش در سال ۱۹۷۴، استاندارد طلایی عکاسی خبری بوده است. عکاسانشان از دهه ۱۹۳۰ رویدادها و شخصیت‌های مهم جهان را پوشش داده‌اند. اغراق نیست اگر بگوییم که آن‌ها چشم‌انداز بصری امروز جهان را شکل داده‌اند؛ بنابراین می‌توانید تصور کنید وقتی‌که من، یک زن جوان که در آن زمان که یک کیف کتانی مگنوم به دوش می‌انداخت و در صفحه بیوگرافی خود در فیس‌بوک نوشته بود «می‌خواهم وقتی بزرگ شدم عکاس مگنوم شوم»، توسط یکی از عکاسان آین آژانس برای دستیاری دعوت شدم چه هیجانی داشتم.

🔹پس از کارگاه، ما تماسی اسکایپی داشتیم که درباره عکس‌های جدید پروژه‌ای که روی آن کار می‌کردم گفتگو کنیم؛ اما یک جایی از گفتگو هاروی بلند شد، چراغ‌ها را خاموش کرد و برای من مشخص شد که دارد خودارضایی می‌کند. ماتم برده بود اما شرم‌زده‌ام که بگویم این باعث نشد نخواهم دستیار او باشم. رفتارش نگرانم کرد اما من آن‌قدر تجربه آزار جنسی در زندگی‌ام داشتم که این رفتار لزوماً برایم هشداردهنده نبود.

🔹هاروی در ابتدا از من خواست که به‌عنوان دستیار با او به برزیل سفر کنم اما من نتوانستم ویزا بگیرم. از من خواست که برای آوریل ۲۰۱۰ با او به مادرید بروم تا جهت تدریس در یک کلاس کمکش کنم. خیلی زود فهمیدم کار چندانی برای انجام دادن وجود ندارد. به‌جای آن شب‌هایم را در مهمانی با هاروی و دانش‌آموزانش می‌گذراندم.

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1875

@harasswatch

#دیدبان_آزار

🔻کارگران جنسی با خشونت جنسی گسترده مواجهند

🔶وقتی می‌فهمند روسپی هستیم با ما هرطور که می‌خواهند رفتار می‌کنند

✍🏽مهتاب محمودی

🔹«وقتی مردم می‌فهمند ما روسپی هستیم با ما هرطور که می‌خواهند رفتار می‌کنند. گاه کتکمان می‌زنند.»، «گاهی در زمان سکس مشتری‌ها از زشت‌ترین فحش‌ها استفاده و ما را با بدترین کلمات خطاب می‌کنند»، «علاوه بر مشتریانمان، همسایه‌ها یا کسانی در محله که شغل ما را می‌دانند، همیشه به بدترین شکل ممکن به ما توهین می‌کنند. آنها طوری حرف می‌زنند، گویی ما انسان نیستیم»، «گاهی پیش می‌آید که من قبول می‌کنم با یک نفر سکس کنم اما وقتی به مکان می‌روم مرا مجبور به سکس با چندین نفر می‌کنند»، «گاهی به خواست مشتری به ویلا می‌رویم اما بعد از چند روز هیچ پولی به ما نمی‌دهند و حتی پیش آمده که به زور از ما پول بگیرند»، «گاهی پس از رابطه جنسی این اتفاق رخ می‌داد که مشتری مرا کتک بزند به گونه‌ای که از سر و صورتم خون جاری شود»، «بعضی از مشتریان طوری رفتار می‌کنند که ما آسیب می‌بینیم به گونه‌ای که تا چند روز یا حتی چند هفته نمی‌توانیم سکس داشته باشیم»، «حتی برادر ۱۷ ساله من وقتی که متوجه ارتباطات من با دیگران شد وقتی در خانه بودیم مرا مجبور به رابطه جنسی می‌کرد. هر چه من مقاومت می‌کردم و می‌گفتم من خواهر تو هستم فایده‌ای نداشت و من چاره‌ای جز تسلیم شدن نداشتم.»

🔹این‌ روایات بخشی از تجربه زنان کارگر جنسی در ایران در رابطه با خشونت‌های جنسی، روانی و کلامی، فیزیکی و اقتصادی است. در هم‌آمیختگی جرم‌انگاری قانونی، انگ اجتماعی و انگاره‌های فرهنگی درباره زنان کارگر جنسی و شرایط حاکم بر کار جنسی، فرودستی این زنان را تشدید کرده و موجب‌شده انواع خشونت‌ها علیه آنها افزایش پیدا کند. از سوی دیگر خشونت علیه زنان کارگر جنسی بیش از خشونت علیه سایر گروه‌ها عادی‌سازی شده و امکان دریافت حمایت‌های مختلف در برابر خشونت از قبیل پلیس و مراکز ارائه خدمات عمومی برای آنان کاهش یافته است. همچنین این خشونت، مناسبات نابرابر زمینه‌ساز خود را بازتولید می‌کند و کارگران جنسی را بیشتر به حاشیه می‌راند.

