وقتی تحریم مستقیم ورزش ملی از سوی برخی عناصر ناآگاه و  بعضا مریض و مغرض جواب نداد و کارساز نبود و عموم جامعه این حرکت ضد ملی را نپذیرفت حالا نوبت تحریم غیر مستقیم آن است...
عده ای ظاهر و پوشش کاروان المپیک را بهانه و مستمسکی برای تضعیف روحیه ورزشکاران وطن قرار داده اند و عده ای دیگر با علم کردن اینکه چهارده نفر از گروه پناهندگان المپیک ایرانی هستند ، روح و باطن آن را نشانه گرفته اند...
براستی هدف اصلی این همه نوحه سرایی و روضه خوانی مدرن فجازی برای ورزشکاران المپیکی ما که برای گرفتن سهمیه المپیک و رسیدن به این جایگاه از همه چیز خود گذشته اند و رنج و دردهای عمیقی به جان خریده اند چیست ؟
آیا با ذبح و قربانی کردن آنان به دنبال انتقام از حاکمیت نیستیم ؟
آیا ما افتخارات و تحقیرات گذشته ایرانیان را در مجموع به حساب ایران و ایرانیان مینویسیم و یا به پای حکومت هایی که چند صباحی آمده و رفته اند ؟
آیا ملت ما پنجاه سال دیگر اگر این کاروان ورزشی ۲۰۲۴ با افتخار و سربلندی و با دست پر به کشور بازگردند آن را به پای حکومت خواهند نوشت ؟
امروز که تیم چین اولین مدال های طلای المپیک را صید کرد اگر از تک تک مردم این کشور و دیگر کشورها سوال کنیم که چه کسی مدال بدست آورد خواهند گفت دولت کثیف و سوسیالیست و دیکتاتور چین یا خواهند گفت ملت و مردم چین ؟!
نکنیم... با روح و روان و جان و ضمیر فرزندان و جوانان این ملت رنج کشیده از داخل و خارج این جفا را نکنیم...
اگر ناخواسته و ناآگاهانه پشت آنان را خالی میکنیم حماقت محض و اگر آگاهانه و عامدانه باشد خیانت آشکار به این ملت و میهن است

♦️استقبالی بی نظیر از یک نشست فرهنگی!

✍م. مهراوه
(عضو آکادمی جامعه شناختی وفاق)

جلسه نقد کتاب و آیین رونمایی کتاب "شریعتی و تفکر معنوی در روزگار سیطره‌ی نیست‌انگاری" اثر دکتر محمدحسن علایی با حضور دکتر بیژن عبدالکریمی و دکتر سیدجواد میری و دکتر حسن محدثی و دکتر رحیم محمدی و نویسنده اثر و با استقبال کثیری از اهل فرهنگ ۴ مرداد در باشگاه اندیشه برگزار شد.

این جلسه با سخنرانی علایی نویسنده اثر در خصوص کتاب آغاز شد وی در این بخش از سخنان خود ضمن اشاره به چند و چون تکوین اثر از میراث شریعتی و تفکر معنوی سخن گفت و توجه اهل فرهنگ را به مسئله معنا و نیهیلیسم جلب کرد و از فلاسفه اسلامی و دپارتمان‌های دانشگاهی فلسفه به جهت بی توجهی به مسئله نیست‌انگاری و واقعیت های موجود جامعه گلایه کرد، وی همچنین از همکاران جامعه شناس خویش به جهت بی توجهی به فلسفه و مسئله حقیقت و معنا شکوه کرد و جامعه‌شناسی ایران را گرفتار فقر فلسفی‌ دانست.

دکتر بیژن عبدالکریمی نیز ضمن توصیف ویژگی های برجسته ی کتاب پرداختن به آرای شریعتی را تحسین کرد و صورت‌بندی نسبت ایده ی تفکر غیرتئولوژیک-غیرسکولار و آرای شریعتی را ارزشمند تلقی نمود و از غربت شریعتی و ره‌پویان راستین شریعتی سخن گفت که مثل خود شریعتی حاضر به تن دادن به دو طرف تقابل سنت‌گرا و نوگرا نیستند. وی در خصوص نویسنده کتاب و اثر وی گفت: این اثر و نویسنده آن که پرورش یافته مکتب شریعتی هست را گشاینده ی راهی متمایز در جامعه شناسی ایران معرفی کرد که برخلاف روند شبه روشنفکری و شبه جامعه‌شناسی کشور حائز اهمیت بسیاری است.

دکتر حسن محدثی و دکتر رحیم محمدی با نوعی مواجه پوزیتیویستی در برقراری نسبت با افق معنایی اثر ناکام ماندند و چندان نقد مرتبطی در خصوص پیام کتاب ارائه نکردند که مورد انتقاد و اعتراض دکتر عبدالکریمی و دکتر علایی واقع گردید. دکتر حسن محدثی با اشاره به گزاره هایی از کتاب "ما و جهان نیچه ای" اثر دکتر بیژن عبدالکریمی، به ارائه انتقاداتی پرداخت که به جهت سوبرداشت‌های فاحش مورد واکنش تند دکتر عبدالکریمی واقع گردید.

دکتر سیدجواد میری نیز با اشاره به توفیق اثر فضای گفتمانی شکل گرفته در سایه این اثر را بسیار مغتنم شمرد و با اشاره به استقبال بی نظیر مخاطبان و زمان حدود ۴ ساعته ی جلسه نقد کتاب از ظهور این پلتفرم نو با شگفتی یاد کرد. دکتر میری با مرور مطالعات پسااستعماری، شریعتی را متفکری جهانی دانست که نماینده تفکری غیراروپامحورانه است.

در نهایت دکتر محمدحسن علایی نویسنده کتاب "شریعتی و تفکر معنوی در روزگار سیطره‌ی نیست‌انگاری" با اشاره به اهمیت متفکرین معاصر از شریعتی تا داوری و عبدالکریمی و ... ضمن انتقاد از غیبت شریعتی در دانشگاه ایرانی، و فقدان سنت گفتگوهای علمی؛ جامعه شناسان و روشنفکران را نسبت به برخورد سرسری با بصیرتهای بنیادین اهل تفکر تذکار داد.

👈 لطفاً فرض کنید این یادداشت حاوی مطالب انتقادی بسیار تند است [۱] 👇

استلزامات حرکت در مسیر وفاق ملّی

خطاب به تمامی دغدغه‌مندان و به‌ویژه کسانی که با پیروزی دکتر پزشکیان، اختیارات و امکان تأثیرگذاری بیشتری پیدا کرده‌اند.

در جامعۀ قطبی، ذرّه‌وار، احساسی و آسیب‌دیدۀ ما، هر حرکتی نیز که برخلاف روال متداول، خالصانه با هدف کاستن از شکاف‌ها و تنش‌ها و پیگیری وفاق آغاز شود، به‌شدّت در معرض انحراف به سمت مرزبندی‌ها، دچارشدن به قطبیت‌ها و سقوط در درّه‌های عمیق تعارض و تقابل است.

بنابراین، به‌‌ویژه گام‌های اوّلیۀ چنین حرکتی باید با دقّت، حسّاسیت، صبر و مدارای بسیار زیادی برداشته شوند تا این جوانۀ نحیف، به چپ و راست منحرف نشود و دیوار تا ثریا کج نرود.

قسمت اوّل: هر کسی از ظن خود!

به نظرم، عمدۀ رأی دهندگان به دکتر پزشکیان با ۳ نوع دیدگاه و انتظارات مختلف به حمایت از ایشان پرداختند و به‌دنبال ۳ هدف متفاوت زیر بودند:

۱. استقرار دولت سوّم خاتمی

قدرت‌گرفتن دوبارۀ جریان اصلاح‌طلب و ادامۀ مسیری که این جریان در دوره‌های گذشته در پیش گرفته بود. این گروه معتقدند جامعه در زمان دولت اصلاحات در عرصه‌های مختلف آزادی بیان، گشایش سیاسی، عدالت اجتماعی و وضعیت اقتصادی (به‌ویژه با لحاظ کردن نفت ارزان و درآمد بسیار اندک دولت) بهترین شرایط را تجربه کرد [۲]. آنها فکر می‌کنند در وضعیت فعلی، تحقق دوباره چنین دولتی بهترین هدفی است که قابلیت تحقق و ارزش پیگیری دارد ولو اینکه بدانیم دوباره با دولتی تندرو و انحصارگرا جایگزین می‌شود. حمایت جریان اصلاحات و شخص آقای خاتمی از دکتر پزشکیان از نشانه‌های مورد تأکید این گروه از رأی‌دهندگان بود.

