📌 از متن:

اقتصاد دستوری منحصر به قیمت‌گذاری نیست بلکه ایجاد هر مانعی بر سر راه اقتصاد آزاد به معنی اعمال اقتصاد دستوری است. ایجاد موانع تعرفه‌ای و غیر‌تعرفه‌ای برای واردات و صادرات نیز مشمول سیاست‌های دستوری است که با شکل دادن به امضا‌های طلایی بر فساد در نظام تدبیر کشور دامن می‌زند. آنچه گفته شد مساله آنچنان پیچیده‌ای نیست که فقط برای اقتصاددانان قابل درک باشد، بلکه هر عقل سلیمی می‌فهمد که رفتار با آنچه ارزشمند است به عنوان کالایی بی‌ارزش یا کم‌ارزش، موجب اتلاف و غارت آن می‌شود. کسی که سکه‌های طلای خود را به عنوان سکه‌های مسی در معرض فروش می‌گذارد موجب اتلاف ثروت خود شده و افراد را به غارت آن تشویق می‌کند. چنین کاری که از سوی هر انسان عادی با‌فراستی طیره عقل تلقی می‌شود در «منطق» اقتصاد دستوری به عنوان سیاستی ناظر بر «عدالت اجتماعی» مورد تاکید قرار می‌گیرد.

واقعیت این است که اگر هدف جاری کردن اراده عموم مردم در خصوص زندگی اقتصادی باشد باید به دموکراسی بازار روی آورد که در آن تک‌تک آحاد جامعه با تصمیم به خرید یا امتناع از خرید در بازار نظر خود را برای تخصیص بهینه منابع کمیاب مستقیما ابراز می‌دارند. دموکراسی بازار این مزیت را بر دموکراسی سیاسی دارد که در اولی رای همگانی مستقیما لحاظ می‌شود در‌حالی‌که در دومی رای اکثریت آن‌هم به‌طور غیرمستقیم و به نمایندگی از سوی سیاستمداران ملحوظ می‌شود. به این ترتیب واضح است که اگر واقعا به انتخاب و رای مردم احترام بگذاریم باید دموکراسی بازار را بر دموکراسی سیاسی در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی ترجیح دهیم. حال این پرسش اساسی پیش می‌آید که چرا سیاستمداران مدعی مردمی بودن از دموکراسی بازار هیچ نمی‌گویند؟ علت روشن است، تکیه بر اقتصاد بازار قدرت سیاستمدار را محدود می‌‌‌کند و این محدودیت خوشایند صاحبان قدرت نیست.

◽️@utfinance◽️

#موسی_غنی_نژاد
#دموکراسی
#اقتصاد_دستوری
#عدالت_اجتماعی
#دموکراسی_بازار
#انتخابات
#انتخابات_ریاست_جمهوری

📄 مقاله

دیوید بوز؛ مروج آزادی خواهی درگذشت

👤 شاهین کارخانه

◽️@utfinance◽️

دیوید بوز در یکی از سخنرانی‌های معروف خود در موسسه SFL (Students For Liberty) گفت:

«مردم در همه جا فقط می‌خواهند آزاد باشند. تفاوت بین لیبرتارینیسم و ​​سوسیالیسم در این است که آزادیخواهان وجود یک جامعه سوسیالیستی را تحمل می‌کنند، اما سوسیالیست‌ها نمی‌توانند یک جامعه آزادیخواه را تحمل کنند.

محافظه‌کاران می‌خواهند پدر شما باشند و به شما بگویند چه کاری انجام دهید و چه کاری انجام ندهید. لیبرال‌ها می‌خواهند مامان شما باشند، به شما غذا می‌دهند، شما را در آغوش می‌کشند و بینی‌تان را پاک می‌کنند. لیبرتارین‌ها می‌خواهند با شما به عنوان یک بزرگسال رفتار کنند.

ما اکنون با ظهور غیرلیبرالیسم در چپ و راست با تهدیدهایی علیه صلح، آزادی، دموکراسی، تجارت و رشد روبرو هستیم.»