🔹نتایج پژوهشی میان ۲۶۳ نفر از کارگران جنسی در بخش‌های جنوبی تهران نشان می‌دهد که ۷۲.۲ درصد از مشارکت‌کنندگان تجربه خشونت جنسی و ۸۲.۳ درصد تجربه خشونت فیزیکی داشته‌اند. ۵۱.۹ درصد از این کارگران جنسی از سوی شرکای جنسی خود، مشتریانشان یا هر دو مورد تجاوز قرار گرفتند. همچنین ۵۲.۴ درصد از کارگران جنسی مورد بررسی در این پژوهش تجربه سکس ناایمن اجباری از سوی شرکای جنسی خود و مشتریانشان را داشته‌اند.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1767/

🔻راهپیمایی زنان سودانی علیه تعرض ماموران امنیتی به زنان معترض

🔶تجاوز ما را متوقف نخواهد کرد

🔹دیدبان آزار: هفته گذشته، سازمان ملل اعلام کرد که ۱۳ مورد تجاوز و تجاوز گروهی توسط ماموران امنیتی را در اعتراضات اخیر سودان مستند کرده است. صدها زن سودانی در اعتراض به این خبر، در خارطوم پایتخت این کشور راهپیمایی و خشونت جنسی علیه زنان معترض را محکوم کردند. خبرگزاری الجزیره به نقل از واحد خشونت جنسیتی وزارت توسعه اجتماعی سودان گزارش داده که ۸ زن ۱۸ تا ۲۷ ساله برای مراقبت‌های پس از تجاوز به این نهاد مراجعه کرده‌اند. این یگان اعلام کرده که تعداد موارد تجاوز صورت گرفته احتمالا بسیار بالاتر از این رقم است.

🔹معترضان طوماری را به دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل در سودان ارائه دادند و درخواست کردند که این نهاد پیگیری و بررسی موارد خشونت فیزیکی و جنسی در اعتراضات اخیر را برعهده بگیرد. بیش از ۴۰ سازمان حقوق بشری و کمیته مقاومت این طومار را امضار کردند.

🔹شاهینزا جمال، از اعضای کمیته مقاومت و از فعالان جنبش حقوق زنان سودان به الجزیره گفته است: «ما اجازه نمی‌دهیم چنین اتفاقاتی تکرار شود. ما آنها را متوقف می‌کنیم.» جمال لباس آبی به تن کرده و در میان معترضان شعار می‌دهد. جمعیت یک‌صدا فریاد می‌زند: «آنها نمی‌توانند تو را بشکنند»، «تجاوز ما را متوقف نخواهد کرد»، «زنان سودانی قوی‌تر از این حرف‌ها هستند» و ... .

🔹در سال ۲۰۱۹ هم نیروهای امنیتی به تحصن مردمی در مقابل دفتر مرکزی ارتش در خارطوم حمله و به ده‌ها نفر تجاوز کردند و بیش از ۱۰۰ نفر را کشتند. زنان سودانی نقش برجسته‌ای در خیزش‌های مردمی سودان داشته‌اند. چه در اعتراضات ۲۰۱۸ که به برکناری عمر البشیر منتهی شد و چه در اعتراضات اخیر علیه کودتا. به همین دلیل نیروهای امنیتی برای ارعاب، ساکت کردن و به خانه راندن آنها به خشونت جنسی متوسل می‌شوند.

🔹بنا بر گزارش‌های منتشرشده، حدود ۷۰ درصد از تظاهرکنندگان خیزش سودان در سال ۲۰۱۸ را زنان تشکیل می‌دادند. تصویر آلاء صلاح‌‌النورانی را با انگشت اشاره رفته‌اش به سمت آسمان روی سقف خودرو به یاد داریم. تصویری که جایگاهی نمادین در انقلاب سودان پیدا کرد.

🔹از طرفی دیگر بسیاری از زنان معترض گفته‌اند که برای حضور در تظاهرات خیابانی با چالش‌های فرهنگی و خانوادگی مواجهند. یکی از فعالان مدنی که در سال ۲۰۱۸ به همراه همسرش بازداشت شده بود، می‌گوید: «بسیاری از زنان بازداشتی، از خانواده خود بیشتر هراس داشتند تا ماموران امنیتی. آنها می‌ترسیدند که بعد از آزادی با تنبیه خانواده مواجه شوند و دیگر اجازه و امکان بیرون آمدن از خانه را نداشته باشند.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1876

🔶سرت پرچم خونینی بود که در خیابان‌ها می‌تاخت

🔹ششم دی‌ماه، سالگرد روزی که ویدا موحد از سکوی خیابان انقلاب بالا رفت و روسری‌اش را بر سر چوب زد.

طرح: میلاد موسوی

#دختران_خیابان_انقلاب
#رضا_براهنی
#ویدا_موحد

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶دختران انقلاب؛ طغیان علیه بدن‌های رام

✍ الهه محمدی

🔹کتاب‌های تاریخی همیشه جذاب هستند؛ کتاب‌هایی که راوی دوران پادشاهان، جنگ‌ها، زندان‌ها، چگونگی ایجاد تغییرات اجتماعی در جوامعی استبدادی، خلق و خوی مردم در برخورد با اتفاقات و... است. اگر سری به همین کتاب‌ها که راوی تاریخ جهان‌اند بزنید می‌بینید که در مقاطعی پادشاهان همین کشورهایی که امروز مظهر مدرنیته‌اند، برای شکنجه زندانیان محکوم به مرگ، داغ یا نشان قدرت خود را بر آن‌ها می‌نشاندند تا معلوم شود این زندانیان مایملک پادشاه هستند.