۲. تقابل با هستۀ مرکزی قدرت

این گروه به این امید و با این تصوّر به دکتر پزشکیان رأی دادند که او و دولتش از اشتباهات آقای خاتمی (به زعم خودشان) درس گرفته‌اند و به جای مدارا با هستۀ مرکزی، انتصابی و غیرپاسخگوی قدرت، با تمام توان مقابل آن ایستادگی می‌کنند. قول‌های دکتر پزشکیان مبنی بر اینکه «روی عهد خودم می‌ایستم» و «اگر نتوانستم به عهدم عمل کنم، استعفا می‌دهم» از نشانه‌های مورد نظر این گروه بود.

۳. وفاق ملّی - راه باریک آزادی

این گروه از حامیان دکتر پزشکیان (شامل اینجانب) به این نتیجه رسیده‌اند که تقابل با هستۀ مرکزی قدرت بازی دوسرباخت است؛ باید در مسیر بلندمدّتی حرکت کرد که عجم‌اغلو و رابینسون آن را «راه باریک آزادی» (تقویت توأمان و متعادل قدرت حکومت و قدرت جامعه) و دکتر فراستخواه «توسعه برای تغییر» (تمرکز بر بهبودهای مدیریتی و اقتصادی ممکن در ساختار موجود که در بلندمدّت احتمالاً امکان اصلاح مدنی ساختارها را نیز فراهم خواهند کرد) نام‌گذاری می‌کنند. در این چارچوب، صرفاً به‌اندازه‌ای که از شکاف‌ها و قطبیت‌ها کاسته شود است که امکان‌هایی برای برداشتن گام‌های مثبت ایجاد می‌شود. از نشانه‌های مورد توجه این گروه می‌توان به تأکیدهای دکتر پزشکیان بر «دولت ملّی، وحدت ملّی، سیاست‌های کلّی نظام، وفاق ملّی و راه باریک آزادی» اشاره کرد.

پیش از انتخابات زودهنگام، از یک‌سو، برای گفتگو و شفاف‌سازی دربارۀ این سه جهت‌گیری متفاوت فرصت چندانی وجود نداشت و ازسوی‌دیگر، دکتر پزشکیان و حامیانش در موقعیتی بودند که ترجیح می‌دادند بر اشتراکات تمرکز و احتمال پیروزی را افزایش دهند.

امّا بعد از انتخابات ...

ادامه دارد (به امید خدا)

پانویس‌ها

[۱] متأسفانه، بیشتر پیشنهادها، راهکارها، تحلیل‌ها و توصیه‌های خیرخواهانه و همدلانه اصلاً دیده نمی‌شوند، به‌ویژه، کسانی که در موضع تصمیم‌سازی و اثرگذاری قرار دارند برای خواندن «این جور چیزها» فرصت ندارند، امّا برای مطالعه، گفتگو و واکنش‌نشان‌دادن نسبت به مطالب انتقادی (خصوصاً تند) همیشه وسط کارها و جلسات زمان کافی باز می‌شود و عجیب آنکه در چنین موقعیت‌هایی، یکی از گلایه‌های همیشگی به فرد منتقد این است که «راست می‌گی راهکار و پیشنهادی ارائه کن که بتونه مفید و کمک‌کننده باشه»!

[۲] در این خصوص، نگارنده نیز همین دیدگاه را دارم.

قسمت بعدی: پیشنهادهایی برای حرکت در مسیر وفاق ملّی

کانال وحید احسانی
@vahidehsani_vh
https://www.tg-me.com/notesofvahidehsani

لینک گروه علم و الهیات مشکات:
https://www.tg-me.com/elm_elahiat_meshkat
لینک کانال:
https://www.tg-me.com/elm_em

لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی :

www.instagram.com/bijan.abdolkarimi

لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی :

@bijanabdolkarimi

استلزامات حرکت در مسیر وفاق ملّی ۲

خطاب به تمامی دغدغه‌مندان و به‌ویژه کسانی که با پیروزی دکتر پزشکیان، اختیارات و امکان تأثیرگذاری بیشتری پیدا کرده‌اند.

