"Цыклоп". 1914 г. Адылон Рэдон.
"Некаторыя людзі рашуча хочуць звесці працу мастака да выявы таго, што ён бачыць. Тыя, хто застаюцца ў межах гэтых вузкіх рамак, ставяць перад сабой невысокую мэту. Старыя майстры даказалі, што мастак, які выпрацаваў уласную мову і запазычаў у прыроды неабходныя сродкі выражэння - здабывае свабоду і законнае права чэрпаць свае сюжэты з гісторыі, паэзіі і ўласнага ўяўлення...", - казаў Рэдон.
Мастак быў аднагодкам большасці імпрэсіяністаў, цаніў талент мастакоў-рэвалюцыянераў, але шчыра лічыў "столь іх мастацтва занадта нізкай" для сябе. Таму што пісаць толькі тое, што бачыш вачыма - бессэнсоўна. Вочы - толькі адзін са спосабаў бачыць свет, прычым самы просты.
#жывапіс #Рэдон #сімвалізм #іррэалізм
"Некаторыя людзі рашуча хочуць звесці працу мастака да выявы таго, што ён бачыць. Тыя, хто застаюцца ў межах гэтых вузкіх рамак, ставяць перад сабой невысокую мэту. Старыя майстры даказалі, што мастак, які выпрацаваў уласную мову і запазычаў у прыроды неабходныя сродкі выражэння - здабывае свабоду і законнае права чэрпаць свае сюжэты з гісторыі, паэзіі і ўласнага ўяўлення...", - казаў Рэдон.
Мастак быў аднагодкам большасці імпрэсіяністаў, цаніў талент мастакоў-рэвалюцыянераў, але шчыра лічыў "столь іх мастацтва занадта нізкай" для сябе. Таму што пісаць толькі тое, што бачыш вачыма - бессэнсоўна. Вочы - толькі адзін са спосабаў бачыць свет, прычым самы просты.
#жывапіс #Рэдон #сімвалізм #іррэалізм
Універсітэт Сіэтла атрымаў у дар больш за 200 твораў мастацтва
Агульны кошт складае $300 млн. Гэта найбуйнейшы дар, калі-небудзь перададзены універсітэту ЗША. Таксама ён атрымаў $25 млн у якасці пачатковага фінансавання для стварэння музея.
Збор больш чым 200 работ падарыў 88-гадовы Рычард Хедрын ў памяць аб сваёй жонцы, выпускніцы універсітэта. Раней сямейная пара ахвяравала творы Мастацкаму музею Сіэтла, дзе Бэці Хедрын уваходзіла ў апякунскую раду, і Нацыянальнай галерэі мастацтваў.
У калекцыі прадстаўлены карціны, скульптуры, гравюры і фатаграфіі знакамітых майстроў, у тым ліку Тыцыяна, Элізабэт Віжэ-Лебрэн, Томаса Гейнсбара, дэ Кунінга, Роберта Раўшэнберга, Роя Ліхтэнштэйна, Люсьена Фрэйда, Карцье-Брэсона, Эндзі Уорхала, Сесілі Браўн.
Калі чытаю такія навіны, то заўжды спадзяюся, што калісьці і нашыя забяспечаныя людзі зразумеюць важную сацыяльную функцыю мецэнацтва.
На фота карціна Гюстава Курбэ "Млын", якая з'яўляецца часткай калекцыі.
#жывапіс #меценаты #спонсары
Агульны кошт складае $300 млн. Гэта найбуйнейшы дар, калі-небудзь перададзены універсітэту ЗША. Таксама ён атрымаў $25 млн у якасці пачатковага фінансавання для стварэння музея.
Збор больш чым 200 работ падарыў 88-гадовы Рычард Хедрын ў памяць аб сваёй жонцы, выпускніцы універсітэта. Раней сямейная пара ахвяравала творы Мастацкаму музею Сіэтла, дзе Бэці Хедрын уваходзіла ў апякунскую раду, і Нацыянальнай галерэі мастацтваў.
У калекцыі прадстаўлены карціны, скульптуры, гравюры і фатаграфіі знакамітых майстроў, у тым ліку Тыцыяна, Элізабэт Віжэ-Лебрэн, Томаса Гейнсбара, дэ Кунінга, Роберта Раўшэнберга, Роя Ліхтэнштэйна, Люсьена Фрэйда, Карцье-Брэсона, Эндзі Уорхала, Сесілі Браўн.
