‍🌲🌳🌲🌳


هر چیزی که در قلب است را نمی‌شود گفت

پس خدا آه را آفرید
اشک را آفرید
خوابِ طولانی، لب‌خندِ سرد
و لرزشِ دست‌ها را آفرید

شاعر: #نزار_قبانی

برگردان: #سینا_کمال‌آبادی

@baghesabzeshgh

🌲🌳🌲🌳

یک ﺩﻡ ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﭽﺮﺧﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻭ
ﭼﺮﺧﯽ ﺑﺰﻥ ، ﻣﺴﺘﯽ ﻧﻤﺎ ، ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﺭﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﻭ

این شعر از مولانا نیست



@baghesabzeshgh

🌲🌳🌲🌳


من بی‌خود و تو بی‌خود ما را که بَرَد خانه؟

من چند تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه؟

در شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینم

هریک بَتَر از دیگر شوریده و دیوانه

جانا به خرابات آ تا لذّتِ جان بینی

جان را چه خوشی باشد بی‌صحبتِ جانانه؟

هر گوشه یکی مستی دستی ز بَرِ دستی

وان ساقیِ هر هستی با ساغرِ شاهانه

غزل ۲۳۰۹
#دیوان_شمس
#مولانا

@baghesabzeshgh

🌲🌳🌲🌳


گفت: خواب بَدی دیدم. دیدم که خلایق به هیئت گاوان و گوسپندان جملگی سر در آخوری فروبرده به چریدن مشغولند.
پرسیدم: تو چه می‌کردی؟
گفت: من نیز چون خلایق[مشغول چریدن بودم.]
پرسیدم: پس چه فرق میانِ تو و ایشان؟
گفت: آن‌ها می‌خوردند و می‌خندیدند.
من می‌خوردم و می‌گریستم.

#تذکره‌الاولیا
#عطار
ذكر خضرويه بلخى

@baghesabzeshgh

🌲🌳🌲🌳


چنان مستم چنان مستم من امروز

که از چنبر برون جستم من امروز

چنان چیزی که در خاطر نیابد

چنانستم چنانستم من امروز

به جان با آسمان عشق رفتم

به صورت گر در این پستم من امروز

غزل ۱۱۸۵
#مولانا
#دیوان_شمس

@baghesabzeshgh

#موسیقی_نیمه_شب_در_پاریس


رنج
چگونه مرا شناخت؟!
نه گلِ قرمزی بر سینه گذاشته بودم
و نه با او قراری داشتم...
من فقط تلاش می‌کردم
از آخرین ردپای مردی که رفته است
رها شوم...

شاعر: #مرام_المصری

@baghesabzeshgh

لرستان زیبا

🌲🌳🌲🌳


تو آن ماهی که درگردون نگنجی
تو آن آبی که درجیحون نگنجی

تو آن دری که ازدریا فزونی
تو آن کوهی که درهامون نگنجی

چه خوانم من فسون ای شاه پریان
که تو درشیشه و افسون نگنجی

#مولانا
غزل ۲۶۵۰
#دیوان_شمس

@baghesabzeshgh

‌
«هستی»
اثر مشترک #همایون_شجریان
و #سامی_یوسف
شعر: مولانا

#مولانا_و‌_ترس_از_مرگ
✍#زهراغریبیان_لواسانی

خیره ام به قاصدک
این گیاهِ غریب
که پس از مرگ به راه می افتد...

معین دهاز 

مولانا می گوید که :
اصلا مرگ به معنی عدم وجود ندارد. مرگ و زندگی یکی است. همه در دریای هستی شناوریم. مرگ تنها نوعی تغییر حالت است.

مرگ زمان رستگاری است. چند روزی در این جهان هستیم و بعد به اصل خود بازمی گردیم .

چنانکه کل مثنوی، شرح حال مبسوط «نی» است به عنوان نماد انسانِ دور افتاده از اصل خویش که در تلاش است تا بدان اصل بازگردد.


📕#کتاب_پیچیده_در_عاشقی

#قاصدک
#شمس_تبریزی
#مثنوی
#نی_نامه

@baghesabzeshgh

⁣

#به_مناسبت_روز_قلم (۱۴ تیر)
#نوشتن_و_زایش_درد
✍🏻#زهراغریبیان_لواسانی

بشنو این نی چون شکایت می‌کند
از جدایی‌ها حکایت می‌کند

هنر عرصه غریب در عین حال آشنایی است و برای من نوشتن اینگونه است.
بارش لحظه لحظه کلمات بر جان ،پا گذاشتن قلم بر روح است . ‌
سقراط فلسفه را زایش درون می دانست وهمینگوی نوشتن را عرق ریزی روح می نامید .

قلم از درد گفتن است .نوک قلم به ریشه های درون تو وصل هست از تو آغاز می شود و به رنج انسان ها ختم می شود
وقتی می نویسی تو دیگر یک فرد نیستی به همه جهان تعلق داری پس باید از دردهای انسان ها بگویی

نوشتن با درد آغاز می شود بدون درد نمی توان نوشت .
و وقتی سراغت می آید تو آدم ِلحظه قبل نیستی، باید همان لحظه قلم را به دست بگیری و‌ بنویسی .
حسی از درون تو در حال زاده شدن هست و وجودت را مثل زایمان در هم می فشرد تا کودکی از کلمات زاده شود
و زمانی که شروع به نوشتن می کنی خودت هم نمی دانی کلمات از کجا می آیند
دری میان تو و آن لحظه گشوده می شود و فارغ از هیاهوی زندگی، با خود و سکوت به حضور می رسی .
نمی دانم الهام هست یا ...
مثل این است که در جایی متوقف و به ساحت دیگری وصل می شوی و مفاهیم در قالب کلمات بر جانت ریزش می کند

شاید بگویی زیباست
اما باید سالها آبستن باشی
آبستن دردها
پرسش ها
و جهان را جور دیگری خواستن.
و هر بار از درونت زایمان کنی و هیچ وقت هم این زایمان ها به پایان نمی رسد
چون تو حامل پرسش های بشر، در تمامی قرون هستی.


#نویسنده
#نوشتن
#هنر
#رنج
#سکوت


@baghesabzeshgh

وب سایت شخصی نویسنده

https://gharibianlavasani.ir