هرگاه فرزندتان از شما پرسید چرا؟!

به او جواب دهید: خودت چی فکر می‌کنی؟ این روش چهار مزیت دارد:

_پرسیدن اتوماتیک‌وار چرا را از سر کودکتان می‌اندازد.
- به شما و کودکتان نشان می‌دهد بیشتر از هر چیزی که فکر می‌کنید می‌داند.
- باعث می‌شود که کودکتان به جای اینکه برای جواب به شما وابسته باشد، از مغز خودش استفاده کند.


👶 @childrentherapy

#تلنگر

شادی بزرگسالان ریشه در کودکیشان دارد
کودک شاد و خوشحال می خندد، بازی می کند و به ارتباط با سایر بچه ها علاقه نشان می دهد. اما کودکی که شاد نیست، کم صحبت و مضطرب است.

برای شاد کردن کودک با او ارتباط برقرار کنید، تفریح کنید، بازی کنید و بگذارید کودک در ارتباط با شما باشد و پشتیبانی شما را درک کند.

👶 @childrentherapy

اشتباه‌های ساده و تجربه‌های ارزشمند کودک را تا حد گناه بزرگ نکنیم.

اگر کودک اشتباهی کرد این احساس که کار او غیرقابل بخشش و یا جبران است در او ایجاد نکنید.

بیان جمله‌هایی مانند «بچه بدی هستی»، «دل مامان رو برای چی شکستی»، «بابا دیگه تو رو دوس نداره»، «خدا تو رو نمی‌بخشه» و... موجب می‌شود تا کودک احساس گناهکار بودن کند.

بهتر است کار کودک را توصیف کنیم و احساس خودمان را بیان کنیم و راهنمای عملی او برای روش درست باشیم.

👶 @childrentherapy

نوع تجربیاتی که در اوایل زندگی برای ما پیش می‌آید و نحوه برخورد ما با این تجربیات، شدیدا بر نوع تجربیاتی که در آینده با آن مواجه خواهیم شد و همچنین نحوه ادراک ما از این تجربیات و برخورد ما با آنها تاثیر می‌گذارد.

برای مثال یک کودک دوساله که به صورتی اجتماعی و با بازیگوشی رشد پیدا کرده در مقایسه با کودکی که نسبتا آرام و گوشه‌گیر بوده، بسیار بیشتر می‌تواند توجه و علاقه بزرگسالان را برانگیزد. کودک گوشه‌گیر احتمالا محیط میان فردی پرباری نخواهد داشت که بیش از پیش باعث کاهش احتمال تغییر بنیادی در وی می‌گردد.

به همین ترتیب، کودک فعال‌تر همچنان به یادگیری این موضوع ادامه می‌دهد که دیگران سرگرم‌کننده هستند و لذا به تعامل با آنها ادامه می‌دهد و الگوی وی نیز هرچه بزرگتر می‌شود با شدت بیشتری تثبیت خواهد شد. به علاوه نه تنها این دو کودک رفتارهای متفاوتی را در سایرین برمی‌انگیزند، بلکه تفسیر آنها از یک واکنش واحد ابراز شده توسط دیگران نیز متفاوت خواهد بود.

بدین ترتیب کودک بازیگوش ممکن است واکنش سرد و خاموش شخص دیگر را به عنوان نوعی بازی تلقی نموده و به تعامل خود با وی ادامه دهد تا زمانی که شاید یک واکنش مثبت را در او برانگیزد. کودک ساکت‌تر، که چندان به تعامل عادت ندارد، فورا واکنش اولیه طرف مقابل را به عنوان نشانه‌ای برای عقب‌نشینی تلقی خواهد کرد.

اگر به این دو کودک به عنوان بزرگسال نگاه کنیم، شاید هنوز بتوانیم تفاوت میان آنها را دریابیم: یکی اهل معاشرت، شاد و دارای نظر مثبت به دیگران و دیگری برعکس، خجالتی و غیرمطمئن نسبت به اینکه دیگران به وی علاقمند هستند می‌باشد.

