#شفای_تنهایی

ورزشکار، بدن فیت، زندگی بی‌سیگار و الکل،
سن پنجاه،
یک فروردین، نصفه شب تنگی نفس،
صبح ساعت ۱۱ مراجعه احتیاطی به اورژانس،
هر سه رگ اصلی قلب مسدود👈 جراحی باز قلب
شوکه می‌شوم،
حتی ترسیدم،
رفتم چکاپ قلب خودم،
دکتر گفت خوبی،
ذهنم آرام نشد،
– چی شد اینجوری شد؟
-نمی‌دونم، دکتر می‌گفت از اعصابه،
-شما که همیشه آرومی
-چی بگم😔
-کی پرستاریت را کرد، زنگ میزدی به من…
-مادرم
-با احتیاط می‌پرسم: پس خانومت؟
-رفت از ایران
یخ می‌کنم، شقیقه‌هام تیر می‌کشه، خجالت می‌کشم که هیچوقت نفهمیده بودم چنین رنجی را تحمل میکنه… خجالت می‌کشم چرا رفیقی نبوده‌ام که شاید بخواد باهام دردلی کنه
سکوت بینمان حاکم می‌شود،
دستی به شانه‌ام می‌زند و می‌رود
و من می‌اندیشم که «تنهایی» از هر چربی خون و فشار خون و کلسترول و … بدتر « دل» را می‌فشارد،
ما را از تو تهی می‌کنه
دکترشیری


@drshiri

تو نیکی کن ...


@drshiri

شما هم چنین تجربه ای داشتید ؟

آموزش غیرحضوری و آنلاین
⚡️کیمیاگر و رویا 📺

✔️کشف رویا به روایت مشهورترین روانشناسان پس از یونگی
✔️همزمانی به روایت یونگ
آنچه پائلو کوییلو در کتاب کیمیاگر نگفت : چهار مفهوم «نشانه ها، شوق، شجاعت، جدایی ، افسانه شخصی »
✔️از دست دادن هدف و معنا
✔️آیینها، کلید ورود به جان
درس گفتارهای صوتی + ۵ جلسه عمیق سازی آنلاین

🛍تخفیف ویژه ثبت نام زودهنگام در دسترس شماست :
https://tavangary.com/product/kimiagar-roya/


💬اگر در زمینه ثبت نام و اطلاعات بیشتر سوالی داشتید

@Tavangary_support



@drshiri

باز پخش #گوش_نیوش : خواب ها به ما چه می‌گویند؟

#کیمیاگر_و_رویا

@drshiri

#گوش_نیوش


0:54 تجربه خوابهای تکرار شونده

7:15 مفهوم ناخودآگاه جمعی و داستان یونگ

11:10 کاربرد مفهوم ناخودآگاه در رویا

15:58 نماد شناسی یک رویای عجیب

#کیمیاگر_و_رویا

@drshiri

رقصی چنان!

در یکی از روزهای دههٔ شصت، بلقیس سلیمانی از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران به دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی آمده بود تا در بارهٔ مزاحمت‌هایی که دانشگاه برای استاد دکتر رضا رئیس توسی ایجاد می‌کرد، با من صحبت کند.
خانم سلیمانی در آن زمان مثل تمام دانشجویان دختر نه فقط حجابش اصطلاحاً کامل بود که چادری مشکی هم به سر داشت.
برای صحبت با او، همان راهرو اصلی دانشکده را مناسب‌تر دیدم. مشغول صحبت که شدیم نگا‌ه‌ حیرت‌انگیز دانشجویان حزب‌اللهی به تدریج متوجه‌مان شد. گویی در حال ارتکاب جنایت هستیم! در همان لحظات، فیروز اصلانی که خود را مسئول رصد عموم تحرکات دانشجویان و استادان می‌دانست و به واقع در نقش محتسب و عسس دانشکده انجام وظیفه می‌کرد، از راه رسید و با مشاهدهٔ ما نیشخندی از سرِ شیطنت به لب آورد و با چنان سرعتی از پله‌ها بالا رفت که گمان کردم برای افزودن برگی بر پروندهٔ انضباطی‌ام بی‌تاب شده است!
در واقع با این نگاه دانشگاه را اداره می‌کردند و اکنون هم ظاهراً در صدد احیای همین نوع نظارت بر رفتار و تعامل دانشجویان با یکدیگرند!
اگر جز این است، پس نامه‌نگاری با رئیس دانشگاه تهران برای بستن کافه‌ها و پاتوق‌های دانشجویی اطراف دانشگاه جز تلاش به قصد بازگشت به فضای آن روزها چه معنای دیگری دارد و چرا به طور صریح و قاطع تکذیب نمی‌شود؟
آن روزها قطعاً بازگشت‌پذیر نیست. هر کس خواب آن را دیده ، قاعدتاً پیش از خواب غذای پرچرب و سنگینی خورده است!
عده‌ای با روحیهٔ بیمار خود، زندگی مؤمنانه را سیاه و مرده و تاریک و غمزده و کرخت و راکد و یکنواخت می‌دانند و با هر نوع عشق و شادی و نشاط و تحرک و سرزندگی و زیبایی دشمنی می‌ورزند!
ایمان اما همان است که مولانا داشت. عاشق و سرخوش و دست‌افشان و پای‌کوبان بود.
نوشته بودم رقص معنو‌ی‌ترین احساس آدمی است. در مواجهه با ترش‌رویان و عبوسان و ظاهرگرایان و تندخویان و سیاه‌اندیشان و شادی‌ستیزان، "رقصی چنان" میانهٔ میدانم آرزوست!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

برای آرامش باید حواسمان به معاشرت‌هایمان باشد.

@drshiri

گفت من تنها بازمانده از آن چهار نفرم... تماشای تیمسار کیومرث حیدریان بعدِ پایان نمایش‌نامه‌خوانی «عاشقانه‌ای برای سرنشین اف-۴ مک‌داگلاس» ملاقات با تاریخ بود.
او که بعد جوجه‌کلاغ‌ خطاب‌شدن از سوی صدام ، کم‌تر از دو ساعت نیروگاهِ بصره را همراهِ عباس دوران منهدم کرد و سالم برگشتند گفت «ایران را دوست داشته باشید».
وقتی با او دست دادم دست‌های‌اش بسیار محکم و قدرت‌دار بود گفت «ایران را تنها نگذارید. ما هرچه بلد بودیم انجام دادیم».
حیدریان که به «عقاب زاگرس» مشهور است یکی از همان تکه‌های تاریخ بود که سَر خم نکرد و قصه‌ای را رقم زد که یک ملت؛ یک ملتِ درددیده به آن نیاز دارد. او نیمی از جنوب عراق را در خاموشی فروبرد و «سالم» بازگشت و ماند تا امروز که بگوید «ایران را تنها نگذارید».
در سالنِ فرهنگ‌سرای نیاوران بعد تماشای اثری درباره‌ی دوستِ نابغه‌اش عباس دوران و کنار یارانِ دیگرش رو به جمعیت سلامِ نظامی می‌دهد و می‌گوید «نیاز باشد باز هم پرواز می‌کنم». چه کرده‌اید با این وطن که مدام باید به یاد آوریم وطن‌بودن‌اش را؟ …
چه شده که یک نابغه‌ی نظامی مانند تیمسار جلال آرام خلبان اف- ۵ زیر لب باید بخواند که «سلام بر غمِ نو» و این‌که باید تاب آورد...
ازقضا تاریخ ما پر است از این پدران منتها غمِ فرزندان پیرترشان کرده. پدرانی که ماندند، ساختند و حالا نمی‌دانند دختران و پسران نورسیده را چه‌گونه آرام کنند و بگویند باید «ماند». پدرانی که بصره و بغداد را دود کردند و به هوا فرستادند و ابایی از کشته‌شدن نداشتند نگران‌ترین‌اند امروز. به اثری امیر شاملو ساخته بود فکر می‌کنم. به آن‌جا که عباس دوران به دوست ارمنی‌اش می‌گوید «بعد کشته‌شدن من چه اتفاقی افتاده؟ بگو»...

مهدی یزدانی خرم

مریوان زیبا

بزودى كتاب " نورديدگانم"

باز پخش #گوش_نیوش : آیا خوابهای ما رازهای ما را بر ملا می‌کنند؟


#کیمیاگر_و_رویا
@drshiri

#گوش_نیوش

0:41 پیام هایی از ناخودآگاه
2:13 ساختار شخصیت از نگاه فروید
4:32 یونگ و ناخودآگاه جمعی
6:06 معنا شناسی یک رویا
12:16 معرفی کتاب



#کیمیاگر_و_رویا

@drshiri

مادامی‌که که  ایرانیان خلق و خوی دیکتاتوری دارند محال است ….

✍ : محسن رنانی
🔶نوروز گذشته توانستم خواندن کتاب «نقد و تحلیل دیکتاتوری» نوشته «مانس اشپربر» را به پایان برسانم.

🔶این روانشناس آلمانی، کتاب را در ۳۲ سالگی و در دهه ۳۰ میلادی پیش از آنکه هیتلر جهان را به کام جنگ جهانی دوم بکشاند، نگاشته است. او در کتاب خود از روی تحلیل روانی رفتار دیکتاتورها، پیش‌بینی کرده که کسی مانند هیتلر سرانجام خودکشی خواهد کرد. این کتاب که منتشر شد، نویسنده‌اش نه تنها ناچار شد برای مصون ماندن از خشم نازیها به زندگی پنهانی روی آورد که کمونیست‌‌های پیرو استالین نیز خواندن این کتاب را ممنوع کردند.

این کتاب توسط کریم قصیم به فارسی ترجمه و درسال۱۳۶۳ توسط انتشارات دماوند به چاپ رسیده است، انتشارات دماوند در سال ۶۴ تعطیل شد.

اشپربر در این کتاب که متنی بسیار روان و گیرا دارد، با تحلیل *روان‌شناختی شخصیت و رفتار دیکتاتورها نشان می‌دهد که آنها به خودی خود دیکتاتور نمی‌شوند، آنها پیامد رفتار توده‌هایی هستند که خوی دیکتاتوری بخشی از آنهاست.*

*برای آن که دیکتاتوری برای همیشه از جامعه‌ای رخت بربندد، باید روحیه دیکتاتوری توده‌ها از میان برود.*

*یادمان نرود که ما ایرانی‌ها رابطه خوبی با ضعیف‌تر از خودمان نداریم.* ببینید بچه‌هایمان به سوی گربه‌ها و سگ‌ها سنگ می‌اندازند، سواره‌ها به پیاده‌ها رحم نمی‌کنند، همه‌مان در کار خودمان فرمانروایی می‌کنیم. بقال حاکم است، نانوا حاکم است، راننده تاکسی حاکم است. مامور پلیس و قاضی و همه‌‌ و همه در کار خود می‌خواهیم حکومت کنیم. وقتی در خیابان دزد را می‌گیریم به جای آن که تحویل پلیس‌‌اش بدهیم اول به او کتک مفصلی می‌زنیم، پلیس‌مان وقتی خطاکاری را دستگیر می‌کند اول او را می‌زند.
هر جای خیابان که دوست داشتیم پارک می‌کنیم.
وقتی کسی با ما تصادف کرد با چماق پیاده می‌شویم.
وقتی داخل کوچه‌ای باریک رانندگی می‌کنیم، حتما باید راننده مقابل دنده عقب بگیرد تا ما رد شویم چون کوچه ارث پدرمان بوده!

*اینها همه نشانه‌‌های خوی دیکتاتوری نهفته‌ای است که در همه ما وجود دارد.*
اشپربر نشان می‌دهد که چگونه شخصیت روانی یک دیکتاتور در گذر زمان تحول می‌یابد و او را از یک زندگی معمولی محروم می‌کند. به گونه‌ای که دیکتاتور رفته رفته دچار سادیسم (دیگر آزاری) و سپس مازوخیسم (خود آزاری) می‌شود.

