"Гейша ў лазні". 2008 г. Масамі Тэраока.

Спачатку глядзім, што ў гейшы ў руках, а потым глядзім на год стварэння і разумеем.

Тэраока - сучасны мастак (нарадзіўся ў 1936 г.). Нарадзіўся ў Японіі, але пражыў усё жыццё ў Штатах. Злучаў традыцыйнае японскае мастацтва, напрыклад, гравюру укіё-э і поп-арт. Атрымлівалася па-рознаму. "Гейша ў лазні" адносіцца да серыі "AIDS", якая падымае праблемы СНІДу.

Калі прыбраць сучасныя рэчы, то атрымаем класічны японскі твор, які мог належыць і Кацусіка Хакусаю (стваральнік "Вялікай хвалі ў Канагаве").

#жывапіс #Тэраока #Японія #укіёэ

"Аліўкавыя дрэвы". 1889 г. Вінцэнт Ван Гог.

У 2017 г. даследчыкі з Музея мастацтваў Нэльсана-Аткінса ў ЗША выявілі на гэтай карціне засохлага коніка. Карціна была напісана ў 1889 г., гэта значыць, што конік прабыў там больш за 120 гадоў і бачыў самога легендарнага жывапісца.

Хутчэй за ўсё, казурка затрымалася ў фарбе ўжо мёртвай. Рэшткі былі пакрытыя зялёным і карычневым колерам.

Конік бачыў Ван Гога, а ты не!

#жывапіс #ВанГог #постімпрэсіянізм

"Паміраючы Геркулес". 1813 г. Сэмюэл Морзэ.

Геракл сустрэў Дэйаніру. Доўга заляцаўся і яна здалася. Але каб прыйсці да каханага, ёй трэба было перасекчы раку. Кентаўр Нэксус прапанаваў ёй дапамогу, але падмануў і стаў прыставаць. Даведаўшыся пра гэта, Геракл вырашыў пакараць кентаўра, але той падмануў Дэйаніру яшчэ раз і пераканаў ўзяць трохі яго крыві ў якасці любоўнага зелля. Праз час дзяўчына стала раўнівай, каб выратаваць шлюб дала Гераклу тое самае зелле, якое на самай справе аказалася атрутай.

Вы здзівіцеся, але гэтую працу рэальна напісаў той самы Морзэ, які стварыў усім вядомую сістэму кадавання. У мастацтве ён таксама меў поспех - амерыканскі вынаходнік заснаваў і ўзначальваў Нацыянальную акадэмію малюнка ў Нью-Ёрку. Аднак, як ён казаў на заходзе жыцця, свет мастацтва ўсё ж такі не прыняў яго.

#жывапіс #Морзэ #класіцызм #Геркулес

"Мадам дэ Пампадур". 1756 г. Франсуа Бушэ.

Палюбоўніца Людовіка XV маркіза дэ Пампадур у натуральную велічыню ў Версальскім палацы. Апранутая ў багатую свабодную зялёную вышытую ружамі сукенку і зручна сядзіць на канапе ў раскошным інтэр'еры: ззаду вялікае люстэрка, у адлюстраванні раскошная кніжная шафа з гадзіннікам і разьбянай пазалочанай рамай. Разам з такімі ж пазалочанымі фіранкамі, яны як бы апраўляюць постаць Пампадур.

Справа невялічкі столік з падсвечнікам, канвертам, нацыянальнай пячаткай і сургучом, сімвалы вялікага палітычнага ўплыву маркізы пры двары. Унізе століка кнігі, ноты і кветкі. Аднак згаслая свечка, гадзіннік і ружы ля яе ног кажуць аб хуткаплыннасці яе становішча. Унізе злева яе сабака Мімі, як сімвал вернасці.

Палатно паказвае момант яе паўсядзённага жыцця, яе асяроддзе, раскошны лад жыцця, а таксама вобраз адукаванай і ўдумлівай жанчыны.

#жывапіс #Бушэ #партрэт #ракако

"Венера карае Амура". 1628 г. Ян ван Бійлерт.

Ван Бійлерт - галандскі мастак Залатога стагоддзя, караваджыст. У эпоху барока быў асабліва папулярны сюжэт, у якім Венера лупіць свайго сыночка Купідона.

#жывапіс #ванБійлерт #барока