#دیوید_بوز
#لیبرتارین
#لیبرتارینیسم
#موسسه_کیتو
#آزادی
#آزادی_خواهی

🖥 ویدیو

عباس عبدی در یک دقیقه دولت رئیسی را له کرد

◽️@utfinance◽️

#عباس_عبدی

📄 مقاله

عقل معاش ‏اندیش
/چرا باید رشد اقتصادی محور گفتمان جامعه باشد؟/

👤 البرز نظامی

بر اساس اظهارات پس از ثبت‌نام 80 نامزد ریاست‌جمهوری که اولویت‌های برنامه‌های انتخاباتی آنها را تشریح کرده‌ است، می‌توان متوجه شد که فضای ذهنی نامزدهای ریاست‌جمهوری امسال چگونه است و به تبع آن نیز می‌توان حدسی درخصوص نیازهای موجود در جامعه زد. تاکنون مهم‌ترین دغدغه نامزدهای ریاست‌جمهوری مبارزه با فساد است. پس از مساله مبارزه با فساد، دغدغه‌های دیگر آنها به‌ترتیب کاهش تورم، رفع تحریم، عدالت و کاهش فقر است.

بنابراین، در کشوری که به گفته نامزدهای ریاست‌جمهوری با مشکلات معیشتی در حال کلنجار رفتن است، دغدغه اول تولید ثروت و به بیان دقیق‌تر، رشد اقتصادی نیست.

متن کامل

◽️@utfinance◽️

#رشد_اقتصادی
#دنیای_اقتصاد
#البرز_نظامی
#انتخابات
#انتخابات_ریاست_جمهوری

هر جا که دولت پا می‌گذارد هم آزادی را سلب می‌کند، هم منابع را به غلط تخصیص می‌دهد و هم منجر به فساد می‌شود.


⚜️محمدقلی یوسفی⚜️


🔶@IIFOM_CO

🌐 iifom.com

⚫️ instagram.com/iifom.co

📄 مقاله

در جست‌وجوی پول بهتر
/آیا تاج و تخت اسکناس‌های فعلی سرنگون می‌شود؟/

👤 مهران خسروزاده

لارنس اچ.وایت از معدود اقتصاددانان پرکار امروزی است که همچنان از استاندارد طلا حمایت می‌کند. او در تازه‌ترین کتاب خود با عنوان «پول بهتر؛ طلا، فیات یا بیت‌کوین؟» روایتی جذاب و قابل فهم و در عین حال مملو از پاورقی‌ها و ارجاعات تدارک دیده‌ است که می‌تواند نقش سکوی پرشی عالی را برای کاوش عمیق‌تر ادبیات اقتصاد پولی بازی کند؛ درحالی‌که ظهور رمزارزها تنور بحث‌ها درباره آینده پول را گرم کرده است و بسیاری به‌طور جدی به الزامات جایگزین شدن پول‌های فیات با رمزارزها می‌پردازند، وایت طلا را نیز به این بحث وارد کرده و مزایا و معایب آن نسبت بیت‌کوین را نیز مورد بررسی قرار داده است. به گفته او، عرضه از پیش‌معین و در نهایت ثابت بیت‌کوین بزرگ‌ترین مانع آن در برابر تبدیل شدن به یک پول است و موقعیت آن را در مقابل طلا تضعیف می‌کند.

متن کامل

◽️@utfinance◽️

👤 فردریش فون هایک:

واضح است که یک رعیت یا برده صرفاً با به دست آوردن «حق رأی» آزاد نخواهد شد.

همچنین هر میزانی از تجمل و وسایلی که برده داشته باشد، یا قدرتی مافوق گروهی از بردگان داشته باشد، وابستگی‌اش به اراده خودکامانه اربابش را کم نخواهد کرد.

اما اگر یک انسان، مصون از محدودیت خودسرانه دیگران باشد، در برابر قانون حقوق برابر با دیگران داشته باشد، از بازداشت خودسرانه مصون باشد، برای انتخاب کار و شغل آزادی داشته باشد و اگر قادر به کسب و حفظ ثروت باشد، هیچ فرد یا گروهی نمی‌تواند او را به انجام خواست خود مجبور کند.

آزادی، به معنای استقلال از اراده خودکامه دیگری است.

◽️@utfinance◽️

با سلام خدمت همراهان کانال

پیرو فصل چهارم #کتاب اقتصاد اتریشی استیون هورویتز #کتاب بعدی با عنوان #علم اقتصاد و روش مکتب اتریشی نوشته هانس هرمان #هوپه به ترجمه جناب جلال پیکانی خواهد بود.