برای حرکت در مسیر توافق‌سازی در جامعۀ قطبی، ذرّه‌وار و احساسی کنونی، این که جناح مقابل را تحریک نکنیم کافی نیست؛ مجموعۀ شرایط سیاسی، فرهنگی، روند گذشته امور و وجود اشخاص و جریان‌هایی که از تضادّ و تعارض ارتزاق می‌کنند (یا هویت می‌گیرند) وضعیتی ایجاد کرده است که در آن، هر حرکت صلح‌طلبانه و وفاق‌مداری نیز به‌شدّت در معرض دچارشدن به شکاف‌ها، قطبیت‌ها و تنش‌هاست.

بنابراین، به‌‌ویژه گام‌های اوّلیۀ چنین حرکتی باید با دقّت، حسّاسیت، صبر و مدارای بسیار زیادی برداشته شوند تا این جوانۀ نحیف، به چپ و راست منحرف نشود و دیوار تا ثریا کج نرود.

قسمت دوّم: عَلی‌َالْوِفاق السّلام اگر ...

به‌ویژه در چنین بستر ناهمواری، حرکت در مسیر وفاق استلزاماتی دارد که به‌توجّهی به آنها دوباره ما را به ترکستانِ تعارض، تقابل و ستیز حذفی می‌رساند.

در این خصوص موارد زیر به ذهنم می‌رسند، امیدوارم بحث جدّی در این رابطه رونق گیرد؛ حتماً سایرین می‌توانند به نکات مهم‌تری اشاره کنند.

[در متن کامل یادداشت، هر یک از موارد و تیترهای زیر حاوی توضیحاتی هستند؛ پیشنهاد می‌کنم مطالعه بفرمایید]

۱. کنار ایستادن اصلاح‌طلبان تندرو
۲. لحاظ کردن حسّاسیت‌های طیف مقابل در تصمیم‌سازی‌ها
۳. حضور افراد متعادل طیف مقابل در مراکز تصمیم‌سازی
۴. کار مثبت بدون تأکید روی نام خودمان
۵. فعال‌سازی نهادهای میانجی
۶. فرصت‌سازی برای ایفای نقش جامعه

نقد روند کنونی بر اساس استلزامات حرکت در مسیر «دولت وفاق ملّی»

تصمیم داشتم در قسمت بعدی، روند اقدامات دکتر پزشکیان و نزدیکانش را بر اساس استلزامات حرکت در مسیر وفاق ملّی بررسی و نقد کنم، امّا، اگرچه موضوع مهمّی است، اوّلاً، به‌علّت ظرفیت نقدپذیری اندک در جامعه و ثانیاً، به این دلیل که هر کسی که برایش مهم باشد و بخواهد، خودش می‌تواند بر اساس استلزامات پیش‌گفته (یا موارد دیگری که به آنها بیفزاید) به این مهم دست بزند، از این کار چشم‌پوشی می‌کنم.

قسمت اوّل: هر کسی از ظنّ خود!

کانال وحید احسانی
@vahidehsani_vh
https://www.tg-me.com/notesofvahidehsani

سلام و وقت بخیر استاد بزرگوار
امیدوارم که روزگار بر شما خوش باشد

پرسشی داشتم.

بعد از مطالعه و بررسی برخی از آثار شما به تناقضی رسیدم که در محتوای گفتار و نوشتار شما جاری است و آن هم پدیدارشناسیِ موردِ تاییدِ شماست.

شما بارها و بارها بیان می‌کنید که آدمی پیشاپیش در یک نسبت و رابطه با عالم است و در حیطه فهم نیز این نسبت خودش را با پیش‌دانسته‌ها نشان می‌دهد و گمان این‌که آدمی بدون این پیش‌دانسته‌ها به فهم و شناختی نائل شود ممکن نیست، اما شما چندین بار از شریعتی به عنوان کسی یاد می‌کنید که رویکردی پدیدارشناسانه با سنت و مدرنیته دارد و البته نه به معنای خاص هوسرلی بل به این مضمون که ایده‌‌هایش به واقعیت قالب نمی‌دهد.

