من شاهد شهادت دیباج زیر شکنجه ساواک بودم

@Hadikhaniki


باورپذیر شدن اظهارات ثابتی در جامعه امروز ایران، مهم‌تر از حرف‌های اوست
 
🤫🎤

چهارمین نشست از سلسله نشست‌های «تبارشناسی سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک)» با سایه‌روشن فعالیت‌های پرویز ثابتی، عصر سه‌شنبه به میزبانی محمدجواد حق‌شناس، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو پیشین شورای شهر پایتخت با حضور هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، عبدالمحمد زاهدی، سیاست‌مدار اصلاح‌طلب و استاندار پیشین کردستان و قزوین در دولت حسن روحانی، غلامرضا حیدری، نماینده ادوار مجلس، فتح‌الله امی، استاد دانشگاه تربیت مدرس، حسین دهباشی، تاریخ‌پژوه و برخی از فعالان سیاسی برگزار شد.

گزارش کامل را اینجا بخوانید.

@HadiKhaniki

سرطان، میزبانان نو و بازخوانی فرهنگی

✍🏼 یادداشت دکتر هادی خانیکی در روزنامه اعتماد | سه‌شنبه ۱۲ دی ۱۴۰۲ | شماره ۵۶۶۸

در دیری زدم من كه یكی ز در درآمد كه درآ، درآ عراقی كه تو خاص از آن مایی عراقی

🆔 @HadiKhaniki

مدتی است «سرطان‌نویسی»‌ام پراكنده و ناپیوسته شده است، اگرچه حكایت «سرطان‌اندیشی»ام همچنان باقی است و به هر پدیده و رخدادی از پنجره‌های گشوده بر جهان زیست سرطانی و تجربه‌های برآمده از آن می‌نگرم. گویی تار و پود زندگی‌مان دنیای درون و بیرونم را به هم پیوند می‌دهد و «سرطان» این همنشین هولانك تن و آموزگار به زیستن روان، پهنه‌های اجتماع و فرهنگ و سیاست را هم درمی‌نوردد و امید به تاب‌آوری و رهایی از درد را در همه این ساحت‌ها طلب می‌كند. جهان سرطانی‌ها و جهان زیست سرطانی بزرگ و پیچیده اما پنهان و رازآلود است، همچنان كه پزشكان و دانش پزشكی می‌كوشند كه بیشتر و بهتر به زوایای تاریك آن نور بتابانند، باید بیماران و دانش‌های اجتماعی و انسانی هم آن جهان‌ها را بیشتر بگشایند و بشكافند. همه سرطان «درد و مرگ» نیست، بیشتر آن «تنبه» و «توجه» است. سرطان میهمان ناخوانده است، باید در برابرش آداب میزبانی را فرا گرفت.

📝متن کامل یادداشت 👇

برگی جامانده از نکوداشت جلال روزنامه‌نگار

✍️ 📰 یادداشت دکتر هادی خانیکی در روزنامه اطلاعات | سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۴۰۲ | شماره ۲۸۵۷۹

آرزوهای جلال در آن روزها از جنس آرمان بوده و در این روزها از جنس درد؛ دردهایی به گفته قصیر امین‌پور «نگفتنی و نهفتنی» که «اگرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست، درد مردم زمانه است». دردهایی که در این سال‌های سخت او را در خویش فرو برده و خانه‌نشین کرده است.

ما اهل گذشته‌ایم و امروز ولی 
با نام تو می‌شود به فحواها زد 
مجتبی کاشانی 

۱) سه‌شنبه ۱۲ دی‌ماه، مراسم نکوداشت نیم‌قرن تلاش‌های فرهنگی دوست دیرین و دردمندم جلال رفیع بود که از سرآمدان روزنامه‌نگاری پس از انقلاب است. فروتنی و در خودفرورفتگی‌های جلال جا را در این ایام بر بروز فرزانگی‌های او در حوزه عمومی تنگ کرده و شتابندگی تغییرات جامعه و از هم‌گسیختگی خاطرات، حکم به «پرده‌نشینی» او و امثال او داده است.
رخداد بزرگ ارتباطی عصر ما چیرگی‌ «نماهای نزدیک»بر «نماهای دور» در صحنه تماشاست و جلال رفیع در کنج عزلت نشسته و به گفته حافظ «شاهد بازاری» نشده است. همت مؤسسه اطلاعات در رونمایی از جلال و آثارش ارزنده بود که مقام اهل قلم را پاس داشت و محفل انسی به پا کرد.
قرار بود من هم در آنجا از پنجاه سال همدردی‌ها و همراهی‌ها و همرأیی‌هایم سخن بگویم که مجلس به درازا کشید. ضرورت پاسداشت حق و حرمت مخاطبان ایجاب کرد که من به سهم خود قصه را کوتاه کنم و به جای سخن گفتن، وعده نوشتن دهم. درس نخست ارتباطات، اولویت توجه به مخاطب و ظرفیت شنیدن او بر گوینده و فرستنده پیام است. امروز فرایند ارتباط از مخاطب آغاز می‌شود، اما ما معمولاً از اهتمام به آن غافل و عاجز بوده و هستیم.

✅ @HadiKhaniki

📝 متن کامل یادداشت 👇