الگوی کودکی در دوران بزرگسالی آنها نیز ادامه پیدا کرده است.با این حال ما قادر به درک فرآیند رشد آنها نخواهیم بود مگر آنکه متوجه شویم معلمان، همبازی‌ها، دوستان و همکاران آنها یکی پس از دیگری چگونه به عنوان «هم‌دست» سبب حفظ الگوی غالب در آنها شده‌اند. ما قادر به فهم امکانات تغییر نخواهیم بود مگر آنکه متوجه باشیم حتی اکنون نیز چنین «هم‌دستانی» وجود دارند و اگر آنها نقش خود را در این فرآیند قطع کنند، احتمال تغییر الگو خواهد بود.

پل واکتل
از کتاب روان‌تحلیل‌گری، رفتاردرمانی و جهان رابطه‌ای
ترجمه فریبا خالیچی

👶 @childrentherapy

از زیاد حرف زدن برای فرزندتان جداً خودداری کنید.

اگرچه حرف زدن با بچه ها لازم و مفید است اما زیاد حرف زدن تاثیر سازنده ای ندارد.

آنچه را قبلا گفته اید تکرار نکنید!
چیزی را که فرزندتان خود می داند، به او نگویید. بیشتر مواقع او از اشتباهش آگاه است، پیامد طبیعی رفتار، خود بهترین آموزگار است!

تکرار موجب اختلال در ارتباط سالم، اوقات تلخی، بگو مگو و استیصال می شود!
گاهی هنگام خطای فرزندتان سکوت کنید!

« زیاده گویی » مقدمه نشنیدن است.


👶 @childrentherapy

كودک قرار است از والدينش روش درست حل مسئله و اختلاف را بياموزد.

قرار است ببيند؛ پدر و مادرش با دو عقيده مختلف با دو دیدگاه متفاوت چگونه بر سر يک مسئله به تفاهم می‌رسند. قرار است ببيند حتی با داشتن اختلاف عشق و محبت به پايان نمی‌رسد.

والدين قرار است به فرزندشان نشان دهند، انسانی که حتی با خودش هم به طور کامل توافق ندارد، چه برسد به ديگری، اما با احترام، با گوش دادن همدلانه به هم می‌توان جايی به تفاهم رسيد و مشكلات را حل كرد.

👶 @childrentherapy

استفاده از کلمات "لطفا، بی‌زحمت و کلمات مودبانه" در بعضی مواقع اشتباه است.

مطمئنا برای خواست های کوچکی مانند «بی زحمت نمکدونو بده یا «لطفا در را ببند» كلمه لطفا از تعارفات معمولی است. روش تند خشنی نیز برای فرمانها وجود دارد «نمکدونو بده» یا «در را ببند».

كلمه لطفا را به این دلیل در مورد کودکانمان به کار می بریم تا روش‌های مودبانه را برای خواست های کوچک به آنها بیاموزیم

بکار بردن «لطفا» برای لحظاتی که آرامش حکمفرماست خوب است. وقتی واقعا آشفته هستیم، اداکردن آرامِ «لطفا» می تواند سبب دردسر باشد. گفتگوی زیر را ملاحظه کنید

مادر: (سعی می کند مؤدب باشد لطفا روی کاناپه نپر.
کودک: (به پریدن ادامه می دهد.) مادر: (بلندتر) لطفا این کارو نکن.
کودک: حرف گوش نمی‌دهد
مادر: (ناگهان کودک را با سیلی میزند) من از تو خواهش کردم، نکردم؟
چه اتفاقی افتاد؟ چرا مادر در عرض چند ثانیه از نزاکت به خشونت رسید؟ واقعیت این است که وقتی شما با کودک اینگونه مودبانه رفتار می کنید و او شما را نادیده می انگارد، عصبانیت با سرعت بیشتری وجودتان را پر می کند و شما به این فکر می افتید که «این بچه چطور در برابر من مقاومت می کند، اونم بعد از اینکه این همه باهاش مؤدب بودم؟ نشونش میدم؟ آره!»

وقتی شما می خواهید کاری بلافاصله انجام شود، بهتر است با قاطعیت و اندکی خشونت آنرا بخواهید نه با خواهش. یک جمله با صدای بلند و لحنی آرام «کاناپه را درست نکردن که روش بپرن» احتمالا پریدن را خیلی زودتر متوقف خواهد کرد. اگر کودک سماجت کند معمولا می توان او را با تکرار محکم "مبل را برای این درست نکردن که تو روش بپری؟" سریعا به عکس العمل واداشت.

