"Рачны пейзаж". 1880-я. Фрыц Таўлаў.

Калі б вы задаліся пытаннем, хто з мастакоў лепш з усіх маляваў ваду, то адказам магла б паслужыць гэтая карціна.

Кампазіцыя даволі традыцыйная для нарвежскага імпрэсіяніста. Глядач быццам стаіць пасярод вузкай ракі, гледзячы ўслед адыходзячай плыні. Кірунак плыні ракі можна адгадаць па становішчы рачной расліннасці - тонкай траве ў берагоў. Такая будова дае магчымасць маляўніча прадставіць мноства элементаў - саму раку ў набліжэнні, а ў далі абрывісты бераг, пабудовы на беразе. Здавалася б, такое звычайнае месца з не самым раскошным пейзажам, але колькі тут паэзіі, любавання, прыгажосці.

Я люблю "водныя" пейзажы, але не моры-акіяны, а маленькія рачулкі, ручаі і азёры.

#жывапіс #Таўлаў #імпрэсіянізм #пейзаж

"Дзеля чаго?". 1919 г. Фрэдэрык Варлі.

Варлі нарадзіўся ў брытанскім Шэфілдзе. Жывапіс вывучаў там жа, потым паступіў у Акадэмію прыгожых мастацтваў у Антвэрпэне. У 1912 г. эміграваў у Канаду, дзе працаваў у дызайнерскай фірме. У студзені 1918 г. пачаў службу ў канадскай арміі. Ён быў ваенным мастаком Першай сусветнай, пабываў на палях Францыі і Бельгіі. У лісце да жонкі ён пісаў: "Я намалюю гэта, але, Божа мой, карціна не можа расказаць і тысячнай долі гісторыі. Для здароўя было б больш карысна забыцца пра ўсё гэта, але гэтага зрабіць мы ніколі не зможам".

На палатне магільшчык адпачывае ад сваёй працы, але канца ёй не відаць: на пярэднім плане калёсы, поўная трупаў. Гэта, напэўна, салдаты, але якой арміі - невядома. Ды і ўсё роўна. Смерць ураўноўвае ўсіх.

Батальныя палотны звычайна пра гераізм, адвагу, рашучасць байцоў. І куды радзей мастакі паказваюць наступствы. Галоўнае пытанне ў назве карціны.

#жывапіс #Варлі #рэалізм

"Партрэт Жанны Эбютэрн". 1919 г. Амедэа Мадзільяні.

Аднойчы Амедэа пазнаёміцца з Жаннай. Напіша больш 20-ці яе партрэтаў, і ніводнага разу аголенай (у адрозненне ад сваіх шматлікіх палюбоўніц-натуршчыц).

Жанна стане каханнем усяго яго жыцця. Гэта не перашкодзіць Мадзільяні працягваць непрабудна піць, у тым ліку прапіваць свае рэдкія малыя ганарары, часта быць грубым і буяным нават з ёй.

Мастак пойдзе з жыцця ў лякарні для бедных. На наступны дзень Жанна кінецца з вакна 6-га паверха дома яе бацькоў.

Аднойчы яна сказала: "Модзі абавязкова трэба памерці. Ён геній і анёл. Калі ён памрэ, усе гэта зразумеюць". Так і атрымалася. Мадзільяні - легенда сусветнага жывапісу са сваім непаўторным стылем.

#жывапіс #Мадзільяні #экспрэсіянізм

Нешта ўсё пра сур'ёзнае... Вось вам добрыя хлопчыкі!

"Судовае пасяджэнне". 1840 г. Эдвін Ландсір.

Мастак напісаў карціну пасля выпадковай фразы свайго суразмоўцы, графа д'Арсэ, які пажартаваў, што з пудзеля Ландсіра выйшаў бы выдатны Лорд-канцлер. Мастак развіў ідэю і намаляваў супрацоўнікаў суда, прысяжных і гледачоў у вобразе сабак. Атрымалася прыгожае🥰

#жывапіс #Ландсір #анімалізм #сабакі

Вось такая "інтэрактыўная" выстава пад лозунгам "Свет вакол нас".

