آقای کاظم صدیقی:
«خدا در وجود او تجلی کرده است»!

کاش آن رور که ایشان از همین تریبون ها ادعای ملاقات سران مملکتی با امام عصر عج را داشت، کسی با این روش مقابله می کرد...
@gholow2

کلمات جناب کاظم صدیقی، در وصف رهبری:

«او خودش می جوشد، حضور دارد، علم دارد... ولی خودش، خودش نیست. خدا در او تجلی کرده است!
روح خدا بود، لسان الله بود. این زبان، زبان خودش نبود...
نفسانیتی ندارد... خدا قدرت خودش و حکمت خودش را در این مرکزیتی که همه مردم اعضا و عیون او و ایادی او هستند، مرکزیتی که انرژی را از خدا می گیرد، و در همه اعضای خوش منتشر می‌کند [داده است]!»

در این کلمات آشکارا رهبری واسطه فیض الهی شمرده شده است. فیوضات الهی را خدا به رهبری داده، و اوست که در میان خلق منتشر می کند. این معنا تفویض و غلو آشکار است.
تجلی خدا در اشخاص، و بی خود شدن ایشان از خود نیز از ادبیات مشترک غالیان و صوفیان است.
در این نگرش بدون ارائه هیچ مستندی دیگر بار عصمت غیر معصوم نیز مسلم انگاشته شده است.

آیا اگر مأمومین درکی از کلام و عقاید امامیه می‌داشتند، باز چنین خطیب را پرشور تشویق می‌کردند یا...؟!

#غلو_سیاسی
@gholow2

غلوی دیگر در حق آقای بهجت

در برنامه عطر رمضان شبکه قرآن، جناب کاظم صدیقی بنابر عادتش دیگر بار ازفلان اهل ناشناس (خیالی یا متوهم یا...؟) روایت کرده‌اند بعد از خبر دادن آقای بهجت از امری پنهانی، به ایشان گفته است:
«آقا شما همه چیز را می‌دانید. پس فرمودند هر چه را بخواهیم بدانیم می دانیم!»
سپس با دستوری که از آقای بهجت گرفته به محضر حضرت حجت عج رسیده، و سؤالاتش را از امام عج پرسیده و از آن جمله در مورد رهبری گفته‌اند: «ایشان از مایند.»

می‌گوییم ادعای علم یکی از عالِمان و عارفان به همه چیز عالَم تنها در کلمات متهمان و ضعیفان دیده می‌شود، و در تعارض با روایات اختصاص علم الهی امام به اوست. (نمونه: الأمالي للصدوق، ص680) در راستی‌آزمایی ادعای چنین علمی برای آقای بهجت نیز پژوهش برخی از دانشوران -که خطاهای تاریخی بسیار در گفتار ایشان را نمایانده‌اند- کافی است. (نک: نقد استاد جویا جهانبخش بر کتاب در محضر بهجت)

استاد عندلیب همدانی نیز با تکذیب این ادعاها، آن را با «قطعیات دینی» در اختصاص چنین علوم به ائمه ع، و اصل تکذیب مدعیان مشاهده در غیبت کبری در تضاد دانسته، و از نشر خواب و خرافه در رسانه تحذیر داده‌اند.
@gholow2

🔺ادعایی عجیب در رؤیت امام عصر

از جناب آقای سیدمحمد و سیدجواد شبیری فرزندان آیةالله شبیری زنجانی نقل شده است که «در رمی جمرات پیر زن ایرانی را دیدیم که از جمعیت وحشت کرده بود ونمی‌توانست رمی کند. من و اخوی کمک کردیم تا رمیش را انجام داد. این گذشت، شب آن روز جلسه‌ای دربعثه رهبری بود آقای صدیقی منبر رفتند یک‌مرتبه دیدیم درکمال تعجب گفتند امروز امام زمان و یکی از یارانش در قالب دو سید به یک زن ایرانی کمک کرده است در رمی جمرات!! که تقریبا در مجلس ما [با خود؟] گفتیم امام زمان کجا بوده‌اند؟ من و اخوی به این پیرزن کمک کردیم.»

