«فرقی نمی‌کند که نویسنده، مورخ یا دانشمند علوم اجتماعی باشید. مادامی که مایلید آن چه را که دیدنش مجاز است ببینید و از آن چه مجاز نیست رو برگردانید، با قدرت، شهرت و ثروت پاداش خواهید گرفت؛ مادامی که مایلید برای آن چه باید ستوده شود، سرود ستایش بخوانید و به آن چه باید مسکوت بماند بی‌محلی کنید. به بیان دیگر، نسیان ما ورزشی با حمایت حکومتی است.»

جمهوری خلق نسیان: تجدید دیدار با تیان‌آنمن/ لوییزا لیم/ مسعود یوسف‌حصیرچین/ نشر ققنوس

https://www.tg-me.com/yusefmasoud

🎧 پادکست رصدخانه اقتصاد

اپیزود نهم: «تحریم و تورم در گردنه انتخابات»

این اپیزود به بررسی نقش انتخابات در بهبود چالش‌های اقتصاد ایران پرداخته است

👤کارشناس این برنامه: پویا جبل عاملی، سردبیر روزنامه دنیای اقتصاد


🔗 دسترسی کست‌باکس


© دنیای اقتصاد

◽️@utfinance◽️

👤 حشمت فلاحت‌پیشه

/نماینده ستاد پزشکیان و نماینده پیشین مجلس/

«این مردم این‌بار به شرطی میان، که بگویند آقا اگر نفت ۷ برابر فروخته میشه نسبت به زمان ترامپ، این نفت پولش کجاست؟ چرا توی سفره ملت نمیاد؟ تو مدیون ملتی، این پول حق‌الناسه،
نه حق سوریه، عراق، لبنان، فلسطین.»

◽️@utfinance◽️

👤 داود سوری
اقتصاددان و استاد اخراجی دانشگاه شریف

روز جمعــه 15 تیــرماه پای صندوق‌های رای حاضــر شویم و بار دیگــر با رای خــود فریاد بزنیــم که خیــر، ما مردم ایران توسعه می‌خواهیم، ما مردم ایران ضمن حفظ استقلال و بزرگــی خود می‌خواهیم بخشی از جامعه جهــانی باشیم و چون گذشته در هدایت آن نقش داشته باشیم،
ما شایسته زندگــی هم‌سنگ با بسیاری از همسایگان‌مان هستیم، ما از بلوغ کافی در استفاده از تکنولوژی برخورداریم و می‌خواهیــم ببینیم که فرزندان مستعدمان پرچمـدار توسعــه آن هستند، ما از سیاست های باری به هر جهت، از سیاست‌های آزمــوده نشده و غیــر علمی خسته شده‌ایم و برای آخرین بار اعلام می‌کنیم
ایـــران آزمایشگاه باورهای وهم‌آلود شما نیست!

◽️@utfinance◽️

👤 بهاره هدایت

«میدان، این زمین سیاست دولتی در ایران پیشاپیش تصرف شده و چیزی برای تصرف اصلاح‌طلبی یا دیگری وجود ندارد.»


◽️@utfinance◽️

👤 پدرام سلطانی

«نه دوم»

در دور نخست یکی از ۶۰ درصدی بودم که رأی ندادند و «یک نه بلند» در نفی هر آنچه بر آنان تحمیل شده سر دادند.
این کنش بزرگ ایران را در مسیری جدید قرار داده است.

فردا «نه دوم» را به خطری بزرگ و تسلط ویرانی‌خواهان پای صندوق رأی خواهم گفت.
به پزشکیان رأی می‌دهم.

رأی من با علم به این است که پزشکیان گره‌گشای چالش‌های بزرگ ایران نیست، او یا هرکس دیگر نخواهد توانست در چارچوب این ساختار ضدتوسعه و ضدآزادی برای ایرانی چاره‌ساز شود.

رأی من نه مشروط است و نه در تأیید کسی یا چیزیست، یک رأی اعتراضی به تحمیل شری بزرگتر بر ماست.

‏با احترام به جریان تحول‌خواهی کشور که رهبرانش در زندان و‌ حصرند و با پای فشردن به باور زن، زندگی، آزادی، همواره و پس از این هم در صف خواستاران تغییر باقی خواهم ماند.

