Telegram Web Link
Мікалай Міхайлавіч Селяшчук

Нарадзіўся ў 1947 г. у в. Вялікарыта Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці. У 10 год разам з бацькамі пераехаў у в. Пугачова, якая сёння ў межах Брэста. Там вучыўся ў мастацкай студыі. У 1965 г. паступіў у Менскае мастацкае вучылішча імя А. Глебава. У 1968 г. пайшоў у армію. Пасля службы заканчваць вучобу не стаў і паступіў у Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут.

Мастак заўжды з вялікім гонарам і задавальненьнем падкрэсліваў свае цёплыя і шчырыя адносіны да беларускай спадчыны, надаючы ёй метафарычнае, сымбалічнае прачытанне. Творы экспанаваліся ў Беларусі, Расеі, Літве, Вугоршчыне, Польшчы, Балгарыі, Чэхіі, Славаччыне, Італіі, Канадзе, ЗША, Грэцыі, Гішпаніі, Інданэзіі, Бэльгіі, Францыі, Шры-Ланцы, Японіі, Фінляндыі, Нямеччыне, Вялікабрытаніі, Партугаліі.

Пры жыцці мастак не ўбачыў сваёй персанальнай выставы ў Нацыянальным мастацкім музеі. Загінуў у 1996 г. у Італіі падчас турыстычнай вандроўкі з сябрамі-мастакамі. Пахаваны ў Брэсце.

#жывапіс #Селяшчук #Беларусь
Мой любімы сучасны мастак🥰

"Здаецца, мы згубіліся". 2021 г. MARS BLACK.

#жывапіс #MarsBlack #мастацтва
"Лялечнік". 1899 г. Жан Вэбэр.

Вар'яцтва было частай тэмай у мастацтве і літаратуры XIX ст. Жан Вэбэр сам быў чалавекам няпростым, і тэма дакучлівых ідэй яго вельмі цікавіла.

Палатно вельмі смелае для свайго часу. На карціне паказаны мужчына, які адхіляе звыклую сэксуальнасць і аддае перавагу іншай, дэвіянтнай: ён аддае перавагу лялькам, а не жывой жанчыне. Цікава, што лялечнік на карціне нагадвае самога мастака: худы бледны і трывожны.

А калі пачынаеш разглядаць лялек, то становіцца жудасна.

#жывапіс #Вэбэр #лялькі
"Салдат і смерць". 1917 г. Ганс Ларвін.

Карціна венгерскага жывапісца, які з 18 жніўня 1917 г. па лістапад 1918 г. быў у камандзіроўках на розных франтах у якасці афіцыйнага мастака ад Аўстра-Венгрыі. Там майстар рабіў шматлікія замалёўкі, на аснове якіх пісаў карціны.

На дадзеным палатне мастак адлюстраваў салдата, які знаходзіцца ў акопе. Мяркуючы па тым, што мужчына рыхтуецца стрэліць, ён знаходзіцца ў самым эпіцэнтры бітвы. Вось толькі выжыць яму наўрад ці ўдасца, паколькі ззаду да яго ўжо падкралася смерць.

#жывапіс #Ларвін #вайна
Mood на нядзелю🐈‍⬛

"Заблытаўся". 2020 г. Рычард Босман.

#жывапіс #Босман #нядзеля
"Дапамога з неахвотай". 1982 г. Віда Габар.

На карціне мы бачым пажылую сямейную пару, якая занятая карыснай справай - перамотваннем пражы. Сівы дзядок у чырвоным каўпаку трымае ніткі, а яго жонка згортвае з іх клубок. Вось толькі, падобна, занятак дзядулі не вельмі падабаецца - ён бы лепш пачытаў газету і пакурыў трубку.

Віда Габар ў сваёй творчасці часта звяртаўся да вобразаў старога Будапешта. Габар быў самавук, таму меў свой уласны непаўторны стыль, які больш нагадвае ілюстрацыі да казак.

Для сваёй працы майстар сам спраектаваў і вырабіў унікальны набор тонкіх пэндзляў і інструментаў, а таксама выкарыстаў тэхніку лесіроўкі, якая патрабуе літаральна ювелірнай працы. Дзякуючы гэтаму, яго карціны адрозніваюцца высокай дэталізацыяй і выдатнай якасцю, таму карыстаюцца вялікай папулярнасцю ў калекцыянераў.

І яшчэ там кацейка ёсць😁

#жывапіс #Габар #казка
Сёння адзначаюць сусветны дзень катоў🐈‍⬛

"Дзяўчынка з коткай" ("Жулі Манэ з коткай"). 1887 г. П'ер Агюст Рэнуар.