در کنار این کتاب ، #کتاب #واقع نگری نوشته هانس #روسلینگ به ترجمه عاطفه هاشمی ، سیدحسن رضوی خوانش می گردد.

📄 یادداشت

انتخابات و سراب اصلاحات

👤 بیژن اشتری

‍ در کشورهای دیکتاتوری جنبش‌های اصلاح‌طلبانه سرنوشتی جز شکست نداشته‌اند.
در این کشورها وقتی اصلاح‌طلبی به توده‌های مردم وصل می‌شود و به اصطلاح سیاست «فشار از پایین و چانه زنی از بالا» به سیاست راهبردی عناصر اصلاح طلب تبدیل می‌شود در واقع این جنبش سرنوشتی جز سرکوب شدن نخواهد داشت.
هسته سخت قدرت خوب می‌داند که جنبش اصلاح طلبی در واقع یک جنبش براندازانه است که صرفا نقاب اصلاح‌طلبی بر چهره دارد و بنا بر این با تمام قوا آن را سرکوب می‌کند و نمونه بارزش هم جنبش سبز در ایران که به نظرم یک جنبش کاملا براندازانه بود با نقاب اصلاح‌طلبی که نظام با تمام قدرت آن را نابود کرد.

ساموئل هانتینگتون که در زمینه گذار از دیکتاتوری به دموکراسی کتاب‌های مفصلی نوشته نیز معتقد است عناصر اصلاح‌طلب داخل حکومت فقط زمانی شانس موفقیت دارند که در محدوده دالان‌های قدرت، بدون توسل به نیروی مردم و بدون علنی کردن نیات و مقاصدشان، فعالیت کنند. حاکمان دیکتاتور تنها زمانی که احساس کنند هدف اصلاحات براندازی آنها نیست احتمال دارد که به پاره ای اصلاحات تن بدهند. در چین وقتی جنبش اصلاح‌طلبی به کف خیابان و میدان کشیده شد حکومت بیرحمانه سرکوبش کرد اما همین حکومت به اصلاحات درونی، به اصلاحاتی که در پشت درهای بسته در جریان بود و در آن خطر سرنگونی کلیت رژیم وجود نداشت، تن داد. به همین دلیل معتقدم در کشورهای دیکتاتوری اصلاح طلبان فقط در درون محدوده‌های قدرت می‌توانند شانسی برای موفقیت‌های تدریجی داشته باشند. دیکتاتورها به محض اینکه احساس کنند اصلاح‌طلبی در حال تبدیل شدن به یک جنبش مردمی است بلافاصله با تمام قدرت و به هر بهایی که شده کلک آن را می‌کنند. البته در کشورهای دموکراتیک قضیه فرق می‌کند. در این کشورها اتفاقا هر چقدر جنبش اصلاح‌طلبانه مردمی‌تر باشد شانس موفقیتش بیشتر است و نمونه بارزش هم جنبش مدنی سیاهان آمریکا در دهه شصت میلادی که موجب رفع قوانین تبعیض آمیز در ایالات متحده آمریکا شد.

برگردیم به مقوله «انتخابات» و نامزد شدن آقای پزشکیان، که ظاهراً دارد سراب اصلاح‌طلبی تازه‌ای را برای یک عده‌ای در افق پدیدار می‌کند. نظام به ویژه پس از حوادث شهریور دو سال پیش خوب متوجه شده که براندازان داخلی برای همیشه استفاده ابزاری از «انتخابات» را کنار گذاشته‌اند و دیگر هیچ تمایلی به زدن نقاب اصلاح‌طلبی و تکرار مسیرهای گذشته ندارند و «اصلاح‌طلبی» همه رمق خود را از دست داده است. به نظرم فرستادن آقای پزشکیان به جلوی صحنه انتخابات صرفا یک نوع قدرت‌نمایی به معدود کسانی است که هنوز گمان می‌کنند «اصلاح‌طلبی» در ایران زنده است.