◽️@utfinance◽️

📈 روند

نرخ تورم

با برجام و بدون برجام

◽️@utfinance◽️

📈 روند

تغییرات قیمت کالاهای اساسی
در دولت اول حسن روحانی و دولت ابراهیم رئیسی

◽️چای خارجی
◽️پنیر
◽️برنج ایرانی
◽️گوشت گوسفند
◽️گوشت مرغ

◽️@utfinance◽️

◽️ توئیت

👤 صادق الحسینی

می‌گویند: «خدا کند روسیاه نشیم با تشویق مردم به رای به پزشکیان»
ما میدونیم چه توصیه‌ای کردیم. با عقل سرد رای میدیم. انتظارمون فقط دور شدن رادیکالیسم برای ۸ سال دیگره. انتظارمون حداقلیه. به محض انتخاب نشدن رادیکالها کار ما تمومه. آنموقع نقد به منظور ریل گذاری پزشکیان شروع میشود.

با عقلی سرد، چشمانی اشکبار و دستانی لرزان رای میدهیم. رای میدهیم به آخرین کورسوی امید سیاست در ایران. می‌دانیم چه می‌کنیم. انتظار معجزه نداریم. برای دفع شر رادیکالیسم آمده‌ایم. #پزشکیان رئیس‌جمهور شود از روز اول پاسخگویش خواهیم کرد. هیچ تعارفی نداریم.

◽️@utfinance◽️

📄 یادداشت

👤 مهدی افشارنیک

شما نمی‌دانید چه جریان مخوف و ضدتوسعه‌ای در نفت حاکم بود و امروز روز مصیبت‌شان است و باید بروند. خالص سازی بین نیروهای متخصص کمترین کارشان بود، رواج مناسک خاص مذهبی و ترویج شکلی عجیب از موعود گرایی مهم ترین ماموریت این تیم بود.
تیمی که آدم‌های مهمش از باند سعید جلیلی بودند و ‏جلیل سالاری، مرتضی شاهمیرزایی و خجسته مهر، هیچ اهتمامی به توسعه نفت نداشتند، اینان صادرات سه میلیارد دلاری بنزین را گرفتند و ایران را وارد کننده بنزین کردند، تولید گاز در کشور را به ناترازی کشاندند، رکورد سه ماه حفاری در دریا را به یکسال رساندند و توقف تولید پتروشیمی در زمستان‏ اینان خود را موظف به آماده سازی موعود و ظهور عن‌قریب امام زمان می‌دانستند و وظایف ساده و روتین خود را کامل فرو گذاشته بودند، برای سالاری تولید بنزین اصلا مهم نبود حتی بنزین‌های آلوده را مجوز داد و ایران را وارد کننده بنزین کرد، شاهمیرزایی که اصلا هیچ. رسما آمده بود قرائتی عجیب از تاریخ و دین و‌ فرهنگ به دست‌دهد، اما تأمین گاز و برق پتروشیمی‌ها اصلا به کتفش نبود، خجسته مهر مدیرعامل شرکت نفت همین طور، وزیر نفت برای مسجد جمکران، ساخت زائر سرا در مشهد، ساخت خانه برای طلاب جهرم هزینه میکردند اما برای آب و هوای شهرهای نفتی مثل هویزه و سوسنگرد پول نداشتند.
سه سال نفت در دست کسانی بود که رسما ضد توسعه، رسما ضد فرایند هرگونه سرمایه گذاری و چاکرمآب در مقابل روس‌ها بودند و این رای مردم تاثیرات شگفتی در سرنوشت نفت کشور رقم می‌زند.

