بحران واقعی دموکراسی: شکست در مبارزه با «دزدسالاری»
شهاب غدیری
http://www.etemaadonline.ir/News/News/155991 👈ادامه مطلب
@hamporseh
شهاب غدیری
http://www.etemaadonline.ir/News/News/155991 👈ادامه مطلب
@hamporseh
Forwarded from اسینت نظامی خاورمیانه (MMOSINT) (Mansour Barati)
#چهره_روز
✅باراک اوباما: من اصولاً یک یهودی لیبرال هستم!
http://www.mojnews.com/fa/tiny/news-213988
@socialsciencethinktank
✅باراک اوباما: من اصولاً یک یهودی لیبرال هستم!
http://www.mojnews.com/fa/tiny/news-213988
@socialsciencethinktank
اعتراضات سراسری روسیه را فرا گرفت/ رقیب رد صلاحیت‌شده پوتین، بازداشت شد
شهاب غدیری
http://etemaadonline.ir/News/News/156174 👈ادامه مطلب
@hamporseh
شهاب غدیری
http://etemaadonline.ir/News/News/156174 👈ادامه مطلب
@hamporseh
ضعیف بودن تاریخی زنان امکان سلطه ای مردانه را پیش آورد، اما دوران جدید این نسبت را یکبار، شاید برای همیشه تغییر داده و شرایط امکان تحقق دورانی بهتر و عقلانی و منصفانه تری را به ما اهدا کرده که فارغ از اراده ای متعالی است. جهد بزرگ اجتماعی و سیاسی ما ترویج این آگاهی های جدید از مفهوم انسانی #زن به مثابه فردیتی مستقل و متفاوت از مرد است که در حقوق طبیعی به دنبال برقراری هم ترازی و توازن است. دوم، زدودن رسوبات بی جان و سخت قدیم.
@hamporseh
@hamporseh
در آمدی درباره «امید»
در نهایت میان دو گزینه مُخیریم: خوش بینی یا بدبینی. ظهور اندیشه و دنیای مدرن این امکان را برایمان فراهم ساخت که انسان مفتون شناختن و چیره گشتن شود. وجهی زیباشناسانه از روح مدرن که با امیدی مبتنی بر واقعیات مادی و ملموس و شناختنی که با ابزار موجود و در دسترسش جهان خویش را ذیل آگاهی خویش می‌گنجاند، انسان را تعریف می‌کند. دوران مدرن، زمانه‌ایست که، در مفهومی انتزاعی، تمام مسئولیت را به گردن انسان نهاده است. تمام بحران‌های آدمی و یأس‌ها و چالش‌های او دیگر فارغ از هرگونه مداخله‌ای متعالی، و به بیانی دیگر «درون‌ماندگار»(immanent) است.
اراده به قدرت هنگامی که صورت عملی به خود می‌گیرد در نهایت مواجهه‌ایست میان «چیره گشتن» و یا «ضمیمه چیرگی» شدن. به همین سبب شناخت جهان چه به معنای تاریخی کلمه و چه به معنای اندیشه‌ای مستقل که آن را زاده دوران مدرن و میراث سنت روشنگری می‌شناسیم، میلی به چیرگی است و نه چیره شدن. این نزاع در ریشه رابطه‌ایست متقابل از دانش و قدرت. و امروز ما مُخیریم میان دو گزینه: خوش بینی یا بدبینی. و به بیان دیگر «چیره گشتن» و یا «ضمیمه چیره» شدن، فاعل بودن، استقلال و خودآیینی یا مقهور شدن و تسلیم و رضا. و در این مواجهه و همچنین رابطه است که غایت و معنایی متعالی هیچ معنایی ندارد. زیرا شکست زمانی که رخ می‌دهد تنها یک گام از نزاع پایان یافته است.
