.
#خبرانتشارکتاب
از مجموعه انسان‌های کوچک، آرزوهای بزرگ:
اردشیر محصص / امیر سقراطی؛ تصویرگر گلرخ محتاح‌الفضل / ۳۲ صفحه، گلاسه، رقعی، گالینگور / نشر فیل، ۱۸۰ هزار تومن
پشت کتاب‌ها نوشته برای ۸ تا ۸۸ ساله‌ها ولی به نظر ما کتاب برای بچه‌های ۹ تا ۱۴ سال بیشتر از گروه‌های سنی دیگر جذاب است.
.
#خبرانتشارکتاب
از مجموعه انسان‌های کوچک، آرزوهای بزرگ:
اردشیر محصص / امیر سقراطی؛ تصویرگر گلرخ محتاح‌الفضل / ۳۲ صفحه، گلاسه، رقعی، گالینگور / نشر فیل، ۱۸۰ هزار تومن
پشت کتاب‌ها نوشته برای ۸ تا ۸۸ ساله‌ها ولی به نظر ما کتاب برای بچه‌های ۹ تا ۱۴ سال بیشتر از گروه‌های سنی دیگر جذاب است.
.
.
#خبرانتشارکتاب
عنوان دیگری از مجموعه انسان‌های کوچک، آرزوهای بزرگ:
اردشیر محصص / امیر سقراطی؛ تصویرگر گلرخ محتاح‌الفضل / ۳۲ صفحه، گلاسه، رقعی، گالینگور / نشر فیل، ۱۸۰ هزار تومن
پشت کتاب‌ها نوشته برای ۸ تا ۸۸ ساله‌ها ولی به نظر ما کتاب برای بچه‌های ۹ تا ۱۴ سال بیشتر از گروه‌های سنی دیگر جذاب است.
کتاب‌های دیگر این مجموعه:
محمدرضا شجریان / شهریار الوندی، تصویرگر: سمانه رهبرنیا
توران میرهادی / ریحانه جعفری، تصویرگر: بتول سلطانی
مریم میرزاخانی / محمود برآبادی، تصویرگر: پروین حیدری‌زاده
محمد مصدق / محسن هجری، تصویرگر: زهرا قربانی
زاها حدید / ایزابل سانچز، ترجمه لیلی گلستان، تصویرگر: آسون عمار
سهراب سپهری / آرش تنهایی، تصویرگر: سبا سلیمانی
سیمین دانشور / فاطمه سرمشقی، تصویرگر: تکتم ملانوروزی
عباس کیارستمی / لاله جعفری، اسمعیل چشرخ
غلامرضا تختی / آرش تنهایی، تصویرگر: هاله قشقایی
فروغ فرخ‌زاد / محمدرضا مرزوقی، تصویرگر: سبا سلیمانی
لیلیت تریان / نگاره حلیمی، تصویرگر: یگانه یعقوب‌نژاد
ناصر حجازی / مهدی یزدانی‌خرم، تصویرگر: اسمعیل چشرخ
سفارش به @bahmanbooks یا خرید حضوری از کتابفروشی دماوند
#کتاب_کودک_دماوند
#نه_تا_ده_سال_دماوند
#ده_تا_یازده_سال_دماوند
#یازده_تا_دوازده_سال_دماوند
.
#خبرانتشارکتاب
عنوان دیگری از مجموعه انسان‌های کوچک، آرزوهای بزرگ:
اردشیر محصص / امیر سقراطی؛ تصویرگر گلرخ محتاح‌الفضل / ۳۲ صفحه، گلاسه، رقعی، گالینگور / نشر فیل، ۱۸۰ هزار تومن
پشت کتاب‌ها نوشته برای ۸ تا ۸۸ ساله‌ها ولی به نظر ما کتاب برای بچه‌های ۹ تا ۱۴ سال بیشتر از گروه‌های سنی دیگر جذاب است.
