هر بحث جدی ای برای من یه چالش try not to cry عه.

هیچ وقت نمیتونی بفهمی پشت خنده های کسی چقدر بغض جمعه،
پشت بیخیال گفتنش چقدر حرف نگفته؛ پشت بی تفاوتیاش چقدر دلتنگی.
پشت آرایش غلیظ یه زن چقدر عشق، دلشوره، اشک، شک؛
پشت سکوت سنگین یه مرد چقدر غرور، ترس، درد.
تو هیچوقت نمیتونی بفهمی پشت دستای گره خورده یه زن و مرد چقدر فاصله خوابیده.
پشت قیافه منطقی یه آدم چقدر جنون، پشت عصبانیت یه آدم چقدر مهربونی
پشت سر شلوغیای یکی چقدر تنهایی؛ پشت انزوای یکی چقدر دلیل.
تو هیچوقت یه زن که تو خیابون دیدی رو توو خونه اش ندیدی؛ همونطور که یه خانم جلسه ای رو تو خونه‌ش..
تو از خاطرات کودکی یه قاتل زنجیره ای، یه دزد حرفه ای، یه معتاد الکلی چیزی نمی دونی.
تو خیلی وقتا، خیلی جاها، توی خیلی شرایط نبودی اما راجبش گفتی؛ قضاوت کردی، رای دادی، محکوم کردی.
تو خدا نبودی اما خدایی کردی.

گوش بدید.

گوشه دفترش نوشته بود؛
عمیق ترین روابط آدما به احمقانه ترین دلایلِ ممکن تموم می‌شن.

میبوسمت در شهر…!

The old version of me is coming back

میخوای درموردش یه سیگار بکشیم؟

I hate you my darling

سیگار می‌کشم، چون گریه و خودکشی و قتلو کتک و رد دادن و فحش دادن و داد زدن کارای خوبی نیستن.

بعد از مرگ قلب، پنج دقیقه می‌تپه؛
تا ابد و پنج دقیقه نمی‌بخشمت
که حس زندگی رو ازم گرفتی.

دقیقا چند تا ارامبخش لازمه ک بتونم این ضربان کوفتیو کنترل کنم؟
اگه چند تا دیگه بخورم احتمالا به مرحله ی خودکشی میرسه

-من زخمی بر روحت به یادگار نگذاشتم که با هر تلنگری یادم بیفتی-

گلو ترک کردم جاش تو کردی فِسم
گفتم نمی‌تونم بدونِ تو
خندیدی فک کردی چِتم.

باش مراقب گرگا نفسم
مراقب خودت باش
منو که نشناختی
دورتو بشناس…