📗به بچه‌ها گفتن و از بچه‌ها شنیدن


👶 @childrentherapy

عضو شدید بردارم؟

والدینی که سبک فرزندپروری مستبدانه دارند و با پاسخ کوتاه، کودک را مجبور به اطاعت می‌کنند، به هیچ عنوان روش درستی در تعامل با کودک خود انتخاب نکرده‌اند. با گفتن عبارت: «برای اینکه من می‌گم!» باعث می‌شوید تا کودک به چرایی مسائل فکر نکند. عزت‌نفس، قدرت تحلیل و ‌سوال را از او گرفته ‌شود.

یا گفتن عبارتی همچون: «هرچه من می‌گم باید انجام بشه» به این مفهوم است که هیچ شخصیتی برای فرزند خود قائل نیستید و او نیز در مقابل به شما احترام نخواهد گذاشت. برای تربیت صحیح فرزندان، برای پاسخ به سوالات او زمان بگذارید و با صبر کامل و مرتبط به او پاسخ بدهید.

👶 @childrentherapy

به کودک احساس گناه و عذاب وجدان ندهید

ما اجازه نداریم اشتباه‌های ساده و تجربه‌های ارزشمند کودک را تا حد گناه بزرگ کنیم.

اگر کودک اشتباهی کرد این احساس که کار او غیرقابل بخشش و یا جبران است در او ایجاد نکنید.

بیان جمله‌هایی مانند «بچه بدی هستی»، «دل مامان رو برای چی شکستی»، «بابا دیگه تو رو دوس نداره»، «خدا تو رو نمی‌بخشه» و... موجب می‌شود تا کودک احساس گناهکار بودن کند.

بهتر است کار کودک را توصیف کنیم و احساس خودمان را بیان کنیم و راهنمای عملی او برای روش درست باشیم.

👶 @childrentherapy

"فرزندان ما ناجیان ما نیستند"!

اغلب مي پنداريم فرزندی که خیلی به والدینش توجه دارد فرزندی نمونه و وفادار است ولی چنین نیست، واقعیت این است که وقتی فرزندی همیشه نگران شماست یعنی خودش یک آسیب دیدهٔ واقعی است که مسئول آسیبش شمایید!

یک والد خوب والدی است که ذهن فرزندش از او آسوده باشد و به فرزند توانایی و قدرت آسوده فاصله گرفتنِ را بدهد.

وقتی فرزندتان از شما دور نمیشود وقتی همیشه نگران شماست وقتی تمام برنامه هایش را با شما تنظیم میکند... نه نشانه وفاداری او بلکه نشانه آسیب خوردگی اوست.

توجه کنید وقتی مرتب با فرزندتان صحبت میکنید و در گفتگوها گوشزد میکنید که در این زندگی، چقدر سختی و عذاب کشیده اید چقدر رنج دیده اید و….در واقع مرتب به فرزندتان القا میکنید که من قربانی این زندگی هستم و تو تنها چشم امید و ناجی من هستی. حالا او خودش را نجات دهنده شما تصور میکند و هیچ لحظه ای را برای نجات شما از دست نمی دهد، غافل از اینکه خودش تمام زندگیش را با نگرانی برای شما از دست میدهد.

در قبال رسیدگی و عشقی که به فرزندانمان میدهیم آنها را مدیون و بدهکار و ناامن نکنیم، به آنها کمک کنیم زندگی های مستقل و ذهن های آرام داشته باشند.


👶 @childrentherapy

برای کمک به رشد توانایی‌های ذهنی كودک تشويقش كنيد تا نمايش بازی كند:

تبديل وقايع روزمره و يا تخيلات‌شان به نمايش‌های جالب و بازی كردن در اين نمايش‌ها، برای کودکان بسیار آموزنده است. هنگامی كه كودک شما یک نمايشنامه ساده را طراحی می‌كند، مهارت‌های كلامی و اجتماعی او افزايش می‌يابند. او با بازی كردن، بر روی احساسات و عواطف خود تمرين می‌كند. هنگامی كه کودک خود را به عنوان یک مادر، دكتر و يا معلم تصور می‌كند، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند و توانایی انجام مسئولیت را تمرين می‌كند.

👶 @childrentherapy