"Лягушатнік". 1869 г. П'ер Агюст Рэнуар.

Эдгар Дэга, напрыклад, ненавідзеў пленэры і гатовы быў страляць (для пачатку дробам) у мастакоў, якія блукаюць па дарогах з мальбертамі. Але калі ў яго спыталі пра Рэнуара, які піша на пленэры, Дэга адказаў: "Рэнуар - іншая справа. Ён можа рабіць усё, што яму заўгодна". Часам Рэнуару заўгодна было пісаць на пленэры, але сапраўды дзіўныя пейзажы ў яго атрымліваліся, калі на іх прысутнічалі людзі.

Дэга быў, вядома, з'едлівым брузгой, але вяртаючыся з нялёгкім рыштункам, змучаным і стомленым з чарговага падарожжа ў пошуках прыгожага пейзажу, Рэнуар бы з ім пагадзіўся. "Пленэр - гэта не мастацтва, а спорт", - жартаваў мастак. Іншая справа - партрэт.

#жывапіс #Рэнуар #імпрэсіянізм #Дэга #пейзаж

"Сняданак у майстэрні". 1868 г. Эдуард Манэ.

Карціна ў 1869 г. была прадстаўлена на галоўнай французскай мастацкай выставе - парыжскім Салоне, трапілася на вочы крытыкам і абурыла некаторых з іх.

Крытыкаў абурыла тое, што на стале адначасова прысутнічалі кава і вустрыцы. Прыстойныя французы ніколі не пададуць гэта разам.

#жывапіс #Манэ #імпрэсіянізм #Салон

"Аўтапартрэт на аперацыйным стале". 1902-1903 г. Эдвард Мунк.

Мунк некаторы час быў заручаны з дзяўчынай па імені Мацільда Ларсэн. Аднойчы, у верасні 1902 г., Эдвард быў без грошай і не ведаў, як прыгатаваць вячэру для Мацільды і сябе. Дзяўчына, родам з багатай сям'і, дала Мунку 100 крон на прадукты. Калі Эдвард вярнуўся з адным толькі каньяком, то пачаўся скандал. Ён завяршыўся стрэлам у руку Эдварда, пакінуўшы палец знявечаным і патрабуючым ампутацыі. На аперацыйным стале Эдвард адмовіўся ад анэстэзіі, каб захаваць яркія ўспаміны і перадаць іх на палатне. Ні Мацільда, ні сам Мунк так і не змаглі ўцямна растлумачыць тое, што здарылася, і хто быў вінаваты, так і засталося невядомым. А сам мастак усё астатняе жыццё пісаў карціны, абыходзячыся без крайняй фалангі сярэдняга пальца.

#жывапіс #Мунк #постімпрэсіянізм #экспрэсіянізм #аўтапартрэт