◽️@utfinance◽️

#بیژن_اشتری
#انتخابات
#انتخابات_ریاست_جمهوری
#پزشکیان
#مسعود_پزشکیان
#اصلاحات
#اصلاحطلبان

📄 یادداشت

به وسوسه‌ی پیروزی‌های کاذب و پوچ، فریب بازی‌های از پیش باخته را نخوریم

👤 میلاد روشنی پایان

در جریان مناظره‌های ریاست جمهوری سال نود و شش بسیاری انتقاد می‌کردند که انتقادهای اصلاح طلبانه روحانی از سیستم تا حد گلایه از پخش نشدن آهنگ ربنای استاد شجریان پایین آمده است، طبیعتاً آنها به دنبال تحقیر روحانی و دار و دسته‌ی اصلاح طلبان بودند تا نشان دهند که اعمال نفوذ و قدرت برای انجام کاری همچون پخش این آهنگ صرفاً یک فریبکاری است، اما طنز ماجرا این بود که دولت روحانی همین یک کار کوچک و فریبکارانه را هم نتوانست انجام دهد.

پس از انتخابات زمانی که تمام سیاست‌های خارجی جمهوری اسلامی در بیت و سپاه تعیین می‌شد برجام را به نام او زدند تا فواید مالی‌اش به غیر شفاف ترین نهادهای حکومتی برسد و کاستی‌هایش به اسم دولت تمام شود. گشت ارشاد و مزاحمت‌های خیابانی برای زنان همچنان برقرار ماند، فیلترینگ سایت‌های خبری با شدت و قدرت بیشتری اعمال شد. قلع و قمع نهادهای فرهنگی ادامه یافت و مهم‌تر از همه آبان را بی هیچ کم و کاستی اجرا کردند و بعد ماله کش اعظم را فرستادند تا به زبان انگلیسی به دنیا گزارش دهد که مردم ایران پایبند انقلاب اسلامی هستند.

تردید نداشته باشید که حالا هم با تایید صلاحیت پزشکیان موج جدیدی راه می‌اندازند و در مناظره‌ها سه چهار تا جمله‌ی «واووو» در زبانش می‌گذارند تا قهرمان حزب اللهی جدید اصلاح طلبان مردم را پای صندوق‌ها بکشاند.

مردم در طول دو سال اخیر در حال آزمودن زندگی در وضعیت استثنایی «بی دولتی» هستند تا دولت حقیقی خود را تاسیس کنند. آنها دارند یاد می‌گیرند که چگونه خود را قوی کنند و چگونه راه‌های پیروزی را پیدا کنند. در ابتدای هر شکلی از یادگیری سختی‌ها و هزینه‌ها از راه می‌رسند اما این مرحله‌ای اجتناب ناپذیر در هر عبوری‌ست. تنها شرط این است که به وسوسه‌ی پیروزی‌های کاذب و پوچ، فریب بازی‌های از پیش باخته را نخوریم.

◽️@utfinance◽️

#میلاد_روشنی_پایان
#انتخابات
#انتخابات_ریاست_جمهوری
#مسعود_پزشکیان
#پزشکیان
#اصلاحات
#اصلاحطلبان

🖥 ویدیو

تبدیل فساد به طهارت به روش روشنفکر 57ی: دوختن دکمه به گردن دختران

ایشان نادر ابراهیمی است، روشنفکر چپ مسلمان و به اصطلاح ادیب که توضیح می‌دهد چطور دکمه لباس را به تن یک دختر دوخت که برای او درس عبرت شود.

این‌ها به اصطلاح «روشن‌فکر»های زمانه خود بودند که در انقلاب 57 موثر بودند.

◽️@utfinance◽️

#نادر_ابراهیمی

📄 مقاله

آدام اسمیت؛ فیلسوف اخلاق اقتصاد بازار
/به مناسبت سالگرد تولد پدر علم اقتصاد بررسی شد/

👤 سویاش رای

ترجمه: جعفر خیرخواهان

آدام اسمیت، پدر علم اقتصاد، عمدتا به واسطه نگارش کتاب ثروت ملل شناخته می‌شود. با این حال او شاهکار شناخته‌شده دیگری نیز دارد؛ کتاب «نظریه احساسات اخلاقی» به این موضوع می‌پردازد که تعاملات اجتماعی چطور می‌تواند بر همدلی ذاتی ما برای دستیابی به پیشرفت‌های اخلاقی بنا شود.

