♦️انتشار مقاله

مقاله مرور و بررسی کتاب "وقتی پزشکی به بیراهه می رود"، را به دعوت نشریه contemporary sociology یا جامعه شناسی معاصر (از نشریات انجمن جامعه شناسی آمریکا) نوشته ام که در شماره آوریل ۲۰۲۴ منتشر شده است. این کتاب نوشته جوآن کلارک نویسنده و جامعه شناس کانادایی است و موضوع آن قصور پزشکی و رنج و مرگ ناشی از اشتباهات پزشکی است.
@drsiminkazemi
سیمین کاظمی
خرداد ۱۴۰۳

روزنامه شرق
۱۲ خرداد ۱۴۰۳  ۰۰:۰۳ 
چشم‌ها به رفح یا ایران؟
@drsiminkazemi
فضای شبکه‌های اجتماعی ایران پس از یک روز همدردی با آوارگان سوخته و آتش‌گرفته «رفح» و جنایتی که در آن رخ داده بود، مدت‌ها بود دچار چنین تضاد عقیده‌ای نشده بود. فاصله عمیقی بین دو طیف وجود داشت و سبب شد تا برخی از جامعه‌شناسان و اهالی فرهنگ نسبت به آن واکنش نشان دهند. حمایت از رفح با انتشار یک استوری بود که ایرانیان بسیاری، از بازیگران تا شخصیت‌های سیاسی، به حمایت از آن پرداختند. ایرانیانی از انگلیس، آمریکا و آلمان تا کسانی که هرگز اعلام موضع نمی‌کردند و معتقد بودند‌ «سیاسی» نیستند.
‌سیمین کاظمی، جامعه‌شناس، درباره اختلافی که در شبکه‌های اجتماعی درباره حمایت از «رفح» رخ داده است، در متنی نوشت: «اینکه ما در کنار مردم فلسطین بایستیم و از قربانیان غزه و آوارگان در رفح دفاع کنیم، به معنی این است که ستم و توحش و زورگویی را در هر جای جهان باشد، می‌شناسیم و آن را تحمل نمی‌کنیم. این به‌هیچ‌وجه ربطی به بی‌توجهی به ایران ندارد. کسانی که در این مقطع، ایران ایران می‌کنند و حتی یک جمله همدلانه را مانند همه چشم‌ها به رفح است‌ تحمل نمی‌کنند و رفح را با ایران می‌پوشانند، من را یاد بچه‌های لوس خودخواهی می‌اندازند که در توجه به کودکان دیگر که نیازمند کمک و توجه‌اند، پا بر زمین می‌کوبند و با گریه من من می‌کنند. همین‌‌قدر کودکانه و احمقانه! البته بر بچه‌ها حرجی نیست چون بچه‌اند، ولی نژادپرست‌ها و فاشیست‌ها به‌شدت رقت‌آورند.
اینها که همبستگی و همدلی با ستم‌دیدگان را تحمل نمی‌کنند، راهکارشان یا انتظار برای هواپیماهای نظامی حامل بمب دموکراسی است که نتیجه‌اش در همین کشورهای اطراف سخت عبرت‌آموز است، یا اینکه صبح تا شب نوای ای خدا، ای فلک، ای طبیعت.... سر می‌دهند که کجا تغاری بشکند، ماستی بریزد و از ماست ریخته چیزی نصیب‌شان شود. از اینها بیش از این برنمی‌آید».
 https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-932751

🗳 کاندیداتوری زنان اصولگرا امری بی‌سابقه است/ زهره الهیان مدیون تلاش‌های زنان ایرانی و کنشگران جنبش زنان است


#خبرآنلاین نوشت:

سیمین کاظمی، جامعه‌شناس و فعال حقوق زنان:
▪️اگر بخواهیم خیلی مثبت اندیشانه به موضوع کاندیداتوری زنان اصولگرا مثل الهیان نگاه کنیم، همین که جسارت و اعتماد به نفس ورود به عرصه انتخابات را پیدا کرده‌اند، امر بی‌سابقه‌ای است و این جسارت را با آنکه شاید خودشان هرگز تایید نکنند ولی مدیون تلاش‌های زنان ایرانی و کنشگران جنبش زنان از از دوره مشروطه تاکنون هستند.

▪️در حال حاضر قاطبه زنان از کاندیداتوری زنانی مثل الهیان حمایتی نکرده‌اند و در واقع بود و نبود کاندیدای زن برای زنان جامعه ما علی السویه است.

📌جزییات بیشتر در لینک زیر:
khabaronline.ir/xmhG4

#انتخابات1403
@KhabarOnline_ir | Khabaronline.ir

نکاتی درباره نامزدی زنان در انتخابات ریاست جمهوری ایران
▪️سیمین کاظمی/ گفتگو با خبر آنلاین
@drsiminkazemi
🔹ثبت نام زنان در انتخابات ریاست جمهوری از دو جهت قابل بحث و بررسی است. اول اینکه آیا زنی که ثبت نام می کند به عنوان حق فردی می خواهد وارد صحنه رقابت انتخاباتی شود، یا برای نمایندگی زنان و احقاق حقوق زنان.

