من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشيار است
نكند اندوهي، سر رسد از پس كوه
زندگي خالي نيست
مهرباني هست، سيب هست، ايمان هست
آري
تا شقايق هست، زندگي بايد كرد

How alive I am,
How green like the garden.
So what if sadness creeps down the mountain slopes?
Life is not barren, but filled
with kindness, apples, faith.
and yes, as long as there are poppies living, we will live too.

— Sohrab Sepehri, “Golestan”