سرای فرزندان ایران. 27842

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌

#شاهنامه_شاهکار_گران‌سنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ ۳۸۸

اندر ستایش سلطان محمود؛
برگ. ۳۸

همی گفت هر کس که بودش خرد
که گر بی زیان اوو بما بگذرد

بدرویش بخشیم بسیار چیز
نثار و خورشها بسازیم نیز

فرستاده را بی‌کران هدیه داد
بیامد بدرگاه پیرووز و شاد

دگر نامور چون بمکران رسید
دل شاه مکران دگرگوونه دید

بر تخت او رفت و نامه بداد
بگفت از پیام آنچ بودش بیاد

سبک مر فرستاده را خوار کرد
دل انجمن پر ز تیمار کرد

بدوو گفت با شاه ایران بگووی
که نادیده بر ما فزونی مجووی

زمانه همه زیر تخت من ست
جهان روشن از فر بخت من ست

چو خوورشید تابان شود برسپهر
نخستین برین بووم تابد به مهر

همم دانش و گنج آباد هست
بزرگی و مردی و نیرووی دست

گراز من همی راه جووید رواست
که هر جانور بر زمین پادشا ست

نبندیم اگر بگذری بر تو راه
زیانی مکن بر گذر با سپاه

ور ایدونک با لشکر آیی بشهر
برین پادشاهی ترا نیست بهر

نمانم که بر بوم من بگذری
وزین مرز جایی به پی بسپری

نمانم که مانی تو پیرووزگر
و گر یابی از اختر نیک بر

برین گوونه چون شاه پاسخ شنید
ازان جایگه لشکر اندر کشید

بیامد گرازان بسووی ختن
جهاندار با نامدار انجمن

برفتند فغفور و خاقان چین
بر شاه با پووزش و آفرین

سه منزل ز چین پیش شاه آمدند
خود و نامداران براه آمدند

همه راه آباد کرده چو دست
در و دشت چون جایگاه نشست

همه بووم و بر پووشش و خوردنی
از آرایش بزم و گستردنی

چو نزدیک شاه اندر آمد سپاه
ببستند آذین به بی‌راه و راه

به دیوار دیبا برآویختند
ز بر زعفران و درم ریختند

چو با شاه فغفور گستاخ شد
بپیش اندر آمد سووی کاخ شد

بدوو گفت ما شاه را کهتریم
اگر کهتری را خود اندر خوریم

جهانی ببخت تو آباد گشت
دل دووستداران تو شاد گشت

گر ایوان ما در خور شاه نیست
گمانم که هم بتر از راه نیست

بکاخ اندر آمد سرافراز شاه
نشست از بر نامور پیشگاه

ز دینار چینی ز بهر نثار
بیاورد فغفور چین صد هزار

همی بوود بر پیش اوو بربپای
ابا مرزبانان فرخنده رای

بچین اندروون بود خسرو سه ماه
ابا نامداران ایران سپاه

پرستنده فغفور هر بامداد
همی نو بنو شاه را هدیه داد

چهارم ز چین شاه ایران براند
به مکران شد و رستم آنجا بماند

بیامد چو نزدیک مکران رسید
ز لشکر جهاندیده‌ای برگزید

بر شاه مکران فرستاد و گفت
که با شهریاران خرد باد جفت

خرووش ساز راه سپاه مرا
به خوبی بیارای گاه مرا

نگه کن که ما از کجا رفته‌ایم
نه مستیم و بیراه و نه خفته‌ایم

جهان روشن از تاج و بخت من ست
سر مهتران زیر تخت من ست

برند آنگهی دست چیز کسان
مگر من نباشم بهر کس رسان

علف چون نیابند جنگ آورند
جهان بر بداندیش تنگ آورند

ور ایدوونک گفتار من نشنوی
به خوون فراوان کس اندر شوی

همه شهر مکران تو ویران کنی
چو بر کینه آهنگ شیران کنی

فرستاده آمد پیامش بداد
نبد بر دلش جای پیغام و داد

سر بی خرد زان سخن خیره شد
به جووشید و مغزش ازان تیره شد

پراگنده لشکر همه گرد کرد
بیاراست بر دشت جای نبرد

فرستاده را گفت بر گرد و رو
بنزدیک آن بدگمان باز شو

به گوویش که از گردش تیره رووز
تو گشتی چنین شاد و گیتی فرووز

ببینی چو آیی ز ما دستبرد
بدانی که مردان کدامند و گرد

فرستاده‌ی شاه چون بازگشت
همه شهر مکران پُر آواز گشت

زمین کووه تا کووه لشکر گرفت
همه تیز و مکران سپه برگرفت

بیاورد پیلان جنگی دویست
تو گفتی که اندر زمین جای نیست

از آواز اسپان و جووش سپاه
همی ماه بر چرخ گم کرد راه

تو گفتی برآمد زمین بسمان
وگر گشت خورشید اندر نهان.

🖍بازنویسی و ویرایش به پارسی:
ب‌ه ✍:
#سیــاه_منـصـور.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📗📖🖌

280 views11:17