#پرسش_پاسخ

📸 در بعضى از مجالس و محافل مذهبى بعد از ذكر شريف صلوات و طلب فرج، با صداى بلند همه باهم يا على (عليه السّلام) مى‌گويند، انجام اين كار و رواج آن از نظر شرعى چه حكمى دارد؟

✍🏻 آیت الله شبیری زنجانی حفظه الله، استفتائات

@ashkvareh

#نفی_غلو #آداب_زیارت

⚠️ اكثر طبايع مايل است به غلو

✍🏻 مجلسی اول رحمه الله:

در آداب "زیارت جامعه" آمده: "ابتدا غسل زیارت بجای آور، وقتی وارد محدوده قبر مطهّر شدی و قبر را دیدی، بإيست و سى مرتبه اللَّه اكبر بگو، پس اندكى پيش رو با آرامش قلب بذكر الهى و آرام تن و گامها را نزديك گذار، پس بإيست و سى تكبير بگو، پس نزديك قبر رو و چهل تكبير بگو تا صد تمام شود." 👈🏻 و دور نيست كه وجه تكبير گفتن اين باشد كه اكثر طبايع مايل است به غلو، مبادا از عبارات امثال اين زيارات به غلو افتد، يا از بزرگى حق سبحانه و تعالى غافل شود، چنانكه گذشت در وجه گفتن تسبيح و تكبير و تهليل و تحميد و تمجيد كه باعث همه عدم غلو ملائكه بود، يا آن‌كه اكثر عالميان هرچند سعى كنند در معرفت اهل بیت علیهم السلام از صد هزار هزار، يك آن ممكن نيست كه توانند مطّلع شد ...
🔶 پس اگر غالى ائمه هدى را خدا داند با وجود اين غلو، يقينا رتبه ايشان بالاتر است از خدائى كه او تصوّر كرده است، و از اين جهت است كه در اخبار بسيار وارد شده است كه حضرت سيّد المرسلين صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: يا على، خداوند متعال را نمى‌شناسد مگر من و تو، و مرا كسى نمى‌شناسد مگر خداوند و تو، و ترا نمى‌شناسد مگر خداوند و من، از آن جمله يك مرتبه از مراتب غلو آنست كه كسى رسول خدا و على عليهما السّلام را مثل يكديگر داند و هيچ تفضیل ندهد رسول اکرم را بر امیرالمومنین علیهما السلام، با آنكه احاديث متواتره وارد است كه حضرت سيد المرسلين صلى اللَّه عليه و آله فرمودند كه: "يا على تو مثل مَنى الّا در نبوت." و امثال اين عبارت؛ و شكى نيست كه امیرالمومنین علیه السلام نبىّ نيست...؛ و آن‌كه امیرالمومنین علیه السلام بهتر از انبياء باشد، دلالت ندارد بر امكان نبوّت آن حضرت، زيرا كه اگر ایشان با رسول اکرم صلی الله علیه و آله نبوَد، نبوّت ایشان ممكن بود، و ليكن با حضرت رسول بودن مانع بود از آنكه با آن حضرت مساوى باشد، يا از وجوه ديگر كه علم ما به آن نمى‌رسد، پس اگر كسى رتبه مرتضوى را صلوات اللَّه عليه دانسته باشد اين قسم مزخرفات نمى‌گويد.

📚 لوامع صاحبقرانی، ج ۸ ص ۶۶۷

@ashkvareh

#پرسش_پاسخ #نفی_غلو

🔹سؤال‌:

آيا مى‌توان به محتواى كتاب "شرح الزيارة احسايى" يا كتب "حافظ رجب برسى" اعتماد نمود؟

✍🏻 آیت الله صافی گلپایگانی رحمه الله:

كتابهاى شيخ احمد احسائى و سيّد كاظم رشتى مورد اعتماد نيست، در مورد كتابهاى حافظ برسى مثل (مشارق انوار اليقين) علّامه مجلسى نظر شريفشان عدم اعتماد به متفرّدات اوست.

📚 معارف دين،، ج ۲ ص ۲۰۷

@ashkvareh

#امام_جواد علیه السلام

⭕️ احترام امام رضا به امام جواد علیهماالسّلام

حَدَّثَنا أبُوالْحُسَيْن بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبى عُبّادٍ وَ كانَ يَكْتُبُ لِلرَّضا عليه السلام : ... ما كانَ عليه السلام يَذْكُرُ مُحَمَّدا ابنَهُ إِلاّ بِكُنْيَتِهِ يَقُولُ: كَتَبَ اِلَىَّ أَبُوجَعْفَرٍ عليه السلام وَ هُوَ صَبىٌّ بِالْمَدينَةِ، فَيُخاطِبُهُ بِالتَّـعْظيمِ وَ تَرُدُّ كُتُبَ أَبى جَعْفَرٍ عليه السلام فِى نِهايَةِ الْبَلاغَةِ وَ الْحُسْنِ.

✍🏻 ابوالحسين بن محمد كه كاتب امام رضا عليه السلام بود، مى گويد: امام رضا عليه السلام فرزند خود _ امام محمد تقى عليه السلام _ را در حاليكه كودكى بيش در مدينه نبود، جز با كنيه‌اش ياد نمى كرد، و مى فرمودند: پسرم ابوجعفر عليه السلام به من اين چنين نوشته، و از او با تعظيم ياد مى كرد و در نهايت بلاغت و زيبائى جواب نامه هايش را پاسخ مى داد.

📚 عيون اخبار الرضا عليه السّلام، ج ٢ ص ٢۶۶

@fazaelvamaaref

#صوت

شهادت #امام_جواد علیه السّلام

@ashkvareh

#حزن #اشک #شاعران‌اهل‌بیت‌عصمت
شهادت #امام_جواد علیه السّلام

▪️ برای من گریه و زاری کن

💢 مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، قَالَ حَدَّثَنِي حَمْدَانُ بْنُ أَحْمَدَ اَلنَّهْدِيُّ، قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو طَالِبٍ اَلْقُمِّي، قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ اِبْنِ اَلرِّضَا (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فَأَذِنَ لِي أَنْ أَرْثِىَ أَبَا اَلْحَسَنِ أَعنِي أَبَاهُ! قَالَ فَكَتَبَ إِلَيَّ اُنْدُبْنِي وَ اُنْدُبْ أَبِي.

✍🏻 ابوطالب قمّى گوید: برای امام جواد عليه السّلام نوشتم اجازه بفرمایند تا مرثيه‌اى در باره پدرشان حضرت رضا علیه السّلام بگويم. در جواب فرمودند: براى من و پدرم گريه و زاری كن.

📓 رجال الكشّي، ص ۵۶٧

(مطلب مشابه از امام باقر عليه السّلام)

@ashkvareh

#نفی_غلو

📢 نظر علّامهٔ مجلسی رحمه‌الله درباره کتاب "مشارق الأنوار"

🔻ایشان در مقدّمه کتاب شریف "بحارالأنوار" می‌نویسد:

«كتاب مشارق الأنوار و كتاب الألفين للحافظ رجب البرسيّ. و لا أعتمد على ما يتفرّد بنقله لاشتمال كتابيه على ما يوهم الخبط والخلط و الارتفاع. و إنّما أخرجنا منهما ما يوافق الاخبار المأخوذة من الاُصول المعتبرة.»

✍🏻 کتاب "مشارق الأنوار" و کتاب "الألفین" تألیف حافظ رجب بُرسی است. من بر احادیثی که تنها او روایت کرده باشد هیچ اعتماد ندارم، چون آن دو کتاب در بردارنده مطالب بی اساس و مُشَوّش و بی‌اعتبار و غُلوآمیز است. من فقط از آن دو کتاب، احادیثی را که موافق احادیث کتب معتبره می‌باشد، نقل می‌کنم.

📚 بحارالأنوار، ج ١، ص ١٠

✅ برخی مبلّغین، روایاتی را که فقط غلات یا متمایلین به آنان نقل کرده‌‌اند را منتشر می‌کنند و هنگام مطالبه سند و مدرک، به کتب آنان ارجاع می‌دهند. صِرف ارجاع دادن، سبب مستند بودن نمی‌شود، زیرا وقتی طالب سند می‌گوید: "سندش کجاست؟!" مقصودش این است که: آیا می‌توانیم به روایت اعتماد کنیم یا نه؟! آیا در کتب معتبر آمده؟! صِرفا نام کتاب به چه کار می‌آید ⁉️ اعتبارسنجی مهم است.

@ashkvareh

▪️ایّام شهادت مظلومانه #امام_باقر علیه السّلام تسلیّت باد

💢 وقتی هشام بن عبدالملک بن مروان (لعنهم الله)، امام باقر و امام صادق عليهماالسّلام را به شام احضار کرد، به انواع مختلف به آن حضرت بی‌ادبی و إهانت نمود. از امام صادق عليه السّلام روايت شده که فرمودند:

«فَلَمَّا وَرَدْنَا مَدِینَةَ دِمَشْقَ حَجَبَنَا ثَلَاثاً ثُمَّ أَذِنَ لَنَا فِی الْیَوْمِ الرَّابِعِ»

✍🏻 ما را سه روز پشت درب دارالحکومة (یا دروازه شهر) متوقّف کردند و در روز چهارم اذن ورود دادند‼️(بحارالأنوار، ج۴۶ ص٣۶٠)

➖ و امام باقر علیه السّلام که در کودکی نیز با ورودش به شام سیاه، #مجلس_يزيد_ملعون، #اسارت، #مصائب_شام و .... را دیده بود. همان مصائبی که گویی پدرش امام سجّاد علیه السّلام و زنان خاندان عترت را پیر نمود. ولی امام صادق عليه السّلام در شام ندید آنچه پدرش دید.

اللهم العن قتلة الحسين عليه السّلام

@ashkvareh

▪️ایّام شهادت مظلومانه #امام_باقر علیه السّلام تسلیّت باد

❌ به محمّد بن علي و پسرش و همراهانش (علیهم السّلام) آب و غذا ندهید، و کالایی به آنان مفروشید، و درب خانه‌ها را به رویشان باز مکنید

✍🏻 ابوبكر حضرمى گويد: چون امام باقر عليه السّلام را به شام نزد هشام بن عبد الملك بن مروان (لعنهم الله) بردند، هشام به اصحاب خود و حضّار مجلس كه از بنى‌اميّه (لعنهم الله) بودند، گفت: وقتی من محمّد بن على را توبيخ كردم و ساكت شدم، شما نیز يك به يك به او روی آوريد و توبيخش كنيد. سپس به حضرت اجازه ورود داد. چون امام وارد شد، با دست به همگان اشاره كرد و فرمودند: السلام عليكم، همگان را مشمول سلام خود ساخت و بنشست. و چون به هشام به عنوان خلافت سلام نكرد و بى‌اجازهٔ او نشست، كينه و خشم هشام افزون گشت. پس به امام روی کرد و شروع کرد به توبيخ و اهانت، از جمله سخنانش اين بود: اى محمّد بن على، هميشه مردى از شما خاندان، ميان مسلمين اختلاف انداخته و آنها را به سوى خود دعوت كرده و از روى بی‌خردى (‼️) و كم‌دانشى (‼️) گمان كرده كه او امام است. هر چه دلش خواست آن حضرت را توبيخ كرد، چون او خاموش شد، حاضران يكى پس از ديگرى تا نفر آخر به حضرت روی آوردند و توبيخ مى‌كردند. چون همگى ساكت شدند، حضرت برخاست و فرمودند: اى مردم به كجا می‌رويد و شيطان می‌خواهد شما را به كجا اندازد؟! خداوند متعال به وسيله ما خانواده، پيشينيانِ شما را هدايت كرد و آیندگانِ شما هم از بركت ما (هدايتشان) پايان يابد، (يعنى در زمان ظهور امام قائم عليه السّلام). اگر شما سلطنتى شتابان و زودگذر داريد، ما سلطنتى دير رس ولی جاودان داريم كه بعد از سلطنت ما سلطنتى نباشد، زيرا ما اهل پايان و انجاميم، و خداى عز و جل می‌فرمايد: ««وَ اَلْعٰاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ».
هشام دستور داد حضرت را به زندان برند، چون به زندان رفت، با زندانيان سخن مى‌گفت، همه زندانيان از جان و دل سخنش را پذيرفته، به او دل دادند، زندانبان نزد هشام آمد و گفت: يا اميرالمؤمنين من از اهل شام بر تو هراسانم و مى‌ترسم كه تُرا از اين مقام عزل كنند، سپس گزارش زندان را به او گفت. هشام دستور داد آن حضرت و همراهانش را بر استر نشانده و به مدينه برگردانند، و فرمان داد كه در بين راه بازارها را به روى آنها ببندند و از خوراك و آشاميدنى منعشان کنند (و مقصودش از اين دستور توهين و توبيخ آن حضرت بود)، پس سه روز راه پیمودند و هيچ‌گونه خوراك و آشاميدنى به دست نياوردند، تا آنكه به شهر مَديَن (شهر شعيب پيغمبر) رسيدند، مردم دروازه شهر را به روى آنها بستند، اصحاب حضرت از گرسنگى و تشنگى به ایشان شكايت بردند. امام عليه السّلام بر كوهى كه به آنها مُشرف بود بالا رفتند و با صداى بلند فرمودند: اى اهل شهرى كه مردمش ستمكارند، من بقية الّلهم و خداوند متعال مى‌فرمايد: «بَقِيَّتُ اَللّٰهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ وَ مٰا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ». در ميان آن مردم، شيخى سالخورده بود، نزد مردم شهر آمد و گفت: اى قوم! بخدا كه اين ندا، مانند ندای شعيب پيغمبر است، اگر درب بازارها را به روى اين مرد باز نكنيد، از آسمان و زمین گرفتار بلا می‌شويد، اين بار مرا تصديق كنيد و فرمان بريد، و در آينده تكذيبم كنيد. من خيرخواه شمايم. مردم شتاب كردند و بازارها را به روى حضرت و اصحابش گشودند. خبر آن شيخ به هشام رسيد، دنبالش فرستاد و او را بردند و كسى ندانست كه كارش به كجا رسيد.

📚 الکافی، ج١ ص۴٧١

@ashkvareh

#زیارت #عرفه

✨ اهمیّت زیارت امام حسین علیه السّلام در روز عرفه

✅ زیارت آن حضرت در روز عرفه طبق روایتی از امام صادق علیه السّلام، پاداشِ حجّ و عمره بسیار، و جهاد فراوان دارد. (مصباح المتهجّد، ص ۷۱۵) در روایت دیگری از امام صادق علیه السّلام نقل شده است که خداوند در روز عرفه، قبل از اهل عرفات، به زوّار امام حسین علیه السّلام نظر می‌نماید، حاجاتشان را برآورده می‌سازد و گناهانشان را می‌آمرزد. (مصباح المتهجّد، ص ۷۱۵) در حدیث دیگری از سه امام بزرگوار، حضرت امام صادق و امام کاظم و امام رضا علیهم السّلام آمده است که هر کس روز عرفه به زیارت امام حسین علیه السلام برود، خداوند او را با ایمان محکم همراه با اطمینان باز می‌گرداند. (بحارالأنوار، ج٩٨ ص٨۶) و همان گونه که «سیّد بن طاووس»، بیان کرده است: احادیث در فضیلت زیارت امام حسین علیه السّلام در روز عرفه، متواتر است. (إقبال الأعمال، ج ١ ص ۳۳٢)

@ashkvareh

#حزن #اشک #مقتل #زیارت

⚫️ روز عید قربان، در حرم مطهّر امام حسین علیه السّلام، نوشته‌های بالای یکی از درب‌های ورودیِ ضریح مطهّر، توجّهم را جلب نمود. دقّت کردم و دیدم بخشی از همان روایتِ کامل‌الزیارات است که گفتگوی بین امام سجّاد و حضرت زینب عليهما السّلام پس از شهادت امام حسین علیه السّلام می‌باشد. (متن کامل روایت)

بأبي المستضعف الغریب

@ashkvareh

🌹امام صادق علیه السلام‌ فرمودند:

#عید_غدیر، عید بزرگ خداست. هیچ پیامبری مبعوث نشد مگر اینکه این روز را عید گرفت و عظمت آن را شناخت‌. روزهٔ این روز، معادل شصت سال عبادت است.

📚وسائل الشیعه، ۸/۸۹

✨امام رضا علیه السلام فرمودند:

عید غدیر در آسمانها مشهورتر است تا میان اهل زمین. در آن روز خداوند از هر مؤمن و مؤمنه‌ای گناه شصت سال را می‌آمرزد.

📚 تهذیب الاحکام، ۶/۲۴

🌺 امام رضا علیه السلام عید غدیر را به همراه اصحابشان عید می‌گرفتند و طعام و لباس آنان با دیگر روزها فرق داشت و مناسب عید بود.

📚 بحارالانوار، ۹۵/۳۲۲

📢 امام صادق علیه السلام فرمودند:

عید غدیر، افضل و اشرف اعیاد است و آن روزِ نصب امیرالمؤمنین علیه السلام بعنوان عَلَم دین، برای مردم است.

📚 الکافی، ۴/۱۴۸

@fazaelvamaaref

#شاعران‌اهل‌بیت‌عصمت

🌹 غدير، در اشعار سیّد حمیری

یا بائعَ الدین بدنیاهُ
لیس بهذا أَمَرَ اللهُ
من أین أبغضتَ علیَّ الوصیَ
وأحمدٌ قد کان یرضاهُ
من الذی أحمدُ من بینهم
یوم غدیر الخُمِّ ناداهُ
أقامَهُ من بین أصحابِه
وهم حوالیهِ فسماهُ
هذا علیُّ بن أبی طالبٍ
مولیً لمن قد کنتُ مولاهُ
فوالِ من والاهُ یا ذا العلا
وعادِ من قد کان عاداهُ.

✍🏻 ای دین به دنیا فروش، خداوند به چنین کاری فرمان نداده است. چرا به علی وصیّ، که احمد (سلام الله عليهما) از او خشنود بود، کینه می‌ورزی؟ کیست آن که احمد (صلی الله علیه و آله) او را، در روز غدیر خم فرا خواند و در میان یارانی که در پیرامونش بودند به پاداشت و از او نام برد و گفت: این، علی بن ابی طالب، مولای آن کس است که من مولای اویم. ای خدای متعال دوستان او را دوست بدار و با دشمنانش دشمن باش.

💢هلاّ وقفتَ علی المکانِ المُعشِبِ
بین الطُّوَیْلعِ فاللّوی من کَبْکَبِ
و یقول فیها:
و بخُمٍّ اذ قال الإلهُ بعزمهِ
قم یا محمدُ فی البریّةِ فاخطُبِ
و انصبْ أبا حسنٍ لقومک إنّه
هادٍ و ما بلّغتَ إنْ لم تَنْصِبِ
فدعاهُ ثمَّ دعاهُمُ فأقامَهُ
لهُمُ فبینَ مصدِّقٍ و مکذِّبِ
جعل الولایةَ بعده لمُهذَّبٍ
ما کان یجعلُها لغیرِ مهذَّبِ
و له مناقبُ لا تُرامُ متی یُرِدْ
ساعٍ تناول بعضها بتذبذبِ
إنّا نَدین بحبِّ آلِ محمدٍ
دیناً و من یُحبِبهمُ یستوجبِ
منّا المودّة والولاء و من یُرِدْ
بدلاً بآل محمدٍ لا یُحببِ
و متی یَمُت یَرِدِ الجحیمَ و لا یَرِدْ
حوضَ الرسولِ و إن یَرِدْهُ یُضرَبِ
ضربَ الُمحاذِرِ أنْ تعرَّ رِکابهُ
بالسوط سالفة البعیر الأجربِ
و کأنَّ قلبی حین یَذکرُ أحمداً
و وصیَّ أحمدٍ نیطَ من ذی مخلبِ
بذُری القوادم من جَناح مصعّدٍ
فی الجوِّ أو بذُری جناحٍ مصوبِ
حتی یکادَ من النزاع إلیهما
یَفری الحجابَ عن الضلوع القُلَّبِ
هبةٌ و ما یهب الإله لعبده
یزدد و مهما لا یَهبْ لا یُوهَبِ
یمحو و یُثبتُ ما یشاءُ و عنده
علمُ الکتابِ وعلمُ ما لم یُکتبِ.