پیروزی، میلی واقع‌نگر به پدیده‌های روزمره و تاریخی ماست و از این رو هم روح زمانه و وطنی خویش را دارد و هم از عقلانیتی جهان شمول و ایستاده بر خردی کاملاً زمینی و در عین حال انتزاعی برخاسته که امروز نمود آن تکنولوژی و قابلیت‌های گسترده‌اش غیر قابل چشم‌پوشی است. پیروزی، امیدی غایی نیست و تنها انسان درمانده به راحتی ازلی و معنا و آسایش قلب متعالی و بهشت برین می‌نگرد که اهمیت دوران مدرن و تاریخ باستان یونان شکوهمند را درک نکرده باشد. پیروزی انسان مدرن وضعیتی غیر ثابت است که انسان دوران جدید بر آن وضعیت چیره میشود، او را می‌شناسد و به چنگال کنترل خویش می‌کشد یا جلوه‌ای دیگر از نظرگاه بشری را در جلوه‌ای هنری و زیبایی شناسانه خلق می‌کند. اینک خالق همان انسان است که نور دهانه غار افلاطونی را جست اما خویشتن را به تازگی جسته است.
@hamporseh
در نهایت میان دو گزینه مُخیریم: خوش بینی یا بدبینی. ظهور اندیشه و دنیای مدرن این امکان را برایمان فراهم ساخت که انسان مفتون شناختن و چیره گشتن شود. وجهی زیباشناسانه از روح مدرن که با امیدی مبتنی بر واقعیات مادی و ملموس و شناختنی که با ابزار موجود و در دسترسش جهان خویش را ذیل آگاهی خویش می‌گنجاند، انسان را تعریف می‌کند. دوران مدرن، زمانه‌ایست که، در مفهومی انتزاعی، تمام مسئولیت را به گردن انسان نهاده است. تمام بحران‌های آدمی و یأس‌ها و چالش‌های او دیگر فارغ از هرگونه مداخله‌ای متعالی، و به بیانی دیگر «درون‌ماندگار»(immanent) است.
اراده به قدرت هنگامی که صورت عملی به خود می‌گیرد در نهایت مواجهه‌ایست میان «چیره گشتن» و یا «ضمیمه چیرگی» شدن. به همین سبب شناخت جهان چه به معنای تاریخی کلمه و چه به معنای اندیشه‌ای مستقل که آن را زاده دوران مدرن و میراث سنت روشنگری می‌شناسیم، میلی به چیرگی است و نه چیره شدن. این نزاع در ریشه رابطه‌ایست متقابل از دانش و قدرت. و امروز ما مُخیریم میان دو گزینه: خوش بینی یا بدبینی. و به بیان دیگر «چیره گشتن» و یا «ضمیمه چیره» شدن، فاعل بودن، استقلال و خودآیینی یا مقهور شدن و تسلیم و رضا. و در این مواجهه و همچنین رابطه است که غایت و معنایی متعالی هیچ معنایی ندارد. زیرا شکست زمانی که رخ می‌دهد تنها یک گام از نزاع پایان یافته است.
پیروزی، میلی واقع‌نگر به پدیده‌های روزمره و تاریخی ماست و از این رو هم روح زمانه و وطنی خویش را دارد و هم از عقلانیتی جهان شمول و ایستاده بر خردی کاملاً زمینی و در عین حال انتزاعی برخاسته که امروز نمود آن تکنولوژی و قابلیت‌های گسترده‌اش غیر قابل چشم‌پوشی است. پیروزی، امیدی غایی نیست و تنها انسان درمانده به راحتی ازلی و معنا و آسایش قلب متعالی و بهشت برین می‌نگرد که اهمیت دوران مدرن و تاریخ باستان یونان شکوهمند را درک نکرده باشد. پیروزی انسان مدرن وضعیتی غیر ثابت است که انسان دوران جدید بر آن وضعیت چیره میشود، او را می‌شناسد و به چنگال کنترل خویش می‌کشد یا جلوه‌ای دیگر از نظرگاه بشری را در جلوه‌ای هنری و زیبایی شناسانه خلق می‌کند. اینک خالق همان انسان است که نور دهانه غار افلاطونی را جست اما خویشتن را به تازگی جسته است.
