💢کاهش ترس کودکان از تاریکی

👶 @childrentherapy

تأثیر بازی‌‌درمانی گروهی مبتنی بر نقاشی بر مهارت‌های هیجانی کودکان با اختلال اضطراب جدایی
👶 @childrentherapy

ابتدای کانال👆👆👆

موضوعات در بیو گذاشته شده

ابتدای موضوع بیش فعالی

ابتدای موضوع وسواس

ابتدای موضوع اتیسم

ابتدای موضوع اضطراب

ابتدای موضوع پرخاشگری

ابتدای موضوع سوگ

ابتدای موضوع تربیت جنسی

ابتدای موضوع دروغگویی

در خانه‌ای که آدم‌ها یکدیگر را دوست ندارند، بچه ها نمی‌توانند بزرگ شوند، این طور نیست؟ نه، نمی‌توانند. شاید قد بکشند اما بال و پر نخواهند گرفت.
آنا گاوالدا
از کتاب گریز دلپذیر

👶 @childrentherapy

نوع تجربیاتی که در اوایل زندگی برای ما پیش می‌آید و نحوه برخورد ما با این تجربیات، شدیدا بر نوع تجربیاتی که در آینده با آن مواجه خواهیم شد و همچنین نحوه ادراک ما از این تجربیات و برخورد ما با آنها تاثیر می‌گذارد.

برای مثال یک کودک دوساله که به صورتی اجتماعی و با بازیگوشی رشد پیدا کرده در مقایسه با کودکی که نسبتا آرام و گوشه‌گیر بوده، بسیار بیشتر می‌تواند توجه و علاقه بزرگسالان را برانگیزد. کودک گوشه‌گیر احتمالا محیط میان فردی پرباری نخواهد داشت که بیش از پیش باعث کاهش احتمال تغییر بنیادی در وی می‌گردد.

به همین ترتیب، کودک فعال‌تر همچنان به یادگیری این موضوع ادامه می‌دهد که دیگران سرگرم‌کننده هستند و لذا به تعامل با آنها ادامه می‌دهد و الگوی وی نیز هرچه بزرگتر می‌شود با شدت بیشتری تثبیت خواهد شد. به علاوه نه تنها این دو کودک رفتارهای متفاوتی را در سایرین برمی‌انگیزند، بلکه تفسیر آنها از یک واکنش واحد ابراز شده توسط دیگران نیز متفاوت خواهد بود.

بدین ترتیب کودک بازیگوش ممکن است واکنش سرد و خاموش شخص دیگر را به عنوان نوعی بازی تلقی نموده و به تعامل خود با وی ادامه دهد تا زمانی که شاید یک واکنش مثبت را در او برانگیزد. کودک ساکت‌تر، که چندان به تعامل عادت ندارد، فورا واکنش اولیه طرف مقابل را به عنوان نشانه‌ای برای عقب‌نشینی تلقی خواهد کرد.

اگر به این دو کودک به عنوان بزرگسال نگاه کنیم، شاید هنوز بتوانیم تفاوت میان آنها را دریابیم: یکی اهل معاشرت، شاد و دارای نظر مثبت به دیگران و دیگری برعکس، خجالتی و غیرمطمئن نسبت به اینکه دیگران به وی علاقمند هستند می‌باشد.

الگوی کودکی در دوران بزرگسالی آنها نیز ادامه پیدا کرده است.با این حال ما قادر به درک فرآیند رشد آنها نخواهیم بود مگر آنکه متوجه شویم معلمان، همبازی‌ها، دوستان و همکاران آنها یکی پس از دیگری چگونه به عنوان «هم‌دست» سبب حفظ الگوی غالب در آنها شده‌اند. ما قادر به فهم امکانات تغییر نخواهیم بود مگر آنکه متوجه باشیم حتی اکنون نیز چنین «هم‌دستانی» وجود دارند و اگر آنها نقش خود را در این فرآیند قطع کنند، احتمال تغییر الگو خواهد بود.

پل واکتل
از کتاب روان‌تحلیل‌گری، رفتاردرمانی و جهان رابطه‌ای
ترجمه فریبا خالیچی

👶 @childrentherapy

«همین حالا گریه‌ رو تموم کن»
یک جمله اشتباه!

ابراز احساسات کاری اشتباه نیست. اگر کودک شما اکنون ناراحتی یا عصبانیت خود را پنهان کند، در رابطه با خودش و در آینده در ارتباط با دیگران و اجتماع با مشکل مواجه خواهد شد. کودکان باید یاد بگیرند که نشان دادن شادی، غم، عصبانیت و... اشتباه نیست.

همان طور که شما به بزرگ‌ترها وقتی ناراحت هستند و به گريه افتادند نمی‌گویید «گریه نکن» و با او همدری و همدلی می‌کنید برای کودکتان نیز نباید این جمله را بیان کنید. پس به او بگویید می‌دانم ناراحتی، بیا با هم صحبت کنیم.