◽️@utfinance◽️

📄 یادداشت

راست ایستادن و چپ اندیشیدن؛ آیا اصلاحطلبان از دنده چپ برخاسته‌اند؟

👤 شاهین کارخانه

سال 1384 و پس از پایان دولت محمد خاتمی، اصلاحطلبان دولت را به محمود احمدی‌نژاد واگذار کردند. فردی که با حمایت نواصولگرایان ابتدا شهردار تهران و سپس رئیس جمهور شد. برخی اصلاحطلبان علت شکست را در انشقاق و عدم وحدت خود دیدند اما تحلیل‌گرانی نیز معتقد بودند غفلت اصلاحطلبان از عدالت اجتماعی، بی‌توجهی به مطالبات طبقات پایین و در نهایت دور شدن از خاستگاه «چپ» این گروه سیاسی عامل اصلی شکست آن‌هاست. حتی سال 1392 نیز که اصلاحطلبان با کاندیدای میانه‌رو و اعتدالی –حسن روحانی- به قدرت بازگشتند، در واقع با راست میانه ائتلاف کرده بودند و به قولی از دنده راست برخاستند.

خروج آمریکا از برجام و نارضایتی رأی دهندگان از عملکرد سیاسی دولت دوم حسن روحانی، شیوع کرونا و غیاب کاندیدای اصلاحطلب در انتخابات سال 1400، شرایط را برای برآمدن ابراهیم رئیسی مهیا کرد. فردی که با نواصولگرایان و جبهه پایداری در ائتلاف بود.

اما گسترش مشکلات اقتصادی، عدم احیای برجام و اعتراضات گسترده سال 1401 دولت سیزدهم را هم به شکست کشاند. با مرگ ابراهیم رئیسی، انتخابات زودهنگام اصولگرایان را غافلگیر کرد و در نهایت انتخابات را به چهره‌ی چپ‌گرای اصلاحطلبان واگذار کردند. در بزنگاهی که نواصولگرایان ائتلاف نکردند و نامزد جبهه پایداری بالاتر از محمدباقر قالیباف به دور دوم رفت، در دور دوم انتخابات، بسیاری از نخبگان، اقتصاددانان و فعالان سیاسی از طیف‌های مختلف راست و چپ از مسعود پزشکیان حمایت کردند. از موسی‌ غنی‌نژاد تا یوسف اباذری، از مسعود نیلی و محمد طبیبیان تا فرشاد مومنی و محسن رنانی، از مصطفی محقق داماد و رضا داوری اردکانی تا عبدالکریم سروش و همایون کاتوزیان از مسعود پزشکیان حمایت کردند. اما حامیان ستادی او چهره‌های اعتدالی شاغل در دولت روحانی، احزاب جبهه اصلاحات به ویژه حزب اعتماد ملی، وبسایت انصاف نیوز، روزنامه‌های شرق، اعتماد، هم میهن و سازندگی بودند. محمدجواد ظریف، محمدجواد آذری جهرمی، حسین عبده تبریزی، علی طیب‌نیا و سیدرضا صالحی امیری نیز نزدیک‌ترین مشاوران او در کمپین انتخابات بودند.

در کارزار انتخابات ریاست جمهوری، مسعود پزشکیان، در شعارهای سیاسی و اجتماعی خود در موضعی محافظه‌کارانه ایستاد و در حوزه اقتصاد بر دو شعار «حق» و «عدالت» تأکید کرد. او معتقد است دولت باید در حوزه سلامت و آموزش نگاه کالایی نداشته باشد و این حوزه‌ها را به بازار نسپارد. در عین حال مشاوران اقتصادی او –مانند حسین عبده تبریزی و علی طیب‌نیا- چهره‌هایی آکادمیک و بازارگرا هستند که مواضع آن‌ها در گفتار پزشکیان انعکاس داشت. به نظر می‌رسد مواردی چون لزوم پذیرش FATF، آزادی واردات خودرو، سپردن قیمت ارز به بازار و تک نرخی کردن آن و باز کردن درهای تجارت آزاد که در گفتار پزشکیان شنیده شد متأثر از این مشاوران باشد.