Карціна на відэа : "Хрыстос падчас шторму на моры Галілейскім". 1633 г. Рэмбрандт Харменс ван Рэйн.

Падрабязней пра выставу

Падрабязней пра карціну

#жывапіс #Рэмбрандт #выстава

"Анжэлюс". 1857-59 г. Жан-Франсуа Міле.

Па сюжэце маладая пара дзякуе Богу за добры ўраджай, за тое, што ўсе здаровыя і за тое, што сонца ўзыходзіць кожны дзень. Аднак сюжэт карціны змрочны, а пара сумуе.

Карціна не давала спакою Сальвадору Далі з самага дзяцінства. Усё жыццё Далі спрабаваў зразумець, што не так з карцінай. Як аказалася нездарма. У карціны было вельмі сумнае другое дно.

Журботныя постаці людзей навялі на думку аб пахаванні, а рэнтген, які зрабілі ў 60-я гады па просьбе Далі, паказаў наяўнасць маленькай труны на месцы кошыка. На карціне сапраўды было адлюстравана пахаванне нехрышчонага дзіцяці.

#жывапіс #Міле #Далі #рэалізм

"Месяцовая ноч". 1899 г. Станіслаў Жукоўскі.

На карціне намаляваная памешчыцкая сядзіба, засыпаная снегам. Сюжэт напісаны месяцовай ноччу, таму ўсе навакол заліта халодным жаўтлява-зялёным святлом. Яно адлюстроўваецца ў шкле вялікага дома.

Дом стаіць на высокім цокалі, да ўваходу вядзе досыць крутая заснежаная лесвіца. Сам будынак да таго ж размяшчаецца на ўзвышшы. Такім чынам, здаецца, што дом узвышаецца над гледачом, а над яго дахам відаць цёмна-сіняе начное неба з бліскучымі халоднымі зоркамі.

Цікава нестандартнае размеркаванне колеру - светлы снег унізе, а цёмны сіняе неба наверсе.

#жывапіс #Жукоўскі #пейзаж #краявід #Беларусь

"Горкае пойла". 1636-38 г. Адрыян Браўэр.

Напісаць рожу замест чагосьці прыгожага - прыцягвае ўвагу. Здараецца рэдка. А пісаць складаней, бо ў звычайных позах мастаку можна пазіраваць хоць цэлы дзень, а з грымасамі ўсё складаней.

Цікавасць фламандца Браўэра да падобных "брудных" тэмаў, якія вызываюць рогат - праява нацыянальнага гумару, які мы бачылі ў Брэйгеляў, напрыклад. "Нізкія" тэмы ў гэтым рэгіёне карысталіся вялікай папулярнасцю.


Мне такое падабаецца боль, чым чарговы партрэт з каменным тварам🗿

#жывапіс #Браўэр #партрэт #Фламандыя

"Стог сена ля Жыверні". 1889 г. Клод Манэ.

Уважліва назіраючы за зменлівасцю асвятлення, Манэ прыйшоў да высновы, што ў прыродзе не існуе пастаянных, лакальных тонаў, колер любога прадмета зменлівы і залежыць ад часу сутак і пары года. З канца 1880-х мастак пачаў працаваць над серыямі, пастаянна вяртаючыся да аднаго і таго ж пейзажнага матыву пры розным асвятленні. У Жыверні былі напісаныя самыя вядомыя цыклы яго карцін - "Стагі", "Гарлачыкі" і "Макі".

Карціна даволі будзённая і нават некалькі здзіўляе выпадковасцю абранага мастаком матыву. Жар летняга сонца і цені аблокаў, што бягуць па небе, змяняюць звыклыя колеры прадметаў, прымушаючы стог сена здавацца фіялетавым, а лістоту дрэў - сіняватай.

#жывапіс #Манэ #імпрэсіянізм #Жыверні