اشپربر با دسته‌بندی انواع ترس نشان می‌دهد که *دیکتاتورها دچار «ترس تهاجمی» هستند* و در واقع بخش بزرگی از رفتار آنها ناشی از این نوع ترس است. اشپربر معتقد است *اعتیاد به دشمن‌تراشی و ایده «دشمن‌انگاری هر کس با ما نیست»* از سوی دیکتاتورها رهاورد ترس عمیقی است که در آنها نهفته است. او از قول افلاطون می‌نویسد «هر کس می‌تواند شایسته‌دلیری باشد بجز دیکتاتور» و بعد خودش به زیبایی و با تحلیل روان‌شناختی نشان می‌دهد که این سخن افلاطون چقدر دقیق است. در واقع نشان می‌دهد که دیکتاتوری ویژگی است که در نبود شجاعت پیدا می‌شود. و *این رفتار در همه سطوح قدرت (پدر، معلم، رئیس اداره، پلیس محله و ...) نمود دارد.* ولی وقتی توده‌های دارای خوی دیکتاتوری با یکی از دیکتاتورها همراهی می‌کنند و از او پشتیبانی می‌کنند، از او یک فرمانروای به تمام معنی دیکتاتور می‌سازند.

اشپربر نشان می‌دهد که چگونه ترس در گذر زمان به نفرت تبدیل می‌شود و آنگاه توده‌ها برای ارضای نفرتشان از عده‌ای، دیکتاتوری را یاری می‌کنند تا آنان را نابود کند و بعد دوباره زمانی می‌رسد که توده‌‌ها به علت نفرت از همین دیکتاتور، او را به کمک دیکتاتور دیگری به چوبه‌دار می‌سپارند.

او به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه *دیکتاتورها با ساده کردن مسائل پیچیده زندگی، راه ‌‌حل‌های عامه پسندــ اما غیر قابل اجراــ می‌دهند و اصلا هم نگران عدم قابلیت اجرای این ایده‌های خود نیستند، چرا که آموخته‌اند وقتی راه حل‌شان به نتیجه نرسید به‌ راحتی می‌توانند با انداختن مسئولیت این ناکامی ‌به گردن دیگران (دشمنان فرضی)، این ناکامی را تبدیل به فرصتی کنند تا نشان دهند که دشمنان‌شان چقدر قدرتمند‌ هستنند و نمی‌گذارند تا آنها به اهدافشان برسند.*

اشپربر البته تحلیل‌اش را معطوف به شخصیت سیاسی خاصی نمی‌کند ولی برخی مثال‌هایش را از رفتار دیکتاتورهای زمانه‌اش (استالین و هیتلر) می‌آورد.

با این ‌حال، زیبایی این کتاب به این است که وقتی نام هیتلر  و استالین را بر می‌داریم و نام هر دیکتاتور دیگری را می‌گذاریم می‌بینیم چقدر تحلیل تازه است. گویا اشپربر آن را همین دیروز و برای تحلیل رفتار دیکتاتورهای این زمانه نوشته است.

#گوش_نیوش

لایو اینستاگرامی دکتر شیری با مجله موفقیت

#شفای_تنهایی

2:48 وقتی درگیر تنهایی عاطفی می‌شویم ...

9:31 پیش فرض غلط جامعه به تنهایی عاطفی زنان

12:14 پس از جدایی و تنهایی عاطفی چه باید کرد ؟

20:14 اگر پس از غم تنهاییمان عمیق تر نشویم چه خطری ما را تهدید خواهد کرد ؟

25:05 با افکار و احساسات و جانمان پس از جدایی عاطفی چه کنیم ؟


29:52 رابطه جدید پس از جدایی عاطفی

34:32 چرا دوره تنهایی پس از جدایی عاطفی مهم است ؟

#پس_از_جدایی


@drshiri