🔹سوابق زنانی که ثبت نام می کنند می تواند پاسخ به این سوال را امکان پذیر کند. اعظم طالقانی چندین بار در انتخابات ثبت نام کرد و این بحث را به فضای سیاسی ایران آورد که قانون حق زنان برای انتخاب شدن را نادیده گرفته است. او سعی کرد این شرط از رجل سیاسی که فقط شامل مردان می شود به شخصیت سیاسی تغییر کند تا بر زنان هم شمولیت داشته باشد.

🔹اعظم طالقانی درگذشت و هیچگاه اجازه نیافت وارد عرصه رقابت انتخابات ریاست جمهوری شود، ولی حال راهش را زنان دیگری ادامه می دهند که به نظر می رسد وجه شخصی این موضوع را برجسته می کنند. مثلا زهره الهیان بدون طرح این محدودیت که مشخصا برای زنان است خود را در ردیف بقیه داوطلبان قرار داده و گفته که همراه با بقیه بررسی می شود ببینند رجل سیاسی هستند یا نه. یعنی کلا نادیده گرفته یا خود را به بی خبری زده که طبق قانون زنان حق انتخاب شدن به عنوان رییس جمهور را ندارند. حتی اگر سوابق او را در رابطه با وضعیت زنان در نظر نگیریم همین جواب نشان می دهد او قرار نیست، به عنوان زنی که دغدغه زنان دارد، وارد عرصه انتخاب شود.

🔹 به هر حال اگر بخواهیم خیلی مثبت اندیشانه به موضوع کاندیداتوری زنان اصولگرا مثل الهیان نگاه کنیم، همین که جسارت و اعتماد به نفس ورود به عرصه انتخابات را پیدا کرده اند، امر بی سابقه ای است و این جسارت را با آنکه شاید خودشان هرگز تایید نکنند ولی مدیون تلاش های زنان ایرانی و کنشگران جنبش زنان از از دوره مشروطه تاکنون هستند.

🔹از منظر دیگر نیز این موضوع قابل بحث است که در زمانه ای که مساله زنان یکی از مهمترین مسایل کنونی جامعه ایران است، آیا ورود یک زن به عنوان کاندیدا و به فرض محال رییس جمهور می تواند موجب گشایش در وضعیت زنان شود و آیا جامعه، به ویژه زنان، به این امر امیدوار است؟

🔹در حال حاضر قاطبه زنان استقبالی از کاتدیداتوری زنانی مثل الهیان حمایتی نکرده اند و در واقع بود و نبود کاندیدای زن برای زنان جامعه ما علی السویه است، چون به چگونگی انتخابات و مکانیسم های نظارتی و حدود کار رییس قوه مجریه آشنا هستند و می دانند که با این وضعیت حتی کاندیدای مترقی چندان موفقیتی در پیشبرد اهدافش کسب نخواهد کرد، چه رسد به کاندیدایی که نگرشش به مساله زن اساسا متفاوت از مطالبات زنان است و نه تنها صدای زنان نیست که کارگزار حاکمیت است.

➖متن گزارش و گقتگو:
http://khabaronline.ir/xmhG4

📢گروه جامعه‌شناسی پزشکی و سلامت با همکاری گروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران برگزار می‌کند:

🔷 نشست نقد و بررسی کتاب «زنان در پزشکی نوین (نقدی بر تبعیض جنسیتی در پزشکی)» نوشته سیمین کاظمی

با حضور
♦️ شهلا اعزازی (جامعه‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی)
♦️سیمین کاظمی (پزشک، جامعه شناس و نویسنده کتاب)
♦️مریم رحمانی (دبیر نشست)

🗓 تاریخ: پنجشنبه، ۲۴ خرداد ۱۴۰۳
⏰ ساعت ۱۸-۲۰

⛪️ آدرس: مرکز آموزش‌های تخصصی و جامعه‌محور انجمن جامعه‌شناسی ایران واقع در تهران. خیابان سید جمال الدین اسدآبادی(یوسف آباد). کوچه 63. پلاک 2. طبقه دوم غربی

💻 امکان حضور در نشست به صورت آنلاین نیز از طریق گوگل میت فراهم است: لینک ورود:
https://meet.google.com/twg-ovfd-upq

@drsiminkazemi

اضطرابِ سلامت در تفوق عقلانیت بازار
✍ سیمین کاظمی/ روزنامه شرق
@drsiminkazemi
♦️غیر از اقلیتی که بیشترین منابع، امتیاز و پاداش‌ها را در انحصار دارند، اضطراب سلامت به معنای اجتماعی و نه روانشناختی آن در جامعه ایران یک رنج همگانی است. این رنجِ مشترک نه تنها فرودستان اقتصادی و طبقه کارگر را گرفتار کرده، بلکه گریبانگیر طبقه متوسط در حال اضمحلال نیز شده است.

