گشایش بابل به دست کوروش بزرگ


آنچه جنبه ی تاریخی می توان به آن داد اینست که: کورش پس از گشایش نینوا، گویی رسالتی تاریخی و انسانی داشت که همه ی سرزمینهای پیرامون خود را به فرمان آورد و آئین مهر و داد و آزادگی را در آنها بگستراند و مردم را به آئين انسان و مقام والای او آگاه سازد. تا آنچه را از خدایان می خواهند، درخود که انسان است بجویند و از خود بخواهند. و این بزرگترین گامی بود که کورش و سپاهیان او برداشتند. شهر بابل با آن همه جلال و شکوهی که پیدا کرده بود، بگونه ی زندان و شکنجه گاه مردم درآمده بود. پس از یوخذنصار، نبونيد پادشاه شد. و «بیل شازار» وزیر یا سرپرست او گردید و آتش ستمگری را دامن زد. از سوی دیگر چنانکه اشارت رفت، اسيران و بندگانی چون قوم يهود، در آن شهر، خود سوگ چامه ی شگرفی را پدید آوردند. براستی اسفار حزقيال ، ارمیا و اشعيا را باید سرودها و ناله ها و سوگ یادهای قوم یهود دانست ....
این همه ناله و آه و آن همه شكنجه و ستمگری، آزادگان بابلی را بر آن داشت، تا در نهان با کورش مهر گستر راه پیدا کنند و او را به بابل بکشانند تا به روزگار ستم و بیداد پایان دهد. اشعيای دوم که کوشش کرد تا پیشگوئی های خود را به اشعياء یکم نسبت دهد و پیروزی کورش را فرمان خدا بداند، بی شک در همین زمینه ها دست داشته، یا آگاه بوده است و می دانسته که کورش پیروزگر و مهر گستر به بابل در بیاید و آنها را رهایی می بخشد. بدينرو برای آنکه رنگ آسمانی و دینی به گفتار خود بدهد، از زبان اشعياء اول ہه قوم یهود نوید می دهد که مسیحی، برای رهایی ما می آید. همه ی این انگیزه ها دست به دست هم می دهند تا در سال ۵۳۸ درهای شهر استوار و شکست ناپذیر بابل را ، به روی کورش بگشایند، کورش بی آنکه خونی بریزد، به بابل گام می نهد و بندیان را آزاد می سازد و دستور می دهد: هیچ خانه ای، ویران نشود ، مال و هستی هیچکس چپاول نگردد، و همه مردم آزاد باشند .... کورش پس از آنکه به شهر بابل آرامش داد و فروغ آزادی و شادی را در دلهای مردم تابانبید، نبونيد را نیز آزاد ساخت، و فرمود تا بر تخت پادشاهی بابل بنشیند، و تاج پادشاهی را به او بخشید. و بابل رسماً یکی استان یا پادشاه نشین ایران شد. زیرا می دانیم، کشور شاهنشاهی، یعنی کشوری که از شاه نشین های گوناگون تشکیل شود. هر شاه نشین یا استان، با آنکه دارای آئینامه های داخلی هستند در سیاست خارجی و مسائل کلی کشوری از حکومت مرکزی پیروی کند و به اصطلاح امروزی حکومت متحده باشد و ایران نیز چنین بود. در روزگار اشکانیان شاهنشاهی ایران به بهترین صورت خود جلوه گر شد. زیرا شاهنشاه ، با رای مهستان برگزیده می شد .... و نیز شیوه ی تاج بخشی جزء خوی ایرانیان بود . آخرین نمونه ی تاج بخشی ایرانیان که نمودار دور اندیشی آنان بوده است، در زمان نادر انجام گرفت که پس از گشایش دهلی تاج پادشاهی هندوستان را به پادشاهش بخشید...
باری کورش بزرگ ، پس از آنکه بابل بی سامان را به سامان رسانید در یک بارعام انگیزه ی گشایش بابل و آرمان خود را برای مردم گفت و فرمود گفتارش را که فرمان آزادی و آزادگی است، بر لوحه یی بنگارند تا برای آیندگان به یادگار بماند و بر آن کار کنند.(برگ ۶۶_۶۸)

بُن خان: محمودی بختیاری، علیقلی. کورُش در بابل. انتشارات دانشگاه تهران. آبان ماه ۱۳۴۶

بزرگمهر صالحی

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🦅🌾🦅🌾🦅🌾

🍃🌨🍂🌸🍁🍄 ⛈🍀🍂
❄️🍃🌸🍁🍃🍂
🍂🌷💦🌼
🌞🌦🌺
🍃🍄
🍂
💧
۱۴۰۳ / ۰۸ / ۰۹

#رخشان_رویتان_در_گذر_روزگار،
#زرافشان_باد.

جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم،
با شتاب به پیش می‌رود.
گرفتاری‌ها شتابان جایگزین یکدیگر می‌شوند.
آن‌چنان که زمانی برای گِرِه‌گشایی نمی‌ماند.
شاید از دست این همه رنج‌ها رهایی بیابیم.

#چشم_بامداد_بر_بهشت
#زندگی‌تان_گشوده‌تر_باد.

🖍ب‌ہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

💧          
🍂
🌦🌼
🌷☘🌧
🍃⛈🍂🍄
🌹🍃💧🍂🌻
❄🌻🍁🖍📖🍂🌸🍂🌧🍂