در بسیاری از ادعاهای مشاهده این ابهام اساسی وجود دارد که مدعی بر چه اساس شخصی را که کمکی کرده، امام عصر عج می‌خواند؟

تحلیل سندی و دلالی این گزارش: www.tg-me.com/gholow/301
#صدیقی
@gholow2

الشلمغاني محمد بن علي بن أبي العزاقر( ت322هـ) دراسة تاريخية مختصرة

کرامت‌تراشی در پیام تسلیت موسوی مطلق

«انالله واناالیه راجعون
دیشب نیمه های شب به ملاقات یکی از اولیاء الله رفتم و با ناراحتی عرض کردم به این قرائن و این گفته های بزرگان اهل معنا آیت الله رئیسی امید آینده ایران بودند و اجل حتمی او حالا حالاها نباید باشد!!؟؟
آن ولی خدا گفت:
بله درست است اما هم شهادت ایشان باعث برکاتی فوق العاده برای انقلاب و تشیع دارد هم اینکه مطلع هستم دوتا دعا داشته که مستجاب شده است:
یکی شب قدر که با سوز دل شهادت خواسته و امام رضا علیه السلام را شفیع این درخواست نموده و مستجاب شده است؛
دوم شب عملیات وعده صادق سجده رفت و گفت خدایا اگر این حمله صدماتی برای مردم دارد من را قربانی بفرما… (سید عباس موسوی مطلق، ۳۱اردیبهشت ۱۴۰۳)
---
گرته‌برداری از داستان منسوب به حضرت عیسی ع و امام کاظم ع، به روایت از گوینده کلیشه‌ای «یکی از اولیاء الله»!

نمونه دیگر از کرامت‌تراشی در قالب ادعای تجربه نزدیک به مرگ
#غلو_سیاسی
@gholow2

🎥 احمد مروی تولیت آستان قدس رضوی و خاطره ای از پیام امام علی (ع) به آقای رئیسی…
___
این سهل‌انگاری که در آن هر نقل مبهمی‌ به عنوان کرامت و ارتباط با امامان یا مکاشفه نشر می‌یابد، عجیب است.
بر فرض صحت اجمالی انتساب مطلب به آقای رئیسی، احتمال سوءتفاهم برای آقای رئیسی یا آقای مروی هم قابل طرح است. جمله‌ای مانند «برای خدا کار کنید ما پشتیبانی می‌کنیم» می‌تواند به صدها نفر دیگر منسوب شود، و هرکسی ممکن است آن را نقل کند. ندیدن گوینده در این گزارش هم معلوم نیست امری خارق العاده باشد، بلکه شاید در همان حال نماز بوده و بعدش ندیده یا هر چیز دیگر.
خلاصه بر فرض صحت، هیچ معلوم نیست داستان ربطی به کرامتی داشته باشد.

🔘در پی اظهارات اغراق‌آمیز برخی از شخصیت حوزوی پیرامون عملکرد مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید ابراهیم رئیسی

▪️حجت الاسلام مختاری امام جمعه بیرجند:

《هنر رئیس‌جمهور شهید آیت‌الله رئیسی این بود که برای اولین بار مدل حکمرانی اسلامی را در کشور ارائه کرد.》

▪️حجت الاسلام و المسلمین استاد عباس کعبی:

《سخن گفتن از مکتب حکمرانی ولایی شهید آیت‌الله رئیسی موضوعیت دارد، این مکتب حکمرانی ولایی باید الگویی برای دولت‌ها، رئیس‌جمهور، انتخابات آینده و مشارکت حداکثری مردم باشد.》

▪️حجت الاسلام یوسف پور آرین مدیر کل تبلیغات اسلامی قزوین:

《 همیشه از مکتب شهید سلیمانی یاد کردیم اما من باور دارم مدل حکمرانی و گفتمان شهید رئیسی خود یک مکتب ماندگار است و باید این مکتب و گفتمان ترویج پیدا کند.》