♦️آنچه در شکل گیری اضطراب سلامت تعیین کننده است، رویکرد دولت ها به سلامت و تصمیم‌گیریهای غیرمسوولانه و مدیریت بی رحمانه آنها در مواجهه با سلامت به عنوان حقی همگانی و متروک ماندن اصل ۲۹ قانون اساسی است.

♦️در رویکرد دولت‌های پس از جنگ هشت‌ساله، نگاه و رویکرد غالب به سلامت، متأثر از منطق و عقلانیت بازار و نتیجه آن تبدیل‌کردن حوزه سلامت به یکی از قلمروهای بازار بوده است.

♦️وقتی عقلانیت بازار بر امر سلامت مستولی می‌شود، نتیجه طبیعی آن به حاشیه رفتن بهداشت و پیشگیری و کالایی‌شدن سلامت است. در حال حاضر درمان‌محوری مهم‌ترین خصیصه نظام سلامت در ایران است، به طوری که امر درمان اهمیت مرکزی و محوری یافته و پیشگیری و بهداشت کم‌رنگ شده و ضرورتش به فراموشی سپرده شده است.

♦️ اصل «پیشگیری بهتر از درمان است»، سال‌هاست در مقابل عقلانیت بازار که می‌گوید «درمان سودآورتر از پیشگیری است»، شکست خورده و اهمیتش را از دست داده است.

♦️بناهای کلنگی و رو به زوال مراکز بهداشتی و درمانی دولتی در برابر عمارت‌های عظیم بیمارستان‌های خصوصی علامتی آشکار از نابودی تفکر پیشگیری و بهداشت در نظام سلامت ایران است. مراکز بهداشتی و درمانی به اداراتی تبدیل شده‌اند که در فقدان امکانات و کسری بودجه عمدتا متکی به زحمات نیروی کار زنانه هستند که در شرایط غیرمنصفانه و حقوق ناچیز در حال خدمت‌رسانی به مراجعه‌کنندگان هستند.

♦️خصوصی‌سازی سلامت و تجاری‌شدن پزشکی، موجب تغییر فرهنگ طبابت و نارضایتی و سرخوردگی جامعه از نظام سلامت و حرفه‌مندان آن شده است. جامعه‌ای که از پزشکان و بالینگران انتظار شفقت و مهربانی و رعایت شأن و کرامت انسان را دارد، در روزگار بیماری، با این واقعیت مهیب روبه‌روست که بیماری او محملی است برای سودآوری بنگاه‌های تجاری پزشکی.

♦️وقتی در فرهنگ جدید طبابت، بیمار به عنوان مصرف‌کننده و مشتری بازتعریف می‌شود، دیگر انتظار نوع‌دوستی و انسان‌دوستی از پزشکی بیهوده و بیجا به نظر می‌رسد. در این فرهنگ مشتری کسی است که بتواند هزینه کالایی را که به او عرضه شده بپردازد. بنابراین مشتری/ بیمار باید پیش از هر انتظاری توان پرداخت هزینه‌های درمانی را اثبات و اجرا کند وگرنه به‌راحتی دستش از درمان کوتاه می‌شود.

♦️ آنچه با آن روبه‌رو هستیم تنها تسلط اقتصاد بازار آزاد نیست، بلکه ظهور جامعه بازار آزاد است. جامعه بازار آزاد سوژه نفع‌جوی خودمحور تولید می‌کند که در درجه اول در اندیشه سود و زیان اقتصادی خودش است؛ بنابراین حرفه‌مندان سلامت و بالینگران با گذر از مفاهیم اخلاقی و بحث‌های پرسوز و گداز آلتروئیسم پزشکی و شفقت طبیبانه، به دنبال جبران محرومیت‌هایی هستند که برای رسیدن به جایگاه‌شان متحمل شده‌اند. راه جبران این محرومیت‌ها نگریستن به پزشکی و سلامت به عنوان یک کسب‌وکار است که باید از آن پول درآورد و عرصه‌ای را کشف کرد که سودآوری آن بیشتر و کم‌دردسرتر باشد. از این روست که پزشکان به صنعت زیبایی رو آورده‌اند که پول‌سازی آن تضمینی و وسوسه‌انگیز است.

♦️در تسلط منطق بازار است که دانشجوی پزشکی دیگر به رشته‌هایی که سلامت جامعه به آن متکی است، رغبت نشان نمی‌دهد و رهسپار رشته‌هایی می‌شود که آینده اقتصادی او را تأمین کنند.

