بخش‌هایی از یادداشت

او، پسر دیرآموز من است
مهوش کیان‌ارثی

بزرگ‌کردن بچه کار سختی است. حالا اگر این بچه، دیرآموز* هم باشد کار برای مادر و پدر به‌مراتب سخت‌تر می‌شود. پسر من پویا که حالا ۳۷ساله است هم دیر راه افتاد و هم دیر و ناقص به حرف آمد؛ تا اینکه بعد از یک وقفه‌ دو سال و نیمه زبانش کاملا باز شد. برای من و همسرم مشخص شد که او مانند همسالانش رشد نمی‌کند. نوار مغزی‌ او در پنج‌سالگی نشان داد که تعداد کمی از سلول‌های مغزی پسرمان به دلیلی نامعلوم صدمه دیده است. متخصص مغز و اعصاب به ما گفت که با دارودرمانی می‌توان به کمک سلول‌های سالم اطراف آن سلول‌های صدمه‌دیده، آنها را به مرور زمان فعال‌تر کرد و توصیه‌‌اش این بود که پویا را هفت سال تمام به مدرسه بفرستیم. این را هم گفت که سیستم عصبی پسر ما مطابق سن تقویمی‌اش رشد نکرده است. از جمله عوارض این رشد‌نیافتگی سیستم عصبی برای پسر ما این بود که ماهیچه‌های بدنش سست و فاقد عملکرد طبیعی بودند. مثلا پویا نمی‌توانست شمع را فوت کند. نمی‌توانست از نی آب بمکد. نمی‌توانست زبانش را به چپ و راست یا بالا و پایین لب‌هایش بزند. نمی‌توانست پیشانی‌اش را چین بیندازد. نمی‌توانست بزاق دهانش را قورت بدهد و به‌ناچار از گوشه دهانش مدام بیرون می‌ریخت. ولی به مرور این حرکت‌ها را از سن چهار، پنج سالگی با تمرین‌های مکرر و پیگیرانه‌ گفتاردرمانی یاد گرفت. در کلاس اول نوشتن حروف الفبایی مثل س، ش، ق یا خ، ج برایش سخت بود که با روش نقطه‌گذاشتن و وصل‌کردن آنها، تا حدی حس نیم‌دایره کشیدن را درک کرد و توانست آن حرف‌ها را بنویسد. وقتی نوشتن کلمه‌‌ها را یاد گرفت زمان دیکته‌نوشتن فقط دو کلمه می‌نوشت و دیگر ادامه نمی‌داد. این مشکل با صبوری و مهربانی معلمش حل شد. در یادگیری اعداد هم مشکل عجیبی پیدا کرد که آن هم با کمک حافظه‌ خوبش برطرف شد. رفته رفته که پویا بزرگ می‌شد متوجه شدیم که مهارت‌های روزمره‌ زندگی مثل بستن بند کفش، تشخیص زمان، ساعت، روزهای هفته، ماه، فصل یا شناخت پول را مثل همسالانش به طور عادی یاد نمی‌گیرد و باید برای آموزش آنها راهکارهای مناسب پیدا کنیم. حتی متوجه شدیم برای گفتن اینکه چند عمو، عمه، خاله یا دایی دارد باید با او کار کنیم تا ملکه‌ ذهنش شود. این را هم به تجربه دریافتیم که وقتی موردی را یاد گرفت باید بعد از مدتی دوباره با او تمرین کنیم تا مطمئن شویم که یادش نرفته است. ما آموزش این مهارت‌ها را از ۱۰، ۱۱ سالگی پویا شروع کردیم. وقتی با پول آشنا شد و توانست کمی هم ذهنی ارقام را محاسبه کند، رفت‌وآمد مستقل در سطح شهر را به او یاد دادیم. می‌دیدیم که فراگیری هر مهارتی چقدر در بالابردن اعتمادبه‌نفس و کسب هویت انسانی در او مؤثر است. به‌خصوص وقتی توانست به تنهایی به کلاس‌هایش رفت‌وآمد کند دیگر خوشحالی‌اش حد و اندازه نداشت. در 27سالگیِ پویا به تشویق یکی از دوستان دوران دبیرستانم که دکتر روان‌شناس است شروع به نوشتن خاطراتم کردم که به دلیل فعالیتم در دو انجمن حامی دیرآموزان تا حدود ۳۰سالگی او طول کشید و بالاخره کتاب با اسم «پسر دیرآموز من» در سال ۱۳۹۶ توسط دانشگاه علوم بهزیستی و سلامت اجتماعی منتشر شد. نوشتن خاطراتم برای رسیدن به دو هدف است: یک، اینکه به کمک این کتاب بتوانم با مادرانی مثل خودم آشنا شوم و بتوانیم تجربه‌هایمان را به هم منتقل کنیم. به هم امید و انرژی بدهیم و بدانیم که در این شرایط تنها نیستیم. و بتوانم به آنها بگویم که برای آموزش مهارت‌های زندگی به بچه‌های دیرآموزمان نباید وقت را از دست بدهیم و از روی دلسوزی و محبت بیش از حد تا ۱۸، ۱۹ سالگی آنها صبر نکنیم؛ زیرا در آن سن، فراگیری این مهارت‌ها برای فرزندمان سخت‌تر (اگر نگویم غیرممکن) شده و می‌تواند رابطه‌ او را با مادر بحرانی کند... هدف دوم من از نوشتن این خاطرات، آشنایی با دیرآموزان و ویژگی‌های شخصیتی آنها برای افراد یا خانواده‌هایی است که شاید حتی واژه‌ دیرآموز هم به گوش‌شان نخورده باشد تا بتوانیم در جامعه با آرامش بیشتری در کنار هم زندگی کنیم.

* دیرآموز فردی با کم‌توانی ذهنی (با بهره‌ هوشی بین ۷۰ تا ۸۹) است. آنها صادق، زودباور، ساده، رک‌گو و بسیار عاطفی و مهربان هستند.
.

#خبرتجدیدچاپ

صنعت و امپراتوری؛ تاریخ اقتصادی و اجتماعی بریتانیا از انقلاب صنعتی تا دهه ۱۹۶۰ / اریک هابسبام، ترجمه عبدالله کوثری / نشر ماهی، ۴۳۸ صفحه، ۴۲۰ هزار تومن

اثر دیگری از مورخ برجسته بریتانیایی که مشهورترین اثرش سه‌گانه عصر انقلاب، عصر امپراتوری و عصر سرمایه است.

در این کتاب با ظهور بریتانیا در جایگاه نخستین و بزرگ‌ترین قدرت سرمایه‌داری صنعتی آشنا می‌شویم و مراحل تحول و توسعه‌ی این کشور را دنبال می‌کنیم و درمی‌یابیم که چگونه چنین قدرتی در زمانی نه‌چندان طولانی از اوج توانایی فاصله گرفته و نخست به یکی از چند قدرت بزرگ و سپس به ضعیف‌ترین آن‌ها تبدیل می‌شود.

از متن:
«انقلاب صنعتی بریتانیا نخستین انقلاب بود، بنابراین از بسیاری جنبه‌های اساسی با انقلابات صنعتی بعد تفاوت دارد. این انقلاب را نمی‌توان در پرتو عوامل خارجی مثلاً تقلید از فنون پیشرفته‌تر، واردکردن سرمایه یا تأثیر اقتصاد جهانی صنعتی‌شده تبیین کرد. انقلاب‌های بعدی می‌توانستند از تجربه‌ها، رهنمودها و منابع بریتانیا بهره گیرند.»

سفارش به @bahmanbooks
.

#خبرتجدیدچاپ

همه می‌میرند (رمان) / سیمون دوبووار، ترجمه مهدی سحابی / نشر نو، ۴۱۴ صفحه شومیز، ۴۵۰ هزار تومن

صفحاتی از کتاب

ماجرای مردی که با خوردن معجونی نامیرا می‌شود و در طول زندگی چندصدساله‌اش سعی می‌کند با کسب قدرت اوضاع اطرافش را تغییر دهد.

سفارش به @bahmanbooks یا خرید حضوری از کتابفروشی دماوند
.

از دقایقی ۱۵۴ کتاب دست‌دوم را در کانال فروش‌های هفتگی گذاشته‌ایم (از این پست به پایین).

همه کتاب‌های امروز غیرداستانی هستند.

برای سفارش کتاب‌ها به @Ketabdamavand پیغام بدهید.
.