🔹حالا سال‌ها از آن زمان‌ها گذشته؛ نه دیگر آن محکومان وجود دارند و نه پادشاهانی که مالک بدن‌های آن محکومان بودند اما امروز زنان همان محکومانند؛ زنانی که بدنشان در بعضی کشورها همچنان ملک رسمی حکمرانان است و جامعه هم با انواع مراقبت‌ها و انضباط ویژه خود، آن را تحت کنترل و تسلط خود در آورده است. جوامعی که زیر یوغ قدرت‌های رسمی و غیررسمی، بدن را از طریق کانال‌های مختلف قدرت، زیر سلطه انواع ممنوعیت‌ها، اجبارها و الزام‌ها در آورده؛ نمونه‌اش را می‌خواهید؟ همین دخالت در پوشش زنان ایرانی؛ از نهادهای انتظامی و نظامی گرفته تا همین مردمی که هر روز در واگن‌های مترو، صف‌های اتوبوس، کافه‌ها و غیره به یکدیگر تذکر حجاب می‌دهند و نتیجه هم چیزی نیست جز بگومگو و بعضا زد و خوردهای دو طرفه.

🔹دختر خیابان انقلاب که حالا در زندان است، نمونه‌ای است از میان میلیون‌ها زنی که بدنشان سال‌هاست به واسطه موی سرشان و لباسشان، در چارچوب‌های قدرت، بدنی ضعیف و شکننده در نظر گرفته شده که می‌تواند در معرض گمراهی و فساد قرار گیرد و به همین خاطر هم هست که باید راهکار انضباطی خاصی بر آن اعمال شود. بدن‌هایی که به واسطه قانون، نشانه‌گذاری می‌شوند، تربیت و رام می‌شوند، اطاعت‌پذیر می‌شوند و اگر زن نخواهد به انقیاد بر بدنش تن دهد، جایش در زندان است.

#دیدبان_آزار

@harasswatch

ادامه این مطلب را در لینک زیر بخوانید:

http://yon.ir/ZQ8tH

🔴 شعار زنان در تظاهرات امروز: "رییس جمهور آینده افغانستان یک زن خواهد بود"

🔺 شماری از زنان امروز در واکنش به آنچه که تبعیض و بی‌عدالتی اجتماعی می‌گویند در کابل تظاهرات کرده‌اند.

🔺در این تظاهرات آن ها با شعار ما نان می خواهیم, می گویند که جامعه جهانی شاهد باشد که رییس جمهور آینده افغانستان یک زن خواهد بود.

@Tolo_news

🔻از تجاوز روزمره تا بارداری ناخواسته

🔶مستند صبایا، روایتی از نجات زنان ایزدی از اسارت داعش

🔹️دیدبان آزار: در ماه آگوست سال ۲۰۱۴، داعش به سنجار-سرزمین اجدادی کورد‌های ایزدی‌ در شمال عراق- هجوم برد و هزاران نفر را قتل عام کرد. یکی از جنایات گسترده داعش، ربودن هزاران زن ایزدی بود که به اجبار مسلمان و برقع‌پوش شدند و به عنوان برده‌های جنسی میان جهادی‌های داعش تقسیم شدند. زنانی که هویتشان توسط داعشی‌ها جایگزین شد و صبیه نام گرفتند.

🔹️مستند «صبایا»، ساخته «هوجیر هیروری»، کارگردان کورد عراقی-سوئدی، تلاش‌های اعضای تشکلی مردمی به نام «مرکز پناهگاه ایزدی‌ها (YHC) «را روایت می‌کند که قصد دارند زنان ایزدی را از اردوگاه الهول نجات بدهند، حتی به قیمت به خطر انداختن جان خود. زنان نجات‌یافته به همت این گروه، موقتا در محیطی امن و آرام پناه داده می‌شوند که به خانواده خود بپیوندند.

🔹️ در ابتدای فیلم، کلاژی از چهره صدها زن نشان داده می‌شود که روی بردهایی بزرگ قرار گرفته است. هر تصویر به زنی مفقودشده تعلق دارد. محمود و تیمش، از ساکنان بومی منطقه، زندگی و جان خود را وقف جستجو برای این زنان کرده‌ و تاکنون موفق شده‌اند ده‌ها زن ایزدی را نجات دهند. کارگردان در این مستند مقاومت جمعی برآمده از درون کوردهای ایزدی‌ها را به نمایش گذاشته است.

🔹️چند تن از زنان نجات‌یافته در مقابل دوربین از آنچه که پشت سر گذاشته‌اند، می‌گویند. از تجاوز روزمره، دست‌به‌دست شدن میان داعشی‌ها، بارداری ناخواسته، خشونت فیزیکی شدید و ... . و البته خود انتخاب می‌کنند که تا کجا بیننده را از جزئیات تجربه خود مطلع کنند.

🔹️یکی از این زنان تعریف می‌کند: «یکی از زنان حامی داعش چنان ما را با جارو محکم کتک می‌زد که جارو در دستانش خرد می‌شد.» زنی دیگر به نام لیلا، پس از پنج سال اسارت و خشونت رهایی پیدا کرده و متوجه شده که تمامی اعضای خانواده‌‌اش به دست داعش کشته شده‌‌اند.

🔹️در تصاویر شگفت‌انگیزی از این مستند، تعدادی از نجات‌یافتگان پیشین را می‌بینیم که لباس زنان داعشی را به تن کرده‌اند تا به عنوان نیروی نفوذی مرکز پناهگاه ایزدی‌ها، وارد اردوگاه الهول شوند و به گردآوری اطلاعات و رهایی زنان دیگر کمک کنند. متن توضیحات مستند به ما می‌گوید تا کنون ۲۰۶ صبیه نجات داده شده‌اند و هنوز از هزاران زن دیگر خبری به دست نیامده است.

