O‘zingiz yoqtirmagan ish haqida o‘ylaganda, miyada og‘riq markazlari faollashadi. Shuning uchun e’tiborni boshqa bir yoqimliroq mashg‘ulotga qaratasiz. Natijada, vaqtinchalik bo‘lsa ham, o‘zingizni yaxshiroq his qilasiz.

Sustkashlik giyohvandlikka o‘xshaydi. U zerikarli reallikdan chalg‘itib, vaqtinchalik hayajon beradi. Vaqtni to‘g‘ri sarflashning eng yaxshi yo‘li darslikni o‘qish yoki uy vazifalarini bajarish emas, balki internetdan axborot qidirish, deya o‘zimizni aldash oson. O‘z-o‘zingizga cho‘pchaklar ayta boshlaysiz.

Misol uchun, organik kimyo fazoviy fikrlashni talab qiladi. Bu esa kuchsiz tomoningiz. Shuning uchun kimyoni tushunmasligingiz go‘yoki tabiiy. Bir qarashda ishonarli ko‘rinadigan, lekin aslida mantiqsiz bo‘lgan bahonalarni topa boshlaysiz: “Agar imtihondan ancha oldin tayyorlansam, mavzular esimdan chiqib qoladi”. (Imtihonga yaqin boshqa fanlardan ham tayyorlanish kerakligi va o‘shanda barcha mavzularni o‘zlashtirishga vaqt qolmasligi shunchaki yodimizdan ko‘tariladi.)

Semestr oxirida yakuniy imtihonlardan oldin mavzularni jon-jahdingiz bilan yodlay boshlaysiz. Shundagina organik kimyoni bilmasligingizning asl sababi davomli sustkashlik ekanini anglaysiz.