@hamporseh
100 سال مبارزه مدنی زنان بریتانیا برای کسب حق رأی
شهاب غدیری
http://www.etemaadonline.ir/news/news/157670 👈ادامه مطلب
@hamporseh
شهاب غدیری
http://www.etemaadonline.ir/news/news/157670 👈ادامه مطلب
@hamporseh
اندر احوال این روزها
در شرایطی که عده‌ای اینجا هنوز مطلع نیستند که خودشان بالاخره جاسوس هستند یا خیر، عده‌ای مفت خور خاورمیانه‌ایِ ساکن در کشوهای اروپایی و امریکای شمالی که با هدف راحتی بیشتر و استفاده از حاصل دست رنج تاریخی مردمان آن دیار ترک موطن کرده‌اند، از شکستن ساختارها و براندازی و تف و لعن به استمرارطلبی می‌گویند. عده‌ای هم چنان علیه اسلام و به نفع منافع ملی سخن می‌گویند که انگار نه انگار بسیاری از مردم ایران همچنان مسلمان هستند. جماعتی از استدلال تهی و از ادعا لبریز؛ بخشی از طایفه مغزهای فرار کرده‌اند، بخشی هم دل و روده و جوارحی که خود را مغز فراری پنداشته اند. هیچ بعید نیست اگر به مطلوب خود هم برسند با بار و بندیل و اطوار و افتخار عازم وطن گشته و «سهم» خودشان را از تتمّه غارت نشده می‌خواهند.
اتفاقات چند ماه اخیر و به تازگی درگذشت بسیار دردناک دکتر کاووس سید امامی و شایعات و اخبار ضد و نقیضی که پخش شده و میشود، برایم یادآور تکرار سناریوهای گذشته است؛ بازی‌های امنیتی و جناحی کثیفی که هدفی جز تصاحب و تملک کرسی‌های قدرت ندارند.
دست کم به دو مهم باید توجه کنیم: منافع ملی و تکالیف ملی.
در شرایطی که عده‌ای اینجا هنوز مطلع نیستند که خودشان بالاخره جاسوس هستند یا خیر، عده‌ای مفت خور خاورمیانه‌ایِ ساکن در کشوهای اروپایی و امریکای شمالی که با هدف راحتی بیشتر و استفاده از حاصل دست رنج تاریخی مردمان آن دیار ترک موطن کرده‌اند، از شکستن ساختارها و براندازی و تف و لعن به استمرارطلبی می‌گویند. عده‌ای هم چنان علیه اسلام و به نفع منافع ملی سخن می‌گویند که انگار نه انگار بسیاری از مردم ایران همچنان مسلمان هستند. جماعتی از استدلال تهی و از ادعا لبریز؛ بخشی از طایفه مغزهای فرار کرده‌اند، بخشی هم دل و روده و جوارحی که خود را مغز فراری پنداشته اند. هیچ بعید نیست اگر به مطلوب خود هم برسند با بار و بندیل و اطوار و افتخار عازم وطن گشته و «سهم» خودشان را از تتمّه غارت نشده می‌خواهند.
اتفاقات چند ماه اخیر و به تازگی درگذشت بسیار دردناک دکتر کاووس سید امامی و شایعات و اخبار ضد و نقیضی که پخش شده و میشود، برایم یادآور تکرار سناریوهای گذشته است؛ بازی‌های امنیتی و جناحی کثیفی که هدفی جز تصاحب و تملک کرسی‌های قدرت ندارند.
دست کم به دو مهم باید توجه کنیم: منافع ملی و تکالیف ملی.
Forwarded from Viva
عنوان #نوآتئیسم
گردآورنده #شهاب_غدیری
راوی #پریوش_زاهدی
#فلسفی_دینی
یک فایل فشرده👇👇👇👇
در این کتاب به بررسی نوآتئیسم به عنوان یکی از جنبش های متاخر و فراگیر سده بیستم و بیست و یکم می پردازد. جنبشی که یکی از مشخصه های اصلی خود را الحاد و عدم باور به تمامی خدایان گذشته و حال معرفی می کند.
گردآورنده #شهاب_غدیری
راوی #پریوش_زاهدی
#فلسفی_دینی
یک فایل فشرده👇👇👇👇
در این کتاب به بررسی نوآتئیسم به عنوان یکی از جنبش های متاخر و فراگیر سده بیستم و بیست و یکم می پردازد. جنبشی که یکی از مشخصه های اصلی خود را الحاد و عدم باور به تمامی خدایان گذشته و حال معرفی می کند.
