Telegram Web Link
با قابل تماشا شدن فیلم «دانه‌ی انجیر معابد» ساخته‌ی محمد رسول‌اف در ایران، نوعی دوگانه‌ی قابل پیش‌بینی در بین مردم و اهل هنر (یا مدعیان هنر) بر سر آن شکل گرفته است: برای تماشاگر بدون پیش‌فرض، این فیلم دوران بسیار مهمی از گذشته‌ی نزدیک را در روزهای اوج مبارزات «زن زندگی آزادی» ترسیم و جزییات برخوردهای بین هر «انسان ایرانی» و هر «ایرانی ِ انسان» با عمله‌ی حکومت را ثبت می‌کند. مردم به سادگی دلشان خنک می‌شود، آه می‌کشند، خشم می‌ورزند و آرزوی اتمام این دوران و رسیدن به تغییر بزرگ را تا تصاویر پایانی نویدبخش فیلم، در سر و دل می‌پرورانند. شماری از دوستان اهل سینما اما تصور می‌کنند در این دوران و شرایط، همچنان باید با معیارهای زمان تماشای «رزمناو پوتمکین» یا «پیروزی اراده» به تماشای فیلم بنشینند. یعنی به تفکر و زاویه‌ی نگاهش کاری نداشته باشند و مثلاً این قدر جزم‌اندیش باشند که نفهمند چیزی که بهش می‌گویند «مقدمه‌ی طولانی تا پیش از گم شدن اسلحه»، اصلاً مقدمه یا فرع یا حاشیه نیست؛ بلکه اصل و اساس ماجراست و همان تقابل‌ها، همان در مسیج با هم حرف زدن دو دختر یک خانواده‌ی محجبه‌ی حکومتی‌ست که به کنش و واکنش‌های نیمه‌ی دوم و پرالتهاب فیلم می‌رسد.
برای اندکی بهتر دریافتن این که فیلم چگونه روزها و رازهای زندگی ایرانیان واقعی و ایستاده در مقابل حکومت را تصویر می‌کند اما به عنوان نماینده‌ی آلمان در اسکار پیش رو شرکت می‌کند، حرف‌های ستاره ملکی بازیگر نقش ثنا در فیلم را در ویدئویی که در کانال یوتوبی‌ام آورده‌ام، بشنوید. ویدئویی که به لطف ادیسون فیلم‌هاب در شهر پراگ، بعد از گفتگوی آنلاین تماشاگران فیلم «دانه‌ی انجیر معابد» با ستاره ملکی، با موافقت مهمان و برپاکنندگان برنامه در اختیارم قرار گرفت، اندکی تدوین شد (که بخش‌های ترجمه به زبان چکی، زمان آن را برای مخاطب فارسی‌زبان طولانی‌تر نکند) و تقدیم شد


https://youtu.be/XdBY_UeHWq8


@amiropouria
سوءاستفاده‌ی تبلیغاتی یک فیلم در آستانه‌ی اکران از افسانه بایگان و ممنوع‌‌الکاری او!

@amiropouria

یادداشت امیر پوریا در ادامه می‌آید👇
Amir Pouria
سوءاستفاده‌ی تبلیغاتی یک فیلم در آستانه‌ی اکران از افسانه بایگان و ممنوع‌‌الکاری او! @amiropouria یادداشت امیر پوریا در ادامه می‌آید👇
فیلمی اکران شده یا قرار است اکران شود. خبرش به چشمم خورد. نه دقیق می‌دانم و نه می‌شناسم. نه برایم اهمیتی دارد‌ و نه آن قدر خام‌اندیشم که تصور کنم در این دوران و شرایط، با فیلمی که زیر همان قوانین نظارتی و حجاب زورکی و محدوده‌ها می‌نشیند، ممکن است چیز قابل اعتنایی هم شکل بگیرد (هر کدامتان که داعیه‌ی سینماشناسی دارید، از محصولات سینمای دارای مجوز و قابل اکران بعد از انقلاب ۱۴۰۱ اگر حتی یک نمونه می‌شناسید که بتوانید بگویید ندیدنش به معنای از دست دادن بخش مهمی از تاریخ سینمای ایران است، اسم ببرید. وضعیت برزخی، جایی برای پدید آمدن فیلم درست، باقی نمی‌گذارد).
اما به آن فیلم در دست اکران برگردیم. چیزی که درباره‌اش کُفرم را درآورده و ناسزاهایی را سزاوار گروه سازندگان و مبلغانش کرده، این است که در تبليغاتش آورده‌اند: "فیلم خداحافظی افسانه بایگان با سینما". عجب وقاحتی! یک خانم بازیگر، احتمالاً پیش از شهریور ۱۴۰۱ و پیش از "زن زندگی آزادی"، با حجاب اجباری در فیلمی بازی کرده و حالا که دیگر در جایگاه یک "انسان ایرانی و ایرانی ِ انسان"، حاضر نیست به سر کردن این اجبار به عنوان پیش‌-شرط جلوی دوربین رفتن تن دهد، صاحبان فیلم از تصمیم و عزم خانم بایگان برای تبلیغ کارشان استفاده/سوء استفاده می‌کنند. انگار در این "آخرین" بودن، سهمی داشته‌اند که حالا ممنوعیت و سرکوب او را عامل تبلیغ فیلمشان می‌گیرند!

آیا کسی به آنها گفته چنین کنند؟ آیا مجبور و تحت فشار بوده‌اند که این را بگویند؟ آیا این شرطی بوده که برایشان گذاشته‌اند تا به فیلمی با بازی خانم بایگان، پروانه‌ی نمایش داده شود؟ به هیچ وجه. سازمان سینمایی و وزارت ارشاد کنونی که رسماً با وزارت اطلاعات فرقی ندارد و با عوض شدن دولت هم "اقتضای حکومت" تغییری نمی‌کند. مجموعه‌ی سانسورچی و عوضی، همچنان عوضی‌ست و عوض نمی‌شود. اما این خبط تبلیغاتی، اصلاً از گور آنها بلند نشده. فکر خود صاحبان فیلم است که سوءاستفاده‌گری و حتی توهین‌ نهفته در این تمهید تبلیغی، حالیشان نیست.

وقتی بنیان مجموعه‌ای (اینجا مجموعه‌ی صدور مجوز و تمام چارچوب‌هایش) در لجنزار بنا شده باشد، از کوچک‌ترین شاخ و برگ‌هایش هم لجن می‌چکد.

#افسانه_بایگان #حجاب_اختیاری #نه_به_حجاب_اجباری #سینمای_اکران #سینمای_دارای_مجوز #وزارت_ارشاد #سازمان_سینمایی #سانسور #سرکوب #زن_زندگی_آزادی #انقلاب۵۷ #انقلاب۱۴۰۱ #فرق_می_کنه_کی_رئیس_جمهور_باشه !!
دوستان منتقد داخلی که انگار در اتاق-کناری سازمان سینمایی و وزارت ارشاد نشسته‌اند! از سر لجاجت، لجن‌هایی به سمت دو فیلم "دانه‌ی انجیر معابد" ساخته‌ی محمد رسول‌اف و "کیک محبوب من" ساخته‌ی بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم می‌پراکنند که هرگز نصیب "فسیل" و "انفرادی" نشده! اما در همان مجموعه هم نگرش انسانی یافت می‌شود: نقدی از منظر انسانی و اجتماعی بر "کیک محبوب من" ببینید:

https://m.youtube.com/watch?v=morVWWxuxY0&si=Aj59HL7JvZuj9rtI

@amiropouria
2024/11/16 12:49:41
Back to Top
HTML Embed Code: