کودک دوست دارد با او بازی کنید، اما این نیاز تا زمانی منطقی محسوب می‌شود که در یک فاصله زمانی معین مثلا نیم ساعت، یک ساعت و... «متناسب با توان، انرژی روانی و جسمی شما که همان سطح پذیرش است» انجام شود اما اگر خواسته او برای ادامه بازی خارج از توان شما یا به عبارتی خارج از سطح پذیرش شما باشد، یک خواسته غیرمنطقی بوده، پس باید محترمانه ولی قاطعانه به او بگویید: «می‌دانم دوست داری بازی کنیم ولی من خسته شده‌ام و نمی‌توانم ادامه دهم» و در مقابل اصرار، گریه یا نق نق کردن او مقاومت کنید و بگویید:«نه نمی‌توانم» اما توهین، سرزنش تحقیر، تنبیه و... هیچ جایگاه تربیتی نخواهد داشت.

👶 @childrentherapy

قابل تامل
👶 @childrentherapy

👈به هنگام قهر از فرزندان به عنوان واسطه استفاده نکنيد


امروزه آمار طلاق در سراسر جهان افزایش چشمگیری پیدا کرده و این پدیده خانوادگی به یک معضل جدی اجتماعی تبدیل شده اما در این بین کودکان نباید قربانی درگیری‌های والدین شوند.

با وجود اینکه حل مسالمت‌آمیز مشکلات زن و شوهرها در آستانه طلاق دشوار است، اما برای سلامت روان فرزندان و درگیر نشدن آنها در این مسائل، هر دو طرف باید برای کمک به حل مسالمت‌آمیز درگیری‌ها تلاش کنند. در واقع آنچه بین پدر و مادر روی می‌دهد نباید به فرزندان کشیده شود و نباید از آنها برای رد و بدل کردن پیغام‌های دو طرف استفاده شود، چرا که این موضوع فشارهای روانی زیادی را بر فرزندان وارد کرده و آنها را مجبور به جانبداری از یکی از والدین می‌کند. والدین بهتر است در شرایطی که نمی‌خواهند با هم صحبت کنند به جای متوسل شدن به فرزندان از تلفن، ایمیل، sms یا حتی یادداشت استفاده کنند.

هر گونه بحث و درگیری باید به دور از کودکان انجام شود و پس از طلاق نباید با آنها در مورد رابطه گذشته صحبت شده و از ناراحتی‌ها و شکایت‌ها با او مشاوره شود. اگر والدین، نیازمند کسی هستند که از دردهایشان به او بگویند دوست یا مشاور می‌تواند بهتر از فرزندان باشد. همچنین باید این نکته را در نظر داشت که فرزندان طلاق نیاز دارند از احساس‌شان به دیگران بگویند و اگر این احساس‌ها به والدین گفته نشود نباید آنها را مجبور به این کار کرد. به جای این کار آنها را تشویق به نوشتن احساس‌شان یا صحبت با خواهر، برادر یا دوستان مطمئن‌شان بکنید.

👶 @childrentherapy

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که سبک فرزندپروری مستبدانه نسبت به فرزند پروری آزادمنشانه، اثر مثبت کمتری دارد. والدین در سبک فرزندپروری مستبدانه، رفتار بد را تنبیه می‌کنند و در سبک فرزندپروری آزادمنشانه والدین دلیل این که چرا رفتار کودک غلط است را به کودک توضیح می‌دهند.

والدین مستبد تمایل دارند کودکانی پرورش دهند که هر زمان به آنها دستور دادند، اطاعت کنند، در حالی که والدین آزادمنش تمایل دارند کودکانی پرورش دهند که تلاش کنند کار درست را انجام دهند، نه فقط آن چیزی که والدین می‌گویند. علاوه بر این، کودکانی که توسط والدین آزادمنش بزرگ شده‌اند، احساس ارزشمندی بیشتری می‌کنند.

جفری یانگ و همکاران
از کتاب طرحوا‌ه درمانی
ترجمه حسن حمیدپور و زهرا اندوز

👶 @childrentherapy

‏والدین در حضور فرزندان میتونن به راحتی همدیگه رو "بغل" کنن
چون در آغوش کشیدن یه رفتار غیر جنسی محسوب میشه و نشان دهنده ی میزان محبت،صمیمیت، و القا کننده ی احساس امنیت و حمایت هستش.
از نظر علمی هم بغل کردن باعث افزایش
هورمون"اکسی توسین" و کاهش هورمون استرس"کورتیزول" میشه.

👶 @childrentherapy

به عقیده کاگان، بچه‌های بسیار کم‌رو یا معاشرتی، نوعی فیزیولوژی را به ارث می‌برند که آنها را به سمت سبک خُلق و خوی خاصی سوق می‌دهد. با این حال، پژوهش توارث‌پذیری نشان می‌دهد که ژن‌ها فقط اندکی در کم‌رویی و معاشرتی بودن مشارکت دارند. تجربه نیز تاثیر قدرتمندی دارد.

روش‌های فرزندپروری بر احتمال اینکه بچه‌ای که از لحاظ هیجانی واکنش‌پذیر است کودکی ترسو شود تاثیر می‌گذارند. فرزندپروری صمیمانه و حمایت‌کننده، واکنش فیزیولوژیکی شدید نوباوگان و کودکان پیش‌دبستانی به رویدادهای جدید را کاهش می‌دهد، در حالی که فرزند‌پروری سرد و بدون محبت، اضطراب را افزایش می‌دهد.

و اگر والدین از نوباوگانی که رویدادهای جدید را دوست ندارند در برابر استرس‌های جزئی محافظت کنند، این باعث می‌شود که کودک به سختی بتواند بر میل به عقب‌نشینی چیره شود. والدینی که از بچه خود می‌خواهند به تجربیات تازه نزدیک شود به او در غلبه کردن بر ترس کمک می‌کنند.

در صورتی که کم‌رویی ادامه یابد به احتیاط‌کاری زیاد، عزت‌نفس پایین و تنهایی منجر می‌شود. در نوجوانی، کم‌رویی خطر اضطراب شدید مخصوصا فوبی اجتماعی را افزایش می‌دهد. فوبی اجتماعی ترس شدید از تحقیر شدن در موقعیت‌های اجتماعی است. برای اینکه کودکان کم‌رو مهارت‌های اجتماعی موثری را اکتساب کنند، فرزندپروری باید با خُلق و خوی آنها تنظیم شود.

لورا برک
از کتاب روانشناسی رشد
ترجمه یحیی سیدمحمدی

👶 @childrentherapy

هنگامی که والدین برای فرزندان خود کتاب می‌خوانند، درک زبانی آنها را پرورش می‌دهند. اگر والدین در حین خواندن به تصاویر مرتبط با موضوعات کتاب اشاره کنند، کودک معنای واژه‌ها را سریع‌تر خواهد آموخت. زمانی که با کودک کتاب می‌خوانید، دقت و توجه مشترک باعث می‌شود گسترده توجه کودک تقویب یابد، مسئله‌ای که در آینده در مدرسه اهمیت پیدا می‌کند.

فی کارلیسل
از کتاب روان‌شناسی برای والدین
ترجمه فریده فتوحی

👶 @childrentherapy

بخش بزرگی از ساختار شخصیت ما، در کودکی و در ارتباط با والدین‌مون شکل می‌گیره 👨‍👩‍👧‍👦

والدینی که از لحاظ عاطفی و هیجانی ناپخته باشن، از این جملات زیاد استفاده میکنن و ناخواسته به سلامت روان فرزندشون آسیب میزنن

👶 @childrentherapy

معمولا ما بیشتر از دوستامون تاثیر میگیریم و حالمون با دوستمون بهتره و تاثیرپذیری بیشتری داریم. بچه‌ها معمولا نسبت به پدر و مادر به خصوص در سنین نوجوانی گارد دارن و اونها رو مقابل خودشون میدونن، ولی اگه پدر و مادر سعی کنن از همون کودکی با فرزندشون دوست باشن، در نوجوانی و بزرگسالی ارتباط مؤثرتری خواهند داشت.

خانواده‌ای که همه با هم دوست هستن، مشکلات رو با هم حل میکنن و تحمل و صبر اونها در برابر مشکلات بیشتره، بچه‌ها احساس امنیت میکنن و عزت نفس و اعتماد به نفس بالایی دارن فرزندان رشد عاطفی و اجتماعی خوبی دارن.
👶 @childrentherapy