▪️حجت الاسلام و المسلمین سید احمد علم الهدی امام جمعه مشهد:

《من از ایشان(مرحوم رئیسی) گناه که هیچ حتی یک مکروه هم ندیدم.》

#برداشت_آزاد
🆔 @AkbarNejad_ir

رویکرد مصادر فرقه غالیانه نصیریه به نصوص وصایت امیر المؤمنین علیه السلام با تأکید بر حدیث غدیر
✍️ عمیدرضا اکبری
امامت‌پژوهی، ش31، 1401ش.

حدیث غدیر و برخی از دیگر نصوص مشهور جانشینی امیرالمؤمنین علیه السلام، جایگاه والایی نزد عموم فرقه‌های اسلامیِ شیعی و غیرشیعی داشته‌اند. در این میان، به‌ویژه به ‌خاطر گمانۀ اهتمام غالیان به روایات فضایل، جای این پرسش است که نصیریه در نقل و اهتمام به نصوص جانشینی چه جایگاهی داشته‌اند؟ بنا بر نتایج این تحقیق، مصادر عمومی نصیری ترجیح داده‌اند از واقعۀ غدیر با اشارۀ مبهم و گذرا و گاه با حذف بخش‌های اصلی ماجرای غدیر عبور کنند؛ ولی مصادر سرّی تقریری کاملاً متفاوت از واقعه ارائه داده‌اند. در نگاه آنان، در روز غدیر اهل حقّ ندای الوهیت امیرالمؤمنین علیه السلام را شنیدند، ولی دیگران، که «مسخ‌شدگان» هستند، ندای پیامبر صلی الله علیه و آله را به ‌صورت جملۀ مشهور «مَنْ کُنْتُ مَولَاهُ فَهَذَا عَلیٌّ مَوْلَاهُ» شنیدند. آداب اباحی غالیان نصیری در غدیر و برخی از اعیاد مشابه نیز تفاوت جدی با سنت شیعی دارد. اعتقاد به الوهیت امیرالمؤمنین علیه السلام در مصادر سرّی نصیریان، مانعی جدی در عنایتشان به مناقب مسلّم امامان علیهم السلام بوده که رنگ و بوی بشری دارد. نصیریان در آثار خود پس از نقل فضایل پذیرفته نزد شیعه و سنی، بارها تصریح کرده‌اند که این روایات مطابق دیدگاه «عامه»، «مقصره»، «شیعه» یا «اهل کدر» و... است و رأی «خاصه» یا «اهل توحید» (نصیریان) چیز دیگری است. آرای نصیریان به‌ عنوان شاخص‌ترین فرقه‌های غالیان خطّابیه با عقیدۀ مشهور شیعه دربارۀ غدیر و وصایت امیرالمؤمنین علیه السلام فاصلۀ بسیار دارد. نصیریه شدیداً از نصوص متواتر جانشینی گریزان بوده‌اند، و حدیث غدیر را نیز کاملاً تحریف کرده‌اند.

فایل مجله
@gholow2

🔸پاسخ به دو مغالطه غلوآمیز رایج

🔺1. برخی غالیان معتقدند اقتضای فضل امامان این است که معاجز و فضائل همه انبیا را همان طور و بیش از آن داشته باشند. لذا اگر برای حضرت عیسی ع شکل خاصی از ولادت و عروج مطرح است، گونه‌ای از آن را برای امامان نیز می‌پذیرند.

