انگار بودم دربست سرکار
سرم رفته رسما لب دار

مث بریدن دست با کاغذ درد نبودنت عمیق نیست ولی کلافم میکنه.

گَر قیآمت قِصه باشَد مَن کجا بینَم تو را.

يك روز ميايي كه من ديگر دچارت نيستم از صبر ويرانم ولي چشم انتظارت نيستم

حيف فكر و خيالا به جا عشق تو برام موند :)

كه باورم نميشه…

چشد آن همه پيمان
كه از آن لب خندان
بشنيدم و هرگز
خبرى نشد از آن!

رفته است و مهرش از دلم نمى رود
اى ستاره ها چه شد كه او مرا نخواست؟

من همان رودم كه بهر ديدنت مرداب شد
خاطرم هر لحظه از انديشه ات بيتاب شد
سينه خشكيد و خيالت در سرم آشوب كرد
خاطرت در شام تاريك دلم مهتاب شد
يك نگاهم كردى و دنياى من آوار گشت
چشم شب هاىم دگر بعد از غمت بيخواب شد
آتشى در جانم افتاد و غمت بيداد كرد
ديده ام هرشب به يادت غرق در سيلاب شد
از خيالت گرچه رفتم خاطرت جاويد گشت
چهره تابان تو در سينه من قاب شد.

خوم زانمو خداى خوم چه كيشاس دلگم.

دلمو کشتنُ آشناعه قاتلُ . . .

تو روشناييم ولى تاريكى مطلقم.

عاقبت جان مرا اين همه غم ميگيرد
دست من نيست به كلامى گريه ام ميگيرد
طعنه بر اين دل شبگرد خرابم نزنيد
شب به شب كوچه به كوچه دل من ميميرد

هركه در آتش نرفت
بى خبر از سوز ماست

تو مثل يه لكه خون رو پيرهن سفيدمى

موندم تو دوراهى حتى كمكم نكرد هيچ خدايى