Калі чытаю такія навіны, то заўжды спадзяюся, што калісьці і нашыя забяспечаныя людзі зразумеюць важную сацыяльную функцыю мецэнацтва.
На фота карціна Гюстава Курбэ "Млын", якая з'яўляецца часткай калекцыі.
#жывапіс #меценаты #спонсары
"Рачны пейзаж". 1880-я. Фрыц Таўлаў.
Калі б вы задаліся пытаннем, хто з мастакоў лепш з усіх маляваў ваду, то адказам магла б паслужыць гэтая карціна.
Кампазіцыя даволі традыцыйная для нарвежскага імпрэсіяніста. Глядач быццам стаіць пасярод вузкай ракі, гледзячы ўслед адыходзячай плыні. Кірунак плыні ракі можна адгадаць па становішчы рачной расліннасці - тонкай траве ў берагоў. Такая будова дае магчымасць маляўніча прадставіць мноства элементаў - саму раку ў набліжэнні, а ў далі абрывісты бераг, пабудовы на беразе. Здавалася б, такое звычайнае месца з не самым раскошным пейзажам, але колькі тут паэзіі, любавання, прыгажосці.
Я люблю "водныя" пейзажы, але не моры-акіяны, а маленькія рачулкі, ручаі і азёры.
#жывапіс #Таўлаў #імпрэсіянізм #пейзаж
Калі б вы задаліся пытаннем, хто з мастакоў лепш з усіх маляваў ваду, то адказам магла б паслужыць гэтая карціна.
Кампазіцыя даволі традыцыйная для нарвежскага імпрэсіяніста. Глядач быццам стаіць пасярод вузкай ракі, гледзячы ўслед адыходзячай плыні. Кірунак плыні ракі можна адгадаць па становішчы рачной расліннасці - тонкай траве ў берагоў. Такая будова дае магчымасць маляўніча прадставіць мноства элементаў - саму раку ў набліжэнні, а ў далі абрывісты бераг, пабудовы на беразе. Здавалася б, такое звычайнае месца з не самым раскошным пейзажам, але колькі тут паэзіі, любавання, прыгажосці.
Я люблю "водныя" пейзажы, але не моры-акіяны, а маленькія рачулкі, ручаі і азёры.
#жывапіс #Таўлаў #імпрэсіянізм #пейзаж
"Дзеля чаго?". 1919 г. Фрэдэрык Варлі.
Варлі нарадзіўся ў брытанскім Шэфілдзе. Жывапіс вывучаў там жа, потым паступіў у Акадэмію прыгожых мастацтваў у Антвэрпэне. У 1912 г. эміграваў у Канаду, дзе працаваў у дызайнерскай фірме. У студзені 1918 г. пачаў службу ў канадскай арміі. Ён быў ваенным мастаком Першай сусветнай, пабываў на палях Францыі і Бельгіі. У лісце да жонкі ён пісаў: "Я намалюю гэта, але, Божа мой, карціна не можа расказаць і тысячнай долі гісторыі. Для здароўя было б больш карысна забыцца пра ўсё гэта, але гэтага зрабіць мы ніколі не зможам".
На палатне магільшчык адпачывае ад сваёй працы, але канца ёй не відаць: на пярэднім плане калёсы, поўная трупаў. Гэта, напэўна, салдаты, але якой арміі - невядома. Ды і ўсё роўна. Смерць ураўноўвае ўсіх.
Батальныя палотны звычайна пра гераізм, адвагу, рашучасць байцоў. І куды радзей мастакі паказваюць наступствы. Галоўнае пытанне ў назве карціны.
#жывапіс #Варлі #рэалізм
Варлі нарадзіўся ў брытанскім Шэфілдзе. Жывапіс вывучаў там жа, потым паступіў у Акадэмію прыгожых мастацтваў у Антвэрпэне. У 1912 г. эміграваў у Канаду, дзе працаваў у дызайнерскай фірме. У студзені 1918 г. пачаў службу ў канадскай арміі. Ён быў ваенным мастаком Першай сусветнай, пабываў на палях Францыі і Бельгіі. У лісце да жонкі ён пісаў: "Я намалюю гэта, але, Божа мой, карціна не можа расказаць і тысячнай долі гісторыі. Для здароўя было б больш карысна забыцца пра ўсё гэта, але гэтага зрабіць мы ніколі не зможам".
На палатне магільшчык адпачывае ад сваёй працы, але канца ёй не відаць: на пярэднім плане калёсы, поўная трупаў. Гэта, напэўна, салдаты, але якой арміі - невядома. Ды і ўсё роўна. Смерць ураўноўвае ўсіх.
Батальныя палотны звычайна пра гераізм, адвагу, рашучасць байцоў. І куды радзей мастакі паказваюць наступствы. Галоўнае пытанне ў назве карціны.
#жывапіс #Варлі #рэалізм
"Партрэт Жанны Эбютэрн". 1919 г. Амедэа Мадзільяні.
Аднойчы Амедэа пазнаёміцца з Жаннай. Напіша больш 20-ці яе партрэтаў, і ніводнага разу аголенай (у адрозненне ад сваіх шматлікіх палюбоўніц-натуршчыц).
Жанна стане каханнем усяго яго жыцця. Гэта не перашкодзіць Мадзільяні працягваць непрабудна піць, у тым ліку прапіваць свае рэдкія малыя ганарары, часта быць грубым і буяным нават з ёй.
Мастак пойдзе з жыцця ў лякарні для бедных. На наступны дзень Жанна кінецца з вакна 6-га паверха дома яе бацькоў.
Аднойчы яна сказала: "Модзі абавязкова трэба памерці. Ён геній і анёл. Калі ён памрэ, усе гэта зразумеюць". Так і атрымалася. Мадзільяні - легенда сусветнага жывапісу са сваім непаўторным стылем.
#жывапіс #Мадзільяні #экспрэсіянізм
Аднойчы Амедэа пазнаёміцца з Жаннай. Напіша больш 20-ці яе партрэтаў, і ніводнага разу аголенай (у адрозненне ад сваіх шматлікіх палюбоўніц-натуршчыц).
Жанна стане каханнем усяго яго жыцця. Гэта не перашкодзіць Мадзільяні працягваць непрабудна піць, у тым ліку прапіваць свае рэдкія малыя ганарары, часта быць грубым і буяным нават з ёй.
Мастак пойдзе з жыцця ў лякарні для бедных. На наступны дзень Жанна кінецца з вакна 6-га паверха дома яе бацькоў.
Аднойчы яна сказала: "Модзі абавязкова трэба памерці. Ён геній і анёл. Калі ён памрэ, усе гэта зразумеюць". Так і атрымалася. Мадзільяні - легенда сусветнага жывапісу са сваім непаўторным стылем.
#жывапіс #Мадзільяні #экспрэсіянізм
Зінаіда Астаповіч-Бачарова🎨
Нарадзілася ў Мінску ў 1898 г. Малявала ўсё жыццё. У СССР яе творчасць не прызнавалі. З-за гэтага яе творы для шырокага гледача сталі даступнымі толькі ў канцы 80-х гадоў, калі ў Мінску і Віцебску прайшлі яе выставы. Першая выстава мастачкі адбылася, калі ёй быў 91 год. Доўгія гады лічылася ў раздзеле "невядомых мастакоў XX ст.". Работы мастачкі захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі РБ (49 твораў), Віцебскім мастацкім музеі, шматлікіх прыватных зборах за мяжой, большая ж частка - у яе ўнукаў у Мінску і Віцебску.
#жывапіс #Астаповіч #мастачка #Беларусь
Нарадзілася ў Мінску ў 1898 г. Малявала ўсё жыццё. У СССР яе творчасць не прызнавалі. З-за гэтага яе творы для шырокага гледача сталі даступнымі толькі ў канцы 80-х гадоў, калі ў Мінску і Віцебску прайшлі яе выставы. Першая выстава мастачкі адбылася, калі ёй быў 91 год. Доўгія гады лічылася ў раздзеле "невядомых мастакоў XX ст.". Работы мастачкі захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі РБ (49 твораў), Віцебскім мастацкім музеі, шматлікіх прыватных зборах за мяжой, большая ж частка - у яе ўнукаў у Мінску і Віцебску.
#жывапіс #Астаповіч #мастачка #Беларусь