گزارش ورایتی از فشارها بر آکادمی اسکار برای تغییر نحوه انتخاب نماینده کشورهای غیردمکراتیک

نشریه ورایتی می‌گوید انتخاب فیلم «دانه انجیر معابد» از طرف آلمان برای شرکت در بخش بهترین فیلم بین‌المللی اسکار ۲۰۲۵، به درخواست‌ها از آکادمی اسکار برای تغییر نحوه انتخاب فیلم از سوی کشورهایی با حکومت‌های غیر دمکراتیک مانند ایران و چین قدرت داده است اما آکادمی همچنان پاسخی به این درخواست‌ها نمی‌دهد.
این نشریه در گزارشی با عنوان «آیا تریلر ایرانی دانه انجیر معابد می‌تواند عاملی باشد تا آکادمی درباره نحوه انتخاب نامزدهای هر کشور برای بخش بهترین فیلم بین‌المللی بازاندیشی کند؟» نوشته باوجود تصمیم جشنواره‌های کن و برلین از زمان اعتراض‌های زن، زندگی، آزادی در جلوگیری از حضور بنیاد سینمایی فارابی در این جشنواره‌ها، آکادمی اسکار همچنان بنیاد فارابی، نهاد زیرمجموعه وزارت ارشاد جمهوری اسلامی را به عنوان تصمیم‌گیر در انتخاب نماینده ایران به رسمیت می‌شناسد. به نوشته ورایتی، بنیاد فارابی «آشکارا هنوز مناسبات خوبی با آکادمی اسکار دارد».
ورایتی همچنین با مروری بر فیلم‌های معرفی شده از سوی چین در سال‌های اخیر به اسکار می‌نویسد که همگی آنها مضامین تبلیغی حکومت این کشور را دارند و این نحوه انتخاب باعث عدم معرفی فیلم‌های تقدیر شده ساخته فیلمسازان منتقد و محرومیت آنها از رقابت در اسکار شده است.
در گزارش ورایتی به نامه‌های دو سال اخیر کانون فیلمسازان مستقل ایران به آکادمی اسکار برای درخواست تجدیدنظر و تغییر نحوه انتخاب فیلم نماینده ایران در اسکار اشاره کرده و نوشته آکادمی این نامه‌ها و درخواست‌های مشابه دیگر ازجمله از سوی فیلمسازانی چون بهمن قبادی را بی‌پاسخ گذاشته است.
گزارش ورایتی در حالی منتشر شده که تعداد تماشاگران فیلم «دانه انجیر معابد» در پایان سومین هفته اکرانش در فرانسه به مرز ۴۰۰ هزار نفر رسیده است و فروش آن در مرز ۳ میلیون یورو معادل ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار قرار دارد. اکران این فیلم در آمریکا قرار است از اواخر آبان ماه آغاز شود و آلمان نیز از اواخر سال جاری میلادی این فیلم را اکران خواهد کرد.
ورایتی در تازه‌ترین پیش‌بینی‌اش از نامزدهای اسکار، «دانه انجیر معابد» را علاوه بر بخش بهترین فیلم بین‌المللی، جزو ۵ نامزد نهایی بخش بهترین فیلمنامه غیراقتباسی هم قرار داده است. هالیوودریپورتر هم در کنار قطعی دانستن نامزدی این فیلم در بخش بهترین فیلم بین‌المللی و شانس بسیار بالای آن در بخش بهترین فیلمنامه غیراقتباسی، محمد رسول‌اف را بخت نهم نامزدی در بخش بهترین کارگردان معرفی کرده است.
@babakgha

‌1⃣
چند روز از نخستین سالگرد سلاخی شدن داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر می‌گذرد. چه در مراسم مختلف سالگرد، چه در پیام‌های همنسلان و دوستان مهرجویی مانند مسعود کیمیایی و بهمن فرمان‌آرا، چه در گفتگوهایی که به همین مناسبت برگزار شد، ده‌ها زمینه‌ی عاطفی و حقوقی و امنیتی مطرح شد که خلاصه‌اش، مطالبه و پرسشگری در پرونده‌ی‌ قتل بود. خطابش به مسئولان مختلف بود و حرفش این که هیچ چیز روشن نشده و ماستمالی فایده‌ای ندارد.
@amiropouria
ادامه دارد ... 👇

2⃣
این کاری‌ست که در طول یک سال، در صدها ویدئو و نامه و اعتراض رسمی یا شخصی نیز انجام دادیم. از ویدئوهای متعددی که شخصاً در کانال یوتوبی‌ام کار کردم تا نامه‌ی سینماگران معترض به روند دادگاه بررسی قتل که اواخر سال ۱۴۰۲ منتشر شد و چنان محکم بود که در نوروز ۱۴۰۳ برایم اتفاقی امیدوارکننده به شمار می‌رفت.
@amiropouria
ادامه دارد... 👇

3⃣
همان طور که نامه‌ی ایفما (کانون فیلمسازان مستقل ایران) به آکادمی اسکار بابت نبود نام و تصویر مهرجویی در بین درگذشتگان سال ۲۰۲۳ میلادی یا هر آن چه در طول نمایش مستند "الماس در گام لامینور/ گرفتگی غروب" ساخته‌ی حسن صلح‌جو محصول بی‌بی‌سی فارسی رخ داد، یکسر معطوف به همین بود که بگوید و بگوییم فاجعه‌ای به عظمت خون ریختن و جان باختن، آن هم در مورد کسی چون او، با انگیزه‌های سخیف و دلایل پرت و پلایی که پلیس و محکمه اعلام کرده‌اند، سر و تهش هم نمی‌آید.
@amiropouria
ادامه دارد... 👇

4⃣
پس روی تمام این بحث‌ها و اعتراض‌ها به نهادهای ذیربط بود. از خودتان بپرسید: چطور می‌شود این همه اعتراض و پرسش خطاب به سیستمی طرح شود و هیچ کس برای هیچ گونه پاسخی، به خودش زحمت ندهد؟! آیا سکوت بی‌معنای تمام دستگاه‌های حکومتی در مقابل این حجم از انتقاد و سؤال، دلیل آشکار دیگری بر بطلان نتایج تحقیقات قوای قضایی و انتظامی نیست؟
@amiropouria
بخش آخر یادداشت در ادامه می‌آید 👇

6⃣

همین که آقایان به روی خودشان نمی‌آورند و فقط به قول بهمن فرمان آرا "دعوت به سکوت" می‌کنند، آیا نشان نمی‌دهد که می‌خواهند همه به قول مسعود کیمیایی در وضع و حالی باشیم که بتوان پرسید: "مگر من زنده‌ام؟"

@amiropouria

#داريوش_مهرجویی #وحیده_محمدی_فر #کانون_فیلمسازان_مستقل_ایران #ماهنامه_فیلم_امروز #نخستین_سالگرد #بهمن_فرمان_آرا #مسعود_کیمیایی #قوه_قضاییه #نیروی_انتظامی #مطالبه_گری #پرسشگری #کانال_یوتوب_امیر_پوریا

با قابل تماشا شدن فیلم «دانه‌ی انجیر معابد» ساخته‌ی محمد رسول‌اف در ایران، نوعی دوگانه‌ی قابل پیش‌بینی در بین مردم و اهل هنر (یا مدعیان هنر) بر سر آن شکل گرفته است: برای تماشاگر بدون پیش‌فرض، این فیلم دوران بسیار مهمی از گذشته‌ی نزدیک را در روزهای اوج مبارزات «زن زندگی آزادی» ترسیم و جزییات برخوردهای بین هر «انسان ایرانی» و هر «ایرانی ِ انسان» با عمله‌ی حکومت را ثبت می‌کند. مردم به سادگی دلشان خنک می‌شود، آه می‌کشند، خشم می‌ورزند و آرزوی اتمام این دوران و رسیدن به تغییر بزرگ را تا تصاویر پایانی نویدبخش فیلم، در سر و دل می‌پرورانند. شماری از دوستان اهل سینما اما تصور می‌کنند در این دوران و شرایط، همچنان باید با معیارهای زمان تماشای «رزمناو پوتمکین» یا «پیروزی اراده» به تماشای فیلم بنشینند. یعنی به تفکر و زاویه‌ی نگاهش کاری نداشته باشند و مثلاً این قدر جزم‌اندیش باشند که نفهمند چیزی که بهش می‌گویند «مقدمه‌ی طولانی تا پیش از گم شدن اسلحه»، اصلاً مقدمه یا فرع یا حاشیه نیست؛ بلکه اصل و اساس ماجراست و همان تقابل‌ها، همان در مسیج با هم حرف زدن دو دختر یک خانواده‌ی محجبه‌ی حکومتی‌ست که به کنش و واکنش‌های نیمه‌ی دوم و پرالتهاب فیلم می‌رسد.
برای اندکی بهتر دریافتن این که فیلم چگونه روزها و رازهای زندگی ایرانیان واقعی و ایستاده در مقابل حکومت را تصویر می‌کند اما به عنوان نماینده‌ی آلمان در اسکار پیش رو شرکت می‌کند، حرف‌های ستاره ملکی بازیگر نقش ثنا در فیلم را در ویدئویی که در کانال یوتوبی‌ام آورده‌ام، بشنوید. ویدئویی که به لطف ادیسون فیلم‌هاب در شهر پراگ، بعد از گفتگوی آنلاین تماشاگران فیلم «دانه‌ی انجیر معابد» با ستاره ملکی، با موافقت مهمان و برپاکنندگان برنامه در اختیارم قرار گرفت، اندکی تدوین شد (که بخش‌های ترجمه به زبان چکی، زمان آن را برای مخاطب فارسی‌زبان طولانی‌تر نکند) و تقدیم شد


https://youtu.be/XdBY_UeHWq8


@amiropouria

سوءاستفاده‌ی تبلیغاتی یک فیلم در آستانه‌ی اکران از افسانه بایگان و ممنوع‌‌الکاری او!

@amiropouria

یادداشت امیر پوریا در ادامه می‌آید👇

فیلمی اکران شده یا قرار است اکران شود. خبرش به چشمم خورد. نه دقیق می‌دانم و نه می‌شناسم. نه برایم اهمیتی دارد‌ و نه آن قدر خام‌اندیشم که تصور کنم در این دوران و شرایط، با فیلمی که زیر همان قوانین نظارتی و حجاب زورکی و محدوده‌ها می‌نشیند، ممکن است چیز قابل اعتنایی هم شکل بگیرد (هر کدامتان که داعیه‌ی سینماشناسی دارید، از محصولات سینمای دارای مجوز و قابل اکران بعد از انقلاب ۱۴۰۱ اگر حتی یک نمونه می‌شناسید که بتوانید بگویید ندیدنش به معنای از دست دادن بخش مهمی از تاریخ سینمای ایران است، اسم ببرید. وضعیت برزخی، جایی برای پدید آمدن فیلم درست، باقی نمی‌گذارد).
اما به آن فیلم در دست اکران برگردیم. چیزی که درباره‌اش کُفرم را درآورده و ناسزاهایی را سزاوار گروه سازندگان و مبلغانش کرده، این است که در تبليغاتش آورده‌اند: "فیلم خداحافظی افسانه بایگان با سینما". عجب وقاحتی! یک خانم بازیگر، احتمالاً پیش از شهریور ۱۴۰۱ و پیش از "زن زندگی آزادی"، با حجاب اجباری در فیلمی بازی کرده و حالا که دیگر در جایگاه یک "انسان ایرانی و ایرانی ِ انسان"، حاضر نیست به سر کردن این اجبار به عنوان پیش‌-شرط جلوی دوربین رفتن تن دهد، صاحبان فیلم از تصمیم و عزم خانم بایگان برای تبلیغ کارشان استفاده/سوء استفاده می‌کنند. انگار در این "آخرین" بودن، سهمی داشته‌اند که حالا ممنوعیت و سرکوب او را عامل تبلیغ فیلمشان می‌گیرند!

آیا کسی به آنها گفته چنین کنند؟ آیا مجبور و تحت فشار بوده‌اند که این را بگویند؟ آیا این شرطی بوده که برایشان گذاشته‌اند تا به فیلمی با بازی خانم بایگان، پروانه‌ی نمایش داده شود؟ به هیچ وجه. سازمان سینمایی و وزارت ارشاد کنونی که رسماً با وزارت اطلاعات فرقی ندارد و با عوض شدن دولت هم "اقتضای حکومت" تغییری نمی‌کند. مجموعه‌ی سانسورچی و عوضی، همچنان عوضی‌ست و عوض نمی‌شود. اما این خبط تبلیغاتی، اصلاً از گور آنها بلند نشده. فکر خود صاحبان فیلم است که سوءاستفاده‌گری و حتی توهین‌ نهفته در این تمهید تبلیغی، حالیشان نیست.

وقتی بنیان مجموعه‌ای (اینجا مجموعه‌ی صدور مجوز و تمام چارچوب‌هایش) در لجنزار بنا شده باشد، از کوچک‌ترین شاخ و برگ‌هایش هم لجن می‌چکد.

#افسانه_بایگان #حجاب_اختیاری #نه_به_حجاب_اجباری #سینمای_اکران #سینمای_دارای_مجوز #وزارت_ارشاد #سازمان_سینمایی #سانسور #سرکوب #زن_زندگی_آزادی #انقلاب۵۷ #انقلاب۱۴۰۱ #فرق_می_کنه_کی_رئیس_جمهور_باشه !!