◽️@utfinance◽️

#ادام_اسمیت
#علم_اقتصاد
#پدر_علم_اقتصاد
#نظریه_احساسات_اخلاقی

📖 به‌زودی...

➣ @Notes_On_Liberty

📄 یادداشت

«اصلاح‌طلبان و امید به پزشکیان»

👤 مهدی تدینی


با کمال بی‌میلی این مطلب را می‌نویسم و به خودم قول داده‌ام این واپسین نوشته‌ام دربارۀ انتخابات باشد؛ اما حقیقتاً نگفتن این حرف‌ها به روانم فشار می‌آورد. برخی حرف‌ها را هم در زمانش باید گفت و بیانش در آینده هیچ ارزشی ندارد.

متحیرم که اصلاح‌طلبان در حال ارتکاب همان اشتباه دوران روحانی به شکل حادتری‌اند. اصلاح‌طلبان در دور دوم روحانی به معنای واقعی کلمه آچمز شده بودند؛ نه راه پس داشتند نه راه پیش؛ نه در بالا گوش شنوایی داشتند و نه در پایین چشمی حاضر به دیدنشان بود و مقصر این وضع هم بیشتر خودشان بودند. آنها بدون هیچ تضمینی چک سفیدی به روحانی داده بودند و حالا هیچ فشاری نمی‌توانستند به روحانی بیاورند، جز اینکه نظاره‌گر اقدامات دولت باشند. این بی‌عملی اصلاح‌طلبان بدنۀ رأی‌دهنده‎شان را سال به سال عصبانی‌تر می‌کرد، اما کاری نمی‌توانستند بکنند، چون هیچ پیوند ارگانیک و سیستماتیکی میان روحانی و اصلاح‌طلبان وجود نداشت. بر اساس مصالح موقت انتخاباتی ائتلافی شفاهی میان افرادی شکل گرفته بود و دیگر هیچ! نتیجه این شده بود که تعدادی از اصلاح‌طلبان به کرسی‌های اداری میان‌رتبه رسیده بودند و اگر هم جامعه غر می‌زد و مطالبه‌ای داشت می‌گفتند هیس! روحانی هر کاری بتواند می‌کند.


دوباره همان آرایش پرهزینه و بی‌فایده در حال تکرار است: هیچ پیوند ارگانیکی میان پزشکیان و اصلاح‌طلبان وجود ندارد. دوباره چک سفیدی تحویل نامزدی می‌دهند و فردا آن نامزد هر چرخشی بخواهد می‌کند و دلیلی هم برای پاسخگویی ندارد. فردای پیروزی در انتخابات، اصلاح‌طلبان هیچ سازوکاری برای مشارکت در تصمیم‌ها و اِعمال نظرات خود درون دولت نخواهند داشت، جز اینکه دوباره شماری از اعضای منتسب به اصلاحات اینجا و آنجا مشغول کار شوند و دوباره جامعه لب فرو ببندد تا دولت کارش را بکند. اینکه شما یک اشتباه مهلک را دوبار می‌کنید تقصیر زور زیاد حکومت نیست، تقصیر ندانم‌کاری خود شماست.

از دیگر سو، می‌بینم امید بسته‌اند که برخی از هموطنان عزیز ترکمان به دلیل همذات‌پنداری و علاقۀ زبانی یا ولایتی به آقای پزشکیان رأی دهند. متر و معیاری ندارم که این عامل چقدر مؤثر است. اینکه هموطن عزیزی بخواهد به این دلایل به آقای پزشکیان رأی بدهد صاحب‌اختیار است و نظرش محترم ــ گرچه نظر مرا بخواهید، معیار قرار دادن چنین چیزهایی حرکت رو به جلو به شمار نمی‌آید؛ ترقی نیست؛ پسرفت است.

