میان پنجره و دیدن
همیشه فاصله ای ست
چرا نگاه نکردم؟

#فروغ
@gzhiner

درست در امورِ کوچک، شخصیتِ انسان آشکار می‌شود، زیرا آدمی در این امور نمی‌کوشد بر خود مسلط باشد و غالباً می‌توان از اَعمالِ ناچیز و روش عادیِ رفتار به خودخواهی بی‌حد و مرز و بی‌ملاحظگی مطلقِ فرد نسبت به دیگران به آسانی پی برد که طبقِ تجربه‌های بعدی، در امورِ بزرگ هم صادق است، اگرچه آن را انکار کند.

✍🏽 #آرتور_شوپنهاور
📕 در باب حکمت زندگی

@gzhiner

آنچنان دوستت دارم
که مرا از تو هیچ
چشمِ انتظاری نیست
گویند
 باید دچارش شوی!

ای دوست!

چنان دچارت شدم
که از تو و ما و من

دگر

هیچ

نشانی نیست

@Nahtoderfahrung

💢تمدن، نخستین بار از آنجا آغاز شد که انسان خشمگین به جای "سنگ" "کلمه" پرتاب کرد ...

#زیگموند فروید

@gzhiner

🟥🔲 هر حرکتی در هستی، عکس العمل مقابل خودش را دارد.

🟥🔲 خرد و عشق و صلح حقیقی را، انتخاب کنیم.
@gzhiner

#مهدی_اخوان‌ثالث
محمدرضا #شفیعی‌کدکنی
#نجف_دریابندری
#عباس_زریاب‌خویی و...
در تنها روزی که اخوان‌ثالث به کوهنوردی رفت

خاطرهء آن روز را به‌نقل از شفیعی‌کدکنی بخوانید 👇
@gzhiner

خاطرۀ محمدرضا شفیعی‌کدکنی از کوه‌نوردی مهدی اخوان‌ثالث
به‌نقل از کتاب حالات و مقامات م. امید

💢در تمام عصرهای پنج‌شنبه به من زنگ می‌زد و می‌گفت «کوه خوش گذشت؟» یا «در کوه چه‌خبر بود؟»
یک‌بار در سال ۱۳۶۴ یا ۱۳۶۵ او را با هزار حیله و مقدمات به کوه بردیم، به همین مسیر درکه که هر پنج‌شنبه می‌رویم. آن تنها سفر کوه اخوان بود که به او و همۀ ما بسیار خوش گذشت. یادم هست برف باریده بود و تمام کوه‌ها سفید بود. اول بهانه آورد که کفش کوه ندارم. دریابندری گفت اندازه پایت چند است؟ گفت نمرۀ فلان. دریابندری گفت: من یک‌جفت کفش به این اندازه دارم. هر بهانه‌ای که آورد، دوستان به رفع آن کوشیدند. حتی در قمقمه‌ای اندکی «از آن تلخ از آن مرگابه» هم برایش آورده بودند که در آن بالای ارتفاعات روی برف‌ها ایستاد و نوشید و گرم شد.
کلاه مخصوصی آن‌روز به‌سر گذاشته بود که در اولین لحظه مرا به یاد اشکبوس کتاب‌های درسی انداخت.
همه این شباهت را تایید کردند و تا مدت‌ها او را اشکبوس می‌خواندند. این‌روزها عکسی از آن کوه‌پیمایی را دیدم که در آن اخوان بود و نجف دریابندری و دکتر زریاب خویی و من و چند تن دیگر که الان در این لحظه در حافظه ندارم. عکس تاریخی عجیبی است که اخوان را درحال کوه‌نوردی نشان می‌دهد.
بعد از این کوه‌نوردی، تا یک‌هفته تمام عضلاتش کوفته شده بود و درد می‌کرد و به ما بد و بیراه می‌گفت که چه دردسری برای او درست کرده بودیم. ولی بعدها خاطرۀ شیرین آن را همیشه در یاد داشت.
از شوخی‌های لطیفی که درمورد این کوه‌نوردی از او به یادم مانده این است که در آن بالا دسته‌جمعی صبحانه نیمرو خوردیم. اخوان بعدها می‌گفت: «عزیز جان٬ یعنی تو معتقدی که آن نیمرو را در همان پایین‌ها یا در منزل نمی‌شد خورد؟ این‌همه راه و مشقت برای یک نیمرو؟» و می‌خندید!
@gzhiner

💢واضح است که ضرورتی ندارد همهٔ بی‌عدالتی‌ها و رنجشی را که به ما روا می‌شود، به زبان بیاوریم. این‌که بگذاریم رفتاری بی جواب بماند، می‌تواند نشانهٔ بلوغ باشد.

📕 رقص خشم
✍🏽 #هریت_لرنر
@gzhiner

💢 موسیقی با زبانی به غایت جهانی، با مصالحِ همگون، یعنی با اصواتِ محض، و با بیشترین تمایز و حقیقت، وجودِ درونی و در خودِ جهان را که ما، بر اساس برجسته‌ترین نمودش، تحتِ مفهوم اراده به آن می‌اندیشیم بیان می‌کند.

✍🏽 #آرتور_شوپنهاور
📕 جهان همچون اراده و تصور
@gzhiner

💢 هرچه از دست می‌رود بگذار برود..‌.
هرچیز که آلوده به التماس باشد...
حتی زندگی...

# ارنستو چه گوارا
@gzhiner

افسوس که هیچ از آن قصه‌ها، از آن رازهای سرزمین من، در حافظهء #رضا_براهنی باقی نمانده!
@gzhiner

💢تنها باید زمانی سخن گوییم که مجاز به سکوت نیستیم و تنها باید درباره‌ی امری لب به سخن بگشاییم که بر آن چیره شده‌ایم جز این، تمامی سخن ما یاوه، «ادبیات» و نشانی از آشفتگی خواهد بود.

#نیچه، آواره و سایه اش
@gzhiner

ما نباید از سختی‌های خود احساس شرمندگی کنیم، بلکه باید از این امر شرمنده شویم که نتوانسته‌ایم چیزهای زیبایی از آنها برویانیم.

✍🏽 #آلن_دو_باتن
📕 تسلی بخشی‌های فلسفه
@gzhiner