♦️هژمونی نگاه، منطق و مناسبات بازار بر نظام سلامت امری به شدت نگران‌کننده و تهدیدی مهم برای سلامت جامعه است که در فقدان نقد جدی هرچه می‌گذرد گسترده‌تر و عادی‌تر می‌شود. برای گریز از این وضعیت پیش از هر چیز باید دانست که بی‌احتیاطی و بی‌خردی است که نیازهای بنیادین بشر مانند آموزش و بهداشت، بازیچه بوالهوسی‌های بازار شود. لازم است جامعه به خود بیاید و تبعات و پیامدهای تسلط عقلانیت بازار بر نظام سلامت را درک کند و مطالبه‌ای جدی و مستمر برای مقابله با آن را شکل دهد.

🔹متن کامل یادداشت:
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-934851

💢گزارش نشست نقد و بررسی کتاب زنان در پزشکی نوین (نقدی بر تبعیض جنسیتی در پزشکی)

24 خرداد 1403

نشست نقد و بررسی کتاب «زنان در پزشکی نوین (نقدی بر تبعیض جنسیتی در پزشکی)» نوشته سیمین کاظمی با همکاری گروه جامعه‌شناسی پزشکی و سلامت و گروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران در تاریخ 24 خرداد 1403 برگزار شد. در این نشست دکتر سیمین کاظمی جامعه‌شناس و پزشک و دکتر شهلا اعزازی جامعه‌شناس و مدیر گروه مطالعات زنان حضور داشتند و دبیر جلسه مریم رحمانی، عضو گروه مطالعات زنان بود. خلاصه ای از مباحث مطرح شده در این نشست در ادامه می آید.
در آغاز اعزازی با مرور فصول کتاب، در درجه اول تاکید کرد که کتاب نشان‌دهنده حضور تفکر پدرسالاری در عرصه پزشکی است. چراکه این دانش تا سال‌ها دانشی مردانه بوده و زنان به عنوان دیگری بیمار تلقی می‌شدند. وی با طرح این سوال شروع کرد که آیا کتاب مجموعه مقاله محسوب می‌شود یا خیر و همچنین تاکید بیشتر بر جنسیت است یا طبقه؟

ادامه این گزارش را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
با حمایت انجمن جامعه شناسی، از فرهنگ‌ و فرهیختگی حمایت کنید

شور و رونق انتخابات زنان بودند
✍ سیمین کاظمی
@drsiminkazemi
🔸این روزها باید به قدرت زنان و تاثیرگذاری شان در سپهر سیاسی ایمان آورد. در این انتخابات دغدغه اصلی برگزارکنندگان و دست اندرکاران افزایش مشارکت و جلب نظر جامعه به این رخداد سیاسی است که قاعدتاً باید سرنوشت ساز باشد. اما با وجود نزدیک شدن به روز موعود، نه شوری مشاهده می شود و نه رونقی. نه مناظره جواب می دهد نه صحبت های پرحرارت و پرخاش کاندیداها و کارشناسان شان.

🔸در تحلیل بی میلی به مشارکت حرفهایی گفته می شود که اکثراً برآمده از تفکرات قالبی مغزهای منجمد و کورجنسیتی است که قادر به دیدن عاملیت و نقش آفرینی نیمی از جامعه نیستند و درک نمی کنند که هیچ تحلیل و تبیینی بدون دیدن زنان نه کامل است نه واقعی.

🔸در انتخابات ۱۴۰۳ با آنکه بعضی کاندیداها کوشیدند برای جلب رآی زنان از انچه در این چند دهه و مشخصا دو سال گذشته بر سر زنان آمده تبری بجویند، و بعضا قول هایی برای اصلاح رویه بدهند اما کمپین های انتخاباتی شان نشان می دهد تقریبا هیچ توفیقی در جلب نظر و رای زنان نداشته اند. تصاویر و ویدیوهای تجمعات و میتینگهای انتخاباتی کاندیداها تماماً مردانه است و می توان گفت زنان غایبان بزرگ انتخابات فعلی هستند.

🔸در حالیکه در دهه های اخیر تمام تلاش رسمی این بود که مشارکت سیاسی زنان در مسیر خاصی محدود و هدایت شود، اما زنان مشارکت سیاسی را از راههایی که خودشان خلق کرده اند دنبال می کنند. این راهها ثابت و همیشگی نیستند و به اقتضای زمانه و تجربیات و بازخوردها تغییر می کنند.

🔸نقش تاثیر گذار و تعیین کننده زنان از دهه هفتاد آشکار شد که به امید تغییر و بهبود وارد عرصه انتخابات شدند و توانستند نتیجه را به نفع کاندیدایی که وعده تغییر و اصلاح می داد، رقم زنند. این امید به تغییر تا بیست سال بعد هم از بین نرفت چنانکه زنان با حضور در هر انتخابات به آن شور و رونقی دادند که امروز حسرت بزرگ دست اندرکاران انتخابات است.

🔸اما این توان و پتانسیل تعیین کنندگی زنان عمدتا نادیده گرفته شد و در معادلات سیاسی مردانه اصلا به حساب نیامد. تا آنجا که سرانجام برای زنان مسجل شد که قرار نیست، انتخابات سرنوشت آن ها را تغییر بدهد و حرکتی به سمت برابری جنسیتی را رقم بزند. حالا که زنان دلسرد و ناامید از انتخابات، صحنه را ترک کرده اند، جای خالی شان برای آنها که کورجنسیت نیستند، کاملا مشهود و محسوس است.

🔸این انتخابات بی رونق مردانه که حالا نه تنها کاندیداهایش، بلکه مشارکت کنندگانش هم عمدتا مردان هستند، نتیجه بی اعتنایی به مطالبات زنان و نادیده گرفتن ضرورت تغییر به سمت برابری جنسیتی در دهه های گذشته است. رونق و شور انتخاباتی نه با مناظره برمی گردد نه با تعارف و وعده های پوچ، به دنبال آن نگردید، چون زنان را از دست داده اید.
چهارم تیر ۱۴۰۳

محق شناختن مرد متجاوز، انسانیت زدایی از مردان است
▪️سیمین کاظمی/ گفتگو با شرق
@drsiminkazemi
🔸اینکه تصور می شود مردان یک موجودیت جنسی متمایزی دارند که در لحظه آماده برانگیختگی و تهاجم به زنان به قصد تشفی میل جنسی هستند، تصور غیرعلمی و نادرستی است که از دیرباز رواج دارد. مردان به عنوان ماشینی تلقی می شوند که با داشتن سنسور جنسیِ همیشه فعال، بلادرنگ تحریک می شوند و تجاوز می کنند! این چنبن تصوری نه تنها پایه علمی ندارد بلکه دربردارنده نوعی انسانیت زدایی از مردان است. یعنی گویا مرد به خاطر جبر زیست شناختی قادر به کنترل و نظارت بر رفتارش نیست و به محض تحریک دست به حمله و تعرض می زند. این تلقی و تصور نادرست و ساده لوحانه ای از فیزیولوژی انسان است که اغلب دستاویز دشمنان حقوق زنان برای اعمال محدودیت بر زنان قرار می گیرد.

🔸اولویت دادن به میل جنسی مردانه که البته مبنای علمی هم ندارد، صرفا برخاسته از باورهای زن ستیزانه و در جهت حفظ نظم جنسیتی است که بر پایه خوار و حقیر کردن زنان و برتری دادن به مردان استوار شده است. نتیجه این تفکر ایجاد مصونیت برای متجاوزان و متعرضان است که به عنوان مرد سالم صورت بندی می شوند و در تعرض و ارتکاب خشونت علیه زنان محق شناخته می شوند. تجاوز و تعرض جنسی یک جرم است که مثل بقیه جرائم باید از آن پیشگیری شود، نه اینکه توجیه زیست شناختی برای آن دست و پا شود و قربانیان مقصر جلوه داده شوند.

▪️لینک گزارش و گفتگو:
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-935449

محرومیت زنان از مناصب سیاسی
▪️سیمین کاظمی/ گفتگو با ایرنا
@drsiminkazemi

🔸بعد از انقلاب با اینکه در شعار صحبت از مشارکت سیاسی زنان شد و انقلاب می خواست زنان را از ابژگی جنسی برهاند، اما در عمل مشارکت سیاسی زنان ذیل زعامت مردان و در نقش تایید مردان تعریف شد. زنان از عرصه های تصمیم گیری در سطوح کلان و میانی کنار گذاشته شدند و در صلاحیت و کفایت آنها ابراز تردید شد. و به این ترتیب زنان مدیریت ارشد و تصمیم گیری در سطوح کلان سیاسی را به دست نیاوردند.

🔸 موانع دیگری هم بر سر راه وزارت و مدیریت زنان بوده، از جمله اینکه به لحاظ مذهبی به خصوص در خوانشی از فقه شیعه زنان نمی توانند بر مردان ولایت داشته باشند، برای همین است که کانون های قدرتمند مذهبی با وزارت زنان که نوعی ولایت بر زیر دستان به شمار می رود، مخالفت می کنند.

🔸لازم است ابتدا در یک نظام سیاسی عقیده برابری جنسیتی وجود داشته باشد تا زنان بتوانند سهم شان را از اداره کشور به دست آورند. در حال حاضر در دولت های سوسیالیست اسپانیا و شیلی اکثریت اعضای کابینه زنان هستند. در ایران که از حیث حضور زنان در کابینه رتبه ۱۷۷ را در جهان دارد، متاسفانه هنوز بحث بر سر راه دادن یا ندادن زنان به کابینه به عنوان وزیر است که تا به حال غیر از یک مورد راه به جایی نبرده است. در ایران اعتقاد و باور به برابری جنسیتی وجود ندارد و با زنان مثل اقلیت رفتار می شود، و فراموش می شود که نصف جمعیت کشور زنان هستند. به همین دلیل در تصدی وزارت و ریاست و مدیریت نادیده گرفته می شوند.