Forwarded from Viva
نوآتئیسم_گروه_تلگرامی_کتابخانه_گویا.zip
219.6 MB
معنا و مسئله‌ای به نام زندگی جدی
یک زندگی جدی یعنی آگاهی کامل داشتن از جایگزین‌ها، فکر دربارۀ آن‌ها با تمامی دشواری‌ای که سؤالات مربوط به مرگ و زندگی دارد، با التفات کامل به این که هر انتخابی مخاطرۀ بزرگی با پیامدهای ناگزیری است که تحمل آن آسان نیست. این همان چیزی است که ادبیات تراژیک اطراف آن دور می‌زند. این به تفکیکِ همۀ آن چیزهای والاگهری دست می‌برد که آدمی همۀ آن‌ها را باهم می‌خواهد و شاید به آن نیازمند باشد و نشان می‌دهد وقتی به نظر می‌رسد که این‌ها نمی‌توانند به شکل هماهنگی همزیستی کنند چقدر تحمل آن سخت است. کافی است فقط این را به یاد آوریم که انتخاب میان باور به خدا و انکار او برای کسانی که با این موضوع درگیر شده‌اند چه عواقبی داشته است. یا، اگر بخواهیم مثالی متفاوت اما مربوط بزنیم، توکویل را به یاد آورید، یکی از کمیاب‌ترین گل‌های آریستوکراسی قدیم فرانسه، که برابری را بر شکوه آریستوکراسی ترجیح داد زیرا بر این باور بود که درست‌تر است، هرچند این برابری برای پاسکال، مردی که عمر خود را وقف تأمل در وجود خدا کرد، هرگز چیز گوارایی نبود. نبودِ یک چنین رویارویی و درگیری درشتی‌ناکی، با مبانیِ همۀ چیزها، زندگی انسان را تهی‌مایه و جدیت او را کم می‌کند. این‌ها انتخاب‌های واقعی زندگی است که فقط برای کسی میسر است که با سؤالات واقعی رودررو شود.
الن بلوم | بسته‌شدن ذهن امریکایی | ترجمه مرتضی مردیها | صفحه 8-347
@hamporseh
یک زندگی جدی یعنی آگاهی کامل داشتن از جایگزین‌ها، فکر دربارۀ آن‌ها با تمامی دشواری‌ای که سؤالات مربوط به مرگ و زندگی دارد، با التفات کامل به این که هر انتخابی مخاطرۀ بزرگی با پیامدهای ناگزیری است که تحمل آن آسان نیست. این همان چیزی است که ادبیات تراژیک اطراف آن دور می‌زند. این به تفکیکِ همۀ آن چیزهای والاگهری دست می‌برد که آدمی همۀ آن‌ها را باهم می‌خواهد و شاید به آن نیازمند باشد و نشان می‌دهد وقتی به نظر می‌رسد که این‌ها نمی‌توانند به شکل هماهنگی همزیستی کنند چقدر تحمل آن سخت است. کافی است فقط این را به یاد آوریم که انتخاب میان باور به خدا و انکار او برای کسانی که با این موضوع درگیر شده‌اند چه عواقبی داشته است. یا، اگر بخواهیم مثالی متفاوت اما مربوط بزنیم، توکویل را به یاد آورید، یکی از کمیاب‌ترین گل‌های آریستوکراسی قدیم فرانسه، که برابری را بر شکوه آریستوکراسی ترجیح داد زیرا بر این باور بود که درست‌تر است، هرچند این برابری برای پاسکال، مردی که عمر خود را وقف تأمل در وجود خدا کرد، هرگز چیز گوارایی نبود. نبودِ یک چنین رویارویی و درگیری درشتی‌ناکی، با مبانیِ همۀ چیزها، زندگی انسان را تهی‌مایه و جدیت او را کم می‌کند. این‌ها انتخاب‌های واقعی زندگی است که فقط برای کسی میسر است که با سؤالات واقعی رودررو شود.
الن بلوم | بسته‌شدن ذهن امریکایی | ترجمه مرتضی مردیها | صفحه 8-347
@hamporseh
Forwarded from تاریخ ایرانی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥اشک‌ها و رشک‌های امیرانتظام - ۶
گفت‌وگو با حسین دهباشی: چرا امیرانتظام به عیادت آیت‌الله محمدی گیلانی رفت که حکم اعدام او را صادر کرده بود؟
@tarikhirani
گفت‌وگو با حسین دهباشی: چرا امیرانتظام به عیادت آیت‌الله محمدی گیلانی رفت که حکم اعدام او را صادر کرده بود؟
@tarikhirani
آیا فکر می‌کنید کسی باشد
که راه حکومت کردن در هراس دائمی را برگزیند،
حال آنکه می‌توانست بی‌دغدغه سر بر بالین بگذارد،
و دقیقاً همان قدرت را داشته باشد؟ من که نه.
