وقتی از فرزندمون می خوایم کاری انجام بده لقب نزارید:شلخته پاشو!وسایلتو جمع کن
تهدید نکنید
❌اگر جمع نکنی وسایلتو می ریزم دور

راه حل این چهار موردی هست که میگم:

🍀زمان بدید
تا من ظرفارو می شورم تو هم وسایلتو جمع کن.
به نظرت کدوم زودتر تموم می کنیم(حالت بازی)
🍀یادآوری کنید
عزیزم ظرفای من داره تموم میشه ها

🍀نشون دادن احساسات

وقتی میبینم وسایلتو جمع می‌کنی خیلی خوشحال میشم.

🍀تشویقش کن

حالا که به حرف من گوش کردی و هر دومون خوشحالیم بیا برات قصه بگم.

👶 @childrentherapy

چرا تنبیه موثر نیست؟

با تنبیه، بدرفتاری کودک تنها از دید تنبیه‌کننده مخفی می‌شود ولی در مجموعه رفتاری کودک باقی مانده و خاموش نمی‌شود. در تنبیه به کودک می‌گوییم چکار نکند در حالی که باید به او آموزش دهیم چکار کند.

والدین مجبور می‌شوند شدت تنبیه را به مرور افزایش دهند که به تدریج منجر به انزجار کودک از والدش می‌شود. با تنبیه، والدین نیز تنبیه خواهند شد چرا که خشم کودک برانگیخته می‌شود.

تنبیه آموزش پرخاشگری به کودک است. تنبیه به خصوص تنبیه‌های جسمی هیچ‌وقت فراموش نمی‌شوند.

👶 @childrentherapy

هنگامی که والدین به طور کار آمد هیجان های خود را مهار می کنند، فرزندان شان هم یاد می گیرند تا به همین شیوه عمل کنند. روشی که والدین برای مدیریت خود در شرایط انفجاری (عصبانیت بیش از حد) به کار می برند، الگویی برای فرزندشان می شود تا به هنگام خشم یا اندوه از آن الگو تبعیت کنند.
بنابراین کنترل خشم و عصبانیت چیزی است که همه والدین به آن نیازمندند. خود مهار گری روشی برای کمک به والدین است تا از وارد کردن صدمه به فرزندشان اجتناب کنند. با کسب این مهارت، والدین خواهند توانست تا با فرزندشان به شیوه هایی موثر حتی در لحظات تنش زا، تعامل کنند.

مثلا وقتی کودک ما شاهد است که به نظر خیلی عصبانی می آییم، خشم خود را فرو بخوریم و سکوت کنیم و چند دقیقه ای از او بخواهیم محیط را ترک کند تا کنترل خود را دوباره به دست آوریم، او نیز از این شیوه استفاده خواهد کرد. در واقع رفتارهای خشن فرزندانمان بازتابی از رفتار والدین است.

خشم، هیجان پایه ای است که هر کسی آن را می فهمد. می توان به افراد آموزش داد که چگونه خشم خود را بدون آسیب زدن به خود یا دیگران مهار کنند. آنچه حائز اهمیت است قبول مسئولیت اعمال خود و پذیرش احساسات به عنوان بخشی از ماهیت بشری است.

👶 @childrentherapy

برای کمک به رشد مغز فرزندتان، كودک را تشويق كنيد تا نمايش بازی كند:

كودكان از تبديل وقايع روزمره و يا تخيلاتشان به نمايش‌های جالب و بازی كردن در اين نمايش‌ها، بسیار می‌آموزند. هنگامی كه كودک شما یک نمايشنامه ساده را طراحی مي‌كند، مهارت‌های كلامی و اجتماعی او افزايش می‌يابند. او با بازی كردن، بر روی آگاهی و کنترل احساسات و عواطف خود تمرين می‌كند. هنگامی كه او خود را به عنوان یک پدر، دكتر و يا معلم تصور می‌كند، احساس قدرت كرده و همچنين مسئول بودن را تمرين می‌كند.

👶 @childrentherapy

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که سبک فرزندپروری مستبدانه نسبت به فرزند پروری آزادمنشانه، اثر مثبت کمتری دارد. والدین در سبک فرزندپروری مستبدانه، رفتار بد را تنبیه می‌کنند و در سبک فرزندپروری آزادمنشانه والدین دلیل این که چرا رفتار کودک غلط است را به کودک توضیح می‌دهند.