🔹️لازم به ذکر است که پخش این مستند انتقادات و مناقشاتی هم به دنبال داشته است. نیویورک تایمز در گزارشی مدعی شد که دست‌اندرکاران مستند صبایا، به طور دقیق و مناسب رضایت زنانی را که جلوی دوربین ظاهر شدند، کسب نکرده‌اند. این گزارش اعلام کرده که رضایت تعدادی از زنان پس از پخش شدن مستند و تصاویرشان، کسب شده است.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را از لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1877/

🟣 اسیدپاشی به زنان در شهرک مریم شهریار؛ پلیس پیش از آنکه متهم را دستگیر کند می‌گوید او یک «بیمار روانی» است

«رکنا»، خبرگزاری حوادث ایران از اسیدپاشی یک مرد به زنان، در شهرک مریم شهریار در استان تهران خبر داده است. اسیدپاشی صبح امروز سه‌شنبه هفتم دی ماه رخ داده است؛ زمانی که زنان برای ورزش به پارک خیابان درختی رفته بودند. آن‌ها هدف تهاجم مردی قرار گرفتند که «ماسک به صورت داشت و پشت بوته‌های پارک پنهان شده بود».
بر پایه این گزارش مرد مهاجم از پشت به زنان اسید پاشیده و متواری شده است. شاهدان عینی گفته‌اند که یکی از زنان به دلیل سوختگی توسط اورژانس به بیمارستان منتقل شده است و سایر زنان «به دلیل لباس ضخیمی که به تن داشتند» صدمه جدی ندیدند.

پلیس غرب استان تهران این رویداد را تأیید کرده اما پیش از آنکه متهم را شناسایی و دستگیر کند، او را «بیمار روانی» معرفی کرده است.

▪️دامنه‌ی خشونت علیه زنان و ناامن‌سازی فضاهای شهری/روستایی و معابر به اشکال مختلف در جریان است. در این بین، شکایات زنان از عاملان اسیدپاشی‌های جمعی و گروهی همواره با عدم پیگیری و امنیتی‌انگاری این پرونده‌ها از سوی ناجا و قوه قضاییه همراه شده است. همچنین سیاست‌های «منزوی‌سازی زنان» و «سلب حق زنان از حضور در جامعه» بیش از پیش اجرایی می‌شود. وضعیتی که یک پیاده‌روی یا ورزش صبح‌گاهی زنان در پارک‌های محلی را نیز با وحشت و هراسی حداکثری همراه خواهد کرد.

@bidarzani‌

🟤سقط جنین بدون مرز: پاسخی فمینیستی به قوانین سختگیرانه لهستان


زاگاه – «باورنکردنی‌ترین و بی‌نظیرترین تجربه زندگی من بود که ثابت می‌کند خواهران اگر متحد شوند از پس هر کاری برمی‌آیند.» این جمله را «مارا کلارک»، فعال حقوق زنان به من گفت‌. در ماه دسامبر سال ۲۰۱۹، سه ماه پیش از آنکه کرونا به عنوان پاندمی جهانی اعلام شود، در واکنش به قوانین سختگیرانه ضد سقط جنین خودخواسته در لهستان، گروهی از زنان تشکلی به نام «سقط جنین خوادخواسته بدون مرز»[۱] راه‌اندازی کردند.

◽این گروه تاکنون به ۲۲۰۰ زن کمک کرده تا به اطلاعات، بودجه و ابزار لازم برای سقط خودخواسته امن دسترسی پیدا کند. چه از طریق خرید اینترنتی قرص‌های سقط جنین و چه از طریق تسهیل سفر زنان به کشورهایی که قوانین منع سقط خودخواسته ندارند.

◽محدودیت‌های اعمال‌شده در دوران پاندمی و بسته شدن مرزها، فعالیت‌های این گروه را در معرض تهدید قرار داد. گروه‌های شدیدا محافظه‌کار در لهستان، از بحران کرونا برای پیشبرد دستور کار خود علیه سقط جنین خودخواسته استفاده کرده‌اند. اما این زنان سال‌ها در زمینه مبارزه برای حقوق باروری تجربه داشتند و می‌دانستند چطور باید اوضاع را تحت کنترل بگیرند.
@zaagaah

#زاگاه #سقط_جنین #پایان_خودخواسته_بارداری #لهستان #جنبش_فمینیستی

🔻ادامه مطلب:

https://zaagaah.com/ogav

🔶 شریک اتهامات جنسی جفری اپستین مجرم شناخته شد

۱۲ عضو هیئت منصفه دادگاهی در منهتن نیویورک، گیلین ماکسول، شهروند ۶۰ ساله بریتانیایی را در پنج مورد از شش اتهامی که دادستان به او وارد کرده بود مجرم شناختند.

دادگاه ماکسول را از جمله به اتهام قاچاق دختران نوجوان برای سوءاستفاده جنسی محکوم شناخت. این محکومیت می‌تواند به صدور حکم ده‌ها سال حبس برای متهم منجر شود. محور اصلی اتهام‌های گیلین ماکسول سوءاستفاده و آزار جنسی چهار دختر نوجوان در فاصله سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۲ بوده است.

ماکسول که رسیدگی به اتهام‌هایش از ماه نوامبر سال جاری آغاز شده متهم شده که سالیان طولانی به طور سیستماتیک به اغفال و جذب دختران نوجوان برای جفری اپستین، بانکدار میلیاردر آمریکایی اقدام کرده و از این دختران در یک شبکه گسترده سوءاستفاده جنسی شده است.

@dw_farsi

🔻به تصویر درآوردن آثار خشونت جنسی به‌واسطه عکاسی

🔶 مارپیج غلبه بر تروما پس از تجربه تجاوز


🔹️دیدبان آزار: الیسا یاناکون که خود بازمانده خشونت جنسی است تصمیم گرفت تا آثار روانی ترومای تجاوز را به تصویر بکشد. «مارپیچ غلبه بر تروما: دوران پس از تجربه تجاوز» نام مجموعه عکسی است که او پس از چهار سال ملاقات و گفت‌وگو با بازماندگان خشونت جنسی به نمایش گذاشته است. هر کدام از این تصاویر مربوط به روایت تجاوز از نگاه یک بازمانده است. آنها در صحنه‌ای چیده‌شده مقابل دوربین قرار گرفته‌اند. یاناکون آنچه را که در زمان واقعه در ذهن و روان این زنان می‌گذشته به تصویری سورئال تبدیل کرده است. و البته این عکس‌ها با صدای ضبط‌شده راوی همراه است که تجربه‌ را بازگو می‌کند.

🔹️هر تصویر رنگ مشخصی دارد. تصویر بنفش مربوط به زنی است که نوشته :«من پنج‌ سال داشتم و او ۱۶ساله بود. به من گفت اگر بیایی بالا به اتاقم، به تو جایزه خواهم داد.» تصویر قرمز برای مردی است که تجربه خود را اینگونه توصیف کرده: «همه‌چیز دوروبررم این حس را می‌داد که در یک سیرک هستم.» خود یاناکون هم در یکی از عکس‌ها حضور دارد. این عکس تنها عکس سیاه و سفید این مجموعه است و بال‌های شکسته نام دارد. یاناکون برهنه روی زمین نشسته، زانویش را بغل کرده، چهره‌ای رنجور و غمگین به خود گرفته و دو بال به شکل شاخه‌های خشک درخت از پشت او بیرون زده است. او که در سال ۲۰۱۲ در مکزیک مورد تجاوز قرار گرفته می‌گوید: «از همان ابتدا همیشه داستانم را بدون رنگ به یاد می‌آوردم. من به لحاظ شخصیتی آدم رنگارنگی بودم و این اتفاق تمامی رنگ‌ها را از من سلب کرد. تصمیم گرفتم در تصویر برهنه باشم چون آسیب‌پذیری و بی‌پناهی آن لحظه را تداعی می‌کند. بعد از تجربه تجاوز، هم‌چنان احساس می‌کردم زندگی دارم، بال‌ها به همان معناست. منتها بال‌هایی که پرهایشان ریخته و تنها استخوانی از آنها باقی مانده است.»

🔹️لازم به ذکر است که در طول این پروژه یک روان‌درمانگر متخصص به عنوان مشاور در کنار یاناکون و گروه بوده تا اطمینان حاصل کنند در هر مرحله بازماندگان آمادگی ورود به مرحله بعدی گفت‌وگوها را دارند و این روند روایتگری به آنها آسیب‌های مضاعف اعمال نمی‌کند. یاناکون می‌گوید که شدیدا هراس داشته که تا ابد برچسب قربانی تجاوز روی او باقی بماند و هویت او تحت‌الشعاع این تجربه قرار بگیرد: «تجاوز برای هرکسی از هر طبقه، جنسیت، نژاد و ...ممکن است رخ بدهد. من دلیلی نمی‌بینم که تصویر قربانی ازخودمان نمایش بدهیم و کلیشه‌های غالب را بازتولید کنیم. کلیشه‌هایی که تصویر نابودشده و درهم‌شکسته از بازماندگان تجاوز ارائه می‌دهد. بسیاری از ما پس از تجربه تجاوز، تقلا می‌کنیم و به زندگی ادامه می‌دهیم. تجربه تجاوز تا ابد در بخشی از وجودم باقی می‌ماند اما هویتم را تعیین و تعریف نمی‌کند. تصاویر خلق‌شده می‌خواهد مقاومت و آسیب‌پذیری بازماندگان را به طور هم‌زمان نشان بدهد.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1711

🔻روایتی از آزار جنسی علیه یک زن منشی

🔶گفت منشی که شدی باید با رئیست بخوابی


🔹️آرام و مودبانه گفتم اما عصبانی شد. شروع کرد به فریاد کشیدن. ناسزا می‌گفت و تحقیرم می‌کرد. گفت فکر کردی چه کسی هستی که درخواست من را رد می‌کنی. می‌گفت تو یک منشی بیشتر نیستی و باید عادت کنی تا با همه رئیس‌هایت بخوابی. می‌گفت وقتی این شغل را انتخاب کردی باید می‌دانستی که اوضاع از چه قرار است.

🔹️کمی قبل از اینکه به خانه برسم، در میانه‌های راه با ترس و فریاد بالاخره از آن خودرو پیاده شدم. یک ساعت بعد از آن هم در خیابان‌ها گشتم، اشک ریختم، فریاد کشیدم و به خودم قول دادم که دیگر نه به آن مطب برگردم و نه به این شغل. من خانواده متوسطی دارم اما هیچ وقت هم مشکل مالی حادی نداشتیم. یعنی اینطور نبود که از روی نداری سراغ این شغل رفته باشم فقط دوست داشتم کار کنم. رفتار این مرد اما آنقدر تاثیر بدی روی من گذاشت که دیگر نتوانستم کارم را ادامه بدهم. از تصور آن روزها هم حالم بد می‌شود. فردای آن شب به مطب نرفتم. هیچ وقت به آن دکتر چیزی نگفتم.

🔹️او آنقدر متکبر بود که حتی حقوق ماه پایانی من را هم پرداخت نکرد و من هم جسارت اینکه پیگیری کنم نداشتم. حالا چند سالی از آن ماجرا می‌گذرد اما تاثیر بدش آنقدر زیاد بود که به شدت اعتماد به نفسم را از دست دادم و تا مدت‌ها احساس پوچی و بی‌ارزشی می‌کردم. تا اینکه بالاخره با شیوع کرونا و اینترنتی شدن خیلی از کارها، توانستم کاری از خانه برای خودم بیابم. اما می‌دانم اگر قرار باشد روزی دوباره به محل کار بروم، به شدت با مشکل مواجه خواهم شد.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔻 تاثیر بحران آب بر زندگی زنان خوزستان

🔶️افزایش معنادار کودک‌همسری، زن‌کشی و خشونت علیه زنان در خوزستان

✍🏻 الناز محمدی

🔹️در شماره جدید ماهنامه اندیشه پویا گزارشی منتشر شده درباره تاثیر بحران آب بر زندگی زنان خوزستان. بر اساس اطلاعات این گزارش، طبق پژوهش انجمن زنان ریحانه، در دو سال گذشته ۶۰ زن در خوزستان قربانی قتل‌های منتسب به ناموس شده‌اند.

🔹️در نتیجه بحران آب، در سه سال گذشته کودک‌همسری، زن‌کشی و خشونت علیه زنان در خوزستان افزایش معنادار داشته است. یک منبع آگاه در اداره ثبت احوال اهواز گفته، روزانه یک تا سه ازدواج زیر پانزده سال ثبت می‌شود.
بررسی اندیشه پویا نشان می‌دهد در برنامه‌های ملی سازگاری با کم‌آبی هیچ برنامه ویژه‌ای برای زنان وجود ندارد.

🔹️کنشگران اجتماعی خوزستان می‌گویند در سه سال گذشته خشونت علیه زنان به طور چشمگیری در خوزستان افزایش داشته است. یک منبع آگاه به اندیشه‌پویا گفته در شهر اهواز حدود ۳۵۰۰ زن تن‌فروشی می‌کنند.

🔹️پونه پیل‌رام، رئیس سابق کمیسیون زنان فرمانداری اهواز، پژوهشگر اجتماعی و مدیر یک مرکز کاهش گذری آسیب زنان در اهواز هم می‌گوید تن‌فروشی که زنان خوزستان درگیر آنند، آسیبی چندبعدی است؛ بر اساس بررسی‌هایی که او انجام داده، این زنان گرفتار باندهای قاچاق بدن، قاچاق انسان و موادمخدر شده‌اند و افزایش تعداد آنها، تعداد بچه‌های بدون شناسنامه را هم بیشتر کرده است.

🔹️پونه پیل‌رام گفت: «از سال ۹۷ به بعد، بیکاری‌های ناشی از بی‌آبی و فقر و تورم، خانواده‌ها را گرفتار کرده. ما در خوزستان می‌بینیم وقتی در خانواده‌ای نتوانند زندگی افراد را تامین کنند، اولین کسی را که از خانه بیرون می‌کنند دخترانند و این دختران گرفتار انواع آسیب‌ها می‌شوند. وقتی ما می‌گوییم زنان در سالهای گذشته از بحران آب، آسیب بیشتری دیده‌اند، کسی جدی نمی‌گیرد و حتی می‌گویند چرا در این باره صحبت می‌کنید. شاید باورتان نشود، من دختر هفده‌ساله‌ای را در مرکزم داشتم که تابستان‌ها برای اینکه دو ساعت بتواند با کولر گازی خنک شود، تن‌فروشی می‌کرد.»

🔹️تنها بررسی رسمی که در سال‌های گذشته درباره زنان خوزستان انجام شده، سند ارتقای وضعیت زنان و خانواده استان خوزستان است که سال ۱۳۹۸ در مرکز تحقیقات زنان دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. این سند، طلاق، ازدواج، بیکاری و بی‌سوادی زنان خوزستان را با مشارکت شش هزار زن بررسی کرده است و نشان می‌دهد در سال‌های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸، نرخ بیکاری زنان دارای تحصیلات عالی در کشور ۵۸٫۷ اما در خوزستان این آمار ۶۰٫۸ درصد است، یعنی بیشتر از میانگین کشوری.

🔹️الهام، اهل شهر باغملک در شرق خوزستان، دو سال پیش و وقتی سیزده سال داشت ازدواج کرد؛ ازدواجی اجباری که او را از درس خواندن بازداشت. باغملک و روستاهای اطراف آن هم چندسالی است دچار کم‌آبی‌اند؛ الهام هر روز با تن نحیفش مجبور است ساعت شش صبح از خواب بیدار شود و دبه‌ای پلاستیکی را از لوله‌های آب پر کند تا ساعت به ۱۱ نرسیده، بتواند هم غذا بپزد، هم خانه را تمیز کند و هم آنقدر آب دخیزه کند تا فردا صبح. الهام می‌گوید دلش به شوهر کردن رضا نبوده اما خانواده‌اش گفته‌اند که باید شوهر کند چون دیگر خوردن سر سفره پدر بس است.

🔹️افزایش قتل‌های ناموسی و پرونده‌های زن‌کشی، روی دیگر سکه آسیب‌های آمده از بحران آب در خوزستان است. عاطفه بروایه، کنشگر اجتماعی عرب می‌گوید فقری که این سالها دامن‌گیر خوزستانی‌ها شده فقط مادی نبوده و به موضوعات فرهنگی و اجتماعی هم کشیده شده است؛ عادت‌هایی که به گفته او در جامعه عرب رو به تغییر بود، به دلیل شرایط اقتصادی و اقلیمی و فقر افزایش داشته و خشونت علیه زنان مانند جرایم «ناموسی» در خوزستان به طور محسوسی شدت گرفته است.