اما اینکه اصلاح‌طلبان چشمشان را به روی این واقعیت بسته‌اند یا اینکه بسیار بدتر، به چنین احتمالی دل بسته‌اند، سراسر تناقض است. اصلاح‌طلبی یک پروژۀ ملی‌ــ‌اجتماعی است (البته وجه اجتماعی بودن آن به مراتب بیشتر است). یعنی یک بدنۀ اجتماعی نیرومند باید وجود داشته باشد که با اهداف مدنی یکسان پشت یک کادر همصدا و قوی باشد تا بتوان رَه به جایی برد. اینکه عزیز هموطنی به دلایل زبانی و ولایتی به آقای پزشکیان رأی بدهد ارتباطی با ایده‌های پروژۀ اصلاح‌طلبی ندارد. این یعنی اصلاح‌طلبان خیال می‌کنند می‌توانند با اسب دیگران به نبرد بروند.

راهبرد اصلی اصلاح‌طلبان ــ روزگاری که در اوج بودند، نه در دورانِ بلاتکلیف و بی‌بخار روحانی ــ خلاصه شده بود در تئوریِ «چانه‌زنی از بالا ــ فشار از پایین». وقتی بخش بزرگی از بدنۀ رأی‌دهنده به جناب پزشکیان تابع دغدغه‌هایی متفاوت از اصلاح‌طلبان رأی داده باشد، یعنی آرمان مشترکی وجود ندارد. چگونه ممکن است فردای انتخابات این بدنۀ مردمیِ ناهمگن به اصلاح‌طلبان در جهت تحقق ایده‌هایشان کمک کند وقتی اصلاً دغدغه‌ها مشترک نیست!؟ این یعنی «پایۀ راهبرد شما می‌لنگد». اگر این لنگی را نمی‌بینید که وای بر شما، اگر می‌بینید و به روی خود نمی‌آورید که وای بر همۀ ما!

در دوران روحانی فشار از پایین وجود داشت و چانه‌زنی در بالا نبود، در این دوره نه فشار از پایین خواهد بود (فشار مورد نظر اصلاح‌طلبان... شاید فشارهای دیگری باشد که خدا می‌داند چیست) و نه چانه‌زنی در بالا! این نمایی از رویکرد نسنجیدۀ اصلاح‌طلبان است. اینک که پس از 27 سال با سواد سیاسی و تاریخی ناچیزی به عقب می‌نگرم این حرکات هیجانی و نسنجیده را در حرکات کلی آنها می‌بینم ــ گرچه هرگز منکر تلاش‌های صادقانۀ برخی از آنها و لطماتی که متحمل شده‌اند نیستم.

اگر کسی در این برهه دغدغۀ اصلاح و بهبود وضع موجود را دارد، باید منتقد این سازوکار انتخاباتی باشد، باید بپرسد چه شد که این تأیید شد و آن نشد... داستان چیست، ما کجای کاریم و شما چه کاره‌اید؟ نه اینکه نسنجیده جفت پا بپرد در هر به زعم خودش روزنه‌ای. وقتی در روزنه گیر کردید و راهکاری نداشتید، یا سطح فهم جامعه را زیر سوال می‌برید یا با مظلوم‌نمایی از پاسخگویی می‌گریزید.

اما چنان‌که گفتم این آخرین حرف من با شما و کلاً آخرین حرف من در این انتخابات است.


◽️@utfinance◽️

📚 کتاب

Python for Everybody

📎 PDF - English

◽️@utfinance◽️

کتاب Python for Everybody برای آشنا کردن دانش پژوهان با برنامه نویسی و توسعه نرم افزار از طریق لنز کاوش داده‌ها طراحی شده است.
می‌توانید زبان برنامه نویسی پایتون را ابزاری برای حل مشکلات داده‌ای در نظر بگیرید که فراتر از توانایی یک صفحه گسترده هستند.

پایتون یک زبان برنامه نویسی آسان برای استفاده و یادگیری آسان است که به طور رایگان در رایانه های مکینتاش، ویندوز یا لینوکس در دسترس است. بنابراین هنگامی که پایتون را یاد گرفتید، می‌توانید بدون نیاز به خرید هیچ نرم افزاری از آن برای بقیه دوران حرفه‌ای خود استفاده کنید.

این کتاب از زبان پایتون 3 استفاده می‌کند. نسخه قبلی Python 2 این کتاب با عنوان "Python for Informatics: Exploring Information" است. نسخه‌های الکترونیکی قابل دانلود رایگان این کتاب در قالب‌های مختلف و مواد پشتیبانی برای کتاب در www.py4e.com وجود دارد. مطالب دوره تحت مجوز Creative Commons در دسترس شما هستند، بنابراین می‌توانید آنها را برای آموزش دوره پایتون خود تطبیق دهید.

