"Бакэнэка". 19 ст. Каванабэ Кёсай.

Бакэнэка - гэта котка-дэман, якая валодае магічнымі здольнасцямі ў японскім фальклоры. Практычна любая котка можа стаць бакэнэка. Кату дастаткова пражыць больш за 13 гадоў, важыць 1 кан (3,75 кг) ці валодаць вельмі доўгім хвастом.

Бакэнэка можа хадзіць на задніх лапах і пускаць вогненныя шары. Злосны дэман можа з'есці свайго гаспадара і прыняць яго аблічча. Так што, калі ў вас вельмі вялікі ці стары коцік, будзьце асцярожныя.

Дарэчы, настаўнік жывапісу даў мастаку мянушку Сюту-гакі (дэман жывапісу) за яго несуцішнае жаданне пісаць. "Гакі" у сярэднявечнай будыйскай міфалогіі, называліся вечна галодныя дэманы.

#жывапіс #Кёсай #кот #Японія #гравюра

"Перацягванне вугра". 1650 г. Саламон ван Рэйсдаль.

На карціне традыцыйная галандская святочная забаўка - перацягванне вугра. Мастак адлюстраваў мноства людзей, якія прыйшлі на зімовы фестываль у вёсцы. Слізкі вугор падвешаны на вяроўцы над дарогай і коннікі, якія праязджаюць пад ёй, спрабуюць яго схапіць.

Большая частка прасторы карціны адведзена нябёсам. Майстэрская праца мастака з адценнямі блакітнага. Бачна дрэнна, але ёсць нават адлюстраванні на ледзяной паверхні сажалкі, дзе катаюцца на каньках.

#жывапіс #Рэйсдаль #пейзаж #Нідэрланды

"Афіцыянтка". 1878-79 г. Эдуард Манэ.

Манэ лічыцца адным з першых "сучасных" мастакоў у гісторыі мастацтва. Яго інавацыйны падыход да пэндзля, колеру, асвятлення і аб'ектаў, якія ён выкарыстоўваў, натхніў вельмі шмат вялікіх мастакоў.

На карціне афіцыянтка за працай. Гледзячы на нас, яна гатовая прыняць наш заказ. Я буду шампанскае🍾

#жывапіс #Манэ #імпрэсіянізм #афіцыянтка

"Сем дзей міласэрнасці". 1606-1607 г. Мікеланджэла Мерызі да Караваджа.

У каталіцызме прынята вылучаць 7 дзей міласэрнасці. Гэтая традыцыя мае вытокі ў Евангеллі ад Матфея, дзе гаворыцца пра 6-ць з іх, а 7-я дадаецца са Старога Запавету:

1. Накарміць галоднага.

2. Напаіць таго, хто прагне.

3. Прытуліць вандроўніка.

4. Апрануць голага.

5. Наведаць хворага.

6. Наведаць таго, хто сядзіць у вязніцы.

7. Пахаваць мёртвага.

Усе 7 дзей перад вамі на карціне.

#жывапіс #Караваджа #барока #рэлігія

"Анёл смерці". 1851 г. Арас Вернэ.

Мастак адлюстраваў юную дзяўчыну, якую забірае Анёл Смерці. Гераіня памерла і цяпер сыходзіць у іншы свет з нябесным пасланнікам. На маладую прыгажуню апускаецца прамень нябеснага святла, што кажа аб добрым прадвесці. Дзяўчына паказвае, што падымаецца ўверх, таму душа яе не будзе пакутаваць пасля смерці. Аднак малады чалавек не бачыць усяго гэтага. Ён бачыць толькі мёртвае цела, таму гора не можа адпусціць яго.

Сюжэт карціны быў навеяны мастаку яго асабістым горам, калі з жыцця сышла яго дачка Луіза. Ва ўжо гатовай карціне Вернэ надаў памерлай дзяўчыне партрэтныя рысы сваёй дачкі.

Маё вока чапляецца за тое, наколькі белае адзенне ў нябожчыцы🤍

#жывапіс #Вернэ #рамантызм #анёл

"Жанчына ў чырвоным крэсле". 1929 г. Пабла Пікаса.

На партрэце, хутчэй за ўсё, Вольга Хахлова, першая жонка мастака, з якой ён разыйшоўся ў 1927 г. Раней Пікаса адлюстроўваў Хахлову пяшчотнай і добрай, але калі іх адносіны сапсаваліся, ён стаў надаваць ёй рэзкія, часам злавесныя рысы.

Дзяўчаты, калі ваш мужчына мастак, то лепш не злуйце яго, бо ён заўсёды можа вас напісаць☝️

#жывапіс #Пікаса #сюррэалізм

"Паўшы анёл". 1960 г. Сальвадор Далі.

Акварэль з серыі ілюстрацый, выкананых мастаком па замове іспанскага ўрада да 700-годдзя Дантэ Аліг'еры.

З цела анёла вылучаны некалькі шуфлядак. Па задумцы мастака, шуфлядкі павінны сімвалізаваць памяць і думкі, якія неабходна хаваць ад старонніх, схаваныя жадання. Паўшы анёл мае свае таемныя жаданні, нябачныя нікому іншаму, і сам ён, паступова ператвараючыся ў тлен, не бачыць нічога, акрамя іх.

Акварэль, на маю думку, вельмі добра спалучаецца з сюррэалізмам Далі🤔

#жывапіс #Далі #Дантэ #сюррэалізм #анёл

"Сарока". 1868-1869 г. Клод Манэ.

Манэ заўсёды прыцягвалі мімалётныя моманты прыроды, але зіма здавалася яму асабліва складанай для выражэння на палатне. Пры ўсёй сваёй беласці, снег бачыўся мастаку шматколерным, з неверагоднай колькасцю ценяў і адценняў. Майстар доўга блукаў з мальбертам і фарбамі па заснежанай акрузе, каб знайсці зручныя зімовыя імгненні.

Сарока, плот, хата, снег... Больш за ўсё мне падабаецца, што гэты момант мог бы быць напісаны і ў маёй бабулі ў беларускай глыбінцы.

#жывапіс #Манэ #імпрэсіянізм #зіма #пейзаж #сарока

"Лютаўскі дзень". 2013 г. Дзмітрый Кустановіч.

Ураджэнец Мінска. На жаль, у 2006 г. з'ехаў з Беларусі. Працуе ў стылі прасторавага рэалізму. Вядомы сваімі краявідамі выкананымі ў тэхніцы алейнай графікі.

#жывапіс #Кустановіч #пейзаж #рэалізм #Беларусь

"Партрэт жанчыны ў вобразе Юдзіфі". 1590-1595 г. Агасціна Карачы.

Гэта... сямейны партрэт. У вобразе Юдзіфі намаляваная рэальная жанчына, якую звалі Алімпія Луна, а ў выглядзе галавы Алаферна намаляваны яе муж, якога звалі Мельхіёрэ Дзопіо. Прычым замовіў партрэт менавіта муж у памяць жонкі, якая на момант яго стварэння памерла.

Я нават не ведаю, што тут сказаць...

#жывапіс #Карачы #Юдзіф #барока #партрэт