چرا باید بخواهم مستبد باشم؟
دیوانه می‌شدم...
کرئون در ادیپ خودکامه | سطور 89-584
@hamporseh
که راه حکومت کردن در هراس دائمی را برگزیند،
حال آنکه می‌توانست بی‌دغدغه سر بر بالین بگذارد،
و دقیقاً همان قدرت را داشته باشد؟ من که نه.
چرا باید بخواهم مستبد باشم؟
دیوانه می‌شدم...
کرئون در ادیپ خودکامه | سطور 89-584
@hamporseh
آموزه‌هایی برای همدلان:
During past year some felt offended by my comments or actions. Just to clear the point: I don't regret any of it. I wish it wasn't necessary. We are all mirrors for each other. Yet, continuing to reflect better is up to us.
سال گذشته بعضی از دوستان و آشنایان از برخی نظرات و کارهای من احساس توهین کردند. برای توضیح باید بگویم: به هیچ وجه پشیمان نیستم. کاش ضرورتی نداشت. ما همگی برای هم آیینه هستیم. با این حال به خودمان بستگی دارد که چقدر ایستادگی داریم.
http://bit.ly/2puNvAa
What sort of mistakes did you discover? What sort of wrongs have you made right? For me the arch-example was working more on the idea of "ego". And how insatiable and arrogant it becomes when you feed it more with the (wrong) food. Your ego is THE root of so many pains. Let it go
چه اشتباهاتی را در خودتان کشف کردید؟ چه ناراستی‌ها را راست کردید؟ برای من برجسته‌ترین نمونه تأمل بیشتر روی مفهوم «خویشتن» یا «خود» یا همان «منیّت» بود. اینکه اگر به آن غذایی (اشتباه) بدهید چگونه سیری ناپذیر و متکبر میشود. «خویشتن» و «منیّت» شما ریشه بسیاری از رنج‌هایتان است. رهایش کنید.
توضیح بیشتر: برای شما بسیار پیش آمده که بشنوید یا درباره فردی بگویید: «فکر کرده کیه؟» یا عمیق‌تر از آن: ته دلتان می‌خواهید «کسی شوید» یا بدتر از آن، گمان می‌کنید که «کسی هستید» و شخصیت خاص و ویژه‌ای دارید. حقیقت این است که مرگ خواهد رسید و آن منیّت با خاک یکسان میشود. ریشه بسیاری از رنج‌های شما همین جاست.
http://bit.ly/2G0UAP8
a friend of mine taught me this important doctrine: "pain is inevitable, suffering is optional".
یکی از دوستان عزیزم این دکترین مهم را به من آموخت که «رنج گریز ناپذیر، [اما] عذاب کشیدن در اختیار شماست».
http://bit.ly/2puD0g7
When you feel someone special in your life has betrayed your trust, you feel agitated, cheated and abused. It doesn't matter what he/she REALLY was or what he/she was really thinking during all that time. Let go of your ego and all your wounds start to heal.
وقتی که احساس می‌کنید شخص خاصی در زندگی به اعتماد شما بدعهدی کرده، رنجور می‌شوید، احساس خیانت و سوء استفاده شدگی می‌کنید. با این حال، مهم نیست که آن فرد (زن یا مرد) «واقعاً» چه کسی بود و «واقعاً» در آن مدت چه فکری می‌کرد. اندیشیدن درباره «خودتان» را رها کنید، تمام زخم‌های روان‌تان [هرچه زودتر] التیام پیدا می‌کند.
توضیح بیشتر: بسیاری از ما گمان می‌کنیم «حق ما نبود» که چنین در قبال ما بد رفتاری، بد عهدی و یا خیانت شد. اینکه دلیل و ریشه رفتارها را بیابید شاید مفید باشد. اما به طور عمده این احساس رنج از «منیّتی» ریشه می‌گیرد که بیش از توجه و تفکر به زندگی و لذت بردن از آن، دچار خودشیفتگی است. بسیاری از ما گمان می‌کنیم خودشیفته نیستیم. اما اگر به رنج‌هایمان دقیق‌تر نگاه کنیم، بسیاری از ما دچار این بیماری هستیم.
http://bit.ly/2FSDRBz
@hamporseh
During past year some felt offended by my comments or actions. Just to clear the point: I don't regret any of it. I wish it wasn't necessary. We are all mirrors for each other. Yet, continuing to reflect better is up to us.
