💢 اینکه انسان بداند به کدام سمت می‌رود، خوب است؛ حتی اگر قرار باشد از دره پایین بیفتد. بسیاری از ما فقط می‌رویم، راه و بیراهه‌اش را خودمان انتخاب نمی‌کنیم؛ این نامش «گم شدن» نیست؛ چرا که گم شدن، مالِ انسان‌هایی‌ست که می‌دانسته‌اند قرار است کجا بروند. آن‌ها که مبدأ و مقصدی ندارند، هرگز گم نمی‌شوند؛ رها می‌شوند .

📕 بعد از ابر
✍🏽 #بابک_زمانی
@gzhiner

💢 همانطور که وقایع واقعی فراموش می‌شوند؛ بعضی وقایع که هرگز اتفاق نیفتاده‌اند می‌توانند در خاطرات طوری زنده بمانند که گویی اتفاق افتاده‌اند.

✍🏽 #گابریل_گارسیا_مارکز
📕خاطرات روسپیان سودازده‌ی من
@gzhiner

💢 غیاب عاشقانه تنها یک راستا دارد، راستایی که آنکه بر جا مانده مشخص می‌کند، نه آن که ترک می‌کند: منِ همیشه حاضری که تنها در برابر توی همیشه غایب شکل می‌گیرد.
سخن گفتن از این غیاب اساساً یعنی که جایگاه عاشق و جایگاه دیگری را نمی‌توان جابه‌جا کرد، یعنی دیگری آن اندازه که دوست‌اش دارم دوست‌ام ندارد.

📕 سخن عاشق
✍🏽 #رولان_بارت
@gzhiner

💢ما نیازمند صلح با خویشتنیم. تعارضات درونی سعادت ما را تهدید می‌کنند. ناهماهنگی، ما را برده‌ی جنون می‌سازد و حیوان درون را بر ما مسلّط می‌کند.

صلح با خویشتن به این بستگی دارد که امیال آشفته و متعارضمان را تحت فرمان اخلاق در‌آوریم.

✍🏽 #جاناتان_گلاور
📕انسانیت: تاریخ اخلاقی سده بیستم
@gzhiner

عکسی به‌یادماندنی
این عکس که روبرت کاپا آن را گرفته، یکی از تصاویر معروف و به‌یادماندنی از پابلو پیکاسو و فرانسواز ژیلو است که به سال ۱۹۴۸ برمی‌گردد. ژیلو اما زنی نبود که در زندگی واقعی نیز پیوسته در زیر سایه پیکاسو حرکت کند. "زنی که نه می‌گوید" نام کتابی است از مالته هرویگ، پژوهشگر آلمانی که به تازگی منتشر شده. این اثر درباره زنی هنرمند است که ۱۰ سال زندگی مشترک با پیکاسو را تجربه کرد و در نهایت نیز او را ترک گفت.
@gzhiner

◾️در سیاست و در طبابت هر کس وعده زیاد بدهد، شارلاتان است.

#کارل_پوپر

توضیح: شارلاتان(به فرانسوی: charlatan) به کسی گویند که با زبان خوش، مردم را فریب می دهد.
@gzhiner

💢 ستایش و سرزنش،
بدست آوردن و از دست دادن،
اندوه و شادی،
همچون باد می‌آیند و می‌روند.
برای خوشبخت بودن
همچون درختی تنومند
در وسط همه آن‌ها آرامش اختیار کن ...
#بودا
@gzhiner

💢 ادبیات فرانسه در دوران طلایی

در نخستین سالهای قرن بیستم ،مردم فرانسه غرق در خوشبینی منتظر دورانی بودند که آن را دوران طلایی نام نهاده اند.
ادبیات این دوره در مجموع ادبیات بقاست که گاه دریچه ای به دنیای خارج گشوده ،ولی بیشتر تحت تاثیر افکار برگسون ،معطوف به عوالم درونی بوده است.
شاید بتوان نقطه اوج این ادبیات را شاهکار مارسل پروست دانست....

@gzhiner

💢 گرسنگی قیمت‌ها را به من یاد داد، فکر نان تازه مرا کاملا از خود بی‌خود می‌کرد، من غروب‌ها ساعت‌های متمادی بی‌هدف در شهر پرسه می‌زدم و به هیچ‌چیز دیگر فکر نمی‌کردم به‌جز نان.
چشم‌هایم می‌سوخت، زانوهایم از ضعف خم می‌شد و حس می‌کردم چیزی مثل گرگ درنده در وجودم هست، نان!
نان سال‌های جوانی

#هاینریش_بل
@gzhiner

پدربزرگی داشتم
که خوب شعر می دانست
و خودش شعری ننوشته بود.
@gzhiner

💢 آن‌هایی که عاجزند از فهم، سنت را به‌ جای جست‌وجو، عادت را به‌ جای فهم می‌گیرند. نمی‌دانند گیرکردگی میان لجن فرق دارد با ثابت‌قدم بودن. نمی‌دانند زیبایی جداست از زیور. نمی‌دانند زندگی را نمی‌شود چپاند در تابوت. تابوت جای زندگی نمی‌شود باشد، هرچند تابوت را به عطر و خلعت و کافور و شال ترمه بیارایی، زندگی بیرون از آن برهنه می‌رقصد.

📕 نامه به سیمین
✍️ #ابراهیم_گلستان
@gzhiner

عشق ورزیدن پیکاری است در فراسوی انزوا با هر چیزی در دنیا که وجود را به تکاپو در می‌آورد.

این جهان در نظر من سرچشمه خوشحالی و شادمانی است، شادمانی‌ که بودن با دیگری به ارمغان می‌آورد. در چنین جهانی «دوستت دارم» یعنی: در این دنیا چشمه‌ای دارم که تو هستی. در آب این چشمه تمام شادمانی خود را می‌بینم و مقدم بر خود شادمانی تو را.

✍️ #آلن_بدیو
📕 در ستایش عشق
@gzhiner

💢بخشی از مراسم خاک‌سپاری #فروغ_فرخزاد

@gzhiner

💢 از سر جان درگذر گر وصل جانان بایدت
بر در دل خیمه زن گر عالم جان بایدت

# خواجوی کرمانی
@gzhiner

🔲خاطراتی که آدم‌هایش رفته‌اند، دردناکند.
ولی خاطراتی که آدم‌هایش حضور دارند اما شبیه گذشته نیستند، به‌مراتب دردناک‌ترند

#گابریل_گارسیا_مارکز
@gzhiner

🟥🔲اپیدمی ناخوشی روانی در جهان مدرن

#آلن_دوباتن
@gzjiner

تامل کن!

تا بیابی
گفتگوی خموشی ها را.

@gzhiner