آیا این یک تناقض نیست ؟! از طرفی می‌فرمایید هر دانسته‌ای مسبوق به پیش‌دانسته است و نمی‌تواند نباشد و از جهتی دیگر به عنوان مثال دکتر شریعتی را قهرمان پدیدارشناسی در بین نواندیشان (دینی و غیردینی) می‌نامید.

به‌طور کلی آیا پدیدارشناسی با هرمنوتیک قابل جمع است ؟!
محمد ت.
9 مردادماه 1403

پاسخ:
سلام. 1. در پدیدارشناسی هوسرلی به تبع نگرش رایج در جنبش روشنگری اروپایی مفروضات مانع فهمند اما در پدیدارشناسی هایدگری مفروضات/ تاریخیت شرط هر گونه فهمند. 2. کنار گذاشتن مفروضات غیرممکن است (به دلیل حیث تاریخی بشر) بلکه در افراد فقط جای مفروضات عوض می شوند. 3. متفکر کسی نیست که هیچ مفروضی ندارد (در آن صورت وی یک حیوان، بربر و انسان تهی از تفکر خواهد بود). بلکه متفکر کسی است که دغدغه شنیدن صدای پدیدارها را دارد (پدیدارشناسی) و نه حفظ باورهای اعتقادی (تئولوژی) یا جهت گیری های سیاسی و اجتماعی (ایدئولوژی). 4. در تفکر هایدگر انتولوژی، هرمنوتیک و پدیدارشناسی یکی می گردند.
بیژن عبدالکریمی
9 مردادماه 1403

لینک گروه علم و الهیات مشکات:
https://www.tg-me.com/elm_elahiat_meshkat
لینک کانال:
https://www.tg-me.com/elm_em

لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی :

www.instagram.com/bijan.abdolkarimi

لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی :

@bijanabdolkarimi

🔴عفو، گامی برای وفاق ملی
(پیشنهادی برای تمهید عفو و آزادی محکومان سیاسی-مدنی)
شرق ۱۴۰۳/۵/۱۰

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

۱-چیزی به آغاز کار دولت مسعود پزشکیان نمانده است. بیراه نیست اگر گفته شود او در سخت‌ترین شرایط کشور ریاست‌جمهوری را به دست گرفته است. همان‌گونه که پزشکیان خود در گفته‌های متعددش تأکید داشته است، مقابله با مشکلاتی که وجود دارد، بدون حضور مردم و مشارکت عمومی در قالب یک وفاق ملی میسر نخواهد بود. ایشان در مراسم تنفیذ با استشهاد به نامه امیرالمؤمنین علی (ع) به مالک اشتر بر این بخش از نامه تأکید بسیار داشت که «باید با تمام وجود به این مردم محبت بورزیم، عشق بورزیم».

۲- «مردم» شامل همه انسان‌هاست. همه، از هر قوم و قبیله‌ای و عقیده‌ای که باشند، مردم‌اند. قانون اساسی هم همه را علی‌الاطلاق صاحب حق برابر و بدون تبعیض می‌داند. پزشکیان از همان زمانی که مبارزات انتخاباتی را شروع کرد، هیچ نشانی از تندی و پرخاش و بیان توهین و تهمت نداشت و حتی در جاهایی که انتظار می‌رفت، نیز از هر خشم و خشونت کلامی پرهیز کرد. پیداست که او خود اهل عمل به سخن علی (ع) در دوست‌داشتن مردم است و به آن ایمان قلبی دارد و جداً و حقاً به دوست‌داشتن مردم و تحقق وفاق ملی اهتمام دارد. برای شکل‌گیری وفاق ملی، دوستی با مردم نیازمند گام‌های عملی نیز هست. خیلی از کارها که برای رفاه و آسایش مردم باید انجام شود، مثل بهبود وضع اقتصاد، به‌زودی محصول نمی‌دهد. اما کارهایی هستند که می‌توانند بر ایجاد امید و کاهش فاصله نظام حکمرانی با مردم اثرات فوری داشته باشند.