👶 @childrentherapy

حق با فریدریش است، وقتی می‌گوید: «فرزندی پدید نیاورید مگر زمانی که قادر باشید آفریننده‌ای بیافرینید.»

بی‌حساب بچه‌دار شدن اشتباه است. بچه‌دار شدن برای کاستن از تنهایی خویش غلط است، هدف‌دار کردن زندگی با تولید چون خودی، اشتباه است. و اشتباه است اگر با تولیدمثل، در صدد رسیدن به جاودانگی باشیم، تنها به این دلیل که نطفه، حاوی بخشی از آگاهی ماست!

اروین یالوم
از کتاب وقتی نیچه گریست
ترجمه سپیده حبیب

👶 @childrentherapy

در ایران پدرها و مادرها مقابل فرزندشون همدیگر را نوازش نمی‌کنند و در آغوش نمی‌کشند و این کار رو مقابل کودک زشت می‌دانند...

اما هنگام مشاجره رعایت فرزند را نمی‌کنند و مقابل او با هم مشاجره می کنند.
و فرزند چه بسا از داد و بیداد آنها به گریه می‌افتد.
خوب در ایران کودکان از کجا مهرورزی بیاموزند؟
نوازش و مهرورزی در رسانه‌ها ممنوع است.
در مدرسه ممنوع است.
در خانواده ممنوع است...
پس ذهن کودک در ایران بیشتر از مهرورزی، خشونت را می‌آموزد...

جان لنون چه زیبا گفته: در جهانی زندگی
می‌کنیم که باید پنهانی عشق‌بازی کرد،
در حالی‌ که در روز روشن خشونت را تمرین می‌کنند.

👶 @childrentherapy

دادن حق انتخاب و آزادی به كودک در ساختن شخصيت مثبت و سازنده كودک بسيار مهم و اساسی است.

اما دادن انتخاب بايد محدود باشد.

سوال نكنيد، لباس چی ميخوای بپوشی؟
به او دو یا چند لباس پيشنهاد بدهيد تا كودک گيج نشود و انتخاب برای او آسان‌تر باشد.

مثلا نپرسيد غذا چی دوست داری؟
به او دو حق انتخاب بدهيد تا بعدا با خواستن غذایی خاص مجبور به نپذیرفتن آن نشوید!

حد آزادی به كودک تا جايی است كه باعث آسيب به خود يا ديگری نشود و به حقوق كسی تجاوز نكند.

👶 @childrentherapy

والدينی كه در موارد كوچك مثل غذا خوردن، لباس پوشيدن، بازى كردن و... به حرف فرزند خود گوش می‌دهند باعث می‌شوند كودكشان ياد بگيرد در موارد ديگر حرف آنها را گوش كند.

والدينی كه وقت عصبانيت داد می‌زنند يا تنبيه می‌كنند به فرزندشان می‌آموزند زمانى كه به آنچه كه می‌خواهد نمی‌رسد داد بزند يا قلدرى كند و توانايی مديريت احساسش را نداشته باشد.

ما الگوى فرزندمان هستيم هر آنچه می‌خواهيم فرزندمان ياد بگيرد را اول ما بايد انجام دهيم.

👶 @childrentherapy

بهترین هدیه والدین به فرزندشان خاطره هست، خاطره‌های خوب و شاد.

خودتون چند لحظه فکر کنید، به پدر و مادرتون، به دوران کودکيتون.

خیلی کم پیش میاد که ما وقتی میخواهیم از خاطرات و خوبی‌های والدینمون یاد کنیم به فعالیت‌های روزمره‌شون اشاره کنیم.
مثلا بگیم عاشق مامانم هستم چون هر روز سه وعده برای من غذا حاضر میکرد.
یا مثلا هزاران بار لباسهای منو شسته و...

پس به خاطر کارهای روزمره‌ای که برای فرزندتون انجام میدید از او توقع نداشته باشید که عاشقتون باشه.

مغز ناخودآگاه وقتی میخواد از کسی یاد کنه خاطرات خاص رو به خاطر مياره.
مثلا اگر یکروز با مادرتون آب بازی کرده باشید، یا با کمک همدیگه کیک پختين، یا به همراه پدرتون ماشین شستین و حسابی همدیگه رو خیس کردین.
اینها خاطراتی هست که همیشه در ذهن کودکان ثبت میشه و پدر و مادری در آینده در ذهن فرزندشون محبوب و دوست‌داشتنی‌تر هستند که خاطرات شیرین بیشتری برای فرزندشون به یادگار گذاشته باشند.

پس از همین امروز تصمیم بگیرید و بانک ذهن فرزندتان را با خاطرات شیرین و شاد پر کنید.

👶 @childrentherapy