На карціне дзевяцігадовая пляменніца вялікага Эдуарда Манэ, дачка яго роднага брата Эжэна і галоўнай імпрэсіянсткі Берты Марызо. Бацькі Жулі ведалі Рэнуара шмат гадоў і іх сяброўства стала яшчэ больш моцным ў другой палове 1880-х. Захапленне талентам мастака і шматгадовае знаёмства з ім пераканалі пару замовіць партрэт іх дачкі.

Прыгледзеўшыся да дзіцяці, Рэнуар прымеціў асаблівасць дзяўчынкі - добрыя і глыбокія вочы. Дастаткова паглядзець як жмурыцца ад задавальнення котка ў яе ласкавых руках. Здаецца, быццам у момант пазіравання яна муркоча нешта сваёй маленькай гаспадыні. Рэнуар меў асаблівую любоў да гэтых жывёл, многія яго працы - гэта партрэты з рознымі коткамі.

#жывапіс #Рэнуар #Манэ
"Драпежныя птушкі". 1876 г. Аляксандр Стрэйс.

Стрэйс - бельгійскі партрэтыст, гістарычны і жанравы мастак. Гэтая карціна стала прычынай гучнага скандалу. На палатне намаляваныя два манаха-езуіта, якія як два драпежных каршуна зляцеліся да смяротнага ложы паміраючага завяшчальніка.

Пакуль адзін чытае ратуючую душу малітву, пачухваючы за вухам распяццем, другі водзіць пяром, заціснутым паміж пальцаў рукі паміраючага, у апошнюю хвіліну складаючы завяшчанне. Каму адыдзе маёмасць па дадзеным завяшчанні, здагадацца не цяжка.

З-за антыклерыкальнай накіраванасці карціны мастака абвінавацілі ў абразе царквы. Карціна паступіла ў Эрмітаж у 1953 г. (дар спадчынніка мастака атэістычнай савецкай дзяржаве).

#жывапіс #Стрэйс #рэлігія
"Дуэль пасля маскараду". 1857 г. Жан-Леон Жэром.

Дзеянне адбываецца шэрай зімовай раніцай у Булонскім лесе, дрэвы голыя, а зямлю пакрывае снег. Мужчына, апрануты як П'еро, быў смяротна паранены на дуэлі і ўпаў у абдымкі герцага дэ Гіза. Хірург, апрануты як венецыянскі дож, спрабуе спыніць крывацёк, а Даміно сціскае ўласную галаву.

Застаўшыся ў жывых дуэлянт, апрануты як амерыканскі індзеец, сыходзіць са сваім секундантам, Арлекінам, кінуўшы зброю і пакінуўшы на полі бойкі некалькі пёраў са свайго галаўнога ўбору, да сваёй карэты, намаляванай на заднім плане.

Для Жэрома было характэрна адлюстроўваць не саму падзею, а яе наступствы. Мудрагелістая сцэна з яркімі касцюмамі ператвараецца ў пафаснае палатно пры поглядзе на кроў П'еро.

#жывапіс #Жэром #карнавал
"Прыбытак у манастыры". 1921 г. Адольф Гумбарг.

Гумбарг спецыялізаваўся на маляванні сцэн з манаскага жыцця і быў вядомы тым, што рабіў сцэны з манахамі, якія насілі гумарыстычны характар.

#жывапіс #Гумбарг #кот
"Партрэт Гіёма Апалінэра". 1913г. Пабла Пікаса.

Пікаса не быў злодзеем, але быў арыштаваны за крадзеж. "Моны Лізы"!

На працягу доўгіх гадоў шэдэўр да Вінчы не быў так вядомы, як цяпер. Праца праславілася дзякуючы крадзяжу з Луўра ў 1911 г.

У беспаспяховых пошуках карціны паліцыя хапалася за любыя зачэпкі. У тым ліку, за пару фраз, сказаных Гіёмам Апалінэрам і Пабла Пікаса пра тое, што Луўр варта было б спаліць. Апалінэр быў арыштаваны першым, за ім павязалі Пікаса. Пасля доўгіх допытаў абодвух адпусцілі.

Як было? "Джаконда" вісела ў Луўры ў рамцы, не было ні бранябойнага шкла, ні сігналізацыі, ні аховы. Гэтым скарыстаўся італьянец Вінчэнца Перуджа - падышоў да карціны, калі не было лішніх вачэй і непрыкметна выняў палатно з рамы. Ён проста вырашыў адвезці "Мону Лізу" на радзіму, тым самым аднавіўшы гістарычную справядлівасць. Яго з карцінай знайшлі праз 2 гады. Якраз у тым годзе і быў напісаны гэты партрэт.

Тут пра здарэнні з "Монай Лізай" - https://www.tg-me.com/clipclubc/58

#жывапіс #Апалінэр #Пікаса #МонаЛіза
2024/09/30 17:21:59
Back to Top
HTML Embed Code: