‏خداحافظی، اندکی مردن است.

- اسماعیل فصیح

گَه چون کبوتر پر زنان آهنگِ بامَت می کنم...

-مولانا

من از لغزش قلب تو، من از نفس های تند دیوار، فهمیده بودم که این خط، به شعری نمی رسد...

-سپیده آقاپور

گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود
وآن چنان پای گرفته‌ست که مشکل برود

-سعدی

چونان صاعقه‌ای بر من فرود آمدی و‌ دو نیمم کردی؛ نیمی که دوستت می‌دارد و نیمی دیگر که رنج می‌برد به خاطرِ نیمه ای که دوستت دارد...

-غادة السمان

اهل امروزم ولی دردی که دارم تازه نیست.

-سجاد سامانی

کس دل به اختیار به مهرت نمی‌دهد
دامی نهاده‌ای که گرفتار می‌کنی

-سعدی

لبخند می‌زدم که نفهمند عاشقم
شادی نقاب بود و کسی باورش نشد...

-مجید ترکابادی

دلخوشی‌ها را هراسِ رفتنت، دلشوره کرد...

هوا بد است. تو با كدام باد می روی؟ چه ابر تيره‌ای گرفته سينه تو را كه با هزار سال بارش شبانه روز هم دل تو وا نمی‌شود ...

-هوشنگ ابتهاج

بیچاره دل که هیچ ندید از گذار عمر...

شادم تصور می‌كنی وقتی ندانی
لبخندهای شادی و غم فرق دارند...

ناله را هرچند می خواهم که پنهانی کشم
سینه می گوید که من تنگ آمدم ، فریاد کن!

یادت هست؟ رو‌به‌روی دریا نشسته بودیم و دریا رفته بود برایمان موج بیاورد...

-گروس عبدالملکیان

گفتم مرو رفتی و بد، بیراه رفتی...

‏عاشق شدن مثل گوش دادن صدای پیانو تو یه کافه شلوغه؛ اگه بخوای به اون صدای قشنگ گوش کنی، باید چشاتو ببندی و از همه صداها بگذری!

-روزبه معین

برو گشت هايت را بزن! راه هايت را برو، دست هايت را بگير، برگردی چای هم دم كشيده...

-صابر ابر‍ 

غم فرستاده عشق است، عزیزش دارید
که غریب است، از اقلیم وفا می‌آید

-طالب آملی

جنگلی بودیم، شاخه در شاخه، همه آغوش، ریشه در ریشه، همه پیوند. و اینک انبوه درختانی تنهاییم...

-هوشنگ ابتهاج

و یک‌روز فهمیدیم «عزیزم» نام کوچک هیچ‌کداممان نیست و شام خوردن زیرِ نور شمع چشم‌هایمان را کم‌سو می‌کند.
سقف، بهانه‌ی مشترکی بود که باید از هم می‌گرفتیم و تاریکیِ موّاجِ خانه را به دو نیم می‌کردیم.
تاریکی از دیوارهای شیشه‌ای نشت کرده بود و ما دو حبابِ کنار هم بودیم که می‌ترسیدیم هنگام یکی شدن نبینیم کداممان نابود می‌شود...

-لیلا کردبچه