✍🏻 چرا در جایگاه پر گیاهی که میان "طویلع" و ریگستان "کبکب" است، درنگ نمی‌کنی؟
سپس سیّد حمیری، در این قصیده گوید:
و در خم غدیر، آنگاه که خداوند به امری استوار فرمود: ای محمّد (صلی الله علیه و آله) در میان مردم بپاخیز و خطبه بخوان. و ابا الحسن را، با امامت منصوب کن که او به راستی راهنما است و اگر چنین نکنی تبلیغ رسالت نکرده‌ای. پس پیغمبر، علی علیه السّلام و دیگران را فرا خواند و او را در میان مردمی که دسته‌ای مُصدق و گروهی مُکذب بودند بلند کرد ولایت را پس از خود به او واگذار فرمود و آن را به دست مردم ناشایست نسپرد. علی علیه السّلام را مناقبی است که هیچ کوشائی - هر چند تلاش کند - به برخی از آن هم دسترسی نمی‌یابد. ما به آئین دوستی به دودمان محمد (صلی الله علیه و آله) می‌گِرویم، و دوستداران آنان را شایان مهر و محبّت خویش می‌دانیم، اما آنکه خواهان دیگری غیر او آنها است، محبوب ما نخواهد بود. چنین کسی چون بمیرد، به دوزخ رود و به حوض پیغمبر در نیاید و اگر خواست در آید، مانند شتر گرزده‌ای که ساربان تازیانه به گردنش می‌زند تا با دیگر شتران نیامیزد و آنها را بیمار نکند، تازیانه خواهد خورد. دلم چون به یاد احمد (صلی الله علیه و آله) و جانشین او می‌افتد، گوئی به شهپر پرنده تیز بالی بسته شده است که از زمین روی به آسمان یا از آسمان روی به زمین، در پرواز است. و دل از شوق آن دو، چنان می‌طپد که نزدیک است پرده را بشکافد. این، موهبتی الهی است، و آنچه خدا به بنده‌اش می‌بخشد، فزونی می‌گیرد. و چون او نبخشد، موهبتی در کار نخواهد بود. او هرچه را بخواهد می‌زداید و یا ثابتش می‌دارد و علم نوشته و نانوشته در نزد او است.

این قصیده ۱۱۲ بیت دارد و مذهَّبه نامیده می‌شود. سیّد طایفه "شریف مرتضی" آن را شرح کرده و به سال ۱۳۱۳ در مصر چاپ شده است.

📚 الغدیر، ج٢ ص٣٠١

در اهمیّت و جایگاه این شعر، همین بس که عالِم بزرگی مانند سیّد مرتضی رحمه الله به شرح آن پرداخته است.

@ashkvareh

#شاعران‌اهل‌بیت‌عصمت

🌸 غدیر، در أشعار کُمیت

.. یَوْمَ الدَّوْحِ دَوْحِ غَدِیرِ خُمٍّ
أبَانَ لَهُ الْوَلاَیَهَ لَوْاُطِیعَا
وَلَكِنَّ الرِّجَالَ تَبَایَعُوهَا
فَلَمْ أرَمِثْلَهَا خَطَراً مَبِیعَا
فَلَمْ اُبْلِغْ بِهَا لَعْنَاً وَ لكِنْ
أسَاءَ بِذَاكَ أوَّلُهُمْ صِنیعَا
فَصَارَ بِذَلِكَ أقْرَبُهُمْ لِعَدْل
إلَی جَوْرٍ وَأحْفَظُهُمْ مُضِیعَا
أضَاعُوا أمْرَ قَائِدِهِمْ فَضَلُّوا
وَ أقْومِهِمْ لَدَی الْحِدْثَانِ رِیعَا
تَنَاسَوْا حَقَّهُ وَ بَغَوْا عَلَیْهِ
بِلاَتِرَهٍ وَ كَانَ لَهُمْ قَرِیعَا
فَقُلْ لِبَنِی اُمَیَّهَ حَیْثُ حَلُّوا
و إنْ خِفْتَ الْمُهَنَّدَ وَ الْقَطِیعَا
ألاَ اُفَّ لِدَهْرٍ كُنْتُ فِیهِ
هِدَاناً طَائِعاً لَكُمُ مُطِیعَا
أجَاعَ اللهُ مَنْ أشْبَعْتُمُوُه
وَ أشْبَعَ مَنْ بِجَوْرِكُمُ اُجِیعَا
وَ یَلْعَنُ فَدَّ اُمَّتِهِ جَهَاراً
إذَا سَاسَ الْبِرَیَّهَ وَ الْخَلِیعَا
بِمَرْضِیِّ السِّیاسَهِ هَاشِمِیٌّ
یَكُونُ حَیاً لاُمَّتِهِ رَبِیعَا
وَ لَیْثاً فِی الْمَشَاهِدِ غَیْرَ نُكْسٍ
لِتَقْوِیمِ الْبَرِیَّهِ مُسْتَطِیعَا
یُقِیمُ اُمُورَهَا وَ یَذُبُّ عَنْهَا
وَ یَتْرُكُ جَدْبَهَا أبَداً مَرِیعَا

✍🏻 در روزی كه از درخت سایبان درست كردند، از درختان غدیر خم؛ رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) ولایت علی بن ابیطالب (علیهما السّلام) را بر مردم آشكارا نمود، که ای کاش اطاعت می‌شد. لیکن آنان که پیمان ولایت را شکستند و من پیمانی به این مهمّی ندیدم. من به آنها علنی لعنت نمی‌فرستم، ولی اوّلی بدکاری کرد. و با این کار دوّمی نیز که از دیگران بیشتر ادّعای عدل و داد داشت، ستمگر و تبهکار شد. اینها، فرمان پیشوای خویش، و مردی را که در حوادث روزگار از همه استوار تر بود، ضایع گذاشتند و به گمراهی فتادند. حقّش را از یاد بردند و به وی با آنکه بر همه آنها سَرور بود، بی آنکه اندک گناهی کرده باشد، ستم کردند. به "بنی امیّه" در هرجا فرود آیند هر چند از شمشیر و تازیانه آنها بترسی، بگو: بیزارم از روزگاری که در آن بیمناک و به فرمانبری و فرمانبرداری از شما، ناچارم. خداوند متعال گرسنه دارد آنکه شما سیرش کردید، و سیر کند آن را که به ستم شما گرسنه ماند، و بی‌پرده نخستین مرد شما (معاویه) و خلیع (ولید بن عبدالملک) را لعنت کند، اینها بجای سیاستمدار دلخواه هاشمی‌نسبی، بر مردم حکومت کردند که او برای امّت وجودی با برکت و بهاری شکوفا بود. در نبردگاه، شیری شکست‌ناپذیر، و در هدایت مردم، پر توان بود. امور امّت را به پا می‌داشت و از آنان دفاع می‌فرمود و خشکسالی‌ها را برای همیشه به فراوانی نعمت می‌سپرد.

📚 الغدیر، ج٢ ص٢۵۶

@ashkvareh