🔸طرد زنان از عرصه سیاست و مدیریت در طی دهه های گذشته موجب شده، حتی اکنون وقتی صحبت از وزارت و مدیریت زنان می شود، از میان جامعه هم صداهایی شنیده می شود که زنان چون سابقه مدیریت اجرایی ندارند، پس صلاحیت وزارت، ریاست و مدیریت ندارند. در واقع کنارگذاشته شدن زنان از اداره کشور سیکل معیوبی ایجاد کرده که زنان هیچگاه واجد صلاحیت شناخته نشوند. این در حالی است که در بعد از انقلاب زنان پیشرفت شگرفی در حوزه علمی داشته اند و اکثریت فارغ التحصیلان دانشگاهی زنان هستند.

🔸اینکه زنان در مناصب مدیریتی ارشد و کلان در کشور گمارده شوند، پیش از زنان به نفع نظام سیاسی و جامعه خواهد بود: اول نشان از تغییر رویکرد نظام سیاسی خواهد بود که حق زنان را نادیده نمی گیرد و وجهه بین المللی و داخلی بهتری پیدا خواهد کرد. ثانیاً جامعه از پتانسیل و مزایای مدیریت زنان بهره مند خواهد شد.

🔸دستاورد حضور زنان در مدیریت عالی کشور، برای زنان یکی شکستن کلیشه های جنسیتی است که شایستگی و توانایی زنان را دست کم می گیرند و زنان را مناسب نقش های خانگی می دانند. دوم ایجاد الگویی برای نسل جدید زنان و دختربچه هاست که به باور توانایی و دانایی زنان برسند و انگیزه پیشرفت در آنها بیدار شود. سوم، اگر زنانی به قدرت برسند که به احقاق حقوق زنان باور داشته باشند، می توانند زمینه را برای رشد و ترقی زنان فراهم کنند و به خصوص در حوزه مدیریت خود به مشکلات زنانی بپردازند که علاوه بر نابرابری جنسیتی از نابرابری طبقاتی رنج می کشند و محرومیت مضاعف را تجربه می کنند.
http://www.irna.ir/xjRbMY

نوبت به مردان رسید
(درباره برخورد با پوشش مردان در قالب طرح نور)
▪️سیمین کاظمی/ گفتگو با هم میهن
@drsiminkazemi

🔹از ابتدای انقلاب تا‌به‌حال، کنترل بر پوشش زنان و مردان وجود داشته است؛ این کنترل از طریق تعیین کدهای لباس و... اتفاق افتاده است. بنابراین نمی‌توان گفت که کنترل پوشش مردان، امر جدیدی است. این کنترل و نظارت بر پوشش زنان همیشه سختگیرانه‌تر و جدی‌تر بوده ولی برای مردان به‌ویژه از سال‌های دهه ۷۰ این اعمال کنترل کمتر بوده است: «در سال‌های دهه ۶۰، پوشش خاصی برای مردان تجویز می‌شد؛ اینکه لباس آستین بلند روی شلوار بپوشند، اگر بخواهند به استخدام ادارات دولتی دربیایند، ریش داشته باشند، یقه‌شان بسته باشد. پوشیدن بعضی لباس‌ها توسط مردان تحمل نمی‌شد و... اما به‌هرحال همیشه مسئله حجاب زنان، جدی‌تر و به‌صورت مداوم کنترل شده و با آن مواجهه پلیسی صورت گرفته است.»

🔹 سختگیری اخیر درباره پوشش و ظاهر مردان تابعی از سختگیری و کنترل پوشش زنان است: «برای اینکه حاکمیت متهم به تبعیض جنسیتی علیه زنان نشود، این کار را می‌کند. حتی در لایحه عفاف و حجاب هم تبصره‌ای برای مردان گذاشته شده است. برای اینکه گفته شود کنترل فقط برای زنان نیست و شامل مردان هم هست، تا اتهام تبعیض جنسیتی برداشته شود و دولت خود را تبرئه کند.»

🔹علت دیگر برخورد با پوشیدن شلوارک توسط مردان، این است که در دوسال اخیر، پوشیدن شلوارک، یک کنش اعتراضی توسط بعضی مردان محسوب می‌شود؛ بعد از اعتراضات اجتماعی ۱۴۰۱ مردان برای اعتراض به کنترل پوشش زنان، شلوارک را انتخاب کردند تا نوعی نافرمانی مدنی کنند و شاید یکی از دلایل مواجهه پلیسی با آن این است.