کتاب‌های دیگر این مجموعه:
محمدرضا شجریان / شهریار الوندی، تصویرگر: سمانه رهبرنیا
توران میرهادی / ریحانه جعفری، تصویرگر: بتول سلطانی
مریم میرزاخانی / محمود برآبادی، تصویرگر: پروین حیدری‌زاده
محمد مصدق / محسن هجری، تصویرگر: زهرا قربانی
زاها حدید / ایزابل سانچز، ترجمه لیلی گلستان، تصویرگر: آسون عمار
سهراب سپهری / آرش تنهایی، تصویرگر: سبا سلیمانی
سیمین دانشور / فاطمه سرمشقی، تصویرگر: تکتم ملانوروزی
عباس کیارستمی / لاله جعفری، اسمعیل چشرخ
غلامرضا تختی / آرش تنهایی، تصویرگر: هاله قشقایی
فروغ فرخ‌زاد / محمدرضا مرزوقی، تصویرگر: سبا سلیمانی
لیلیت تریان / نگاره حلیمی، تصویرگر: یگانه یعقوب‌نژاد
ناصر حجازی / مهدی یزدانی‌خرم، تصویرگر: اسمعیل چشرخ
سفارش به @bahmanbooks یا خرید حضوری از کتابفروشی دماوند
#کتاب_کودک_دماوند
#نه_تا_ده_سال_دماوند
#ده_تا_یازده_سال_دماوند
#یازده_تا_دوازده_سال_دماوند
.
Forwarded from بهمن دارالشفایی
هر خبری درباره معدن می‌خوانم یاد ژرمینال، شاهکار زولا، می‌افتم. رمانی که وضعیت فجیع کارگران در معادن فرانسه را به ملموس‌ترین شکل نشان داد و در نهایت موجب تغییراتی در آن شد.
قبلاً این‌جا درباره کتاب نوشته‌ام ولی امروز می‌خواهم پستی را که ساجد طیبی درباره این کتاب نوشته بود و پیشتر هم گذاشته بودم بازنشر کنم (در پست بعدی).
.
قبلاً این‌جا درباره کتاب نوشته‌ام ولی امروز می‌خواهم پستی را که ساجد طیبی درباره این کتاب نوشته بود و پیشتر هم گذاشته بودم بازنشر کنم (در پست بعدی).
.
Forwarded from بهمن دارالشفایی
ساجد طیبی:
«این رشتو حاصل درگیری ذهنی من با «ژرمینال» زولا است درروزهای پس از خواندن آن. به جز جستجوی نقل‌قول‌های ذکرشده در توئیت‌های آخر، بقیه اطلاعاتی که در متن آمده مبتنی است بر ویکی‌پدیا و مدخل «ژرمینال» در
The Social Impact of the Novel: A Reference Guide (2002)
به واسطه معرفی بهمن دارالشفایی به خواندن «ژرمینال» (۱۸۸۵) تشویق شدم. رمان، از نظر توصیف فلاکت زندگی کارگران معدن در قرن ۱۹ و روابط اجتماعی حاکم بر زندگی در شهرکی کارگری در آن زمان، واقعاً گیرا و البته نفس‌گیر است. توصیفات زولا از معدن و شرایط کار در آن چنان است که در حین خواندن کتاب تصاویری روشن در ذهن‌مان نقش می‌بندد از صحنه‌های رمان، به طوری که گاه فراموش می‌کنیم که این تصاویر ساخته ذهن ما است و شک می‌کنیم که نکند داریم آنها را در فیلمی می‌بینیم. و البته صحنه‌های شکل‌گیری اعتصاب، قیام و درگیری‌های متعاقب آن هم از بهترین توصیفاتِ صحنه‌های شلوغ و پرازدحام است که من در رمانی خوانده‌ام. افراد و گروه‌های مختلف با رویکردها و طبعاً عملکردهای مختلف در صحنه‌هایی با هزاران نفر چنان با جزئیات توصیف می‌شوند که یک آن ممکن است احساس کنیم عن قریب زیر دست و پا له می‌شویم.
گفته می‌شود که توصیفات دقیق زولا از فلاکت و فقر و تأثیرات آن در خلقیات و رفتارهای قربانیان انقلاب صنعتی قرن ۱۹ هم ناشی از تجربه مستقیم خود او از فقر در دوران کودکی بوده است و هم البته مشاهدات‌اش در مقام روزنامه‌نگار. علاوه بر اینها، توصیفات زنده و دقیق او از معدن و شرایط کار در آن متأثر است از تحقیقات خود زولا. او برای نوشتن این رمان مدتی در مناطق کارگری شمال فرانسه زندگی می‌کند و در بعضی معادن حاضر می‌شود و از نزدیک با سازوکار معدن و روابط اجتماعی حاکم بر رده‌های مختلف کارگران و مدیران آشنا می‌شود. اگر چه بعضی سیاستمداران محافظه‌کار فرانسه در آن زمان این توصیفات را اغراق‌شده می‌خواندند، کارگران به سرعت تصویر دقیق خود را در آن باز می‌یابند و کتاب تبدیل می‌شود به یکی از مهم‌ترین آثاری که شب‌ها در کلوب‌های مطالعه کارگران در شهرک‌های کارگری خوانده می‌شده است. بسیاری بخشی از اصلاحاتی را که در حوالی شروع قرن بیستم به خصوص در نحوه اداره معادن انجام می‌شود به تأثیر آگاهی‌بخش این رمان منتسب می‌کنند. همین سبب می‌شود که انبوه کارگران شرکت‌کننده در خاکسپاری زولا (۱۹۰۲) جنازه او را با فریادهای «ژرمینال، ژرمینال» بدرقه کنند.
تأثیر این رمان بر زندگی کارگران البته به این محدود نبوده است.
چند فیلم و سریال تلویزیونی با اقتباس از این رمان ساخته شده است که من به دو تا از فیلم‌ها (۱۹۶۳ و ۱۹۹۳) دسترسی پیدا کردم. فیلم خوش‌ساخت ۱۹۹۳ با زمان ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه، در زمان خود گران‌ترین پروژه سینمایی فرانسه بوده است و در همان مناطق شمالی فرانسه فیلم‌برداری شده که داستان در آنجا می‌گذرد. مواجهه عوامل فیلم با زندگی کماکان دشوار کارگران در این مناطق آنها را به تشکیل «اتحادیه ژرمینال» سوق می‌دهد که با مدیریت ژرار دوپاردیو (بازیگر نقش اول) برای بهبود این شرایط تلاش می‌کند.
زبان سروش حبیبی در ترجمه هم که البته نیازی به تعریف ندارد و لذتی است علی‌حده. حبیبی در یادداشت کوتاه‌اش در ابتدای کتاب می‌گوید ژرمینال «بینوایان» زولا است. من ترجمه پارسایار از بینوایان را هم در یک سال گذشته خوانده‌ام و موافقم که ژرمینال هم شاهکاری است در همان رده. مزیت ژرمینال نسبت به بینوایان برای من در این است که اگر هوگو شخصیت اول رمان‌اش را خدا و شخصیت دوم آن را انسان می‌داند، شخصیت اول و آخر «ژرمینال» انسان است.
تنها چیزی که شاید ترجیح می‌دادم در ترجمه بود توضیحی درباره وجه تسمیه رمان است. «ژرمینال» نام هفتمین ماه تقویم جمهوری فرانسه (از ۲۱ مارس تا ۱۹ آوریل) است که ۱۲ سال پس از اعلام جمهوری (۱۹۷۳) در این کشور استفاده می‌شده است. این نام مشتق از ریشه لاتین Germen است، به معنای بذر و دانه‌ای که قرار است در بهار از زمین بروید. خواننده فرانسوی کتاب احتمالاً با خواندن متن متوجه دلیل این نام‌گذاری می‌شود. تا جایی که من بررسی کردم، زولا در چند جای کتاب از مشتقات این ریشه در فرانسوی استفاده می‌کند. مثلاً در وصف نخستین جرقه‌های اعتراض کارگران می‌گوید «در ژرفای نزدیک به ششصد متری زیر زمین تخم عصیانی بارور می‌شود» (ص. ۶۹). یا از قول اتی‌ین، قهرمان داستان: «امروز دیگه کارگر زیر زمین داره بیدار می‌شه. عین یه دونه گندم زیر خاک جوونه می‌زنه» (ص. ۱۸۰).
«این رشتو حاصل درگیری ذهنی من با «ژرمینال» زولا است درروزهای پس از خواندن آن. به جز جستجوی نقل‌قول‌های ذکرشده در توئیت‌های آخر، بقیه اطلاعاتی که در متن آمده مبتنی است بر ویکی‌پدیا و مدخل «ژرمینال» در
The Social Impact of the Novel: A Reference Guide (2002)
به واسطه معرفی بهمن دارالشفایی به خواندن «ژرمینال» (۱۸۸۵) تشویق شدم. رمان، از نظر توصیف فلاکت زندگی کارگران معدن در قرن ۱۹ و روابط اجتماعی حاکم بر زندگی در شهرکی کارگری در آن زمان، واقعاً گیرا و البته نفس‌گیر است. توصیفات زولا از معدن و شرایط کار در آن چنان است که در حین خواندن کتاب تصاویری روشن در ذهن‌مان نقش می‌بندد از صحنه‌های رمان، به طوری که گاه فراموش می‌کنیم که این تصاویر ساخته ذهن ما است و شک می‌کنیم که نکند داریم آنها را در فیلمی می‌بینیم. و البته صحنه‌های شکل‌گیری اعتصاب، قیام و درگیری‌های متعاقب آن هم از بهترین توصیفاتِ صحنه‌های شلوغ و پرازدحام است که من در رمانی خوانده‌ام. افراد و گروه‌های مختلف با رویکردها و طبعاً عملکردهای مختلف در صحنه‌هایی با هزاران نفر چنان با جزئیات توصیف می‌شوند که یک آن ممکن است احساس کنیم عن قریب زیر دست و پا له می‌شویم.
گفته می‌شود که توصیفات دقیق زولا از فلاکت و فقر و تأثیرات آن در خلقیات و رفتارهای قربانیان انقلاب صنعتی قرن ۱۹ هم ناشی از تجربه مستقیم خود او از فقر در دوران کودکی بوده است و هم البته مشاهدات‌اش در مقام روزنامه‌نگار. علاوه بر اینها، توصیفات زنده و دقیق او از معدن و شرایط کار در آن متأثر است از تحقیقات خود زولا. او برای نوشتن این رمان مدتی در مناطق کارگری شمال فرانسه زندگی می‌کند و در بعضی معادن حاضر می‌شود و از نزدیک با سازوکار معدن و روابط اجتماعی حاکم بر رده‌های مختلف کارگران و مدیران آشنا می‌شود. اگر چه بعضی سیاستمداران محافظه‌کار فرانسه در آن زمان این توصیفات را اغراق‌شده می‌خواندند، کارگران به سرعت تصویر دقیق خود را در آن باز می‌یابند و کتاب تبدیل می‌شود به یکی از مهم‌ترین آثاری که شب‌ها در کلوب‌های مطالعه کارگران در شهرک‌های کارگری خوانده می‌شده است. بسیاری بخشی از اصلاحاتی را که در حوالی شروع قرن بیستم به خصوص در نحوه اداره معادن انجام می‌شود به تأثیر آگاهی‌بخش این رمان منتسب می‌کنند. همین سبب می‌شود که انبوه کارگران شرکت‌کننده در خاکسپاری زولا (۱۹۰۲) جنازه او را با فریادهای «ژرمینال، ژرمینال» بدرقه کنند.
تأثیر این رمان بر زندگی کارگران البته به این محدود نبوده است.
چند فیلم و سریال تلویزیونی با اقتباس از این رمان ساخته شده است که من به دو تا از فیلم‌ها (۱۹۶۳ و ۱۹۹۳) دسترسی پیدا کردم. فیلم خوش‌ساخت ۱۹۹۳ با زمان ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه، در زمان خود گران‌ترین پروژه سینمایی فرانسه بوده است و در همان مناطق شمالی فرانسه فیلم‌برداری شده که داستان در آنجا می‌گذرد. مواجهه عوامل فیلم با زندگی کماکان دشوار کارگران در این مناطق آنها را به تشکیل «اتحادیه ژرمینال» سوق می‌دهد که با مدیریت ژرار دوپاردیو (بازیگر نقش اول) برای بهبود این شرایط تلاش می‌کند.
زبان سروش حبیبی در ترجمه هم که البته نیازی به تعریف ندارد و لذتی است علی‌حده. حبیبی در یادداشت کوتاه‌اش در ابتدای کتاب می‌گوید ژرمینال «بینوایان» زولا است. من ترجمه پارسایار از بینوایان را هم در یک سال گذشته خوانده‌ام و موافقم که ژرمینال هم شاهکاری است در همان رده. مزیت ژرمینال نسبت به بینوایان برای من در این است که اگر هوگو شخصیت اول رمان‌اش را خدا و شخصیت دوم آن را انسان می‌داند، شخصیت اول و آخر «ژرمینال» انسان است.
تنها چیزی که شاید ترجیح می‌دادم در ترجمه بود توضیحی درباره وجه تسمیه رمان است. «ژرمینال» نام هفتمین ماه تقویم جمهوری فرانسه (از ۲۱ مارس تا ۱۹ آوریل) است که ۱۲ سال پس از اعلام جمهوری (۱۹۷۳) در این کشور استفاده می‌شده است. این نام مشتق از ریشه لاتین Germen است، به معنای بذر و دانه‌ای که قرار است در بهار از زمین بروید. خواننده فرانسوی کتاب احتمالاً با خواندن متن متوجه دلیل این نام‌گذاری می‌شود. تا جایی که من بررسی کردم، زولا در چند جای کتاب از مشتقات این ریشه در فرانسوی استفاده می‌کند. مثلاً در وصف نخستین جرقه‌های اعتراض کارگران می‌گوید «در ژرفای نزدیک به ششصد متری زیر زمین تخم عصیانی بارور می‌شود» (ص. ۶۹). یا از قول اتی‌ین، قهرمان داستان: «امروز دیگه کارگر زیر زمین داره بیدار می‌شه. عین یه دونه گندم زیر خاک جوونه می‌زنه» (ص. ۱۸۰).
Forwarded from بهمن دارالشفایی
همچنین، در توصیف تجمع بزرگ کارگران برای تصمیم‌گیری برای شروع اعتصاب: «سپاهی از کارگران از اعماق معدن سر می‌کشید. کشتزاری از شهروندان که بذر آن جوانه می‌زد و یک روز آفتابی دل خاک را می‌ترکاند» (ص. ۳۰۷). و البته گویاتر از همه آخرین جمله کتاب است، جایی که اعتصاب و قیام کارگران شکست خورده و آنها مصیبت‌دیده و با شرایطی سخت‌تر به عمق زمین بازگشته‌اند، اما زولا رمان را امیدوارانه به پایان می‌برد: «سپاهی سیاه و تشنه انتقام، در لابه‌لای شیارهای زمین به کندی در کار جوانه‌زدن بودند و برای قرن بعد رشد می‌کردند و به زودی خاک را می‌ترکاندند» (ص. ۵۵۲)
ربط میان این قطعات با نام کتاب لاجرم برای خواننده فارسی‌زبان از دست می‌رود که البته شاید بخشی از آن ناگزیر باشد.»
.
ربط میان این قطعات با نام کتاب لاجرم برای خواننده فارسی‌زبان از دست می‌رود که البته شاید بخشی از آن ناگزیر باشد.»
.