◽️@utfinance◽️

📚 کتاب

Python for Everybody

📎 PDF - English

◽️@utfinance◽️

چرا فرومایه‌ترین عناصر در صدر می‌نشینند؟

همچنانکه سیاستمدار دموکراتی که شروع به برنامه‌ریزی حیات اقتصادی کند بزودی با انتخاب یکی از دو شق روبرو می‌شود که یا برنامه‌ها را کنار بگذارد یا با اختیارات دیکتاتوری وارد عمل شود، دیکتاتور توتالیتر نیز هنوز دیری نگذشته باید از نادیده‌گرفتن اخلاق متعارف یا شکست، یکی را برگزیند.

به این دلیل است که در جامعه‌ای که به‌سوی توتالیتاریسم می‌رود، افراد غیراخلاقی و بی‌وجدانی که از هیچ کاری ابا ندارند احتمالاً موفق‌ترند.

تلاش در راه برابری با توسل به اقتصادهای هدایت شده فقط می‌تواند به نوعی، نابرابری تحمیلی _یعنی تعیین همراه با تحکیم منزلت و مقام هر فرد در سلسله مراتب جدید_بینجامد، و بیشتر ارکان انسان دوستانه اخلاقیات ما، مانند احترام به جان انسانها و به ضعفا و عموماً به فرد، از میان خواهد رفت.

📕 در سنگر آزادی
👤نوشته‌ی فریدریش فون هایک
ترجمه‌ی عزت‌الله فولادوند
نشرماهی

سفارش از برخط بوک



#کتاب_خوب #لیبرالیسم #کتاب
#هایک
#فولادوند
#آزادی
📚برخط‌بوک (کتابستان برخط)👇
🆔 @BarkhatBook


◽️@utfinance◽️

📄 یادداشت

دو گزینه برای سنجش هزینه و فایده مشارکت انتخاباتی

👤 آرمان امیری

سال‌ها پیش، (در جریان انتخابات مجلس هشتم) مصطفی تاجزاده در یک سخنرانی انتخاباتی می‌گفت که: اگر بین دو نامزد انتخاباتی، چیزی در حد یک اپسیلون هم اختلاف وجود داشته باشد، من رای می‌دهم. چون رای دادن که هزینه ندارد. اما یک اپسیلون دستاورد هم خودش غنیمت است.

اصل منطق آقای تاجزاده درست بود اما احتمالا خودشان هم بعدها متوجه مصداق اشتباه آن شدند که دست از مشارکت‌های انتخاباتی کشیدند. آن اصل درست این بود که تنها عامل تعیین‌کننده در یک تصمیم سیاسی، صرفا کفه‌ی ترازوی هزینه و فایده است: اگر یک سر سوزن هم احساس کردید که دستاورد یا فایده‌ی عملی به هزینه‌هایش می‌چربد، حتما انجامش بدهید. اما مصداق اشتباه ماجرا این بود که گمان می‌کرد تنها هزینه‌ی مشارکت انتخاباتی، کبود شدن انگشتان از مرکب رای است!

در مورد اینکه در گذشته چقدر اشتباه کردیم یا اصلا نکردیم و حق داشتیم بحث زیاد است. اینجا فقط می‌خواهم به انتخابات پیش رو بپردازم و از زاویه‌ی نگاه خودم، دو مورد از «هزینه‌ها»ی ترازوی انتخاباتی را یادآوری کنم:

حد فاصل انتخابات ۱۴۰۰، تا انتخابات اخیر، کشور درگیر اعتراضات گسترده‌ای شد که می‌دانیم. هزینه‌ی این اعتراضات برای جامعه بسیار سنگین بود. (به تعداد قربانیان‌ش، کشته‌ها، مجروحان، زندانی‌ها، خانواده‌هایشان و ...) اما می‌توان گفت که دستاوردهایی هم داشت. (این را اگر خودتان در خیابان نمی‌بینید، دست‌کم می‌توانید از زنان جامعه بپرسید) سنجش هزینه‌ و فایده‌ی جنبش موضوع این یادداشت این نیست. موضوع این یادداشت، گام بعدی است:

اگر در انتخابات ۱۴۰۳، مشارکت عمومی نسبت به انتخابات ۱۴۰۰، به صورت «معناداری» افزایش پیدا کند، فضای سیاسی ما در معرض دو پیامد قرار می‌گیرد که یکی قطعی و فوری است و دیگری احتمالی و معطوف به آینده:

پیامد نخست این است که بی‌برو برگرد، در تاریخ ثبت خواهد شد که نتیجه‌ی سرکوب خونین حکومتی، افزایش اقبال به مشارکت انتخاباتی و پذیرش بازی نظام حاکم بود. طبیعتا حکومت هم حق دارد مستند به چنین دستاوردی مدعی شود بحران ناشی از نارضایتی و مطالبات جنبش زن‌زندگی‌آزادی را پشت سر گذاشته و با افزایش مشارکت، حتی نسبت به عملکرد خشن خودش در مواجهه با معترضان از جامعه رای اعتماد مجدد گرفته است! مسوولیت مستقیم چنین پیامدی را من متوجه تمامی کسانی می‌دانم که در این انتخابات شرکت می‌کنند.

پیامد دوم قطعی نیست، اما همچنان محتمل است: با جلب اقبال مجدد عمومی، حکومت ممکن است اعتماد به نفس بیشتری برای سرکوب مطالبه‌ی آزادی پوشش زنان به دست بیاورد و همین اندک روزنه‌ی باقی‌مانده را که بخش بزرگی از زنان با هزینه و مقاومت خود حفظ کرده‌اند ببندد. تصور شخصی من این است که احتمال چنین پیامدی، اتفاقا با پیروزی اصلاح‌طلبان بسیار هم بیشتر خواهد شد چون به خوبی در خاطر داریم که هر بار اصلاح‌طلبان یک پیروزی انتخاباتی به دست آوردند، حکومت بلافاصله یک پاسخ همراه با سرکوب به جامعه داده است. در نتیجه، مسوولیت وقوع چنین پیامدی نیز می‌توان متوجه رای دهندگان، و به ویژه اصلاح‌طلبان دانست.

همچنان برخی اصلاح‌طلبان ممکن است تصور کنند که مشارکت و پیروزی احتمالی‌شان چنان دستاوردهای ارزشمندی به دنبال خواهد داشت که حتی به پرداخت این دو هزینه هم می‌ارزد. در این صورت منطقی است که مشارکت کنند، اما پیشاپیش باید بدانند که ما آن‌ها را با چه متر و معیاری قضاوت خواهیم کرد؛ و مهم‌تر اینکه، توجیه همیشگی و تکراری «اگر ما نبودیم بدتر می‌شد»، این‌بار پیشاپیش از دست اصلاح‌طلبان خارج شده است؛ چون در این چند سالی که به کل در عرصه‌ی سیاسی و اجتماعی غایب بودند، جامعه خودش توانست با هزینه‌ی خودش اندک دستاوردهایی ملموس برای زنان به همراه بیاورد و اگر این اندک دستاوردها در حضور اصلاح‌طلبان از بین برود مشخص است که مسوولیت‌ش با آن‌هاست.

حتی می‌توان این هشدار را هم داد که برباد رفتن این دستاوردها، مسوولیتی است حتی به مراتب سنگین‌تر از اجباری شدن حجاب در ابتدای انقلاب، چرا که اولا آن‌بار مردم برای آزادی حجاب‌شان هزینه‌ای نداده بودند، در ثانی، اصلاح‌طلبان می‌توانند مدعی شوند که بی‌اطلاع بودند یا فضای متفاوتی بود و یا اکثریت جامعه چنان مجذوب گفتمان انقلاب اسلامی شده بود که با آن تصمیم همراه بود و چه و چه و چه.

این بار اما جای هیچ عذر و بهانه‌ای باقی نیست. همه می‌دانیم وضعیت تا پیش از انتخابات ۱۴۰۳ چه بوده، و حتی نسبت به آن هشدار هم داده‌ایم، پس پیامد هرگونه بدتر شدن اوضاع از مبداء انتخابات پیش رو بی‌هیچ تردیدی متوجه کسانی است که گمان می‌کنند مداخله‌شان قرار است به بهبود وضعیت بینجامد.


◽️@utfinance◽️