والدین مستبد تمایل دارند کودکانی پرورش دهند که هر زمان به آنها دستور دادند، اطاعت کنند، در حالی که والدین آزادمنش تمایل دارند کودکانی پرورش دهند که تلاش کنند کار درست را انجام دهند، نه فقط آن چیزی که والدین می‌گویند. علاوه بر این، کودکانی که توسط والدین آزادمنش بزرگ شده‌اند، احساس ارزشمندی بیشتری می‌کنند.

جفری یانگ و همکاران
از کتاب طرحوا‌ه درمانی
ترجمه حسن حمیدپور و زهرا اندوز

👶 @childrentherapy

#تلنگر

(در بحران ها،بر احساسات کودکانمان سرپوش نگذاریم)


🔰بچه ها نیز همانند بزرگتر ها وقتی با از دست دادن و فقدان عزیزی مواجه
می شوند،دچار واکنش سوگواری
می شوند و به محض اینکه کودک گریه یا بی تابی کرد،نباید یادآوری کرد که گریه بد است و دیگران با دیدن اشک هایش غمگین می شوند؛

🔰قدرت کلام ضعیف تر کودکان نسبت به بزگترها یکی از مهمترین عللی است که کودکان نمی توانند به درستی احساسات خود را کنترل و یا بیان کنند!
ممکن است بزرگسالان اصلاً متوجه تغییر حالات روحی و روانی کودکان نشوند، بنابراین باید از طریق رفتار کودکان متوجه شویم که چه احساسی دارند و در چه شرایطی به سر می برند؛

🔰اگر کودکی در شرایط دیگری پدر و مادر و یا یکی از عزیزان خود را از دست می داد،به احتمال زیاد از این فقدان کمتر آزار می دید،چرا که اطرافیان بیشتر در کنار او بودند و نقش حمایتی پررنگ تری را تجربه می کرد،ولی در این بازه زمانی با توجه به توصیه های بهداشتی مبنی بر محدودیت ارتباط و تماس فیزیکی کودکان و حتی بزرگسالان بیش از پیش در معرض خطر افسردگی هستند؛

🔰ترس از گفت و گو و عدم آگاهی کافی از چگونگی رفتار با کودکان مهمترین عاملی است که در بیشتر موارد باعث
می شود که با کودکان ارتباط مناسبی نداشته باشیم،مثلاً بزرگسالان حتی اجازه نمی دهند کودکان احساسات خود را در فقدان ها آشکار کنند و به محض اینکه کودک گریه یا بی تابی می کند مدام به او یادآوری می کنند که گریه بد است یا دیگران با دیدن اشک های او غمگین
می شوند؛

🔰بزرگسالان راههای مختلفی برای ابراز احساسات دارند،آنها می توانند درباره ی ناراحتی ها و غم هایشان حرف بزنند و از این طریق احساسات خود را تخلیه کنند، ولی کودکان،خصوصاً کودکانی که قدرت کلام ضعیف تری دارند،نمی توانند
درباره ی احساسشان گفت و گو کنند و این درحالی است که هر چه سن کودک پایین تر و از نظر شناختی ضعیف تر باشد،بروز احساسات برای او دشوار تر خواهد بود؛

🔰خواندن مطالب،کتاب و یا انیمیشن هایی با موضوع سوگ و یا از دست دادن، راه حل مناسبی برای کمک به کودکان است؛
دریافت اطلاعات از این منابع به کودکمان کمک می کند تا متوجه شود در این دنیا تنها نیست،بلکه دیگران نیز با این مشکلات و موضوعات درگیر هستند و این شرایط را تجربه می کنند؛
این راهکار می تواند تسکینی برای کودکان باشد.

👶 @childrentherapy

💢 آیا میدانید علت عادت ها،رفتارهاوباورهای شما چیست و چگونه میتوان آن راتغییرداد؟

⭕️طرحواره های ناسازگار دوران کودکی خود را درکانال زیربشناسید

👇👇👇👇👇
💎@schematherapychannel
💎@schematherapychannel

کودکان نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی بودن یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی یا شادی، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می‌دهند.

بازی، رشد عاطفی، اجتماعی ، جسمانی و ذهنی کودک را به همراه دارد و موجب ارتباط کودک با محیط بیرون، شکوفایی استعدادهای نهفته و بروز خلاقیت، همکاری، همیاری و مشارکت کودک می‌گردد.

همچنین بازی موجب همانندسازی با بزرگ‌ترها شده و کمک می‌کند که کودک شکست را بطور واقعی تجربه کند.

👶 @childrentherapy

هرگاه فرزندتان از شما پرسید چرا؟!