سال گذشته بعضی از دوستان و آشنایان از برخی نظرات و کارهای من احساس توهین کردند. برای توضیح باید بگویم: به هیچ وجه پشیمان نیستم. کاش ضرورتی نداشت. ما همگی برای هم آیینه هستیم. با این حال به خودمان بستگی دارد که چقدر ایستادگی داریم.
http://bit.ly/2puNvAa
What sort of mistakes did you discover? What sort of wrongs have you made right? For me the arch-example was working more on the idea of "ego". And how insatiable and arrogant it becomes when you feed it more with the (wrong) food. Your ego is THE root of so many pains. Let it go
چه اشتباهاتی را در خودتان کشف کردید؟ چه ناراستی‌ها را راست کردید؟ برای من برجسته‌ترین نمونه تأمل بیشتر روی مفهوم «خویشتن» یا «خود» یا همان «منیّت» بود. اینکه اگر به آن غذایی (اشتباه) بدهید چگونه سیری ناپذیر و متکبر میشود. «خویشتن» و «منیّت» شما ریشه بسیاری از رنج‌هایتان است. رهایش کنید.
توضیح بیشتر: برای شما بسیار پیش آمده که بشنوید یا درباره فردی بگویید: «فکر کرده کیه؟» یا عمیق‌تر از آن: ته دلتان می‌خواهید «کسی شوید» یا بدتر از آن، گمان می‌کنید که «کسی هستید» و شخصیت خاص و ویژه‌ای دارید. حقیقت این است که مرگ خواهد رسید و آن منیّت با خاک یکسان میشود. ریشه بسیاری از رنج‌های شما همین جاست.
http://bit.ly/2G0UAP8
a friend of mine taught me this important doctrine: "pain is inevitable, suffering is optional".
یکی از دوستان عزیزم این دکترین مهم را به من آموخت که «رنج گریز ناپذیر، [اما] عذاب کشیدن در اختیار شماست».
http://bit.ly/2puD0g7
When you feel someone special in your life has betrayed your trust, you feel agitated, cheated and abused. It doesn't matter what he/she REALLY was or what he/she was really thinking during all that time. Let go of your ego and all your wounds start to heal.
وقتی که احساس می‌کنید شخص خاصی در زندگی به اعتماد شما بدعهدی کرده، رنجور می‌شوید، احساس خیانت و سوء استفاده شدگی می‌کنید. با این حال، مهم نیست که آن فرد (زن یا مرد) «واقعاً» چه کسی بود و «واقعاً» در آن مدت چه فکری می‌کرد. اندیشیدن درباره «خودتان» را رها کنید، تمام زخم‌های روان‌تان [هرچه زودتر] التیام پیدا می‌کند.
توضیح بیشتر: بسیاری از ما گمان می‌کنیم «حق ما نبود» که چنین در قبال ما بد رفتاری، بد عهدی و یا خیانت شد. اینکه دلیل و ریشه رفتارها را بیابید شاید مفید باشد. اما به طور عمده این احساس رنج از «منیّتی» ریشه می‌گیرد که بیش از توجه و تفکر به زندگی و لذت بردن از آن، دچار خودشیفتگی است. بسیاری از ما گمان می‌کنیم خودشیفته نیستیم. اما اگر به رنج‌هایمان دقیق‌تر نگاه کنیم، بسیاری از ما دچار این بیماری هستیم.
http://bit.ly/2FSDRBz
@hamporseh
در کشوری که قانون سست است، اندیشه ساده لوحانه تضاد فقیر و غنی و مطالبه کردن سهم (و نه حقوق) رواج می یابد. حکومت مردم را از جنگ داخلی و نبود امنیت بیم می دهد، غافل از آنکه یا مردم را جان به لب خواهد کرد یا خودش مسبب جنگ داخلی میشود.
سخن یک حکیم درباره علت شکست پارسیان از یونانیان
@hamporseh
سخن یک حکیم درباره علت شکست پارسیان از یونانیان
@hamporseh