با این همه، مسعود پزشکیان به جناح چپ اصلاحطلبان تعلق دارد. در کمپین تبلیغاتی او بر ساده زیستی و پاک دستی او تأکید می‌شد. او در مناظره‌های انتخاباتی بارها به نهج‌البلاغه ارجاع می‌داد و به ساخت خانه‌های بهداشت روستایی با روش جهادی و با مشارکت عملی خود و پسرانش افتخار می‌کرد. حتی نحوه لباس پوشیدن وی نیز برای هواداران او نشانی از سادگی داشت. در عین حال او از وحدت و وفاق داخلی صحبت کرد و بارها بر اجرای سیاست‌های کلی ابلاغی مقام رهبری تأکید کرد. پزشکیان در سمت راست ایستاد اما چپ اندیشید. آیا این راهبرد موجب توفیق او در ایجاد انسجام و وحدت داخلی خواهد شد؟ پزشکیان با چالش‌های زیادی روبه‌روست؛ مجلس با او همسو نیست، احیای برجام بسیار دشوار شده است، نارضایتی‌های اجتماعی و اقتصادی زیاد است و احتمال رییس جمهوری دونالد ترامپ در امریکا بالاست. آیا «اصلاحطلبی با کاپشن بهاری» توان حل تعارضات داخلی و مناقشات بیرونی را خواهد داشت؟

◽️@utfinance◽️

📄 یادداشت

پبروز واقعی این  انتخابات: جنبش مردم تحول خواه و گفتمان «زندگی همچون کشورهای توسعه یافته»

👤 مصطفی مهرآیین

پیروز واقعی این انتخابات مردم تحول خواهی هستند که مبتنی بر آگاهی تاریخی خود که اکنون می‌توان نام گفتمان «زندگی توسعه یافته» بر آن گذاشت به وضعیت موجود کشور «نهم گفتند.
آنان در این مسیر نه نیاز به رهبری داشتند و نه نیاز به ایدئولوگ. رهبر آنان در این مسیر ادراک آنان بود از زشتی نهفته در اتفاقات ۹۶، اتفاقات ۹۸، اتفاقات جنبش زن، زندگی، آزادی، سقوط هواپیمای مسافربری، ریختن ساختمان در آبادان، حمله به مدارس دخترانه و بالاخره زشتی نهفته در فقر اقتصادی و زندگی شرمسارانه... .

مردم مبتنی بر همین ادراک نشان دادند که خواهان زندگی عقلانی همچون کشورهای توسعه یافته هستند. آن‌ها اکنون تبدیل به نیرویی شده‌اند که برای سیاست شرط می‌گذارند. تا قبل از این سیاست به مردم می‌گفت پیامد کارهای من خیر شماست، اما اکنون مردم می‌گویند شروط ما برای تو امکان ماندن می‌دهد و اکنون شرط ما یک چیز است: ساختن ایران مدرن و توسعه یافته.

حالا سیاست است که باید این کار را ممکن کند و گرنه مردم بار دیگر این سیاست را بی‌معنا خواهند ساخت: چه با رای ندادن چه با پیگیری عملی مطالباتشان. این انتخابات پیروزی مردم تحول خواه بود چون سرمایه اجتماعی آن‌ها را چندین برابر ساخت و با ایجاد پیوند عمیق انسانی میان آن‌ها از آن‌ها یک «مردم» ساخت. اکنون نوبت نخبگان این جامعه است که گفتمان مردم را تئوریزه کنند و با روشن ساختن ابعاد مفهومی و نظری آن به قانون شدن آن کمک نمایند: گفتمان «زندگی پیشرفته» مردم باید تبدیل به قانون اساسی این کشور شود. مردم هم باید نسبت به آگاهی تاریخی خود در خصوص نوع زندگی مطلوب مورد نظرشان اندکی بیشتر بیندیشند و خود بکوشند به آن فرم و محتوای روشن ببخشند. زنده باد مردم شریف ایران.

◽️@utfinance◽️

📄 مقاله

ضرورت آموزش تاریخ اقتصاد

👤 علیرضا کتانی

نخستین مورد در مورد اهمیت تاریخ اقتصاد این است که انسان موجودی تاریخ‌مند است و علوم نیز به‌عنوان برسازه‌‌‌هایی انسانی دارای تاریخ هستند. برای مثال یک‌سوال تاریخی می‌‌‌تواند این باشد که چرا علم اقتصاد، به‌عنوان علمی که توجه ویژه‌‌‌ای به مطلوبیت افراد و حداکثرسازی آن دارد، در قرون هجدهم و نوزدهم در اروپا شکل گرفت؟ محققان تاریخی در مورد این موضوع پژوهش‌‌‌های فراوانی انجام داده‌‌‌اند و نتیجه بررسی‌‌‌هایشان نشان می‌دهد که مفهوم فرد به عنوان شهروند دارای حقوق طبیعی در اروپای قرون ۱۸ و ۱۹ جایگاه ویژه‌‌‌ای پیدا کرد.

◽️@utfinance◽️

📄 سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد

👤 پویا جبل‌عاملی / سردبیر

آقای پزشکیان مبارک است اما...

تحریریه گروه رسانه‌ای«دنیای‌اقتصاد» تبریک خود را به رئیس‌جمهوری منتخب ایران، جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان تقدیم می‌کند. ایشان با صداقت و تاکید بر آشتی داخلی و همکاری و تعامل با کشورهای خارجی و پر اهمیت، موسم تغییر را نوید دادند.


رویکردی که همواره از سوی «دنیای‌اقتصاد» به‌عنوان پیش‌شرط‌های اصلاحات اقتصادی مورد توجه بوده است. همچنین پافشاری ایشان بر کار کارشناسی، امر میمونی برای یک رسانه تخصصی است و امیدواریم تا قول ایشان در این خصوص به نتیجه مطلوب رسد. اما...

ما بنا بر مسوولیت و وظیفه خویش، برنامه‌ها و اقدامات دولت منتخب را به نقد خواهیم کشید. آنها را که در راستای آموزه‌های علمی و کارشناسی است، تشویق می‌کنیم و در مقابل آن قسمت از رویکردهایی که تصور می‌کنیم به زیان اقتصاد ملی است، می‌ایستیم. تیترهای چهار سال آینده باید بر پرده ذهن کسانی باقی بماند که می‌انگاشتند یک رسانه تخصصی حاضر به ذبح کار کارشناسی به پای منویات حزبی و جناحی است. آنان که فراموش کرده بودند، تحلیل‌هایی را که در نقد دولت آقای روحانی از این رسانه در شبکه‌های اجتماعی چگونه دست به دست می‌شد. البته ما در دولت آقای پزشکیان، امید بیشتری داریم که روندهای اقتصاد ایران بهبود یابد. اشتیاق وصف‌ناپذیر ایشان برای کار کارشناسی، این بارقه را زنده کرده است که جاماندگی ایران در بیش از یک دهه گذشته نسبت به برخی کشورهای همسایه، قرار است مرتفع شود.

صحبت بسیار است و این روزنامه هیچ روزی را برای ارائه راهکارهای عملی برای ارتقای درآمد سرانه ایرانیان و ایجاد رشد پایدار تلف نخواهد کرد؛ با این وجود در ابتدای کار بیان دو نکته ضروری است. همچنان‌که خود ریاست‌جمهوری منتخب هم اشاره داشته‌اند، در این انتخابات اکثریت پیامی واضح را به همه ما مخابره کردند. بخش قابل توجهی از رای‌دهندگان در دور اول حاضر به رای‌دهی نشدند و در دور دوم نیز رای خود را برای احتراز از وضعیت غیرقابل بازگشت برای کشور، به صندوق ریختند.

دولت و مجموعه نهادهای رسمی باید به این سیگنال از سوی شهروندان توجه کنند. رئیس‌جمهور، مجری کابینه دولتی است که در برابر این گروه نیز پاسخ‌گو است. ای‌بسا به‌دلیل کثرت آنان، نیاز است تا خواسته‌ها و رویکردهای آنان بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد. احترام به خواست این شهروندان و تضمین آزادی‌هایی که منجر به زندگی شرافتمندانه آنان شود، از اولویت‌هایی است که دولت آتی باید به مورد اجرا گذارد و از این طریق اعتماد دوباره آنان را جلب کند. «دست در دست هم نهادن» آن‌گونه که بارها از سوی آقای پزشکیان مطرح شده است با دستان همه مردم میسر می‌شود. امری که شرایط را برای اقدامات اصلاحی که احتمالا با هزینه‌هایی در کوتاه‌مدت همراه است، فراهم می‌کند.

نکته دوم آن است که رئیس‌جمهوری منتخب بارها از اقدام بر مبنای نظر «اجماع کارشناسان» صحبت به میان آورده‌اند. اما این نبوده که مثلا در دولت آقای روحانی نظر کارشناسی مطرح نمی‌شده است، مساله آن است که ساختارها و رویه‌ها باعث شده تا اولویت‌های دیگری فوق نظر کارشناسی قرار گیرد. اولویت‌هایی که مجموعه دولت را به جای کار برای تغییر روند اقتصاد ایران و بالا بردن سطح زندگی شهروندان، به گذراندن امور روزمره تبدیل کرده است.

نقش شخص رئیس‌جمهوری منتخب و اعضای کابینه باید همین تغییر اولویت‌ها باشد؛ امری که ساده نیست و نه تنها رویه‌های موجود ذی‌نفعانی دارد، بلکه بیم از حوادث مشابه آنچه در دو سال گذشته رخ داد، باعث شده است اهداف بلندمدت از روی میز نهادهای دولتی کنار رود و این یکی از علل اصلی تداوم وضعیت موجود اقتصاد است. پس تنها رسیدن به اجماع کارشناسی کافی نیست، بلکه زمینه‌چینی برای اجرای نظر کارشناسی بسی مهم‌تر است.

◽️@utfinance◽️

📄 مقاله

سرگذشت نسخه قرن بیستمی اقتصاد توسعه
/سه انقلابی تاثیرگذار بر اقتصاد سده بیستم میلادی کدامند؟/

👤 مهران خسروزاده

◽️@utfinance◽️

🖥 ویدیوکست

تاریخچه جنبش‌های قرن بیستم؛ از شکست تا موفقیت

👤 علی حجوانی
پادکست ژورنال

◽️@utfinance◽️

📚 معرفی کتاب

مرید راستین

👤 اریک هوفر

کتاب مرید راستین (تاملاتی درباره‌ی سرشت جنبش‌های توده وار)، اثری فلسفی و روانشناسانه نوشته‌ی اریک هوفر است که اولین بار در سال 1951 منتشر شد.
هوفر در این کتاب، به تحلیل و توضیح انگیزه‌ها و علت‌های مختلف و گسترده‌ای می‌پردازد که باعث شکل‌گیری جنبش‌های توده‌ای می‌شوند: اینگونه جنبش‌ها چرا و چگونه آغاز می‌شوند، ادامه پیدا می‌کنند و پایان می‌پذیرند؟ چه شباهت‌هایی، اعم از مشابهت‌های دینی، سیاسی، افراطی، واکنشی و غیره، میان این جنبش‌ها وجود دارد؟ هوفر استدلال می‌کند که حتی زمانی که اهداف و ارزش‌های بیان شده‌ی این خیزش‌ها با هم متفاوت است، شباهت‌های بنیادینی میان آن‌ها وجود دارد و انگیزه‌ها و عوامل محرکه تقریباً همیشه یکسان هستند.
از همین رو، جنبش‌های دینی، ملی گرایانه و اجتماعی، چه افراطی باشند و چه واکنشی، اغلب نوع یکسانی از طرفداران را به سوی خود جلب می‌کنند، یک نوع رفتار را از خود نشان می‌دهند و از سیاست‌ها و ابزاری همانند بهره می‌جویند.