لینک گزارش و گفت و گو:

https://hammihanonline.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-23/18958-%D9%86%D9%88%D8%A8%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF

بی توجهی به سلامت زنان در اعلام آمار سقط جنین
▪️سیمین کاظمی/گفتگو با جهان صنعت
@drsiminkazemi
🔸این آمار [روزانه ۱۰۰۰ سقط جنین که اخیرا اعلام شده] اغراق آمیز به نظر می رسد، چون سقط جنین در ایران غیرقانونی است و هیچ آماری، آن هم وقتی روش برآورد آن روشن نیست، قابل اعتماد و قابل اتکا نیست. به نظر می رسد علت بزرگنمایی مساله سقط جنین، توجیه ناکامی سیاست افزایش جمعیت است که انگشت اتهام به طرف زنان گرفته شود و زنان مقصر شناخته شوند که هنجارهای اجتماعی نقش مادری را نادیده می گیرند و خودخواهانه سقط جنین می کنند.

🔸 این در حالی است که زنان تحت اجبارهای اجتماعی و اقتصادی مبادرت به پایان دادن به بارداری می کنند. نتیجه ی بزرگنمایی در مورد سقط جنین تشدید سختگیری بر زنان و کنترل بر رحم زنان است.

🔸حتی اگر این آمار درست باشد از دو جهت اهمیت  دارد:
▪️یکی اینکه اساسا نگرانی درباره سلامت زنان ابراز نمی شود و توجه مسوولان متمرکز بر محصول بارداری و افزایش کمی جمعیت است. به این توجه نمی شود که وقتی سقط غیرقانونی است، بنابراین ممکن است در شرایط ناامن و بدون دسترسی به امکانات پزشکی انجام شود که تهدید کننده جان و سلامت زنان است و وزارت بهداشت به عنوان مسوول سلامت جامعه در این خصوص مقصر است.
▪️دوم اینکه آمار بالای سقط جنین نشان می دهد که ممنوعیت پیشگیری از بارداری یک سیاست شکست خورده است که نه تنها کمکی به افزایش جمعیت نکرده، بلکه با افزایش موارد بارداری ناخواسته منجر به افزایش سقط جنین و تبعات آن شده است.

🔹لینک گزارش و متن کامل گفتگو:
https://jahanesanat.ir/?p=475379

بگذارید کبری غلامی سر درس و مشق و خانه و زندگی اش برگردد
@drsiminkazemi
✍سیمین کاظمی
وقتی کودکی دبستانی بوده، در دعوای میان بچه ها به او می گویند افغانی! تو ایرانی نیستی. او نمی داند افغانی چیست. می گوید نه من افغانی نیستم ایرانی هستم. با بغض و عصبانیت به خانه و مادرش پناه می برد که مامان افغانی چیه؟ چرا بچه ها به من میگن افغانی؟ از آنجا و با پاسخ مادرش است که خودپنداره ی ایرانی اش در هم می شکند و او خود را با واقعیت ترسناک دیگری بودن در جامعه ای که مهاجران را اتباع بیگانه و سربار و مزاحم می بیند، تنها می یابد. بزرگتر که می شود برای ورود به دانشگاه های ایران، بعد از بیست سال مجبور به رفتن به افغانستان دوره جمهوریت می شود تا ویزای دانشجویی ایران را به دست آورد و حق تحصیل به عنوان اتباع بیگانه را درکشوری پیدا کند که از خردسالی آنجا زندگی کرده است. او لهجه و پوشش ایرانی دارد،  در فرهنگ ایرانی بزرگ شده است؛ نه افغانستان او را می شناسد و نه او افغانستان را. در وطن خویش غریب و بیگانه، سرانجام ویزای کشوری که آن را کشور اصلی خود می داند می گیرد و بر می گردد. در ایران در رشته مهندسی برق پذیرفته می شود. بعد در مقطع کارشناسی ارشد رشته پژوهشگری علوم اجتماعی در دانشگاه الزهرا به تحصیل مشغول می شود. این گزیده ای از سرگذشت یک زن ایرانی افغانستانی تبار، کبری غلامی است که به اتهام بی حجابی بازداشت و بدون حتی اجازه وداع با خانواده اش به افغانستان رد مرز شده است. به نظر می رسد مبنای برخورد با کبری غلامی ماده ای از لایحه عفاف و حجاب است که هنوز تصویب و به قانون تبدیل نشده است. مشخص نیست آیا برای کبری غلامی دادگاهی تشکیل شده و به تشخیص قاضی اخراج شده است، یا اینکه قضاوت و صدور حکم هم به عهده ضابطان یا اداره اتباع بوده است. نوع برخورد با کبری غلامی، پژوهشگر علوم اجتماعی، نه تنها نقض شأن و کرامت انسان است، بلکه مبنای قانونی هم ندارد. در حال حاضر از سرنوشت کبری غلامی خبری در دست نیست، و معلوم نیست در وطنی که دیگر او را نمی شناسد و تحت استیلای بنیادگرایان زن ستیز طالبان است، بر او چه می رود. تنها می توانم آرزو کنم با حمایت جامعه میزبان و به خصوص وکلای داوطلب، بتواند سر خانه و زندگی و درس و مشقش برگردد. 

پزشکی تجاری و تمرکز بر زیبایی
▪️سیمین کاظمی
@drsiminkazemi
🔸پزشکان می گویند ما اعتماد به نفس را به زنان برمی گردانیم! سوال این است....

بریده ای از نشست نقد و بررسی کتاب زنان در پزشکی نوین (نقدی بر تبعیض جنسیتی در پزشکی)

معرفی کتاب «فمینیسم زیر سایه نئولیبرالیسم»
🖋  ترجمه و تألیف سیمین کاظمی

🔻کتاب «فمینیسم زیر سایه نئولیبرالیسم» به سرنوشت فمینیسم در شرایط سیطره نئولیبرالیسم می‌پردازد و توضیح می‌دهد که با گسترش نئولیبرالیسم چه بر سر فمینیسم و آرمان‌هایش آمد و چگونه عقلانیت نئولیبرال قدرت مخالفت فمینیسم را تحلیل برده است. این واقعیت را برملا می‌کند که نئولیبرالیسم شعارهای موج دوم فمینیسم را ربود و مفاهیم فمینیستی مانند «انتخاب» و «عاملیت» را از محتوای سیاسی و دگرگون‌کننده‌شان تهی کرد و وجه رهایی­بخش آنها را زدود.

🔻این کتاب به چگونگی برساخت سوژه فمینیسم در حکومت‌­مندی نئولیبرال می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه سوژه زنانه به مثابه یک سوژه خودمحور نفع‌­جو ظهور کرده است که “انتخاب­های آزادش” را بر اساس عقلانیت و محاسبات اقتصادی انجام می­دهد. این سوژه جدید زنانه موظف به سرمایه گذاری روی خود است و برای او زیبایی، مراقبت بدن، رژیم غذایی، انتخاب همسر، آموزش و روابط اجتماعی و… همگی راه‌هایی برای افزایش سرمایه انسانی و رسیدن به بازده های مورد انتظار به شمار می‌آیند. کتاب توضیح می‌دهد در نظم نئولیبرال، سوژه زنانه مسئول و مقصر زندگی فردی اش است و می‌بایست در صورت ناکامی‌خودش را سرزنش کند و نه ساختاری که نابرابری جنسیتی را  نهادینه کرده است. در پارادایم فمینیسم نئولیبرال که نمایندگانش تاچر، مدونا، شریل سندبرگ و ایوانکا ترامپ هستند، زنان ترغیب می‌شوند که «انقلاب را درونی کنند» و بر روی خودشان و رویاهایشان تمرکز کنند و به این ترتیب چنین پارادیمی‌هژمونی نئولیبرالیسم را تقویت می‌کند.

🔻این کتاب نشان می‌دهد آنچه به تجویز نئولیبرالیسم به نام توانمندسازی سازی زنان معرفی می‌شود به جای ترویجِ بر هم زدن روابط قدرت و به چالش کشیدن وضع موجود، انطباق و سازگاری با شرایط را تقویت می‌کند و زنان را به سمتی هدایت می‌کند که در نظم اجتماعی فرودست کننده ادغام شوند.  این کتاب روشن می‌کند پروژه های سرمایه گذاری روی زنان و برنامه های فقرزدایی که توسط شرکت­‌های بزرگ مثل نایک در کشورهای جهان سوم زیر پرچم برابری جنسیتی و توانمندسازی راه اندازی می‌شوند چگونه از آموزه‌های فمینیستی به عنوان پوششی برای استثمار زنان کشورهای جهان سوم و تأمین منافع این شرکت‌ها استفاده می‌کنند.  این کتاب توضیح می‌دهد که چرا نهادهای اصلی توسعه مانند بانک جهانی و دپارتمان بین المللی توسعه که از سیاست های اقتصادی نئولیبرالی دفاع می‌کنند، و هرگز نتوانسته اند مفهوم جنسیت را درک کنند، به طور فزاینده‌ای به نقش بیشتر زنان در توسعه اقتصادی توجه و علاقه نشان می‌دهند. این کتاب همچنین با رویکردی انتقادی به بحث توانمندسازی زنان در ایران، تحت نظم جنسیتی موجود و گفتمان توسعه می‌پردازد و محدودیت های آن را توضیح می‌دهد.

🔻کتاب «فمینیسم زیر سایه نئولیبرالیسم» ضمن انتقاد از ان­‌جی­‌اویی شدن مقاومت، راه‌های بدیل برای مقاومت در برابر نئولیبرالیسم و بازپس‌گیری فمینیسم را به بحث می‌گذارد و اقتصاد فمینیستی را به مثابه جایگزینی برای تفکر اقتصادی مسلط معرفی می‌کند.
@drsiminkazemi

  ▪️لینک این یادداشت در انگاره
📎 Engare.net/feminism-under-the-shadow-of-neoliberalism/