۳- از آمار کسانی که به سبب فعالیت‌های سیاسی یا مدنی در زندان به سر می‌برند، اطلاعی ندارم. آنها عموما از افراد و شخصیت‌های صاحب‌ فکر و صاحب مسئولیت و اهل علم و فضل‌اند. اینکه آیا اصلا آنها واقعا جرمی مرتکب شده‌اند یا نه، بحثی مستقل است و خارج از موضوع این یاددشت. اما دست‌کم می‌توان این را گفت که زندانی‌بودن چنین افرادی نه افتخار و فضیلتی برای جامعه و حکمرانی است، نه آثار مثبتی بر افکار عمومی می‌گذارد. مواجهه کیفری با این قبیل شخصیت‌ها نتیجه‌ای جز نقار و شقاق در جامعه به بار نمی‌آورد. میوه‌اش تلخ است و ناگوار.

۴- از‌جمله اقداماتی که آقای رئیس‌جمهور، در راستای ایجاد وفاق ملی و نشان‌دادن شیوه همان چیزی که خود عشق به مردم نامید، می‌تواند انجام دهد، تمهید مقدمات و تهیه پیشنهاد برای صدور فرمان عفو و آزادی این گروه از افراد است که در زندان‌ها به سر می‌برند. این اقدام و ارائه پیشنهاد نهایی قانونا از مسیر رئیس قوه قضائیه می‌گذرد. چه‌بسا رئیس محترم قوه قضا نیز با دیدگاه‌هایی که تا حال نشان داده است، همراهانه و همدلانه با چنین کاری رفتار کند. نتایج مثبت عفو عمومی بهمن ۱۴۰۱ هنوز از یادها نرفته است.

۵- دایره حقوق و قانون تنگ‌تر از آن است که مفاهیمی مانند مهرورزی و عشق و دوستی در آن بگنجد. کار قانون عتاب و خطاب است. از عتاب و خطاب مهر و دوستی و اتفاق بیرون نمی‌آید. باشد که این اولین گام شود و به بازسازی عزم و توان ملی برای مقابله با مشکلات و بحران‌ها بیفزاید.

نهال دشمنی بَرکَن که رنج بی‌شمار آرد.
https://www.tg-me.com/kambiznouroozi

اینجانب بیژن عبدالکریمی، بعنوان عضو کوچکی از جامعه‌ی فلسفی و دانشگاهی و بعنوان یک شهروند جهانی، شهادت مظلومانه‌ی اسماعیل هنیه و محافظش را قبل از همه به ملت مظلوم فلسطین و سپس به همه‌ی آزادگان جهان و به همه‌ی نیروهای مقاومت تسلیت می‌گویم و این جنایت آشکار حکومت‌های اسرائیل و آمریکا را شدیداً محکوم می‌نمایم و از همه‌ی آزادگان و روشنفکران جهان خواهانم که این جنایت آشکار را بنحو صریح و بی‌پیرایه محکوم نمایند.

🖋 پیام تسلیت سیدمحمد خاتمی به مناسبت شهادت اسماعیل هنیه

بسم الله الرحمن الرحیم

شهادت جناب اسماعیل هنیه که از چهره های برجسته مقاومت و مبارزه و مقابله با ترور و سرکوب و اشغال بود، و چندی پیش نیز شاهد شهادت نزدیکترین کسان خود در کنار دهها هزار فلسطینی قربانی جنایات وحشتناک اسرائیل در غزه بود، نشانه دیگری از پلیدی و نفرت انگیزی تروریسم است، بخصوص وقتی که رنگ دولتی به خود می گیرد.

از خداوند منان می خواهم که خون پاک این شهید همچون زندگی سرشار از مبارزه اش عاملی باشد در جهت رهایی هرچه زودتر مردم مظلوم فلسطین بخصوص مظلومان غزّه.

برای روان پاک او و همه شهیدان راه عزت و آزادی آرزوی علو درجات دارم.
 
سید محمد خاتمی
دهم مردادماه ١۴٠٣

🌐 با بازنشر این پست رسانه رسمی سیدمحمد خاتمی را به دیگران معرفی کنید‌‌‌
رسانه شمایید 📱‌‌‌

🇮🇷 @khatamimedia