🔹️بروایه و همکارانش از دو سال پیش، مشغول جمع‌آوری اطلاعات و پژوهش درباره زنانی‌اند که به دلایل منتسب به «ناموس» کشته شده‌اند. بر اساس اطلاعات این پژوهش، از سال ۱۳۹۸ تا تابستان ۱۴۰۰، حدود ۶۰ زن در خوزستان به این دلیل کشته شده‌اند؛ تعدادی که به گفته بروایه، از این هم بیشتر است و این فقط اطلاعاتی است که او و همکارانش توانسته‌اند در این دو سال به دست آورند.

🔹️این پژوهش نشان می‌دهد که این قتل‌ها عمدتا در مناطق عرب‌نشین بوده و این زنان اهل شهرهای مختلفی مثل شوش، اهواز، آبادان، کارون و ... بوده‌اند. بیشتر زنان کشته‌شده جوان و نوجوان بوده‌اند و بین آنها زن یازده و پانزده ساله هم بوده است. تعداد زنان مجردی که به دلیل داشتن رابطه، کشته شده‌اند بیشتر از زنان متاهل با دلیل مشابه بوده است.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶تربیت فمینیستی و ضرورت مقابله با مردانگی سمی

✍نویسنده: تام لامونت
🖊برگردان: مرضیه احقاقی 
 

🔹️پسر کوچکم در یک گروه پسرانه عضو است و در واقع رهبری این گروه را بر عهده دارد. من این موضوع را به‌تازگی و وقتی به تماشای Grand National (یک مسابقه بزرگ اسب‌سواری) رفته بودیم، متوجه شدم. اسبی که پسرم در جریان این مسابقه و در جمع خانواده روی برد آن شرط بسته بود؛ ابتدا جلو بود. با عقب‌ماندن این اسب در جریان رقابت، رنگ از چهره پسرم پرید. برنده نهایی این مسابقه، یک سوارکار زن بود. و یک‌دفعه پسرم به گریه افتاد؛ او از اینکه یک دختر بر پسران برتری پیدا کند، ناراحت و نگران بود.

🔹️من از این افکار پسرم و اینکه این افکار از کجا نشات می‌گیرد، تعجب کردم. از اینکه چگونه تفاوت‌های جنسیتی، باعث می‌شود که بین پسربچه‌ها و دختربچه‌ها از همان ابتدا فاصله ایجاد شود؟ درعین حال این سوال برایم مطرح بود که این تفاوت‌ها در آینده، هنگامی که این پسربچه‌ها تبدیل به مردی بالغ می‌شوند، به کجا منتهی می‌شود؟

🔹️نکته ناراحت‌کننده آن است که ما نخستین نسلی نیستیم که به این موارد فکر می‌کند. مادران و پدران بسیاری در دهه ۶۰، ۷۰، ۸۰ و ۹۰ میلادی از خود می‌پرسیدند: چگونه باید پسرهای متفاوتی تربیت کنیم؟ شاید تنها چیزی که در این میان تغییر کرده این است که مردان بیشتری نیاز به تجدیدنظر در الگوهای پیشین زندگی را پذیرفته‌اند. والدین و مراقبان پسربچه‌ها می‌گویند برای تغییر شرایط، چگونه باید یک پسربچه را بزرگ کرد؟

🔹️سونورا جها، نویسنده کتاب «چگونه فرزندی فمینیست تربیت کنیم» به من گفت:‌ «من در تمام این سال‌هایی که پسرم را بزرگ می‌کردم، شاید سه بار از لفظ فمینیسم استفاده کرده‌ام. یعنی اینطور نبوده که هر روز صبح او را از خواب بیدار کنم و بگویم: این‌ها اصول فمینیسم هستند که امروز باید بیاموزی. در عوض به او اجازه می‌دادم که گریه کند. یا با او از ناهمواری‌های پیش روی دختران در جهان صحبت می‌کردم. البته که پرورش پسرم در ایالات متحده و به‌عنوان یک جوان رنگین‌پوست، او را به سوی نوع خاصی از مردانگی هدایت می‌کرد. برای من، آشنا کردن پسرم با فمینیسم، به‌عنوان یک اصل و راهنمای روزمره بود در مسیری که بنا بود زندگی‌مان را پیش ببریم.»

🔹️اوجو آسیکا نویسنده وبلاگ فرزندپروری، مادر دو پسر نوجوان می‌گوید: «هنگامی که آمارهای مختلفی همچون خشونت مردانه، مردانگی سمی و ... را می‌خوانید، بحرانی جدی را برای پسران و مردان احساس می‌کنید. با این وجود من همچنان تلاش می‌کنم که امیدوار باشم. امیدوارم پسرانمان با افزایش سن، احساس آزادی بیشتری کنند و امکان رهایی از قالب‌های سنتی را بیابند.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1881/

🔻پاندمی، شرایط وخیم کارگران خانگی در خاورمیانه را تشدید کرده است

🔶️ از استثمار و خشونت جنسی تا بازداشت و اخراج

✍نویسنده: روتنا بگوم
🖊برگردان: سوگند شجاعی

🔹️دولت‌ها در سرتاسر جهان به منظور مقابله با شیوع کرونا، محدودیت‌هایی را برای رفت‌و‌آمد شهروندان وضع‌ کرده‌اند. اما برای میلیون‌ها کارگر خانگی مهاجر اهل آسیا و آفریقا که در خاورمیانه شاغلند، این محدودیت‌های ضروری، خطر آزار و اذیت‌های جدی را افزایش داده است. من بیش از ده سال را صرف مصاحبه با کارگران خانگی در منطقه (خاورمیانه) و مستند کردن شرایط کاری آنها کرده‌ام و بر این باورم که بدون اقدام جدی دولت‌ها و کمپین‌های رسانه‌ای بزرگ، افزایش تعداد کارگران خانگی‌ای که مجبور می‌شوند تمام شبانه‌روز بی‌وقفه کار کنند، در انتظار ما است.

