سرای فرزندان ایران. 27679

‍ #داستان‌های_شاهنامه؛

آهنگ جنگ زده شد و شاه در دل لشگر ایستاد و تووس در پیشاپیش بوود و در دست راست گودرز و گیو و در دست چپ فریبرز و رهام و زنگه شاوران و گرگین بوودند.
افراسیاب هم در چپ هومان و در راست پیران و در پیش برزو را نهاد.
پس برزو پروانه گرفت و پیش رفت و فرياد زد که من برزو هستم و کسی جز رستم را برای نبرد نمی‌خواهم.
وختی رستم آوایش را شنید پیش آمد و جنگ آن دو آغاز شد.
نیزه‌ها به هم می‌خورد و گرزها به هم زدند و بهره‌ای نداشت پس کشتی گرفتند.
بسیار به درازا کشید و از تشنگی زبانشان چاک‌چاک شده بود.
دوباره بر اسپ نشستند و با گرز به نبرد پرداختند.
ناگهان برزو با گرز چنان به شانه رستم کووبید که یکدست رستم از کار افتاد.
رستم به برزو گفت:
دیگر شب شده است فردا دوباره می‌جنگیم.
برزو خندید و گفت:
آفتاب که زد من به میدان می‌آیم.
وختی برزو به نزد افراسیاب برگشت گفت: رستم هماوردی ندارد و من فردا ایشان را دست‌بسته نزدت می‌آورم.
وقتی رستم به لشگر رسید زواره به پیشوازش آمد و رستم از درد نالید و به‌آرامی به زواره گفت:
عماری بیاور و مرا بر آن بنشان.
او با گرز یال مرا شکست.
پهلوانان ایران همه گریان و ترسان بوودند و شاه هم پریشان بود.
رستم گفت:
من امشب به سیستان می‌روم.
نیمی از شب نگذشته بوود که به رستم پیام دادند که فرامرز آمده است.
فرامرز به دست و پای پدر بووسه زد و رستم اوو را پیش خود نشاند و از برزو با اوو گفتگوو کرد و گفت:
اوو بازووی مرا شکسته است و اینک ایرانیان از تو می‌خواهند.
فرامرز پاسخ داد:
امرووز کاری می‌کنم که یادگاری در جهان بماند و دو دست برزو را می‌بندم و پالهنگ به گردنش می‌آویزم.
رستم خندید و ببر بیان را به همراه درفش و خفتان و کمند و کمان و تیغ به اوو داد و گفت:
بر رخش سوار شو.
دوباره آهنگ جنگ‌زده شد و دو لشگر در برابر هم ایستادند و برزو درجا به میدان آمد.
گرگین به فرامرز گفت:
اینک به جنگ اوو برو.
فرامرز خندید و گفت:
تو نخست اندکی با اوو بجنگ تا من اوو را نگاه کنم و دریابم چگوونه می‌جنگد.
گرگین گفت:
مرا به کام اژدها بردی.
اگر من کاری که گفتی نکنم آبرویم پیش همه می‌رود.
من می‌روم و اگر دیدی اوو بر من چیره گشت زوود به یاری من بیا.
گرگین به نزد برزو رفت و گفت:
چه خبر است؟
این‌همه آشوب و سرخی چشم برای چیست؟
برزو گفت:
گویا از زندگی سیرشده‌ای!
آن دو باهم درگیر شدند.
کیخسرو به فرامرز گفت:
مبادا که گرگین به دستش کشته شود.
فرامرز به میدان رفت و گفت:
ای پهلوان من مرد جنگ با تو هستم و سپس به گرگین گفت:
تو به نزد خسرو برو.
برزو به فرامرز گفت:
آن مرد که دیرووز با من جنگید کجا رفت؟
چرا نیامد؟
تو چرا رَخت اوو را پوشیده‌ای؟
فرامرز گفت:
دیوانه شده‌ای؟
من همان مرد هستم.
برزو گفت:
نامت چیست؟
فرامرز گفت:
من رستم هستم.
تو کیستی و از چه نژادی؟
برزو گریست و گفت:
تو شرم نمی‌کنی که یلی چون سهراب را با آن خردسالی کُشتی؟
فرامرز گفت:
سخن گزافه نگوو.
من با تو می‌جنگم و تنت را به خاک می‌افکنم.
این را گفت و مانند باد گرز را کشید.
برزو سپر انداخت و گرز به سپر خورد و اگرچه گردنش کمی درد گرفت و آن گوونه نشد
و همین‌که آمد بر سر فرامرز بکووبد فرامرز تاختن آورد و اوو را بر زمین زد و به بند کشید.
وختی افراسیاب چنین دید دستوور جنگ داد و همه تورانیان به گِرد فرامرز آمدند.
کیخسرو که چنین دید دستوور جنگ داد و گفت:
نگذارید برزو را آزاد کنند.
رستم به زواره گفت:
هزار سوار برگزین و به یاری زواره برو.
زواره به همراه سپاه تاختن برد.
فرامرز به زواره گفت:
برزو را دست‌بسته نزد رستم ببر و بگوو اوو را نیازارد.
افراسیاب که چنین دید دستوور داد:
بکووشید برزو را آزاد کنید.
ترکان تیرباران کردند و افراسیاب تاختن برد. از آن‌سو هومان به فرامرز تاختن برد و دو لشگر به هم آویختند و جنگ سختی درگرفته بوود.
بیژن که چنین دید با گرز به همراه سد سوار تاختن برد و به افراسیاب گفت:
ای ترک بدبخت آیا خرد نداری؟
آیا می‌دانی که به جنگ که آمدی؟
زواره که بیژن را دید گفت:
تو برزو را ببر و خود به جنگ پرداخت.
زواره و افراسیاب کشتی گرفتند. از آن‌سو شیده برای یاری به افراسیاب گرز کشید و اسپ با پاهایش بر دست شیده زد و دودستش شکست و دوباره افراسیاب و زواره به هم پیچیدند.

🖍بازنویسی و ویرایش به پارسی:
ب‌ه ✍:
#سیــاه_منـصـور.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📗📖🖌

238 views11:45