در برابر باید گفت: بر اساس روایات امامیه، برتری مقام امامت بر نبوت آموزه‌ای شناخته‌شده و اصیل است (عياشي، تفسير ج‏1، ص58؛ کلینی، الكافي، ج‏1، ص175)، اما با این‌حال، مثلاً انتساب نبوت (از فضائل انبیا) به ائمه اهل بیت (ع) عقیده‌ای غالیانه است که در روایات متعدد از سوی ائمه، رد شده است (نمونه: صفار، بصائر الدرجات، ج‏1، ص258، 452؛ کلینی، الکافی، ج1، ص269، ش6؛ کشی، الرجال، ص301، ص247، 298، 323-324: ش456، 529، 529، 540، 588؛ ابن‌بابویه، عیون أخبار الرضا، ج2، ص201).
بسیاری اوقات نسبت دادن ِ فضائل و جایگاهِ مقام پایین‌تر به بالاتر نیز تجاوز از حد و غلو است. به عنوان مثال، رهبری را می‌توان تصور کرد که جایگاه برتری در جامعه دارد اما همه فضائل و دانش‌ها و توانمندی‌های زیردستانش را ندارد، و یا مانند نبی اکرم (ص) که با وجود برتری بر انبیای پیشین و علم بیشترشان، برخی معاجز انبیا (ع) را دست‌کم در دوران حضورشان بالفعل نداشتند (برای نمونه: ص: 35-37؛ قصص: 48؛ آل عمران: 59). همچنان‌که حضرت موسی ع که پیامبر اولوالعزم بود ولی در برخی اولیای عصر ایشان فضیلتی بالاتر داشتند (قصص: 34؛ کهف: 65-82)

مرحوم قاضی نور الله شوشتری در این زمینه می‌نویسد:
«علم ایشان به ضمایر، في الجمله باشد و دیگران را نباشد یا کمتر باشد. و اکملیت آن حضرت بیش از این تقاضا نمی‌کند که اطلاع بر ضمایر، بیشتر از دیگران داشته باشند، بلکه اگر آن حضرت اطلاع بر ضمایر نداشتی و دیگران اطلاع داشتندی، خللی در افضلیت ایشان نمی‌رسانید، زیرا که بسیاری از انبیاء به بعضی از صفات مخصوص بوده‌اند که پیغمبر ما آن صفات را نداشته؛ مانند آن که موسی کلیم الله بود و آن حضرت نبود، و عیسی روح الله بود و آن حضرت نبود، و بزرگی حضرت موسی و تفضيل او بر خضر مقرر است و مع هذا بسیاری از حقایق او می دانست که حضرت موسی نمی‌دانست.
آری، اظهار ضمایر اگر چه یک بار یا دو بار، و از یک کس یا از دو کس باشند، نیز از معجزات است، و در معجزه بودن آن لازم نیست که هر ضمیر را دانند و بعضی اولیاء را که صاحب نفحات از ایشان اظهار ضمیر نقل نموده، می تواند بود که واقع باشد، و آن را نیز کسی دعوی ننموده که همیشه و در همه حال بوده، بلکه حال جميع انبیاء و اولیاء همان است که:
گھی بر طارم اعلى نشینم گهی بر پشت پای خود نبینم» (اسئلة يوسفيه، ص52)

🔺 2. غالیان می‌گویند اگر علم و قدرت امامان را محدود بدانید یعنی ایشان را جاهل و عاجز خوانده‌اید. البته با اندک تأملی روشن است که عقلا حتی یک عالم معمولی را نیز با وجود ناآگاهی‌های بسیارش در علوم مختلف جاهل نمی‌خوانند. پس معلوم است اطلاق جاهل بر حجج الهی با آن حیطه گسترده علوم وحیانی و لدنی ابدا سزاوار نیست. وانگهی آیات و روایات در زمینه محدودیت علم و قدرت انبیا متواتر است (نمونه‌ها). آیا غالیان چنان جسارتی به انبیای الهی را روا می‌دارند؟
اما استعمال این تعابیر برای اولیای الهی در نسبت‌ به خداوند و یا به صورت موردی (و نه مطلق) چنانکه در برخی آیات و روایات آمده، اشکالی ندارد. چنانکه می‌فرماید: «إن أدری...»، «لا تعلمهم...»، «ما کنت تعلمها...»، «اللهم... فَإِنِّي ضَعِيف‏»، «أنا عبدك الضعيف الذليل الحقير...»
@gholow2