🔹️کارگران خانگی به من گفته‌اند که کارفرماها آنها را مجبور کرده‌اند که بدون استراحت و بدون مرخصی، تا سقف ۲۱ ساعت در شبانه‌روز کار کنند، در حالی که غذای ناچیزی به آنها داده‌اند، دستمزد کمی به آنها پرداخته‌اند، حقوقشان را با تاخیر داده‌اند یا اصلا نداده‌اند، ارتباطاتشان را با اعضای خانواده‌شان محدود کرده‌اند، گذرنامه‌هایشان را ضبط کرده‌اند، و آنها را مورد آزار فیزیکی یا جنسی قرار داده‌اند.

🔹️محدودیت‌های مقرر در واکنش به شرایط پندمیک کووید ۱۹ به احتمال قوی چنین وضعیتی را تقویت و تشدید کرده است. کارفرماها ممکن است تقاضای نظافت و ضدعفونی بیشتری از کارگران داشته باشند. معمولا لوازم محافظتی (برای مقابله با ویروس کووید) و دستورالعمل‌های لازم در اختیار کارگران گذاشته نمی‌شود و یا آنها از جراحت یا سوختگی شدید حاصل از مواد تمیزکننده رنج می‌برند.

🔹️نگرانی خانواده‌ها در رابطه با ویروس کرونا و محدودیت‌های قرنطینه می‌تواند به تنش‌های فرساینده منجر شود. هم‌زمان با افزایش خشونت خانگی در دوران پاندمی، شرایط مستعد افزایش خشونت‌های کلامی، فیزیکی، و آزار جنسی علیه کارگران خانگی‌ای که در وضعیت استثمارگونه‌ گیر افتاده‌اند، بوده است.

🔹️همچنین کارگران خانگی با موانع بیشتری برای فرار از این شرایط آزاردهنده روبرو بوده‌اند. تحت سیستم موسوم به کفالت (اسپانسرشیپ) که در بسیاری از کشورهای منطقه به درجات مختلفی جاری و ساری است، ویزای کارگران خانگی وابسته به کارفرما است و آنها مجاز نیستند که کار خود را بدون اجازه کارفرمای کنونی عوض کنند. کارگران خانگی‌ای که در گذشته از این وضعیت استثمارگونه فرار کردند در نهایت یا بازداشت و به آن کارفرماها بازگردانده شدند، یا زندانی شدند و به دلیل فرار، از کشور اخراج شدند.

🔹️ما در وضعیت بی‌سابقه‌ای به سر می‌بریم. در حالی که حکومت‌ها و اشخاص، مراقبت‌های بسیاری را برای جلوگیری از ابتلا به کووید ۱۹ به عمل می‌آورند، مسئولان باید اطمینان حاصل کنند که این وضعیت اضطراری، آزار و استثمار را تقویت و تشدید نکند و نیز باید به طور فعالانه از گروه‌های آسیب‌پذیر حمایت کنند.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را از لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1879/

🟣 اعتراضات زنان افغانستان علیه نیروهای تروریستی طالبان، پیوسته در جریان است

▪️تجمع امروز زنان، امروز سه‌شنبه ۱۴ دی‌ماه، در حالی انجام شده که اداره‌ی طالبان در دستور تازه‌ای، مسافرت زنان بدون محرم شرعی را در فاصله‌ی بیشتر از ۷۸ کیلومتر ممنوع کرده است.

در قطع‌نامه‌ی این زنان معترض آمده است: «از جامعه جهانی می‌خواهیم که به صدای ما گوش دهند و تا این گروه (امارت اسلامی) تغییر نکرده، به رسمیت نشناسند.»

در اعلامیه هم‌چنان افزوده شده، در حالی که زنان زیر خط فقر به‌سر می‌برند، اما دستورات و اعلامیه‌های طالبان «به مو و صورت زنان گره خورده است.»

در ویویی از جریان اعتراض این زنان منتشر شده، شعارهایی چون «تحصیل، کار، آزادی، راه به‌سوی آبادی»، «حاضر هستم در روشنایی بمیرم نه در جهل زندگی کنم» سر داده شده است.

▪️طالبان به دختران بالاتر از صنف ششم اجازه‌ی تحصیل و آموزش داده و حضور زنان نیز در شماری از اداره‌ها برای کار ممنوع شده است.

این زنان معترض، امروز سه‌شنبه ۱۴ دی‌ماه، اعتراض خود را در یک خانه انجام داده‌اند. پس از آن‌که گردهمایی زنان معترض در کابل و ولایت‌های دیگر با برخوردهای خشونت‌آمیز نیروهای طالبان مواجه شدند، زنان تجیح داده‌اند تا گردهمایی خود را پشت دروازه‌ها در مکان‌های بسته انجام دهند.


#زنان_حذف_شدنی_نیستند #ارتجاع #طالبان

ادامه‌ی متن را در وبسایت رخشانه بخوانید:


https://rukhshana.com/until-the-taliban-is-not-recognized-and-recognized-by-the-international-community


@bidarzani