به او جواب دهید: خودت چی فکر می‌کنی؟ این روش چهار مزیت دارد:

_پرسیدن اتوماتیک‌وار چرا را از سر کودکتان می‌اندازد.
- به شما و کودکتان نشان می‌دهد بیشتر از هر چیزی که فکر می‌کنید می‌داند.
- باعث می‌شود که کودکتان به جای اینکه برای جواب به شما وابسته باشد، از مغز خودش استفاده کند.


👶 @childrentherapy

#تلنگر

شادی بزرگسالان ریشه در کودکیشان دارد
کودک شاد و خوشحال می خندد، بازی می کند و به ارتباط با سایر بچه ها علاقه نشان می دهد. اما کودکی که شاد نیست، کم صحبت و مضطرب است.

برای شاد کردن کودک با او ارتباط برقرار کنید، تفریح کنید، بازی کنید و بگذارید کودک در ارتباط با شما باشد و پشتیبانی شما را درک کند.

👶 @childrentherapy

اشتباه‌های ساده و تجربه‌های ارزشمند کودک را تا حد گناه بزرگ نکنیم.

اگر کودک اشتباهی کرد این احساس که کار او غیرقابل بخشش و یا جبران است در او ایجاد نکنید.

بیان جمله‌هایی مانند «بچه بدی هستی»، «دل مامان رو برای چی شکستی»، «بابا دیگه تو رو دوس نداره»، «خدا تو رو نمی‌بخشه» و... موجب می‌شود تا کودک احساس گناهکار بودن کند.

بهتر است کار کودک را توصیف کنیم و احساس خودمان را بیان کنیم و راهنمای عملی او برای روش درست باشیم.

👶 @childrentherapy

نوع تجربیاتی که در اوایل زندگی برای ما پیش می‌آید و نحوه برخورد ما با این تجربیات، شدیدا بر نوع تجربیاتی که در آینده با آن مواجه خواهیم شد و همچنین نحوه ادراک ما از این تجربیات و برخورد ما با آنها تاثیر می‌گذارد.

برای مثال یک کودک دوساله که به صورتی اجتماعی و با بازیگوشی رشد پیدا کرده در مقایسه با کودکی که نسبتا آرام و گوشه‌گیر بوده، بسیار بیشتر می‌تواند توجه و علاقه بزرگسالان را برانگیزد. کودک گوشه‌گیر احتمالا محیط میان فردی پرباری نخواهد داشت که بیش از پیش باعث کاهش احتمال تغییر بنیادی در وی می‌گردد.

به همین ترتیب، کودک فعال‌تر همچنان به یادگیری این موضوع ادامه می‌دهد که دیگران سرگرم‌کننده هستند و لذا به تعامل با آنها ادامه می‌دهد و الگوی وی نیز هرچه بزرگتر می‌شود با شدت بیشتری تثبیت خواهد شد. به علاوه نه تنها این دو کودک رفتارهای متفاوتی را در سایرین برمی‌انگیزند، بلکه تفسیر آنها از یک واکنش واحد ابراز شده توسط دیگران نیز متفاوت خواهد بود.

بدین ترتیب کودک بازیگوش ممکن است واکنش سرد و خاموش شخص دیگر را به عنوان نوعی بازی تلقی نموده و به تعامل خود با وی ادامه دهد تا زمانی که شاید یک واکنش مثبت را در او برانگیزد. کودک ساکت‌تر، که چندان به تعامل عادت ندارد، فورا واکنش اولیه طرف مقابل را به عنوان نشانه‌ای برای عقب‌نشینی تلقی خواهد کرد.

اگر به این دو کودک به عنوان بزرگسال نگاه کنیم، شاید هنوز بتوانیم تفاوت میان آنها را دریابیم: یکی اهل معاشرت، شاد و دارای نظر مثبت به دیگران و دیگری برعکس، خجالتی و غیرمطمئن نسبت به اینکه دیگران به وی علاقمند هستند می‌باشد.

الگوی کودکی در دوران بزرگسالی آنها نیز ادامه پیدا کرده است.با این حال ما قادر به درک فرآیند رشد آنها نخواهیم بود مگر آنکه متوجه شویم معلمان، همبازی‌ها، دوستان و همکاران آنها یکی پس از دیگری چگونه به عنوان «هم‌دست» سبب حفظ الگوی غالب در آنها شده‌اند. ما قادر به فهم امکانات تغییر نخواهیم بود مگر آنکه متوجه باشیم حتی اکنون نیز چنین «هم‌دستانی» وجود دارند و اگر آنها نقش خود را در این فرآیند قطع کنند، احتمال تغییر الگو خواهد بود.

پل واکتل
از کتاب روان‌تحلیل‌گری، رفتاردرمانی و جهان رابطه‌ای
ترجمه فریبا خالیچی

👶 @childrentherapy