...
اینجا تمام دیده‌ها در انتظار است
اینجا تسلی دادنِ دل افتخار است
اینجا اگر ساحل شدی بی‌انتهایی
اینجا اگـــر لنــگر فکنـــدی ناخـدایی
@Zahra
اینجا تمام دیده‌ها در انتظار است
اینجا تسلی دادنِ دل افتخار است
اینجا اگر ساحل شدی بی‌انتهایی
اینجا اگـــر لنــگر فکنـــدی ناخـدایی
@Zahra
...
مهم نیست انسان کجا بدنیا میاد مهم اینه ک انسان به کجا میره و چه کاری انجام میده و چقدر باعث پیشرفت جامعه و بشریت میشه.
@Zahra
مهم نیست انسان کجا بدنیا میاد مهم اینه ک انسان به کجا میره و چه کاری انجام میده و چقدر باعث پیشرفت جامعه و بشریت میشه.
@Zahra
Forwarded from Tanha | تنها | Alone
شیرین‌تر از این چیست که با قندِ لب دوست
دور از غم و اندوه جهان ، چای بنوشی !
شیرین‌تر از این چیست که با قندِ لب دوست
دور از غم و اندوه جهان ، چای بنوشی !
...
علّامه محمدتقی جعفری می‌گفتند: برخی از جامعه شناسان برتر دنيا در دانمارک جمع شده بودند تا پيرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع اين بود: «ارزش واقعی انسان به چيست؟»
برای سنجش ارزش بسياري از موجودات، معيار خاصی داريم. مثلاً معيار ارزش طلا به وزن و عيار آن است. معيار ارزش بنزين به مقدار و کيفيت آن است. معيار ارزش پول پشتوانه آن است؛ اما معيار ارزش انسان‌ها در چيست؟
هر کدام از جامعه‌شناسان، سخنانی گفته و معيارهای خاصی ارائه دادند. هنگامی که نوبت به بنده رسيد، گفتم: اگر می‌خواهيد بدانيد يک انسان چقدر ارزش دارد، ببينيد به چه چيزی علاقه دارد و به چه چيزی عشق می‌ورزد. کسی که عشقش يک آپارتمان دو طبقه است، در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشين است، ارزشش به همان ميزان است. اما کسی که عشقش خداوند است، ارزشش به اندازه خداست.
علامه فرمودند: من اين مطلب را گفتم و پايين آمدم. وقتی دیگر جامعه شناسان سخنان من را شنيدند، برای چند دقيقه روی پای خود ايستادند و تشویق کردند.
هنگامی که تشويق آن‌ها تمام شد، من دوباره بلند شدم و گفتم: عزيزان، اين کلام از من نبود، بلکه از شخصی به نام علی (ع) است. آن حضرت در کتاب نهج‌البلاغه مي فرمايند: «قِيمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ»؛ «ارزش هر انسانی به اندازه چيزی است که دوست می‌دارد و آن را خوب می‌داند»
به قول مولانا:
تا در طلب گوهر کانی کانی
تا در هوس لقمهٔ نانی نانی
این نکتهٔ رمز اگر بدانی دانی
هر چیز که در جستن آنی آنی
@Zahra
علّامه محمدتقی جعفری می‌گفتند: برخی از جامعه شناسان برتر دنيا در دانمارک جمع شده بودند تا پيرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع اين بود: «ارزش واقعی انسان به چيست؟»
برای سنجش ارزش بسياري از موجودات، معيار خاصی داريم. مثلاً معيار ارزش طلا به وزن و عيار آن است. معيار ارزش بنزين به مقدار و کيفيت آن است. معيار ارزش پول پشتوانه آن است؛ اما معيار ارزش انسان‌ها در چيست؟
هر کدام از جامعه‌شناسان، سخنانی گفته و معيارهای خاصی ارائه دادند. هنگامی که نوبت به بنده رسيد، گفتم: اگر می‌خواهيد بدانيد يک انسان چقدر ارزش دارد، ببينيد به چه چيزی علاقه دارد و به چه چيزی عشق می‌ورزد. کسی که عشقش يک آپارتمان دو طبقه است، در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشين است، ارزشش به همان ميزان است. اما کسی که عشقش خداوند است، ارزشش به اندازه خداست.
علامه فرمودند: من اين مطلب را گفتم و پايين آمدم. وقتی دیگر جامعه شناسان سخنان من را شنيدند، برای چند دقيقه روی پای خود ايستادند و تشویق کردند.
هنگامی که تشويق آن‌ها تمام شد، من دوباره بلند شدم و گفتم: عزيزان، اين کلام از من نبود، بلکه از شخصی به نام علی (ع) است. آن حضرت در کتاب نهج‌البلاغه مي فرمايند: «قِيمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ»؛ «ارزش هر انسانی به اندازه چيزی است که دوست می‌دارد و آن را خوب می‌داند»
به قول مولانا:
تا در طلب گوهر کانی کانی
تا در هوس لقمهٔ نانی نانی
این نکتهٔ رمز اگر بدانی دانی
هر چیز که در جستن آنی آنی
@Zahra
Forwarded from Tanha | تنها | Alone
۱۱ تا پیرهن امضا کردم دادم همسایه‌ها گفتم اگه یه وقت معروف شدم شما اینا رو بفروشین بزنین به یه زخمی.
همسایه واحد ۹ گفت: برا خودتم یکی نگه میداشتی تو سرما نچایی.
از کتاب خاطرات دیگو مارادونا.
۱۱ تا پیرهن امضا کردم دادم همسایه‌ها گفتم اگه یه وقت معروف شدم شما اینا رو بفروشین بزنین به یه زخمی.
همسایه واحد ۹ گفت: برا خودتم یکی نگه میداشتی تو سرما نچایی.
از کتاب خاطرات دیگو مارادونا.
Forwarded from Tanha | تنها | Alone
اصلیه همونیه که وسط پایتخت نگاه کردن هم جواب تکستو میده.
اصلیه همونیه که وسط پایتخت نگاه کردن هم جواب تکستو میده.
Forwarded from Tanha | تنها | Alone
از دادن کتابی به دیگری که زیر جملاتش خط کشیده‌ام، خجالت می‌کشم .
گویی که زخم‌هایم را به دیگری داده باشم
انگار که بگویم:
«ببین! این قسمت از زخم‌هایم خیلی درد می‌کند»
تورگوت اویار
از دادن کتابی به دیگری که زیر جملاتش خط کشیده‌ام، خجالت می‌کشم .
گویی که زخم‌هایم را به دیگری داده باشم
انگار که بگویم:
«ببین! این قسمت از زخم‌هایم خیلی درد می‌کند»
تورگوت اویار