◽️@utfinance◽️

📄 مقاله

راست افراطی یا سوسیالیسم؛ مشکل فرانسه کدام است؟

👤 دنیل لاکال - انستیتو میزس

✍🏻 ترجمه: مسعود یوسف‌حصیرچین

فرانسه هرگز ریاضت اقتصادی نداشت. بزرگ‌ترین دولت جهان به نسبت اندازۀ اقتصادش را دارد. نسبت هزینه‌های دولتی به تولید ناخالص داخلی از 58 درصد هم بیشتر است که بیشترین مقدار در جهان است. اتحادیه‌ها بسیار قدرتمندند. توانایی‌شان برای سازماندهی اعتصابات فلج کننده قدرت اقتصادی را در اختیارشان قرار می‌دهد که بسیار بیشتر از مقداری است که واقعاً نمایندگی می‌کنند. دولت فرانسه چنان بزرگ است که پنج میلیون و سیصد هزار نفر (بیست و یک و یک دهم درصد از جمعیت فعال) در استخدام بخش عمومی است و به گفتۀ یورواستات، نسبت کارمندان دولت به ساکنان این کشور هفتاد و نه دهم به هزار است. فرانسه یکی از بالاترین نظام‌های مالیاتی را در میان کشورهای سازمان توسعه و همکاری اقتصادی دارد. به گفتۀ سازمان توسعه و همکاری اقتصادی در فرانسه، درآمد بر مالیات و تأمین اجتماعی نیروی کار روی هم رفته به 82 درصد از گوۀ مالیاتی کل می‌رسند. در فرانسه، نرخ مالیات شرکت‌ها هم بسیار بالاست، بیست و شش و نیم درصد و این برای شرکت‌هایی که سودشان بالای 500،000 یورو باشد، نرخ مالیاتی بیست و هفت و نیم درصد است. مقررات بازار کار فرانسه هم چنان محدود کننده‌اند که تعداد شرکت‌های دارای چهل و نه کارمند دو و چهار دهم برابر شرکت‌های دارای پنجاه کارمند است، عمدتاً به این دلیل که اگر کسب‌وکاری به پنجاه کارمند برسد با تعهدات قابل توجهی مواجه خواهد بود. به گفتۀ بلومبرگ، شرکتی که پنجاه کارمند داشته باشد باید «سه شورای کارگری و برنامۀ اشتراک سود داشته باشد و برنامه‌های تمدید بدهی را به شوراها تحویل دهد که مطابق آنها اگر شرکت به دلایل اقتصادی تصمیم به اخراج کارگران گرفت از آن استفاده شود.

اگر یک دولت‌گرای کینزی باشید، دهان‌تان آب افتاده است. ویژگی‌هایی که در بالا ذکر شد، مشخصه‌های یک جامعۀ سوسیالیستی عالی هستند، دولتی بسیار بزرگ، مالیات‌های شدیداً بالا و تصاعدی و یک شبکۀ اجتماعی بزرگ. باید اقتصادی بهینه باشد. نه؟

خب، نه.
دهه‌هاست که فرانسه درگیر رکود است؛ از اواخر دهۀ 1970 به این سو، بودجۀ ترازی نداشته است و حالا، ناخرسندی، روال عادی است. کسب‌وکارها و مالیات دهندگان از ته کشیدن منابع‌شان خسته شده‌اند و نظام یارانه باعث به وجود آمدن شهروندانی وابسته و خشمگین شده که احساس می‌کنند جا مانده‌اند و در تلاشند تا وضعیت‌شان را بفهمند. دولت رفاه ستوده شده ناکام مانده است چرا که یارانه‌های گسترده و دستگاه خرج دولت، محاسبات اقتصادی را نادیده گرفته است و کشور را به کابوسی برای تولید کنندگان مشاغل و ثروت تبدیل کرده است، همینطور برای کسانی که به دنبال توری اجتماعی برای ارائۀ فرصت‌ها هستند. فرانسه نشان داده که وعدۀ بازتوزیع سوسیالیستی فقط باعث رکود می‌شود.

◽️@utfinance◽️

📕 کتاب

قانون اساسی جمهوری فدرال آلمان
(مصوب ۱۹۴۹)

◽️ متن دوزبانه آلمانی-فارسی

🏛 ترجمه از: بنیاد ماکس-پلانک

📎 PDF


◽️@utfinance◽️

👤 لودویگ فون میزس:

«مکتب اقتصاد اتریش به این معنا اتریشی بود که از بستر فرهنگ اتریشی برخاسته بود؛ فرهنگی که ناسیونال سوسیالیسم آن را لگدکوب کرد.
بر این بستر بود که فلسفه فرانتس برنتانو توانست ریشه بدواند؛ بر این بستر بود که نظریه علم بولتزانو، تجربه باوری ماخ، پدیدارشناسی هوسرل و روانکاوی برویر و فروید رویید.
در اتریش هوا از شبح دیالکتیک هگلی در امان بود. در اتریش کسی این وظیفه ملی را برای خود قائل نبود که بر ایده‌های اروپای غربی چیره شود. در اتریش خوشی باوری، لذت گرایی و فایده گرایی دفع نمی‌شد، بلکه مطالعه می‌شد.»

◽️@utfinance◽️